Στο στόχαστρο και η θεατρική μας παράδοση

[Στέφανος Ληναίος]

Στο στόχαστρο και η θεατρική μας παράδοση



Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ
Βρισκόμαστε στην εποχή των επιπλεόντων και επιδοτούμενων φελλών…
Είναι η εποχή του πλανητικού, ιμπεριαλιστικού ολοκληρωτισμού (Νέα Τάξη), εποχή που κατασκευάζει και επιδοτεί μια πολύχρωμη ποικιλία «επιπλεόντων φελλών», προκειμένου να ΑΦΥΔΑΤΩΣΕΙ και να ΙΣΟΠΕΔΩΣΕΙ την Ιστορία, τις Ιδέες, τον Πολιτισμό, την Τέχνη, τη Σκέψη…
Σε αυτή τη στρατηγική της Νέας Εποχής, στρατηγική ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ και ισοπέδωσης των ιστορικών κατακτήσεων του Θεάτρου και των παραδόσεών του υπάγεται και η επιστολή 80 «τέκνων» αυτής της εποχής...
Η παρακάτω κριτική του Στέφανου Ληναίου είναι αποκαλυπτική:

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΘΕΣ - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΗΜΕΡΑ

Μια σύντομη απάντηση, της δικής μας γενιάς, στην επιστολή των 80 νέων ανθρώπων του θεάτρου μας που πιστεύουν ότι το Φεστιβάλ Αθηνών είταν, επί πολλά χρόνια, πριν το 2006, «ένας παρηκμασμένος, επαρχιώτικος, θεσμός..»

Παραθέτουμε κάποια στοιχεία, όσα μπόρεσε να συγκρατήσει η μνήμη μας.

1.-Ονόματα της «παρακμής» στον «επαρχιώτικο θεσμό» ως το 2006:

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, ΝΟΥΡΕΓΙΕΦ,ΜΑΡΘΑ ΓΚΡΑΧΑΜ,ΜΩΡΙΣ ΜΠΕΖΑΡ,ΜΠΑΛΕΤΤΑ ΜΠΟΛΣΟΙ, ΚΟΥΒΑΣ, Ν.ΥΟΡΚΗΣ. ΟΠΕΡΑ ΠΑΡΙΣΙΩΝ,ΠΡΑΓΑΣ,Ν.ΥΟΡΚΗΣ,ΛΟΝΔΙΝΟΥ. ΠΑΜΠΛΟ ΚΑΖΑΛΣ, ΧΑΤΖΑΤΟΥΡΙΑΝ, ΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ, ΤΖΙΝΑ ΜΠΑΧΑΟΥΕΡ, ΡΟΣΤΡΟΠΟΒΙΤΣ, ΡΟΥΜΠΙΝΣΤΑΙΝ, ΔΑΒΙΔ ΟΙΣΤΡΑΧΤ, ΦΟΝ ΚΑΡΑΓΙΑΝ, ΜΠΕΡΝΣΤΑΙΝ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΡΥΔΗΣ, ΧΩΡΑΦΑΣ, ΠΗΤΕΡ ΧΩΛΛ, ΣΤΡΕΛΛΕΡ, ΠΛΑΝΣΟΝ, ΡΟΝΚΟΝΙ, ΤΖΕΦΙΡΕΛΙ, ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ, ΣΤΟΥΡΟΥΑ, ΙΑΝ ΜΑΚ ΕΛΛΕΝ, ΜΑΡΙ ΜΠΕΛ,ΤΕΡΕΝΣ ΓΙΑΚΟΜΠΙ, ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ, ΟΠΕΡΑ ΠΕΚΙΝΟΥ, ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΑ ΝΟ ΚΑΙ ΚΑΜΠΟΥΚΙ, ΜΠΕΡΛΙΝΕΡ ΑΝΣΑΜΠΛ, ΚΟΜΕΝΤΙ ΦΡΑΝΣΑΙΖ, ΠΙΚΟΛΟ ΤΕΑΤΡΟ, ΛΑ ΜΑΜΑ, ΛΙΒΙΝΓΚ ΘΗΑΤΕΡ. ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟΥ ΘΙΑΣΟΥ ‘ΤΟΧΟ’ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΙΑΠΩΝΕΖΟ ΗΘΟΠΟΙΟ ΧΙΡΑ.

2.- Ονόματα Ελλήνων της «παρακμής» που τίμησαν τον «επαρχιώτικο θεσμό» άλλοι ερμηνεύοντας μεγάλα Ελληνικά και όχι μόνο ξένα έργα και άλλοι συμμετέχοντας και αποσπώντας πολλά βραβεία σε μεγάλα Διεθνή Φεστιβάλ.

ΜΙΝΩΤΗΣ, ΠΑΞΙΝΟΥ, ΡΟΝΤΗΡΗΣ, ΚΟΥΝ, ΣΟΛΟΜΟΣ, ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ,ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΤΡΑΚΗΣ,ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ,ΒΑΛΑΚΟΥ, ΝΕΖΕΡ, ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΑΡΩΝΗ, ΜΟΡΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ,ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ,ΧΟΡΝ, ΜΟΥΖΕΝΙΔΗΣ,ΚΑΤΣΕΛΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ.

Και αναρωτιόμαστε γιατί το σημερινό Φεστιβάλ της «ακμής», δεν έστειλε σε κάποιο ξένο Φεστιβάλ ούτε τη χρυσοπληρωμένη ΗΛΕΚΤΡΑ του Στάιν, ούτε το Δημήτρη Παπαιωάνου.

3.-Υπενθυμίζουμε όλες τις προτάσεις μας για τα μεγάλα ελληνικά έργα που πρέπει να παρουσιάζονται στο Φεστιβάλ,χωρίς ποτέ,φυσικά,να αρνηθούμε και τις,μεγάλες,ξένες δημιουργίες.

Τη «Θάλασσα» του Σκαλκώτα, τον «Οιδίποδα» του Θόδωρου Αντωνίου,τις «Πύρινες γλώσσες» του Γιάννη Χρήστου, τα «Πυθοπρακτά» του Ιάνη Ξενάκη. Την Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής όπου ακούγαμε Στ. Βασιλειάδη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Απέργη, Γαζουλέα, Κουρουπό, Σισιλιάνο,Δραγατάκη, Αδάμη.

Το σπουδαίο ποιητικό μας θέατρο, το παραγκωνισμένο από τους εμπορικούς θιάσους,είδε μέρες λαμπρές στο κατάμεστο Ηρώδειο. Σπουδαίοι σκηνοθέτες μας (Σολομός, Ντουφεξής, Μουζενίδης, Ευαγγελάτος, Κουν) τίμησαν με τη σύμπραξη μεγάλων ηθοποιών τον λόγο του Καζαντζάκη, του Πρεβελάκη, του Ρώτα, του Σικελιανού,του Θεοτοκά. Τερζάκη. Ένα μεγάλο θέατρο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το ποιητικό δράμα του ευρωπαϊκού εικοστού αιώνα, Λόρκα, Τ.Σ. Έλιοτ, Αρτσιμπάλ Μακ Λης, Κλωντέλ κ.α.-

Στο Φεστιβάλ Αθηνών παλιότερα ο Σολομός, ανέβασε τα «Σόδομα και Γόμορρα » του Καζαντζάκη,ο Μουζενίδης με τον Κατράκη τον « Χριστόφορο Κολόμβο » ,ο Ευαγγελάτος την όπερα του Καλομοίρη πάνω στον «Κωνσταντίνο Παλαιολόγο» του και ο Σολομός πάλι την αριστουργηματική «Μέλισσα». Ο Σολομός επίσης ανέβασε τον «Λάζαρο» του Πρεβελάκη και το Εθνικό τη «Σίβυλλα» του Σικελιανού. Kαι ο Νίκος Κούνδουρος το «Διγενή».

4.-Και τελειώνουμε,απαντώντας και σε μια ατυχέστατη δημοσιογραφική φράση ,περί διαφάνειας: «Εκλεισε το τηλέφωνο σε όλον αυτόν τον εσμό των μετρίων, που θεωρούσαν Ηρώδειο και Επίδαυρο βιλαέτι τους.»

α) Εμείς, « ο εσμός των μετρίων..», δεν θα πούμε βέβαια ποτέ το ίδιο και για πολλούς από τους άξιους 80 που υπογράφουν και είναι ΜΟΝΙΜΟΙ συνεργάτες του Φεστιβάλ,του Εθνικού,του Μεγάρου και πολλών άλλων πολλαπλών πολιτιστικών εκδηλώσεων, από το 2006 μέχρι και σήμερα.

β) Θα ρωτήσουμε όμως γιατί από το 2006 μέχρι σήμερα δεν έγινε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ολοκληρωμένος οικονομικός απολογισμός. Και δεν θα μάθουμε ποτέ,φυσικά,τα κέρδη και τις ζημιές,το κόστος παραγωγών,τις προμήθειες των ατζέντηδων, τις αμοιβές των συνεργατών και ποια έντυπα και ποιοί δημοσιογράφοι πληρώθηκαν και πόσο, για τις πανάκριβες δημόσιες σχέσεις. Ούτε καν πόσα πήρε η Σαουμπίνε που έχει έλθει 6 φορές μέσα σε 6 χρόνια..

γ) Όπως δεν μάθαμε ποτέ για ποιο λόγο τα πρώτα χρόνια της εξαετίας, η πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ. είταν ξένοι διευθυντές ξένων φεστιβάλ και οι συνεδριάσεις του γίνονταν,(αν και όταν γίνονταν..) με…τηλεδιάσκεψη: Αθήνα, Λυών, Αβινιόν, Μονακό.. Ούτε θα μάθουμε ποτέ βέβαια αν οι διεθνείς αυτοί ατζέντηδες πληρώνονταν.

δ) Ως προς το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα πριν και μετά το 2006, οι κριτικές και τα σχόλια, θετικά και αρνητικά, μιλούν από μόνα τους. Και είναι πολλά και αποκαλυπτικά,γνωστά στο πανελλήνιο.

Αναγκαστήκαμε να συντάξουμε αυτή την απάντηση υπερασπιζόμενοι μια ολόκληρη γενιά που προσπάθησε,με όλα τα λάθη της, μέσα από τα χαλάσματα του πολέμου,της κατοχής,του εμφύλιου και της δικτατορίας, να επιβιώσει,να ξαναχτίσει την Ελλάδα και ταυτόχρονα να ξαναδημιουργήσει έργα Νεοελληνικού Πολιτισμού και Ποιότητας ζωής.

Ελπίζοντας ότι θα ξανάρθουν κάποιες μέρες που θα ξαναβρούν την παλιά τους αίγλη όλοι οι αρχαίοι χώροι με τα μεγάλα και καταξιωμένα Ελληνικά και ξένα έργα, παράλληλα με τις σύγχρονες αναζητήσεις σε άλλους, νέους, χώρους. Και θα έχει ξεχαστεί και η βλάσφημη δήλωση ( Ελευθεροτυπία,6.6.0, του κ.Προέδρου του Φεστιβάλ:; « Δεν νομίζω ότι το θέατρο της Επιδαύρου είναι ιερότερο απ'οποιοδήποτε άλλο» !!

Γιατί ξέρουμε καλά και το ξέρει καλά και η σημερινή γενιά, ότι όσες αίθουσες «Πειραιώς 260» κι αν αξιοποιηθούν, την Επίδαυρο και το Ηρώδειο δεν θα τα αντικαταστήσουν ποτέ.

Για λογαριασμό όσων ζουν κι όσων έφυγαν για πάντα..

Στέφανος Ληναίος – 27.8.12

[Ροβεσπιέρος]

Τα μικροσκοπικά μορμολύκεια του καλλιτεχνικού εθνομηδενισμού




Θα δώσουμε συνέχεια στην αυθάδεια των 80 «τέκνων» του θεάτρου της Νέας Εποχής που στήριξαν με επιστολή τους το Διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τον κύριο Γιώργο Λούκο, ο οποίος με κομπάζουσα αλαζονεία ασυνήθιστη (ο κομπασμός των επιπλεόντων φελλών) προώθησε, τα τελευταία χρόνια, την ολοκληρωτική εθνομηδενιστική ισοπέδωση του ελληνικού θεάτρου, καθώς και όλες τις «διαστροφές» της πολυπολιτισμικής βαρβαρότητας.

Η πράξη αυτή των νεοταξικών μορμολυκείων χαρακτηρίστηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα «αριστερά» ιερατεία των Τεχνών, ιδιαίτερα από το Λαμπρακιστάν, ως πράξη «αγωνιστικής ανάτασης» ενάντια στον «παρακμασμένο επαρχιώτικο θεσμό» του θεάτρου που βασίλευε πριν την έλευση του «διαστροφέα», εθνομηδενιστή, κ. Λούκου!

Θα αρχίσουμε με κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα του Αντόνιο Γκράμσι, από το άρθρο του: «Αυτοί που κατασκευάζουν σοφίτες»:

«…Μια γενιά που μειώνει την προηγούμενη γενιά, που δεν καταφέρνει να δει τα επιτεύγματά της και την αναγκαία σημασία της, δε μπορεί παρά να είναι πενιχρή και χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό της, έστω και αν κομπάζει παράφορα για το μεγαλείο της…».

«…Στην υποτίμηση του παρελθόντος υπάρχει μια δικαιολογία για την μηδαμινότητα του παρόντος…».

«…Μια γενιά που ξέρει να κάνει μόνο σοφίτες παραπονείται που οι προγενέστεροι δεν είχαν κτίσει παλάτια των δέκα ή τριάντα ορόφων…».

Όλες αυτές οι εύστοχες επισημάνσεις του Γκράμσι επιβεβαιώνονται δραματικά με τον κομπασμό των σημερινών καλλιτεχνικών, μικροσκοπικών μορμολυκείων, πλήρως ενσωματωμένων στους μηχανισμούς εξουσίας και ΑΓΡΙΩΣ επιδοτούμενων.

Αυτά, λοιπόν, τα μικροσκοπικά και ραχιτικά μορμολύκεια του χρυσοφόρου και επιδοτούμενου «καλλιτεχνικού» αγοραίου επαγγελματισμού και παζαριού, έρχονται, σήμερα, να ρίξουν στον καιάδα τους γίγαντες της θεατρικής μας παράδοσης, κάθε μεγάλο μύστη της Ελληνικής Τέχνης και Κουλτούρας, χαρακτηρίζοντάς τους, μάλιστα, «παρακμασμένο επαρχιωτισμό»!!!

Βεβαίως, όσο εύστοχες και αν είναι οι μεγαλοφυείς παρατηρήσεις του Γκράμσι, περιγράφουν κατά το ήμισυ το σημερινό πρόβλημα. Αν μείνουμε μόνο σ’ αυτές, δηλαδή, τις συνήθεις επιθέσεις των μετρίων και καχεκτικών ανθρώπων εναντίον των μεγάλων, αν μείνουμε στις «νευρώσεις», μόνο των μικροσκοπικών μορμολυκείων, τότε χάνουμε τη σημερινή, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ διάσταση αυτής της μικροσκοπικής αυθάδειας: Τη διάσταση των οργανωμένων εστιών και γενιτσάρων του εθνομηδενισμού, τη διάσταση των έμμισθων και συνειδητών οργάνων των «νταβάδων» του καθεστώτος και της νεοταξικής πολυπολιτισμικότητας…

Τα «κυκλώματα» αυτά των νέων «καλλιτεχνικών» γενιτσάρων δεν κινούνται μόνο από τον παράφορο κομπασμό του μικροσκοπικού «μεγαλείου» τους, αλλά ΚΥΡΙΩΣ, από την καθεστωτική τους ένταξη και τα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ που εξυπηρετούν, από τη λατρεία του χρήματος και των επιδοτήσεων, από την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ υποταγή τους στους μηχανισμούς και τις «διαστροφές» της χρηματιστηριακής παγκοσμιοποίησης…

Είναι οι «ομάδες κρούσης» ή τα «τάγματα εφόδου» της Νέας Τάξης στον τομέα των Γραμμάτων και των Τεχνών, με στρατηγικό στόχο: Την ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ και των ΑΦΑΝΙΣΜΟ της ελληνικής Τέχνης και του ελληνικού Πολιτισμού, κάθε ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ δημιουργίας και κατάκτησης του εθνικού μας μεγαλείου: Ο φρενοβλαβής εθνομηδενισμός των ισχυρών του χρήματος…

Αν ερευνήσει κανείς τις υπογραφές των 80, θα διαπιστώσει αβίαστα, ότι σχεδόν ΟΛΟΙ, ανήκουν στην καθεστωτική «λεπρή καμαρίλα» των «προοδευτικούληδων» και «αριστερούληδων», με αρχι-χορηγό το Λαμπρακιστάν: Μια παρεούλα που σιτίζεται σκανδαλωδώς, στο παχνί των «νταβάδων» της Νέας Τάξης και του εθνομηδενισμού και που προβάλλεται αχαλίνωτα…

Αυτοί, λοιπόν, εξεγέρθηκαν, ΥΠΕΡ του Γιώργου Λούκου!!!

Όσοι δεν γνωρίζουν τι εστί Λούκος θα σημειώσουμε τούτο: Ότι στα χρόνια που διαφεντεύει έχουν περάσει από τις «αυλές» της Επιδαύρου και του Ηρωδείου όλα τα ανθελληνικά και διεστραμμένα φρούτα της ιμπεριαλιστικής παρακμής και σήψης, της νεοταξικής πολυπολιτισμικής βαρβαρότητας.

Αντιθέτως, έχουν καρατομηθεί αγρίως τα μεγάλα ελληνικά πνεύματα, οι μεγάλοι μύστες του θεάτρου μας, κάθε καλλιτέχνης που βάδιζε πάνω στις εθνικές μας παραδόσεις και προωθούσε τον Πολιτισμός μας.

Μερικά μόνο ενδεικτικά παραδείγματα από τα κείμενα που έχουμε δημοσιεύσει, στο παρελθόν:

α). Αρχίζουμε με ένα κείμενο του Ληναίου, τον Ιούλιο του 2008:
«Επιδαύρια:Παιδική χαρά!!!»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2515

β). Διαβάστε, ακόμα, μια σειρά κειμένων για όλο αυτό το «επιδαύριο σινάφι», ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2604

γ). ΑΣΕΛΓΕΙΑ ποικίλων διαστροφών πάνω στα κλασσικά κείμενα.
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3183

δ). Η ΑΣΕΛΓΕΙΑ συνεχίζεται με έναν Βούλγαρο σκηνοθέτη που έκανε τους «Πέρσες», «Περσίδες»!!!
Διαβάστε το «Περσίδες και λουκάνικα…»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3594

ε). Προκλητικές αυθάδειες

«Εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Επιδότηση παίρνω, θεατές έχω, ο Τύπος με στηρίζει, δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν… Μαγκιά μου..!!!»

Και μόνο αυτή η δήλωση του Καλλιτ.Δ/ντή του Εθνικού μας Θεάτρου, κ. Χουβαρδάς, αποκαλύπτει την ποιότητα και το είδος αυτών των «καλλιτεχνών»…
Διαβάστε περισσότερα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3799

στ). Τέλος διαβάστε ακόμα:

-«Οι ψυχασθενείς της Επιδαύρου»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4394

-ENA ακόμη ανυπόφορο Φεστιβάλ: οι διαστροφές σε παράκρουση
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4805

- «Ο ευτελισμός του Αριστοφάνη»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4837

Αυτά τα λίγα παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά ΟΧΙ μόνο για το καλλιτεχνικό μέγεθος και την ποιότητα αυτής της θεατρικής κάστας, αλλά και για το ρόλο που της έχουν αναθέσει: Τον αγρίως επιδοτούμενο ρόλο να ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΝ το ελληνικό θέατρο και τους μεγάλους μύστες του, καθώς και να μπολιάσουν τη νέα γενιά με την πολυχρωμία των ΔΙΑΣΤΡΟΦΩΝ της Νέας Εποχής…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)