Εκλογικοί δονκιχωτισμοί περί «ενότητας της αριστεράς»

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

Εκλογικοί δονκιχωτισμοί περί «ενότητας της αριστεράς»



Μια ζωή τρεφόμαστε με το παραμύθι της «ενότητας της αριστεράς».

Το παραμύθι πάντα είναι εκλογικού χαρακτήρα και γι’ αυτό «διαβάζεται» πολύ σε κάθε προεκλογική περίοδο.

Όταν αυτό το εκλογικό παραμύθι έγινε πραγματικότητα μετεξελίχτηκε σε τραγωδία. Ενώθηκε η «αριστερά» για να ενωθεί με το Μητσοτάκη στη συγκυβέρνηση Τζανετάκη με σκοπό …την «κάθαρση»: «Κάθαρση» που διόγκωσε την ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ και τη λαμογιά!!!

Αυτή την περίοδο οι δονκιχωτισμοί περί «ενότητας» αγγίζουν την παράκρουση.

Το τραγικό: Την ώρα που υπάρχει διάσπαση στο Συνασπισμό, αρχίζουν και κτυπούν πιο δυνατά τα όργανα περί «ενότητας»!!!

Αντιλαμβάνεται και ο πιο ηλίθιος ότι αυτοί οι οξύτατοι ήχοι περί «ενότητας» είναι μια μεταξύ μας ιστορία και κυρίως μια αγωνία των Συριζαίων (και των πέριξ) για να μην εξαφανιστεί από τον εκλογικό χάρτη.

Συγκροτήθηκε και το «Αριστερό Βήμα Διαλόγου» από διανοούμενους που «αγωνιούν» και κολυμπούν στα ύδατα των Συριζαίων, κατά κανόνα, και των «αριστερίστικων» υποπροϊόντων της παρακμής.

Ένα «Βήμα Διαλόγου» δίχως να αγγίζει τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας και τα εγκλήματα της λεγόμενης «αριστεράς». Φυσικά μένουν στο απυρόβλητο τα καυτά ζητήματα της νεοταξικής, πολυεδρικής ισοπέδωσης, τα πελώρια εθνικά ζητήματα, το πρόβλημα των προβλημάτων (λαθρομετανάστευση) και γενικά όλα τα καυτά ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ που διέλυσαν την εργατική τάξη και την ελληνική κοινωνία και αυτή η «αριστερά» ΣΥΝΕΒΑΛΕ αποφασιστικά.

ΔΙΧΩΣ βαθιά και σκληρή ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ δεν οικοδομείται Αριστερά…

Αυτή λοιπόν η πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών της σύγχυσης και της παραγωγής των νέων ιδεολογημάτων της πλανητικής ιμπεριαλιστικής εποχής, "πίστεψε" ότι τα ζητήματα της ενότητας μπορεί να λυθούν με τις καιροσκοπικές εκλογικές συμμαχίες ανεμοσκορπισμάτων…

Πίστεψαν όλοι αυτοί ότι θα μπορούσαν να παγιδεύσουν το ΚΚΕ και να δουλέψει για τη σωτηρία τους, ακόμα και να τους κάνει κόμμα…

Τι διανοουμενίστικη κακομοιριά! Κτυπάνε υποτίθεται το σταλινισμό, αλλά δεν έχουν καταλάβει τίποτα περί σταλινισμού, ούτε για τα υποπροϊόντα του (που οι ίδιοι αποτελούν)…

Έτσι το ωραίο εκλογικό παραμύθι που στήθηκε πάνω στην κοινή υποψηφιότητα του Τσακνή και γέμισε τους «νεκρούς» με όνειρα θερινής νυκτός, σωριάστηκε, σαν χάρτινος πύργος, μόλις το ΚΚΕ έβηξε…

Είναι τόσο αλλοτριωμένοι όλοι αυτοί και πολιτικά στείροι, κυριολεκτικά ναυάγια, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε το αλφάβητο:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ της "αριστεράς" και μάλιστα η εκλογική, καιροσκοπική ενότητα το ζητούμενο.

Το ζητούμενο είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ του εργατικού και λαϊκού κινήματος, μέσα από πρωτοβουλίες που θα αναπτύσσουν το ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, που θα δίνουν ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

ΚΑΘΕ εκλογική συμμαχία πρέπει να βγαίνει ΟΡΓΑΝΙΚΑ από την ΕΝΟΤΗΤΑ στη δράση, να εκφράζει και να προωθεί την ΑΝΑΠΤΥΞΗ της ενότητας των εργαζομένων και του λαού γενικότερα.

Οι εκλογικά αλλοτριωμένοι «αριστεροί» βάζουν τα πράγματα, όπως σε κάθε ζήτημα, με το κεφάλι προς τα κάτω, αποδεικνύοντας, έτσι, ότι σκέφτονται όπως οι υπάλληλοι του καθεστώτος.

ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ δεν είναι ικανοί ούτε τις απεργιακές παρελάσεις να κάνουν ΚΟΙΝΑ, ΔΙΑΣΠΟΥΝ και εκεί το λαϊκό κίνημα και ΜΙΛΑΝΕ για εκλογική «ενότητα».

Και καιροσκόποι και ηλίθιοι…

Εδώ η λαϊκή οργή ξεχειλίζει βοούσα και οι «αριστεροί», όλων των ποικιλιών, παίζουν και δεν είναι ικανοί να πάρουν ούτε μια μικρή, ελάχιστη, ΚΟΙΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για την παραπέρα ανάπτυξη και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων.

Και σχηματίζουν «βήματα διαλόγου» ή μαζεύουν υπογραφές για «ενότητα της αριστεράς»!!!

ΛΕΣ και τα ουσιώδη πολιτικά και οργανωτικά προβλήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος μπορεί να λυθούν ή να προωθηθούν με ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ και με οπορτουνιστικές «συμμαχίες» ακαδημαϊκών και παραγόντων που βρίσκονται ΕΞΩ και ΜΑΚΡΙΑ από τη ζωντανή πραγματικότητα των κοινωνικών διεργασιών και λαϊκών διαθέσεων, για να μην πούμε το ακόμα χειρότερο: Είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», κάποιοι και επιδοτούμενοι, του καθεστώτος…

Ακόμα, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ξεκαθαρίσει την προβοκάτσια των «Δεκεμβριανών» και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήταν μια ΜΕΓΑΛΗ λαϊκή εξέγερση (πάντα βλέπουν στα όνειρά τους εξεγέρσεις) και έρχονται τώρα να βάλουν το χεράκι τους στην «ενότητα» της «αριστεράς» του καθεστώτος…

ΑΥΤΗ η «αριστερά» είναι νεκρή και καμία δύναμη δεν μπορεί να την αναστήσει, γιατί αποτελεί εξάρτημα της Νέας Τάξης: Ο «οργανικός διανοούμενος» της παγκοσμιοποίησης (όλα τα νέα ιδεολογήματα αυτή η «αριστερά τα παράγει και τα διακινεί), ο πολιτικό ροπαλοφόρος κάθε αυθόρμητης λαϊκής κίνησης και ο οργανωτικός διασπαστής της εργατικής και λαϊκής ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

ΑΥΤΗ η «αριστερά» με νύχια και με δόντια αγωνίζεται να μην πάρει η αυθόρμητη λαϊκή ΟΡΓΗ εκρηκτική αντικαθεστωτική διάσταση, να μην εκδηλωθεί μετωπικά και συγκρουσιακά με το καθεστώς, να μην εξελιχτεί σε μορφές αυτό-οργάνωσης, αλλά να εγκλωβιστεί και να χειραγωγηθεί στα κομματικά καλούπια και τους εκλογικούς αγωγούς…

Ο Κεντρικός διασπαστής της οργισμένης «λαϊκής ενότητας» είναι η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία κρύβει τον ελεεινό διασπαστικό της ρόλο πίσω από το σόφισμα της αφαίρεσης: «Η ενότητα στη βάση», δηλαδή η ενότητα βρίσκεται μόνο στις γραμμές της βάσης του ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ…

Χωρίς ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΕΣ πρωτοβουλίες των πολιτικών υποκειμένων η ενότητα της εργατικής τάξης και του λαού δεν προωθείται, ούτε οργανώνεται σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης.

Γι’ αυτό, όμως το μαρξιστικό αλφάβητο θα γράψουμε προσεχώς…

_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

"ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΑ" ...



Δεν θα διαφωνούσα σε τίποτα με όλα τα παραπάνω. Μονάχα σε ένα : Στη βίαιη αντιπαράθεση με το καθεστώς των τοκογλύφων κλπ., κλπ.

Υπάρχει και η δίχως βία ενιαιο-μετωπική ρήξη και αντιπαράθεση, που μόνο με ένα τρόπο μπορεί να γίνει. Αρκεί να γίνει οργανωτικά και μεθοδευμένα. Τούτο θα συμβεί αν οι ψηφοφόροι απόσχουν από κάθε διαδικασία ψήφου και οι επικείμενες εκλογές για ανάδειξη των ΟΤΑ (οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης), θα είναι το πρώτο βήμα, αλλά και το δείγμα, αν τα λόγια φτιάχνουν έργα.

Επώνυμοι πολιτικοί σχηματισμοί και πρόσωπα αυτών των σχηματισμών δεν είναι απαραίτητα. Απλοί άγνωστοι άνθρωποι καλούνται να αναλάβουν αυτό το δύσκολο έργο πληροφόρησης και ενημέρωσης των πολιτών, από τις ολέθριες συνέπειες της μέχρι τώρα γνωστής ψήφου ("δημοκρατικές διαδικασίες" sic).

Προπαντός, δε, οφείλουν να καταγγείλουν τη δόλια ταύτιση της ενσυνείδητης αποχής από τις διαδικασίες αυτές - τις δημοκρατικές, λέει -, με την ασυνείδητη (κυριολεκτικά) αναρχοαυτόνομη και λοιπή αντιεξουσιαστική παρακρατική συνομωσία, που στόχος και έργο της είναι να καπηλεύεται και να λεηλατεί με τα έργα της, τα ίδια τα λόγια της. Αλλά κάτι πολύ πέρα από αυτά ακόμη.

Ένα μονάχα θα θυμίσω. Όταν είχε παρακμάσει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Συγκλητικοί, οι μόνοι που είχαν δικαίωμα ψήφου, έψαχναν να βρούν ποιος θα γινόταν νέος Καίσαρας. Και επειδή δεν δεχόταν κανείς, αποφάσισαν να του δίνουν λεφτά για να πάρει το χρίσμα. Και πάλι όμως κανένας δεν βρισκόταν. Έτσι χάθηκαν οι Καίσαρες, οι Συγκλητικοί και η ψήφος τους, και ανατέθηκε (αργότερα) στον "κυρίαρχο Λαό" ο ρόλος των Συγκλητικών. Για την ακρίβεια, μέρος του ρόλου των.

Σε παρένθεση, παραλείπω να γράψω ποιος (ποιοι) τους έβγαλε από τον τάφο. "Ο έχων νουν ψηφισάτω" - αυτό διασταλτικά.

[Ροβεσπιέρος]

Όταν σου έχουν κηρύξει ανελέητο πόλεμο, η ειρήνη είναι ΥΠΟΤΑΓΗ



Πολλοί φίλοι έχουν ειρηνιστικές αυταπάτες.

Με το Σταυρό, όμως, στο χέρι τίποτε δεν προχώρησε στην Ιστορία της ανθρωπότητας, ούτε και ο Σταυρός…

Η ΒΙΑ είναι η μαμή της ιστορίας και αυτό όχι γιατί είναι μέσα μας, αλλά κάθε καθεστώς στηρίζεται στη βία, τρέφεται και γεννά τη βία και ΠΡΟΚΑΛΕΙ την ΑΝΤΙ-ΒΙΑ: τη βία στη βία του καθεστώτος.

Οι κινητοποιήσεις και οι εξεγέρσεις των λαών εναντίον των δυναστών τους ΕΙΡΗΝΙΚΑ ξεκινάνε, ΚΑΝΕΝΑ φονικό ένστιχτο βίας δεν έχουν οι λαοί, αλλά έρχονται αντιμέτωποι με την ωμη βία των ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ του καθεστώτος, με τα φονικά του όπλα και ΕΤΣΙ εξαναγκάζονται οι λαοί να ΑΜΥΝΘΟΥΝ, ΕΤΣΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ την αναγκαιότητα της βίαιης σύγκρουσης, συνακόλουθα και του εξοπλισμού τους…

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ…

ΟΥΤΕ φυσικά η εκλογική ΑΠΟΧΗ ρίχνει τα καθεστώτα. Με κανένα ΕΚΛΟΓΙΚΟ «όπλο» δεν πέφτουν τα καθεστώτα. Και κανείς να μην πάει να ψηφίσει το σύστημα δεν θα πάψει να κυβερνά.

Η ΑΠΟΧΗ, η συνειδητή απόχη, απλώς εκφράζει ένα ανώτερο επίπεδο πολιτικής συνείδησης το οποίο καταγράφει την απόρριψη των αυταπατών γύρω από τις εκλογικές διαδικασίες και τα εξαρτημένα κόμματα της απάτης.

Μια τέτοια καταγραφεί αποτυπώνει μια οργισμένη ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ, ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του λαού για ξεσηκωμό: ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ της εξέγερσής του, το εκρηκτικό υλικό της εξέγερσης…

ΑΚΡΙΒΩΣ, γι’ αυτό τρέμουν τα καθεστωτικά κόμματα, σήμερα, την αποχή: Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ και η ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ απόρριψή τους, ΑΝΟΙΓΕΙ άλλους δρόμους στην πορεία των πραγμάτων…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Αγαπητέ Ροβεσπιέρο,

Η Ιστορία έχει καταγράψει μια και μοναδική περίπτωση όπου η επανάσταση, σε εισαγωγικά οπωσδήποτε το τελευταίο, επικράτησε χωρίς βία. Επικράτησε με το αίμα των μαρτύρων της, που ποτέ δεν σήκωσαν όπλα και δεν αντέταξαν βία εναντίον των διωκτών τους. Τους έτρωγαν τα λιοντάρια και οι σάρκες τους, γίνονταν πυρσοί που φώτιζαν τους δρόμους της Ρώμης.

Ότι στη συνέχεια, και αφού επικράτησε, αναγκάστηκε να απαντά (ενίοτε) με βια απέναντι στη βια, είναι άλλο θέμα. Θα χρειαζόταν διεξοδικότερη ανάλυση για τα ερωτηματικά που αναπόφευκτα προκύπτουν. Είναι άφθονα, αλλά δεν είμαι διατεθιμένος να επεκταθώ περισσότερο, πέρα από την απλή ιστορική επισήμανση, ή υπενθύμιση, που ανέφερα στην αρχή. Δεν αποκλείεται να κάνω λάθος και θα μου ήταν χρήσιμο να μου το υποδείξουν.

Σημειώνω, ότι καταθέτω απλά τη γνώμη, την άποψή μου, χωρίς κριτική, εριστική ή άλλου είδους διάθεση προς αντιπαράθεση.

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

Μερικά αλφαβητικά ζητήματα περί συμμαχιών



Όταν μιλάει κανείς για «ενότητα της αριστεράς», δίχως να έχει προσδιορίσει την κινηματική στρατηγική των συμμαχιών και της ενιαιο-μετωπικής δράσης, τη στρατηγική δηλαδή της ενότητας του εργατικού και λαϊκού κινήματος, τότε αερολογεί και εξαπατά με ήχους που κτυπάνε όμορφα στα αυτιά των απελπισμένων…

Οι συμμαχίες σε επίπεδο αριστερών πολιτικών υποκειμένων και ιδιαίτερα οι εκλογικές συμμαχίες ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΟΥΝ κοινωνικό υπόβαθρο συμμαχιών.

Όταν δεν οικοδομείς την ενότητα των εργαζομένων και του λαού μέσα από ενιαιο-μετωπικές πρωτοβουλίες και πάνω σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και ΚΟΙΝΑ αιτήματα δράσης, τότε είναι ΟΥΤΟΠΙΑ και ΚΟΡΟΙΔΙΑ να μιλάς για εκλογικές συμμαχίες.

Μια εκλογική συμμαχία πρέπει να έχει συσσωρεύσει και στερεώσει μια ενιαία πρακτική στην ανάπτυξη, προώθηση και ενότητα του εργατικού και λαϊκού κινήματος και στη βάση αυτής της κινηματικής κατάκτησης, να έχει επεξεργαστεί μια πλατφόρμα κοινής αποδοχής: Πλατφόρμα ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ: θα πρέπει πρώτα να στεριώσουν τα κοινωνικά, ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΑ θεμέλια της ενιαίας πρακτικής δράσης και ταυτόχρονα και στη βάση αυτών των θεμελίων, να υπάρξει ένα μίνιμουμ, μεταβατικών προτάσεων που θα θέτουν μια ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

ΤΙΠΟΤΑ, από αυτά δεν υπάρχει!!!

Αυτή η «αριστερά» έχει κατεδαφίσει κάθε προϋπόθεση κινήματος, συνακόλουθα και κάθε εναλλακτική ΠΡΟΤΑΣΗ εξουσίας του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Αυτή τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ την έχει καταστρέψει. Καθεστωτικοί θίασοι «αριστερών» διαμαρτυρομένων είναι.

ΚΑΜΙΑ εναλλακτική πρόταση εξουσίας δεν διαθέτει αυτή η «αριστερά». Και δεν μπορεί να ΔΙΑΘΕΤΕΙ, γιατί αυτό συνεπάγεται ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ της αριστεράς για την ανάπτυξη και οργάνωση του εργατικού κινήματος (από εδώ απορρέει η άλλη πρόταση εξουσίας).

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, όμως, αυτής της «αριστεράς» είναι η διαίρεση, η γραφειοκρατική χειραγώγηση, η προδοσία και εν τέλει η ΔΙΑΛΥΣΗ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Και ενώ έχει διαλύσει τα πάντα και έχει μεταλλαχτεί σε «αριστερό» δεκανίκι του συστήματος και σε νεροκουβαλητή των ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης, δίνοντας το τεκμήριο και το άλλοθι στον υπερεθνικό οδοστρωτήρα του κεφαλαίου, ΜΙΛΑΕΙ για «ενότητα της αριστεράς»…

Στα λόγια όλοι μιλούν για την ανάγκη των συμμαχιών. Το ΚΚΕ, μάλιστα, φωνάζει πιο δυνατά από όλους, διότι είναι και το κόμμα που στην πράξη αφανίζει κάθε δυνατότητα συμμαχίας.

ΟΤΑΝ κτίζεις δικά σου «Μέτωπα» αυτό πρακτικά υπονομεύει κάθε συμμαχία με άλλον. Το ίδιο ισχύει όταν μέσα στα συνδικάτα ο κάθε ένας κατεβαίνει με την κομματική του παράταξη.

ΔΙΑΙΡΟΥΝ, τορπιλίζουν και κάθε αυθόρμητη ενότητα και ωρύονται για την αναγκαιότητα των συμμαχιών και της «ενότητας»!!!

Η ταχτική, όμως των συμμαχιών (αυτό θα το γνώριζαν αν τους είχαν απομείνει και ψήγματα αριστεράς) δεν είναι κάτι το συμπτωματικό και τεχνητό, δεν είναι μια οποιαδήποτε δόλια μανούβρα.

Η ταχτική των συμμαχιών βγαίνει ολοκληρωτικά από τις αντικειμενικές συνθήκες εξέλιξης του προλεταριάτου. Αποτελεί τη στρατηγική αναγκαιότητα ενότητας του αγώνα της εργατικής τάξης για την αυτοσυνείδησή της. Η πάλη του προλεταριάτου για την απόκτηση της ταξικής του συνείδησης και το σοσιαλισμό έχει ΑΝΑΓΚΗ την ενότητα των γραμμών του. Απορρέει επίσης και από την ανάγκη «πρόσδεσης» των κατεστραμμένων και εξεγερμένων μικροαστών στο άρμα του προλεταριάτου.

Οι «Συμμαχίες» είναι ένα από τα κυριότερα μέσα μιας επαναστατικής πολιτικής. Είναι μια συμφωνία για κοινή δράση πάνω σε ένα ορισμένο πεδίο, για ορισμένες κοινές επιδιώξεις και αποκλείει ΑΠΟΛΥΤΑ κάθε θυσία προγράμματος και αρχών, ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ κάθε λογής εγκατάλειψη των σοσιαλιστικών αρχών, δηλαδή των ιστορικών συμφερόντων της εργατικής τάξης. Τα κόμματα και οι οργανώσεις διατηρούν στο ακέραιο την αυτονομία τους και την ανεξαρτησία τους…

Τέλος, η ταχτική των «συμμαχιών» (του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου) είναι εντελώς αντίθετη από τη λογική της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ενότητας, των πολιτικών συνασπισμών ετερόκλητων δυνάμεων. Άλλο πολιτική σύνθεση και ενότητα και άλλο ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ πάνω σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα.

Ας δούμε τώρα τι έχει γίνει και τι γίνεται στην πράξη:



ΠΡΩΤΟΝ. Όταν επετεύχθη μια «συμμαχία» δεν ήταν ΣΥΜΦΩΝΙΑ πάνω σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ζητήματα κοινής δράσης, αλλά «πολιτική ενότητα», εκλογικού χαρακτήρα: «Ενωμένη Αριστερά», μετά την πτώση της χούντας και «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ» το 1989.

Τα αποτελέσματα δεν ήταν μόνο ολέθρια, αλλά οδήγησαν πιο βαθιά στην καθεστωτική ενσωμάτωση και στην προδοσία.

Το 1989 συγκυβέρνησε αυτό το πολιτικό έκτρωμα του Συνασπισμού με τον ακραίο ταξικό αντίπαλο του λαϊκού κινήματος, ανοίγοντας τις πόρτες στη νεοφιλελεύθερη επέλαση του μητσοτακισμού και του σημιτισμού, ισοπεδώνοντας κυριολεκτικά τις ταξικές οριοθετήσεις: Έτσι άνοιξαν διάπλατα όλες οι πόρτες και τα παράθυρα στα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης.

Τέτοιο πολιτικό πλαγκτόν ποικίλων πολιτικών διαστροφών και επιδοτούμενων, είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.


ΔΕΥΤΕΡΟΝ. ΠΟΤΕ δεν υπήρξαν πρωτοβουλίες ενιαιομετωπικές. Συμφωνίες δηλαδή πάνω σε κοινά προβλήματα της εργατικής τάξης και του λαού για ανάπτυξη και κλιμάκωση των αγώνων.

Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός κτυπιόντουσαν ανελέητα και σε όλα τα επίπεδα και αυτοί της «αριστεράς» δεν μπορούσαν να βρουν ένα πλαίσιο ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ και ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ σημείων ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.

Απεργίες ξεσπάγανε και πάλι δεν παίρνανε μια πρωτοβουλία κοινής δράσης πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα της απεργίας, για την ανάπτυξη και την επέκτασή της.

Λειτουργούσαν κομματικά ανταγωνιστικά, διασπαστικά και πυροσβεστικά.

Τι κάνανε, π.χ. στις απεργίες των ναυτεργατών; Καμιά πρωτοβουλία ενιαίας δράσης. Αντίθετα διαίρεση και ξεπούλημα.

Το ίδιο και στους αγροτικούς ξεσηκωμούς.

Το ίδιο και πρόσφατα με τους φορτηγατζήδες…

ΤΡΙΤΟΝ. Η σημερινή περίοδος που ζούμε είναι η πλέον αποκαλυπτική.

Σήμερα, με τη δωσίλογη κυβέρνηση έχουν συμβεί σημεία και τέρατα. Δεν υπήρξε η παραμικρή πρωτοβουλία για κοινή δράση.

Ακόμα και στις απεργιακές 24άωρες φιέστες διασπασμένα και γκετοποιημένα παρήλαυναν!!!

Και ενώ δεν κάνουν τίποτα, δεν παίρνουν την παραμικρή πρωτοβουλία για κοινή δράση πάνω σε ΤΟΣΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΥΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ που ενώνουν το λαό, πρωτοβουλίες που θα άνοιγαν παράθυρα ελπίδας και αγώνα, ΜΙΛΟΥΝ για «ενότητα της αριστεράς»!!!

Αποτελούν τους πυροσβέστες των αγώνων, τις ασφαλιστικές δικλίδες εκτόνωσης της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, τους «αριστερούς» φλύαρους ψάλτες και τα πρακτικά υποστυλώματα της κυβερνητικής μοχθηρίας, ΚΑΙ παράλληλα ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ για «ενότητα της αριστεράς», της ανύπαρκτης αριστεράς, ή μάλλον ενότητα των καθεστωτικών «αριστερών» πτωμάτων…

Το έχουμε ξαναγράψε: Τα πτώματα δεν είναι ικανά για αγώνα, αλλά είναι πολύ ικανά να εμποδίζουν τους ζωντανούς να αγωνιστούν.

ΠΡΕΠΕΙ το ταχύτερο να ταφούν τα πτώματα…

_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.