Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Χρ. Γιανναράς: Γνώρισμα του καινούργιου η αλλαγή του ''Ύμνου

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ελληνίδα
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 19, 2012 6:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Χρ. Γιανναράς: Γνώρισμα του καινούργιου η αλλαγή του ''Ύμνου Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Χρ. Γιανναράς: Γνώρισμα του καινούργιου η αλλαγή του ''Ύμνου εις την Ελευθερίαν'' με το ''Τσάμικο''

Ο Χρήστος Γιανναράς με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής παραθέτει τα γνωρίσματα που θα έχει το ''σωτήριο καινούργιο'' για την Ελλάδα. Για να είναι καινούργιο το ''καινούργιο'' θα πρέπει, κατά τον κύριο Γιανναρά, πρώτον, να μην είναι προσωποπαγές, δεύτερον, να μεταφέρει την πρωτεύουσα από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, τρίτον, να εφαρμόσει την αποκέντρωση, τέταρτον, να αναδιοργανώσει το εκπαιδευτικό σύστημα και, πέμπτον, να αλλάξει τον Εθνικό μας Ύμνο, αντικαθιστώντας τον ''Ύμνον εις την Ελευθερίαν'', ''από τα μετριότερα στιχουργήματα του μεγάλου μας ποιητή'', με το ''Τσάμικο'' του Νίκου Γκάτσου.


''Tυχόν γενικευμένη συναίνεση θα υποψίαζε, ίσως, για στοιχεία λαϊκισμού του οράματος, επομένως θα συνιστούσε αναίρεση του πραγματικά καινούργιου.''


Δηλαδή, κατά την άποψη του κυρίου Γιανναρά, το ''καινούργιο'' δε χρειάζεται γενικευμένη συναίνεση, αφού κάτι τέτοιο θα υποψίαζε για το ''λαϊκισμό του οράματος''. Τι θα πει, όμως, αυτό; Η αποδοχή από το λαό σημαίνει ότι το όραμα θα είναι ''λαϊκίστικο'' και κατ' επέκτασιν αυτό δε θα είναι πραγματικά καινούργιο, επομένως, το ''καινούργιο'' θα πρέπει να επιβληθεί στο λαό. Με τη θέση αυτή του κυρίου Γιανναρά αναιρείται ο ρόλος των Ελλήνων πολιτών στην πραγμάτωση της αναγέννησης του Ελληνισμού, αλλά και ταυτίζεται η βούλησή τους με το αντίθετο του ''καινούργιου''. Προκαταβάλλεται, με λίγα λόγια, ότι ο ελληνικός λαός είναι, το λιγότερο, ανώριμος, ή ανόητος και άρα ''για το καλό του'' δεν του ζητάμε τη συναίνεσή του, αφού, αν έδινε τη συναίνεσή του, αυτό θα σήμαινε ότι το όραμα είναι ''λαϊκίστικο'' και άρα ''όχι καινούργιο''.


Είναι δύσκολο να ακολουθήσει κανείς τη λογική του κ. Γιανναρά, μιας και η όλη διατύπωση θυμίζει καθεστώτα κάθε άλλο παρά δημοκρατικά. Το ''καινούργιο'' δε θα έχει γενικευμένη συναίνεση, αλλά θα επιβληθεί (πώς αλλιώς θα επικρατήσειWink για το ''καλό του λαού''. Όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα σ' αυτήν τη λογική στηρίζονταν: ότι ο λαός δεν ξέρει το καλό του και πρέπει να του επιβληθεί το.. ''καλό'' του, ακόμη και με τη βία. Μα, τότε το ''καινούργιο'' του κυρίου Γιανναρά είναι αυτό που έχουμε ήδη, γιατί η καθεστηκυία τάξη της Ελλάδας ποτέ δε ζήτησε τη ''γενικευμένη συναίνεση'' των Ελλήνων πολιτών, για να λάβει τις αποφάσεις της και να τις επιβάλλει με αυθαίρετο και βίαιο τρόπο. Από την άλλη, η άποψη του κυρίου Γιανναρά για τον ελληνικό λαό, θυμίζει τις απόψεις της κ. Μέρκελ και της Τρόικα: ο ελληνικός λαός δεν ξέρει το ''καλό'' του, είναι ''ανώριμος'', ''ανόητος'', χωρίς προοπτικές να διαχειριστεί τη ζωή του, οπότε ''για το καλό του'', αναλαμβάνουμε εμείς αυτόν το ρόλο, ακόμη και με στρατιωτική παρέμβαση.


Ως συμπλήρωμα αυτής της άποψης, ο κ. Γιανναράς παραθέτει το πρώτο γνώρισμα του ''καινούργιου'':


''Tο καινούργιο, για να είναι καινούργιο, δεν θα είναι προσωποπαγές. Δεν θα το σαρκώνει η ατομική περίπτωση, έστω και χαρισματικού ηγέτη. Δεν θα είναι ένας, μοναδικός ο μπροστάρης. Θα είναι επιτελική ομάδα. Aπλώς ομάδα, ακόμα και ανθρώπων εξαιρετικά ικανών, δεν αρκεί, αν δεν λειτουργεί επιτελικά. Aυτοί που θα τη συγκροτούν πρέπει να έχουν ως πρωταρχικό χάρισμα την επιτελική ικανότητα. Tαλέντο στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Στην εξασφάλιση των όρων πραγματοποίησης μιας απόφασης, προτού ανακοινωθεί η απόφαση.''

Δηλαδή, η μεγάλη αρετή αυτής της ομάδας θα είναι να εφαρμόζει τις αποφάσεις της, πριν καν τις ανακοινώσει, εννοείται - σύμφωνα με την προηγούμενη θέση περί μη αναγκαιότητας της γενικευμένης συναίνεσης - για να μην προλαβαίνει ο λαός να αντιδρά. Η μεγάλη ικανότητα της επιτελικής ομάδας θα είναι να αποφασίζει μόνη της - κεκλεισμένων των θυρών -, χωρίς συζήτηση με αντίθετες απόψεις, χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν της τις επιθυμίες του λαού (αφού αυτό θα καθιστούσε το ''καινούργιο'' μη καινούργιο) και να ανακοινώνει την απόφασή της, όταν όλα θα είναι έτοιμα, για να εφαρμοστεί...


Κάτι σαν τη συγκέντρωση των κατοίκων ενός χωριού στο γήπεδο, το στήσιμο πολυβόλων στον περίγυρο και την ανακοίνωση ότι αποφασίστηκε οι κάτοικοι να εκτελεστούν ''για το καλό τους'' φυσικά.. Ανατριχιαστικό και οργουελικό: ό, τι έχουμε και τώρα, αλλά στην τελική, χειρότερή του μορφή. Το ''καινούργιο'' είναι για τον κύριο Γιανναρά μια πιο εφιαλτική εκδοχή αυτού που έχουμε ήδη, με μερικούς εκλεκτούς να αποφασίζουν και να διατάζουν πίσω από κλεισμένες πόρτες με επιχείρημα ''το καινούργιο'' που οι ''ανόητοι'' πολίτες δεν μπορούν να συλλάβουν...


Γνώρισμα δεύτερο του ''καινούργιου'' για τον κ. Γιανναρά:

''Aν η απόφαση έχει τις εγγυήσεις επιτελικής προετοιμασίας, τότε η τόλμη του καινούργιου δεν έχει περιορισμούς. Θα μεταφερθεί η πρωτεύουσα της χώρας. Aπό την Aθήνα στη Θεσσαλονίκη......


Να μεταφερθεί η πρωτεύουσα του κράτους από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, για να αναπτυχθεί η ελληνική περιφέρεια. Για να επιτευχθεί η ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας, χρειάζονται πυροτεχνήματα, ή αρκεί απλώς η βούληση; Και ποιος εγγυάται πως με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη δε θα αναπτυχθεί η περιφέρεια Μακεδονίας και δεν αφεθούν οι υπόλοιπες και πάλι στην τύχη τους; Η συνέχεια του ''γνωρίσματος'' είναι αποκαλυπτική για την ουσία του πράγματος:

''Mπαίνει οριστικό τέλος στο κοραϊκό κράτος, στο προτεκτοράτο της ζηλότυπης αρχαιολατρίας των Δυτικών, το καταγωγικά και προγραμματικά μεταπρατικό.... H ενεργός μετοχή του Eλληνισμού στο σύγχρονο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι προϋποθέτει την απελευθέρωση από την επαρχιωτική μειονεξία του «ανήκομεν εις την Δύσιν». Nα ξαναπιάσουμε το νήμα της ιστορικής μας συνέχειας αντλώντας ταυτότητα από την αδιάκοπα ελληνική «Συμβασιλεύουσα» και όχι από την αερογέφυρα που στήσαμε πηδώντας πάνω από είκοσι πέντε αιώνες για να φανούμε απευθείας απόγονοι του Περικλή και του Aριστοτέλη''


Σκοπός, λοιπόν, να μπει ένα συμβολικό τέλος στο κοραϊκό κράτος, στο προτεκτοράτο της ''ζηλότυπης αρχαιολατρίας των Δυτικών, το καταγωγικά και προγραμματικά μεταπρατικό'' και, ταυτόχρονα, ''να ξαναπιάσουμε το νήμα της ιστορικής μας συνέχειας, αντλώντας ταυτότητα απ' την αδιάκοπα ελληνική ''Συμβασιλεύουσα'' και όχι από την αερογέφυρα.. για να φανούμε απευθείας απόγονοι του Περικλή και του Αριστοτέλη''. Με δυο λόγια, για τον κ. Γιανναρά, δεν υπάρχει συνέχεια μεταξύ αρχαίων Ελλήνων και νέων Ελλήνων - ό, τι ισχυρίζονται πολλοί ανθελληνικοί κύκλοι, χωρίς επιστημονικά επιχειρήματα -, αλλά μόνο μεταξύ Βυζαντινών και νέων Ελλήνων, γιατί η Θεσσαλονίκη ήταν ''Συμβασιλεύουσα'' στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και διατήρησε τη .. δευτεροκαθεδρία της κατά την Τουρκοκρατία, γεγονός που μας φέρνει στη θέση του κ. Γιανναρά ότι η Τουρκία αποτελεί συνεχιστή του Βυζαντίου και η Ελλάδα πρέπει να ενταχθεί σε αυτήν, αν θέλει να επιτελέσει τον ''πολιτισμικό και πνευματικό'' ρόλο της, και να γίνει γέφυρα μεταξύ Τουρκίας - συνεχιστή του Βυζαντίου - και Ευρώπης - συνεχιστή της αρχαίας Ελλάδας.


Πού είναι η ελληνικότητα σε όλο αυτό; Όταν γνωρίζουμε πως η Θεσσαλονίκη από κύκλους του εξωτερικού και του εσωτερικού, δυστυχώς, εμφανίζεται ως ''σταυροδρόμι πολιτισμών'', ''εβραϊκή πόλη'' και ''σλαβική πόλη''; Μήπως η μεταφορά της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους θα χρησιμεύσει απλώς ως επιβεβαίωση των ανθελλήνων που μιλούν για ασυνέχεια αρχαίων και νέων Ελλήνων και σταδιακή ένταξη στο νεο - Οθωμανισμό της Τουρκίας ως συνεχιστή του Βυζαντίου; Άλλωστε, η μη αναγκαιότητα της γενικευμένης συναίνεσης αδιαφορεί για την όποια αντίσταση απ' τον ελληνικό λαό.


Γνώρισμα τρίτο του ''καινούργιου'' για τον κ. Γιανναρά η αποκέντρωση:


''Mια συνεπής πραγματική αποκέντρωση. Oχι «παραχώρηση αρμοδιοτήτων στην περιφέρεια» και άλλα συναφή τεχνάσματα επιβίωσης του ολοκληρωτικού κομματικού κράτους, αλλά ανάδειξη της μικρής κοινότητας σε ζωντανό αυτοδιοικούμενο κύτταρο της συλλογικής μας υπόστασης. Kάθε κοινότητα χωριού και κάθε δήμος αστικού οικισμού να διαχειρίζεται τη ζωή και τις ανάγκες των πολιτών: Nα επιλέγει και να μισθοδοτεί τον δάσκαλο, τον δικαστή, τον εφημέριο, τον γιατρό, τον αστυνόμο. Nα χτίζει το σχολειό, να φτιάχνει και να συντηρεί τους δρόμους. Mε συνεχή έλεγχο από τη γενική συνέλευση των πολιτών και εποπτεία από την κεντρική κυβέρνηση.''


Εδώ υπάρχει μια αντίφαση στις θέσεις του κ. Γιανναρά: απ' τη μια μη αναγκαιότητα γενικευμένης συναίνεσης και από την άλλη αυτοδιοικούμενο το κάθε χωριό με εποπτεία της κεντρικής κυβέρνησης. Το τρίτο γνώρισμα του ''καινούργιου'' είναι μια επανάληψη του Καλλικράτη, με έμφαση στο αυτοδιοικούμενο κάθε χωριού, μήπως, όμως, και στην αυτονόμηση και ανεξαρτητοποίηση; Ας κοιτάξουμε τι συμβαίνει ήδη στη Θράκη όπου ουσιαστικά η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση άνοιξε κι άλλο το δρόμο για τους αυτονομιστές του Προξενείου που ανενόχλητοι τρομοκρατούν, εκβιάζουν και κάνουν ό, τι θέλουν στη Θράκη: μήπως η επιδίωξη είναι αυτό το παλιό ''καινούργιο'' να μεταφερθεί ως καθεστώς και σε άλλες ευαίσθητες περιοχές;


Τέταρτο γνώρισμα ή σημάδι του καινούργιου για τον κ. Γιανναρά είναι η μεταρρύθμιση στην παιδεία:


''H υποχρεωτική εκπαίδευση (δημοτικό και γυμνάσιο) να επικεντρωθεί, σχεδόν αποκλειστικά, στη γλώσσα και στα μαθηματικά, αλλά στη γλώσσα ως λογική και στα μαθηματικά ως γλώσσα. Mε τα Aρχαία Eλληνικά να εισάγονται από την τετάρτη τάξη του Δημοτικού και με περιορισμό δραστικό του πληροφοριακού υλικού των υπόλοιπων μαθημάτων''

Γλώσσα και μαθηματικά... και η ιστορία, κ. Γιανναρά; Εντάσσεται και αυτή στα υπόλοιπα μαθήματα των οποίων το πληροφοριακό υλικό θα περιοριστεί δραστικά. Η γλώσσα ως λογική και τα μαθηματικά ως γλώσσα και τα αρχαία ελληνικά ως τι; Ως μαθηματικά; Δηλαδή η γλώσσα δε θα διδάσκεται ως κομμάτι της ταυτότητας του Έλληνα πολίτη, αλλά ως λογική, η γλώσσα του Έλληνα θα είναι τα μαθηματικά, δηλαδή η παγκόσμια γλώσσα. Κι επιπλέον: ''να μην υπάρχει Eλληνόπουλο που να τελειώνει την εγκύκλια εκπαίδευση χωρίς άψογη χρήση μιας διεθνούς σήμερα γλώσσας''. Η ουσία του πράγματος: το Ελληνόπουλο θα μαθαίνει τη μητρική του γλώσσα ως ''λογική'' - η λογική δε σου δίνει εθνική ταυτότητα -, τα μαθηματικά ως γλώσσα - τη διεθνή γλώσσα - και άψογα μια διεθνή γλώσσα, όχι την ιστορία του έθνους του. Πού εντοπίζεται η ταυτότητα των Ελληνόπουλων του οράματος του κ. Γιανναρά; Στα μαθηματικά, στη γλώσσα ως λογική, στη διεθνή γλώσσα, ή στα αρχαία ελληνικά που ο κ. Γιανναράς δε μας εξηγεί τη θέση τους σ' αυτό το ''ρηξικέλευθο'' εκπαιδευτικό πρόγραμμα;


Πέμπτο γνώρισμα του ''καινούργιου'' με ιδιαίτερο, όπως λέει ο συγγραφέας - συμβολισμό. Η αλλαγή του Εθνικού μας Ύμνου από το ''μέτριο'' και ''υπηρετούντα τη δυτική φανφάρα και τον επαρχιώτικο εθνικισμό μας'' Ύμνο Εις την Ελευθερίαν, στο ''Τσάμικο'' του Ν. Γκάτσου και του Μ. Χατζιδάκι. Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν, κατά τον κ. Γιανναρά, περιορίζεται στην απελευθέρωση απ' τον τουρκικό ζυγό με λεξιλόγιο αφηρημένο, νοησιαρχικό. Ενοχλεί τον κ. Γιανναρά η συνεχής υπενθύμιση στους Έλληνες των μαρτυρίων που υπέστησαν απ' τους Τούρκους, της αδιαφορίας των ξένων για το δράμα μας και η τελική κατάκτηση της ελευθερίας από τα κόκαλα τα ιερά και τις θυσίες των Ελλήνων. Ενοχλεί τον κ. Γιανναρά η διαρκής υπενθύμιση της εθνικής αναγέννησης των Ελλήνων που έγινε, όταν με συνείδηση της εθνικής τους ταυτότητας, οι Έλληνες πολέμησαν κι έδιωξαν τους Τούρκους απ' την πατρίδα μας. Ούτε μπορούμε να θεωρήσουμε ''αφηρημένο'' το λεξιλόγιο του Εθνικού μας Ύμνου, μιας και κάθε συνειδητοποιημένος Έλληνας καταλαβαίνει αμέσως τι εννοεί ο εθνικός μας ποιητής σε κάθε στίχο του - εκτός, βέβαια, απ' τον κ. Γιανναρά και τον κ. Αλαβάνο.


Υποστηρίζει, λοιπόν, ο κ. Γιανναράς πως το ''καινούργιο'' θα πρέπει να αποβάλλει τον Ύμνο Εις την Ελευθερίαν ως ''επαρχιώτικο εθνικισμό'', ''ψυχολογική ξιπασιά'' και ως μη δηλών ''την ιδιαιτερότητα του πολιτισμού''. Προτείνει να υιοθετήσουμε κάτι σαν το ''Τσάμικο'' του Ν. Γκάτσου με τη μουσική του Μ. Χατζηδάκι, γιατί, λέει, έχει ''αυθεντική ελληνική μουσική'', που μεταγγίζει ''ιδιαιτερότητα πολιτισμού'' και ''όχι ψυχολογική ξιπασιά''. Αυθεντική ελληνική μουσική ο κ. Γιανναράς θεωρεί προφανώς τον ήχο του μπουζουκιού (που είναι κοινό στοιχείο στη μουσική πολλών ανατολίτικων μουσικών) σε συνάφεια με την επιθυμία του ο νέος εθνικός ύμνος να περιγράφει ''μέσα σε τρεις στροφές, με αδρές πινελιές, το πανόραμα της διαδρομής του Nέου Eλληνισμού, δήλωση ταυτότητας και μαρτυρία ήθους'' - δηλαδή, ένας εθνικός ύμνος που να μας αποκόπτει από τις αρχαίες ρίζες μας και που να αναφέρεται γενικώς και αορίστως σε προστασία των εδαφών από το τσακάλι και την αρκούδα.

Δήλωση ταυτότητας και μαρτυρία ήθους ο Τσάμικος και όχι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν που περιγράφει την περιπέτεια του Ελληνισμού για την κατάκτηση της ελευθερίας του. Της ελευθερίας που ανά τους αιώνες είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της ταυτότητας του Έλληνα, η έμπνευση όλων των αγώνων του που ασφάλισαν την ύπαρξη αυτού που σήμερα λέγεται ''δυτικός πολιτισμός'' κι εμπνέει όλους τους λαούς της ανθρωπότητας στους αγώνες τους κατά των δυναστών τους. Αλλά είναι πολύ φυσικό ο κ. Γιανναράς να μη θέλει ως εθνικό ύμνο τον ωραιότερο ύμνο που γράφτηκε ποτέ για την ελευθερία, μιας και σε άρθρο του έχει εκφράσει την πεποίθησή του πως ο ελληνισμός μπορεί να επιτελέσει τον ουσιώδη ρόλο του, μόνο αν βρεθεί ξανά υπό ξένη επικυριαρχία και πως μόνο οι ανελλήνιστοι αντιτίθενται σ' αυτό. Ανελλήνιστοι, λοιπόν, οι ήρωες εκείνοι που πολέμησαν ανά τους αιώνες για την ελευθερία του ελληνισμού - ανελλήνιστος, λοιπόν, ο Λεωνίδας, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, απ' τους οποίους θέλει να μας αποκόψει ο κ. Γιανναράς, μιας και μας συνδέει, λέει, μια ''αερογέφυρα''.


Οπότε το ''καινούργιο'' θα προτιμήσει τη ''συμβασιλεύουσα'' Θεσσαλονίκη απ' την αρχαιοπρεπή και συνδετική με την αρχαιότητα Αθήνα, τον απολυταρχισμό απ' τη δημοκρατία, τον Τσάμικο απ' τον ύμνο εις την Ελευθερία, ώστε να μην υπάρχει τίποτα να συνδέει το ''καινούργιο'' του κ. Γιανναρά με τις ρίζες των Ελλήνων. Γι' αυτό, άλλωστε, ο κ. Γιανναράς λέει ευθαρσώς ότι οι ιδιοφυέστεροι εκφραστές του πολιτικά ΄'καινούργιου'' πρέπει να βρίσκονται στη δημόσια τάξη και στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Ώστε απ' τη μια να μπορούν να επιβάλλουν τις αποφάσεις πριν ανακοινωθούν ακόμη και με βία, αφού ο λαός δεν ξέρει το καλό του, και απ' την άλλη να ασκούν μια τέλεια προπαγάνδα που να εξυπηρετεί τον αφελληνισμό των Ελλήνων.


Αυτό που ζούμε τώρα, με λίγα λόγια, ο κ. Γιανναράς το πλασάρει ως ''καινούργιο'' και ως πυξίδα στο χάος που ζούμε, με τη διαφορά ότι το θέλει ακόμη περισσότερο απολυταρχικό και άμεσο στη δράση του. Αψηφά ο κ. Γιανναράς το γεγονός ότι οι Έλληνες πλέον έχουν στραφεί στις ρίζες τους ως οδηγό για την έξοδο από αυτήν την παρακμιακή κατάσταση κι έχουν ήδη απορρίψει τις απολυταρχικές θέσεις του κ. Γιανναρά περί μη αναγκαιότητας της γενικευμένης συναίνεσης, επιβολής των αποφάσεων πριν ανακοινωθούν, τη μεταφορά πρωτεύουσας για ένταξη στο νεο - Οθωμανισμό της Τουρκίας, αποβολή της ιστορίας απ' τα μαθήματα δημοτικού και γυμνασίου και αλλαγή του εθνικού ύμνου. Και μόνο η περιγραφή των σημείων του ''καινούργιου'' του κ. Γιανναρά μας ανατριχιάζει, καθώς θυμίζει τις δικτατορίες των χωρών του τρίτου κόσμου όπου οι ''φωτισμένοι'' δικτάτορες επιβάλλουν με τα όπλα το καλό του ''ανόητου'' λαού τους, αλλάζουν την ιστορία του έθνους κατά το δοκούν, αλλάζουν τον εθνικό ύμνο, ακόμη και το όνομα της χώρας, ώστε να μην υπάρχει τίποτα που να θυμίζει στον καταπιεσμένο λαό το ποιος είναι και πώς ήταν η ελεύθερη ζωή του..

http://endelehia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_9128.html
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 19, 2012 8:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γιανναράς: Ο «φιλόσοφος» του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές με το Γιανναρά, διότι διατυπώνει σε επίπεδο ιδεών την ολοκληρωτική φιλοσοφία της Νέας Τάξης, βρικολακιάζοντας τις «αριστοκρατικές» θεωρίες του Νίτσε: Τη δικτατορία των «εκλεκτών», των «πεφωτισμένων και των «αρίστων».

Η θεωρία των «αρίστων» είναι τα μοναρχικά λέπια της Νέας Τάξης με ωραιοποιημένους ηθικισμούς. Είναι το «υπέροχο ξανθό κτήνος» του Νίτσε…

Βεβαίως αυτές οι «θεωρίες» έχουν και το πρακτικό τους αντίκρισμα: Αυτά που σχεδιάζουν και προωθούν οι «νταβάδες».

Από την πλευρά αυτών των συμφερόντων μιλάει πάντα ο Γιανναράς.

Παραθέτουμε μια επιλογή άρθρων μας για πιο σφαιρική ενημέρωση…

Θα επανέλθουμε με την αναδημοσίευση κάποιων κειμένων μας πάνω στις θεωρίες των «αρίστων» και «εκλεκτών»…

ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

«Γιανναράς: Ο υμνητής των μεταπρατών του χρήματος»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4656

Ο Γιανναράς δεν κρατά ούτε τα προσχήματα
πλέον…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5649

Αστικοδημοκρατικές θρηνωδίες
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=15716#15716

Ο μηδενισμός του Γιανναρά
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3616

Μη μαγευόμαστε από τη μεταφυσική του Γιανναρά.
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=15146#15146

Ο Κήρυκας της ακινησίας

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=16358#16358

Γιανναράς: Το «άλλοθι» του «άλλοθι»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2120

Όταν ο Χρήστος Γιανναράς ονειρεύεται..
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18085#18085


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες