Ο ΓΑΠ και οι δοξολογούντες: Παγκόσμιο ρεκόρ κυνισμού...

[ΜΟΥΡΑΛΟΦ]

Ο ΓΑΠ και οι δοξολογούντες: Παγκόσμιο ρεκόρ κυνισμού και βλακείας



Αυτή η κυβέρνηση, από κοινού με τις πόρνες των «νταβάδων», έχουν καταρρίψει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ του νεοφιλελεύθερου κυνισμού, του ψεύδους και της αυθάδειας της βλακείας.

Τέτοια εκστρατεία κομπάζουσας νεοφιλελεύθερης βλακείας, τέτοια δοξολογία αυτής της βλακείας, αλλά και τέτοια νεοφιλελεύθερη πώρωση δεν έχει ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως.

Οι μύθοι της αγοράς, αυτό το ψεύδος της κερδοσκοπικής ασέλγειας, έχουν ανακηρυχθεί σε υπέρτατη, απόλυτη και μοναδική «αλήθεια» και «πρόοδος»: σε θεϊκό φετίχ…

Ο ολοκληρωτικός φασισμός της αγοράς και των μηχανισμών της, συνακόλουθα και οι στυγνότερες και οι πλέον κυνικές μορφές καταστροφής και δολοφονίας των λαών και των εθνών, έχουν ανακηρυχθεί «προοδευτική μεταρρύθμιση» και η «επανάσταση του αυτονόητου»!!!

ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα δεν έχει υποστεί η σκέψη και η λογική τέτοιο καταιγιστικό και βάρβαρο ΒΙΑΣΜΟ, τέτοια φασιστική δολοφονική ισοπέδωση.

Ποτέ μέχρι σήμερα η καθεστωτική υποκρισία και βλακεία δεν πήραν τόσο αποκρουστικές και μοχθηρές μορφές.

ΟΥΤΕ οι θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού, οι πλέον ακραιφνείς απολογητές τους δεν τόλμησαν να μιλήσουν τόσο κυνικά και ξετσίπωτα, όσο η δωσίλογη κυβέρνηση των «σοσιαλιστών» του ΓΑΠ και το καθεστωτικό ιερατείο της δημοσιογραφικής πορνείας.

Ο ΓΑΠ και το ιερατείο της δοξολογίας του, έχουν ξεπεράσει σε υποκρισία, κυνισμό και ψεύδος και του θαυμαστές της Θάτσερ: Τους Ανδριανόπουλους και ΣΙΑ…

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο για να διαπιστώσετε τον «άθλο» και το παγκόσμιο ρεκόρ της σημερινής, κατοχικής κυβέρνησης και των γενίτσαρων της «Ενημέρωσης»…

Οι μύθοι της αγοράς



ΟΙ «ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ» νέο-φιλελεύθεροι διαφέρουν από τους «σοσιαλίζοντες» σε τούτο: Στο βαθμό υποκρισίας και κυνισμού.

Οι πλέον ειλικρινείς και οι πλέον κυνικοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, όπως ο Φον-Χάιε και οι Σικάγο Μπόις (στην Ελλάδα ο Ανδριανόπουλος), δεν διστάζουν να δηλώνουν: Αν η υπεράσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και του κέρδους το απαιτεί, η πολιτική ισότητα, δηλαδή οι δημοκρατικές ελευθερίες, πρέπει να θυσιαστούν.

Με άλλα λόγια, τα δικαιώματα του ανθρώπου μεταφράζονται γι αυτούς σε ένα και μόνο δικαίωμα: Της ιδιοκτησίας και του κέρδους.

Οι «σοσιαλίζοντες» νεοφιλελεύθεροι δεν είναι ακόμα τόσο ωμοί και κυνικοί στα λόγια. Είναι, όμως, οι πλέον ευρηματικοί στην υποκρισία και την απάτη. Κρύβονται πίσω από αφαιρέσεις και λεκτικές κατασκευές «προοδευτικότητας»: «Εκσυγχρονισμός», «κοινωνικός διάλογος», «κεντροαριστερά» κλπ.

Οι «σοσιαλίζοντες» δέχονται στα λόγια ότι η ανταγωνιστική αγορά δημιουργεί ανισότητες. Συμπληρώνουν, ωστόσο: «Η ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος είναι αυτή που παράγει αποταμίευση» (εδώ το καπιταλιστικό κέρδος το ντύνουν με την «εύηχη φράση «αποταμίευση»).

Και την ίδια ακριβώς στιγμή θα δηλώσουν κατηγορηματικά ότι η βία τους προκαλεί φρίκη. Εμφανής η «δημοκρατική» απάτη: Διατηρείται ποτέ η ανισότητα χωρίς βία;

Ο μύθος επίσης του «εκσυγχρονισμού» παραπέμπει στην έννοια της προόδου. Οι νεοφιλελεύθεροι αλχημιστές, κάθε απόχρωσης, συνδέουν την πρόοδο με το κέρδος.

`Πρόοδος και κέρδος, όμως, δεν είναι συναφείς έννοιες. Ο καπιταλισμός είναι διατεθειμένος να περάσει, μέσω της τεχνολογίας, πάνω από το πτώμα του ανθρώπου, αρκεί η πρόοδος να δώσει κέρδος, και αρνείται να δει το κέρδος υποταγμένο στην πρόοδο.

Η «ελεύθερη αγορά» δεν είναι πρόοδος. Είναι καταστροφή της κοινωνίας, εφιάλτης για την ανθρωπότητα.

Και, βεβαίως, δεν είναι «δημοκρατική οικονομία» –όπως ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι. Είναι η καπιταλιστική οικονομία των μονοπωλίων. Και αυτή ελευθερία των μονοπωλίων είναι πολλαπλά καταδικαστική για την κοινωνία και το σύνολο των πολιτών. Τους υποβάλλει στο δεσποτισμό του αφεντικού, των «προϊσταμένων», της χρονομέτρησης, των ολέθριων ρυθμών, των μηχανισμών. Αυτός ο δεσποτισμός είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του αγώνα για την αποδοτικότητα, ώστε να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη.

Η «ελεύθερη αγορά» υποβάλλει την κοινωνία και τον άνθρωπο στο δεσποτισμό των αποφάσεων εκείνων που ελέγχουν τις μεγάλες επιχειρήσεις: είναι το 0,5%, περίπου, του πληθυσμού.

Για ποια, λοιπόν, «πρόοδο» και ποια «δημοκρατία» μπορεί να μιλήσει κανείς, όταν ένα απειροελάχιστο ποσοστό ανθρώπων παίρνει τις σοβαρότερες αποφάσεις που οδηγούν στις απολύσεις, στο κλείσιμο επιχειρήσεων, στη μαζική ανεργία, στη «νέα φτώχεια», στην υλική και ηθική μιζέρια για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπινων υπάρξεων, στις λεγόμενες «πλούσιες» χώρες, και εκατοντάδες εκατομμύρια στις φτωχές χώρες;

Η έννοια της προόδου και της δημοκρατίας θα βρει το πραγματικό της περιεχόμενο όταν η μάζα των παραγωγών θα καθορίζει ελεύθερα και δημοκρατικά αυτό που παράγει, το πώς θα το παράγει και το πώς θα το διανέμει. Και αυτό δεν είναι ουτοπικό. Αρκεί να απαλλαγούμε από τους μύθους της αγοράς…

Μάιος 1997

[Ροβεσπιέρος]

Ρε μπας και ο Λεξ Λούθoρ είναι ο καλός;
Το πήραμε από το ΛΙΣΤΟΝ
http://listonplace.blogspot.com/2010/09/o-greek-story.html#more
Πηγή:
http://antistachef.wordpress.com/2010/09/03/1-72/



Δεν χρειάζεται να έχει και πολύ καλή μνήμη για να θυμηθείς ότι τουλάχιστον εδώ και 15 χρόνια μας κυβερνάνε συνεχώς μεταρρυθμιστές.

Συνεχώς εμφανίζονται διάφοροι υπερήρωες, που χωρίς να λογαριάζουν το πολιτικό κόστος πέφτουν με τα μούτρα στη δουλεία για να μας μεταρρυθμίσουν τον αδόξαστο.

Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι τους είναι το μαλακό κι ευγενικό πρόσωπο της πολιτικής.

Ο σεμνός καθηγητής, ο άφθαρτος και δυναμικός, ο πολιτισμένος και μοντέρνος. Μόνο έτσι μπορεί να τσιμπήσει ο κόσμος που ακόμα πιστεύει στα πρόσωπα και ξεχνά ότι αυτά συνήθως είναι το καμουφλάζ. Όπως και να έχει εδώ και 15 χρόνια, όλοι αυτοί μας εκσυγχρονίσανε, μας επανιδρύσανε, και θα μας νοικοκυρεύανε κιόλας τώρα, αν όλη αυτή η μεταρρύθμιση, οι ολυμπιάδες και οι ισχυρές Ελλάδες δεν μας είχαν οδηγήσει στο χάος.

Πως έγινε αυτό; Είναι δυνατόν να έκανε τόσο μεγάλο λάθος ο Καθηγητής;

Είναι δυνατόν τόσοι πατριώτες μαζεμένοι στην ΝΔ να μην πήραν χαμπάρι τι κάνανε;

Είναι δυνατόν ο νοικοκύρης Γιωργάκης να μην βλέπει ότι η κοινωνική του βαρβαρότητα δεν θα μας βγάλει καν από την κατάρρευση; Πολύ απλά όλοι τους ξέρανε πολύ καλά τι κάνανε και κάνουνε.

Ακολουθούσαν την πολιτική που θέλανε οι αγορές, οι οποίες δεν έχουν κανέναν λόγο να ενδιαφέρονται για τα δημοσιονομικά προβλήματα μιας χώρας.

Αντιθέτως τα δημιουργούν γιατί κι αυτά είναι μια ευκαιρία για...κέρδη όπως ακριβώς γίνεται τώρα. Συνειδητά και για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις και οι αεριτζήδες του χρηματιστηρίου μείωσαν το εργατικό κόστος και την φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και το αντιστάθμισαν με τον οικιακό και κρατικό δανεισμό.

Έτσι και λίγα λεφτά παίρνεις και πολλά ξοδεύεις για να μπορούν κάποιοι να συνεχίζουν και να κερδίζουν αλλά και να τους τα χρωστάς κι από πάνω! Τώρα η φούσκα έσκασε ή την σκάσανε για να κερδίσουν κι απ’ τον αέρα της.

Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 60%, κι όμως είμαστε μπροστά στην πτώχευση. Προφανές συμπέρασμα, ότι η ανάπτυξη, η επιχειρηματικότητα, οι επενδύσεις, τα κέρδη δεν έχουν αναγκαστικά σχέση με την ευημερία των εργαζομένων.

Αντιθέτως. Η συρρίκνωση των μισθών και του κράτους δημιουργούν ένα Ελντοράντο ευκαιριών για τους πλούσιους και μια κόλαση πτώχευσης και ανεργίας για τους πολλούς.

Εδώ βρισκόμαστε. Πτωχεύουν τους φτωχούς και ό,τι από το κράτος τους στήριζε για να πλουτίσουν οι πλούσιοι.

Αυτό έκαναν και κάνουν και οι τρεις “υπερήρωες”. Κάνουν την δουλεία τους και θα φύγουν για να έρθει ο επόμενος “σωτήρας”.

Το “καλό του λαού” και “η σωτηρία της πατρίδος” είναι για τους αφελείς ή εθελοντές αφελείς που δεν αντιλαμβάνονται ότι βλέπουν ξανά και ξανά το ίδιο έργο, με το ίδιο σενάριο, τα ίδια πρόσωπα και το ίδιο τέλος που πάντα προετοιμάζει την επόμενη επιστροφή του επόμενου Superman.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

Αλληλεγγύη: το νέο εφεύρημα ανοησίας του ΓΑΠ



Αυτό που συντελείται σήμερα είναι η «επέλαση» της νεοταξικής βαρβαρότητας: Μια «επέλαση» ασύλληπτη, σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς, μια «επέλαση» χωρίς ιστορικό προηγούμενο.

Τα πάντα ισοπεδώνονται! Η Ιστορία, η Πολιτική, η Αισθητική κάθε κοινωνική Επιστήμη βρίσκονται υπό διωγμό. Η θεωρητική γνώση χλευάζεται και έχει ανακηρυχθεί, επίσημα, η κηδεία της από τους άμβωνες της νεοταξικής βαρβαρότητας: Κόμματα και ΜΜΕ.

Μέσα σε αυτή την ασύλληπτη κατάπτωση των ιδεών και αξιών, της γνώσης και της σκέψης, εκκολάπτεται η αυθάδεια της ανοησίας. Και αυτό γιατί τέτοιες καταστάσεις σήψης και παρακμής δημιουργούν ένα πλατύ κοινωνικό στρώμα χωρίς πεποιθήσεις και συγκροτημένες αξίες, χωρίς σκέψη και πολιτική συνείδηση, στρώματα εξαθλιωμένα οικονομικά, πολιτικά και ψυχολογικά, στρώματα ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ και ακραίως ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΑ τα οποία τρέφονται από την κακοπιστία, τα «κόπρανα» των ΜΜΕ, την παραπολιτική παραφιλολογία και όλων των ειδών τις χυδαιότητες των μηχανισμών εξουσίας.

Μόνο σε μια τέτοια εποχή θα μπορούσαν να «ανθίσουν» προσωπικότητες σαν τον ΓΑΠ, τον Καρατζαφέρη, τον Πάγκαλο, τον Πεταλωτή, το Χρυσοχοΐδη και τους λοιπούς «στρατάρχες» της ανοησίας και της χυδαιότητας.

Μόνο σε μια τέτοια εποχή γιγάντιας ιστορικής κατάπτωσης θα είχε ανακηρυχθεί ο δωσιλογισμός σε «αρετή», η βαρβαρότητα σε «πρόοδο», η κοινωνική και εθνική καταστροφή σε «ανάπτυξη», ο νεοφιλελεύθερος φασισμός σε «επανάσταση του αυτονόητου», ο ακρωτηριασμός των λαϊκών εισοδημάτων και η ισοπέδωση των λαών σε «αλληλεγγύη», η δολοφονία της ελπίδας σε «όραμα», η κόλαση σε «παράδεισο» κ.λπ…

Μόνο σε μια τέτοια νεοταξική αυθάδεια ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας θα είχαμε πρωθυπουργό τον ΓΑΠ: Το κενό αυτό δοχείο το οποίο θορυβεί, δολοφονώντας, δίχως έλεος και συναίσθηση, κάθε έννοια και λέξη, κάθε ιδέα και αντίληψη, τα πάντα, ακόμα και τους κανόνες της τυπικής λογικής.

Ένα αλαλάζον κύμβαλο που έχει κονιορτοποιήσει τη σημασία των λέξεων, που περιφέρεται, σαν ομιλούσα μακέτα, δίχως να ξέρει το τι κοτσάνες «ξερνάει», ανάγοντας το γελοίο σε πολιτικό λόγο…

ΟΤΑΝ η ιστορική εξέλιξη τον ξεράσει (γρήγορα θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων), τότε ΟΛΟΙ αυτοί που σήμερα ΣΙΩΠΟΥΝ ή ακόμα και τον υμνολογούν, θα «ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ» τις γελοίες, τις γλοιώδεις και τις δραματικά βλακώδεις ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ του…

Η νέα μοχθηρή αυθάδεια της ανοησίας του είναι η «αλληλεγγύη». Την εκτέλεση του λαού την βαπτίζει «αλληλεγγύη». Τη βαρβαρότητα της νεοταξικής «αλληλεγγύης» την ταυτίζει με την κοινωνική ιστορική έννοια της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, μαγαρίζοντάς την και δολοφονώντας την…

Παραθέτουμε ένα μικρό, αλλά πολύ εύστοχο σχόλιο, από το «Ρ», ανώνυμο, αλλά η πένα φωτογραφίζει τον εξαίρετο Νίκο Μπογιόπουλο…

Σατανικό σχέδιο!

Ο Γ. Παπανδρέου είπε προχτές ότι οι φόροι - για την κυβέρνησή του - ισοδυναμούν με... «αλληλεγγύη»!

Την ίδια ώρα, το οικονομικό του επιτελείο σχεδιάζει να μειώσει τη φορολογία για τα διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων από το 40% στο 24% (!) και ταυτόχρονα να μειώσει το φορολογικό συντελεστή των κερδών από το 24% κατευθείαν στο 20%!

Αλλά ο Παπανδρέου είναι... «σοσιαλιστής». Πώς γίνεται να φορο-ρημάζει τα λαϊκά στρώματα (για λόγους «αλληλεγγύης») και την ίδια ώρα να χαρίζει φόρους στους έτσι κι αλλιώς «φορο-χαϊδεμένους» της ολιγαρχίας;

Πρόκειται για αντίφαση. Αλλά μόνο κατ' όψιν! Διότι στην πρωθυπουργική σκέψη, υπάρχει... βάθος.

Υπάρχει... σατανικό σχέδιο!

Προσέξτε:

Ο Παπανδρέου, μειώνοντας τους φόρους στους βιομήχανους, στους τραπεζίτες, στους εφοπλιστές, στους εργολάβους, τι κάνει; Η προφανής απάντηση είναι ότι τους θέτει έξω από τη χωρία εκείνων (μισθωτοί, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι κ.λπ.), που τους φορο-μαδίζει η κυβέρνηση ένεκα... «αλληλεγγύης».

Ιδού, τώρα, το σχέδιο:

Με αυτόν τον τρόπο, καταδεικνύοντας στη συνείδηση των εργαζομένων ότι οι (αφορολόγητοι) κεφαλαιοκράτες δεν επιδεικνύουν κοινωνική αλληλεγγύη, το ΠΑΣΟΚ πιάνει εξ απήνης το μεγάλο κεφάλαιο και του επιφέρει ένα αποφασιστικό πλήγμα, αφού η πλουτοκρατία, ντροπιασμένη που αυτή δεν πληρώνει φόρους, ενώ οι εργάτες πληρώνουν, θα υποστεί μέγιστη... ηθική απαξία και θα... εκτεθεί ανεπανόρθωτα στα μάτια του λαού!

Με δυο λόγια, το ΠΑΣΟΚ μειώνει τους φόρους στην ολιγαρχία για να την... ξεφτιλίσει!

Τέτοια «τιμωρία» - «σοσιαλιστική» - κατά των πλουτοκρατών μόνο ένας πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» θα μπορούσε να σκεφτεί...

ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5820029&publDate=4/9/2010

Υ.Γ.: Το γέλιο της αλληλεγγύης



Παραθέτουμε μια εικόνα που αποτυπώνει παραστατικά το τι είναι ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΠΟΥ μπορεί να ανθίσει και να χαμογελάει αισιόδοξα…