Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Η ΑΠΟΧΗ και οι αλχημείες του ΚΚΕ

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Εξόριστος



Ένταξη: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 457

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 12:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η ΑΠΟΧΗ και οι αλχημείες του ΚΚΕ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η ΑΠΟΧΗ και οι αλχημείες του ΚΚΕ



Φαίνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει μεγάλο πρόβλημα (δικαιολογημένα) με την ΑΠΟΧΗ για να επιστρατεύει και το Νίκο Μπογιόπουλο να πείσει τους ψηφοφόρους.

Το «φάντασμα» της αποχής πλανιέται απειλητικά και εναντίον του ΚΚΕ!!!

Ήταν τέτοια η «επαναστατική» του δράση που όχι μόνο δεν εισπράττει εκλογικά τίποτα από την κατάρρευση των κυβερνητικών κομμάτων, αλλά καταρρέει και αυτό.

Έτσι εξευτελίζει και τους αρθρογράφους του με το να τους βάζει να γράψουν απολιτικές αλχημείες χειρότερες και από αυτές των άλλων κομμάτων.

Αν είναι δυνατόν αριστερός αρθρογράφος και μάλιστα του επιπέδου του Νίκου Μπογιόπουλου να γράφει: «Η αποχή σε τίποτα δεν εμπόδισε την ΕΕ, μόλις πριν λίγες μέρες, στη σύνοδο του Οκτώβρη, να ανακοινώσει μνημόνια διαρκείας για όλες τις χώρες και όλους τους λαούς της ΕΕ»!!!


Ξέχασε ο φίλος Νίκος να μας πει ότι σε τι θα εμπόδιζε την ΕΕ η αθρόα συμμετοχή των πολιτών στις κάλπες.

ΜΗΠΩΣ με αυτή την αθρόα ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στο παρελθόν, μήπως με την ΑΠΑΤΗ του ψηφοδελτίου, δεν απέκτησαν τα δικτατορικά όργανα των πολυεθνικών της ΕΕ τη «δημοκρατική νομιμότητα» να επιβάλλουν αυτά που επέβαλαν;

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ το ΚΚΕ στην εκλογική απάτη και της ΕΕ, ΕΠΙΔΟΤΕΙΤΑΙ γιΆ αυτή τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ αδρά και έρχεται τώρα να μας πει ότι η ΑΠΟΧΗ δεν θα εμποδίσει τη δικτατορία της ΕΕ!!!

Λίγη σοβαρότητα και αυτογνωσία δεν θα έβλαπτε…

Διαβάστε και την αποθέωση του εκλογικού κρετινισμού και της άλγεβρας των ψηφοδελτίων:

«ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ σκέφτονται να απόσχουν από τις εκλογές, ας το σκεφτούν:
• Η αποχή τους πόσο θα ενοχλήσει τον τραπεζίτη που πήρε το κομματάκι που του αναλογούσε από τα 28 δισ. του Καραμανλή κι από τα 50 δισ. του Παπανδρέου;
• Η αποχή τους πόσο θα στενοχωρήσει τους βιομήχανους που αποφάσισαν από κοινού με τη ΓΣΕΕ να δώσουν «αύξηση» (το β' εξάμηνο του 2011) στον εργάτη ύψους 18 λεπτών του ευρώ;
• Η αποχή τους πόσο θα πειράξει τους εφοπλιστές από το να αντλούν από δημόσιο ταμείο δισεκατομμύρια για να κατασκευάζουν τα πλοία τους στην... Κίνα;
• Η αποχή τους πόσο θα «προβληματίσει» την τρόικα, τον τραπεζίτη Προβόπουλο, τον τραπεζίτη Τρισέ, τον «σοσιαλιστή» Ντομινίκ Στρος - Καν;
• Η αποχή τους τι θα φέρει πίσω από τους κομμένους μισθούς, τις συντάξεις, τα δώρα, τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα;»!!!


ΤΟΣΟ αστεία «επιχειρήματα», και μάλιστα από την πένα ενός «αριστερού», σπάνια συναντάς.

Μόνο μια απλή αντιστροφή αποκαλύπτει το γελοίο και το δραματικά ρηχό και απολιτικό. Δηλαδή πόσο η συμμετοχή, έστω και 100% συμμετοχή, θα «ενοχλούσε»;

ΟΧΙ ΜΟΝΟ δεν θα ενοχλούσε σε ΤΙΠΟΤΑ, αλλά θα ΕΔΡΑΙΩΝΕ «δημοκρατικά» το καθεστώς και τα κοράκια του, θα νομιμοποιούσε όλα τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ και φυσικά τα σάπια κόμματα και το ΚΚΕ το οποίο βλέπει να του φεύγουν και οι δικοί του από το μαντρί.


Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ θα έδειχνε ότι ακόμα η ελληνική κοινωνία είναι τραγικά εγκλωβισμένη στην ΑΠΑΤΗ των εκλογικών διαδικασιών και σφιχτά αλυσοδεμένη στα κόμματα της απάτης.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΧΗ δείχνει το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ: ότι οι ΡΟΠΕΣ των διεργασιών μέσα στην κοινωνία είναι επαναστατικές, δηλαδή ότι πολλαπλάσια ποσοστά Ελλήνων πολιτών, από ό,τι εκφράζουν οι δείκτες της ΑΠΟΧΗΣ, ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ και ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΟΥΝ το καθεστώς και τα κόμματά του.

Αυτό ένας «αριστερός» αρθρογράφος θα όφειλε να το γνώριζε.

Θα όφειλε να γνώριζε:

α). Ότι κεντρικό διακύβευμα για μια αριστερή πολιτική είναι το γκρέμισμα των εκλογικών αυταπατών και όχι η καλλιέργειά τους. Και όταν συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες αυτό ΠΑΝΤΑ πρέπει να προτάσσουν (τα αναλύουν όλα αυτά, σε τόμους κειμένων, οι μεγάλοι ηγέτες του κομμουνισμού)

β). Ότι οι εκλογικοί δείκτες είναι κυρτός καθρέφτης. Δείχνουν δηλαδή τις ΡΟΠΕΣ των κοινωνικών διεργασιών ΠΑΝΤΑ μειωμένες.

ΚΑΙ ΕΔΩ ακριβώς βρίσκεται το σημαντικό πολιτικό νόημα των εκλογικών δεικτών: Στην ΑΝΑΓΝΩΣΗ των κοινωνικών και πολιτικών ΡΟΠΩΝ και όχι στην άλγεβρα των ποσοστών.

γ). Ότι τους εκλογικούς δείκτες τους εξετάζει και αναλύει, ένα αριστερό κόμμα, ΠΟΛΙΤΙΚΑ: ΠΑΝΤΑ με βάση το ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και όχι με βάση τα εκλογικά οφέλη του κάθε κόμματος ξεχωριστά.

Με βάση, λοιπόν, το κοινωνικό και πολιτικό ΣΥΝΟΛΟ η ΑΠΟΧΗ σήμερα αποτυπώνει μια ΤΡΟΧΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ που αρνείται ΑΝΟΙΚΤΑ το καθεστώς και τις εκλογικές ψευδαισθήσεις.

ΜΙΑ ΤΡΟΧΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ πολλαπλάσια από αυτά που δείχνουν οι εκλογικοί δείκτες.

Πολλαπλάσια γιατί το καθεστώς με την κυρίαρχη προπαγάνδα του, τις εξαρτημένες δουλείες πολλών ψηφοφόρων, τους εκβιασμούς, τις απειλές και τους εκφοβισμούς ΟΔΗΓΟΥΝ μεγάλο μέρος πολιτών να ψηφήσουν ενώ αηδιάζουν τα κόμματα…

Αυτή την ΡΟΠΗ της ΑΠΟΧΗΣ που έχει γίνει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ τρέμουν ΟΛΑ τα κόμματα γι αυτό και τόσο ΥΣΤΕΡΙΚΑ, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, κτυπούν την αποχή.


Η ηγεσία του ΚΚΕ το δικό της κομματικό, στενό εκλογικό συμφέρον, ΚΑΙ ΟΧΙ της κοινωνίας, βάζει σαν το βασικό κριτήριο της πολιτικής της, όπως και όλα τα κόμματα και αποκόμματα.

Και εξευτελίζει χαρισματικούς αρθρογράφους, όπως ο Μπογιόπουλος, με το να αραδιάζουν ένα σωρό αστειότητες και καθεστωτικές αλχημείες, ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΝΤΑΣ την ΙΣΤΟΡΙΑ, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τις ίδιες ζωντανές εμπειρίες της εκλογικής πορείας του ΚΚΕ.


ΑΛΗΘΕΙΑ η εκλογική ιστορία του ΚΚΕ, τα χρόνια μετά την πτώση της χούντας, τι δείχνει;

ΓΙΑΤΙ, αυτή την ιστορία τη σβήνουν;


Περισσότερα πάνω στα άρθρα:
1). «Βλακώδη κλισέ «στρούγκας» κατά της ΑΠΟΧΗΣ»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5019

2). «Το ναρκωτικό του ψηφοδελτίου και η παράνοια κατά της αποχής»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4997

Ενδεικτικά, επίσης, παραπέμπουμε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5007
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4995
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5003
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5008


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 12:58 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πλείστοι ψηφοφόροι είναι αγανακτισμένοι με τα κόμματα της Βουλής για διαφόρους λόγους.

Όταν στην αγανάκτησή τους προστίθεται και η χειραγώγηση για το τί πρέπει να ξέρουν ή να μην ξέρουν εκ μέρους των κομμάτων της Βουλής και των πλουσίων υποστηρικτών τους που ελέγχουν τον Τύπο, τότε μοιάζει τα κόμματα αυτά να ρίχνουν βενζίνη στη φωτιά.

Είναι όμως τόσο μεγάλη η αλαζονεία τους που τους εμποδίζει να κατανοήσουν αυτήν την ολοφάνερη αλήθεια.

Δυστυχώς γι΄ αυτούς, η πληροφορία με το διαδίκτιο δεν είναι υπό τον έλεγχό τους.
Είναι πολύ πιθανόν με την τακτική της χειραγώγησης και τη σιωπής τα κόμματα αυτά να βρεθούν στις προσεχείς εκλογές προ εκπλήξεως

Συνεχώς μεγαλώνει σαν χιονοστιβάδα η αγανάκτηση των πολιτών εναντίον των ΜΜΕ που προβάλλουν τα ίδια και τα ίδια κόμματα και αγνοούν κάθε άλλη μη εξαρτώμενη από αυτά πολιτική κίνηση.
Η άδικη και ανόητη συμπεριφορά τους, αν συνεχιστεί, είναι βέβαιο ότι θα στραφεί κάποτε εναντίον τους.

Ίσως η ώρα αυτή είναι τώρα, στις εκλογές που έρχονται. Ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών διακατέχεται από τόση αγανάκτηση , που δεν θέλει καν να ψηφίσει. Το ποσοστό αυτό πιθανόν να κρίνει το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών.
Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 1:04 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Στο σκοπευτήριο

Ένα είναι το όπλο σου και μια η μάχη, που καλείσαι να δώσει με αυτό. Όλα τούτα τα χρόνια σου έδιναν ένα νεροπίστολο, σε έβαζαν στη "μάχη" και έβγαινες σακατεμμένος. Τώρα έμαθες, κράτα το τουφέκι, μη τους το δώσεις. Πήγαινε σε σκοπευτήριο και ρίξε μια τουφεκιά, αν θέλεις, για να είσαι καλός στο σημάδι.

Στο σκοπευτήριο, αλλά όχι στην κάλπη. Τη μάχη θα την έχεις κερδίσει, θα βγείς νικητής και άσε τους άλλους να κοπανιώνται με τα νεροπίστολα. Μόνο λυπήσου τους, και μίλησέ τους. Πες τους για την απάτη, για την ψευτιά, που χρόνια τους ταΐζουν.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 3:49 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι πολιτικοί καθρέπτες



To πολιτικό μέγεθος είναι κοινωνική λειτουργία.

Το μπόι κάθε πολιτικού ή κάθε κόμματος καθορίζεται από το μπόι της εποχής του, από το μπόι αυτού που εκφράζει.

Είναι μεγάλος ένας ηγέτης, είναι μεγάλο ένα κόμμα όταν εκφράζουν τα άλματα και τις πτήσεις της ιστορίας, την ανοδική της, δηλαδή, γραμμή και όχι τις πτώσεις της ιστορίας.

Φυσικά και οι πολιτικοί των ιστορικών πτώσεων είναι «μεγάλοι» με τον τρόπο τους –όπως έλεγε ο Ένγκελς: “Μεγάλοι όσο μπορεί να είναι χωρίς να πάψουν να είναι μετριότητες”.

Σήμερα το μπόι της εποχής μας εκφράζεται μέσα από το μπόι των κομμάτων και των πολιτικών μας: Εκφράζουν την πολιτική ασημαντότητα, και πνευματική κενότητα και ηθική πτώση της εποχής μας.

Ο καθρέπτης της εποχής μας είναι η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ σήψη και η παρακμή που αποτυπώνονται: Στην ένδεια του πνεύματος, την αχρωμία της συνείδησης, την κυριαρχία της χυδαίας μετριότητας και της τυποποιημένης ομοιομορφίας, τη συντηρητική μετάλλαξη και την ιστορική ηθική πτώση.


Αυτό το καθεστώς έχει ισορροπήσει για πολλά χρόνια πάνω στις ήττες των λαϊκών κινημάτων και τον εγκλωβισμό του λαού στις φόρμες της καθεστωτικής ανοησίας.

ΟΙ λαοί όταν μένουν αδρανοποιημένοι για πολύ χρόνο στεριώνουν τις πανοπλίες της βλακείας. Σε τέτοιες περιόδους οι πολιτικοί τους και τα κόμματά τους είναι ο καθρέφτης τους.

ΟΤΑΝ, όμως οι λαοί αρχίζουν να αφυπνίζονται και να αμφισβητούν το καθεστώς και τα κόμματά του, ΤΟΤΕ η ισορροπίες κλονίζονται και καταρρέουν.


Ο κοινωνικές, ριζοσπαστικές διεργασίες ΑΠΑΙΤΟΥΝ άλλο πολιτικό καθρέπτη, άλλο μπόι πολιτικών και κομμάτων. Αυτή η κοινωνική αναγκαιότητα βαθαίνει το χάσμα μεταξύ του λαού και του καθεστώτος και συσπειρώνει ΟΛΑ τα όργανα του καθεστώτος εναντίον του λαού.

Τα καθεστωτικά όργανα δεν αποτυπώνουν πλέον τον καθρέπτη της κοινωνίας, αρχίζουν να νιώθουν ότι χάνουν το μονοπώλιο της εξουσίας τους και χρησιμοποιούν ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ να διατηρήσουν την παλιά ισορροπία.

Σε μια τέτοια ιστορική καμπή βρισκόμαστε σήμερα γι αυτό ΟΛΑ τα κόμματα ΣΥΣΣΩΜΑ ουρλιάζουν εναντίον της ΑΠΟΧΗΣ που υπονομεύει την εξουσία τους και τις καθεστωτικές ισορροπίες.

ΤΩΡΑ επιστρατεύονται οι «αριστεροί» αρθρογράφοι και τα «αριστερά» άλλοθι των ΜΜΕ για να κτυπήσουν την ΑΠΟΧΗ.


ΜΕΤΑ τον Μπογιόπουλο στο χορό μπαίνει και ο Στάθης: Το «αριστερό» άλλοθι της «Ε».

Διαβάστε τις σημερινές ταχυδακτυλουργίες του για να θαυμάστε βάθος «αριστερής» σκέψης.
Εδώ:

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=220532


Εμείς έχουμε απαντήσει διεξοδικά σε κάθε ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα.

ΩΣΤΟΣΟ προκαλούμε το «μαρξιστή» Στάθη (μαρξιστής λέει ότι είναι) να βρει, έστω και ένα μικρό τσιτάτο, από τους ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ που να τεκμηριώνει, έστω και μία από τις ταχυδακτυλουργίες που αραδιάζει.

Ο Στάθης είναι ή μαρξιστικά εντελώς αναλφάβητος, ή τυφλωμένος από την αλλοτρίωση του ψηφοδέλτιο.


Δεν εξηγείται αλλιώς τόση άγνοια της μαρξιστικής θεωρίας…

Για να δώσουμε και την ανάλογη χιουμοριστική διάσταση δημοσιεύουμε το εξαιρετικό, λίαν σατυρικό κείμενο από το ΜΠΟΥΡΜΠΕΡΗ:
http://koniortos.blogspot.com/



Γράψαμε τον εκτενή πρόλογο γιατί ο ΜΠΟΥΡΜΠΕΡΗ, μέσα στον σατιρικό του οίστρο, μοραία απλουστεύει τα πράγματα.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ οι λαοί ο καθρέπτης της καθεστωτικής ανοησίας και απάτης…
ΟΙ ΛΑΟΙ έχουν γράψει ηρωικές ιστορίες και εκφράστηκαν και με άλλους «καθρέπτες»…


Τζέι Αρ ο εθνικός μας ήρωας



Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν μας αξίζουν αυτοί που μας κυβερνούν. Και χτυπιόμαστε να βρούμε ποιος και τι άραγε να φταίει για την κατάντια μας. Και χωριζόμαστε σε στρατόπεδα ανύπαρκτων ιδεολογιών με πολιτικές ταμπέλες και προσωνύμια όπως ακροδεξιός, δεξιός, κεντρώος, αριστερός, ακροαριστερός, αναρχοκουμούνι, φασίστας, ρατσιστής.

Πολλές οι ταυτότητες, πολλά τα πρόσωπα σ' ένα παιχνίδι εντελώς μα εντελώς στημένο. Οι περισσότεροι από εμάς έστω και ασυνείδητα γνωρίζουν πως φτάσαμε ως εδώ.

Από τη μια μεριά το χρήμα η δύναμη του πλούτου και της εξουσίας, και από την άλλη όλοι εμείς οι υπόλοιποι, με ή χωρίς ταμπέλα, οι απλοί βιοπαλαιστές, οι μεροκαματιάρηδες του τρόμου που γεννημένοι από φτωχά αρχίδια που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε, ελπίζουμε και ονειρευόμαστε.

Στο δικό μας παιχνίδι δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Δεν υπάρχουν ιδεολογίες και κόμματα. Υπάρχει μόνο ο διαρκής αγώνας για επιβίωση. Και μια ελπίδα μάταιη και ουτοπική. Από θύματα να γίνουμε δυνάστες, από δούλοι αφεντικά. Να ξεφύγουμε από τη μιζέρια μας, να ξεκολλήσουμε από το υπόγειο δυάρι μας και να γίνουμε ένα με τους δυνατούς.
Να ανέβουμε ορόφους ρε αδερφέ, και μετά ας γκρεμοτσακιστούμε κουτρουβαλώντας.

Αδίκως λοιπόν αναρωτιέστε αν μας αξίζουν αυτοί που μας κυβερνούν. Μας αξίζουν και με το παραπάνω. Είναι ο καθρέφτης μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι, είναι τα πρότυπα μας, οι αφέντες που πολύ θα θέλαμε να τους μοιάσουμε, αυτοί που μας έταξαν όνειρα, που μας μοίρασαν ελπίδες, που μας είπαν ψηφίστε μας για να ανεβείτε λίγο ψηλότερα. Κάποιοι από εμάς στάθηκαν τυχεροί. Στα χρόνια της μεγάλης μασαμπούκας φαίνεται πως κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τον Πάγκαλο κι έφαγαν τον περίδρομο.

Το όνειρο της Αμερικάνικης σαπουνόπερας πήρε σάρκα και οστά γι' αυτούς που σήμερα έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται ιδεολόγοι και να βαφτίζονται ως κομμουνιστές, σοσιαλιστές, δεξιοί, και ακροδεξιοί. Γι΄αυτούς που πουλώντας τα πρόβατα τους αγόρασαν κανάλια, εφημερίδες, και συνειδήσεις. Που κατάφεραν κόντρα στα τζάκια να μπουν ακόμα και στο κοινοβούλιο.

Γι' αυτούς που πίνουν μόνο scotch on the rocks άντε και κανα καμπάρι για ξεκάρφωμα. Και δεν ακούνε πια κλαρίνα. Αυτά είναι για τους χωριάτες..

Με τη θωρακισμένη μερσεντές τους προκλητικά ανεβασμένη πάνω στο πεζοδρόμιο μοστράροντας το καινούργιο μαύρο τους γυαλί κατηφορίζουν την προβλήτα. Βάζουν μπρος τις μηχανές από το πεντάμετρο σκαφάκι τους και σαλπάρουν για άλλες πολιτείες ερωτικές. Για μια θέση στη Δυναστεία ρε γαμώτο. Για ένα εισιτήριο στο Ντάλας. Δίπλα στην Αλέξις και τον Τζέι-Αρ.

Έι ψιτ εργατάκο.
Σε εσένα μιλάω.
Ακόμα στο υπόγειο μένεις;

Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 4:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
- Έι ψιτ εργατάκο.
Σε εσένα μιλάω.
Ακόμα στο υπόγειο μένεις;


- Εγώ, ναι, οι άλλοι δεν ξέρω.
Τώρα με τα δάνεια ... .
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 8:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Να φύγουνε, να πάνε αλλού!
Γράφει η Ελένη Συρίβελη
Από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/11/blog-post_2350.html




Ενας τόπος γεμάτος φυλλάδια, ψηφοδέλτια, υποψηφίους και αμήχανους ή εξαγριωμένους πολίτες: Ο τόπος μας δηλαδή.

Σε άλλη περίπτωση, θα ήταν γιορτή της δημοκρατίας.

Τώρα την έχουν μετατρέψει σε αποθέωση της τρομοκρατίας. Οχι λόγω των προβοκατόρικων βομβών αλλά εξαιτίας της τρομολαγνικής νοοτροπίας και μεθόδευσης.

Εχασε η Βενετιά βελόνι για το ποιός θα εκλεγεί......

Σημασία έχει ο δικός μας φόβος και το μούδιασμα του λαού που σχεδόν πεινάμε, οπωσδήποτε δεν είμαστε οι περήφανοι Ελληνες και τώρα μας βγάζουν στις εκλογές, δίκην αρκούδας σε πανηγύρι.


"Κάνε πώς χτενίζεται η Βουγιουκλάκη" λέει ο γύφτος και η καημένη η αρκούδα νομίζει πως απέκτησε ξαφνικά τα μακριά ξανθά μαλλιά της Αλίκης......

"Πώς ξαπλώνει η νιόπαντρη" και το φτωχό ζώο αποκτά κατά φαντασία σύζυγο......


Δεν έχουμε: Ούτε τα χρυσά μαλλιά, ούτε την νυφική παστάδα.....

Είμαστε μόνοι.
Εμείς και το ψηφοδέλτιο.
Ενα χαρτί δηλαδή και μία ψυχή.
Ποιός μπορεί να ελπίζει σε ένα χαρτί;


Δεν είναι όπως παλιά. Και τότε δεν ήταν ιδανικές οι καταστάσεις αλλά υπήρχε μια κάποια αιδώς. Τσίπα βρε αδερφέ.
Τα άσχημα συνέβαιναν την επομένη.
Τώρα προηγούνται και μάλιστα ευθαρσώς και ενίοτε και νομίμως.


Ασε που όλοι θέλουν να μας σώσουν!

Δεν θέλουμε βρε να σωθούμε!


Λίγη πατρίδα θέλουμε να.... κλάψουμε ανενόχλητοι τα παραπονεμένα μας, ένα ζεϊμπέκικο να υψωθούμε λίγο ψηλότερα από τις απάτες σας, λίγο ήλιο να τον αναγορεύσουμε της δικαιοσύνης, μια Παναγιά να της πούμε καημούς, έναν έρωτα να ξαναμάθουμε την αξιοπρέπεια και το πάθος.
Ανθρωπάκια μικρά, αριθμούς αύξοντες, ενεργούμενα, τελικά, δηλαδή, μια σειρά από σβηστά κεριά που λέει και ο ποιητής, μας κατάντησαν.

Οι πόθοι μας εμπόδιο, οι λαχτάρες μας αντιπαραγωγικές, ο λυγμός μας καπιταλιστική λεπτομέρεια σε ένα σύστημα υποδούλωσης του ανθρώπου στον άκρατο ορθολογισμό της παγκόσμιας εξουσίας.

Λέω να πω "αντίσταση" μα δεν ξέρω σε τί καθώς πρέπει να πω σε όλα!

Λέω να πω "λίγο χώρο να ανασάνουμε" μα η ανασεμιές αρνούνται να παρουσιαστούν και κρύβονται τρομαγμένες.

Λέω να πω...και δεν λέω......

Το ακριβό μας δάκρυ...Αυτό είναι!


Ακυρα δεν είναι τα ψηφοδέλτια με τα δάκρυα;

Το ακριβό μας δάκρυ λοιπόν και κείνο το γιασεμί που κάποτε αποξηράναμε πατικωμένο σε μια παλιά εγκυκλοπαίδεια.

Ακου λέει έχουμε εκλογές.....
Να φύγουνε, να πάνε αλλού να βρούνε αρκούδες για τα πανηγύρια τους.


Βγάλτε και κείνο το δαχτυλίδι του αρραβώνα της γιαγιάς
με τη στενόμακρη πέτρα που σας θύμιζε μανεστράκι, βγάλτε όλα τα θυμητάρια, τις σημαίες, τον απήγανο, τις τρυφεράδες, τις σφιγμένες γροθιές ,να ξορκίσουμε το κακό.

Αντισταθείτε μωρέ!
Πώς αλλιώς να σας το πω;


Επιστροφή στην κορυφή
Ηλίας Σιαμέλας
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 05, 2010 9:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το άρθρο είναι γραμμένο παραμονές δημοτικών εκλογών του 2006!!!
Υπάρχει στο Ρεσάλτο- τεύχος 10
Η σημερινή πολιτική κατάσταση είναι ακόμα πιο άθλια από τότε.
ΤΩΡΑ ΖΟΥΜΕ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ…


«ΔΗΜΟΠΙΘΗΚΟΙ»!





«Η πόλις ημών υπογραμματέων
ανεμεστώθη
και βομολόχων δημοπιθήκων
εξαπατώντων τον δήμον αεί»!

Αριστοφάνης


Στην Ελλάδα είμαστε. Στον σκουπιδοντενεκέ της Ευρώπης. Στη χώρα που παχαίνουν οι μύγες. Η ζούγκλα μας είναι εδώ! Κάθε μέρα που περνάει οι δημοπίθηκοι πληθαίνουν. Αν καμιά φορά αποφασίσουν να διαδηλώσουν, μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες πλατείες. Αργότερα ίσως κυριεύσουν κι ολόκληρη την Ελλάδα!

Είναι όλοι αυτοί οι παλιάτσοι, οι γαλίφηδες, οι οργιαστικοί ψευτολόγοι, οι πολιτικάντηδες, οι γραικύλοι , οι προδότες, οι χυδαίοι, όπου το χρήμα της ευτέλειας σέρνεται πίσω τους σα μια ουρά χωρίς τέλος…

Πολύ κόπο, μα πολύ κόπο και προσπάθεια έκανα να τους φέρω όλους αυτούς στο μυαλό μου και να εξετάσω λίγο τη βιοποικιλότητά τους. Μια και οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες γύρω από τη μεταφυσική της εξέλιξης των ειδών, προσπάθησα να βρω κάποια εξήγηση στις θεωρίες του Μάλθους και του Δαρβίνου!

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρώτο, οι ζώντες οργανισμοί παρουσιάζουν γενικά μια έμφυτη τάση στο να ποικίλουν. Κατά τη διάρκεια της ζωής γίνεται μια «φυσική επιλογή», που έχει σαν αποτέλεσμα την επιβίωση του ικανότερου. ΑπΆ αυτή την οικονομολογική αντίληψη του Μάλθους, ο Δαρβίνος στήριξε την περίφημη αρχή του για τον «αγώνα περί υπάρξεως», σύμφωνα με την οποία θα επιζήσουν οι οργανισμοί οι οποίοι κατέχουν ορισμένα πλεονεκτήματα, όπως αυτοί οι πονηροί που έχουν την ικανότητα να κλέβουν την τροφή των άλλων, να μιμούνται τους ισχυρούς, να παρασιτούν, να διασταυρώνονται με ευκολία με άλλες φυλές κλπ.

Πραγματικά όλοι αυτοί οι τύποι εντάσσονται σΆ αυτή τη φυσική ροπή των όντων, που με κάθε τρόπο πρέπει να επικρατήσουν, να υπάρξουν, να διακριθούν, να επιπλεύσουν.

Πουλάνε την ψυχή τους για την προβολή, για το χρήμα. Εξαγοράζονται, γλείφουν, έρπουν, γίνονται δούλοι, ρουφιάνοι, πράκτορες, προδίνουν την πατρίδα τους, εξαπατούν τους συνανθρώπους τους, λένε ψέματα, κλέβουν, αρπάζουν. Κι όλα αυτά για το στομάχι και δι αυτού τη διαιώνιση του είδους τους!

Είναι αυτή η φυσική επιλογή του αρπαχτικού, η έμφυτη ροπή του ζώου να φάει, να κυριαρχήσει, να πατήσει επί πτωμάτων, αρκεί να επιζήσει αυτό και όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν. Είναι ο κανίβαλος στην εξελιγμένη του μορφή. Είναι ο δημοπίθηκος της σύγχρονης εποχής, όπου μια κι έχασε την ουρά του για να στηριχτεί και νΆ ανέβει ψηλά, στηρίζεται στις στοίβες της περιουσίας που οικοδομεί.

Είναι ο τζάμπα μάγκας «εκσυγχρονιστής», αυτός που λεηλατεί ταμεία και συνειδήσεις.


Είναι ο χαϊδεμένος βουτυρομπεμπές της δεξιάς, που αρμέγει με πάθος τα στήθια της παχιάς αγελάδας των Καραμανλήδων.

Είναι ο χτεσινός αριστερός, που για μια θέση παραδουλεύτρας στο σύστημα εκχωρεί τη ιδεολογία του στο χρηματιστήριο αξιών της Νέας Τάξης.

Είναι ο αντιρατσισταράς εφημεριδάς, ο θεριακλής αργυρώνητος της ψευτοαριστεράς, ο Ιούδας της εργατικής τάξης, ο σκυταλοδρόμος των πολυεθνικών, που παρέλαβε τη σημαία του «Αντιρατσισμού» από τη Θάτσερ για να τη στήσει στο βράχο της Ακρόπολης.


Σε λίγες μέρες κάποιοι απΆ αυτούς θα βγούνε στα μπαλκόνια, με το χρίσμα των κομμάτων «χαραγμένο» στο κούτελο. Ήδη αραδιάζουν «προγράμματα», χαιρετάνε τα πλήθη, τάζουν, καυτηριάζουν τον αντίπαλο, και πάνω απΆ όλα «θα πατσίζουν, και με μαγειρικές γλυκοκουβέντες, την εύνοια του λαού θα προσελκύουν. Εξ άλλου όλα τα ηγετικά προσόντα έχουν: πρόστυχο σόι, μαγκιά, φωνή κοπρίτη, όλα ακριβώς που χρειάζονται οι ηγέτες»*!

Όλοι αυτοί, θα διαιωνίσουν το είδος, για μια Ελλάδα «ισχυρή», εμπλουτισμένη με τη ρώμη και την εξυπνάδα του χιμπατζή. Του εξελιγμένου και διασταυρωμένου χιμπατζή, που αν και δεν έχει ουρά ανεβαίνει ψηλά στην κατάφορτη φοινικιά, όλος δύναμη, ευτυχία και χαρά, στηριγμένος στων κομματικών προστατών του, τη χρυσή σκαλωσιά!

* Αριστοφάνη : «Ιππείς». Μετ. Θρ. Σταύρου

Επιστροφή στην κορυφή
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2010 12:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η ταυρομαχία στην Ελλάδα
(γιατί είμαι υπέρ της αποχής)


http://moschoblog.blogspot.com/






«Παιδιά, δεν γυρίζω πίσω,/ έβαλα πλώρη για μια χώρα μακρινή,/δίπλα στις κρυσταλλένιες κρήνες,/ ελάτε μαζί μου, θα πάμε όλοι να δούμε/ τα Μεγάλα Γλυκά Βραχώδη Όρη.» (Τραγουδάκι των εποχιακών εργατών από την Αμερική των αρχών του αιώνα μας. Μαρία-Λουίζα Μπερνέρι, Εκδ.ΝΗΣΙΔΕΣ)

Γιατί είμαι υπέρ της αποχής ; Ποιες είναι οι βάσεις της σκέψης μου; Η σκέψη μου βασίζεται στη διδασκαλία της Εκκλησίας, στην πείρα της οικογενείας μου και στα διδάγματα του δημοτικού σχολείου. Αυτές είναι οι πηγές μας και σ΄ αυτές πιστεύω.

Ο ξένος τρόπος ζωής τον οποίο η πολιτική εξουσία προσπαθεί να μου επιβάλει με το έτσι θέλω, εκτός του ότι είναι εντελώς ξένος με εμένα, είναι και αποτυχημένος, γιατί οι λαοί στους οποίους επιβλήθηκε, εννοώ τους λαούς του δυτικού αναπτυγμένου βιομηχανικά κόσμου, βρέθηκαν εξαιτίας του σε αδιέξοδο, αφού πρώτα διέλυσαν τις κοινωνίες τους.

Οι κυβερνώντες αντί να λάβουν ως παράδειγμα προς αποφυγήν το παράδειγμα της Δύσης, το λαμβάνουν ως παράδειγμα προς μίμησιν. Έτσι κάνουν τα ανώριμα παιδιά, τα οποία ακόμα και τα παραδείγματα προς αποφυγήν στην τηλεόραση τα δέχονται ως παραδείγματα προς μίμησιν. Είναι λοιπόν τόσο ανώριμοι οι κυβερνώντες ή υπακούουν τυφλά σ΄ αυτούς που τους διατάζουν;

Την εποχή αυτή στη χώρα μας, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, γίνεται μια τεραστίων διαστάσεων ταυρομαχία με ταύρο την πολιτική εξουσία και ταυρομάχο την Ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για μια ταυρομαχία άλλης μορφής, αλλά με την ίδια πάντοτε επικινδυνότητα. Ο ταύρος της πολιτικής εξουσίας που μάχεται με το λαό είτε νικήσει είτε νικηθεί ηττάται. ( Στην εκκλησιαστική γλώσσα αυτό λέγεται με το στίχο του Δαβίδ: «ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου». H πίστη μετατρέπει την ήττα σε νίκη). Και στις δυο περιπτώσεις ο ταύρος είναι χαμένος είτε νικήσει τον ταυρομάχο είτε ηττηθεί.

Ο ταύρος είναι καταδικασμένος από την αρχή. Δεν πρέπει να μπει καθόλου στην αρένα. Το ίδιο και η πολιτική εξουσία, δεν πρέπει να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με το λαό. Η ταυρομαχία στην πολιτική είναι ένα είδος παιχνιδιού ανάμεσα τις άλογες δυνάμεις του ασυνειδήτου και στην πολιτική ωριμότητα του λαού. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ισπανοί διατηρούν ακόμα τις ταυρομαχίες. Για να διδάσκονται οι πολιτικοί και γενικά όσοι αναλαμβάνουν δημόσια αξιώματα.

Μια πολιτισμένη Ελληνική εξουσία έχει οδηγό το Ευαγγέλιο, τους αγίους και τη σοφία των προγόνων και δεν παίζει ποτέ επικίνδυνα παιχνίδια με το λαό γιατί τα παιχνίδια αυτά αποβαίνουν έτσι κι αλλιώς σε βάρος της ίδιας και καμιά φορά και σε βάρος του λαού, αφού απειλούν την κοινωνία με τη διάλυση και το χάος.

Ένας Ισπανός ποιητής μου είπε κάποτε: <<Αγαπώ την Ελλάδα. Είναι η δεκάτη πέμπτη φορά που έρχομαι στην ευλογημένη χώρα σας.>> <<Γιατί την αγαπάς τόσο πολύ;>> τον ρώτησα. << Γιατί διατηρεί ακόμα τη ζωή στα ανθρώπινα μέτρα>>, είπε.

<<Η Ελλάδα συγκρατεί την αύξηση της δύναμης των μηχανών μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας. Ή η κοινωνία θα συνεχίσει να διατηρεί την αύξηση της δύναμης των μηχανών στα πλαίσια της κοινωνίας ή η αύξηση της δύναμης των μηχανών θα συντρίψει την κοινωνία.>> Ο Χοσέ Πιέρρα, αυτός είναι ο Ισπανός ποιητής, μου έφερε ως παράδειγμα τον σταθμό σιδηροδρόμων των Αθηνών. Σε μας τέτοιους σιδηροδρομικούς σταθμούς δε βρίσκεις ούτε στα μικρά χωριά.

Η κουβέντα μας έγινε πριν εικοσιπέντε χρόνια. Τώρα στο σιδηροδρομικό σταθμό στους Πόρους σ' ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι για να πάς από τη μια πλευρά της γραμμής στην άλλη πρέπει να ανεβείς εκατόν πενήντα σκαλιά ή να μπεις στον ανελκυστήρα, που ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έχει διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος. Αν έχεις την καρδιά σου δεν πρέπει να κάνεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Το καλοκαίρι με το θερμόμετρο στους 40 βαθμούς θα νιώσεις ότι όσο εξελίσσονται οι μηχανές τόσο δυσκολότερη είναι η επιβίωση. Το μέλλον με την χωρίς ηθικά όρια ανάπτυξη των μηχανών ανήκει στις ... κατσαρίδες.

Οι Έλληνες ξέρουν γιατί είναι καλύτερα να είσαι ελαστικός και ήπιος, παρά ανελαστικός και γεμάτος οργή. Στη Γερμανία μαθαίνοντας από τους Έλληνες με το ελαστικό ωράριο έργασίας, διαπίστωσαν ότι τα χρήματα που κέρδιζαν από το μη ελαστικό ωράριό τους τα ξόδευαν σε γιατρούς και φάρμακα, γιατί οι εργαζόμενοι αρρώσταιναν εξαιτίας του.

Ένας άλλος ποιητής, ο Ρόμπερτ Λαξ, εγκατέλειψε την Νέα Υόρκη και έζησε ως ερημίτης στα Δωδεκάνησα κάνοντας παρέα με τους ξυπόλυτους ψαράδες. <<Είναι όλοι τους ίδιοι (εννοούσε τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τους δικαστικούς..), όλοι τους είναι ίδιοι στο Τόκιο, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στην Αθήνα.>> O Ρόμπερτ Λαξ έζησε στην Ελλάδα, για τη ζωή στα ανθρώπινα μέτρα.

Ποιους θα ψηφίσουν οι ψηφοφόροι που θα προσέλθουν από ιδεολογία ή από συνήθεια στις κάλπες; Όλοι τους είναι υπέρ της ανάπτυξης, όχι όπως προσδοκά την ανάπτυξη ο Ελληνικός Λαός, ως εργασία για όλους τους νέους, ως ανάπτυξη μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας, αλλά ως ανάπτυξη των μηχανών σύμφωνα με τη μηχανιστική αντίληψη της ζωής, με τον άνθρωπο δούλο και υπάκουο καταναλωτή.

Δείτε μόνο τα σχολικά κτίρια-πολυκατοικίες για τα μικρά παιδιά και τα γυμνάσια και λύκεια σαν φυλακές. Εμβαθύνετε στην Εκπαίδευση η οποία απομάκρυνε την Παιδεία και ετοιμάζει τους νέους για δούλους και καταναλωτές.

Ψηφίζω με αυτές τις προϋποθέσεις σημαίνει ότι συμμετέχω στην χωρίς ηθικά όρια ανάπτυξη της δύναμης των μηχανών που θα συντρίψουν και θα διαλύσουν την κοινωνία. Απέχω σημαίνει ότι αρνούμαι την επιβολή ενός ξένου, αποτυχημένου τρόπου ανάπτυξης των βιομηχανικών αναπτυγμένων χωρών, οι οποίες απέτυχαν στον τρόπο της βιομηχανικής παραγωγής.

Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2010 2:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Περί ΑΠΟΧΗΣ
(Απλά μαθήματα)




Πολλά και ηχηρά ακούγονται εναντίον της αποχής, ποικίλοι αναθεματισμοί και ηθικές κραυγές για τον «αντιδημοκρατικό» της χαρακτήρα. Κάποιοι, μέσα στον καθεστωτικό τους οίστρο και τη μικροαστική τους έξαψη, την χαρακτήρισαν και μέγιστη απειλή εναντίον των «δημοκρατικών θεσμών»!!!

“Έγκλημα δημοκρατίας» είναι η ΑΠΑΤΗ των εκλογικών διαδικασιών και η κατάφορη κοροϊδία των σάπιων κομμάτων και ΟΧΙ η ΑΠΟΧΗ από αυτό το έγκλημα.

Οι εγκάθετοι των κομμάτων, οι σειρήνες του καθεστώτος και οι «κρετίνοι» της θεοποίησης του ψηφοδελτίου βλέπουν πάντα τα πράγματα ανάποδα: Θεωρούν «έγκλημα» το να αντιστέκεσαι στο ΕΓΚΛΗΜΑ, στο να ΑΠΕΧΕΙΣ από το έγκλημα…


Πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι, μπολιασμένοι από τη μυθολογία του ψηφοδελτίου, παρασύρονται από αυτά τα τυποποιημένα και αφοριστικά κλισέ της τυπικής «δημοκρατικής» κατά της αποχής. Έτσι θεωρούν σαν τη μόνη «δημοκρατική» πράξη τη συμμετοχή στην ΑΠΑΤΗ των εκλογικών λειτουργιών.

Θα επιχειρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε όλο αυτό το κουβάρι των μυθολογιών γύρω από τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ή την ΑΠΟΧΗ από τις εκλογικές διαδικασίες.


ΧΩΡΙΣ θεωρητικό και πολιτικό εξοπλισμό ΚΑΜΙΑ πράξη δεν μπορεί να είναι ανατρεπτική και αποτελεσματική. Γι αυτό επιμένουμε πεισματικά στο «δόγμα»: «Πρέπει να ανακτήσουμε την ικανότητα να σκεφτόμαστε».

Στις σημερινές εποχές που μας αποδομούν και τους «μηχανισμούς» της σκέψης, αυτό το «καθήκον» (να μάθουμε να σκεφτόμαστε) είναι πρωταρχικής σπουδαιότητας.

Ζήτημα 1ον

Αρχικά πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι άλλο είναι η αποχή ως πολιτική θέση κάποιου πολιτικού υποκειμένου και άλλο η αποχή ως λαϊκή πράξη που συντελείται έξω και ενάντια στα κόμματα και στις εκλογικές διαδικασίες.

Δεν μπορεί να μπερδεύουμε αυτά τα δύο ζητήματα, ακριβώς γιατί μια πολιτική θέση απορρέει από τη συνειδητή επεξεργασία των πολιτικών δεδομένων, ενώ η «λαϊκή πράξη» αποτελεί το προϊόν των αυθόρμητων διαδικασιών που καθορίζονται από μια συγκεκριμένη αντικειμενική πραγματικότητα.

Η αποχή ως πολιτική θέση, σύμφωνα με την πολιτική θεωρία και την επαναστατική παράδοση, είναι λάθος επιλογή μέσα στα ΕΘΝΙΚΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ, πλην μιας μόνο περίπτωσης που θα αναφέρουμε παρακάτω.


Ζήτημα 2ον: Εθνικά κοινοβούλια:

α).
Τα έθνη-κράτη και τα κοινοβούλιά τους είναι μια μεγάλη λαϊκή κατάκτηση Δημοκρατίας. Αποτελούν τα προϊόντα των ιστορικών, επαναστατικών λαϊκών αγώνων και είναι θεσμοί επικυρωμένοι από αυτούς τους αγώνες και τη λαϊκή βούληση.

β). Μέσα σε αυτό το εθνικό πλαίσιο οργανώνεται και θεσμοθετεί τις κατακτήσεις της η εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η εργατική τάξη και ο λαός αποκτούν την πολιτική τους συνείδηση και οργάνωση.

γ). Η εκλογική εκπροσώπηση μέσα στο εθνικό κοινοβούλιο αντανακλά τους κοινωνικούς συσχετισμούς και τη ζωντανή πάλη του λαού. Συνακόλουθα συμμετέχει ως ένα βαθμό το λαϊκό κίνημα, εμμέσως έστω, στις αποφάσεις που παίρνονται στα εθνικά κοινοβούλια.

δ). Τέλος, είναι αυτό το εθνικό αστικό κοινοβούλιο που παρέχει το βήμα στα επαναστατικά υποκείμενα για να προωθήσουν ιδέες και πρακτικές για την ανάπτυξη και παραπέρα συνειδητοποίηση των λαϊκών κινημάτων.

ΓιΆ αυτό, για την επαναστατική θεωρία και την επαναστατική παράδοση τα αστικά, ΕΘΝΙΚΑ κοινοβούλια και γενικά οι εκλογικές διαδικασίες δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά την οργανική έκφραση των ζωντανών κινημάτων και το τακτικό μέσο διαπαιδαγώγησης αυτών των κινημάτων.

Φυσικά, σήμερα, η «αριστερά» έχει εγκαταλείψει το στρατηγικό θεμέλιο και έχει μετατρέψει την «τακτική» σε «στρατηγική»: έχει κάνει αυτοσκοπό την εκλογική πάλη, πλήρως ενσωματωμένη στις απατηλές διαδικασίες της τυπικής, αστικής δημοκρατίας.

Η θέση της αποχής, με αυτά τα ΕΘΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, είναι ορθή και επιβάλλεται μόνο στις επαναστατικές κορυφώσεις. Δηλαδή όταν οι λαϊκές μάζες έχουν εξεγερθεί και έχουν προχωρήσει στα δικά τους δημοκρατικά όργανα εξουσίας: τις αμεσοδημοκρατικές οργανώσεις βάσης.

Σε τέτοιες περιπτώσεις επιχειρεί το καπιταλιστικό κατεστημένο να σπάσει τη ζωντανή δημοκρατική συμμετοχή του λαού στα δικά του όργανα εξουσίας και να μεταφέρει τη ζωντανή ενέργεια του λαού στο ψηφοδέλτιο, δηλαδή στους εκλογικούς αγωγούς χειραγώγησης και καναλιζαρίσματος του λαού.

Η αποχή από αυτές τις νόθες εκλογικές διαδικασίες τότε επιβάλλεται ως πολιτική θέση. Τότε επιβάλλεται η Συμμετοχή στο επαναστατικό κίνημα και όχι η αποχή από αυτό, διότι συμμετοχή στην τυπική κοινοβουλευτική λειτουργία σημαίνει αποχή από τις επαναστατικές διαδικασίες του κινήματος και ανοικτή προδοσία του.

Ζήτημα 3ον: Το Ευρωκοινοβούλιο



Το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι εθνικό κοινοβούλιο, συνεπώς, το ζήτημα της αποχής ως πολιτική θέση, πρέπει να εξεταστεί με βάση εντελώς άλλα δεδομένα. Δεν μπορεί να παπαγαλίζουμε τα «εθνικά δεδομένα» σε συνθήκες εντελώς διαφορετικές από αυτά και ασυμφιλίωτα αντίθετες.

Ευρωκοινοβούλιο και εθνικό κοινοβούλιο είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα όπως το νερό με τη φωτιά. Αυτό το ουσιώδες και το καθοριστικό μιας πολιτικής στάσης παρακάμπτεται εντελώς και «διαλύεται» μέσα στην μικροπολιτική και στα τεχνάσματα των κλόουν του κομματικού καιροσκοπισμού.

Ωστόσο και μια μεγάλη μερίδα πολιτικά προβληματισμένων και αυθεντικών αγωνιστών παρακάμπτει το ζήτημα και σκέφτεται για τις ευρωεκλογές με όρους εθνικού κοινοβουλίου. Σε αυτό το λάθος της «εξίσωσης» είχαμε «κατρακυλήσει» και εμείς στο παρελθόν…

Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν αποτελεί κατάκτηση ιστορικών, επαναστατικών αγώνων και λαϊκής επικύρωσης. Δεν βγήκε από καμία δημοκρατική διαδικασία, ούτε εκφράζει καμία Δημοκρατία.

Επιβλήθηκε αυθαίρετα και δικτατορικά από τους μηχανισμούς των πολυεθνικών, σαν παρασιτικό διακοσμητικό ντεκόρ.


Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο όχι μόνο δεν βγήκε μέσα από τους λαούς, όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύει έθνη και λαούς, αλλά δεν έχει και καμία ουσιώδη αρμοδιότητα στις αποφάσεις και τα νομοθετήματα. Όλα αποφασίζονται από τα διευθυντήρια και τα όργανα των πολυεθνικών και απλώς το ευρωκοινοβούλιο εκφράζει συμβουλευτική γνώμη.

Απλά και καθαρά: το ευρωκοινοβούλιο είναι ένα «κοινοβούλιο» μαϊμού, σε ρόλο «δημοκρατικού» άλλοθι της δικτατορίας των διευθυντηρίων της Ε.Ε. Είναι ένα κατασκεύασμα αυθαίρετο των ισχυρών του χρήματος με ένα και μόνο στόχο: Την υπονόμευση, την αυθαίρετη και αντιδημοκρατική υποκατάσταση των εθνικών κοινοβουλίων.


Τι σημαίνουν, λοιπόν, οι ευρωεκλογές, αν όχι επικύρωση αυτής της κεντρικής «αντί-εθνικιστικής» δομής της Νέας Τάξης;

Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές σημαίνει αποδοχή αυτής της νεοταξικής δικτατορίας και απάτης. Με τη συμμετοχή μας νομιμοποιούμε ένα κατασκεύασμα εντελώς αυθαίρετο και πραξικοπηματικό, χωρίς καμία λαϊκή επικύρωση και χωρίς ποτέ να ερωτηθούν οι λαοί.

Η αποχή εδώ, ως πολιτική θέση, είναι επιβεβλημένη και αποχτάει το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος εναντίον αυτού του καθεστώτος της Ε.Ε.

Και η λαϊκή πράξη της αποχής είναι μια πράξη (ενστικτώδης ή συνειδητή, παθητική ή ενεργητική) «εθνικής αντίστασης». Ακριβώς γιατί οι ευρωεκλογές, τα ευρωσυντάγματα, τα ευρωκοινοβούλια κ.λπ αποτελούν την υποκατάσταση και την κατάργηση των εθνικών θεσμών και λειτουργιών, των εθνικών κοινοβουλίων και των εθνικών Συνταγμάτων.


Ζήτημα 4ον: Το σημερινό ελληνικό κοινοβούλιο



Το σημερινό ελληνικό κοινοβούλιο δεν είναι πλέον ΕΘΝΙΚΟ κοινοβούλιο. Κοινοβούλια και κόμματα έχουν μετατραπεί σε παραρτήματα νομιμοποίησης των δικτατορικών αποφάσεων της ΕΕ και των διεθνών οικονομικών κέντρων εξουσίας.

Το ελληνικό κοινοβούλιο και τα κόμματα είναι πλέον ένα κοινοβούλιο και κόμματα μαϊμού: Απλά διακοσμητικά ντεκόρ δημοκρατικού άλλοθι των πλανητικών κέντρων εξουσίας.


ΟΙ αποφάσεις πλέον παίρνονται από τα διεθνή, νεοταξικά κέντρα. Το κυβερνητικό οικοδόμημα, τα κόμματα και η Βουλή ΕΚΤΕΛΟΥΝ, δίνοντας σε αυτή την «εκτέλεση» «δημοκρατική» νομιμοποίηση.

ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ πλέον δεν μπορεί να συμμετέχει ο λαός με την ψήφο του στη διαμόρφωση μιας εθνικής πολιτικής, στη διαμόρφωση των κοινωνικών συσχετισμών, στη διαμόρφωση καλύτερων πολιτικών όρων των λαϊκών αγώνων.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.

Αυτή η μετάλλαξη του εθνικού κοινοβουλίου και των κομμάτων σε «προτεκτοράτα» των υπερεθνικών ελίτ εξουσίας ΒΑΘΑΙΝΕΙ και το χάσμα ανάμεσα στο λαό και τα κόμματα.

Το εκλογικό σύστημα και τα κόμματα εξαναγκάζονται να χρησιμοποιούν όλο και πιο θηριώδεις μορφές ψεύδους και υποκρισίας για να επικαλύψουν την ενσωμάτωσή τους στα νεοταξικά κέντρα εξουσίας, να κρύψουν τα πρόσωπά τους και να ΕΞΠΑΤΗΣΟΥΝ το λαό.

ΣΕ αυτά τα νέα δεδομένα τα οποία έχουν ισοπεδώσει και καταργήσει τα εθνικά κοινοβούλια και κόμματα η ΑΠΟΧΗ από εξαίρεση που ήταν όταν λειτουργούσαν τα ΕΘΝΙΚΑ κοινοβούλια γίνεται ΚΑΝΟΝΑΣ.

Δεν μπορούμε πλέον να νομιμοποιούμε με την ψήφο μας το δικτατορικό καθεστώς των ξένων κέντρων εξουσίας που έχει καταργήσει το εθνικό κοινοβούλιο και μετατρέψει τα κόμματα σε εξαρτήματα της ΕΕ και των διεθνών μαφιών του χρήματος.

ΣΗΜΕΡΑ με την κυβέρνηση των ανδρεικέλων τα πράγματα έχουν γίνει ορατά και δια γυμνού οφθαλμού.

«Συμβόλαια θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας, πλήθος συμβολαίων θανάτου», έχουν εκτελεστεί με τη συμπαιγνία ΟΛΩΝ των κομμάτων.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ πλέον ΑΝΟΙΚΤΑ και ΒΑΡΒΑΡΑ κάτω από την μπότα των διεθνών μαφιών του χρήματος, κάτω από μια πολυεδρική και πολυδιάστατη δικτατορική ΚΑΤΟΧΗ και τα κόμματα μας περιπαίζουν με κούφιες και φλύαρες ρητορείες και δημαγωγίες…


Η ΑΠΟΧΗ, ως πολιτική θέση, αποτελεί, πλέον, το μίνιμουμ (όχι το μάξιμουμ) του πολιτικού ΑΓΩΝΑ, μια πρώτη πράξη ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ…

Ζήτημα 5ον: Η λαϊκή πρακτική


Η λαϊκή πρακτική της αποχής, ως κοινωνική τάση, που σημαίνει: μαζικά τμήματα του λαού δεν συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες, είναι «φαινόμενο» που εκδηλώνεται κόντρα σε όλα τα κόμματα και σε εποχές παρακμής και αποσύνθεσης.

Αυτό είναι ένα αυθόρμητο «φαινόμενο» που δεν μπορεί να κλειστεί μέσα σε αφοριστικά και ηθικά μοτίβα. Είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα η οποία θέλει ερμηνεία.

Απλώς συνοπτικά να αναφέρουμε ότι τέτοιου είδους φαινόμενα αποτελούν το αποτύπωμα της πολιτικής παρακμής και όχι το αίτιο της παρακμής.
Τμήματα του λαού οδηγούνται στη γενική απόρριψη και απογοήτευση επειδή το σύστημα, οι θεσμοί του και τα κόμματά του έχουν χάσει κάθε κύρος και ικανότητα να ενσωματώνουν ενεργητικά τις κοινωνικές αντιδράσεις.

Το καπιταλιστικό σύστημα και οι μηχανισμοί του, πράγματι σήμερα, έχουν χάσει κάθε ικανότητα ενσωμάτωσης. Αυτό αποτελεί και τη βάση της ανατροπής του. Όταν όμως και τα κόμματα που ευαγγελίζονται μια άλλη κοινωνία απωλέσουν την ικανότητα και το κύρος να ενεργοποιήσουν την κοινωνία για την ανατροπή του σάπιου παλιού, τότε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού οδηγούνται στην άρνηση των πάντων.

Συνεπώς, δεν φταίνε οι λαϊκές μάζες που οδηγούνται στην απόρριψη των κομμάτων, ακόμα και στην απάθεια, αλλά τα αριστερά υποκείμενα που έχουν ενσωματωθεί στο σάπιο καπιταλιστικό καθεστώς και έχουν στοκάρει όλους τους πόρους της ελπίδας.

Το «κλασσικό» επιχείρημα εναντίον της αποχής είναι ότι αυτή η πράξη εκφράζει μοιρολατρία και παθητικότητα.

Καταρχάς, αυτό είναι μια απλουστευτική παραποίηση.
Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση και η λαϊκή αποχή «κοινωνική ροπή» ανεξαρτήτως των συναισθηματικών κινήτρων, της οργής και της αηδίας.

Και στο κάτω-κάτω, από πού ως πού, δεν είναι συναισθηματική και μοιρολατρική στάση η «ψήφος διαμαρτυρίας»; Ψήφο διαμαρτυρίας ζητούν πολλοί (ιδιαίτερα οι «μικροί»). Αυτό δεν είναι μοιρολατρική αποδοχή του κατεστημένου; Και μάλιστα με ψήφο χωρίς πολιτικές πεποιθήσεις, απλώς πράξη «διαμαρτυρίας» στα μεγάλα κόμματα…

Επίσης οι αλλοτριωμένοι κομματικοί στρατοί, τα «γκέτο» των εξαρτημένων κομματικών ψηφοφόρων και τα ποικίλα «παπαγαλάκια» τους και παράσιτα, με βάση ποιο κριτήριο κατατάσσονται στους «συνειδητούς» ψηφοφόρους;

Και τι είδος «ενεργητική συμμετοχή» του «πολίτη» είναι η συμμετοχή στις νόθες εκλογικές διαδικασίες που επικυρώνουν και αποδέχονται τη δικτατορία της Ε.Ε. και των ανεξέλεγκτων οργάνων της, δικτατορία που καταλύει τα εθνικά κράτη και τα υπολείμματα των εθνικών κοινοβουλίων;

Η «ενεργητική συμμετοχή» εδώ είναι ενεργητική συμμετοχή στην νομιμοποίηση και εδραίωση της Ε.Ε.!!!

Η Αποχή στο θέατρο των σημερινών εκλογών αποτελεί «εθνικό δημοψήφισμα» εναντίον της ευρω-δικτατορίας. Αποτελεί έναν πολιτικό συντελεστή «εθνικής αντίστασης», έστω και παθητικό συντελεστή αντίστασης - προϊόν απελπισίας και αηδίας. Είναι χίλιες φορές προτιμότερη η «παθητική αντίσταση» σε ένα κακό, από τη συμμετοχή και αποδοχή αυτού του κακού.


ΟΣΟΙ προτείνουν συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές υπό πλήρη κατοχή της χώρας μας, ανεξάρτητα από τις «καλές προθέσεις» κάποιων (γιατί τα κόμματα, όλα, εξαπατούν) καλλιεργούν την φρούδα ελπίδα, ότι μέσα σε αυτό το δικτατορικό πλαίσιο μπορεί κάτι «καλό» να βγει με το να στείλουμε κάποιους πολιτικούς κλόουν να σιτίζονται από τον κορβανά των πλανητικών δικτατόρων.

ΚΑΜΙΑ ελπίδα δεν υπάρχει εδώ.

Η αποχή, εδώ αποτυπώνει μια κραυγή απελπισίας για έναν άλλο δρόμο ελπίδας. Το δρόμο της λαϊκής κινητοποίησης και οργάνωσης, το δρόμο του ΑΓΩΝΑ εναντίον της Νεοταξικής Ε.Ε, της τρόικας και των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων) που οδηγούν τα έθνη στην αποδόμηση και αφανισμό.

Η Αποχή, συνεπώς, παθητική ή ενεργητική, είναι επαναστατική θέση, μια θέση που αρνείται τον εθνικό μας αφανισμό και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για ενεργητικό, λαϊκό αγώνα…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2010 4:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο νεος μαρξιστικός περιπατητήρας

Αυτοί που θα διαβάσουν τα "Περί αποχής απλά μαθήματα" του Παλαίμαχου, θα ήταν καλό - σύσταση κάνω - να βγάλουν από το πίσω μέρος του μυαλού τους τα παληά διχαστικά εντυπώματα του τύπου της σταλινικής "αριστεράς" ή της πατριδοκάπηλης "δεξιάς", του προβεβλημένου και νυν καταυγάζοντος την οικουμένη free world.

Το σταλινικό μαρξιστικό μοντέλο απέτυχε και τη θέση του δικαίως κατέλαβε ο γεννήτορας αυτού : Ο αδηφάγος Δυτικός ολοκληρωτισμός με τον μαρξιστικό, τώρα, περιπατητήρα του. Η παραπλάνηση του "αφέντη λαού" δια της ψήφου δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερα και να είναι αποτελεσματικότερη.

Σήμερα, αυτός ο free world, αποκαλύπτεται και είναι η αδίστακτη διεθνής μαφία, και δικτατορία, του χρήματος. Κλέφτες αυτοί, κλέφτες θέλουν κι εμάς. Ψεύτες αυτοί, ψεύτες θέλουν κι εμάς. Φονιάδες αυτοί, φονιάδες να γίνουμε κι εμείς.

Όποιος τους πάει "κόντρα", το σύστημα χαλάει και όπως γράφει ο παλαίμαχος, εκ των παθημάτων του ίσως, αρθρογράφος : "Θεωρούν «έγκλημα» το να αντιστέκεσαι στο ΕΓΚΛΗΜΑ, στο να ΑΠΕΧΕΙΣ από το έγκλημα…".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 06, 2010 9:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Είμαι υπέρ της αποχής.
Θραξ Αναρμόδιος
http://anarmodios.blogspot.com/2010/08/blog-post_29.html




Κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές, τις βουλευτικές συνήθως, ανακινείται το ζήτημα της αποχής. Κυρίως από τους θιασώτες της συμμετοχής. Ας δούμε κάποια από τα κύρια επιχειρήματά τους:

Η αποχή

1) πριμοδοτεί, με βάση τον εκλογικό νόμο, συνήθως το πρώτο κόμμα (αγαπημένο επιχείρημα του ΚΚΕ)
2) δεν εκφράζει κανένα πολιτικό μήνυμα προς την κοινωνία
3) δεν έχει καμμία επίπτωση στο πολιτικό σύστημα, αναθεώρησης, τιμωρίας κλπ.
4) είναι εχθρός της δημοκρατίας (τελευταίας εσοδείας)

Ομως δεν μας εξηγούν


1) γιατί υπάρχουν τέτοιοι εκλογικοί νόμοι και αν ψήφισε ποτέ ο λαός τέτοιον εκλογικό νόμο ή τον εγκρίνει
2) γιατί δεν γίνεται καμμιά σοβαρή μετεκλογική συζήτηση για το νόημα της αποχής, ακόμη και όταν έχουμε υψηλά ποσοστά
3) γιατί δεν υπάρχει κάποια Συνταγματική διάταξη που να ενεργοποιείται λόγω της υψηλής αποχής
4) πως είναι δυνατόν να έχει η δημοκρατία εχθρούς, ενώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ (η δημοκρατία)

Αποχή χωρίς συνείδηση από τον εκλογέα, του τι είναι και κυρίως ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοκρατία δεν έχει κανένα νόημα. Ούτε προσπορίζει κάποιο όφελος στην μεγάλη υπόθεση της δημοκρατίας.

Αποχή χωρίς συνείδηση από τον εκλογέα, του τι είναι κοινοβουλευτισμός και κόμματα, επίσης δεν έχει κανένα νόημα. Χρειάζεται ιστορική γνώση και κριτική σκέψη. Αυτά είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν τον πολιτικό μας χαρακτήρα.

Απέχω γιατί αυτό το σύστημα δεν είναι δημοκρατία. Και αφού δεν είναι δημοκρατία, όποιο κόμμα και να επιλέξω στην κάλπη μικρή διαφορά έχει. Ολα τα κόμματα συμφωνούν στον κοινοβουλετισμό. Συμφωνούν στους αντιπροσώπους-βουλευτές, συντεταγμένη διμοιρία.

Συμφωνούν στο ότι δεν μπορώ να σταυρώσω ονόματα από διαφορετικά ψηφοδέλτια. Συμφωνούν στα μη-δημοψηφίσματα. Συμφωνούν στις 4-ετείς θητείες. Συμφωνούν στην μη-λογοδοσία τους. Συμφωνούν στο να διορίζουν την κεφαλή της δικαιοσύνης. Συμφωνούν στο να παίρνουν δάνεια χωρίς να μας το λένε. Συμφωνούν στον επαγγελματισμό των πολιτικών και την οικογενειοκρατία. Συμφωνούν και συμφωνούν. Ε, εγώ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ. Λήξις.

Δεν μπορώ να τα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, παίρνοντας μέρος, με την ψήφο μου. Δεν θα γίνω εγώ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ σε τέτοια ΕΝΟΧΗ. Οποιος μπορεί, ας το κάνει. ΟΧΙ ΕΓΩ. Θέλω νά χω την συνείδησή μου ήσυχη ότι ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.

Η συμμετοχή μου στην εκλογική διαδικασία ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ όσα κάνει το κοινοβουλευτικό καθεστώς σε εμένα και τους συμπολίτες μου. Οσα έκανε στο παρελθόν και ΟΣΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Χωρίς την παρουσία μου και την συμμετοχή μου. Υποκλέπτοντας σε μια καρικατούρα δημοκρατίας την συναίνεσή μου για ότι έκανε, κάνει και θα συνεχίσει να κάνει.


Μόνο με το ότι απουσιάζει Η ΚΛΗΡΩΣΗ από τις διαδικασίες, αποδεικνύει ότι δεν είναι δημοκρατικές διαδικασίες. Η εκλογή είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ διαδικασία. Η ΚΛΗΡΩΣΗ είναι η καρδιά της δημοκρατίας. Η εκλογή τους επιτρέπει να ελέγχουν το ποιοι θα αναδειχθούν στα αξιώματα. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΟΛΠΑ. Είναι Ολιγαρχικά.

Ο απέχων πολίτης πρέπει να μπορεί να εξηγήσει στον εαυτό του, και κυρίως στους ΑΛΛΟΥΣ, το νόημα της αποχής του ως στάση ΜΗ-ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του υπάρχοντος πολιτεύματος ως δημοκρατικού. Οτι η αποχή του απο-νομιμοποιεί την κατ' επίφασιν δημοκρατία και καταδείχνει το ψεύδος της. Τον σφετερισμό και την υποκλοπή της μεγάλης και ιερής λέξης. Δημοκρατία. Το number one στο hit parade λαών και λαών ανά τους αιώνες.

Να μπορεί ο απέχων πολίτης να εξηγήσει την σήψη και την διαφθορά του κοινοβουλευτισμού και των κομμάτων, την ρίζα, την αιτία και το περιβάλλον της, με όρους απουσίας της δημοκρατίας. Να κατανοήσει οτι ο κοινοβουλευτισμός ΕΙΝΑΙ Ο ΒΙΟΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ. Και να δώσει και στους άλλους να το κατανοήσουν αυτό.

Τότε και ΜΟΝΟΝ τότε να εκφραστεί με την αποχή του ο πολίτης, ως αποδοκιμασία της παρούσας πολιτειακής "διαρρύθμισης". Τότε θα πιάσει τόπο η αποχή ακόμη και με μικρά ποσοστά. Οταν γύρω από την αποχή δημιουργηθεί ΚΙΝΗΜΑ αποκατάστασης της δημοκρατίας. Κίνημα παλινόρθωσης της δημοκρατίας.

Ιδού και μερικές σκέψεις ακόμη για την αποχή:


Οταν η αποχή είναι σε ένα 5% με 10% λες, ε, εντάξει, βαριόντουσαν ορισμένοι, αρρώστησαν, ήταν μακριά από το εκλογικό τους κέντρο, και το δικαιολογείς.

Οταν όμως η αποχή ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ το 25% τότε το πράγμα ΠΑΡΑ-ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ.

Ομως ούτε το Σύνταγμα, ούτε πολύ περισσότερο αυτοί οι επαίσχυντοι εκλογικοί νόμοι προβλέπουν κάποιο μέτρο ή την εκκίνηση κάποιας διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, του πολιτεύματος ή ότι άλλο όταν η αποχή πάρει υψηλά ποσοστά.

Εν ολίγοις, το νομικό καθεστώς που ισχύει τώρα, νομιμοποιεί την συγκρότηση κυβέρνησης ακόμη και αν πάει μόνο το 1% των εκλογέων να ψηφίσει και το υπόλοιπο 99% επιλέξει αποχή. Αυτό και μόνο καταδεικνύει το ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ.

ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΝΟΜΙΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΤΟ 1% ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΕΩΝ.

Κυβέρνηση που θα μπορεί να
-κυρήξει πόλεμο και στείλει τα παιδάκια μας στα σύνορα
-βάλει φόρους
-διορίσει την ηγεσία της δικαιοσύνης
-νομοθετήσει
-κατεβάσει στους δρόμους τα ΜΑΤ να μας δέρνουν επικαλούμενη την νομιμότητα

ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ 1%


Καλή δημοκρατία έχουμε;

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 07, 2010 12:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Χριστιανικό» κήρυγμα βλακείας



Διαβάσαμε σε ένα «χριστιανικό» ιστολόγιο ότι ο χριστιανός πρέπει να πάει να ψηφίσει!!!

Δηλαδή, σύμφωνα με αυτή την προτροπή ο χριστιανός οφείλει να είναι ηλίθιος και να μη διακρίνει την ΑΠΑΤΗ, αντίθετα να ακολουθεί, σαν πρόβατο, την καθεστωτική απάτη και τα κόμματα που έχουν ισοπεδώσει κάθε ιερό και όσιο…

Το χειρότερο: Να ευλογεί την απάτη και τα εγκλήματα των κομμάτων.

Φαίνεται ότι κάποια «χριστιανικά» ιστολόγια είναι τόσο διαπλεκόμενα με κομματικούς ή άλλους καθεστωτικούς μηχανισμούς που δίνουν και γραμμή στους ψηφοφόρος.

Ούτε καν το «κατά συνείδηση» δεν λένε!!!

Και να διάβαζες τουλάχιστον κάποιο επιχείρημα ή κάποια άποψη για τα κόμματα που ζητούν την ψήφο!!!

ΤΙΠΟΤΑ.
Μόνο τελεσιγραφικά και αφοριστικά ο χριστιανός πρέπει να πάει να ψηφίσει.

Να ψηφίσει δηλαδή την κυρίαρχη αλητοκρατία η οποία προσπαθεί με ψέματα να ξεγελάσει τον κόσμο και να τον κρατήσει μέσα στο παιχνίδι των κοινοβουλευτικών αυταπατών.

Να ψηφίσει τους «ευσεβείς» μα λέει το ιστολόγιο!!!

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΤΟΚΡΑΤΙΑ αναζητάει «ευσεβείς»!!!!!

Αν υπάρχουν «ευσεβείς» μέσα σΆ αυτόν τον κόσμο της ΑΠΑΤΗΣ και τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ, τότε η «ευσέβεια» είναι το ντροπαλό ψευδώνυμο της αλητείας…

Και ένας τέτοιος «χριστιανισμός» είναι το πνευματικό υποστύλωμα του νεοταξικού καθεστώτος.

Είναι ο εξουσιαστικός «χριστιανισμός» του Ιερώνυμου και της γραφειοκρατικής εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας…


Επιστροφή στην κορυφή
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 07, 2010 1:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΛΑ ΤΑ ΣΛΚΥΛΙΑ του καθεστώτος ήδη έχουν αρχίσει να τρέμουν την ΑΠΟΧΗ.
Ψηφίζουν και αμέσως δηλώνουν: «Η αποχή δεν είναι λύση» (¶δωνις, Γιουλέκας και ΣΙΑ).
Δεν μας είπαν: η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ είναι λύση;


Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο: ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ!!!
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 07, 2010 1:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η χριστιανική απάντηση στο «χριστιανικό» ιστολόγιο

Τί είναι το πνεύμα; Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Έχει γραφεί στις ιερές δέλτους το λόγιον του Κυρίου, <>. Φύγετε μακριά τους για να έχετε καθαρό το νου και την καρδιά σας από τις πονηρίες και τις ανομίες τους. Βγείτε και φύγετε μακριά από την διαβεβλημένη πολιτεία τους.

Ολόκληρο το άρθρο διαβάστε το εδώ:
http://moschoblog.blogspot.com/2010/11/blog-post_501.html


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 07, 2010 3:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
H αποχή είναι ψήφος!!!



Όλο το κομματικό σύστημα και σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ, εκατοντάδες blogs και πολλοί αρχηγοί, ιδιαίτερα της αριστεράς, προσπαθούν να με πείσουν πως η αποχή είναι έγκλημα, καταστροφή, συστημική «ψήφος» και στήριγμα του δικομματισμού.

Ποιοι είναι αυτοί που το λένε και προσπαθούν να με πείσουν πως είμαι συνένοχος της πιο μεγάλης αθλιότητας;

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΛΙΣΤΟΝ
http://listonplace.blogspot.com/2010/11/h_5891.html

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες