Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
«Στο λάκκο των λεόντων»: Το ιστορικό μας δράμα...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 31, 2012 7:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: «Στο λάκκο των λεόντων»: Το ιστορικό μας δράμα... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Στο λάκκο των λεόντων»: Το ιστορικό μας δράμα…



Έχουμε επισημάνει πολλές φορές: «Η ιστορία διδάσκει τούτο: δεν διδασκόμαστε τίποτα από αυτήν».

Σήμερα, ειδικά, όχι μόνο δεν διδασκόμαστε τίποτα από την ιστορία, αλλά και πορευόμαστε μακάριοι μέσα στα σκοτάδια της ιστορικής άγνοιας, συνακόλουθα και της άγνοιας στο επίπεδο των Ιδεών, της Πολιτικής, κάθε γνωστικής διαδικασίας…


Σήμερα, οι μηχανισμοί της πλανητικής ισοπέδωσης (οι μηχανισμοί της Νέας Τάξης) και οι εγχώριες εξουσίες τους, έχουν βυθίσει τις κοινωνίες στην ιστορική άγνοια και τη θανατηφόρα νάρκωση της κοινωνικής και εθνικής ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ: Το γόνιμο έδαφος για το τελειωτικό κτύπημα της Ιστορίας, των Ιδεών, της Πολιτικής, της Σκέψης…

Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν οι άλυτες και εκρηκτικές αντιφάσεις της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τα βαθιά και αξεπέραστα αδιέξοδά της, οι κρίσεις κατάρρευσής της, που οδηγούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ τους λαούς σε ξεσηκωμούς και ταυτόχρονα δημιουργούν τις προϋποθέσεις αφύπνισης της σκέψης και της συνείδησης…

Σε μια τέτοια ιστορική καμπή βρισκόμαστε σήμερα. Η κρίση και η αποδόμηση του πλανητικού, ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος, καθώς και των δωσίλογων καθεστώτων κάθε χώρας, πυροδοτεί την κίνηση των λαών και βελονιάζει τη σκέψη και τη συνείδηση.

Το τίμημα, βεβαίως, της χρόνιας αφασίας, της καταθλιπτικής άγνοιας, της άμβλυνσης των κοινωνικών, πολιτικών και ηθικών κριτηρίων (προϊόντα και της ιστορικής προδοσίας των λαών από την «αριστερά»), θα είναι πολύ ακριβό. Θα το πληρώσουμε, σε μια πρώτη φάση, είτε με άγριους βοναπαρτισμούς (ανοικτά πραξικοπήματα), είτε με τις ύπουλες και μακάβριες γκριμάτσες των νεοταξικών «αριστερών» ψευδαισθήσεων: Τη λεγόμενη «κεντροαριστερά» (ΣΥΡΙΖΑ και CIA…).

Ωστόσο, η αποδόμηση και η κατάρρευση του καθεστωτικού οικοδομήματος πυροδοτεί τη συμπιεσμένη λαϊκή οργή και αρχίζει να βάζει σε κίνηση τη σκέψη, να «λιώνει» το παγωμένο τοπίο της άγνοιας και να αλατίζει ξανά τη δίψα της μάθησης.

Οι άνθρωποι αρχίζουν να απαλλάσσονται από τα υπνωτικά τους «στερεότυπα», από πολλές ψευδαισθήσεις τους και να αναζητούν την αλήθεια των πραγμάτων.

Αρχίζουν ξανά να φουντώνουν οι συζητήσεις και οι προβληματισμοί, αρχίζει ξανά να αποκαθίσταται η Πολιτική και η αναζήτηση νέων δρόμων και λύσεων που θα μας βγάλουν από τη βαρβαρότητα που βιώνουμε και το τέλμα…

Μέσα σ’ αυτούς τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις είναι μια βαθύτερη θεώρηση, ιστορική και πολιτική, για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, τι σημαίνει ΕΕ και ευρώ, ποια είναι η εξέλιξη αυτής της ελληνικής τραγωδίας από την ένταξή μας στο «λάκκο των λεόντων».

Το παρακάτω κείμενο συμβάλει τα μέγιστα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Το πήραμε από εδώ:
http://www.inprecor.gr/index.php/archives/197234


Τι μπορεί να μάθει κανείς από μια «ανόητη» Ιστορία;





Η Ελλάδα προσδέθηκε στην ΕΟΚ στις 9 Ιουλίου του 1961 από την κυβέρνηση Καραμανλή, μετά από διαπραγματεύσεις που είχαν ξεκινήσει από τις 8-7-1959.

Από την έναρξη κιόλας των διαπραγματεύσεων για τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, ήδη από το 1959 δηλαδή, η ΕΔΑ τόνιζε:

«Με τη σύνδεση της Ελλάδος στην Κοινή Αγορά έγινε ένα νέο μεγάλο άλμα προς την πλήρη πολιτική και οικονομική υποδούλωση της χώρας στα ξένα μονοπώλια. Η υποανάπτυκτη Ελλάδα ρίπτεται από την κυβέρνησή της βορά στα πανίσχυρα δυτικοευρωπαϊκά τραστ και πρώτα απ΄όλα στα δυτικογερμανικά (…). Η τύχη που αναμένει τη γεωργία μας δεν είναι καλύτερη. Θα αντιμετωπίσει τον λυσσαλέο συναγωνισμό της Ιταλίας, της Γαλλίας και των αποικιών της (…). Ενα ζοφερό μέλλον ανοίγεται για τη χώρα μας (…). Αν σήμερα οι άνεργοι ξεπερνούν τις 250.000 αύριο θα διπλασιασθούν».

Ωστόσο η πολιτική αυτή επιλογή της κυβέρνησης έφερε στην επιφάνεια τις σοβαρές αντιθέσεις που υπήρχαν μέσα στην ιδία την ελληνική αστική τάξη.

Η ΕΟΚ του γαλλογερμανικού άξονα, με δορυφόρες χώρες Βέλγιο, Ολλανδία Λουξεμβούργο και Ιταλία, βρίσκονταν σε σκληρό ανταγωνισμό με την ΕFΤΑ όπου ηγείτο η Αγγλία και όπου μετείχαν τα κράτη Δανία, Αυστρία, Ελβετία, Πορτογαλία και η Φιλανδία.

Η ΕFΤΑ, σύμφωνα με τον υπουργό εμπορίου της Αγγλίας Σερ Ντάβιντ Έκκλε, δημιουργήθηκε γιατί η «ΕΟΚ θα καταλήξει να πέσει κάτω από τον έλεγχο της Γερμανίας. Με την ΕFΤΑ όμως είναι δυνατό να δούμε να συντελείτε η ευρωπαϊκή ενότητα με επικεφαλής τους Άγγλους.» . ( Η Αγγλία συνδέθηκε με την ΕΟΚ, ποτέ ολοκληρωτικά , το 1973)

Έτσι το Σίτυ εξάσκησε πολύμορφη επιρροή με όπλο του τους εφοπλιστές που τους έλεγχε,: Καρράς, Λιβανός, Χανδρή, Κολοκοτρώνη, Μαυρολέοντα, Ανδρεάδης, Λεμού, Γουλανδρή, Εμπειρίκου, μα πάνω από όλα, του Παλατιού.

Η Δυτική Γερμάνια (ΕΟΚ) βέβαια δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Στα τέλη του 1959 κυκλοφόρησε την «βίβλο για την Ελλάδα» όπου έγραφε ότι για την φτώχεια και τα δεινά της Ελλάδας έφταιγε η πολιτικοκοινωνική διάρθρωση της «με την ευνοιοκρατίαν που δηλητηριάζει τον εθνικόν οργανισμόν και ότι «η άρχουσα τάξη είναι περισσότερον παρά ποτέ χαλασμένη και συγκεχυμένη υπό την επίδρασην του αριβίστικου πνεύματος».

Ωστόσο οι πιέσεις της Αγγλίας φάνηκαν να είχαν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μια και Καραμανλής με υπόμνημα προς τον Οργανισμό Ευρωπαϊκής Συνεργασίας έγραφε πως η ΕFΤΑ « θ αποτελέση ουσιώδες βήμα προς την σύμετρον οικονομικήν ανάπτυξιν διαφόρων περιοχών της Ευρώπης» αφήνοντας έτσι ένα παράθυρο ανοικτό. Ακόμα και όταν οι διαπραγματεύσεις με την ΕΟΚ ήταν σε προχωρημένο στάδιο έβγαινε ο υπουργός εξωτερικών Αβέρωφ και δήλωνε ότι η «ΕΟΚ επιδιώκει υποδούλωσιν της Ελλάδος».

Τα όπλα της Αγγλίας δεν ήταν τιποτένια γιατί, πέρα από τους εφοπλιστές και το Παλάτι, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν προς την Αγγλία, το τραπεζικό συγκρότημα ΧΑΜΠΡΟ κατείχε ισχυρές θέσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα της χώρας και οι εταιρίες πετρελαίου ΣΕΛΛ και ΒΒ αποτελούσαν την μοναδική δύναμη στην ελληνική αγορά.

Η Ελλάδα γινόταν το μήλο της έριδος ανάμεσα στην Γερμανία (ΕΟΚ) και την Αγγλία (ΕFΤΑ) γιατί αφενός το Ελληνικό κεφάλαιο έπρεπε να δυναμώσει, μετά τον εμφύλιο, και να ενισχυθεί έχοντας διεθνή καπιταλιστικά στηρίγματα αφετέρου ήταν η μόνη καπιταλιστική χώρα στα βαλκάνια και η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ μέσα σε μια «εχθρική» κομμουνιστική περιοχή.Μια χώρα γέφυρα ενάντια στον κομμουνισμό αλλά και της Εγγύς Ανατολής.

Όμως η Αγγλία έχασε το παιχνίδι.

Και το έχασε γιατί τα πράγματα είχαν αλλάξει σημαντικά γι αυτήν. Η ΕΟΚ κρατούσε την πρώτη θέση στον όγκο των ελληνικών εισαγωγών εξαγωγών, με 36% εισαγωγές και με 34,5% εξαγωγές, με δεύτερη τις ΗΠΑ με 20% εισαγωγές και 15,5 εξαγωγές , η Αγγλική ένωση ΕFΤΑ ερχόταν στην τρίτη θέση.

Η Γαλλία δε από το 1960 αποχτούσε με προνόμια ασυδοσίας, μέσο της ΠΕΣΙΝΕ, τον βωξίτη της Ελλάδας ,ιδιοποίηση στην ουσία, μα και την βιομηχανία λιπασμάτων.

Δεν επισκέφτηκε τυχαία την Ελλάδα ο αμερικανοφάγος Ντε Γκώλ λέγοντας όλο χαρά: «Αυτή τη χώρα που η πολιτική της ζωή είναι τόσο δαντελωτή όσο και οι ακρογιαλιές της και τόσο ανάγλυφη όσο ο ορίζοντας των βουνών της ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατορθώνει να την κυβερνήση.» Η ΠΕΣΙΝΕ έκανε το θαύμα της.

Έτσι ο Καραμανλής αφού πρώτα κατηγόρησε την Αγγλία ως υποκινητή των διεθνών διαδηλώσεων εναντίων της κυβέρνησης του που ζητούσαν την αποφυλάκιση των 1600 πολιτικών κρατουμένων και των 4000 εξόριστων που ήταν ακόμα πεταμένοι στα ξερονήσια, στις 9 Ιουλίου του 1961 υπέγραψε την Συνθήκη Σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ. Ήταν η πρώτη συνθήκη που υπέγραφε η «Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά»

Η ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της τόνισε τότε:

(Η) « …σύνδεσή μας με την Κοινή Αγορά, που σημαίνει ξεπούλημα της χώρας στα ευρωπαϊκά τραστ, πίσω από τα οποία κρύβονται το αμερικάνικο και δυτικογερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, που παίζουν ηγετικό ρόλο στο συνασπισμό του ΝΑΤΟ. Και όμως η κυβέρνηση Καραμανλή, αψηφώντας τη θέληση της ολότητας του έθνους, υπέγραψε την ολέθρια αυτή συμφωνία (…).

Για την εργατική τάξη της χώρας μας, η σύνδεση της Ελλάδας με την Κοινή Αγορά θα σημαίνει πιο άγρια εκμετάλλευση, μεγαλύτερη ανεργία, αύξηση της μετανάστευσης, ένταση της καταπάτησης των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών, των κοινωνικών κατακτήσεων.
Για την αγροτιά μας, η σύνδεση θα σημαίνει καινούργιες δυσκολίες (…). Το ξεκλήρισμα των φτωχών και μεσαίων αγροτών θα ενταθεί.

Για χιλιάδες βιοτεχνικές επιχειρήσεις (…) η σύνδεση με την Κοινή Αγορά θα σημαίνει την αναπόφευκτη καταστροφή (…). Οι μόνοι που θα βγουν κερδισμένοι θα είναι οι ξένοι και μια φούχτα ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, που θα συνασπιστούν με τα μονοπωλιακά μεγαθήρια της Δύσης και θα συγκεντρώσουν στα χέρια τους την παραγωγή και το εμπόριο της χώρας.

Μια τεράστια ώθηση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε βάρος της μικρής και μεσαίας επιχείρησης θα είναι ένα από τα αποτελέσματα της σύνδεσης αυτής.

Ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες της οικονομίας στα τραστ της Δυτικής Ευρώπης, η κυβέρνηση της ολιγαρχίας ετοιμάζεται να αναγνωρίσει το παλιό χιλιοπληρωμένο δημόσιο εξωτερικό χρέος και, παίρνοντας σε αντάλλαγμα καινούργια δάνεια, που τόσο έχει ανάγκη για να σταθεί στην εξουσία, θα υποτάξει ακόμα πιο πολύ τη χώρα στους ξένους ληστές…».


Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και η ανακοίνωση αυτή δικαιώνεται σήμερα.

Από την Σύνδεση στην Ένταξη.


Η Ελλάδα του Καραμανλή στις 12 Ιουνίου 1975 καταθέτει αίτηση πλήρους ένταξης στην ΕΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αντιδρά με σφοδρότητα :

«Η ΕΟΚ δημιουργήθηκε από τις αναπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης μα σκοπό να στερεωθεί το καπιταλιστικό σύστημα… Η ένταξη στην ΕΟΚ θα επιτείνει τη σχέση υποτέλειας. Το σύνολο της ζωής στον τόπο μας θα καθορίζεται από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των δυτικοευρωπαίων.»


Οι διαπραγματεύσεις Καραμανλή κράτησαν τρία χρόνια και κατέληξαν ότι από 1-1-1981 η Ελλάδα εντάσσεται ως πλήρες μέλος στην ΕΟΚ.

Ήταν όμως η εποχή που ανερχόμενη δύναμη ήταν το αριστερό ΠΑΣΟΚ όπου κυριαρχούσαν τα συνθήματα: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων.»

Στην διακήρυξη κυβερνητικής πολιτικής ή αλλιώς «συμβόλαιο με τον λαό» του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, το 1981, διαβάζουμε: Η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα ζητήσει σύμφωνα με τις συνταγματικές διαδικασίες δημοψήφισμα…»

Όταν όμως το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση και έχοντας μπροστά του την προεδρία για ένα εξάμηνο της ΕΟΚ ο Παπανδρέου δήλωσε: «Η ανάληψη της προεδρίας από την Ελλάδα αποτελεί πρόκληση από την άποψη ότι μέσα σε ένα βραχύ χρονικό διάστημα πρέπει να κινηθούν οι διαδικασίες που θα εξασφαλίσουν στην ΕΟΚ καλύτερες προοπτικές».

Και είναι πρώτος ο Ανδρέας Παπανδρέου που αναπτύσσει το εξής επιχείρημα: «Το κόστος της εξόδου από την Κοινότητα(ΕΟΚ) είναι μεγαλύτερο από το κόστος παραμονής» Τι μας θυμίζει αυτό;

Ιστορικά αυτός ήταν ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας. Να εκτονώνει την οργή! Mα το ΠΑΣΟΚ κατάφερε και να συσπειρώσει πολλές ομάδες μικρομεσαίων που ιδεολογικά ασπάζονται τον μικροαστικό σοσιαλισμό. Είναι μια ιδεολογία που λέει πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένας καπιταλισμός χωρίς να θίγονται τα συμφέροντα των μικρομεσαίων στρωμάτων και που ευεργετεί τους εργαζόμενους.

Και έτσι με το πεδίο ελεύθερο το ΠΑΣΟΚ πέρασε στα έργα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνοντας την εξουσία το 1981, ψήφησε και εφάρμοσε, στο όνομα της ανεργίας, τον νόμο 1386/83, ο οποίος προέβλεπε: Τις διαδικασίες με τις οποίες θα περάσουν οι προβληματικές επιχειρήσεις από τον έλεγχο των ιδιωτών στο δημόσιο με την δημιουργία του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.

Την οικονομική στήριξη από το Δημόσιο στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων,ώστε να συνεχίσει τη λειτουργία των τέως «προβληματικών».

Τέλος με νόμο αυτόν το Δημόσιο αναγνώριζε τα χρέη τον επιχειρήσεων αυτών ως κρατικά και αυτόματα έπαυε κάθε δίωξη των πατριωτών επιχειρηματιών για διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Και ήταν αυτός ο νόμος που «άνδρωσε» τους συνδικαλιστές του ΠAΣOK, που έβλεπαν τις επιχειρήσεις αυτές σαν κάστρο τους, αδιαφορώντας για την καταλήστευση και την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από τους πρώην ιδιοκτήτες και πολύ περισσότερο αδιαφορώντας για την κοινωνικοποίηση των χρεών αυτών.

Το 1985 η Βάσω Παπανδρέου -τότε ήταν αναπληρώτρια υπουργός Βιομηχανίας- και κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή με αφορμή ερώτησης που κατατέθηκε και αφορούσε την λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών απάντησε το εξής καταπληκτικό: «Αν αρχίσουμε, κύριοι βουλευτές της ΝΔ, να σκαλίζουμε ο ένας τις αμαρτίες του άλλου, τότε θα μολυνθεί πολύ ο πολιτικός βίος αυτής της χώρας». Έτσι βολεύτηκαν όλοι. Από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό ως τον Λάτση. Από το ΠΑΣΟΚ ως την ΝΔ. Και όλα τα παραπάνω έγιναν με τις ευλογίες της ΕΟΚ.

Η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος όμως έφερε τα δάνεια. Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1981 ήταν 7.8 δις δολάρια. Στα πρώτα 4 χρόνια του ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε τα 15 δις δολάρια. Σε τέσσερα μόλις χρόνια η Ελλάδα χρεώθηκε όσα στα 150 χρόνια ύπαρξης της. Το 1985 η Ελλάδα ήταν ήδη μέσα στην πρώτες 15 χώρες με το μεγαλύτερο δανεισμό.

Μια άλλη πράξη της σοσιαλιστικής κυβέρνησης ήταν οι δυο υποτιμήσεις της δραχμής από το 1981 ως το 1985. Το 1 δολάριο ισοδυναμούσε το 1981 με 55δρχ μα το 1985 με 150 δρχ. Το κατρακύλισμα της δραχμής ως αποτέλεσμα έχει να εξαχθούν εκείνες τις χρονιές 1δις 200 εκατομμύρια δολάρια από την χώρα. Κανονική αφαίμαξη.

Και είναι τότε που το ΠΑΣΟΚ σύναψε το μεγαλύτερο δάνειο που είχε δοθεί.(ο γιος του πατέρα απλά τον αντέγραψε) Δανείστηκε από την ΕΟΚ το πόσο των 1,5 δις δολάρια με βαρύτατους όρους και το ίδιο βαριές προϋποθέσεις.

«Σωτήριο σωσίβιο για την χώρα» χαρακτηρίστηκε αυτό το δάνειο. Του ελληνικού καπιταλισμού και των με κρατικά κεφάλαια χρηματοδοτουμένων επιχειρηματιών εννοείται. Το χρέος τα δάνεια τα τοκοχρεολύσια και την εξάρτηση καλείτε να πληρώσει ο λαός. Ήταν η εποχή για όσους θυμούνται της λιτότητας μα και του «όπου να ναι βγαίνουμε από το τούνελ».

Όμως φως στο τούνελ δεν υπήρχε.Το 1979 οι άνεργοι στην χώρα ήταν 1,1% του ενεργού πληθυσμού.Το 1985 ήταν 8.5% και ουδέποτε στα χρόνια που ακολούθησαν έπεσε. Η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ το 1980 ήταν 30,7% μα το 1985 ήταν 28,6% και από τότε ακολουθεί καθοδική πορεία. Στον αγροτικό τομέα η ΕΟΚ έπαιρνε μέτρα για «πάγωμα», ή και μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων, τα οποία, σε συνδυασμό με τις συνεχείς αυξήσεις του κόστους παραγωγής, μείωναν το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών. Από εξαγωγικός τομέας, που ήταν πριν από την ένταξη, μετατράπηκε σε εισαγωγικός, με αποτέλεσμα το έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο να ξεπερνάει, σήμερα, τα 2,5 δισ. ευρώ.Και όλα αυτά από τον κραυγαλέο τότε αντίπαλο του καπιταλισμού και κύρια της ΕΟΚ.

Η εξέλιξη. Από την ΕΟΚ στην ΕΕ

Το Δεκέμβρη του 1991, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), που τη συγκροτούσαν 12 ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα), συνυπέγραφαν τη Συνθήκη μετεξέλιξής της σε Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), τη γνωστή πλέον Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Επειδή όμως εντός της ΕΕ είναι οξύτατος ο ανταγωνισμός σε επίπεδο κρατών ή ομάδων κρατών, στο Μάαστριχτ δόθηκε προτεραιότητα στη δημιουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) και τα ζητήματα της Πολιτικής Ένωσης παραπέμφθηκαν για αντιμετώπιση στο μέλλον. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ συμπίπτει με μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από τις αλλαγές και τις ανατροπές σ’ όλο τον κόσμο, με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Το «πρόγραμμα σύγκλισης» όριζε μέχρι το 1996, όλα τα κράτη:

• Να περιορίσουν το ρυθμό πληθωρισμού στο 4 – 5%.
• Να μειώσουν τα ελλείμματα του Δημοσίου, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στο 3%.
• Να περιορίσουν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 60%.
• Να συμπιέσουν τα επιτόκια των δανείων, ώστε να μην υπερβαίνουν τις 2 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με τα χαμηλότερα επιτόκια των χωρών – μελών της ΕΟΚ.


Μας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω;

Ωστόσο στην Συνθήκη του Μάαστριχτ θεμελιώνονται και οι τέσσερις γνωστές “ελευθερίες”:Την ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και του εργατικού δυναμικού.

Στις 31 Ιούλη 1992 μέσα στο καλοκαίρι και λίγο πριν κλείσει η βουλή η τότε κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη φέρνει εσπευσμένα για κύρωση στην Ελληνική Βουλή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Συνθήκη ουδέποτε κατατέθηκε στην βουλή, ουδέποτε μοιράστηκε στους βουλευτές ουδέποτε συζητήθηκε. Απλά ψήφησαν!

Οι 286 από τους 300 βουλευτές της Ελλάδας, είπαν ΝΑΙ στην κύρωση της Συνθήκης. Ήταν οι Βουλευτές της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Το ΚΚΕ αρνήθηκε, κάτι που προκάλεσε τον θυμό όλων:

«Η κυβέρνηση αισθάνεται ιδιαίτερα ικανοποιημένη από το γεγονός ότι στη συζήτηση για την Ευρωπαϊκή Ενωση προσέρχονται – το ΚΚΕ βέβαια εξαιρείται – έτοιμοι να ψηφίσουν “ναι” στην κύρωση της σχετικής Συνθήκης. Με τη στάση τους αυτή τα πολιτικά κόμματα δεν εξυπηρετούν μόνο τα στενά ελληνικά συμφέροντα, εξυπηρετούν και την Ευρωπαϊκή Ενωση»
Στέφανος Μάνος

«Και εδώ θα ήθελα να καλέσω τους συναδέλφους του ΚΚΕ, οι οποίοι, λάθος κατ’ εμέ, βρεθήκανε εκτός του φυσικού ταξικού χώρου, στον οποίο έπρεπε να βρίσκονται (!). Διότι οι κοινωνικές δυνάμεις της Ελλάδος, συγκροτημένες, λένε πώς θα παλέψουμε αύριο στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να διαμορφώσουμε νέες κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες»
Άκης Τσοχατζόπουλος

«Επειδή όμως ακούστηκε και από την παλαιοημερολογίτικη πλευρά του αριστερού κινήματος, που είναι αμετακίνητα προσδεδεμένη στο χτες, μία πρόκληση προς τις ζωντανές δυνάμεις του Κοινοβουλίου και τις ζωντανές δυνάμεις της Αριστεράς, να τροποποιήσουν τη στάση τους και να συνταχθούν “κατά”, θα ήθελα να πω ότι εγώ σαν αριστερός πολίτης θα ψηφίσω το Μάαστριχτ»
Λεωνίδας Κύρκος

Από τότε έως σήμερα προστέθηκαν: το Πρόγραμμα Σύγκλισης της Συνθήκης του Μάαστριχτ , το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ακολούθησε, η «Στρατηγική της Λισαβόνας» και τέλος η «Στρατηγική της ΕΕ – Ευρώπη 2020», μα και τα μνημόνια, οι εφαρμοστοί νόμοι τα μεσοπρόθεσμα οι δανειακές συμβάσεις. Μα αυτά τα τελευταία δεν είναι τίποτα άλλο από την εφαρμογή στην πράξη των συμφωνιών που υπογραφτήκαν πίσω από τα παραβάν της ΕΕ.

Ωστόσο όλα αυτά μας προκαλούν απορίες αμφιβολίες ερωτηματικά σκεπτικισμούς για τους πάντες και τα πάντα.

Και η ελπίδα μας πλέον περιγράφετε με μια λέξη: «Επαναδιαπραγμάτευση».

Μήπως ομως η «Επαναδιαπραγμάτευση» είναι μια απόδειξη της άμεσης σχέσης ανάμεσα στην πολιτική και στον ιδεολογικό μύθο των ευρωπαίων «αριστερών»;

Ας κρατήσουμε την παρακάτω δήλωση:

“Εγώ σας λέω και ας πέσω έξω, η χώρα έχει ανάγκη από αναδιαπραγμάτευση, πρέπει να την κάνει μια πολιτική δύναμη που να έχει πολιτική δύναμη. Πολιτική δύναμη φαίνεται να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, πράγματι, ο κόσμος τον ψηφίζει για διάφορους λόγους πρώτα από όλα γιατί απαξιώνει τους προηγούμενους, άρα το Μνημόνιο 3 με την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η λύση για τη χώρα, αυτό νομίζω θα γίνει. Θα παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό. Αυτό εκτιμώ».
Γλυνός, σύμβουλος των πρωθυπουργών Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου επί ευρωπαϊκών θεμάτων.

Όταν το κακό μεγαλώνει χρειάζεται ιδεολογική κάλυψη.


Σημείωση:
Διαβάστε επίσης: «Η ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και... η ΕΔΑ»
Εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/2012/05/blog-post_710.html

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 31, 2012 11:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ:
http://apergospastis.blogspot.com/2012/05/blog-post_31.html


Ο ΛΑΚΚΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ Ε.Ε



Τελευταία η απάτη έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και όχι τόσο από τους συνήθεις ύποπτους αλλά από τους κάθε λογής και κοπής αντιμνημονιακούς οι οποίοι ουρλιάζουν υστερικά εναντίον του μνημονίου και υπόσχονται καταγγελία, κατάργηση, επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση και ό,τι άλλο τους κατέβει στο κεφάλι χωρίς φυσικά να μας λένε πώς θα το καταφέρουν.

Γιατί, τα παραμύθια της επαναδιαπραγμάτευσης και της Ευρώπης που αλλάζει κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος μόλις οι εταίροι από τους πιο αριστερούς (ο θεός να τους κάνει) Μελανσόν, Ολάντ μέχρι τη Μέρκελ δήλωσαν προκαταβολικά ότι δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση και ότι πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα τις δεσμεύσεις της.

Φυσικά εδώ όλοι οι πούροι αντιμνημονιακοί σφυρίζουν αδιάφορα γιατί δεν είναι διατεθιμένοι να θίξουν τα όσια και ιερά των αστικών επιλογών, το ευρώ και την Ε.Ε.

Η πραγματικότητα είναι ότι χωρίς σύγκρουση με τον ευρωμονόδρομο και τα ασφυκτικά του πλαίσια τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Η Ε.Ε δεν άλλαξε χαρακτήρα τα τελευταία χρόνια ούτε για όλα ευθύνεται η Μέρκελ όπως πολύ απλοϊκά παρουσιάζεται από πολλούς.

Επίσης η χρεοκοπία της χώρας και το μνημόνιο δεν βγήκαν σαν την Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Η πολιτική που χάρασσε και επέβαλλε η Ε.Ε έπαιξε καθοριστικό ρόλο και οδήγησε στο σημερινό κατάντημα. Γι΄ αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της και στους πιο σημαντικούς σταθμούς διαμόρφωσής της.

Η Ε.Ε από γεννησιμιού της δεν ήταν μια ένωση ισότιμων κρατών η οποία προέκυψε από κάποιους οραματιστές. Είναι ένας διακρατικός οργανισμός μέσω του οποίου εκφράζονται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και επιβάλλονται οι θέσεις των πιο ισχυρών από αυτά. Γι' αυτό κυριαρχεί η Γερμανία επειδή τα γερμανικά μονοπώλια είναι τα ισχυρότερα παρά τις τριβές που υπάρχουν λόγω ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.


Τα βασικά στάδια εξέλιξης της Ε.Ε.

Το 1951 ιδρύεται η Ευρωπαϊκή κοινότητα άνθρακα και χάλυβα με τη συμμετοχή έξι κρατών: Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο. Καταργούνται οι δασμοί και οι ποσοστώσεις στις εισαγωγές καθώς και οι επιχορηγήσεις για τον άνθρακα και τον χάλυβα. Ο ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ανάγκασε το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να διευρύνει την οικονομική του επιφάνεια για να τους αντιμετωπίσει.

Το 1957 ιδρύεται η ΕΟΚ
με την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης από τα έξι κράτη. Η Μ. Βρετανία αρνείται να συμμετάσχει. Ιδρύεται και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας που λειτουργεί ξεχωριστά από την ΕΟΚ μέχρι το 1967. Γενικεύεται η κατάργηση δασμών και ποσοστώσεων και απελευθερώνονται οι συναλλαγές.

Η εθνική κυριαρχία θεωρείται ήδη ένα ξεπερασμένο δόγμα.

Η Αγγλία, η Δανία και η Ιρλανδία μπαίνουν στην ΕΟΚ το 1973. Η Ελλάδα ακολουθεί το 1981 και το 1985 μπαίνουν η Πορτογαλία και η Ισπανία.

Με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη το 1986 μειώνεται ακόμη περισσότερο η εθνική κυριαρχία με την κατάργηση του δικαιώματος του βέτο και την αντικατάστασή του από αποφάσεις κατά απλή πλειοψηφία στα συμβούλια των υπουργών με τις ισχυρότερες χώρες να επιβάλλονται με μεγαλύτερη ευκολία.

Η ΕΟΚ μετατρέπεται σε Ε.Ε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Μπήκαν οι βάσεις για τη δημιουργία της (ΟΝΕ ) Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και την καθιέρωση ενιαίου νομίσματος με απώτερο σκοπό την πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε σε μορφή συνομοσπονδίας. Η διαδικασία διαμόρφωσης της Ε.Ε χωρίστηκε σε τρία στάδια.

Στο πρώτο στάδιο αίρονταν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Προβλεπόταν η εφαρμογή μιας πολιτικής σε κάθε χώρα που θα οδηγούσε στην περιβόητη ''σύγκλιση των οικονομιών'' που ποτέ δεν έγινε, το αντίθετο συνέβη. Τα ενιαία κριτήρια για τη σύγκλιση αφορούσαν τον πληθωρισμό, τα δημόσια ελλείμματα, τα επιτόκια και το χρέος. Τα Συμβούλια κορυφής και το ΕΚΟΦΙΝ ανέλαβαν τη διαδικασία ελέγχου.

Το 1994 άρχισε το δεύτερο στάδιο με τη δημιουργία του ( ΕΝΙ ) Ενιαίο Νομισματικό Ινστιτούτο για το συντονισμό της νομισματικής πολιτικής και την προώθηση του κοινού νομίσματος. Ξεκίνησε η ανεξαρτητοποίηση των κεντρικών τραπεζών από τις εθνικές νομοθεσίες.

Σήμερα η ελληνική κυβέρνηση δεν γνωρίζει καν την ταυτότητα του 92% των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος. Η Τράπεζα της Ελλάδος ασκεί οικονομική πολιτική όμως είναι ιδιωτική εταιρία. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα ελέγχου στην Τράπεζα της Ελλάδος. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του ελληνικού χρυσού.



Η Τράπεζα της Ελλάδος έκανε αγοροπωλησίες με τον ελληνικό χρυσό χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Λειτουργεί κυριολεκτικά ως κράτος εν κράτει με τις ευλογίες της ΕΚΤ.

Στο τρίτο στάδιο υπήρξε έλεγχος των κρατών μελών ως προς το βαθμό σύγκλισης των οικονομιών και το ΕΝΙ μετατράπηκε σε ΕΚΤ το 1998.

Η ΕΚΤ έχει το δικαίωμα να εκδίδει αποφάσεις με υποχρεωτική ισχύ για κάθε κράτος μέλος. Άλλος ένας μεγάλος περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.

Για να εφαρμοστεί η συνθήκη του Μάαστριχτ επιβλήθηκε η Λευκή Βίβλος που υπαγορεύτηκε από:


α) την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση

β)
την πτώση στο μέσο ποσοστό κέρδους

γ) την ακόμα περισσότερη Ευρωπαϊκή Ένωση

δ) την ανάγκη συσσώρευσης κεφαλαίου.

Η στρατηγική της Λευκής Βίβλου περιλαμβάνει:

1) ενίσχυση ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων

2) περικοπές σε κοινωνικές παροχές (παιδεία,υγεία)

3) θέσπιση της μερικής απασχόλησης και της ευέλικτης εργασίας

4)
αλλαγή εργασιακών σχέσεων εις βάρος των εργαζομένων

5)
την είσοδο σε νέες αγορές κυρίως τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Στη συνέχεια έχουμε τη συνθήκη του Άμστερνταμ και το σύμφωνο σταθερότητας για την ενίσχυση της ΟΝΕ. Ακολούθησε η ''Ατζέντα 2000'' που χάραξε την πολιτική της Ε.Ε στην διαχείριση πόρων και χρηματοδοτήσεων. Μειώθηκε η χρηματοδότηση της γεωργίας.

Το 1999 εισάγεται το ευρώ στις : Ισπανία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Φιλανδία, Ιταλία, Ολλανδία.

Η Βρετανία, η Σουηδία και η Δανία δεν συμμετείχαν ενώ η Ελλάδα μπαίνει το 2001 με τα γνωστά πλέον μαγειρέματα Σημίτη-Παπαδήμου και ΕΛΣΤΑΤ.

Τα πλεονεκτήματα του ευρώ από την πλευρά των απολογητών του:

α) ισχυρό νόμισμα έναντι του δολαρίου

β) μικρότερο κόστος συναλλαγών με περισσότερη ταχύτητα και ευελιξία

γ)
ενιαίους όρους κίνησης του κεφαλαίου.

Στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε στη Θεσσαλονίκη έρχεται στο φως της δημοσιότητας το περίφημο ''ευρωσύνταγμα'' με το οποίο η Γαλλογερμανική επικράτηση είναι πλήρης σε μιά προσπάθεια ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ.

Το ευρωσύνταγμα όριζε ξεκάθαρα:

1) την ελευθερία του κεφαλαίου και την διαμόρφωση ευνοϊκότερων όρων για την κερδοφορία του

2) την εκχώρηση ακόμα περισσότερων δικαιωμάτων άσκησης και χάραξης εθνικής πολιτικής προς τους ισχυρούς της Ε.Ε

3)
περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση εργασιακών κατακτήσεων και κοινωνικού κράτους.

Στις περισσότερες χώρες γίνονται δημοψηφίσματα για την υιοθέτηση του ευρωσυντάγματος τα οποία ή περνούν με οριακές πλειοψηφίες ή καταψηφίζονται όπως έγινε στην περίπτωση της Ιρλανδίας. Οι κυβερνήσεις επιμένουν εκβιάζοντας κάνοντας επαναληπτικά δημοψηφίσματα.

Στην Ελλάδα το ευρωσύνταγμα ψηφίστηκε με απλή πλειοψηφία στη βουλή.

Το 2004 έχουμε τη ''στρατηγική της Λισαβόνας'' που έχει ως κυριότερα σημεία της:

1)
τη δια βίου μάθηση και εκπαίδευση

2)
προώθηση ευέλικτων μορφών εργασίας

3) μείωση μισθολογικού κόστους και αντιστοίχιση με την παραγωγικότητα για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα

4) μεταρρυθμίσεις σε υγεία, παιδεία (ιδιωτικοποιήσεις) αλλαγές σε ασφαλιστικό (μειώσεις συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας).

Μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση της πολιτικής που προωθούσε διαχρονικά η Ε.Ε είναι η οδηγία Μπολκενστάιν σύμφωνα με την οποία οι επιχειρήσεις που εγκαθίστανται σε ένα κράτος μέλος έχουν το δικαίωμα να υπάγονται στο νομικό καθεστώς που δηλώνουν ως έδρα. Π.χ αν μια εταιρία δήλωνε ως έδρα τη Ρουμανία και άνοιγε ένα παράρτημα στην Ελλάδα θα είχε τη δυνατότητα να αμοίβει τους Έλληνες εργαζόμενους με μισθούς Ρουμανίας δηλαδή ξεκάθαρη κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων.

Πολλά από τα μέτρα του μνημονίου ετοιμάζονταν και προωθούνταν χρόνια τώρα μέσω της Ε.Ε και βγήκαν στην επιφάνεια με την κατάλληλη ευκαιρία.

Από τα τελευταία πονήματα της Ε.Ε είναι και η ''Πράσινη Βίβλος'' το 2006 που έφερε τον ''εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας''. Δηλαδή κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, νομιμοποίηση γραφείων ευρέσεως εργασίας κτλ.

Η ιστορική εμπειρία απέδειξε ότι αντί για την περίφημη σύγκλιση των οικονομιών και αντί να φτάσουμε τους μισθούς Γερμανίας οι αντιθέσεις και οι ανισότητες μέσα στην Ε.Ε οξύνθηκαν και βάθυναν περισσότερο.

Η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και η μεταφορά εξουσιών στο διευθυντήριο των Βρυξελλών ήταν συνεχής όσο διαρκούσε η ''ευρωπαϊκή ολοκλήρωση''.

Η ελληνική οικονομία όχι απλά δεν εκμεταλλεύτηκε τις παραγωγικές της δυνατότητες αλλά η παραγωγική της βάση διαλύθηκε και αποσαρθρώθηκε τελείως με αποτέλεσμα την πλήρη παρασιτοποίησή της και την οριστική πτώχευση.


Γίνεται όλο και περισσότερο προφανές τα τελευταία χρόνια
ότι η Ε.Ε δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, άλλωστε όλα τα χρόνια την ίδια πολιτική είχε είτε με κεντροδεξιές είτε με κεντροαριστερές κυβερνήσεις.

Άλλωστε η αντικειμενική ροπή των πραγμάτων δείχνει ότι ειδικά η ευρωζώνη οδεύει προς διάλυση και μάλιστα όχι πολύ μακροπρόθεσμα. Οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί δεν μπορούν να λυθούν με ομαλό τρόπο.

Η Ε.Ε είναι ένας λάκκος των λεόντων και καμιά αλληλεγγύη δεν υπάρχει μεταξύ των κρατών μελών. Ισχύει το ρητό ''ο καθένας για τον εαυτό του και ο θεός για όλους''.


Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει αν βγεί από αυτό το λάκκο, το αντίθετο μάλιστα.

Φυσικά έχει πολύ μεγάλη σημασία με ποιόν τρόπο θα βγει και με ποιά ηγεσία, δηλαδή αν θα βγει συνειδητά και με σχέδιο ή άτακτα.

Πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα πτώχευσε και έφτασε σε απόλυτο αδιέξοδο μέσα στο ευρώ και ακόμα και τώρα παρά τους ευσεβείς πόθους πολλών οι εταίροι μας επιμένουν να εκτελέσουμε το συμβόλαιο θανάτου που έχουμε υπογράψει.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κλασσικοπερίπτωση
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 01, 2012 8:57 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κλασσικοπερίπτωση:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/05/blog-post_31.html


Ο κύβος έχει ριφθεί εδώ και καιρό: Η Ελλάδα θα καεί σαν λιβανωτός στον βωμό του ευρωατλαντικού φεντεραλισμού



Όποιος έχει καταφέρει, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, να διατηρήσει την ψυχραιμία του έχοντας πνευματική διαύγεια και παρατηρητικότητα , θα έχει αντιληφθεί ότι η χώρα μας δεν ήταν τελικά το "πειραματόζωο" της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκόσμιας Τραπεζοπιστωτικής Εξουσίας, αλλά εκείνο το "σφαχτάρι" που ετοίμαζαν οι "μεγάλοι" για την θυσία στον βωμό του ευρωατλαντικού φεντεραλισμού.

Αυτή λοιπόν η παγκόσμια ολιγαρχία που εμφανίζεται είτε ως πλουτοκρατία, είτε ως τραπεζοπιστωτική εξουσία, είτε ως συνισταμένη και χωνευτήρι ταυτόχρονα, ιδεών, θρησκειών, φιλοσοφικών και κοινωνικών ρευμάτων και "κινημάτων", και που για πρακτικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους δεχθήκαμε να ονομάζουμε "Νέα Τάξη Πραγμάτων", δεν έχει σκοπό να υποστεί κανενός είδους ήττα, είτε σε πολιτικό είτε σε οικονομικό επίπεδο.

Μπορεί τα κατωτερα στελέχη αυτής της παγκόσμιας μισάνθρωπης πλουτοκρατίας να "τρώγονται" μεταξύ τους σαν τους δαίμονες, πράγμα που διαπιστώνουμε καθημερινά παρακολουθώντας τις φυλλάδες και τα κανάλια του συστήματος, ωστόσο ΟΛΟΙ τους, και αυτό είναι πλέον ορατό ακόμα και σε "θολωμένους οφθαλμούς", υποστηρίζουν τον ίδιο ακριβώς σκοπό, που δεν είναι βέβαια άλλος παρά η δημιουργία μας παγκόσμιας κυβέρνησης.

Μιας παγκόσμιας κυβέρνησης η οποία χρησιμοποιώντας απο την μία τον "ανόθευτο καπιταλισμό" και απο την άλλη την φιλοσοφία της σύγχυσης, εκείνη δηλαδή που χαρακτηρίζει την ...κοσμοθεωρία της "Νέας Εποχής", θα επιβάλλει με πρόσχημα τον "φεντεραλισμό" μια ευρωατλαντική προς το παρόν και αργότερα παγκόσμια τυραννία.

Ο ευρωατλαντικός φεντεραλισμός
λοιπόν είναι ο στόχος και όχι απλά η μετατροπή της δήθεν Ενωμένης Ευρώπης σε ομοσπονδία, αυτό δηλαδή που για να μας παραπλανήσουν το είπαν "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".

Μία "ολοκλήρωση" όμως,
που οι λαοί της Ευρώπης δεν άφησαν να "ολοκληρωθεί", πράγμα που έκανε τους "παροικούντες την Ιερουσαλήμ" να παρατήσουν τον δρόμο της έτσι κι αλλιώς ετοιμόρροπης αστικής ευρω-δημοκρατίας, αφήνοντας τους "οίκους" των ολίγων να τελειώσουν τη "δουλειά" με τον γνωστό πιά σε όλους μας τρόπο.

Η Ελλάδα δεν ήταν για δαύτους απλώς ένα "πειραματόζωο", όπως είπαν οι δήθεν αγανακτισμένοι σερβιτόροι και υπηρέτες τους, αλλά το ειδικά επιλεγμένο για τη θυσία "ζώο". 'Ενα "ζώο" που αφού το έφεραν στο προσκήνιο, προκαλώντας έντεχνα την παγκόσμια προσοχή, άρχισαν να το σπρώχνουν με μαστίγιο και με καρότο στο δρόμο προς το βωμό.

Και έτσι, ματωμένοι, φοβισμένοι, και παγκοσμίως διαπομπευμένοι, φτάσαμε λίγα βήματα πρίν το "θυσιαστήριο".

Αν όλα πάνε κατά το σχεδιασμό τους, και το πρόβατο Ελλάς δείξει "υπακοή" μέχρι το τέλος, τότε ο "φεντεραλισμός" τους θα γίνει ικετευτικό αίτημα όλων όσων είχαν μέχρι χθές αντιδράσει, και ο δρόμος της καπιταλιστικής "αναγέννησης" ή της "δημιουργικής καταστροφής" των δαρβινιστών του κεφαλαίου θα είναι πλέον ορθάνοιχτος.


Πρόβατα θέλουν και όχι αγωνιστές ή μάρτυρες

Για να μην πάει στράφι όμως όλο αυτό το καλοστημένο "τελετουργικό" των "αγορών" πρέπει οι Έλληνες να πέσουν στη φωτιά με τη …θέλησή τους, με την ψήφο τους δηλαδή, αλλιώς θα φανούν σαν μάρτυρες, πράγμα που τελικά θα πυροδοτούσε επαναστάσεις, ακόμα και σε λαούς που έχουν "απονευρωθεί" εδώ και χρόνια απο την φράγκικη κουλτούρα.

Υπο αυτή την έννοια, θα ήταν επιθυμητό για το ιερατείο των αγορών και της παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής εξουσίας, να καούν οι Έλληνες έχοντας διαλέξει μια "αριστερή" κυβέρνηση που εκτός των άλλων θα εξαφάνιζε με "ευρωπαϊκό" τρόπο και την Ορθόδοξη αντίσταση που είναι για δαύτους ένα απο τα πιο ενοχλητικά "αγκάθια".

Με ένα σμπάρο δηλαδή θα σκότωναν δυό τρυγόνια,
και έτσι οι υπόλοιποι λαοί και όσοι θα επιζήσουν στην ελληνική δουλοπαροικία, θα έχουν χάσει κάθε διάθεση για οντολογική και εθνική αυθυπαρξία, όπως πηγάζουν απο την Ορθόδοξη πίστη, και τις "ριζοσπαστικές" πολιτικές αλλαγές , όπως τουλάχιστον τις εννοεί η αριστερά.

Με λίγα λόγια αν δεν αντιληφθούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα και ότι αν δεν φύγουμε τώρα τρέχοντας μακρυά απο αυτόν τον ευρωατλαντικό βαλτότοπο, που οι ευρωλιγούρηδες μας παρουσιάζουν σαν τον κήπο της Εδέμ, τότε πολύ γρήγορα, και δυστυχώς όταν θα είναι αργά, θα καταλάβουμε ότι είμαστε απο την αρχή όχι απλά πειραματόζωα αλλά το ειδωλόθυτο, το κρέας δηλαδή που θα προσφερθεί ως θυσία στο είδωλο της Νέας Εποχής.

Επιστροφή στην κορυφή
Ανωνυμος Ελλην
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 01, 2012 6:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: εκπληξη! Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://ardin-rixi.gr/archives/5926
Πειτε μου παρακαλω την γνωμη σας.Εχουμε εναρμονιση του Αρδην με το κεντροδεξιο μετωπο Σαμαρα -Μπακογιαννη η εγω δεν το καταλαβα;
Εχετε δικιο οτι αυτη την μπερδεμενη εποχη θα τα δουμε ολα! Περιεργες συμμαχιες ,κωλοτουμπες και αλλα ''ωραια''.Πρεπει να εχουμε γερο στομαχι!
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 02, 2012 7:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Καλά καταλάβατε...
Θα δούμε ακόμα πολλά...
Έχονται μεγάλες θύελλες και είμαστε χωρίς πυξίδα...

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες