Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
ΠΡΟΔΟΣΙΑ εκπαιδευτικών: Στο δρόμο του ΚΚΕ και οι άλλλοι...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 16, 2013 7:22 am    Θέμα δημοσίευσης: ΠΡΟΔΟΣΙΑ εκπαιδευτικών: Στο δρόμο του ΚΚΕ και οι άλλλοι... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΠΡΟΔΟΣΙΑ εκπαιδευτικών: Το δρόμο του ΚΚΕ ακολούθησαν και οι «άλλοι»…



Η συνδικαλιστική βάση των εκπαιδευτικών (οι ΕΛΜΕ) αποφάσισε συντριπτικά και με τεράστια μαζικότητα να γίνει η απεργία!!!

Τα προεδρεία όμως των εργατοπατέρων, με πρωταγωνιστές τις κομματικές παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ είχαν άλλη «άποψη»: Το σπάσιμο της απεργίας.

Το κομματικό «συνδικάτο» του ΚΚΕ (ΠΑΜΕ) είχε ταχθεί από την αρχή υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης!!!

Σημείωση: Τώρα κάποια ιστολόγια-φερέφωνα του Περισσού επιχαίρουν και μιλάνε για «ρεαλισμό» του ΠΑΜΕ.

Δηλαδή «ρεαλισμός» («επαναστατικός ρεαλισμός») είναι να προδίδεις τον αγώνα πριν αρχίσει και να μη συμμετέχεις σΆ αυτόν!!!

Αυτά τα σταλινικά λείψανα μιλάνε για «δικαίωσή» τους επειδή οι άλλοι ξεπούλησαν τους εκπαιδευτικούς στο ΤΕΛΟΣ, ενώ αυτή είχαν τη «διορατικότητα» να τους ξεπουλήσουν από την ΑΡΧΗ: Τέτοιο ΑΙΣΧΟΣ και ξεπουληματική, αυθάδη ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ…

Βεβαίως το ξεπούλημα της απεργίας των εκπαιδευτικών από τα παράσιτα των εργατοπατέρων, όλων των χρωμάτων και ποικιλιών, ήταν αναμενόμενο.

Δεν χρειάζεται σήμερα
να διαθέτεις και ιδιαίτερες ικανότητες πολιτικής οξυδέρκειας για να αντιληφτείς ότι ΟΛΑ τα κομματικά «συνδικάτα» είναι «κεφαλές» του ΚΡΑΤΙΚΟΥ συνδικαλισμού, υποστυλώματα και η «Πέμπτη φάλαγγα» του καθεστώτος και των κυβερνητικών ανδρεικέλων: Απλώς άσφαιρες τουφεκιές ρίχνουν και παραστάσεις θεάματος για παραπλάνηση και για τις εκλογικές ανάγκες των κομμάτων τους.

Ο Κεντρικός στόχος ΟΛΩΝ των γραφειοκρατών του συνδικαλιστικού παρασιτισμού, είναι ΕΝΑΣ και ΜΟΝΟΣ: Να βάζουν ΦΡΑΓΜΑΤΑ στην ΟΡΜΗ των λαϊκών κινητοποιήσεων, να τις εκτονώνουν, να τις χειραγωγούν και να τις υποτάσσουν στα σχέδια του πλανητικού φασισμού και των εγχώριων ανδρεικέλων τους.

Το πώς θα φερθούν οι εργατοπατέρες της ΟΛΜΕ ήταν αναμενόμενο.

Γράφαμε στο άρθρο: «ΟΧΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ»

«Και η πλέον θανάσιμη (αυταπάτη) είναι να πιστέψουν (οι εκπαιδευτικοί) ή να στηριχτούν στο συνδικαλιστικό τους όργανο, την ΟΛΜΕ, ή στις θεατρικές παραστάσεις, συνολικά, των εργατοπατέρων.
Η γραφειοκρατική κάστα των συνδικαλιστών είναι επαγγελματίες-παράσιτα, πλήρως εξαρτημένα από το κράτος και τα κόμματα: Τους ποικίλους και πολύχρωμους επαγγελματίες υπηρέτες του καθεστώτος, του κατοχικού καθεστώτος που υπηρετούν, νομιμοποιούν και εξωραΐζουν.
Η πιο ολέθρια και θανατηφόρα ΑΥΤΑΠΑΤΗ είναι να πιστεύει κανείς, ΣΗΜΕΡΑ, ότι μπορεί να στηριχτούν οι ΑΓΩΝΕΣ ενάντια στον επελαύνοντα πλανητικό ΦΑΣΙΣΜΟ, στα κόμματα-ανδρείκελα, στην κάστα των εργατοπατέρων, που ΟΛΟΙ από κοινού, προωθούν αυτό το φασισμό, τον εξωραΐζουν και τον νομιμοποιούν στη Βουλή, ή εμπορεύονται τη ΦΡΙΚΗ του («αριστερά» καιCIA)…».

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_5479.html

Οι αγώνες σήμερα που απουσιάζει ΠΑΝΤΕΛΩΣ, μια Επαναστατική Ηγεσία, μπορεί να προχωρήσουν ΜΟΝΟ μέσα από την αυτό-οργάνωση των εργαζομένων και τα δικά τους όργανα αποφάσεων και αγώνα.

Αυτές οι διαδικασίες της αυτό-οργάνωσης θα διευκολύνουν και θα επιταχύνουν τα ΜΕΓΙΣΤΑ, παρέχοντας μια ισχυρή κινηματική βάση, την οικοδόμηση μιας νέας Επαναστατικής Ηγεσίας…

Αυτά προς το παρόν…

Επιστροφή στην κορυφή
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 16, 2013 9:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ:
http://logiakaiskepseis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_16.html



ΕΦΙΑΛΤΕΣ




Μέσα στον γενικό χαμό των τελευταίων ημερών, με τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, τους συνδικαλιστάδες να σχίζουν τα ιμάτια τους για το καλό της νέας γενιάς και του έθνους, συνεπαρμένοι από το μεγαλείο του ρόλου που καλούνται να παίξουν έδωσαν το μεγαλύτερο μάθημα στα παιδιά, την ελπίδα τούτου του τόπου.

Πώς προδίδουν τους αγώνες της εργατικής τάξης, αδιαφορώντας για το τι θέλει η βάση ...ο κυρίαρχος λαός, για τον οποίο αγωνίζονται, τρέχουν δίνουν μάχες, με έναν και μόνο στόχο: Μιά γωνίτσα στη βουλή και αργότερα μια καρεκλίτσα υπουργική. Γιατί ο Πρωτόπαπας ή ο Κανελόπουλος καλύτερος είναι από αυτούς!!!

Εξ' άλλου και ιστορικά να το δείτε πάντα υπήρχε ένας Εφιάλτης, που έκανε τους αγώνες του Έθνους πιο ηρωικούς, πιο ενθουσιώδεις, πιο μεγάλους βρε παιδί μου. Σκεφτείτε να μην υπήρχαν, πώς θα θυμόμασταν την θυσία των πολεμιστών, πώς θα γινόταν ηρωική η μάχη!

Μια προδοσία σε κάθε μορφή αντίστασης μας οδηγεί στη νίκη!

Είναι τεράστια η συμβολή τους και πρέπει να το ομολογήσω και να το πω και σε σας που τους βλέπετε με μισό μάτι . Αυτοί ξέρουν καλύτερα από όλους μας το καλό μας, είναι αλτρουιστές, ανιδιοτελείς, ιδεολόγοι και εκτός από την καρεκλίτσα που λέγαμε πιο πριν σκέφτονται πριν απο μας για μας, το συμφέρον του εργατικού κινήματος, το καλό του τόπου, το μέλλον των παιδιών μας.

Στην περίπτωση των καθηγητών οι Εφιάλτες κινήθηκαν από αριστερά, άλλο ένα συν στην προσπάθεια ενδυνάμωσης του εργατικού κινήματος- το περιμένατε; δεν το περιμένατε -είναι μία τακτική που μπορώ να σας την αναλύσω αλλά θα σας κουράσω και δεν είναι στις προθέσεις μου. Να έχετε κατά νου πάντως πως είναι για το καλό μας, και αν δεν με πιστεύετε κακό του κεφαλιού σας.

Δεν μπορεί κύριοι και κυρίες ο κυρίαρχος λαός να ξέρει καλύτερα από τους ηγέτες του κινήματος.


Και αν νομίζετε πως η βάση μπορεί να έχει λόγο είστε γελασμένοι.


Το γεγονός ότι η βάση αποφάσισε με τεράστια πλειοψηφία να απεργήσουν παρά την επιστράτευση, δείχνει απλά πολιτική ανωριμότητα, έλλειψη ρεαλισμού και ανευθυνότητα. Ποιοί είστε εσείς που αποφασίζετε ε;;

Ξέρετε εσείς τα προβλήματα του σχολείου, κρυώνατε το χειμώνα, κάνατε μάθημα χωρίς βιβλία, είχατε ένα λόχο παιδιών σε κάθε τάξη, λείπανε ειδικότητες; Δεν είστε καλά που θα έχετε και άποψη!

Απολύεστε, να φύγετε κύριοι να δουν οι συνδικαλιστές άσπρη μέρα.


Και σεις παιδιά πάρτε ένα μάθημα ήθους, πολιτικού λόγου και συνέπειας, ένα πολύτιμο μάθημα για το πως γίνετε το άσπρο- μαύρο, το βαθύ κόκκινο-αχνό ροζ, ο πράσινος ήλιος-πράσινα άλογα, το γαλάζιο-κατράμι μαύρο, τα όνειρα σας εφιάλτες!

Δείτε και εδώ:
http://logiakaiskepseis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_14.html

Μαθήματα ζωής άνευ διδασκάλων- αυτοί απολύονται- τώρα διδάσκουν πολιτικοί και συνδικαλιστές.

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 16, 2013 9:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο κρατικός συνδικαλισμός των εργατοπατέρων



Το κυνικό και δόλιο ξεπούλημα της απεργίας των εκπαιδευτικών και της οξύτατης αγωνιστικής τους διάθεσης, από τους ποικιλόχρωμους εργατοπατέρες, σε μια περίοδο που η ελληνική κοινωνία ήθελε μόνο μια σπίθα να εκραγεί, θέτει στην ημερησία διάταξη τη συζήτηση για το ρόλο τον ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ, σήμερα: Ένα ρόλο στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ του κατοχικού καθεστώτος, απροσχημάτιστη και μοχθηρή…

Προς αυτήν την κατεύθυνση δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο, γραμμένο το Μάιο του 2009.




Τα Συνδικάτα

Ένας από τους πιο κακοποιημένους τομείς είναι ο συνδικαλισμός. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε όλα τα σημερινά ευτράπελα των ποικίλων εργατοπατέρων θα χρειαζόταν μια μεγάλη ανάλυση. Θα προσπαθήσουμε να την συμπυκνώσουμε με τη μορφή των πολύ συνοπτικών (τηλεγραφικών) παρατηρήσεων.

Παρατήρηση πρώτη: Τα συνδικάτα, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, αποτελούν επαγγελματικές οργανώσεις των εργαζομένων, οι οποίες δημιουργήθηκαν στην περίοδο της ειρηνικής και προοδευτικής εξέλιξης του καπιταλισμού.
Με πιο απλά λόγια: Τα συνδικάτα δημιουργήθηκαν πάνω στην οικονομική σχέση Κεφαλαίου-Εργασίας και αποτελούσαν επαγγελματικές οργανώσεις, πολιτικά ουδέτερες που περιορίζονταν στην υπεράσπιση των καθημερινών συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Ήταν το πρώτο έμβρυο της πάλης των εργαζομένων…

Παρατήρηση δεύτερη: Με το πέρασμα στο ιμπεριαλιστικό στάδιο της παρακμής έχουμε τον εκφυλισμό της σοσιαλδημοκρατίας, συνακόλουθα και των συνδικάτων. Η σοσιαλδημοκρατία δένει τα συνδικάτα στο μηχανισμό του κεφαλαίου και τα μετατρέπει σε υποβοηθητικά όργανα της πολιτικής της.
Η μεταβολή αυτή στο χαρακτήρα των συνδικάτων στην εποχή της ιμπεριαλιστικής παρακμής συνοψίζεται σε τούτο: Στην προσέγγιση και συγχώνευση των συνδικάτων με την κρατική εξουσία.

Παρατήρηση τρίτη: Οι κοινωνικές συνθήκες που δημιούργησε ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δεν αφήνουν έδαφος ανάπτυξης ενός ανεξάρτητου και δημοκρατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η πάλη των εργαζομένων εναντίον των καπιταλιστικών κλικών και των εργατοπατέρων τους που ελέγχουν συγκεντρωτικά την οικονομική ζωή δεν μπορεί να διεξαχθεί παρά μόνο όταν βρει ένα ανάλογο κεντρικό στήριγμα, όταν αντιτάξει στον συγκεντρωτικό καπιταλιστή τον συγκεντρωτικό εργάτη.
Το κεντρικό αυτό στήριγμα ή θα το βρει στο κράτος ή στο επαναστατικό κόμμα.

Παρατήρηση Τέταρτη: Δυστυχώς, όμως, από τη πλευρά του Επαναστατικού κόμματος, βρέθηκε ο αντί-επαναστατικός σταλινισμός.
Ιστορικά τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν εκείνοι οι πολιτικοί συντελεστές που διευκόλυναν τους στρατηγικούς προσανατολισμούς του κεφαλαίου: Την υποταγή και τη διάλυση των επαγγελματικών οργανώσεων της εργατικής τάξης.
Τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της πολιτικής των σταλινικών Κ.Κ. συνοψίζονται με πολύ καθαρό τρόπο στα παρακάτω λόγια του Τρότσκι:
«Φοβισμένη από τα αποτελέσματα της ίδιας της πράξης της η γραφειοκρατία της Κομιντέρν στράφηκε σε έναν υπερβολικό εξτρεμισμό. Οι τραγικές υπερβολές της «Τρίτης Περιόδου» οφείλονταν στην επιθυμία μιας μικρής Κομμουνιστικής μειοψηφίας να δράσει σαν να είχε πίσω της μια πλειοψηφία. Απομονώνοντας τον εαυτό τους όλο και πιο πολύ από την εργατική τάξη, τα ΚΚ αντιπαρέταξαν στα εργατικά συνδικάτα που περιλάμβαναν εκατομμύρια εργάτες, τους δικούς τους συνδικαλιστικούς οργανισμούς, υπακούοντας στην ηγεσία της Κομιντέρν, αλλά χωρισμένους από την εργατική τάξη με μια άβυσσο. Καμιά καλύτερη χάρη δεν μπορούσε να γίνει για τη γραφειοκρατία των συνδικάτων».
Όποιος μελετήσει την ελληνική συνδικαλιστική εμπειρία θα διαπιστώσει αυτήν την διασπαστική και διαλυτική πολιτική του ΚΚΕ. Μια πολιτική που γιγάντωσε τον κρατικό έλεγχο των συνδικάτων…

Παρατήρηση πέμπτη:
Οι οργανωμένες αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις είναι η καταστροφικότερη συνδικαλιστική πολιτική. Αυτές οι παρατάξεις δεν αποτελούν τίποτε άλλο από τα συνδικαλιστικά ψευδώνυμα των πολιτικών κομμάτων. Δηλαδή πρόκειται για μια οργανωτική δομή που προωθείται μέσα στο εργατικό κίνημα από πολιτικές δυνάμεις, η οποία βρίσκεται σε διάσταση με την ίδια την έννοια του εργατικού συνδικάτου.
Η θεωρία και η πρακτική του κομματικού συνδικάτου καταστρέφει την ενιαίο-μετωπική λειτουργία του συνδικάτου, μεταφέρει μέσα στο συνδικάτο τις πολιτικές διαιρέσεις και αναπτύσσει στο έπακρο τη λογική του κρατικού ελέγχου.
Μια κομματική, αριστερή συνδικαλιστική παράταξη, μια και οι εργατικές μάζες δεν είναι εξΆ αντικειμένου «αριστερές» απομονώνεται βαθμηδόν και αφήνει τους εργαζόμενους κάτω από την επιρροή της καθεστωτικής ιδεολογίας και των ρεφορμιστών που επιδιώκουν τη διαπραγματευτική ενσωμάτωσή τους στο καθεστώς.

Τελευταία παρατήρηση: Είναι, συνεπώς αυτός ο κρατικός συνδικαλισμός των κομματικών «αριστερών» συνδικαλιστικών παρατάξεων που οδήγησαν τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες να διαπραγματεύονται και να ενσωματώνονται στο καπιταλιστικό κράτος.
Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ είναι από τα πλέον αποκαλυπτικά.
Σε αυτή τη λογική βρίσκεται και το ΚΚΕ…
Μια εξαθλιωμένη γραφειοκρατική «αλητεία» μιλάει ερήμην των εργαζομένων, καταντώντας τα Συνδικάτα σε «σφραγίδες», αποδυναμωμένα και διαλυμένα…
Τώρα προωθούν το τελειωτικό κτύπημα με την καθαγίαση της αλλοδαπής εισβολής όχι μόνο ερήμην και εναντίον των εργαζομένων, αλλά στιγματίζοντάς τους και σαν ρατσιστές, αν διανοηθούν να εκδηλώσουν τις αγωνίες τους…



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 16, 2013 11:22 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ιούλιος 2010

Οι προδοτικές καμαρίλες των συνδικαλιστών

Τα πτώματα όχι μόνο δεν είναι ικανά για αγώνα, αλλά εμποδίζουν και τους ζωντανούς να αγωνιστούν.



Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού. Γραφειοκρατικές αλητείες του κρατικού και κομματικού συνδικαλισμού υπάρχουν.

Το μεγάλο, όμως, πρόβλημα δεν είναι ότι αυτές οι συνδικαλιστικές καμαρίλες είναι πτώματα: Πτώματα γιατί και ο ρεφορμισμός αποτελεί πτώμα.


ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο ρεφορμιστικών διεκδικήσεων δεν υπάρχει πλέον σε καθεστώς Νέας Τάξης, σήψης και αποσύνθεσης του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εποχές των ρεφορμιστικών «περιθωρίων» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί…

Το μεγάλο, όμως πρόβλημα δεν είναι ο θάνατος του ρεφορμισμού και των συνδικαλιστικών του παρασίτων.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτά τα παράσιτα της συνδικαλιστικής αλητείας δολοφονούν ανελέητα τις αγωνιστικές διαθέσεις των λαϊκών μαζών, μπλοκάρουν και εκτονώνουν τη λαϊκή οργή, σκορπούν την απογοήτευση και στέλνουν τους εργαζόμενους στο σπίτι τους.

ΣΗΜΕΡΑ αποτελούν, αυτές οι συνδικαλιστικές και κομματικές καμαρίλες, τους μεγαλύτερους προδότες των εργαζομένων και τους πλέον μοχθηρούς και ύπουλους συμμάχους της κατοχικής κυβέρνησης.

ΔΕΝ υπάρχει πιο ελεεινή προδοτική πολιτική και πιο ύπουλη αβάντα στην κυβέρνηση να παίζεις με τους εργαζόμενους και να τους περιπαίζεις με επαναλαμβανόμενες 24ώρες απεργίες: Απεργίες χωρίς ΚΑΜΙΑ αγωνιστική προοπτική, αγωνιστική και οργανωτική κλιμάκωση, απεργίες χωρίς καμία ουσιαστική πολιτική και οργανωτική συνέχεια, απεργίες χωρίς ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ: πολιτικό, αγωνιστικό και οργανωτικό.

¶σφαιρες τουφεκιές ρίχνουν τα παράσιτα της γραφειοκρατικής λέπρας και της καθεστωτικής «αριστεράς»: μακάβριας διασπαστικής και προδοτικής…

Σε ένα τέτοιο «είδος» απεργιακού παιχνιδιού συνεχίζουν να πορεύονται οι κυβερνητικές ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, καθώς και το «κόκκινο συνδικάτο» του ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ.



Σε νέα 24ωρη πανελλαδική απεργία προχωρούν οι «εγκάθετοι» του καθεστώτος (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ), καθώς και το «κομμουνιστικό» γρανάζι του καθεστώτος με την ξύλινη «ταξική» γλώσσα: ΚΚΕ- ΠΑΜΕ

Πρόκειται για τη δεύτερη, μέσα σε δέκα ημέρες, και τέταρτη το τελευταίο δίμηνο 24ωρη απεργία.

Το πολιτικό αποτέλεσμα αυτών των «μαφιόζικων» συνδικαλιστικών και κομματικών παιχνιδιών είναι: δραματικά φθίνουσα πορεία των πανεργατικών κινητοποιήσεων, διαρκής απομαζικοποίηση και διασπαστικές παρελάσεις.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση καταλύει με αφηνιασμένη βαναυσότητα και κακουργία, αλλά και με απανωτές πράξεις βιαστικής μοχθηρίας, ΤΑ ΠΑΝΤΑ, σε μια εποχή βρασμού της λαϊκής οργής, οι κινητοποιήσεις φθίνουν και ο κόσμος δεν ακολουθεί τα καλέσματα των «εργατικών» κομμάτων και των συνδικάτων.

Υπάρχει μεγαλύτερη αβάντα στην κυβέρνηση από αυτό;

Υπάρχει πιο καταλυτικό γεγονός από αυτό που δείχνει την προδοσία και τον καθεστωτικό ρόλο των συνδικάτων και του ΚΚΕ;




Το θλιβερό και άκρως προκλητικό είναι ότι όλα αυτά τα παράσιτα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, καθώς και τα κομματικά παράσιτα του ΚΚΕ, επαγγελματίες απατεώνες και προδότες, ρίχνουν το φταίξιμο στις πλάτες των εργαζομένων!!!

Φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν παίζουν στα παιχνίδια τους και δεν βλέπουν ΚΑΜΙΑ προοπτική αγώνα, ΚΑΜΙΑ διάθεση εκ μέρους των κομματικών και συνδικαλιστικών ιερατείων να αγωνιστούν πραγματικά, με συνέχεια και προοπτική εναντίον τη κυβέρνησης και του καθεστώτος συνολικά!!!

Οι σημερινοί αγώνες είναι αγώνες ζωής και θανάτου για τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό. Δεν μπορεί, λοιπόν, οι εργαζόμενοι και ο λαός να παίζουν ή να συμμετέχουν στα παιχνίδια των προδοτών του αγώνα τους, των μεταμφιεσμένων πολιτικών κομπάρσων του καθεστώτος.

Με τέτοιου είδους «απεργίες» (παρελάσεις και φιέστες εκλογικές) ο λαός κουράζεται και πάει στο σπίτι του, απογοητεύεται, ζει μια αδιέξοδη απελπισμένη τραγωδία…

Με τέτοιου είδους «απεργίες» ισχυροποιείται η κυβέρνηση, νομιμοποιούνται πολιτικά τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί, θεμελιώνεται η μοιρολατρία και η παθητικότητα.


ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ οι κρατικοί συνδικαλιστές και οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τα παχιά και κούφια λόγια που λένε, τις δόλιες «ταξικές» ρητορείες απάτης, και τις …κόντρες: Οι κόντρες των αγοραίων δικηγόρων…

Αυτές οι πτωματικές και προδοτικές «καμαρίλες» έχουν πεθάνει και βρίσκονται ΚΑΘΑΡΑ στο πλευρό των δημίων της εργατικής τάξης και του λαού…

ΓΡΗΓΟΡΑ θα τους στείλει η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός στον σκουπιδοτενεκέ…

Το είπαμε: Σήμερα δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για ρεφορμιστικά ψίχουλα…

Ήδη αυτούς τους Ρασπούτιν ο λαός τους έχει καταλάβει και δεν τους ακολουθεί.

Οι συνεχείς 24ωρες απεργίες-φιέστες διασπαστικές που κηρύσσουν αποτελούν τον επιθανάτιο σπασμό τους. Τις τελευταίες πράξεις στήριξης της κυβέρνησης και του νεοταξικού εφιάλτη…


Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4706


Το κείμενο μαζί με άλλα σχετικά θα τα βρείτε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4706

Επιστροφή στην κορυφή
Εξόριστος



Ένταξη: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 457

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 16, 2013 4:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γιατί η απεργία των εκπαιδευτικών «εκτελέστηκε» τόσο ακαριαία και ψυχρά;



Ίσως να μην υπάρχει στην ιστορία των εργατικών αγώνων τόσο ακαριαία, ψυχρή, αλλά και πανικόβλητη εκτέλεση μιας απεργίας, σαν και αυτή που έγινε με τους εκπαιδευτικούς.

Δείχνει και αυτό ότι βρισκόμαστε σε μια μαύρη, κατοχική περίοδο που τα πάσης φύσεως και χρώματος ανδρείκελα ΕΚΤΕΛΟΥΝ, χωρίς ενδοιασμούς και περιστροφές τα «συμβόλαια θανάτου» που τους έχουν ανατεθεί από τα αφεντικά τους…

Βεβαίως, οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, αυτοί οι κατάπτυστοι εργατοπατέρες (όλων των χρωμάτων) πάντα έπαιζαν με κάποια επιτυχία το παιχνίδι του μεταμφιεσμένου Ιάγου: Υπονόμευαν και πρόδιδαν τους δυναμικούς εργατικούς αγώνες μέσα από ποικίλες μανούβρες, ελιγμούς και ντρίπλες…

Εξάλλου
αυτός είναι και ο ουσιαστικός ρόλος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, καθώς και της σοσιαλδημοκρατικής και σταλινικής: Από τη μια, ΦΩΝΑΧΤΑ και υστερικά να είναι με το μέρος των εργαζομένων και από την άλλη ΥΠΟΓΕΙΑ, με «κόλπα» και ελιγμούς να τους υπονομεύουν τους αγώνες τους.

Αυτή η διπλή υπόσταση των εργατοπατέρων (Ιάγοι) ήταν και το ρεφορμιστικό ατού τους στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εργοδότες και το κράτος.

ΣΗΜΕΡΑ έχουν απολέσει και αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί που το έπαιζαν ΠΑΝΤΑ προς ίδιον όφελος.

ΣΗΜΕΡΑ δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο ρεφορμιστικής διεκδίκησης, συνακόλουθα διαπραγμάτευσης ανάμεσα στους εργατοπατέρες και στην οικονομική και πολιτική εξουσία.

ΣΗΜΕΡΑ οι εργατοπατέρες μπορεί να υπάρχουν μόνο σαν «πέμπτη φάλαγγα» των εργοδοτών και του κράτους.

Το ίδιο, όπως και τα σοσιαλδημοκρατικά και σταλινικά κόμματα μπορεί να υπάρχουν ΜΟΝΟ σαν γρανάζια και σαν «αριστερά» εξαπτέρυγα του κεφαλαίου: Η «αριστερά» του κεφαλαίου…

Η απεργία των εκπαιδευτικών και οι θυμωμένες διαθέσεις τους αποκάλυψαν αυτό που μέχρι χθες δεν ήταν άμεσα ορατό: Ότι οι «αριστερές» ηγεσίες και οι εργατοπατέρες δεν έχουν πλέον ούτε την πολυτέλεια των ελιγμών και των διαπραγματευτικών παιχνιδιών. Είναι εξαρτήματα του καθεστωτικού δωσιλογισμού, «κεφαλές» του κατοχικού κυβερνητικού οικοδομήματος που εκτελούν ΑΥΤΟΜΑΤΑ τις εντολές του.

ΣΗΜΕΡΑ δεν είναι μόνο ότι εκλείπει κάθε υλική βάση για ρεφορμιστικές διεκδικήσεις και διαπραγματεύσεις.

Υπάρχει και κάτι άλλο: Κυοφορείται στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας τόσο συσσωρευμένη και εκρηκτική ενέργεια που ακόμα και αυτοί οι παλιοί ελιγμοί και μανούβρες των εργατοπατέρων γινόντουσαν πολύ επικίνδυνοι.

Μπορούσε πολύ εύκολα η ΟΡΓΗ του κόσμου να περάσει πάνω από τις υπονομευτικές μανούβρες των εργατοπατέρων και των «αριστερών» κομμάτων και να ξεχυθεί, σαν λάβα, θάβοντας μέσα σΆ αυτήν στην πυρωμένη λάβα το καθεστωτικό οικοδόμημα: Κυβέρνηση, κόμματα, εργατοπατέρες…

Η δωσίλογη κυβέρνηση του 4ου Ράιχ δεν είχε κανένα περιθώριο να παίξει με την «επιτηδειότητα» των χειραγωγών (της «αριστεράς» και των συνδικαλιστικών γραφειοκρατών), συνακόλουθα δεν άφηνε και ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο σΆ αυτούς του Ιάγους για ελιγμούς και μανούβρες.

Να, γιατί ενήργησαν τόσο βεβιασμένα, χοντροκομμένα και ψυχρά οι «αριστερές» ηγεσίες και οι εργατοπατέρες.

Ακόμα και πριν ξεσπάσει η απεργία τα μαντρόσκυλα των εργαζομένων έκαναν ό,τι είναι δυνατόν να την υπονομεύσουν.

Οι γραφειοκράτες του Περισσού, η ΓΕΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ, συμμάχησαν (ενώ ούτε μια απεργιακή παρέλαση δεν κάνουν μαζί) στον ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ: Την υπονόμευση της απεργίας.

Εδώ, οφείλουμε να ξεχωρίσουμε τη «διορατικότητα» της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ του ΚΚΕ (είναι δεκαετίες εκπαιδευμένο), οι άλλοι έκαναν και κάποια νάζια πριν ακολουθήσουν τη «γραμμή» ΚΚΕ…


Το μόνο ΣΧΕΔΙΟ ελιγμού που μπόρεσαν να εφαρμόσουν ήταν με την ΟΛΜΕ: Αυτή προέβηκε σε κάποιους λεονταρισμούς στην αρχή κάτω από την πίεση της βάσης και πρόδωσε στην κρίσιμη ώρα…

Η δυναμική και η οργισμένη κίνηση των εκπαιδευτικών ξεγύμνωσε, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ τους εργατοπατέρες και την «αριστερά» του κεφαλαίου: Οι εκπαιδευτικοί έδωσαν τη χαριστική βολή σΆ αυτά τα εξαπτέρυγα του καθεστώτος.

ΑΠΟΚΑΛΥΦΤΗΚΕ, όμως και κάτι ακόμα σημαντικό: Ο ΠΑΝΙΚΟΣ της κυβέρνησης, πανικός κατάρρευσης…

ΑΠΟΚΑΛΥΦΤΗΚΕ
το απελπισμένο αδιέξοδο της δωσίλογης κυβέρνησης. Ότι είναι δραματικά απομονωμένη μέσα στην κοινωνία και ότι απέναντί της έχει σε θέση μάχης ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον ελληνικό λαό.

Μια σπίθα απλώς χρειάζεται…

Διαφορετικά δεν θα ενεργούσε με τόση απροκάλυπτη φασιστική αυθάδεια και στρατιωτικούς νόμους…

ΤΩΡΑ τα ψελλίσματα του ΚΚΕ τα οποία και παπαγαλίζουν ΟΛΟΙ οι εργατοπατέρες περί «ανώριμων συνθηκών» είναι για γέλια.

Αν δεν είναι σήμερα, που όλος ο κόσμος πνίγεται από θυμό και απελπισία, πότε θα είναι; ΠΟΤΕ!!!

Ο συνθήκες δεν είναι απλώς ώριμες, αλλά υπερώριμες, σαπισμένες…

ΠΑΝΤΑ οι μεγάλες ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ επενδύονταν με την «ανωριμότητα των συνθηκών»….


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 17, 2013 6:39 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μαύρη Λίστα:
http://mavrhlista.wordpress.com/


ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ




Ποιός τρέφει ακόμη αυταπάτες σε αυτή τη χώρα; Ακόμη κι ο πιο ανόητος και τελευταίος πολίτης αυτού του τόπου μπορεί να μυριστεί την βρωμιά που παίζεται πίσω από την πλάτη του.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Θα υποστηρίξουμε και θα υποστηρίζουμε νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, κάθε προσπάθεια, κάθε εκδήλωση ανυπακοής και αντίστασης ενάντια σε ό,τι σκοτώνει την ζωή μας.

Αρκεί να είναι μια τίμια και ειλικρινής προσπάθεια που θα εναντιώνεται -στην παρούσα φάση- στο εγκληματικό πολιτικό καθεστώς που λυμαίνεται τη χώρα.

Και αυτή η προσπάθεια ΔΕΝ μπορεί να καθοδηγείται από κόμματα και καιροσκόπους πολιτικούς και μη. Αυτού του είδους τις λέρες τις τρώμε στη μάπα δεκαετίες.

Δεν μπορεί να καθοδηγείται γιατί αυτοί οι τύποι έχουν πολλάκις αποδείξει πως είναι καθοδηγούμενοι και εξαρτημένοι από τις διεφθαρμένες παρατάξεις τους ή από τα κόμματα εκείνα που δήθεν ενδιαφέρονται για το λαό.

Τα ανθρωπάκια αυτού του είδους που είναι νεκρά από σαφείς και ξεκάθαρες κουβέντες, πόσο μάλλον από αντρίκειες πράξεις θα πρέπει να ξέρουν πλέον πως τα περιθώρια στενεύουν.

Έτσι όπως βίαια τελείωσε το όνειρο του κομματικού και συνάμα πελατειακού υπάλληλου, έτσι θα τελειώσει και η προδοτική σχέση του κάθε εργατοπατέρα με τον απλό εργαζόμενο.

Το μόνο που μένει είναι να τους πετάξουμε με τις κλωτσιές, στη θάλασσα.


Παρέα με τους κομματάρχες και τα παράσιτα.
¶λλωστε η ευθύνη που τους βαραίνει είναι εξίσου τεράστια. Καθώς αποτελούν το ανάχωμα της υπεράσπισης του διεφθαρμένου συστήματος και της διαιώνισής του.

Με άλλοθι την ιδιότητα του εργάτη ή του υπάλληλου.

Η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε να ξεκινήσει η επανάσταση από τους καθηγητές. Γιατί παρά την μεγάλη κινητοποίηση οι αφελείς δάσκαλοι στηρίχθηκαν στις εξαρτημένες ηγεσίες τους και ταυτόχρονα περίμεναν υποστήριξη από τα συστημικά κόμματα. Δυστυχώς ή ευτυχώς πήρανε το μάθημά τους. Όπως το πήρανε και οι ναυτεργάτες, οι χαλυβουργοί, οι οδοκαθαριστές, οι των μαζικών μεταφορών, και ένα σωρό άλλοι.

Επομένως το φιάσκο και το πισωγύρισμα κυρίως της ΟΛΜΕ και λιγότερο των από κάτω δεν αποτελεί έκπληξη. Έκπληξη θα αποτελούσε αν σύσσωμη η κοινωνία, γονείς και μαθητές στεκότανε δίπλα στους καθηγητές, να διεκδικήσουνε μια καλύτερη παιδεία, ένα καλύτερο μέλλον για όλους εμάς που δεν είμαστε καθηγητές και όλοι μαζί να αφήσουνε και να αφήσουμε κατά μέρος τις προσωπικές μας επιδιώξεις.

Ναι αυτό θα ήτανε εκπληκτικό. Και μια πραγματική βάση που θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να μεγαλώσει ένα κίνημα από τα κάτω αλληλεγγύης και αντίστασης.

Αντί αυτού όμως βρεθήκανε κάποιοι και εναντιώθηκαν, όπως εναντιώθηκαν και στους ναυτεργάτες, γιατί τα πλοία ήταν δεμένα και θα ματαιώνανε τις διακοπές τους.

Όπως με τους σκουπιδιάρηδες γιατί οι Έλληνες κρατάνε πεντακάθαρες τις πόλεις και τις παραλίες τους.

Ή με τα τραμ
και τα λεωφορεία για να προλάβουνε να πάνε στην μίζερη δουλειά τους.

Περάσανε πια τα χρόνια που οι απεργίες, ναι εκείνες οι γελοίες απεργίες των ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ που γινόντουσαν για να πιέζεται η πράσινη ή η μπλε κυβέρνηση και να μοιράζονται οι μίζες εκατέρωθεν.

Πλέον οι κινητοποιήσεις που θα γίνονται από εδώ και πέρα δεν θα έχουν να κάνουν με την διεκδίκηση προνομίων.

Θα έχουν να κάνουν με την εξασφάλιση των απαραίτητων για επιβίωση. Και μέσα σε οδυνηρές για όλους μας συνθήκες.

ΓιΆ αυτό καλό θα είναι να πάψουν ορισμένοι να ασκούν κριτική που στοχεύει σε λάθος ζητούμενο και προσφέρει άλλοθι στο καθεστώς.

ΓιΆ αυτό και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πρέπει ΜΟΝΟΙ τους να μοιραστούνε έναν κοινό αγώνα ζωής και θανάτου με σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη και απελευθέρωση.

Χωρίς ηγεσίες εξαρτημένες και προδοτικές συνδικαλιστικές κλίκες.

Γιατί ο αγώνας που πρέπει να δοθεί και θα δοθεί, θα είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και σε αυτούς που θα είναι μια ζωή κομπάρσοι και κολαούζοι στα ανθρωπάκια που μας κυβερνάνε.


Και αυτό αφορά όλους εμάς εκτός από αυτούς τους ρουφιάνους που μια ζωή σκύβουν το κεφάλι στον ισχυρό και προδίδουν τον αδύναμο.

Και οι τελευταίοι θα έχουνε την τύχη που τους αρμόζει.

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες