Πολυτεχνείο 2011: Η χούντα του χρηματιστηριακού φασισμού

[Ροβεσπιέρος]

Πολυτεχνείο 2011: Η χούντα του χρηματιστηριακού φασισμού



Φέτος η επέτειος της Εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973 συμπίπτει με το ευρω-πραξικόπημα που επέβαλε την κυβέρνηση των τραπεζιτών και της διεθνούς «μαφίας» του χρήματος: Τη νεοταξική χούντα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου…

Πολλοί μένουν στην τελευταία πράξη του ιστορικού μας δράματος: Στην Κυβέρνηση Παπαδήμου…

Το ιστορικό μας δράμα, όμως, έχει πολλές φάσεις και ξεκινάει από την ίδια τη μεταπολίτευση. Οι διαδικασίες για την ΕΠΙΒΟΛΗ του νεοταξικου φασισμού και της νέας χουντικής μας κατοχής, έχουν αρχίσει από πολύ παλιά με τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και νομιμοποίηση όλων των κομμάτων και των «αριστερών» κομπάρσων…

Κάποιοι ακόμα και σήμερα που έπεσε η ταφόπετρα του νέου φασισμού, με την κυβέρνηση της τοκογλυφικής χούντας, κουνάνε το κεφάλι τους, σαν τις μωρές παρθένες, και ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ με σκουριασμένα λόγια και οξειδωμένους οδυρμούς του τύπου: «Φασίστες στην κυβέρνηση», εννοώντας τους ακροδεξιούς καραγκιόζηδες του ΛΑ.Ο.Σ…

Με τέτοια τεχνάσματα επικαλύπτεται και αθωώνεται ο σύγχρονος ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ο νεοταξικός φασισμός και τα εκτελεστικά του όργανα: Η κυβέρνηση ΣΥΝΟΛΙΚΑ και όλα τα κόμματα που την στηρίζουν…

Ο Φασισμός ΠΑΝΤΑ ήταν το κόμμα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ της Νέας Τάξης (ο σημερινός) είναι η διεθνής «μαφία» των τραπεζιτών και των τοκογλύφων…

Συνεπώς τα ανδρείκελα αυτών των «νταβάδων» του χρήματος και της τοκογλυφίας είναι τα εκτελεστικά όργανα του νεοταξικού φασισμού…

Και είναι ΟΛΟΙ: Κυβέρνηση Παπαδήμου, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Καρατζαφέρης.

Το να εστιάζουμε μόνο στους κλόουν επικαλύπτουμε και εξωραΐζουμε τις μοχθηρές αιχμές του χρηματιστηριακού φασισμού…

Όλα αυτά θα τα αναλύσουμε διεξοδικά παρά κάτω…

Εδώ, απλώς να επισημάνουμε ότι τέτοια ουρλιαχτά περί «φασιστών στην κυβέρνηση» αθωώνουν το καθεστώς (συνολικά ανδρείκελο του νεοταξικού φασισμού), συγκαλύπτουν το γεγονός ότι είναι αυτό το καθεστώς που επιδότησε και διαφήμισε αφηνιασμένα το «σκιάχτρο» Καρατζαφέρη και το σπουδαιότερο: ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ τις πελώριες ευθύνες της «αριστεράς» για το σημερινό ιστορικό μας δράμα…

Όλα αυτά θα τα αναλύσουμε στη συνέχεια…

Θα αρχίσουμε με δύο περσινά μας κείμενα, αφετηριακά για τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ του ιστορικού μας δράματος: Στη σημερινή τραγωδία της νέας φασιστικής μας κατοχής δεν φτάσαμε έτσι από το ΠΟΥΘΕΝΑ και με σάλτο…

Τα παρακάτω κείμενα, μαζί με πολλά άλλα βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5121


Οι αδίστακτοι έμποροι του Πολυτεχνείου




Το τι δεν πρόδωσες εσύ να μου πεις

Εσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,

Ένα προς ένα τα υπάρχοντάς σας ξεπουλώντας

Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια

Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά

Ν’ ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δεν μιλάτε.

Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε;

Μανόλης Αναγνωστάκης


Κάθε τέτοιες μέρες ακούω τα λόγια αυτά του Μανόλη Αναγνωστάκη να σφυρίζουν στα αυτιά μου σαν αγριεμένες μέλισσες.

ΟΛΟΙ οι κάλπικοι παράδες κατακλύζουν την αγορά του τηλεοπτικού εμπορικού θεάματος.

Ιδιαίτερα το «αριστερό» και «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος παρελαύνει στο τηλεοπτικό παζάρι και συνωστίζεται ανάμεσα στους πωλητές της «αντιστασιακής» πραμάτειας, αλλά και του ψεύδους.

Αυτά που καταναλώνονται, τα περισσότερα είναι παραχαράξεις του Πολυτεχνείου και ψεύδη, ασύστολα ψεύδη.

Το πλήθος που συνωστίζεται στις τηλεοπτικές πασαρέλες πουλάει απλώς όλα τα «κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού του».

Όλα αυτά τα χρόνια οι «παίκτες» της «προοδευτικής» εξουσίας, όλοι αυτοί με τα ισόβια «αριστερά» πιστοποιητικά, ξεπούλησαν και εξαργύρωσαν τα πάντα: Όλα τα αγωνιστικά υπάρχοντά τους. Σαν μικρομπακαλίστικες ψυχές πούλησαν «τοις μετρητοίς» το λίγο «ηρωισμό» τους και τις αντιδικτατορικές τους μετοχές στο Χρηματιστήριο της πολιτικής συναλλαγής.

Δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Ούτε μια ηθική αρχή δεν έμεινε άθικτη. Ούτε μια ιδέα που να μην τη βρόμισαν.

Την ιστορία του Πολυτεχνείου την εκπόρνευσαν, την άδειασαν από το περιεχόμενό της και τη χρησιμοποίησαν ξεδιάντροπα για την προσωπική τους προβολή και την «εκσυγχρονιστική» τους μετάλλαξη.

Αυτή η πολιτική αυθάδεια αποτυπώνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο μοχθηρά. Φέτος, μάλλον, θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Τα ανδρείκελα της κατοχής και η ξεπουλημένη «αριστερά» έχουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ανάγκη να εμπορευτούν το Πολυτεχνείο.

ΟΣΟ σαπίζει ένα καθεστώς τόσο και πιο λυσσαλέα ανατρέχει στο αγοραίο εμπόριο και το σφετερισμό των ηρωικών συμβόλων.

Τα πασοκικά ανδρείκελα του δωσιλογισμού έχουν ξεπεράσει σε ναρκισσιστική έξαψη και πολιτική μοχθηρία κάθε ιστορικό προηγούμενο.

Τα παράσιτα της τηλεοπτικής κραιπάλης θα χορέψουν αυτές τις μέρες με μεγαλύτερη εμπορική βουλιμία πάνω στο «έπος του Νοέμβρη».

Είναι και αυτός ένας τρόπος ξεπλύματος και επικάλυψης της παρασιτικής εξουσιαστικής τους απληστίας.

Η γνωστή συνταγή της επικάλυψης του μακάβριου καθεστωτικού τους προσώπου, επικάλυψης της κερδοσκοπικής, παρασιτικής αναισχυντίας τους: Επικάλυψη του δωσιλογισμού τους και της αθλιότητάς τους…

Πάρτε θέσεις μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες να μάθετε για το Πολυτεχνείο από τα καθεστωτικά παράσιτα και τα έμμισθα τσιράκια των «νταβάδων»!!!!!!!!





Από το Πολυτεχνείο στο χρηματιστήριο της κάλπης



Είναι μια γνωστή παλιά ιστορία: Ο μικροαστός μεταρρυθμιστής, ο λάτρης του ψηφοδελτίου, βλέπει σε όλα τα πράγματα του κόσμου μια «καλή» και μια «κακή» πλευρά και πιστεύει στους «ανθόσπαρτους δρόμους» του ψηφοδελτίου.

Είναι επίσης μια γνωστή παλιά ιστορία: Η πραγματική πορεία των πραγμάτων πολύ λίγο σκοτίζεται με τους μικροαστικούς συνδυασμούς και διασκορπίζει στον αέρα τους «ανθόσπαρτους δρόμους» των ψηφοδελτίων, τους «σωρούς» των εκλογικών αυταπατών.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου, αυτό το ηρωικό και ρωμαλέο λαϊκό Κίνημα οδηγήθηκε και καναλιζαρίστηκε στους «ανθόσπαρτους δρόμους» της δημοκρατικής δημαγωγίας και καπηλείας, στο ψηφοδέλτιο!!!

Το Πολυτεχνείο έγινε προνομιούχα μετοχή στο εκλογικό χρηματιστήριο, στο χρηματιστήριο της κάλπης.



Η γενιά του Πολυτεχνείου, στη συντριπτική της πλειοψηφία, εξαργύρωσε σε αυτό το καθεστωτικό χρηματιστήριο ακόμα και το πέρασμά της από την Πατησίων και Στουρνάρη, ακόμα και το βήχα της εναντίον της χούντας.

Μετά την πτώση της χούντας όλοι τρέχανε να καταθέσουν τα πακέτα των «αντιστασιακών» μετοχών τους για να αναρριχηθούν στο μεταδικτατορικό πολιτικό σκηνικό, να εισπράξουν τα εκλογικά λύτρα του σφετερισμού της εξέγερσης του ελληνικού λαού.

Η γενιά αυτή έγινε κυρίαρχη, το νέο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο. Η «αριστερή» αυτή γενιά του νεοταξικού κατεστημένου δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ο εκλογικός κρετινισμός «μπολιάστηκε» με το ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟ του κύρους των λαϊκών αγώνων και το ψηφοδέλτιο έγινε το «είδωλο» του σφετερισμού…

Το ιστορικό αποτέλεσμα, σήμερα, απαστράπτει: ζούμε μια νέα χούντα, απείρως ποιο ύπουλη, δόλια και εγκληματική από τη χούντα των συνταγματαρχών.

ΖΟΥΜΕ τη χούντα της ΕΕ, του ΔΝΤ, των τραπεζών και των διεθνών μαφιών του χρήματος. Τη χούντα της Νέας Τάξης με τα ανδρείκελά της, τα κόμματα προτεκτοράτα της και τους αποτρόπαιους προπαγανδιστικούς «αριστερούς» μηχανισμούς της (ΜΜΕ).

Βρισκόμαστε υπό πολυεδρική ΚΑΤΟΧΗ, μια κεκαλυμμένη δικτατορική κατοχή, τέτοια χωρίς ιστορικό προηγούμενο…




ΚΑΙ ΟΛΟΙ αυτοί οι «άθλοι» επιτεύχθηκαν με την απάτη της «δημοκρατικής» κάλπης!!!

ΤΩΡΑ χρειαζόμαστε ΝΕΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ, ισχυρότερων πολιτικών δονήσεων για να απαλλαγούμε από αυτή τη ΝΕΑ ΦΡΙΚΗ…

Για την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Νοέμβρη έχουμε γράψει άπειρα κείμενα σε όλη τη διάρκεια αυτής της διαδρομής: Από τις ημέρες εκείνες της ηρωικής ΑΝΑΤΑΣΗΣ, μέχρι σήμερα. Παρακολουθήσαμε την ΠΤΩΣΗ (προδομένη επανάσταση) σε όλους τους σταθμούς της…

Πολλά συγκεντρωμένα κείμενα υπάρχουν εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3875


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Για να βγάλουμε τις τσίμπλες από τα μάτια, διαβάστε το γνωστό ρεφρέν και του νέου φασισμού:

«... όλοι όσοι έλαβαν μέρος στον αγώνα κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών δικαιούνται διπλάσια σύνταξη από το Δημόσιο!»…

Το παραπάνω διάταγμα, με την υπογραφή του «αντιφασίστα» κ. Παπούλια ψηφίστηκε το 2007(!!!) και το επανέφεραν οι «σοσιαλιστές» του 2010!!!!!

Και μετά μιλάμε για «φασιστικά σταγονίδια» στην κυβέρνηση Παπαδήμου…

Διαβάστε τα παρακάτω, πολύ αποκαλυπτικά, κείμενα του Νίκου Μπογιόπουλου:

«Ζήτω ο αγών κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών»!

Στο κράτος του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη, εν έτει 2011 και επί των ημερών της «κυβέρνησης σωτηρίας» του Λουκά Παπαδήμου,
με το Ν. 3865/2010 (Μεταρρυθμίσεις Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις) στο άρ. 20, παρ. 4α,
ορίζεται ότι για τη συνταξιοδότηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος, ισχύουν τα προβλεπόμενα από το ΠΔ 169/2007.
Παρεμπιπτόντως: το Διάταγμα αυτό φέρει την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας...
*
Στο συγκεκριμένο Διάταγμα ορίζεται ότι:

«... όλοι όσοι έλαβαν μέρος στον αγώνα κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών» (σ.σ.: τύφλα να 'χει η φρασεολογία της χούντας και του ΛΑ.Ο.Σ....),
από την 1η Απριλίου 1946 ως την 31η Οκτωβρίου 1949 (σ.σ.: κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, δηλαδή, που οι κρατούντες συνεχίζουν να αποκαλούν «συμμοριτοπόλεμο»...),
δικαιούνται διπλάσια σύνταξη από το Δημόσιο!
*
Επί της ουσίας εδώ δεν έχουμε παρά την ανανέωση της ισχύος μέτρων του μετεμφυλιακού καθεστώτος (ΠΔ 2704/1953) που επιβιώνουν και υλοποιούνται μέχρι σήμερα.

Πρόκειται για «εμφυλιοπολεμικά» μέτρα που επιβάλλονται (και) με τις υπογραφές των ...σοσιαλιστών υπουργών του απελθόντος από την πρωθυπουργία (επίσης... σοσιαλιστή) Γ. Παπανδρέου, και συγκεκριμένα των:

Γ. Παπακωνσταντίνου (σ.σ.: παραμένει υπουργός στη νέα κυβέρνηση, παρέα με τον Βορίδη),
Ε. Βενιζέλου (σ.σ.: παραμένει υπουργός και στη νέα κυβέρνηση, παρέα με τον Αδωνι Γεωργιάδη),
Ανδρέα Λοβέρδου (σ.σ.: παραμένει υπουργός και στη νέα κυβέρνηση, παρέα με τον Ροντούλη)...




Ξημέρωμα Πολυτεχνείου!

Στην Αθήνα, στις 19/11/1978, στην εκδήλωση για τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, ο τότε πρόεδρος της ΕΦΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κ. Χρήστος Παπουτσής, ανάμεσα στα άλλα είχε πει και τα εξής:
*
«Συμπληρώνονται φέτος πέντε χρόνια από τότε που τα ηρωικά νιάτα της πατρίδας μας και μαζί τους και ο λαός της Αθήνας, ο λαός της Ελλάδας έδινε τη μάχη ενάντια στη χούντα, στο φασισμό...
Στο αίτημα του λαού μας για περισσότερη δημοκρατία, για κάθαρση και αποχουντοποίηση στη Δικαιοσύνη, στο Στρατό και στην Αστυνομία, για χτύπημα και ξερίζωμα των χουντικών μηχανισμών και του παρακράτους, η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική κάλυψης και ανοχής. Σήμερα οι δολοφόνοι του Πολυτεχνείου και οι βασανιστές της χούντας κυκλοφορούν ανάμεσά μας ελεύθεροι και μάλιστα αποθρασύνονται και δημιουργούν επεισόδια σε βάρος δημοκρατικών πολιτών.
Σήμερα, χάρη στην ανοχή και την ενθάρρυνση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, οι χουντικοί σηκώνουν απειλητικά κεφάλι, υπονομεύοντας τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας (...)».
*
Αύριο είναι η 38η επέτειος του Πολυτεχνείου.

Σε αυτή την επέτειο ο κ. Χρήστος Παπουτσής βρίσκεται στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Στην ίδια αυτή κυβέρνηση, που συμμετέχει ο κ. Παπουτσής, ομοτράπεζοί του στο ίδιο Υπουργικό Συμβούλιο είναι οι εκπρόσωποι του ΛΑ.Ο.Σ.

Οπου ΛΑ.Ο.Σ. είναι:
*
· Το κόμμα ο πρόεδρος του οποίου, ο Καρατζαφέρης, είναι ο γνωστός υμνητής της χούντας, την οποία συνηθίζει να αποκαλεί «Επανάσταση»...
· Ο Καρατζαφέρης είναι αυτός που ανήμερα της 21ης Απριλίου, το 2002, φιλοξενούσε στον τηλεοπτικό του σταθμό τον αρχιπραξικοπηματία Παττακό (απ' όπου η σχετική φωτογραφία).
· Είναι ο ίδιος, ο Καρατζαφέρης, που μόλις πριν δυο χρόνια, στις 17/11/2009, επαναλάμβανε με πάθος τη γνωστή χουντική προπαγάνδα: «Δεν υπήρξαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο»...
*
Αυτοί είναι που συνθέτουν τη σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας.

Σε αυτή την κυβέρνηση, που απαρτίζεται από το φιλοχουντικό φασισταριό του ΛΑ.Ο.Σ. σήμερα
- σήμερα το βράδυ, ξημέρωμα Πολυτεχνείου (!) -
δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης οι... σοσιαλιστές βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και οι... δημοκράτες βουλευτές της ΝΔ.
*
Σε αυτή την κυβέρνηση είναι που συμμετέχει και ο τότε πρόεδρος της ΕΦΕΕ, ο κ. Χρήστος Παπουτσής...
Αυτή την κυβέρνηση στηρίζει το «σοσιαλιστικό» κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ...

Αυτή την κυβέρνηση, που έχει για υπουργούς χουντοειδή «που κυκλοφορούν ανάμεσά μας», την στηρίζει και ο πρόεδρος του κόμματος του κ. Παπουτσή (και της... «Σοσιαλιστικής Διεθνούς»), ο κύριος Παπανδρέου...

ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=16/11/2011&columnId=1821

[Ροβεσπιέρος]

Βρισκόμαστε στα σαγόνια του διεθνούς φασιστικού καρχαρία και εστιάζουμε στα «ακροδεξιά» περιττώματα…



«…Ο συγκεκριμένος φασισμός, αυτός που πέρασε από μια ορισμένη στιγμή της ιστορίας, δεν πρόκειται να ξαναφανεί ποτέ πια με το ίδιο ακριβώς πρόσωπο. Το δράμα συνεχίζεται αλλά οι μάσκες που χρησιμοποιήθηκαν πετάχτηκαν στην αποθήκη του θεάτρου ή κατέληξαν στραπατσαρισμένες στα χέρια των παιδιών που θέλουν να παίξουν το δικό τους ρόλο με ξένα προσωπεία. Ο φασισμός που θα έλθει δεν θα λέγεται πια φασισμός».

Αυτά τα έγραψε ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος το 1977!

Σήμερα 34 χρόνια μετά και ακόμα οι φορμαλιστές των «αριστερών» φράσεων δεν έχουν αντιληφτεί το φασισμό που επελαύνει, έχει κονιορτοποιήσει την Ελλάδα και πραξικοπηματικά επικυρωθεί, από όλα τα καθεστωτικά κόμματα, με την κυβέρνηση των τοκογλύφων: Την κυβέρνηση Παπαδήμου…

Δεν έχουν αντιληφτεί, οι φορμαλιστές των απλουστευτικών δογμάτων ότι αυτό που ζούμε είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ με «αντιφασιστικές» ρητορείες: Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ της διεθνούς παγκόσμιος «Τάξης» του χρηματιστηριακού κεφαλαίου (το καθαρόαιμο φασιστικό πολιτικό πλέγμα), με τα κομματικά του ανδρείκελα και τα πολιτικά του υποχείρια…

Είμαστε υπό τη δικτατορική ΚΑΤΟΧΗ της διεθνούς φασιστικής «μαφίας» του χρήματος, βιώνουμε σπαρακτικά τα πραξικοπήματα των κομμάτων-ανδρεικέλων αυτής της φασιστικής «μαφίας», είμαστε θλιβερή ΑΠΟΙΚΙΑ αυτής της ευρω-Πανούκλας και ΕΜΕΙΣ περιορίζουμε το ΦΑΣΙΣΜΟ σε κάποια «ακροδεξιά» βηθοκορήματα: Στα πολιτικά κατακάθια μια άλλης εποχής…

Και τρέχουμε και στο λεξικό του Μπαμπινιώτη για να δώσουμε τον ορισμό του «φασισμού», και να τον «κλειδώσουμε», έτσι, στα ακροδεξιά περιττώματα…

Το να ανατρέχει κανείς σε λεξικά για να ορίσει το φασισμό είναι ολοκληρωτική ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ της πολιτικής σκέψης, τραγική άγνοια, καταθλιπτική πνευματική κενότητα και ΟΛΙΚΗ τύφλωση…

Πριν από έξι χρόνια περίπου, στο τεύχος-7 του ΡΕΣΑΛΤΟ είχαμε αναλύσει τη διαλεκτική του φασισμού και των νέων «σκιάχτρων» της Νέας Εποχής, στο άρθρο: «Τα παρωχημένα κλισέ του φασισμού και οι ακροδεξιές καρικατούρες».

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από αυτό το άρθρο για να δείξουμε τη διαλεκτική αυτής της νεοταξικής στρατηγικής η οποία δοκιμάστηκε στην Ελλάδα, ιδεολογικά και πολιτικά (η Ελλάδα αποτελεί το πρώτο «δοκιμαστήριο»), και σήμερα επικυρώθηκε πραξικοπηματικά με την κυβέρνηση του Παπαδήμου και των κομματικών ανδρεικέλων τής διεθνούς φασιστικής «μαφίας».

Τι είναι ο φασισμός




Όταν ακούει κανείς σήμερα από τα προπαγανδιστικά κέντρα των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και τους απολογητές και λακέδες της παγκοσμιοποίησης να αναθεματίζουν ψυχωτικά τη φασιστική και εθνικιστική απειλή, το πρώτο που πρέπει να σκεφτεί είναι ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ένας πολιτικά νοήμων γελάει με αυτές τις θρηνωδίες των πολιτικών απατεώνων.

Ωστόσο δεν πρέπει να μένουμε στο γέλιο. Γιατί μέσα από αυτές τις θρηνωδίες και τους αφορισμούς της φασιστικής απειλής υποκρύπτεται η δολιότητα των υπερεθνικών καθεστωτικών δυνάμεων, η απόπειρα να επικαλυφτεί ο δικός τους φασισμός, ο φασισμός της Νέας Τάξης.

Όλη αυτή η «σπαρακτική» και συχνά ψυχωτική εκστρατεία κατά του φασιστικού και εθνικιστικού κινδύνου αποσκοπεί στον εγκλωβισμό της Αριστεράς.

Ξύνει τα αντιφασιστικά και αντιεθνικιστικά σύνδρομα των αγωνιστών της αριστεράς για να τους τυφλώσει και να τους υποτάξει πιο εύκολα στις βουλές του ολοκληρωτισμού των πολυεθνικών.

Γι’ αυτό ένας αριστερός, που δεν θέλει να νανουρίζεται με επαναστατικά στερεότυπα του παρελθόντος, πρέπει, πατώντας πάνω στην υλιστική διαλεκτική μέθοδο, να αναλύσει το ζήτημα του φασισμού στην εποχή της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Ας σχηματοποιήσουμε τη μαρξιστική ανάλυση του φασισμού, στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών.

Ο Φασισμός αντιπροσωπεύει το όργανο της μονοπωλιακής κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας. Το μονοπωλιακό κεφάλαιο με πρωτοπόρο το χρηματιστηριακό κατέφευγε, στην εποχή των εθνικών ιμπεριαλισμών σε δύο διαφορετικά όργανα κυριαρχίας: Στο κοινοβουλευτικό καθεστώς και στο φασιστικό καθεστώς.

Σχηματικά: Η δικτατορία του κεφαλαίου, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες, χρησιμοποιούσε είτε τον κοινοβουλευτισμό, είτε το φασισμό. Δηλαδή ο φασισμός ήταν το όργανο κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Η οικονομική βάση του φασισμού ήταν τα κατεστραμμένα και εξαθλιωμένα μικροαστικά στρώματα. Η μεσαία, όμως τάξη, ποτέ από μόνη της δεν μπορεί να κυβερνήσει. Ποτέ δηλαδή από μόνη της δεν μπορεί να υψωθεί σε εξουσία (αυτά είναι αλφαβητικά σε ένα μαρξιστή). Είναι η κεφαλαιοκρατία που κινητοποιεί την απελπισία και τη λύσσα των κατεστραμμένων μικροαστών. Απελπισία και λύσσα που το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο σπρώχνει τα λαϊκά στρώματα.

Ο φασισμός, συνεπώς, είναι η ωμή δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου που πατάει πάνω στην καταστροφή, εξαθλίωση και απελπισία των ανίκανων για ανεξάρτητη πολιτική μικροαστών.

Ο φασισμός, με πιο απλά λόγια, είναι η στρατιωτικοποίηση, από το μεγάλο κεφάλαιο, της μικροαστικής εξαθλίωσης και λύσσας.

Ο φασισμός όμως δεν είναι μόνο μια ιδιαίτερη μορφή ταξικής απολυταρχίας του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, αλλά και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό: Ο φασισμός μπορεί να υπάρξει και να αντέξει μόνο σε ισχυρούς εθνικούς ιμπεριαλισμούς.

Μόνο ισχυρά εθνικά μονοπωλιακά κεφάλαια που ασφυκτιούν και θέλουν να ανοίξουν δρόμους σε σύγκρουση με άλλους εθνικούς ιμπεριαλισμούς καταφεύγουν (και αντέχουν) στη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας.

Σήμερα τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχουν ούτε στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, πόσο μάλλον στην Ελλάδα. Εδώ δεν υπήρξαν ποτέ. Γι αυτό και τα δικτατορικά καθεστώτα στην Ελλάδα δεν είχαν τα στοιχεία του φασισμού (αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση).

Σήμερα μόνο οι πολυεθνικές θέλουν να επιβάλουν την ιδιαίτερη αυτή μορφή ταξικής απολυταρχίας.

Η Νέα Τάξη προωθεί, κόντρα στο σύνολο της ανθρωπότητας, τον πλανητικό ολοκληρωτισμό και τη στρατιωτικοποίηση του κόσμου με τις νέες ιδεολογίες του αντιεθνικισμού, του αντιρατσισμού κλπ.

Σήμερα οι υλικοί και πολιτικοί όροι του φασισμού των εθνικών ιμπεριαλισμών δεν ισχύουν για κάθε μια ξεχωριστή χώρα, δηλαδή σε εθνικό πλαίσιο. Δεν υπάρχει εθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, συνακόλουθα δεν υπάρχει εθνική πολιτική έκφραση αυτού του κεφαλαίου που θα οργανώσει την κινητοποιημένη μικροαστική απελπισία.

Συνεπώς δεν υπάρχει η κυρίαρχη υλική βάση και η πολιτική δύναμη σε εθνικό επίπεδο για φασισμό.

Βεβαίως υπάρχει η κοινωνική βάση: Οι μικροαστοί. Όμως αυτοί από μόνοι τους δεν μπορούν να υψωθούν σε ανεξάρτητη ηγετική πολιτική δύναμη. Ο ρόλος τους είναι να ακολουθούν τις κυρίαρχες τάξεις της κοινωνίας. Η απελπισία αυτών των στρωμάτων δεν μπορεί να υψωθεί σε φασισμό. Αν αυτή την αντίδραση, την απελπισία και την οργή αυτών των στρωμάτων (που τα προκαλεί η παγκοσμιοποίηση) δεν την αξιοποιήσει και πολιτικοποιήσει η αριστερά, αυτή θα ξεθυμαίνει, θα καναλιζάρεται και θα χρησιμοποιείται από το υπερεθνικό κεφάλαιο για την επικάλυψη και προώθηση του πλανητικού φασισμού. Οι αντιεθνικιστικές και αντιρατσιστικές ιδεολογίες των πολυεθνικών προς αυτή την κατεύθυνση λανσάρονται.

Ο σύγχρονος φασισμός του υπερεθνικού κεφαλαίου καλύπτει το πρόσωπό του με τη μάσκα του «αντιφασισμού», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», των ηθικών «προοδευτικών» αφαιρέσεων και των «αριστερών» ήχων…



Οι ακροδεξιές καρικατούρες

Γίνεται φανερό, γιατί στην Ελλάδα οι πολιτικοί αχυράνθρωποι του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου επιχειρούν να τρομοκρατήσουν την ελληνική κοινωνία με το φάντασμα του φασισμού και του ακροδεξιού κινδύνου: Επιδοτούν ακροδεξιές γελοιογραφίες, σαν του Καρατζαφέρη. Φουσκώνουν το «φαινόμενο» της «ακροδεξιάς απειλής» και ωρύονται «αντιφασιστικά» και «αντιεθνικιστικά» τα καθεστωτικά συγκροτήματα των ΜΜΕ και οι έμμισθοι απολογητές της παγκοσμιοποίησης.

Επιδοτούν πολιτικά τον Καρατζαφέρη, συστηματικά και ποικιλότροπα και μετά τον υψώνουν σαν «σκιάχτρο» ακροδεξιάς απειλής.

Σε όλα τα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, παρελαύνει ο Καρατζαφέρης, τη στιγμή που το ΚΚΕ, το αρχαιότερο κόμμα, που είναι στη Βουλή και με υπερδιπλάσιο ποσοστό από το ΛΑΟΣ, το έχουν εξαφανίσει.

Παλαιότερα το ίδιο είχε συμβεί και με το ΔΗΚΚΙ. Ήταν στη Βουλή αλλά ο Τσοβόλας και τα στελέχη του ήταν αποκλεισμένα από τη βιομηχανία της Ενημέρωσης.

Ο Καρατζαφέρης, εκτός Βουλής και κάθε βράδυ δίνει σώου στα κανάλια. Αυτή η σκανδαλώδης ειδική μεταχείριση από τα ΜΜΕ που αποτελούν το πιο δυναμικό τμήμα της ιδεολογικής δομής του μεγάλου κεφαλαίου λέει πολλά σε όσους θέλουν να σκεφτούν.

Κανένα κίνδυνο δεν διατρέχει το διακοσμητικό ντεκόρ του αστικού κοινοβουλευτισμού από τον Καρατζαφέρη.

Καμιά «ακροδεξιά απειλή» δεν σηματοδοτεί. Μια ακροδεξιά καρικατούρα είναι που κατασκευάζεται και επιδοτείται πολιτικά από το μεγάλο κεφάλαιο και το «εκσυγχρονιστικό» κατεστημένο με διπλό στόχο:

ΠΡΩΤΟΝ: Να λειτουργήσει σαν ασφαλιστική δικλείδα, συγκεντρώνοντας και εκφυλίζοντας μια υγιή λαϊκή δυσαρέσκεια.

Τα μεγάλα εθνικά και εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση προκαλούν καταλυτικές διεργασίες στην κοινωνία και μεγάλη λαϊκή οργή. Το καναλιζάρισμα αυτής της λαϊκής απογοήτευσης και οργής επιχειρείται μέσω Καρατζαφέρη, μια και η Αριστερά αδρανεί.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Να χρησιμοποιείται ανά πάσα στιγμή σαν ο «ακροδεξιός» και «φασιστικός» μπαμπούλας και ταυτόχρονα σαν σημείο αναφοράς για το στιγματισμό κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης ενάντια στις μακάβριες επιδιώξεις του πλανητικού ολοκληρωτισμού.

Με ένα σπάρο δηλαδή δύο τρυγόνια. Από τη μια ανεμίζουμε το «σκιάχτρο» και από την άλλη στιγματίζουμε ως «εθνικιστές», «ρατσιστές» και «φασίστες» όσους θέτουν αγωνιστικά τα προβλήματα που καπηλεύεται δημαγωγικά ο «ακροδεξιός κλόουν».

Το κεφάλαιο ξέρει τι πράττει. Έχει και διορατικότητα και πολιτικές εμπειρίες. Η Αριστερά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Μάλιστα κάποια τμήματά της όχι μόνο στρώνουν το έδαφος στον πλανητικό ολοκληρωτισμό, αλλά αποτελούν και τους ιδεολογικούς εκφραστές αυτού του εφιάλτη…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Διαμαντοπούλου: «Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»!
(περί «νοήματος» του Πολυτεχνείου)



Ο πανικός των κυβερνητικών ανδρεικέλων τους τυφλώνει σε τέτοιο βαθμό που δεν αντιλαμβάνονται ΟΥΤΕ μόνο ότι δολοφονούν βάναυσα τη λογική, αλλά και ότι ξεπερνούν και τα όρια του γελοίου…

Η Άννα Διαμαντοπούλου σκαρφίστηκε την παρακάτω γελοιότητα:

«Αρνούμαι να συμμετάσχω σε αυτήν τη διαδικασία, που...
συνιστά βαθιά προσβολή της ιστορικής μνήμης και μετατρέπει την ουσία και το νόημα της επετείου του Πολυτεχνείου σε θέαμα βίας και εντυπώσεων».

Αν είχε, έστω και ελάχιστα ψήγματα τσίπας και γενναιότητας η υπουργός θα έλεγε: «Δεν τολμώ να συμμετάσχω σε αυτήν τη διαδικασία γιατί και μόνο η παρουσία μου προσβάλλει τόσο βάναυσα και προκλητικά το νόημα του Πολυτεχνείου που θα προκαλέσει λαϊκό σεισμό και …κατανάλωση πολλών αυγών και γιαουρτιών…».

Η «Μεσσαλίνα» της Ελληνικής Παιδείας είναι αριστοτέχνισσα στις «διαστροφές» και τις ταχυδακτυλουργίες…

Η κάθοδός της στο Πολυτεχνείο θα αποκαθιστούσε το πραγματικό νόημά του: Θα προκαλούσε λαϊκή εξέγερση και δεν θα την έσωζαν ούτε τα «τανκς» της νέας χρηματιστηριακής κυβερνητικής «χούντας»: Το Παπαδήμιο τριτοκομματικό έκτρωμα…

Η υπουργός αυτής της νέας «χούντας» διαστρέφει τα πράγματα, όπως η χούντα του 1973: Την αποκατάσταση του πραγματικού νοήματος του Πολυτεχνείου (λαϊκός ξεσηκωμός από την παρουσία της, επί του προκειμένου), τη διαστρέφει σε «προσβολή της ιστορικής μνήμης»!!!!!

Η άκαπνη υπουργός, η παντελώς απούσα από ΚΑΘΕ λαϊκό αγώνα και η κατασκευασμένη από τα μαγειρεία της «εκσυγχρονιστικής» διαπλοκής, έχει το αβυσσαλέο θράσος να μας παραδίδει και μαθήματα γύρω από το νόημα του Πολυτεχνείου!!!

Η «Μεσσαλίνα» της Ελληνικής Παιδείας που με μοχθηρία ασυνήθιστη προωθεί την ισοπέδωση και τη διάλυση της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ και κάθε εθνικού κυττάρου της, μιλάει για «προσβολή της ιστορικής μνήμης»…

Η διαστροφική νεοταξική αυθάδεια της Διαμαντοπούλου δεν έχει όρια και αναστολές…

Το βαθύτερο, όμως, νόημα του Πολυτεχνείου, αυτό που όλο το καθεστώς και ΟΛΑ τα κόμματα το έχουν εκπορνεύσει και καταλύσει είναι:

α) Η ΑΜΕΣΗ και αγωνιστική εισβολή του λαού στην πολιτική αρένα.

Το Πολυτεχνείο, ΠΡΩΤΑ απ’ όλα, είναι η ιστόρηση της ενεργητικής ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ και δημιουργικής ενέργειας του λαού για την απελευθέρωσή του και την αυτό-οργάνωσή του…

β). Το Πολυτεχνείο δεν στρεφόταν απλώς εναντίον της δικτατορίας, αλλά και εναντίον ΓΕΝΙΚΑ του καπιταλιστικού καθεστώτος: των ιδεών του, της φιλοσοφίας του, της πολιτικής του. Ο χαρακτήρας των ιδεών του δεν ήταν απλώς αντιδικτατορικός, αλλά και αντιιμπεριαλιστικός και αντικαπιταλιστικός. Το ίδιο και η πολιτική και οργανωτική του πρακτική…

γ). Το Πολυτεχνείο έγινε, έξω και ενάντια στα πολιτικά κόμματα.

Σε αυτά τα κύρια χαρακτηριστικά συμπυκνώνεται και συνοψίζεται το πραγματικό πολιτικό νόημα και η «Ιστορική Μνήμη» του Πολυτεχνείου.

Αυτά ακριβώς τα επαναστατικά χαρακτηριστικά ενός Εθνικο-απελευθερωτικού Κινήματος τα αλλοίωσαν και αφυδάτωσαν, όλα αυτά τα χρόνια, οι σφετεριστές και οι κάπηλοι της Εξέγερσης του Νοέμβρη.

Στο όνομα μιας αφηρημένης αντιδικτατορικής πάλης καλλιεργήθηκε ένας «δημοκρατικός» μύθος για την Εξέγερση του Νοέμβρη που επέτρεψε σε κάθε καθεστωτικό κόμμα της «δημοκρατίας» να διεκδικεί πολιτικές μετοχές!!!

Σήμερα μιλούν ΟΛΟΙ για το «ηρωικό έπος», εξανεμίζοντας, βεβαίως, τις ιδέες και τις πρωτοβουλίες που οδήγησαν στο έπος ΚΑΙ εξατμίζοντας κάθε αγωνιστικό χυμό του έπους: Την ιστορική ΟΥΣΙΑ και το αγωνιστικό ΝΟΗΜΑ του Πολυτεχνείου.

Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίζεται σαν μουσειακό είδος, αφυδατωμένο από όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά. Από ζωντανό λαϊκό κίνημα μετατράπηκε σε μούμια Αιγυπτιακή: Γι αυτό και κερδοσκοπούν οι ΠΑΝΤΕΣ με το Πολυτεχνείο…

Φτάσαμε στην μακάβρια φάρσα να γιορτάζει το Πολυτεχνείο το νέο καθεστώς της Παπαδήμιας χούντας των τοκογλύφων! Οι πράσινοι και γαλάζιοι σφετεριστές-υμνητές του «ηρωικού έπους», μαζί με τους υβριστές του Πολυτεχνείου, τους συνεργάτες και υμνητές της χούντας: Τα «ακροδεξιά» βηθορήματα του ΛΑ.Ο.Σ…

Και η Διαμαντοπούλου να μιλάει για «προσβολή της ιστορικής μνήμης» την ίδια ώρα που συμμετέχει στην ίδια κυβέρνηση με θαυμαστές και υμνητές της χούντας…

Τέτοια φρενοβλάβεια πολιτικών διαστροφών και νεοταξικής αυθάδειας!

Η νέα χούντα των διεθνών μαφιών του χρήματος αλέθει τους πάντες και μέσα σε αυτή την πολτοποίηση «φουσκώνει» και τις αναγκαίες πυώδεις φυσαλίδες της «ακροδεξιάς»: «χρήσιμες» για να σκεπάζουν τις ακαθαρσίες τους οι άλλοι (οι «σοβαροί) και να αποκρύπτεται η φασιστική ΟΥΣΙΑ του καθεστώτος ΣΥΝΟΛΙΚΑ…

[ΘΥΜΙΟΣ]

Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης



Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι με τις γενικές αφαιρέσεις αλλοιώνεται η πραγματικότητα και συγχωρούνται οι αμαρτίες.

Με τα τεχνάσματα των αφαιρέσεων (καθεστωτικά, απλουστευτικά τεχνάσματα) εξατμίζεται η Ιστορία, αφυδατώνονται τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των ιστορικών γεγονότων, εξαφανίζεται το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της λαϊκής δράσης και σχηματοποιείται σε κάποια πρόσωπα που σφετερίζονται τα γεγονότα και επικυρώνονται από το καθεστώς.

Όταν μιλάμε για τη «γενιά του Πολυτεχνείου», δίχως να προσδιορίζουμε όλα τα παραπάνω, διαπράττουμε αυτή την αυθαιρεσία και εγκλωβιζόμαστε στην καθεστωτική λογική: Σε αυτήν που εμφανίζει τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη σαν έργο κάποιων προσώπων που κερδοσκόπησαν πάνω στα γεγονότα, που σφετερίστηκαν τα γεγονότα και επικύρωσαν αυτή την κερδοσκοπία και αυτόν το σφετερισμό σαν «γενιά του Πολυτεχνείου».

Αυτό το σφάλμα της υπεραπλούστευσης το έχουμε διαπράξει κακώς και εμείς σε κάποια κείμενά μας, αν και σαφέστατα καθορίζαμε πάντα ότι με το σχήμα «γενιά του Πολυτεχνείου» εννοούσαμε τις πολιτικές δυνάμεις που αν και συμμετείχαν (θετικά ή αρνητικά, οι περισσότερες αρνητικά) στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ σφετερίστηκαν αυτά τα γεγονότα και εξαργύρωσαν την όποια συμμετοχή τους στο εκλογικό χρηματιστήριο της καθεστωτικής αναρρίχησης και κομματικής ΑΠΑΤΗΣ…

Κάθε τέτοιο, όμως, σχήμα που ανάγει τις εποχές και ιδιαίτερα τις Επαναστάσεις και τα μεγάλα λαϊκά κινήματα σε «γενιές» είναι αποπροσανατολιστικό: Ένα δόλιο τέχνασμα εξαπάτησης.

Ένα δόλιο καθεστωτικό τέχνασμα διότι αδειάζει την ΙΣΤΟΡΙΑ από κάθε περιεχόμενο, αποξηραίνει τους χυμούς της, αφανίζει την λαϊκή δράση του λαού, εξανεμίζει τις ΙΔΕΕΣ αυτής της δράσης, αποχρωματίζει πολιτικά τα γεγονότα, τα ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΕΙ και τα «κλειδώνει» σε καθεστωτικά καλούπια: Στα «πρόσωπα» και στα «είδωλα» των σφετεριστών-κομματικών παιχτών…

Έτσι είναι εύκολο να πούμε ότι η «γενιά του Πολυτεχνείου» μάς οδήγησε στη σημερινή ευρω-δουλοπαροικία και να φέρουμε σαν παράδειγμα τους Λαλιώτηδες, τους Ανδρουλάκηδες, τις Δαμανάκηδες και ΣΙΑ…

Εδώ, βεβαίως, διαπράττουμε και άλλη ισοπεδωτική αυθαιρεσία, διότι δεν ήταν αυτοί που δημιούργησαν το Πολυτεχνείο, το αντίθετο μάλιστα: Αγωνίστηκαν στην αρχή να μην πάρει τις εκρηκτικές λαϊκές διαστάσεις που πήρε. Απλώς, ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, σαν κομματικά είδωλα του καθεστώτος, πλειοδότησαν σφετεριστικά πιο βάρβαρα και άπληστα από άλλους…

Γίνεται άμεσα αντιληπτό, ότι με μια τέτοια εξίσωση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» με το λαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του 1973 καταδικάζεται το Πολυτεχνείο, οι ιδέες του, τα επαναστατικά του μηνύματα, η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΗ: Η αυτό-οργάνωσή του…

Με τέτοια δόλια αφαιρετικά σχήματα και τεχνάσματα καταδικάζονται όλες οι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ και οι λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ: Η «γενιά του Γαλλικού Μάη», η «γενιά του ΕΑΜ», η «γενιά της Ρώσικης Επανάστασης», η «γενιά της Γαλλικής Επανάστασης», η «γενιά της Επανάστασης του 1821» κ.λπ…

Με τέτοια τεχνάσματα αφαιρείται από την ΙΣΤΟΡΙΑ η ΟΥΣΙΑ της: Ότι το ουσιώδες σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, σε κάθε μεγάλο λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ, σε κάθε ΕΞΕΓΕΡΣΗ είναι η ΕΙΣΒΟΛΗ στην πολιτική αρένα του Λαού, η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ, καταλυτική, ενεργητική και ανατρεπτική συμμετοχή και ΟΡΓΑΝΩΣΗ των πλατειών λαϊκών μαζών: ΕΙΝΑΙ αυτή το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της δράσης που κινεί τα πράγματα…



Και όλη αυτή η λαϊκή θεομηνία δεν είναι «γενιά»: Είναι η δράση του λαού έξω και ενάντια σε κάθε καθεστωτικό σχήμα «γενιάς» το οποίο ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ κατασκευάζεται για να εκπορνεύσει, ακόμα και να συκοφαντήσει όλον τον εξεγερμένο λαό, όλη τη «γενιά» της λαϊκής επαναστατικής πλημμυρίδας…

Αυτό, λοιπόν, που σήμερα λέγεται «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι οι καθεστωτικοί σφετεριστές του λαϊκού ξεσηκωμού, τα πολιτικά υποκείμενα που θέλουν να σβήσουν τις επαναστατικές διεργασίες, τα αγωνιστικά μηνύματα και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ τού εξεγερμένου λαού το Νοέμβρη του 1973…

Από αυτήν την άποψη, αυτή η «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι μια ασήμαντη, ελάχιστη μειοψηφία, σε σχέση με τη «γενιά του λαού», δηλαδή με τον ελληνικό λαό που ξεσηκώθηκε το Νοέμβρη: Με το ΜΕΓΑ πλήθος των ανώνυμων αγωνιστών, αλλά και με το μέγα πλήθος των συνειδητών και επώνυμων αγωνιστών που δεν εξαργύρωσαν τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ τους στο Πολυτεχνείο…

Το σπουδαιότερο: Αυτή η «γενιά του Πολυτεχνείου» (τα κόμματα, τα πρόσωπα - σφετεριστές και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ τους) δεν έχουν απολύτως καμία ΣΧΕΣΗ με τις Ιδέες και τις Πρακτικές, με τα Οράματα και τους Σκοπούς του Πολυτεχνείου: Τη «γενιά» του εξεγερμένου ελληνικού λαού εκείνον το Νοέμβρη…

Αυτά τα αγωνιστικά οράματα, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ πρακτικές του Πολυτεχνείου, προσπαθούν να αμαυρώσουν και να ακυρώσουν τα ανδρείκελα, κάθε κοπής και χρώματος, με το να τα ταυτίζουν με τη «γενιά του Πολυτεχνείου» που μεταλλάχτηκε σε δωσίλογους γενίτσαρους εναντίον του ελληνικού λαού…