Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Η θεομηνία που έρχεται και ο πανικός των ανδρεικέλων

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 13, 2013 7:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η θεομηνία που έρχεται και ο πανικός των ανδρεικέλων Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η θεομηνία που έρχεται και ο πανικός των ανδρεικέλων



«Ηλίθιοι δήμιοι! Η "τάξη" σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο "θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς". Τρομαγμένοι θ' ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα:
- Ημουν, είμαι και θα είμαι»
(Ρόζα Λούξεμπουργκ).


Τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα νιώθουν τη βροντερή φωνή της παλλαϊκής ΟΡΓΗΣ και έχουν καταλειφθεί από πανικό…

Γνωρίζουν ότι η «τάξη» τους είναι κτισμένη στην άμμο: Στη βάρβαρη καταλήστευση του ελληνικού λαού, στην αποτέφρωση της ελληνικής κοινωνίας, στις στάχτες από τα φλογοβόλα της κακουργίας τους, στην «τάξη» των δημίων…

Τα κατοχικά γιγαντοκύτταρα της δωσίλογης λευχαιμίας και όλο το σύμφυρμα των γενιτσάρων και κακοποιών της προπαγάνδας τους νιώθουν τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια τους από τις γιγάντιες συσσωρεύσεις της λαϊκής σεισμικής ενέργειας πολλών ρίχτερ…

Γι αυτό ο πανικός τους δεν κρύβεται πλέον. Τώρα αρχίζει ο εφιάλτης τους. Ο μήνας Σεπτέμβρης ανοίγει τις πύλες της κολάσεως: Ανοίγουν οι ρωγμές των σεισμικών δονήσεων…

Κάθε σπινθήρας λαϊκής έκρηξης απειλεί με ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΦΛΕΞΗ…

Και ο πρώτος σπινθήρας είναι η ΑΠΕΡΓΙΑ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ!!!


Πίστεψαν οι «ηλίθιοι δήμιοι» ότι επέβαλαν την «τάξη» στο ρωμαλέο ΚΙΝΗΜΑ των εκπαιδευτικών. Μόνο που δεν υπολόγισαν τούτο το σημαντικό: Ότι η φωτιά από αυτό το κίνημα δεν έσβησε και σήμερα ανατροφοδοτείται και γιγαντώνεται από το οξυγόνο και τους ισχυρούς ανέμους της ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ λαϊκής ΟΡΓΗΣ.

Ο ΠΡΩΤΟΣ, λοιπόν, κοινωνικός σπινθήρας (θα υπάρξουν άπειροι) ανοίγει την αυλαία των λαϊκών κινητοποιήσεων και ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ.

Αυτό το γνωρίζουν και το νιώθουν, σαν τον παγερό αέρα που ανατριχιάζει τη ραχοκοκαλιά σου, οι διαχειριστές της κατοχικής αποικίας και τα γλοιώδη παπαγαλάκια τους: αυτές οι ξετσίπωτες πόρνες των ΜΜΕ…

Γι αυτό άρχισαν ήδη να ξερνούν, με υστερικά ξεφωνητά, την τρομοκρατική τους προπαγάνδα, το ψεύδος τους, τις συκοφαντίες τους και τα ταχυδακτυλουργικά τους τεχνάσματα εναντίον της ΑΠΕΡΓΙΑΣ των εκπαιδευτικών…

Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο εξής ταχυδακτυλουργικό ψεύδος: «Η απεργία των καθηγητών δεν έχει αιτήματα. Είναι πολιτικός χειρισμός αποκλειστικά, για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση»….

Καταρχήν αυτό το εφεύρημα των κατοχικών ανδρεικέλων σηματοδοτεί, για άλλη μια φορά, τη φασιστική φιλοσοφία και τους άμεσους στόχους της κυβέρνησης: Την ολοκληρωτική κατάργηση κάθε απεργίας, διότι κάθε απεργία θα χαρακτηρίζεται «πολιτικός χειρισμός για την ανατροπή της κυβέρνησης».

Σήμερα, ειδικά, η κυβέρνηση επιχειρεί να ταυτίσει κάθε κοινωνική έκρηξη, ακόμα και τους συνδικαλιστικούς αγώνες, με τη γενική πολιτική απεργία.

Ο δόλιος υπολογισμός αυτής της ταχυδακτυλουργίας συνίσταται σε τούτο: Γνωρίζει η κυβέρνηση, ότι σήμερα μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που κοχλάζει η λαϊκή ΟΡΓΗ, κάθε κοινωνικός σπινθήρας (κοινωνική έκρηξη), ακόμα και επαγγελματικός σπινθήρας (στενά συνδικαλιστικά αιτήματα) ΠΥΡΟΔΟΤΟΥΝ τα συσσωρευμένα εκρηκτικά υλικά της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (τη γενική λαϊκή εξέγερση), μια ΕΞΕΓΕΡΣΗ η οποία από τη δύναμη των πραγμάτων, μετατρέπεται σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξέγερση: στο γενικό πολιτικό αίτημα, «Κάτω η κυβέρνηση»…

Γνωρίζει η κυβέρνηση ότι η απεργία των Εκπαιδευτικών, πυροδοτούμενη από τη «ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ» της καθολικής λαϊκής αγανάκτησης και απελπισίας, θα αποτελέσει τον καταλύτη για ένα γενικό ξεσηκωμό, ο οποίος μοιραία θα θέσει το ζήτημα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ…

Παρακάμπτει, συνεπώς, τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα της κινητοποίησης των Εκπαιδευτικών, τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αιτήματα του κλάδου, την κατεδάφιση και ισοπέδωση του εκπαιδευτικού κλάδου από τη δική της ΠΟΛΙΤΙΚΗ, παρακάμπτει τη δική της κακουργία εναντίον των εκπαιδευτικών, ΟΛΑ ΑΥΤΑ που ενώνουν τους εκπαιδευτικούς και τους ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ να αμυνθούν για την επιβίωσή τους, ΚΑΙ τα αναγάγει, με ένα ταχυδακτυλουργικό σάλτο, στο ανώτατο στάδιο μας ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ που θέτει το ζήτημα της εξουσίας…

Όπως προληπτικά τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ επιστράτευσαν τους εκπαιδευτικούς (έβαλαν στο γύψο και τη σκέψη για απεργία), έτσι και τώρα «προληπτικά» επιχειρούν να βάλουν στο γύψο την τωρινή απεργία των εκπαιδευτικών, με το «επιχείρημα» της πολιτικής απεργίας: Με το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα της ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗΣ εξέλιξης, της ενδεχόμενης, δηλαδή, δυνατότητας να μετατραπεί ο κοινωνικός και κλαδικός αγώνας των εκπαιδευτικών σε σπινθήρα μιας ΓΕΝΙΚΗΣ λαϊκής Εξέγερσης που θα θέτει τι ζήτημα της πολιτικής εξουσίας…

Η δόλια και πανικόβλητη αυτή ταχυδακτυλουργία της κυβέρνησης έχει πολλαπλούς στόχους.

Από τη μια επιχειρεί να τρομοκρατήσει την ελληνική κοινωνία, να παρακάμψει τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αιτήματα ενός κοινωνικού κλάδου που υφίσταται την κανιβαλική και δικτατορική μοχθηρία της κυβέρνησης, να τον συκοφαντήσει σαν «πολιτικά υποκινούμενο» ΚΑΙ από την άλλη να τρομοκρατήσει την ειρηνόφιλη «κοινοβουλευτική αριστερά», να την εξαναγκάσει, για άλλη μια φορά, να δηλώσει τη νομιμότητά της στην κατοχική «νομιμότητα»…

Και είναι σίγουρο (εδώ δεν πρέπει να έχουμε καμία ΑΥΤΑΠΑΤΗ) ότι αυτή η «αριστερά» θα δώσει πάλι χείρα βοηθείας στο κατοχικό καθεστώς: Δεν θα μπει μπροστάρης αυτών των θυελλωδών αγώνων που έρχονται, δεν θα επιχειρήσει να ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ τη λαϊκή ΟΡΓΗΣ σε ένα ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ πολιτικό κίνημα, αντίθετα θα επιχειρήσει να τη χειραγωγήσει και καναλιζάρει στα πλαίσια της εκλογικής κερδοσκοπίας.

Δεν πρέπει οι εκπαιδευτικοί και κάθε άλλος κλάδος να έχει καμία πλέον εμπιστοσύνη σ’ αυτό το «αριστερό» σωσίβιο του καθεστώτος: Έμπορας εκλογικός, και ασφαλιστική δικλίδα εκτόνωσης στην κάλπη είναι…

Για την απεργία των Εκπαιδευτικών και γενικά για τις λαϊκές κινητοποιήσεις που έρχονται θα συνεχίσουμε και με άλλα κείμενα.

Βρισκόμαστε στο κατώφλι σεισμικών λαϊκών δονήσεων και θυελλωδών εκρήξεων…



Θα αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι η «τάξη» των δημίων στηρίζεται στην άμμο. Κανένα ψεύδος, καμία τρομοκρατία και κανένα τέχνασμα δεν μπορεί να σώσει την κυβέρνηση των δημίων…

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 14, 2013 7:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο αγώνας στα χέρια των καθηγητών-Δεν θυσιάζεται σε κοινοβουλευτική αρένα
Σταμάτης Νικολάου, Σταύρος Τζιορτζιώτης



«Η απεργία των καθηγητών δεν έχει αιτήματα. Είναι πολιτικός χειρισμός αποκλειστικά, για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση»…. Με αυτό τον ισχυρισμό η κυβέρνηση, μέσω εφημερίδων και ΜΜΕ, επιχειρεί με χυδαίο τρόπο, να μεταφέρει την αντιπαράθεση από τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών, εκεί που θεωρεί ότι έχει πλεονέκτημα.

Ωστόσο, καμία σχέση με το χαρακτήρα και την προοπτική της απεργίας των καθηγητών, δεν έχουν τα παραπάνω.


Δε θα κάνουμε τη χάρη, ούτε στους κυβερνητικούς υπαλλήλους, ούτε σε κανέναν άλλο, που από υπολογισμό ή αφέλεια πέφτει στην παγίδα τους.

Δεν σκοπεύουμε να θυσιάσουμε τον αγώνα μας σε μια κοινοβουλευτική αρένα, όπου ο εκπαιδευτικός κόσμος θα νοιώθει πλέον ότι δεν επηρεάζει και δεν καθορίζει τίποτα, ότι όλα είναι λίγο - πολύ ένα παιχνίδι «στημένο» στη ράχη του.

Η απεργία γίνεται για αντίσταση σε συγκεκριμένα μέτρα και απαίτηση συγκεκριμένων αιτημάτων, που διατυπώνονται στους στόχους της.


Η απεργία έχει ευρύτερη κοινωνική απεύθυνση με διεκδίκηση κοινών στόχων για την παιδεία, την εργασία, τα δημόσια αγαθά, προς όφελος των εργαζομένων.

Οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι γενικά έχουμε χίλιους λόγους να γκρεμοτσακιστεί αυτή η κυβέρνηση.

Δεν περιοριζόμαστε όμως
στο να αλλάξει αυτός που μας κυβερνά, αυτός που θα εφαρμόζει μια αντι-εκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική, αλλά παλεύουμε για να αλλάξει αυτή η πολιτική.

Η απεργία έχει αιτήματα και στόχους που αντικειμενικά ενώνουν τον κλάδο στα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα του, αλλά και συναντιούνται με τις ανάγκες τις κοινωνίας για σύγχρονη, δημόσια παιδεία.

Η «απεργία» διεκδικεί:

Κανείς καθηγητής και μαθητής να μη διωχτεί από το σχολειό!

Μόρφωση – εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, ουσιαστική, δημόσια και δωρεάν!


• Ενιαίο 12χρονο σχολείο, υποχρεωτικό, δημόσιο και δωρεάν, ποιοτικά αναβαθμισμένο για όλα τα παιδιά. Ουσιαστική στήριξη της τεχνικής εκπαίδευσης κατά τη μεταβατική περίοδο. Να επανέλθουν οι τομείς και οι ειδικότητες της ΤΕΕ (υγεία, εφαρμοσμένες τέχνες) που καταργήθηκαν.
• Να αποσυρθεί ο νόμος για την αντιδραστική «αναδιάρθρωση» της εκπαίδευσης, γενικής και τεχνικής. Όχι στο σχολείο εξεταστικό κέντρο, μορφωτικά υποβαθμισμένο. Όχι στην πρόωρη κατάρτιση μετά το γυμνάσιο και τη μαθητεία – τζάμπα απλήρωτη, παιδική εργασία.
• Άμεσα μέτρα ενίσχυσης για να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία. Καμιά συγχώνευση – κατάργηση σχολείου! Ανώτερο όριο 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
• Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση.
• Απόσυρση του ΠΔ για την αξιολόγηση και του νόμου 4142/13 για τη Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας.
Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους!
• Να ανακληθούν τώρα οι διαθεσιμότητες – υποχρεωτικές μετατάξεις. Καμιά διαθεσιμότητα – υποχρεωτική μετάταξη – μετάθεση, απόλυση!
• Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών, για τη λειτουργία των σχολείων. Αυξήσεις στους μισθούς των νεοδιόριστων.
Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά! Όχι στη διάλυση – συρρίκνωση – ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία κλπ).
Ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατικά δικαιώματα στα σχολειά και στους τόπους εργασίας!
• Να καταργηθεί το καθεστώς της πολιτικής επιστράτευσης απεργών.
• Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης.
• Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12).


Το εκπαιδευτικό κίνημα είναι αυτοτελές και ο αγώνας είναι στα χέρια των καθηγητών.
Αυτοί αποφασίζουν μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις κι όχι κάποια φωτισμένη ηγεσία ή ΔΣ. Οι απεργιακές επιτροπές φτάνουν τη φωνή και τη δράση μας ακόμη πιο μακριά.

Αυτό το κίνημα, αυτό το συνδικαλισμό τρέμει η κυβέρνηση και καταγγέλλει. Απειλεί και λασπολογεί. Κι όχι τους «καθώς πρέπει» συνδικαλιστές που κοσμούν τα σαλόνια της διαχείρισης και του κοινωνικού εταιρισμού.

Δεν παίρνουμε εντολές ούτε είμαστε πολιτικά υποχείρια καμιάς πολιτικής δύναμης. Ούτε θα επιτρέψουμε σε κανέναν, να ενσωματώσει το δικό μας αγώνα στις δικές του επιλογές.

Υπερασπίζουμε την αγωνιστική ενότητα όλων των συναδέλφων, πάνω στους στόχους του κλάδου, και την ανατρεπτική προοπτική της απεργίας διάρκειας.

Και για σήμερα και για αύριο, και με κάθε κυβέρνηση, το συμφέρον των καθηγητών είναι ένα μαζικό μαχητικό και με διαδικασίες βάσης εκπαιδευτικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα στηρίζεται στην αυτονομία του και στη μαχητική του διασύνδεση με άλλα τμήματα του εργατικού κινήματος, μακριά από πολιτικές ουράς με τις συμβιβασμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.

Θα αποκρούσουμε αποφασιστικά κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, ένταξης των αγώνων μας στη στείρα κοινοβουλευτική αντιπαράθεση, χωρίς συζήτηση για την αλλαγή πολιτικής.

Ναι, εμείς έχουμε τη δική μας πολιτική ατζέντα και προτεραιότητα: Οι εργαζόμενοι και οι ανάγκες της κοινωνίας στο τιμόνι των εξελίξεων, μέσα από το συλλογικό και μαχητικό

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΑΠΟ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!
ΜΕ ΜΑΖΙΚΟ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!
αγώνα!


*εκπρόσωποι των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων Δ.Ε., στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

ΠΗΓΗ:

http://aristeroblog.gr/node/1931

Επιστροφή στην κορυφή
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 14, 2013 4:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητέ Εξόριστε, αγαπητέ Θύμιο,

Μακάρι να υπήρχε ένα παλλαϊκό κίνημα που να ανέτρεπε την πολιτική του Μνημονίου. Ναι, οργή υπάρχει. Τι μας κάνει όμως να θεωρούμε ότι αυτη θα μετατραπεί πολιτικά σε ΚΑΤΙ; Κάτι αγωνιστικό, κάτι επαναστατικό;

Τουλάχιστον την εποχή του ΓΑΠ υπάρχαν και κάποιες διαδηλώσεις, κάοπιες γενικές απεργίες, υπήρχε μια συμμετοχή του κόσμου, υπήρχε η συμμετοχή στους "αγανακτισμένους". Υπήρχε η γενική αγαλλίαση στον κόσμο για τις αυθόρμηες (ιστορικές, κατ' εμέ) αντιδράσεις στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου 2011. ΤΩΡΑ, τι υπάρχει;;; Τι έχει μείνει από την αυθόρμη λαϊκή αντίδραση στο Μνημόνιο, των ετών 2010-2011;;; Τι άλλο, πέρα από μια ακαθόριστη λαϊκή οργή, ποιοτικά μικρότερη κατά τη γνώμη μου από την οργή του 2010-2011;

Θυμάμαι που έμπαινες στο λεωφορείο, τότε, και ξεκινούσες κουβέντα με τον διπλανό σου για την κρίση, χωρίς να τον γνωρίζεις. Είχες την ίδια γνώμη, χωρίς να έχετε ακούσε μαζί κάποια πολιτική καθοδήγηση. Υπήρχαν ζυμώσεις στην κοινωνία, συγκλίσεις, ειλικρινείς αντιπαραθέσεις στο διαδίκτυο. Τώρα τι έχει μείνει; Οι περισσότερες αντιμνημονιακές ιστοσελίδες εξυπηρετούν εμφανώς κάποια συμφέροντα και δεν ξέρεις πια αν αυτό που διαβάζεις αποσκοπεί στο "καλό" ή στο "κακό".

Η έλλειψη ηγεσίας του λαϊκού κινήμτος υπήρχε και τότε, αλλά δεν εμπόδιζε τις ζυμώσεις και την ανάπτυξη μιας νέας πολιτικής συνείδησης στην κοινωνία. Τώρα όλοι έχουν συμβιβαστεί κατά βάθος με το Μνημόνιο - άλλο αν οργίζονται κιόλας - όμως τότε δεν είχαν συμβιβαστεί.

Στο θέμα των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση βλέπεις ότι δεν ασχολείται, δεν την ενδιαφέρει η κινητοποίηση, ούτε καν το αν θα "καταστραφεί η εκπαιδευτική χρονιά", για να έχει έστω μια (μικρο)αστική επίφαση υπηρέτησης των (μικρο)αστικών συμφερόντων. Όπως και με την ΕΡΤ: Άφησε τους εργαζόμενους να καταλάβουν το κτίριο, και εκεί που πηγαίνε να γίνει σύμβολο ενός αγώνα η ΕΡΤ, στην πορεία εκφυλίστηκε, κανένας σχεδόν δεν βλέπει πια την διαδικτυακή εκπομπή της ΕΡΤ, και αν ρωτήσεις αυτή την στιγμή γνωστούς και φίλους είτε δεν θα θυμούνται την ύπαρξη της αγωνιστικής εκείνης απόπειρας, είτε μπορεί να σου πουν κόλας "είμαστε κράτος μπάχαλο, δεν εφαρμόζεται ο νόμος".

Το ίδιο θα γίνει και με τους καθηγητές: Η κυβέρνηση θα τους αφήσει να απεργήσουν, μέχρι να στραφεί η κοινωνία εναντίον τους. Και θα στραφεί εναντίον τους στο τέλος, πιστή στον μικροαστισμό της.

Τι διέξοδος υπάρχει σε όλα αυτά;;; Στην πράξη, όχι θεωρητικά.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 14, 2013 5:20 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Σιγά-σιγά γίνεται η αγουρίδα μέλι…

Είσαι πολύ απελπισμένος φίλε μου γι αυτό είσαι και πολύ τυφλωμένος. Και αυτό γιατί αναζητάς ΑΜΕΣΑ την «πράξη» περιφρονώντας τη «θεωρία» (τη γνώση).

Η θεωρία είναι συμπύκνωση της πράξης, αλλά και η πράξη έξω από τη θεωρία είναι ασύλληπτη.

Γι αυτό γράφεις: «Η έλλειψη ηγεσίας του λαϊκού κινήματος υπήρχε και τότε, αλλά δεν εμπόδιζε τις ζυμώσεις και την ανάπτυξη μιας νέας πολιτικής συνείδησης στην κοινωνία. Τώρα όλοι έχουν συμβιβαστεί κατά βάθος με το Μνημόνιο - άλλο αν οργίζονται κιόλας - όμως τότε δεν είχαν συμβιβαστεί…».

ΣΗΜΕΡΑ, περισσότερο από ΤΟΤΕ υπάρχουν ζυμώσεις και πολιτικές διεργασίες. Η απελπισία σε κάνει να μην τις βλέπεις και να πιστεύεις ότι οι ΠΑΝΤΕΣ έχουν συμβιβαστεί με τα Μνημόνιο κ.λπ…

Μόνο λίγα παραδείγματα: Απεργίες ναυτεργατών, των εργαζομένων στο Μετρό, Των εκπαιδευτικών και άλλες δυναμικές κινητοποιήσεις, όπως των κατοίκων της Χαλκιδικής, καθώς τέλος η μαζική έκρηξη για το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Οι επιστρατεύσεις από την άλλη της κυβέρνησης και οι στρατιωτικοί νόμοι αποτελούν απτή ΠΡΑΚΤΙΚΗ απόδειξη ότι οι ζυμώσεις και οι πολιτικές διεργασίες έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις.

Αν αυτοί οι πολλαπλοί πυροδότες (απεργιακές και λαϊκές κινητοποιήσεις) δεν αποτέλεσαν τον καταλύτη για παλλαϊκή έκρηξη (που το πραξικόπημα της ΕΡΤ έδειξε ότι βρίσκεται μέσα στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας) αυτό οφείλεται ΟΧΙ μόνο στην έλλειψη μιας πολιτικής ηγεσίας, αλλά και στον πυροσβεστικό ρόλο της «αριστεράς».

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ένα διπλό κακό: Στην έλλειψη από τη μια, έστω και σε εμβρυώδη μορφή, μιας πολιτικής ηγεσίας και από την άλλη μπροστά σε μια «αριστερά» που κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μην γίνουν οι λαϊκές και απεργιακές κινητοποιήσεις ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ…

Αυτό έλαμψε ιδιαίτερα στην ΕΡΤ. Γι αυτό από την πρώτη στιγμή (λόγω της Θεωρίας) δείξαμε το αδιέξοδό της και τον εκφυλισμό του αγώνα.

Αναλυτικά ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7757

Οι προδοσίες αυτές των αγώνων αναμφίβολα δημιουργούν απογοητεύσεις στον κόσμο, ωστόσο αναπτύσσουν και τους πολιτικούς όρους για τη δημιουργία και την ανάπτυξη μιας πιο μαζικής ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ πρωτοπορίας, η οποία θα αποτελέσει και τη βάση για την ανάπτυξη ενός πιο ισχυρού και συνειδητού ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ κινήματος.

Σήμερα αυτή η «πολιτική πρωτοπορία» είναι πιο μαζική και ισχυρή από το χθες και αυτό μπορεί να αποτελέσει προϋπόθεση η παλλαϊκή ΟΡΓΗ να εκδηλωθεί πιο καταλυτικά και ανατρεπτικά…

Τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά όλα αυτά…

Εσύ ζητάς άμεση ΠΡΑΚΤΙΚΗ, δηλαδή μαγικές συνταγές. Τέτοιες εμείς δεν έχουμε…

Εμείς, αντίθετα από σένα, βλέπουμε να αναπτύσσονται και να διογκώνονται οι εκρηκτικές ζυμώσεις και οι πολιτικές διεργασίες, να συσσωρεύεται πιεστικά η κοινωνική ΟΡΓΗ και να πληθαίνουν οι εστίες των αγώνων, οι οποίες, είναι δυνατόν, ΣΗΜΕΡΑ, έστω και με αυτά τα πολιτικά δεδομένα (της ανυπαρξίας πολιτικής ηγεσίας) να αποτελέσουν τον πυροδότη μιας ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ λαϊκής έκρηξης…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Σεπ 14, 2013 9:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΑΠΟ:
http://aristeroblog.gr/node/1933


ΠΑΜΕ:Σε τροχιά πολιτικής ανευθυνότητας την στιγμή της ταξικής ευθύνης;



Όλο και περισσότερο γίνονται φανερά ορισμένα στοιχεία της πολιτικής τακτικής του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, που χαρακτηρίζονται από ταξική και πολιτική ανευθυνότητα.

Ωθείται σε επιλογές που καθηλώνουν τη λαϊκή δράση, ενώ οδηγούν και το ίδιο προς την πολιτική απαξίωση.


Είναι πλέον φανερό, ότι το ΚΚΕ δεν ευνοεί σε καμία περίπτωση την ανάπτυξη δυναμικών απεργιακών κινητοποιήσεων. Ακυρώνοντας έτσι και την μεγάλη παρακαταθήκη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ και άλλων χώρων όπου είχε συμβάλει καθοριστικά.


Πέρα από τα προσχήματα, το επιχείρημα είναι ένα: "Μα αυτό θα φέρει μια αναμπουμπούλα, που μόνο ωφελημένο θα έχει το ΣΥΡΙΖΑ. Θα την εκμεταλλευτεί, προβάλλοντας την ανάγκη να έρθει αυτός στην κυβέρνηση". Τόσο απλά…

Έτσι λοιπόν, τι και αν απολύονται χιλιάδες καθηγητές ή εργαζόμενοι στην υγεία, το ΚΚΕ πρέπει να είναι προσεκτικό για "να μη ποτίσει ξένες γλάστρες". Εικόνα πολιτικού αμοραλισμού και ανευθυνότητας!

Το ερώτημα της διακυβέρνησης και η συσχέτιση που έχει με την ταξική πάλη στην οποία δίνουν προτεραιότητα οι κομμουνιστές, είναι κεφαλαιώδες.

Το πρώτο πρόβλημα με το ΚΚΕ
είναι ότι όταν μπαίνει το ερώτημα "ποια στάση απέναντι στην κυβέρνηση;", αυτό που έρχεται στο μυαλό ανθρώπων της ηγεσίας του, δεν είναι η κυβέρνηση κοινωνικός δολοφόνος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά ο πιθανός διάδοχος, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συμμαχίες του.

Έτσι, το ΚΚΕ δεν θέτει ζήτημα λαϊκής πάλης για την ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-τρόικας.


Είναι ένα ανέλπιστο δώρο προς το σύστημα. Χωρίς να αποτελεί τιμωρία, αλλά, αντίθετα, μια μεγάλη βοήθεια προς τις πιο συντηρητικές εκφάνσεις της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Πράγματι, με αυτή τη στάση του ΚΚΕ ο ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνεται στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ως η μοναδική δύναμη που έχει διάθεση να δράσει εδώ και τώρα για την ανατροπή της μνημονιακής λαίλαπας και να κοντράρει τον Σαμαρά.

Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά: Πράγματι, μια απουσία μαχητικών αγώνων στα χέρια των εργαζομένων, είναι ακριβώς το κατάλληλο έδαφος για την εμπέδωση ενός κλίματος κοινοβουλευτικής εκλογικής αναμονής. Τα ‘’ήρεμα νερά’’, είναι ακριβώς αυτό που επί της ουσίας θέλει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την πολιτική ρητορεία, που μπορεί να υψώνεται κατά τα συνήθη.

Θυμηθείτε τον Παπαδημούλη:
"Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα".

Με αυτό το κλίμα, μια αυριανή πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δε θα είναι αιχμάλωτη προσδοκιών και όμηρος της λαϊκής εργατικής αυτοπεποίθησης, αλλά θα έχει περιθώρια εφαρμογής μιας πολιτικής εντός του καπιταλιστικού πλαισίου και της ΕΕ.

Το ΚΚΕ όμως δεν περιορίζεται στην ρητορεία υπέρ αυτής της αδιέξοδης και ανεύθυνης πολιτικής στάσης. Αντίθετα, "παίρνει τα μέτρα" του.

Στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος, αυτό οδηγεί σε μια άτυπη συμπόρευση με ΠΑΣΚΕ και κυρίως τη ΔΑΚΕ. Στόχος είναι να μη ξεσπούν δυναμικές απεργίες. Στους καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης, το ΠΑΜΕ έσυρε τον κόσμο του σε μια οδυνηρή ήττα με αυτή του τη στάση.

Ακόμη χειρότερα, ότι δεν μπορεί να καταφέρει σε επίπεδο μαζικών διαδικασιών, το επιχειρεί, ευκολότερα φυσικά, σε επίπεδο συνδικαλιστικών ηγεσιών σε μια αξιοποίηση των ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, πάντα μαζί με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.

Έτσι, γίνεται πλέον καθεστώς η δρομολόγηση από αυτές τις δυνάμεις δήθεν αγώνων, που πάντα στοχεύουν στην καθήλωση της αγωνιστικής δράσης από τα κάτω.

Έτσι τον περασμένο Μάη, τη μέρα που οι καθηγητές έκαναν συνελεύσεις για να αποφασίσουν απεργία διαρκείας, η ΑΔΕΔΥ έβαζε απεργία για να μην πάνε στα σχολεία και φυσικά αρνήθηκε να στηρίξει την απεργία τους.

Το ίδιο και τώρα, αντί για στήριξη της απεργίας των καθηγητών με τη έναρξη της πενθήμερης, η ΑΔΕΔΥ έβαλε 48ωρη κάποιες μέρες μετά.

Τα ίδια βέβαια και στη ΓΣΕΕ
.

Στη συνεδρίαση της 13/9 το ΠΑΜΕ πρότεινε 24ωρη ένα μήνα μετά, αγνοώντας την ανάγκη για απεργιακή αλληλεγγύη στον αγώνα των καθηγητών και άλλων κλάδων που ξεκινούν απεργία διαρκείας. Στελέχη μάλιστα του ΠΑΜΕ, μάλωναν τους πάντες εκεί διότι παρασύρονται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε απεργίες διάρκειας!

Δεν πρόκειται ούτε για συνδικαλιστική απειρία, ούτε για λάθη πολιτικής τακτικής. Δεν πρόκειται για σεχταριστικές αφέλειες, αλλά για κάτι χειρότερο.

Το ΚΚΕ έχει ένα ουσιώδες πρόβλημα πολιτικής στρατηγικής.

Είναι με το επαναστατικό αύριο, αρνούμενο την επανάσταση.

Είναι με την εργατική εξουσία, αρνούμενο το δικαίωμα στην εργατική τάξη να παλέψει για το ψωμί και τη δημοκρατία σήμερα.


Πώς από το θλιβερό καπιταλιστικό μνημονιακό σήμερα, θα πάμε στο αύριο άραγε; Το ΚΚΕ δεν έχει επαναστατική πολιτική γραμμή, ακριβώς επειδή αρνείται να δει αυτή την ανάγκη. Θέλει όμως να κρατάει τα ‘’πνευματικά δικαιώματα’’ και τα σύμβολα.

Την ίδια στιγμή οι αστοί, το κράτος και οι κυβερνήσεις τους, η ΕΕ, μαζί και η φασιστική εφεδρεία, κάνουν τη δουλειά τους, επιτιθέμενοι με λύσσα και στον κόσμο του ΚΚΕ.

Η πολιτική και θεωρητική συζήτηση θα πάει μακριά. Αλλά πρέπει να γίνει στο έδαφος της κοινής δράσης των αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων. Στο πεδίο της εργατικής λαϊκής δράσης για την ανατροπή. Κάποιες χρόνος, χώρος και διάθεση, πέραν των συναντήσεων με τον αρχιεπίσκοπο και τον Σαμαρά, μπορεί και πρέπει να βρεθεί.
________________________________________
Με την ευκαιρία, ακούστε και μια μουσική συμβολή στη συζήτηση για την κυβέρνηση:
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=pQjB4B9Qju4#t=153


Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες