Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Βρισκόμαστε σε νέο παγκόσμιο πόλεμο

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Εξόριστος



Ένταξη: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 457

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 10, 2010 10:05 pm    Θέμα δημοσίευσης: Βρισκόμαστε σε νέο παγκόσμιο πόλεμο Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Βρισκόμαστε σε νέο παγκόσμιο πόλεμο
ή
Όλοι εναντίον όλων




Νέα νεροποντή σύγχυσης και αποπροσανατολισμού: Τώρα μας κάνουν πλύση εγκεφάλου γύρω από την «κόντρα» μεταξύ της κ. Μέρκελ και του κ. Γιούνκερ για το ευρωομόλογο.

Τώρα ο «εχθρός» εστιάζεται μόνο στη Γερμανία και προτείνονται «συμμαχίες» μεταξύ των άλλων χωρών για να σωθεί η ΕΕ, ο «λάκκος των λεόντων».

Ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε τα πολύχρωμα πολιτικά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του συστήματος ότι θα σωθούν οι λαοί της Ευρώπης αν διασωθεί η ΕΕ που η «κακιά» Μέρκελ τη δυναμιτίζει!!!


Αύριο, σίγουρα, θα μας πούνε ότι η Ελλάδα θα διασωθεί αν γίνει καθαρό προτεκτοράτο των ΗΠΑ και όχι «μικτό» προτεκτοράτο ΕΕ και ΗΠΑ που είναι σήμερα…

Θα συνοψίσουμε κάποια ΟΥΣΙΩΔΗ ζητήματα τα οποία επιμελώς αποκρύπτονται.


Ζήτημα 1ον


Το πρώτο ζήτημα που όλα τα Μαντεία του καπιταλισμού (διεθνή και εγχώρια) εξαφανίζουν κυριολεκτικά είναι τούτο: Ότι βρισκόμαστε στο μέσον ενός άγριου παγκόσμιου πολέμου, με νέες μορφές και πολεμικά μέσα.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει οξύνει στο έπακρον τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έχει «διασπάσει» το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό κύκλωμα και έχει προκαλέσει ανοικτή ρήξη μεταξύ των ισχυρών οικονομικών και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, καθώς και μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών.

Όπως κάθε παγκόσμιος πόλεμος, έτσι και αυτός έχει δύο στρατηγικούς βραχίονες:

α). Πόλεμος όλων των δυνάμεων του καπιταλισμού εναντίον των λαών και των εθνών της υφηλίου. Άγρια λεηλασία των λαών και ανοικτή δικτατορική κατοχή των αδύνατων εθνών.

Η μορφή και τα μέσα αλλάζουν: Έχουμε «αναίμακτες» κατοχές και δεν χρησιμοποιούνται στρατιωτικά μέσα, αλλά οικονομικά και πολιτικά.

Τα στρατιωτικά μέσα θα χρησιμοποιηθούν μόνο εναντίον των αντιστάσεων και εξεγέρσεων των λαών, όταν δεν σταθούν επαρκή τα πολιτικά μέσα…

β). Πόλεμος όλων εναντίον όλων: Όλων των ανταγωνιστικών συμφερόντων μεταξύ τους, όλων των ισχυρών του χρήματος μεταξύ τους, όλων των ιμπεριαλιστικών κρατών μεταξύ τους.

Κάθε ισχυρή «μονάδα» κεφαλαίου, κάθε χρηματοπιστωτικό «κύκλωμα», κάθε ισχυρό ιμπεριαλιστικό κράτος βρίσκονται μεταξύ τους σε πόλεμο και επιδιώκει το κάθε ένα ξεχωριστά να σωθεί από τη γενική κρίση κατάρρευσης του συστήματος, να «αρπάξει» τη μερίδα του λέοντος από την καταλήστευση των λαών και τη χρεοκοπία των αδυνάτων και να αλλάξει τους συσχετισμούς σε βάρος των άλλων.

Και εδώ η μορφή και τα μέσα του πολέμου δεν είναι τα παλιά, δηλαδή στρατιωτικά. Ίσως να καταλήξουμε και σε αυτά.

Προς το παρόν τα μέσα είναι οικονομικά, κυρίως χρηματιστηριακά και νομισματικά.

Ζήτημα 2ον


Οι διαμάχες, συνεπώς, μέσα στην ΕΕ είναι εκδηλώσεις αυτού του παγκόσμιου πολέμου ο οποίος διαιρεί και την ΕΕ, ακριβώς γιατί βγάζει στην επιφάνεια τις ενδογενείς αντιθέσεις της ΕΕ και τα διαφορετικά συμφέροντα των καπιταλιστικών της κρατών: άλλα τα συμφέροντα των ισχυρών ιμπεριαλισμών της ΕΕ (Γερμανίας κατά πρώτο λόγο και Γαλλίας κατά δεύτερο) και άλλα τα συμφέροντα των ασθενέστερων ιμπεριαλισμών της ΕΕ και των καπιταλιστικών δορυφόρων της.

Οι διαμάχες αυτές εντός της ΕΕ, ως εκδηλώσεις της γενικής καπιταλιστικής κρίσης και του νέου παγκόσμιου πολέμου, δεν μπορεί να αποκοπούν από την παγκόσμια ΑΡΕΝΑ του πολέμου.

Είναι αυτή η παγκόσμια αρένα που καθορίζει και οξύνει και τον πόλεμο στο εσωτερικό της ΕΕ.

Και στην παγκόσμια αρένα τα μέτωπα του πολέμου, «όλων εναντίον όλων» είναι πολλά: ΗΠΑ, Γερμανία-Γαλλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Κίνα και άλλες περιφερειακές καπιταλιστικές δυνάμεις.

Η παγκόσμια, συνεπώς αρένα του νέου πολέμου είναι πολυσύνθετη.

Κάθε μέτωπο προσπαθεί να σωθεί σε βάρος του άλλου και όλα μαζί σε βάρος των λαών και των εθνών της υφηλίου…

Ζήτημα 3ον




Το γερμανικό ιμπεριαλιστικό κράτος κατά πρώτο λόγο, ο πλέον δυνατός λέοντας στο «λάκκο των λεόντων» (ΕΕ), αλλά και το γαλλικό ιμπεριαλιστικό κράτος (ο δεύτερος σε ισχύ «λέοντας»), βλέπουν καθαρά ότι η ΕΕ και το ευρώ καταρρέουν και ότι αν συνεχίσουν να είναι συνδεδεμένοι (αυτές οι ιμπεριαλιστικές κεφαλές) με τα «δεσμά» της ΕΕ και του ευρώ θα καταρρεύσουν και αυτές.

Το ευρώ μπορεί να ήταν το εργαλείο αρμέγματος (από Γερμανία- Γαλλία) όλων των ασθενέστερων καπιταλιστικών κρατών, αλλά αποτελεί και το «όχημα» κατάρρευσης της Γερμανίας και της Γαλλίας, μέσα στο σημερινό παγκόσμιο πόλεμο και «όπλο» υπέρ των ΗΠΑ.

Το ευρώ, μέσα σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που έχει ως βάση το δολάριο (το νόμισμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού), είναι ο αδύνατος κρίκος.

Ο αυτοκρατορικός και ηγεμονικός αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, βρίσκεται στην πιο δεινή θέση από όλους, είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης: είναι ο πιο υπερχρεωμένος του κόσμου, δραματικά υπερχρεωμένος.

Οι ΗΠΑ μπορεί να σωθούν μόνο αν φορτώσουν τα βάρη της δικής τους κατάρρευσης στους άλλους.


Το μέγα «πυρηνικό όπλο» των ΗΠΑ είναι ότι όλο το σύστημα στηρίζεται στο δολάριο και στο διεθνές δίκτυο των μαφιόζων του χρήματος: στα πλανητικά χρηματιστικά και τραπεζικά καρτέλ της κερδοσκοπίας.

Μέσω αυτού του «όπλου» κερδοσκοπούν πάνω στη χρεοκοπία των λαών και των εθνών.

Σε αυτό το πεδίο της πολεμικής παγκόσμιας σύρραξης το ευρώ είναι πολύ ευάλωτο. Οδηγούν στη χρεοκοπία τους αδύνατους, αλλά απειλούνται και οι ισχυροί, αν δεν απαγκιστρωθούν από τις «τανάλιες» του ευρώ.

Η Μέρκελ πρώτη και κατόπιν ο Σαρκοζί διακρίνουν καθαρά αυτόν τον κίνδυνο. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουν το ευρωομόλογο.

Το ευρωομόλογο σημαίνει ότι τα βάρη της κατάρρευσης του ευρώ (αναπόφευκτη κατάρρευση) θα τα πληρώσουν οι ισχυροί της ΕΕ, δηλαδή Γερμανία και Γαλλία.

Το ευρωομόλογο
θα είναι ένα άλλο εργαλείο στα χέρια των διεθνών μαφιών του χρήματος (χρηματιστηριακό και τραπεζικό κεφάλαιο) εναντίον των εθνών κρατών και εναντίον των ισχυρών. Ένα «όπλο» του καταρρέοντος δολαρίου σε βάρος του ευρώ…

Η Γερμανία και η Γαλλία πάνε να σφυρηλατήσουν το δικό τους ιμπεριαλιστικό «άξονα» για να σωθούν από την κατάρρευση ή τουλάχιστον για να μην ηττηθούν από την αμερικανική επίθεση.

Μέσα σε αυτόν τον άγριο πόλεμο η Γερμανία και η Γαλλία επανέρχονται στην «ασπίδα» των εθνικών ιμπεριαλιστικών κρατών, στη διάσωση των ισχυρών κρατών τους.

Βλέπουμε, δηλαδή, κάτω από την απειλή της ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ, μια «επιστροφή» στη θωράκιση των «εθνικών κρατών», μια επιστροφή στην κατάσταση των εθνικών κρατών και νομισμάτων…

Φυσικά η κατάσταση δεν θα είναι η ίδια με τα παλιά.

Μάλλον θα έχουμε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη και τα προτεκτοράτα τους.

Πάντως, φαίνεται, ότι τα εθνικά κράτη δεν μπορεί εύκολα να ξεπεραστούν και ότι, μετά την κατάρρευση που έρχεται τάχιστα, θα μπούνε ξανά στην ημερησία διάταξη...


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 11, 2010 11:46 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η παγκόσμια οικονομική κρίση



Για τους μελετητές και γι’ αυτούς που αντιμετωπίζουν σοβαρά τα ζητήματα της γνώσης αναδημοσιεύουμε τέσσερα άρθρα μας για την παγκόσμια οικονομική κρίση που γράφτηκαν πριν από δύο χρόνια: Οκτώβριος 2008

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Το φάντασμα του Μαρξ αρχίζει να πλανάται πάλι πάνω από τον κόσμο. Έσπευσαν πολλοί, μετά την κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων, να κηδεύσουν τη θεωρία του μαρξισμού. Σήμερα ανακαλύπτουν, αυτό που λέγαμε από παλιά: Ότι λάθος νεκρό κηδεύσανε…
Τους κτύπησε κατακέφαλα ο τυφώνας της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κρίσης και θυμήθηκαν πάλι το Μαρξ και τους κλασσικούς του μαρξισμού. Με μεγάλη τους θλίψη βλέπουν ότι η μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό επαληθεύεται δραματικά.
Με τρόμο συλλογίζονται ότι γίνεται και πάλι για τους λαούς επίκαιρο, κατά τρόπο πιεστικό και συνάμα τραγικό, το κλασσικό μαρξιστικό σύνθημα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Φυσικά, οι απολογητές του καπιταλισμού, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το σύστημά τους καταρρέει και ότι κανένα γιατρικό δεν μπορεί να το σώσει.
Η κρίση αυτή μπορεί να ξεπεραστεί με δύο τρόπους: Ή να ρίξει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα, μετατρέποντας τους λαούς σε είλωτες με δελτίο ή οι λαοί να ξεσηκωθούν και να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.
Όλες οι αναλύσεις των «ειδικών», αν δεν είναι απολογητικές είναι μονοδιάστατες: Μένουν αποσπασματικά στα χρηματιστηριακά εξαμβλώματα της κρίσης, δηλαδή στα συμπτώματα. Γι αυτό πιστεύουν ότι με μέτρα διάσωσης της πίστης θα σωθεί η κατάσταση.
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια σαφή και κατανοητή πολιτικά εικόνα, μακριά από μπερδεμένες και περίπλοκες αναλύσεις. Η κατάσταση δεν είναι τόσο περίπλοκη και δυσνόητη, όσο την παρουσιάζουν οι ακαδημαϊκές, οικονομικές αναλύσεις.

Το κλειδί της κατανόησης

Το κλειδί της ερμηνείας είναι η μεγάλη αντίφαση του ιμπεριαλισμού στο σημερινό πλανητικό, αυτοκρατορικό τρόπο λειτουργίας του: Η αντίφαση ανάμεσα στην πλαστή οικονομία και την πραγματική οικονομία, ανάμεσα στο πλαστό χρήμα και την πραγματική παραγωγή.
Αυτή τεράστια δυσαρμονία ανάμεσα στο «πλαστό» και «πραγματικό» τινάζει σήμερα το σύστημα στο αέρα.
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο ήταν η αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ήταν το «έμβολο» της πλανητικής αγοράς και της αυτοκρατορικής κυριαρχίας των υπερεθνικών, συνακόλουθα της υπερδύναμης των ΗΠΑ.
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, όμως, είναι κατεξοχήν κεφάλαιο παρασιτικής, ασύδοτης κερδοσκοπίας, συνεπώς κεφάλαιο που παραλύει την πραγματική παραγωγική διαδικασία και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και την πλαστή χρηματιστηριακή οικονομία.
Η ίδια παρασιτική κερδοσκοπική απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το οδηγεί στην αφαίμαξη, μέσω των κερδοσκοπικών παιχνιδιών, του παραγωγικού πλούτου, υποσκάπτοντας έτσι τα ίδια τα βάθρα της παραγωγικής διαδικασίας.
Παράλληλα η αυτοκρατορία των ΗΠΑ για να κυριαρχήσει πάνω στην υφήλιο διόγκωσε τερατωδώς το χρηματιστηριακό οικοδόμημα.
ΣΗΜΕΡΑ έχει τόσο γιγαντωθεί το χάσμα ανάμεσα στις χρηματιστηριακές αξίες και τις πραγματικές οικονομικές αξίες που γίνεται η κατάσταση ανεξέλεγκτη. Το πλαστό χρήμα που κυκλοφορεί απέχει έτη φωτός από την οικονομική πραγματικότητα.
Έτσι, ο πλανητικός ιμπεριαλισμός, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, όχι μόνο δεν έλυσε τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά τις όξυνε δημιουργώντας καινούργιες αντιφάσεις εκρηκτικές.
Αν αυτό δεν εκδηλώθηκε πιο γρήγορα, αυτό οφείλεται στις ενέσεις που πήρε από την κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Γιατί δεν υπάρχει διέξοδος


Παλιότερα τις κρίσεις του ο καπιταλισμός τις ξεπερνούσε με τους πολέμους μεταξύ των εθνικών ιμπεριαλισμών. Μέσω αυτών των παγκόσμιων ανθρωποσφαγών απλωνόταν στις νέες αγορές των ηττημένων. Σήμερα όλη η υφήλιος βρίσκεται υπό την κατοχή των υπερεθνικών μονοπωλίων. Ο πόλεμος, συνεπώς, μετατίθεται στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ του πλανητικού ιμπεριαλιστικού πλέγματος. Σήμερα ο πόλεμος είναι του «όλοι εναντίον όλων». Αυτό θα οδηγήσει σε τρομακτικές εσωτερικές ανατροπές και οικονομικές καταστροφές…
Αυτός, όμως, είναι ο ένας παράγοντας. Ο έτερος σημαντικότατος κι αυτός είναι ο εξής: Η τρομακτικά ασύλληπτη υπονόμευση της παραγωγής, της πραγματικής δηλαδή οικονομίας. Αυτό ήδη έχει οδηγήσει τις κοινωνίες και τους λαούς σε μεγάλη οικονομική αθλιότητα, στα όριά τους.
Με υπονομευμένα, λοιπόν, τα οικονομικά παραγωγικά βάθρα, δηλαδή με ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην πραγματική και την εικονική οικονομική πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τα λεηλατημένα λαϊκά εισοδήματα και τις οριακές συνθήκες επιβίωσης των λαών, όλα αυτά εξαλείφουν κάθε δυνατότητα και ομαλή λύση εξόδου από τη κρίση. Αντίθετα, είναι τέτοιος ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων που κάθε μέτρο θα επιδεινώνει την κατάσταση.
Φυσικά, οι θιασώτες και οι απολογητές του καπιταλισμού θα επανέλθουν πάλι στις κεϋνσιεστικές θεωρίες. Από εκεί που όλα θα τα λύσει και θα τα σώσει η «ελεύθερη αγορά» και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα επανέλθουν στο «σωτήριο κράτος». Θα αναζητήσουν την ένεση του κράτους. Μόνο που αυτή η ένεση σήμερα δεν έχει καμιά θεραπευτική ιδιότητα. Τα κράτη είναι υποταγμένα στους υπερεθνικούς μηχανισμούς, είναι εκτελεστικά τους όργανα. Θα το αναλύσουμε αυτό ξεχωριστά σε άλλο άρθρο…
Θα συνεχίσουμε, άλλη μέρα, με τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα που θα προκληθούν και τις νέες κινηματικές πυρκαγιές που θα ανάψουν. Ιδιαίτερα στη χώρα μας…


Ο εργαζόμενος λαός είναι αθωράκιστος


Ο αντικειμενικός ρόλος των καπιταλιστικών κρίσεων είναι το «κλάδεμα των νεκρών κλαδιών». Οι κρίσεις εξαφανίζουν τις λιγότερο αποδοτικές επιχειρήσεις είτε μεγάλες είτε μικρές.
Η σημερινή κρίση θα οδηγήσει σε κατάρρευση και επιχειρηματικούς κολοσσούς και θα εξαφανίσει κυριολεκτικά το τοπίο κάθε μη αποδοτικής επιχείρησης. Θα αναδιατάξει τον κόσμο του κεφαλαίου και θα επιφέρει ανατροπές στους εσωτερικούς ιμπεριαλιστικούς συσχετισμούς.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η μαζική επίθεση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του εναντίον της μισθωτής εργασίας. Το ξεπέρασμα των καπιταλιστικών κρίσεων προϋποθέτει το σάρωμα των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και την παραπέρα επιδείνωση και εξαθλίωση των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Με πιο απλά λόγια. Οι κρίσεις βάζουν τους εργαζόμενους μπροστά σε αγχώδη και πολύ συγκεκριμένα προβλήματα: Απολύσεις, μείωση της απασχόλησης, κλείσιμο επιχειρήσεων, επιθέσεις ενάντια στους μισθούς και τις κοινωνικές ασφαλίσεις, επιτάχυνση των ρυθμών εργασίας, επιθέσεις ενάντια σε κάθε κεκτημένο. Αυτό είναι και το «αντικειμενικό δεδομένο» που οδηγεί τους εργαζόμενους στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ…

Η σημερινή, ωστόσο, οξύτατη κρίση του πλανητικού ιμπεριαλισμού θα είναι από τις πιο εφιαλτικές για τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα.

Θα συνοψίσουμε τους όρους αυτού του εφιάλτη:


1). Πάνω από τριάντα χρόνια, με αιχμή του δόρατος την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ζούμε μια παρατεταμένη επίθεση λιτότητας του μεγάλου κεφαλαίου εναντίων των μισθωτών.
Οι εργαζόμενοι λαοί της Ευρώπης έχουν φθάσει στα όριά τους. Για να πέσουν κάτω από αυτά τα όρια πρέπει να συντριβούν τελείως και να μεταβληθούν σε είλωτες με δελτίο επιβίωσης…

2). Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι ακόμα πιο αφόρητη. Η πολύχρονη σκληρή λιτότητα του «εκσυγχρονιστικού σημιτισμού» και η μαζική εισβολή αλλοδαπών δούλων δεν έχουν μόνο διογκώσει την ανεργία, αλλά έχουν ρίξει την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις σε παρανομαστές κάτω των «ορίων»: Στα όρια της δουλείας…
Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια των ξεπουλημένων αριστερών και συνδικαλιστικών ηγεσιών, έχουν αλωθεί τα συνδικάτα και έχουν εξοντωθεί τα αγωνιστικά πρωτοπόρα τμήματα της ελληνικής εργατικής τάξης.
Οι όροι, συνεπώς, της οργανωμένης αντίστασης των εργαζόμενων στην Ελλάδα, είναι δυσμενέστατοι

3). Ωστόσο, παρά τους δυσμενέστατους πολιτικούς όρους η σημερινή κρίση ωθεί και τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες εργαζόμενους σε μαζική αντίσταση και έκρηξη, έστω, τυφλή σε ένα πρώτο στάδιο. Και αυτό, διότι το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του θα επιτεθεί και στα υπολείμματα των εργατικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων. Για να ξεπεράσει την κρίση του ο καπιταλισμός πρέπει να τσακίσει κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό και να τον ρίξει σε συνθήκες ζωής εντελώς κτηνώδεις.

4). Στην Ελλάδα επίσης θα προκληθεί εκρηκτική ανεργία και βαθύτερη αποκτήνωση στις μαζικές στρατιές των αλλοδαπών δούλων, με ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται: εκρηκτική εγκληματικότητα, πλιάτσικο, ένταση των αλληλοσφαγών ανάμεσα στα γκέτο και πολλά άλλα…

5). Η έκρυθμη και χαώδης αυτή κατάσταση θα προκαλέσει αναγκαστικά το ροκάνισμα των καθιερωμένων «αριστερών» πεποιθήσεων, θα αφυπνίσει και θα συνειδητοποιήσει πλατιά στρώματα των εργαζομένων και θα πυροδοτήσει μαζικά κινήματα.

Αυτή είναι, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, η αισιόδοξη προοπτική.
Εδώ που μας έφτασαν οι εργατοπατέρες και τα πολιτικά, δήθεν αριστερά κόμματα με τις προδοσίες, τις εκλογικές τους μανούβρες, τους αντιρατσισμούς τους και τα αυτοκρατορικά πολυπολιτισμικά τους ιδεολογήματα, δυστυχώς πρέπει να υποστούμε το σοκ της καταστροφής μας για να ξυπνήσουμε…

Φυσικά μέσα στην κρίση θα ξεσκεπαστούν όλοι αυτοί οι «αριστεροί», αλλά θα εφεύρουν και άλλους παραπλανητικούς μύθους για να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό: Όπως, κατέρρευσε ο νεοφιλελευθερισμός και η λύση είναι ο «κρατικός παρεμβατισμός», συνακόλουθα η «αριστερή» διαχείριση της κρίσης. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ τα λέει, παίζει, ασυστόλως το πρώτο βιολί της εξαπάτησης... Για όλα αυτά σε άλλο άρθρο…



Το έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού!!!


Αρχίζουν πλέον τα φερέφωνα
του καθεστώτος, άλλα δειλά και άλλα ανοικτά, να αναθεματίζουν τον νεοφιλελευθερισμό και να ουρλιάζουν για το «έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού». Ενοχοποιούν το νεοφιλελευθερισμό για να από-ενοχοποιήσουν τον καπιταλισμό.
Φυσικά πολλοί φωνασκούν από άγνοια και αμάθεια και από τον «ζήλο» τους να «πλασαριστούν» στο στρατόπεδο των «αριστερών» απατεώνων.
Πράγματι, το «αριστερό» ιδεολόγημα της απάτης που θα μας καταδυναστεύσει τώρα είναι οι αναθεματισμοί κατά του νεοφιλελευθερισμού και η προβολή του «κρατικού ελέγχου» και της «αριστερής» διαχείρισης της κρίσης.
Θα μας στουπώσουν πάλι το κρανίο με τα μυθεύματα της «μικτής οικονομίας» και με το αιώνιο σοσιαλδημοκρατικό μύθο του «μικρότερου κακού».
Αλλά, ας τα πιάσουμε από την αρχή, πάλι με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων, για να μην κουράζουμε με μακροσκελείς αναλύσεις.

Πρώτη παρατήρηση. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια οικονομική μορφή του καπιταλισμού, μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ του κεφαλαίου, και ΟΧΙ ανεξάρτητο γρανάζι της καπιταλιστικής μηχανής. Το ίδιο και ο κρατικός παρεμβατισμός και οι λεγόμενες «κοινωνικοποιήσεις» (κρατικοποιήσεις) μέσα στον καπιταλισμό.
Ανάλογα με τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και ανάλογα με τις κρίσεις και τους κινδύνους που περνάει, προωθείται η μία ή άλλη μορφή.
Και πάντα στις μεγάλες, δομικές κρίσεις του, «κοινωνικοποιούνται», δηλαδή κρατικοποιούνται οι ζημιές του. Και πάντα οι τομείς που δεν υπόσχονται μεγάλα ή γρήγορα κέρδη «αφήνονται» στο κράτος. Στο κράτος των πολυεθνικών για την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών.
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα, όχι μόνο σε έναν μαρξιστή, αλλά σε οποιοδήποτε σοβαρό μελετητή της καπιταλιστικής οικονομίας…

Δεύτερη παρατήρηση.
Επειδή κάποιοι καμώνονται ότι αγνοούν τη φύση και τη λειτουργία του κράτους θα επαναλάβουμε: Το κράτος είναι το εκτελεστικό όργανο του κεφαλαίου και σήμερα ολοκληρωτικά ελεγχόμενο και αλωμένο από τους υπερεθνικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου. Συνεπώς οποιαδήποτε κρατικοποίηση επιχειρήσεων ή ιδιωτικοποίηση του κράτους αποτελεί ΑΠΟΦΑΣΗ των πολυεθνικών με εκτελεστικό όργανο την κάθε κυβέρνηση του καθεστώτος.
Ας μελετήσουν οι αδαείς και τα «φερέφωνα», αν όχι την εξέλιξη της καπιταλιστικής οικονομίας, τουλάχιστον την πολιτική ιστορία: Οι πιο φανατικοί «κρατιστές» (οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες) προώθησαν πιο υστερικά τις ιδιωτικοποιήσεις. Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο γνωστό παράδειγμα.
Και σήμερα είναι οι «υστερικοί» νεοφιλελεύθεροι του χθες που φωνασκούν και προωθούν τις κρατικοποιήσεις των μεγάλων ζημιών του κεφαλαίου. Ο ίδιος ο Σόρος μιλάει για παρεμβάσεις και έλεγχο του κράτους…

Τρίτη παρατήρηση. Πάντα στις μεγάλες κρίσεις έβγαιναν μπροστά οι ενσωματωμένοι «αριστεροί» κάθε απόχρωσης για να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα, αναπαράγοντας όλους τους μύθους περί «αριστερής» και «δεξιάς» διαχείρισης.
Μας έλεγαν: «Αν δεν διαχειριστούμε την κρίση εμείς, θα τη διαχειριστή η «δεξιά» και η «αντίδραση» και τότε κινδυνεύουμε με πλήρη καταστροφή».
Με πιο απλά λόγια οι «αριστεροί» απατεώνες μας έλεγαν: «Αφήστε να σας κόψουμε τα τρία δάκτυλα, γιατί αλλιώς θα σας κόψουν ολόκληρο το χέρι!».

Η ιστορία έχει όμως τελεσίδικα αποφανθεί: Όλοι και ιδιαίτερα αυτοί οι «αριστεροί» μας κόψανε όλα τα δάκτυλα και μας οδηγούσαν σαν τρενάκι από το κακό στο χειρότερο…

Τέτοιου είδους ηττοπαθείς «επιχειρηματολογίες» δεν στηρίζονται σε καμία απόδειξη και ιστορική δικαίωση.
Επιδιώκουν την καθεστωτική ισορροπία και εδραίωση των καπιταλιστικών συμφερόντων με το να κρατάνε τις λαϊκές μάζες στο περιθώριο και να τις καθιστούν ανίκανες (ιδεολογικά και πολιτικά παροπλισμένες) να αντισταθούν στις επιθέσεις του κεφαλαίου.

Αυτά τα μαθήματα της ηττοπάθειας και της συντριβής μας, διδάσκει πιο ωμά και κυνικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα: Αυτή η «τσόντα» της Νέας Τάξης, η οποία αποτελεί και τον ιδεολογικά κυρίαρχο ροπαλοφόρο του καθεστώτος.

Χωρίς την ενεργοποίηση, κινητοποίηση και οργάνωση των λαϊκών μαζών δεν υπάρχει ελπίδα να μας μείνει κανένα δάκτυλο: Είτε είναι «δεξιά» κυβέρνηση είτε «αριστερή». Αντίθετα, κινδυνεύουμε να γίνουμε πλήρες προτεκτοράτο των Αμερικανών με κυβερνήσεις που θα αποτελούν τους ιπποκόμους των Αμερικανών και των «νταβάδων»…


ΟΙ «ληστές» και οι «μπράβοι» τους

Μια καταστροφή, προσωπική ή κοινωνική, είναι πάντα μια έξοχη Λυδία λίθος, γιατί αποκαλύπτει με τρόπο αλάθευτο τους αληθινούς προσωπικούς ή κοινωνικούς δεσμούς.
Έτσι και η τροχιά κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος αποκαλύπτει με τρόπο αλάθευτο τους αληθινούς δεσμούς των κομμάτων, των πολιτικών και διανοητών.
Για το κράτος και το κυβερνητικό οικοδόμημα δεν τίθεται λόγος. Μόνο οι αφελείς μπορεί ακόμα να πιστεύουν ότι το κράτος και οι καθεστωτικές κυβερνήσεις είναι «δομές» «ουδέτερες» ή «αυτόνομες».
Το κράτος σήμερα είναι πλήρως συγχωνευμένο με τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια, ο εγγυητής των κερδών τους και ο «αγοραστής» των ζημιών τους, των πλαστών ζημιών τους. Των «ζημιών» που εμφανίζουν οι «ληστές» από την κερδοσκοπική λεηλασία του πλούτου: Τσεπώνουν, μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον πλούτο που παράγεται ΣΥΝΟΛΙΚΑ από την κοινωνική εργασία και πτωχεύουν τις επιχειρήσεις, για να πληρώσει το κόστος αυτής της ληστείας, πάλι η ΕΡΓΑΣΙΑ, μέσω της κρατικοποίησης των «ζημιών».
Οι Τράπεζες και όλο αυτό το χρηματιστηριακό σύστημα είναι η «ποίηση» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ληστείας. Είναι η «ηγεσία» του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Όλοι οι βιομηχανικοί κλάδοι είναι συγχωνευμένοι με το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δομές του καπιταλισμού βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Και μέσω αυτής της χρηματιστηριακής λειτουργίας γίνεται η συγκέντρωση, συγκεντροποίηση, η αφαίμαξη και η αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου που παράγεται από την ΕΡΓΑΣΙΑ.
Δεν προκαλεί, συνεπώς, καμία έκπληξη, το γιατί οι κυβερνήσεις και τα κράτη σπεύδουν ΑΜΕΣΑ να καλύψουν τις «ζημιές» των τραπεζών με τεράστια κονδύλια, τα οποία θα φορτωθούν στις πλάτες των λαών και ειδικά εκείνων που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και τις πραγματικές οικονομικές αξίες. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις είναι οι «εγγυητές» των μονοπωλιακών κερδών και οι πολιτικοί υπηρέτες του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Σε τέτοιες, όμως, κρίσιμες στιγμές, όπου η διεθνής, καπιταλιστική, μονοπωλιακή «μαφία» έχει οδηγήσει το όλο καπιταλιστικό σύστημα σε κρίση αδιεξόδου και εσωτερικής κατάρρευσης, στενεύουν, ακόμα και εξαλείφονται, τα περιθώρια «ελιγμών» των ιδεολογικών και πολιτικών απατεώνων. Είναι οι «στιγμές» που ξεγυμνώνονται οι κάλπικοι παράδες.
Πανικός, έπιασε όλα τα κόμματα της καθεστωτικής αντιπολίτευσης: ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ.
Και όλους τους ιδεολογικούς και πολιτικούς λακέδες του καπιταλισμού.
ΟΛΟΙ αγωνίζονται να σώσουν το σύστημα και τις τράπεζες: Τους ληστές!!!
Προτείνουν «μέτρα» για το πώς θα επιτευχθεί η καλύτερα «διαχείριση» διάσωσης των ληστών!!!
Ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται και αυτός για τη διάσωση των ληστών και του συστήματος των ληστών.
Ο δε ΛΑ.Ο.Σ που σήκωνε την γροθιά του εναντίον των τραπεζιτών ληστών και του μεγάλου κεφαλαίου, σπεύδει με το γνωστό αφόρητα λαϊκίστικο και μπακαλίστικο τρόπο (η άγνοια και η πολιτική μιζέρια κτυπάνε κόκκινο) να προτείνει στην κυβέρνηση «μέτρα» διάσωσης των τραπεζών!!!
Οι άμοιροι είναι τόσο πανικόβλητοι που σπεύδουν, ο καθένας από το καθεστωτικό του μετερίζι, να μοιράσουν τις «ασπιρίνες» τους.
Γιατί, οποιοδήποτε «μέτρο» διάσωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα είναι παρά «ασπιρίνη». Η ασθένεια δεν θεραπεύεται.
Και δύο είναι οι δρόμοι: Ή με το λαό ενάντια στους «ληστές» ή με τους «ληστές» ενάντια στο λαό και την Εργασία.
Εδώ θα παιχθεί, πολύ σύντομα, το όλο ζήτημα.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες