ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων



Η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε την έκθεση του Ελβετού Βουλευτή και Δικαστή Ντικ Μάρτι σχετικά με εγκλήματα Αλβανών οπλαρχηγών κατά Σέρβων αμάχων και αιχμαλώτων το 1999.

Η Έκθεση θα συζητηθεί εντός του Ιανουαρίου από την Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο οποίο μετέχουν 47 χώρες. Τα όσα καταγγέλλει η έκθεση έχουν γραφεί με λιγότερα ίσως στοιχεία, αλλά με την ίδια αυστηρότητα στο βιβλίο «Το κυνήγι» της γνωστής Κάρλα Ντελ Πόντε, της εισαγγελέως του Ειδικού Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το οποίο δίκασε τον Μιλόσεβιτς και άλλους υπευθύνους για εγκλήματα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Το Δικαστήριο είχε δικάσει κατά συντριπτική πλειοψηφία Σέρβους, λίγους Κροάτες και ελάχιστους χαμηλόβαθμους Βοσνιομουσουλμάνους. Τώρα ανοίγει ο δρόμος για την καταδίκη υψηλοβάθμων Αλβανών Κοσσοβάρων, αν και θεωρείται βέβαιο ότι θα ασκηθούν πιέσεις από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες να μην διωχθούν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.

Η έκθεση Μάρτι καταγγέλλει ότι τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Αλβανούς εναντίον των Σέρβων ήταν τα χειρότερα από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πάνω από 12.000 θάνατοι. 1.350 τραυματισμοί, 1000 απαγωγές, 340.000 απελάσεις μη Αλβανών, εμπρησμός 107.000 κατοικιών και δολοφονία 70 παιδιών. Κάποια από τα θύματα αποκεφαλίσθηκαν τελετουργικά, ενώ χιλιάδες Σέρβοι κλείστηκαν σε παράνομα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πολλοί άνθρωποι ακρωτηριάσθηκαν ή σκοτώθηκαν σε μυστικές κλινικές όπου τους αφαιρέθηκαν τα όργανά τους και έτσι στήθηκε ένα διεθνές κύκλωμα εμπορίας ανθρωπίνων οργάνων. Την ίδια ώρα οι ΗΠΑ και οι Δυτικοευρωπαίοι βομβάρδιζαν αμάχους Σέρβους και την Σερβική τηλεόραση στο Βελιγράδι..

Τα στοιχεία αυτά ο Ντικ Μάρτι τα έμαθε, όπως γράφει, από μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ και ορισμένων Δυτικών χωρών, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδος (υποσημ. 25 του αγγλικού κειμένου).

Το γεγονός αυτό αποτελεί είδηση πολλαπλής σημασίας για την χώρα μας. Αφ’ ενός μεν καταδεικνύει ότι οι αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες κάνουν καλά τη δουλειά τους στα Βαλκάνια. Αφ’ ετέρου όμως προκύπτει μέγα ηθικό και πολιτικό ζήτημα για τον τότε Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, ο οποίος προφανώς γνώριζε τις σχετικές εκθέσεις των ελληνικών υπηρεσιών, αλλά δεν κατήγγειλε δημοσίως το τεράστιο ανθρωπιστικό έγκλημα.



Αντιθέτως η κυβέρνηση Σημίτη άνοιγε την ίδια περίπου περίοδο ( 2000) ένα άλλο μέτωπο δήθεν στο όνομα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επετίθετο κατά της Εκκλησίας της Ελλάδος και της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών για το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Κατάπινε την κάμηλο και διύλιζε τον κώνωπα.

Η κυβέρνηση Σημίτη καταγγέλλεται εμμέσως πλην σαφώς από τον Ντικ Μάρτι ότι γνώριζε για τα ανατριχιαστικά εγκλήματα εις βάρος Σέρβων, αλλά δεν έκανε τίποτε για να καταγγείλει. Τους έφταιξε το θρήσκευμα στις ταυτότητες! Με πρόσχημα τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έκαναν επίθεση τους κατά των ιστορικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών ριζών του λαού μας.

Υποκριτική βεβαίως ήταν και η στάση των ισχυρών χωρών του Δυτικού κόσμου. Τα φόρτωσαν όλα στους Σέρβους και καλλιεργούσαν τον μύθο του «καημένου Αλβανού που καταπιέζεται».

Φυσικά οι Σέρβοι δεν ήσαν άγιοι και πολλοί από αυτούς φέρουν βαρύτατες ευθύνες. Άλλωστε η Σερβική Εκκλησία έχει αναγνωρίσει αυτές τις ευθύνες και έχει ζητήσει από τους Σέρβους που εγκλημάτησαν να μετανοήσουν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Όμως η δυτική διπλωματία και ο Τύπος των χωρών αυτών κατεδίωξαν τους Ορθοδόξους Σέρβους επιδεικνύοντας μονομέρεια και εθελοτύφλωση. Θυμούμαι ότι το 1994 η σερβική παροικία των Παρισίων είχε ασκήσει αγωγή κατά της αριστερής εφημερίδας ΛΙΜΠΕΡΑΣΙΟΝ , η οποία δημοσίευσε χονδροειδή ψεύδη εις βάρος του τότε Πατριάρχου των Σέρβων Παύλου.

Στο δικαστήριο η διεύθυνση της εφημερίδας παραδέχθηκε εν μέρει το λάθος της, αλλά στη συνέχεια κατέθεσε μία ομάδα Γάλλων διανοητών, οι οποίοι κατηγόρησαν την Ορθόδοξη πίστη των Σέρβων για όλα όσα διαδραματίζονταν στα Βαλκάνια.

Ο αντισερβικός ρατσισμός ήταν διαδεδομένος και όσοι τον καλλιέργησαν θα πρέπει να ντρέπονται όταν διαβάσουν την έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα εγκλήματα του αλβανικού εθνικισμού.

Κατά περίεργο τρόπο η έκθεση Μάρτι έρχεται λίγους μήνες μετά την αμφιλεγόμενη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, με την οποία χαρακτηρίζεται η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου και η απόσχισή του από τη Σερβία ως συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο. Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η γνωμοδότηση αν είχε προηγηθεί η δημοσιοποίηση των εγκλημάτων των Κοσσοβάρων. Πάντως η συγκεκριμένη γνωμοδότηση άνοιξε την όρεξη πολλών αποσχιστικών κινημάτων στον κόσμο και οδήγησε τους Τουρκοκυπρίους να μιλούν για δύο κράτη στην Κύπρο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Στη χώρα μας η σιωπή της κυβερνήσεως Σημίτη απέναντι σ’αυτό το ανθρωπιστικό έγκλημα δεν είναι το μόνο γεγονός που καταδεικνύει την υποκρισία των δήθεν ανθρωπιστών.

Υπάρχουν αρκετές ΜΚΟ που ανακαλύπτουν ανύπαρκτες μειονότητες στην Ελλάδα, αρνούνται όμως να μιλήσουν για τα προβλήματα των υπαρκτών ελληνικών κοινοτήτων στην Αλβανία και στα Σκόπια. Εντός του 2011 θα διεξαχθεί απογραφή πληθυσμού σ’ αυτές τις δύο γειτονικές μας χώρες και η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ασκήσει τις κατάλληλες πιέσεις ώστε οι δύο απογραφές να είναι αντικειμενικές, με ευρωπαϊκή επιτήρηση. Έτσι θα μπορέσουν να καταγραφούν και όλοι όσοι αισθάνονται Έλληνες.

Ας σταματήσει επιτέλους η υποκρισία στο όνομα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!

Σημείωση: δημοσιεύθηκε σήμερα Τρίτη 11.1.2011 στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

[Ροβεσπιέρος]

Σερβία: το μεγάλο σοκ



Η ΕΞΑΠΟΛΥΣΗ της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας πάνω στη Γιουγκοσλαβία δεν έδειξε μόνο το πραγματικό πρόσωπο και την παραφροσύνη του «πολιτισμένου» κόσμου, αλλά και τους «χρήσιμους ηλιθίους» αυτού του κόσμου και αυτής της παραφροσύνης.

Αυτή η πολεμική βαρβαρότητα προκάλεσε ένα ισχυρότατο σοκ στην «ομαλή σκέψη» και κατεδάφισε πολλά στερεότυπα. Αρχίσαμε από τότε να επανεξετάζουμε κάποιες «κεκτημένες αλήθειες», να ψηλαφίζουμε τα νέα προβλήματα και να τα μελετούμε βαθύτερα.

Με αφορμή το κείμενο του Κωνσταντίνου Χολέβα θα αναδημοσιεύουμε μερικά κείμενα που γράψαμε τότε για να θυμίσουμε, όχι μόνο το κλίμα της εποχής, αλλά και τις μεγάλες ρωγμές στη σκέψη που προκάλεσε εκείνη η εποχή…

Θεωρούμε, ότι για τις νεότερες γενιές αυτό είναι σημαντικό.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε τον Απρίλιο του 1999, στην «Αθηναϊκή». Όλα περιέχονται στο βιβλίο: «Η Νέα Τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι».



Ο Κολόμβος και το αυγό

Η ΙΣΤΟΡΙΑ δείχνει ότι σε εποχές θριαμβεύβουσας αντίδρασης οι κ. κ. δημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικοί και άλλοι αντιπρόσωποι του “αριστερού” στρατοπέδου διπλασιάζουν τις συνηθισμένες τους ηθικές αναθυμιάσεις. Έργο αυτού του “Λαϊκού Μετώπου” των θεωρητικών ηθικολόγων είναι ο εξωραϊσμός της αντίδρασης, η παραγωγή και διάδοση της φιλοσοφίας της: Της σκλαβιάς και της υποταγής.

ΣΗΜΕΡΑ βλέπουμε να ευλογούν το φονιά του πολέμου, τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς και την ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας μαζί με όλες τις δυνάμεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού και όλοι οι παραδοσιακοί σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης. Σε αυτό το “Λαϊκό Μέτωπο” της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας συμμετέχουν και πρώην επαναστάτες, αναρχικοί, ριζοσπάστες οικολόγοι και φιλειρηνιστές τύπου Κον Μπεντίτ, Γιόσκα Φίσερ κ.λ.π.

Η ΘΥΕΛΛΑ των καταιγιστικών πυρών της θριαμβέβουσας πλανητικής προπαγάνδας οδηγεί και κάποιους μαρξιστές σε αμυντικές μεσοβέζικες θέσεις, σε λογικές τυπικών εξισώσεων και εξισορροπητικών συμψηφισμών. Στο απλουστευτικό σχήμα του Κολόμβου με το αυγό: Αν είμαστε εναντίον του Μιλόσεβιτς πρέπει να είμαστε και εναντίον της Σερβίας. Από την απόρριψη της πολιτικής του Μιλόσεβιτς ολισθαίνουν στο ντεφαιτιστικό σχήμα που ταυτίζει το Μιλόσεβιτς με τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πολέμου.

ΒΕΒΑΙΩΣ τέτοιοι γυμνοί ντεφαιτιστικοί συλλογισμοί δεν παρουσιάζονται ανοικτά. Εκφράζεται όμως η λογική τους. Η λογική που βάζει στον ίδιο παρανομαστή το Μιλόσεβιτς με την πλανητική κτηνωδία, λογική που συσκοτίζει το κυρίαρχο στοιχείο των ΝΑΤΟϊκών επιδρομών και εμμέσως εκτοπίζει την τομή σύγκρουσης. Εξασθενίζει δηλαδή το μέτωπο σύγκρουσης ανάμεσα στο διεθνή ιμπεριαλισμό και τη Σερβία (συνολικά και τα Βαλκάνια), μεταθέτοντάς το δειλά σε μέτωπο ανάμεσα σε Σέρβους και Κοσοβάρους...

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ θέση πρέπει να είναι καθαρή και κρυστάλλινη. Δεν μπορεί να διαλύει το συγκεκριμένο και να το τεμαχίζει σε ειδικά συγκεκριμένα. Και συγκεκριμένο εδώ είναι η πολεμική επίθεση και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα κατά της Σερβίας και των Βαλκανίων γενικότερα. Δεν μπορεί συνεπώς παρά να είμαστε κατηγορηματικά και άνευ όρων υπέρ των Σέρβων και του Μιλόσεβιτς.

Αυτό που προέχει είναι η καταδίκη και η ήττα της ΝΑΤΟϊκής τρομοκρατίας και όχι του Μιλόσεβιτς. Δεν μπορεί να μπλέκουμε τα δύο αυτά ζητήματα. Το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε το καθεστώς Μιλόσεβιτς είναι ψευτοριζοσπαστισμός, δηλαδή η άλλη όψη του οπορτουνισμού...

ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ βεβαίως όλα αυτά ότι θα πρέπει να παρασιωπούμε τις σκοτεινές πτυχές του καθεστώτος Μιλόσεβιτς. Αντίθετα θα πρέπει να αποκαλύψουμε όλη την αντιδραστική γραφειοκρατική του φύση και τις ολέθριες συνέπειές της. Άλλο όμως αυτό και άλλο η ταύτιση ή εξίσωση του Μιλόσεβιτς μα τον Κλίντον...

Απρίλιος 1999

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Ο διαμελισμός των εθνικών κρατών
25 Μαρτίου 2001

«Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ στα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την «εθνική αυτοδιάθεση» αποτελεί σήμερα τη μεγάλη απάτη της Νέας Τάξης, τον ιδεολογικό εκείνο μύθο (με σημαιοφόρους κάποιος αξιοθρήνητους «αριστερούς» και «αριστεριστές») που προλειαίνει το έδαφος για το νεοταξικό Μεσαίωνα».



ΟΤΑΝ ακούει κανείς τον κ. Σημίτη και τους αξιωματούχους της κυβέρνησης να λένε ότι είναι αντίθετοι με την αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια σκέφτεται ότι είναι ή πωρωμένοι ψεύτες και υποκριτές ή ηλίθιοι. Φυσικά είναι από όλα: και ψεύτες και υποκριτές και βλάκες…

ΟΙ «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ» ψεύδονται και υποκρίνονται ασυστόλως όταν προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι είναι αντίθετοι στην αλλαγή συνόρων. Μήπως αλλαγή συνόρων, η οποία έγινε με ελληνική συγκατάθεση, δεν είναι η αναγνώριση της Σλοβενίας, της Κροατίας και της Βοσνίας; Αλλαγή συνόρων δεν είναι η απόσχιση του Κοσόβου και του Μαυροβουνίου που επιβλήθηκε με το θηριώδη βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας; Η κυβέρνηση Σημίτη μήπως δεν συμμετείχε ενεργά σε αυτή την επιβολή της αλλαγής των συνόρων;

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Σημίτη συμμετέχει ενεργά και συνειδητά στη διαλεκτική της αλλαγής συνόρων. Είναι υποταγμένη πλήρως στους αμερικανικούς σχεδιασμούς που προωθούν σταδιακά, αλλά σταθερά την αναδιάταξη των συνόρων και των γεωπολιτικών ισορροπιών στα Βαλκάνια, με τη δημιουργία αμερικανικών προτεκτοράτων.

Σε αυτή τη δουλική υποταγή στη λογική των αμερικανικών συμφερόντων αναδεικνύεται δραματικά και η ηλιθιότητα της κυβέρνησης Σημίτη. Ηλιθιότητα διπλή.

Πρώτον, δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει μετατραπεί σε εξάρτημα της αμερικανικής πολιτικής και ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έχει γίνει παράρτημα των ΗΠΑ.

Δεύτερον, δεν αντιλαμβάνεται ότι η διαλεκτική της αλλαγής συνόρων «διεισδύει» και στην Ελλάδα. Δεν αντιλαμβάνεται ότι η μεταβολή των υφιστάμενων συνόρων θίγει άμεσα την Ελλάδα, η οποία μέσα στα προσεχή χρόνια θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα και της αλλαγής των δικών της συνόρων στο βορειο-ανατολικό και βορειο-δυτικό ηπειρωτικό τμήμα της, όσο και στο Αιγαίο.

Η ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ υπήρξε το πρώτο θύμα των νεοταξικών σχεδιασμών: Το σχέδιο πιλότος. Το δεύτερο θύμα θα είναι τα Σκόπια και το τρίτο η Ελλάδα. Και είναι να απορεί κανείς με την πολιτική μυωπία και ηλιθιότητα των «εκσυγχρονιστών» και των «αριστερών» δεκανικιών της. Γι αυτό, όμως, η κυβέρνηση και οι «χρήσιμοι ηλίθιοί» της (οι ποικιλίες των «αριστερών», τύπου Μπίστη και Σία) αποτελούν όλοι μαζί τους «χρήσιμους ηλίθιους» της Νέας Τάξης…

ΟΛΟΙ αυτοί που κουδουνίζουν δημοκρατικές φράσεις περί αυτονομίας των εθνοτήτων και δικαιωμάτων των μειονοτήτων δεν αντιλαμβάνονται (δεν θέλουν να αντιληφτούν) ότι οι φράσεις αυτές δεν είναι απλώς ήχοι χωρίς περιεχόμενο, αλλά και αντιδραστικά οχήματα για τη διάλυση των εθνικών κρατών και τον αλληλοσπαραγμό των λαών.

Τα αιτήματα για εθνική αυτοδιάθεση δεν οδηγούν σε εθνικά κράτη (αυτή η διαδικασία συγκρότησης εθνικών κρατών ανήκει στο αγύριστο παρελθόν), αλλά σε προτεκτοράτα της νεοταξικής βαρβαρότητας, σε μαφιόζικους κρατικούς μηχανισμούς-γρανάζια του πλανητικού ιμπεριαλιστικού κράτους.

Και μέσα σε τέτοια προτεκτοράτα της πιο ασύλληπτης ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης και κτηνωδίας ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα των πολιτών (ούτε και καμιάς μειονότητας) μπορεί να υπάρξει.

Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ στα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την «εθνική αυτοδιάθεση» αποτελεί σήμερα τη μεγάλη απάτη της Νέας Τάξης, τον ιδεολογικό εκείνο μύθο (με σημαιοφόρους κάποιος αξιοθρήνητους «αριστερούς» και «αριστεριστές») που προλειαίνει το έδαφος για το νεοταξικό Μεσαίωνα.

Αυτό που επιδιώκεται είναι ο διαμελισμός, με λάβαρα τα «ανθρώπινα δικαιώματα», τις εθνότητες και τις μειονότητες, των εθνικών κρατών και η δημιουργία μεσαιωνικών δουκάτων: Μια ασύλληπτη ιστορική οπισθοδρόμηση που η λογική της οδηγεί ακόμα και στην πόλη-κράτος. Γρανάζια αυτού του διαμελισμού των κοινωνιών που περνάει μέσα από το διαμελισμό των εθνικών κρατών είναι οι «εκσυγχρονιστές» και οι «αριστεροί» ιπποκόμοι τους.

ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ χώρο των Βαλκανίων οι «εκσυγχρονιστές» και όλοι οι υπόδουλοι στοχαστές του ευρωατλαντισμού ( «αριστεροί» και μη) δεν θέλουν να διακρίνουν εκτός των άλλων και τούτο: Ότι οι Αλβανοί αποτελούν ένα συστατικό στοιχείο της νεοταξικής στρατηγικής προς την κατεύθυνση της υπονόμευσης και διάβρωσης των κοινωνιών, με συνακόλουθο αποτέλεσμα τον πλήρη διαμελισμό των εθνικών κρατών.

Και αυτό που γίνεται σήμερα στα Σκόπια και προωθεί η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί το πρώτο βήμα: αυτό της εσωτερικής κοινωνικής διάβρωσης και υπονόμευσης του κρατιδίου.

Αυτό που εισηγούνται, με το υποκριτικό τέχνασμα της μη αλλαγής συνόρων, είναι: η αλλαγή Συντάγματος, η χρήση της αλβανικής γλώσσας σε όλους τους κρατικούς θεσμούς, η συγκρότηση ισχυρών και αναβαθμισμένων τοπικών κυβερνήσεων και η ουσιαστική αποκέντρωση των εξουσιών (πρωτοστατεί το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών). Τι σημαίνουν όλα αυτά; Διάβρωση εκ των έσω του κράτος των Σκοπίων.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ωστόσο, δεν περιορίζεται στα Σκόπια. Το αλβανικό στοιχείο είναι διάχυτο παντού και στην Ελλάδα. Οι ίδιες «απαιτήσεις», όταν νομιμοποιηθούν στα Σκόπια θα προβάλλουν παντού. Γι΄αυτό λέμε ότι η Αλβανία έχει επιλεγεί από τους Αμερικανούς για το ρόλο της εσωτερικής διαλυτικής υπονόμευσης των κοινωνιών των Βαλκανίων, συνακόλουθα για το διαμελισμό, στο απώτερο μέλλον, των εθνικών κρατών.

ΟΣΟΙ δεν βλέπουν τους κινδύνους που απειλούν την Ελλάδα ή έχουν πλήρη άγνοια της κατάστασης ή είναι εντελώς τυφλοί. Κάποιοι επίσης «αριστεροί» και «ακροαριστεροί», αιχμάλωτοι των αντιρατσιστικών στερεοτύπων τους οπλίζουν ιδεολογικά την τρομοκρατική και υπονομευτική δράση των οργάνων της Νέας Τάξης ( UCK) που ήδη οργανώνεται στο εσωτερικό της Ελλάδας…

25 Μαρτίου 2001

[Ροβεσπιέρος]

Ο Μύθος της αυτοδιάθεσης
Μάιος 1999



“ Το εθνικό ζήτημα και ο εθνικισμός είναι αδειανοί φάκελοι
μέσα στους οποίους κάθε εποχή και οι ταξικές σχέσεις σε κάθε
χώρα βάζουν το ιδιαίτερο υλικό τους περιεχόμενο”
Ρόζα Λούξεμπουργκ


Ο Παγωμένος αέρας μιας μακράς περιόδου νεοφιλελεύθερης αντίδρασης έχει ερημώσει το τοπίο των μεγάλων και γόνιμων ιδεών. Η θριαμβευτική πορεία της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας συμπυκνώνεται σήμερα στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ένα θηριώδες έγκλημα που αποτυπώνει τον ακρωτηριασμό και κυνισμό της σκέψης, αλλά και το βιασμό της επαναστατικής μνήμης...

Ο νόμος της αδράνειας βαραίνει και πάνω στη ριζοσπαστική αριστερή σκέψη. Γινόμαστε συχνά ειδωλολάτρες φράσεων και συνθημάτων. Προσκυνάμε ειδωλολατρικά “μαγικές” φράσεις, όπως “δημοκρατία”, “ανθρώπινα δικαιώματα”, “ειρήνη”, “αυτοδιάθεση” κλπ, δίχως να εξετάζουμε το συγκεκριμένο ταξικό τους περιεχόμενο. Και δίχως να αντιλαμβανόμαστε ότι με τις ίδιες φράσεις προπαγανδίζεται η κυρίαρχη ιδεολογία και λανσάρεται με πλάγιο και υποκριτικό τρόπο το αστικό ψεύδος.

Σήμερα σε μια εποχή παγκοσμιοποιημένης ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας λανσάρουμε γενικές διατυπώσεις για την αυτοδιάθεση. Δεν μας προβληματίζει φυσικά ούτε το γεγονός ότι έχουμε εγκαταλείψει κάθε αναφορά στην επικαιρότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης και στο ιστορικό της υποκείμενο, ούτε το γεγονός ότι με τις ίδιες γενικές διατυπώσεις περί αυτοδιάθεσης η ΝΑΤΟϊκή βαρβαρότητα ισοπεδώνει τα Βαλκάνια.

Όταν μιλάμε σήμερα γενικά για την αυτοδιάθεση των Κοσοβάρων και των εθνοτήτων σημαίνει ότι είμαστε προσκολλημένοι σε δόγματα εθνικοαπελευθερωτικά και αγνοούμε ότι στα Βαλκάνια το εθνικό κίνημα ανήκει στο αγύριστο παρελθόν.

Είναι ιστορικά δυνατόν σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, δηλαδή σε μια ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού που υπονομεύεται η ίδια η ύπαρξη των εθνικών κρατών να τοποθετούμε το εθνικό ζήτημα στα Βαλκάνια με όρους της καπιταλιστικής εποχής της εδραίωσης των εθνικών κρατών;

Σήμερα ζούμε την εποχή των υπερεθνικών συμφερόντων: Εποχή που καταλύει τα εθνικά σύνορα και την “εθνική πολιτική”, και δημιουργεί τους μηχανισμούς της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής εξουσίας. Οι διαδικασίες σχηματισμού εθνικών κρατών έχουν λήξει προ πολλού...

Είναι, λοιπόν, αντιδραστική ουτοπία να ζητάμε σήμερα για τους λαούς των Βαλκανίων να γυρίσουν πίσω και από το 1914.Και είναι ακριβώς αυτά τα πολιτικά δόγματα της οπισθοδρόμησης που αναπτύσσουν “εθνικά ρεύματα”, τον εθνικισμό και πολτοποιούν τις ταξικές σχέσεις.

Τα εθνικά κινήματα στα Βαλκάνια δεν τα εμπνέουν εθνικές αστικές τάξεις που θέλουν να απελευθερωθούν από ιστορικά παρωχημένους κοινωνικούς θεσμούς. Τα κινήματα αυτά οδηγούν σε κράτη χωρίς εθνική αστική τάξη, δηλαδή σε μαφιόζικα κράτη, ληστρικά και στρατιωτικά προτεκτοράτα του ιμπεριαλισμού.

Κάτω από αυτούς τους όρους καμιά αυτοδιάθεση και πολιτική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει. Αντίθετα θα υπάρξει πιο ληστρική εκμετάλλευση των λαών και πιο άγρια καταπίεση. Και ακόμα χειρότερα, θα διευρύνεται και θα βαθαίνει το εθνικιστικό μίσος και θα πληθαίνουν οι εστίες πολέμου.
Το να μιλάμε, συνεπώς, σήμερα από τη μια για την αυτοδιάθεση των εθνοτήτων και από την άλλη να αναθεματίζουμε τον εθνικισμό είναι σαν παίζουμε με τις λέξεις: Τις αδειάζουμε από το συγκεκριμένο τους περιεχόμενο.

Τα συνθήματα περί “αυτοδιάθεσης” εξαπατούν και αντικαθιστούν τα σοσιαλιστικά αιτήματα με τα ανύπαρκτα αστικοδημοκρατικά, υποθάλπουν τον εθνικισμό τον οποίο στα λόγια αναθεματίζουμε και προσφέρουν στηρίγματα στην ιμπεριαλιστική μυθολογία και προπαγάνδα.

Τα συνθήματα αυτά έχουν νόημα σαν δημοκρατικές διεκδικήσεις άμεσα συνδεδεμένες με την προοπτική του σοσιαλισμού. Πρέπει δηλαδή όταν μιλάμε για “αυτοδιάθεση” να ξεσκεπάζουμε την ιμπεριαλιστική υποκρισία και να εξηγούμε ότι σήμερα τα αιτήματα των δημοκρατικών ελευθεριών δεν είναι πραγματοποιήσιμα με το να γυρίζουμε πίσω, αλλά τραβώντας μπροστά, στη σοσιαλιστική επανάσταση...

Μάιος 1999

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Η μεροληψία της “αμεροληψίας”
Μάιος 1999



Ένας από τους πιο αντιδραστικούς Γάλλους ιστορικούς, ο Λουί Μαντλέν, άνθρωπος των σαλονιών, που συκοφάντησε όσο κανένας άλλος τη Γαλλική Επανάσταση -δηλαδή τη γέννηση του γαλλικού έθνους- υποστήριζε πως ο ιστορικός, για να είναι ελεύθερος, πρέπει να “αναβαίνει πάνω στα τείχη της απειλούμενης πολιτείας και να κοιτάζει από εκεί τους πολιορκητές όσο και τους πολιορκούμενους”. Μόνο έτσι έλεγε, μπορεί να είναι κανείς “αμερόληπτος”. Ωστόσο το έργο του απέδειξε πως αν σκαρφάλωνε πάνω στα τείχη, το έκανε μόνο με την ιδιότητα του ανιχνευτή της αντίδρασης.

Σήμερα κάποιοι Έλληνες διανοούμενοι και δημοσιογράφοι της “εκσυγχρονιστικής ανανέωσης” θέλουν να υψωθούν πάνω από τη “σύρραξη”. Και επειδή είναι δύσκολο, αλλά και επικίνδυνο στη γραμμή πυρός του πολέμου να “εξαρθούν” πάνω από τη “σύρραξη”, ταμπουρώνονται στο ουδέτερο έδαφος της Ελλάδας και διδάσκουν εκ του ασφαλούς και μέσα στις ανέσεις τους και τα προνόμιά τους την “αντικειμενική” και “αμερόληπτη” δημοσιογραφία.

Βεβαίως η “ελεύθερη”, “αντικειμενική” και “αμερόληπτη” δημοσιογραφία είναι ένα ηθικό φετίχ. Ένα σόφισμα ιδιοτελές. Πίσω από το υποτακτικό και μοιρολατρικό πνεύμα αυτού του σοφίσματος καλύπτεται σχεδόν πάντα ο μηχανισμός της πολιτικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Άπειρα είναι τα ιστορικά παραδείγματα που δείχνουν ότι όλοι οι κήρυκες της “αδέσμευτης” και “αμερόληπτης” δημοσιογραφίας, υπηρέτησαν συνειδητά ή ασυνείδητα τη φιλοσοφία των κατεχόντων, την κρατική και κυβερνητική εξουσία.

Βεβαίως επειδή δεν μπορούν να υπερασπιστούν ξεκάθαρα την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι υποχρεωμένοι να αναζητούν σχήματα ανθρωπιστικών αξιών και γενικά ηθικά αξιώματα. Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες και η έκκληση σε αφηρημένους κανόνες δεν είναι φιλοσοφικό λάθος δίχως δόλο και ιδιοτέλεια.

Σήμερα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να συνταχτεί κανείς απροκάλυπτα υπέρ των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών. Αναζητούνται λοιπόν ιδεολογικά σωσίβια και ντροπαλά ψευδώνυμα για την υπεράσπιση του νεοφιλελεύθερου πλανητικού ιμπεριαλισμού. Το φιλοσοφικό βάθρο όλων αυτών των σωσιβίων και ψευδωνύμων είναι το σχήμα: Ούτε με τους λύκους, ούτε με τα αρνιά.

Με βάση αυτό το σχήμα οι προπαγανδιστές της ιμπεριαλιστικής βίας ανυψώνονται πάνω από τα τείχη και διακηρύσσουν την “ελευθερία” και την “αμεροληψία”. Η μεροληψία όμως μιας τέτοιας “αμεροληψίας” γίνεται αμέσως φανερή όταν διαπιστώσουμε ότι αποβαίνει πρακτικά υπέρ του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος.



Όλοι αυτοί σήμερα οι διανοούμενοι και δημοσιογράφοι που ακροβατούν ανάμεσα στο έγκλημα του ΝΑΤΟϊκού πολέμου και το έγκλημα της “εθνοκάθαρσης” του Μιλόσεβιτς ουσιαστικά μεροληπτούν υπέρ του ΝΑΤΟ. Η “αμεροληψία” τους πρακτικά δικαιολογεί, εξωραΐζει και στηρίζει το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα του πολέμου.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι “αμερόληπτοι” μιλούν μόνο για τα εγκλήματα του “δικτάτορα” Μιλόσεβιτς και δεν λένε λέξη για το ΝΑΤΟϊκό εφιάλτη, την ιμπεριαλιστική θηριωδία και υποκρισία, για το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Πρακτικά καθαγιάζουν το ιμπεριαλιστικό έγκλημα και την υποκρισία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και με ιμάντα γενικόλογες ηθικές αφαιρέσεις κατά του πολέμου γενικά και υπέρ της “αλήθειας” και της “αντικειμενικότητας” μεταθέτουν τη φρίκη στις “αποκαλύψεις” για την “απανθρωπιά” του “αιμοσταγούς” Μιλόσεβιτς.

Και αν εξετάσει κανείς τα “επιχειρήματα” των “αμερόληπτων” θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούν υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά αντλούνται ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον και του Μπλερ και αναπαράγουν τη φαιά προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού.

Τελικά όλοι αυτοί οι “εραστές” της δημοσιογραφικής “αλήθειας” και “αντικειμενικότητας” (που τυχαίνει να είναι και εραστές του “εκσυγχρονισμού”) προπαγανδίζουν ασυστόλως την “αλήθεια” της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και κτηνωδίας...

Άξιος ο μισθός τους!

Μάιος 1999