Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Ιερώνυμος-Παπούλιας-Διαμαντοπούλου: σημειολογικό σώου!

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 13, 2011 10:27 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ιερώνυμος-Παπούλιας-Διαμαντοπούλου: σημειολογικό σώου! Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ιερώνυμος-Παπούλιας-Διαμαντοπούλου: σημειολογικό σώου!



Οι πιο γερές πνευματικές και ηθικές αλυσίδες φτιάχνονται από τα ιερατεία τα οποία διαστρεβλώνουν και προδίδουν το πνεύμα και τις ηθικές αξίες.

Αυτά τα ιερατεία ενώ στραπατσάρουν βάναυσα το πνεύμα και τις αξίες, ενώ αποτελούν την «εξουσία» της διαστρέβλωσης του πνεύματος και της μόλυνσης των αξιών, σηκώνουν τελετουργικά το δάκτυλο εναντίον της κρίσης του πνεύματος και της ηθικής κατάπτωσης: Σαρκαστική φάρσα παραλογισμού και υποκρισία χλευαστικής αυθάδειας…

Σήμερα, λοιπόν, στο Προεδρικό μέγαρο «γιορτάστηκε» η Μέρα της Ορθοδοξίας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Αρχιεπίσκοπο, την Διαμαντοπούλου(!) και κάποιους ακόμα μητροπολίτες…

Η σημειολογία αυτής της εικόνας είναι πολλαπλά αποκαλυπτική: Ήταν ένα τελετουργικό σώου όπου ετέθη το στραπατσαρισμένο αίτημα για πνευματική και ηθική ανάταση, από τους πυλώνες του κατεστημένου ψεύδους (πολιτικού και πνευματικού) με το κυβερνητικό «μπαχαρικό» της Διαμαντοπούλου: Την ακραία, νεοταξική μοχθηρία κατά του πνεύματος, των ηθικών αξιών και της Ορθοδοξίας!!!!

Για «πνευματική κρίση» μίλησε ο Ιερώνυμος και «πτώση των ηθικών αξιών» ο Παπούλιας!!!!!

Η Διαμαντοπούλου έδωσε το «περιτύλιγμα»: μίλησε για τις επιτυχίες της κυβέρνησης!!!!!!

Οι «επιτυχίες» της κυβέρνησης στην αποδόμηση του πνεύματος, των εθνικών αξιών και της Ορθοδοξίας!!!!

Ποια είναι η σημειολογία της τελετουργικής εικόνας και των λόγων περί κρίσης του πνεύματος και των αξιών;



α). Ότι ο Πρόεδρος, ο Αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες ευλογούσαν τις «επιτυχίες» της κυβέρνησης: Την αποδόμηση του Ορθόδοξου πνεύματος και των ιστορικών αξιών!!!!

Και μόνο να «συναγελάζεται» η ηγεσία της Εκκλησίας με το μοχθηρό γρανάζι της Νέας Τάξης (Διαμαντοπούλου) κάτω από τη σκέπη του κεντρικού πυλώνα του νεοταξικού καθεστώτος, σήμερα που ανοικτά λεηλατείται η ελληνική κοινωνία και ισοπεδώνεται από την κυβέρνηση και τους καθεστωτικούς μηχανισμούς, αυτό και μόνο ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ την πολιτική της κυβέρνησης, τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί και τη Διαμαντοπούλου: Τη δεδηλωμένη διώκτρια της Ορθοδοξίας, της Παιδείας και των ιστορικών κατακτήσεων του Πνεύματος…

β). Το σκηνικό αυτού του θεάματος μέσα από τα ξύλινα και υποκριτικά λογύδρια για την «κρίση του πνεύματος» και της «Ηθικής» ανέδυε την ειδωλολατρία των κούφιων, ρητορικών φράσεων: Ειδωλολατρία των χλευαστικά υποκριτικών διαπιστώσεων που ξεστομίζονται, σαν αποφθέγματα, από τα ιερατεία της εξουσίας τα οποία αποτελούν τις κεντρικές εστίες της κατάπτωσης του πνεύματος και των αξιών…

Ιερατεία τα οποία μέσα από την ειδωλολατρία των λεκτικών σχημάτων και του θεάματος συσκοτίζουν και αποκρύπτουν την ουσία των πραγμάτων και αθωώνουν το καθεστώς το οποίο υπηρετούν με υποκρισία και κυνισμό αβυσσαλέο.

Η κρίση και η παρακμή του καθεστώτος είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ και δεν τεμαχίζεται σε αυτονομημένα και ανεξάρτητα τεμάχια: «Κρίση πνεύματος», «πτώση αξιών»…

Ολόκληρη η κουλτούρα είναι σε κρίση και βαθιά σήψη: Από τα οικονομικά της θεμέλια έως τις υψηλότερες σφαίρες του εποικοδομήματος.

Η Κρίση του Πνεύματος, της Ηθικής, της Πολιτικής, του Δικαίου και όλων των θεσμών αποτελούν τις ορατές εκδηλώσεις και το κραυγαλέο αποτύπωμα της βαθιάς κρίσης και σήψης του καπιταλιστικού καθεστώτος, των «ελεύθερων αγορών» του, του χρήματος και τους κέρδους…

γ). Τέλος, η εικόνα του προεδρικού Μεγάρου σηματοδοτεί και τούτο: Για άλλη μια φορά ακόμα η ηγεσία της Εκκλησίας τάσσεται ΑΝΟΙΚΤΑ με το καθεστώς της Νέας Τάξης και της κατοχικής κυβέρνησης.

Ο Ιερώνυμος δεν χάνει ευκαιρία να νομιμοποιεί και να ευλογεί, ανενδοίαστα, την κυβέρνηση, ακόμα και τη Διαμαντοπούλου!!!

Θέλει να περάσει στην ιστορία σαν ο ΓΑΠ της Εκκλησίας!!!!


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 14, 2011 3:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
"Επαναπαυόμενοι ... "



"Ακούσατε δη ταύτα, οι ηγούμενοι οίκου Ιακώβ και οι κατάλοιποι οίκου Ισραήλ, οι βδελυσσόμενοι κρίμα και πάντα τα ορθά διαστρέφοντες, οι οικοδομούντες Σιών εν αίμασι και Ιερουσαλήμ εν αδικίαις.

Οι ηγούμενοι (: Κυβερνήτες) αυτής μετά δώρων έκριναν, και οι ιερείς αυτής (...) μετά μισθού απεκρίναντο, και οι προφήται (;;;) αυτής μετ΄ αργυρίου εμαντεύοντο, και επί τον Κύριον επαναπαύοντο λέγοντες, ουχί ο Κύριος εν ημίν εστιν;".


Αυτά κάποτε, την πρώτη χιλιετία προ Χριστού. Μετά, άλλαξαν τα κύρια ονόματα : Σιών, Ισραήλ, Ιερουσαλήμ κλπ. Καινά νοήματα, νοηματοδότηση της ζωής, αποκάλυψη της αλήθειας, αφύπνισαν τους "εν σκότει διαπορευομένους".

Τώρα, στην τρίτη χιλιετία οι αντικαταστάτες επαναλαμβάνουν τους προγόνους (πατέρες δεν υπάρχουν), αν και για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κάτι πήγε να αλλάξει. Μένουμε στα ίδια "ίνα πληρωθή" το ρηθέν, "πάντα τα ορθά διαστρέφοντες", επαναπαυόμενοι λέγοντες "ουχί ο Κύριος εν ημίν εστιν;".

Φοβούμαι, η απάντηση είναι όχι.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 14, 2011 2:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο Τρελο-Γιάννης μας «εξαναγκάζει» να «σπάσουμε» τα «δυσάρεστα» της Πολιτικής και να γευτούμε την ευαισθησία της ποίησης ενός πολύ καλού φίλου από τα παλιά: Του Μιχάλη Γκανά!!!
Ο Μιχάλης με λίγους στίχους δίνει πολύ συγκεκριμένα, σφαιρικά και όχι με καθεστωτικά λογύδρια, την «κρίση του πνεύματος», τις «μεταλλάξεις» και την γενικευμένη παρακμή…




Αμνησία
http://trelogiannis.blogspot.com/2011/03/blog-post_4018.html


Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα
σβήνει την προηγούμενη και πάει.
Άλλοτε σβήνει την επόμενη,
καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα.

Βροχές θυμάμαι και πουλιά
και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

Τις νύχτες γράφεται το μέλλον μου,
τα φοβερά καθέκαστα της επομένης,
και πρέπει να ξυπνάω στις εφτά,
με την ψυχή στα δόντια να γυρίζω,
για να προλάβω τις παραγγελίες.

Χιόνια θυμάμαι και βουνά
και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

Λησμόνησα τους ίδιους τους γονείς μου,
πώς ήτανε και ποιοι και πόσοι.
Κοιτάζω γράμματα, φωτογραφίες,
δεν ξεχωρίζω ζωντανούς και πεθαμένους.
Γριές και γέροι και παιδιά,
μεσήλικες θλιμμένοι.

Μάτια θυμάμαι και φωνές,
πρόσωπα που δε γνώρισα ποτέ μου.


Μιχάλης Γκανάς , "Γυάλινα Γιάννενα"


Επιστροφή στην κορυφή
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 22, 2011 12:03 am    Θέμα δημοσίευσης: ¨Ενα συγχαρήκι και ένα παράπονο. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητέ κ. Θύμιο Παπανικολάου .
Παρακαλώ κατ αρχήν, δεχτείτε τα συγχαρητήριά μου για την μέχρι τώρα εξαιρετική δουλειά που κάνετε με την πέννα σας.
Ειδικά το κορυφαίο εκείνο άρθρο πριν κάποιους μήνες που γράψατε για την κάρτα του πολίτη και στιγματίζατε την αδράνεια που επιδεικνύεται τόσο απο τον πνευματικό κόσμο και την ΔΙΣ και τον Αρχιεπίσκοπο, όσο και απο τα πολιτικά κόμματα, ιδία δε του ΚΚΕ.
Αυτά, ως προς την ουσία των άρθρων σας, τα οποία επαναλαμβάνω θα γράψουν ιστορία ως προς το περιεχόμενο.

Ως προς τον τρόπο όμως παρουσίασης, τη χρησιμοποίηση ακραίων φράσεων και επικόλλησης ετικετών, σε οποιοδήποτε πρόσωπο, ή απρόσωπο αποδέκτη, με βρίσκετε κάθετα αντίθετο, όχι για ηθικολογικούς λόγους, αλλά καθαρά για οντολογικούς, υπαρξιακούς, τους οποίους θεωρώ πως τους κατέχετε τουλάχιστον γνωσιολογικά, ώστε να μη χρειάζεται να τους αναφέρω.
Πιστέψτε με, στην αρχή προωθούσα άρθρα σας σε φίλους και γνωστούς.
Ανδρείκελο-α, παχύδερμο, λακές-δες και ένα σωρό άλλες ακρότητες προσωπικά- και όχι μόνο- με απωθούν.
Θεωρώ πως γίνεστε ελκυστικότατος δίχως αυτές, αφού ο κατά τα άλλα τρόπος γραφής σας διασφαλίζουν κάτι τέτοιο.

Σας παρακαλούμε λοιπόν αφήστε μας να σας ΄΄απολαμβάνουμε΄΄ και να παίρνουμε δύναμη από σας να προχωράμε.
Επιτρέψτε μου και συγγνώμη γι αυτό, να σας υπενθυμίσω πως στην Ορθοδοξία, πρώτα απ όλα προσευχόμεθα για τον εχθρό και δεύτερον, στιγματίζουμε πάντα την πράξη του προσώπου, όχι το ίδιο το πρόσωπο, το οποίο σαν εικόνα Θεού το σεβόμαστε και προσδοκούμε στην μεταστροφή του.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Με εκτίμηση
Λάμπρος Σ.

ΥΣτ Συγγνώμη, αλλά δεν ήξερα που καλύτερα να στείλω το παραπάνω μήνυμα.

21 Μαρτίου 2011 11:34 μ.μ.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 22, 2011 1:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Δεν υπάρχουν ακραίες λέξεις, υπάρχει ακραία πολιτική βαρβαρότητα

Αγαπητέ Λάμπρο σε ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, κυρίως, όμως για την καλόπιστη και εποικοδομητική κριτική σας.

Έχετε δίκιο για τις ακραίες φράσεις μας. Αυτές είναι το γλωσσικό αποτύπωμα ενός πάθους ιδεών και απορρέουν από τις ανάγκες της πολεμικής.

Έχουμε πόλεμο και μάλιστα από τους πιο βάρβαρους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σε ένα πόλεμο δεν μπορεί να είσαι ευγενικός και υποκριτικά αβρός, ούτε αποστειρωμένος από αισθήματα…

Οι χαρακτηρισμοί δεν είναι προσωπικοί, δεν μειώνουν την έννοια Άνθρωπος, αλλά το αντίθετό της: την έννοια «απάνθρωπος», για να μην πούμε την έννοια «εξουσιαστικό κτήνος»…

Ο «λακές» π.χ είναι χαρακτηρισμός σχέσης: κοινωνικής, πολιτικής, εξουσιαστικής και όχι προσωπική ιδιότητα.

Το «ανδρείκελο» είναι έννοια που διατυπώνει μια σχέση πολιτική, εξουσιαστική.

Όταν χαρακτηρίζουμε τον Παπανδρέου έτσι χαρακτηρίζουμε την πολιτική θέση και σχέση του Παπανδρέου και τις πράξεις που απορρέουν από αυτή.

Αν δίναμε περιφραστικά την έννοια του «ανδρείκελου» (π.χ ότι ο κ. Παπανδρέου υπηρετεί με δουλικό τρόπο τη Νέα Τάξη), τότε σίγουρα δεν θα μας πείραζε. Μας πειράζει, όμως, η συμπύκνωση της παραπάνω πολιτικής πρακτικής, σε μία λέξη;


Ο «Άνθρωπος» δεν είναι αφηρημένη έννοια. Άνθρωπος είναι και ο δούλος, άνθρωπος και ο Ομπάμα που δολοφονεί μαζικά τους ανθρώπους…

Άνθρωπος ήταν και ο Χίτλερ, Στάλιν και CIA, άνθρωποι και τα θύματά τους.

Όταν σήμερα μας δολοφονούν εν ψυχρώ (πνευματικά, ψυχικά, αλλά και φυσικά), ας μην μας πειράζουν τόσο πολύ κάποιες ακραίες φράσεις που περιγράφουν πολεμικά την κτηνωδία και τη φρίκη των κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων εξουσίας.

Θα προσπαθήσουμε πάντως να βρούμε πιο αποδεκτές λεκτικές φόρμες…



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 23, 2011 12:38 am    Θέμα δημοσίευσης: Θέλει ΑΡΕΤΗ και τόλμη η Ελευθερία... Α. Κάλβος. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητέ Ροβεσπιέρε,

χαίρομαι ιδιαίτερα απ την τελευταία παράγραφό σας : ΄΄Θα προσπαθήσουμε πάντως να βρούμε πιο αποδεκτές λεκτικές φόρμες΄΄και αυτό κρατώ.
javascript:emoticon('Very Happy')
Επιτρέψτε μου επίσης να σας θυμίσω που λένε οι Πατέρες της Ορθοδοξίας μας το εκπληκτικό για τον καθένα μας, πως μες τον καλύτερο βρίσκεται ο χειρότερος εαυτός μας και αντιστρόφως.
Όλοι είμαστε τρεπτοί και συναισθανόμενοι αυτό, υποχρεούμαστε τουλάχιστον να είμαστε πιό συγκρατημένοι στην έκφραση προς το πρόσωπο του άλλου και ορμητικότατοι στην στηλίτευση της πράξης του.

Πάντα μου άρεσε ο τύπος της νηφάλιας-ήρεμης δύναμης.
Η ζωή με έχει διδάξει κοντά στα 60 μου, πως αυτό σαν καρπός απαθείας, επιτυγχάνεται είτε με κρύα καρδιά, είτε με πολύ ζεστή, της τελευταίας, σαν αποτέλεσμα καλλιέργειας αρετών με κορυφαία την ταπεινότητα.
Η πολύ ζεστή καρδιά υπαγορεύει στον νου λόγια αγανάκτησης προς τον εγωισμό και τις παρεκτροπές του.
Τον άνθρωπο τον αγαπά, γιατί είναι ο Παράδεισός του κατά τους Πατέρες, όχι η κόλασή του, κατά τον Σάρτρ.
Ο άνθρωπος δεν είναι ο εγωισμός.
Ο άνθρωπος είναι εικόνα Θεού, που ενοικεί σε σώμα που βάλλεται απο πάθη, με κυρίαρχο τον εγωισμό.
Τα πάθη θέλουν την στηλίτευση, ο άνθρωπος τον σεβασμό, ακόμη και ο μεγαλύτερος εγκληματίας.
Έγιναν Άγιοι πρώην εγκληματίες.

Πόλεμος και μάλιστα άγριος, ναι υπάρχει και θα τον κάνουμε μέχρι θανάτου, απέναντι στο κακό και τις δυνάμεις του, τα πάθη.
Αυτός είναι ο εχθρός.javascript:emoticon('Evil or Very Mad')
Ο ΓΑΠ, ο Πάγκαλος και Σια, είναι τα θύματά του.
Ναι αυτή την στιγμή είναι ταυτισμένοι με το κακό.
Δεν παύουν να είναι πλανεμένοι όμως οι δυστυχείς και κινδυνεύουν με απώλεια ψυχής.
Μου θύμισε αυτό, το παράδειγμα ενός που έχει ξυλοκοπήσει άγρια κάποιον και πάει ένας τρίτος και αντί να τα βάλει με τον ξυλοκοπούντα, δηλαδή τα πάθη, αρχίζει να βαράει τον ξυλοκοπημένοjavascript:emoticon('Rolling Eyes').

Απο κει και πέρα αν αυτό πουλάει και αυτό θέλετε είναι άλλο πράγμα. Και εγώ επιχειρηματίας είμαι και σας καταλαβαίνω απ αυτή την άποψη.javascript:emoticon('Wink')
Δεν θα σας απασχολούσα δε, αν δεν γράφατε σε Ορθόδοξα Χριστιανικά ιστολόγια. Πιστέψτε με.

Εν τέλει, αν κάνω αγώνα κατά της κάρτας του πολίτη, τον κάνω για να αντισταθώ στο κακό, όπως το εννοούσαμε πιό πάνω.
Όχι για διατήρηση κεκτημένων υλικών αγαθών και προνομίων.
Άρα είμαι έτοιμος για οτιδήποτε, ακόμη και για θάνατο.
Ένας τέτοιος τύπος, συνήθως παραμένει σιωπηρός, με την έννοια που λέγαμε πιο πάνω.
Μια τέτοια εσωτερική κατάσταση εξασφαλίζει πλην των άλλων , σίγουρα και ασύγκριτα πειστικότερο προφίλ προς ΄΄προσκείμενους΄΄ και ΄΄αντικείμενους΄΄, αν το δούμε τώρα στην καθαρά ωφελιμιστική του βάση-γιατί ασφαλώς μέχρι τώρα μιλούσαμε για ανιδιοτελείς καταστάσεις, όπου το αγαθό προηγείται του ωφέλιμου.

Κι αν θέλετε εξασφαλίζει την εσωτερική γαλήνη την ώρα της ΄΄κόμπλας΄΄.
¨Ετσι μου διδάσκει η φτωχή μου εμπειρία και απ τον αθλητισμό λιγάκι αν θέλετε.
Αν ο άλλος είναι ανταγωνιστής-εχθρός μου, κι όχι απλά συναγωνιστής που παίζει σε άλλη ομάδα- εδώ σε άλλο πνευματικό επίπεδο- τα πόδια μου θα τρέμουν την κρίσιμη ώρα.
( Σας θυμίζω και την περίπτωση της κρύας καρδιάς βέβαια, που εντάξει έχει την ίδια εξωτερική εκδήλωση, αλλά διαλέγουμε και παίρνουμε....
Στην εν Χριστώ ζωή συμβαίνει το αντίθετο .
Η ισχύς μου διαφαίνεται την στιγμή της αδυναμίας μου- όπως λέγεται- για όλους τους παραπάνω, λόγους.

Εν κατακλείδι ομολογώ πως αυτά που έγραψα, μακάρι να τα εφάρμοζα κι εγώ όλα και συνεχώς, όχι αποσπασματικά.javascript:emoticon('Crying or Very sad')
Ωστόσο, θέλω να θυμάμαι τον ιερό Χρυσόστομο, που μας λέει να γνωρίζουμε και να επιδιώκουμε το τέλειο, μπας και πετύχουμε κάτι εκεί στο κέντρο.
Γιατί λέει να φαντασθούμε τι θα γίνει αν επιδιώκουμε να μένουμε μέτριοι.javascript:emoticon('Twisted Evil')
Και να μην το μπερδεύουμε βέβαια με την συναίσθηση πως είμαστε βουτηγμένοι όλοι μες τα πάθη μας.
Άλλο αυτό.

Πλάτιασα, javascript:emoticon('Confused')αλλά ένοιωθα πως άξιζε έστω για μένα τον ίδιο, συγχωράτε μεjavascript:emoticon('Embarassed').

Συγγνώμη, δεν έκανα επανακατάταξη και πιθανές διορθώσεις των παραγράφων, ως ενδείκνυται, αλλά ήθελα να φύγει, φοβούμενος τις αναβολές.

Ευχαριστώ για την φιλοξενίαjavascript:emoticon('Smile')
Λάμπρος Σ.
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες