Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το πολιτικό σκηνικό καταρρέει

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Θύμιος



Ένταξη: 19 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 25, 2009 2:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Το πολιτικό σκηνικό καταρρέει Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το πολιτικό σκηνικό καταρρέει


Αυτές οι εκλογές θα αποτυπώσουν γλαφυρά την αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού και την κατάρρευσή του.
Η αποσυνθετική αυτή κατάσταση του αστικού κομματικού τοπίου και ιδιαίτερα του κυβερνητικού εποικοδομήματος πυροδοτείται ιδιαίτερα από το εξής: Ότι αυτό το κομματικό τοπίο είναι παντελώς έξω από την Πολιτική, από την πραγματικότητα, δηλαδή, της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί, πλέον, ένα απλό διακοσμητικό ντεκόρ των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας και ειδικά της αυτοκρατορικής Νέας Τάξης.

Η παρακμή των ελληνικών κομμάτων (αποτύπωμα της κρίσης και της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος) οξύνεται ιδιαίτερα και εκρηκτικά από το γεγονός ότι αυτά έχουν μεταλλαχτεί σε «πλύστρες» των ξένων κέντρων εξουσίας. Έτσι εδώ η κατάρρευσή τους θα πάρει πιο πυρετικούς ρυθμούς.

Αυτό θα αποτυπωθεί και στα εκλογικά αποτελέσματα, όχι μόνο με την κατάρρευση της Ν.Δ., αλλά και με τη «στατικότητα» (αν όχι συρρίκνωση) των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων, καθώς και με τα ποσοστά της αποχής.

Όταν κάποιο κόμμα μέσα σε αυτόν τον τυφώνα της σήψης και της αποσύνθεσης δεν μπορεί ούτε να πείσει και να δημιουργήσει πολιτικό ρεύμα, αλλά ούτε και να εισπράξει τη λαϊκή οργή, αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη και της δικής του αποσύνθεσης.

Οι «νταβάδες» και τα επιτελεία τους το βλέπουν αυτό. Κατασκευάζουν λοιπόν νέα σχήματα-ιπποκόμους και επιδιώκουν να διαιρέσουν και να ανατρέψουν το υφιστάμενο κομματικό τοπίο, έτσι, ώστε να «οικοδομήσουν» ένα άλλο τοπίο το οποίο θα εμφανίσουν σαν ανανέωση της πολιτικής. Δηλαδή επιδιώκουν την κατάρρευση και τη σήψη του καθεστώτος τους να την αναπαλαιώσουν με νέες απάτες, με την ανασύσταση ενός νέου πολιτικού χάρτη.

Γνωρίζουν οι «νταβάδες» ότι ΚΑΝΕΝΑ από τα υπάρχοντα κόμματα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την καταιγίδα της κρίσης. Είναι πλήρως χρεοκοπημένα και βρίσκονται προ των πυλών της ολοκληρωτικής κατάρρευσής τους. Καθημερινά, με τις ανούσιες, σκανδαλολογικές κοκορομαχίες τους, «πυροδοτούν» την οργή και την αηδία του λαού εναντίον τους.
Αυτή την οργή τη «φουσκώνουν» τα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας, μέσω του τηλεθεάματος, αποσκοπώντας να την χρησιμοποιήσουν (μια και τα λαϊκά κινήματα είναι ακόμα νεκρά και χειραγωγημένα) για την αναπαλαίωση των φθαρμένων πολιτικών «υλικών» και την κατασκευή νέων σχημάτων και πολιτικών συνασπισμών.

Ο στρατηγικό στόχος:
Η αναπαλαίωση της καθεστωτικής σήψης με το ανακάτεμα των πολιτικών «υλικών» και τη συγκρότηση δύο νέων ελεγχόμενων Συνασπισμών: Της «κεντροδεξιάς» από τη μια και της «κεντροαριστεράς» από την άλλη.

Να αλλάξει, δηλαδή, ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα τους αλλιώς…

Αυτή η στρατηγική, ωστόσο, περνάει μοιραία μέσα από μεταβατικά στάδια. Μέσα από την κατασκευή νέων κομματικών «πιονιών» ή την ενίσχυση των υπαρχόντων «δεκανικιών» που θα παίξουν το ρόλο του «καταλύτη» της αποδόμησης και των νέων συγχωνεύσεων.

Προς αυτούς του «καταλύτες» θέλουν να «σπρώξουν» και να καναλιζάρουν τη λαϊκή οργή.

Αυτή η «αναγκαιότητα» της νέας απάτης οδήγησε στην κατασκευή και την υστερική προβολή των «Οικολόγων Πράσινων». Μια και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα βγάλανε τους «Οικολόγους» από το πουθενά και με αφηνιασμένα μοτίβα απάτης και προβολής τους πριμοδοτούν και επιδοτούν εκλογικά.
Εκτιμούν και μάλλον υπολογίζουν σωστά οι «νταβάδες», ότι ένα ποσοστό της λαϊκής οργής και αηδίας, θα στραφεί, μέσα στη γενική πολιτική αθλιότητα και άγνοια, σαν διαμαρτυρία, στους «Οικολόγους Πράσινους».
Έτσι μαζί με τον ΣΥΝ (τη σταθερή «χρυσή εφεδρεία) θα προωθήσουν τη νέα «κεντροαριστερά»!!!

Το ίδιο γίνεται και προς το άλλο «πιόνι» της άλλης πλευράς: Τον Καρατζαφέρη. Εδώ τοποθετήθηκε η κ. Τζαβέλα. Μια τοποθέτηση που, αν πετύχει εκλογικά, προωθεί σημαντικά τους σχεδιασμούς των μεγάλων «νταβάδων»: Την πλαγιοκόπηση της Ν.Δ. και την προώθηση, μέσω του προβοκατόρικου «καταλύτη» του ΛΑ.Ο.Σ, μιας «κεντροδεξιάς», μητσοτακικής υφής και δουλείας…

Μένει να δούμε στο κατά πόσο θα μπορέσουν να ξεγελάσουν για άλλη μια φορά τον ελληνικό λαό.

Αλλά και να τα καταφέρουν, προσωρινό θα είναι. Είναι τέτοια η κρίση και η σήψη τους, και η καταιγίδα που έρχεται μεγάλη, που κάθε απάτη καταρρέει γρήγορα.

Θα καταρρεύσουν και αυτά τα δόλια παιχνίδια τους…
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μακεδών
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 25, 2009 8:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ρε συ Θύμιο εσύ ωραία τα λες,αλλά τι μπορεί να ψηφίσει κανείς σε αυτές τις εκλογές? Σε προηγούμενη ενότητα έλεγες να στηρίξουμε το ΚΚΕ,και σε άλλη μεταγενέστερη τους λοιδορείς-και σωστά-επειδή έχουν συνταχτεί με το "πολυπολιτισμικό μέτωπο" και δεν κοιτάζουν τα αληθινά προβλήματα αλλά σκέφτονται την αποκατάσταση του..Στάλιν!! Τι μπορεί να γίνει λοιπόν?
Επιστροφή στην κορυφή
Ευβοεύς
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 26, 2009 1:50 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εγώ πάντως θα ψηφίσω Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο (Παπαθεμελή, Ζουράρι). Πιστεύω ότι είναι το καλύτερο ή έστω το μη χείρον βέλτιστον
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 26, 2009 5:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το λάθος μας

Φίλε «Μακεδόνα» εύλογες οι απορίες σου και εύστοχες οι επισημάνσεις σου.
Μάλλον η θέση μας για ψήφο στο ΚΚΕ στηρίζεται σε λάθος πολιτικό σκεπτικό. Η ψήφος στο ΚΚΕ ΔΕΝ έχει αντικαπιταλιστικό και αντι-ιμπεριαλιστικό χρώμα, όπως εκτιμούσαμε, αλλά αποτελεί ΔΙΚΑΙΩΣΗ της συγκεκριμένης πολιτικής του, μιας πολιτικής που δε κινείται απλώς εντός των τειχών (στα λόγια είναι εκτός των τειχών), αλλά και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ την πλανητική ιμπεριαλιστική πολιτική των «ανοικτών συνόρων», δηλαδή των πολυεθνικών: ευρωπαϊκών και Αμερικανικών.

Δεν μπορεί να κτυπάς την Ευρώπη του κεφαλαίου στα λόγια και στην πράξη να είσαι υπέρμαχος της εισαγωγής αλλοδαπών από το κεφάλαιο και όλων των «πολυπολιτισμικών» ιδεολογημάτων του κεφαλαίου.

Μια εκλογική ενίσχυση, συνεπώς, του ΚΚΕ, δεν αποτυπώνει ΡΟΠΕΣ αντικαπιταλιστικές και ανατρεπτικές μέσα στην ελληνική κοινωνία (οι εκλογικοί δείκτες απλώς αποτυπώνουν τις κοινωνικές διεργασίες και μάλιστα παραμορφωμένα), αλλά εντελώς αντίθετες: Ενδυνάμωση και δικαίωση των ιδεολογημάτων και των πρακτικών του ΚΚΕ. Ιδεολογήματα και πρακτικές που μπλοκάρουν, σαμποτάρουν, ακόμα και στιγματίζουν την λαϊκή αφύπνιση.

Με τα δεδομένα αυτά, στις σημερινές συνθήκες, η εκλογική στάση που εναρμονίζεται με τις αντιστάσεις της ελληνικής κοινωνίας (ενστικτώδεις, μισό-συνειδητές ή και συνειδητές) είναι η ΑΠΟΧΗ.

ΓιΆ αυτό την τρέμουν οι πάντες και πρώτη και καλύτερη, η ηγεσία του ΚΚΕ.

Η αποχή, δεν προσλαμβάνει, σήμερα, το χρώμα της παθητικότητας (όπως λάθος αναλύσαμε), αλλά αποτυπώνει ΡΟΠΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην κοροϊδία και στη χειραγώγησή μας.
Αποτυπώνει ΡΟΠΕΣ ΑΡΝΗΣΗΣ στο να δικαιώσουμε και να νομιμοποιήσουμε ιδεολογήματα και πρακτικές που οδηγούν στην υποταγή μας στη Νέα Τάξη και στον ολοκληρωτικό ισοπεδωτισμό μας.
ΠΡΕΠΕΙ να έχουμε ΠΑΝΤΑ το θάρρος να αναθεωρούμε τις λαθεμένες θέσεις μας…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Παρ Μάϊ 29, 2009 12:03 pm, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Χρήστος Κ.



Ένταξη: 13 Νοέ 2008
Δημοσιεύσεις: 13

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 26, 2009 10:23 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Παρακολουθώ τακτικά τις συζητήσεις εδώ, αλλά δε συμμετέχω. Παρόλα αυτά, αυτή τη τελευταία δημοσίευση του Ροβεσπιέρου δε μπορούσα να την αφήσω ασχολίαστη.

Χαίρομαι που παραδέχεστε τα λάθη σας. Μετά απο αυτό στα μάτια μου αποκτάτε ακόμα μεγαλύτερη εκτίμηση. Και πιστεύω πως το ίδιο θα ισχύει και για πολλούς άλλους.
_________________
Χωρίς την Ορθοδοξία καμία επανάσταση δε πρόκειται να σταθεί...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Θύμιος



Ένταξη: 19 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 27, 2009 9:32 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η αποχή είναι εθνική θέση

Είναι, σήμερα, τέτοια η σύγχυση και τόσο μεγάλα τα θεωρητικά μας κενά, που εύκολα οδηγείσαι στο λάθος. Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε πλήθος νέων προβλημάτων. Συχνά αποκόβουμε αυτά τα προβλήματα από το γενικό ιστό τους και τα προσεγγίζουμε μεμονωμένα και σύμφωνα με τα πολιτικά κλισέ του παρελθόντος. Έτσι καταλήγουμε σε λανθασμένες εκτιμήσεις και θέσεις.

Μια τέτοια λανθασμένη προσέγγιση ήταν η εκλογική μας θέση για ψήφο στο ΚΚΕ. Διπλά λανθασμένη:

α). Στρατηγικά λανθασμένη. Καθοριζόταν από το νόμο της αδράνειας. Δηλαδή από το «δόγμα» του παρελθόντος, παρακάμπτοντας το εξής ουσιαστικό: Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί κεντρική δομή της Νέας Τάξης, το φρούριο των πολυεθνικών, μια ένωση του κεφαλαίου που μέσω των κεντρικών οργάνων της διαλύει τα εθνικά κράτη και αποφασίζει για την «εθνική» πολιτική κάθε χώρας.

β). Τακτικά λανθασμένη. Έκρινε με τα κριτήρια των «εθνικών εκλογών». Κριτήρια και αυτά προσαρμοσμένα στις παρωχημένες φόρμες του παρελθόντος. Γιατί και τα «εθνικά» κοινοβούλια αποτελούν σήμερα διακοσμητικό ντεκόρ της πλανητικής τάξης. Συνεπώς και αυτό το ζήτημα θέλει ιδιαίτερη επεξεργασία σχετικά με τον πραγματικό ρόλο του κάθε κόμματος και ειδικά του ΚΚΕ που στηρίζαμε…

Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η Ε.Ε. αποτελεί έναν κεντρικό πυλώνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης. Κάθε χώρα που είναι μέσα σε αυτή την «Ένωση» έχει εκχωρήσει υποχρεωτικά τα κυριαρχικά της δικαιώματα στα ευρωπαϊκά κέντρα των αποφάσεων.
Οι πάντες γνωρίζουν ότι αυτά τα κέντρα ελέγχονται από τις πολυεθνικές και τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. «Κέντρα» και «δυνάμεις» οι οποίες πρακτικά είναι υποτελείς στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ.

Η πεμπτουσία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι παγκόσμια «ανοικτή» αγορά, συνακόλουθα και τα «ανοικτά σύνορα», με όλα τα καταστροφικά, για τα «έθνη κράτη», επακόλουθα: Αυτό είναι το κυρίαρχο «δόγμα» της Ευρώπης των πολυεθνικών…

Κάθε συμμετοχή, συνεπώς, στις ευρωεκλογές
αποτελεί νομιμοποίηση αυτής της Νέας Τάξης πραγμάτων. Είναι σαν υπογράφεις με την ψήφο σου την υποταγή σου στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στην εθνική σου υποδούλωση και στην άλωση των ιστορικών και συνεκτικών ιστών της κοινωνίας σου…
Κανένα μεγάλο «εθνικό» πρόβλημα δεν λύνεται εντός των «εθνικών» συνόρων. Για όλα τα μεγάλα προβλήματα και ιδιαίτερα για την εθνική μας πολιτική αποφασίζουν τα διευθυντήρια και τα κέντρα των πολυεθνικών της Ευρώπης. Όταν δεν υπάρχει εθνική νομισματική πολιτική δεν υπάρχει τίποτα το «εθνικό», τα πάντα ρυθμίζονται, όχι από τις εθνικές ανάγκες, αλλά από τις ανάγκες των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Όσοι, συνεπώς, συμμετέχουν σε τέτοιου είδους εκλογές μας εξαπατούν ασυστόλως. Είναι ενσωματωμένοι και υποτελείς στην πλέον προωθημένη μορφή της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, ανεξάρτητα από τις αντινεοταξικές ρητορείες και αντί-ιμπεριαλιστικές δημαγωγίες.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, ιδιαίτερα, διαπράττει διπλή και τριπλή απάτη. Από τη μια καταγγέλλει στα λόγια το καθεστώς της Ευρώπης των μονοπωλίων και ΠΡΑΚΤΙΚΑ συμμετέχει και το νομιμοποιεί. Γνωρίζει ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι μια απάτη, χωρίς ΚΑΜΙΑ δύναμη απόφασης και ζητάει ψήφους για να συμμετάσχει σε αυτό το διακοσμητικό κοινοβούλιο της απάτης.

ΟΛΟΙ γνωρίζουν ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι απάτη. Είναι μια κερδοφόρα λέσχη φλυαρίας, χωρίς καμία αρμοδιότητα και χωρίς δικαίωμα νΆ αποφασίζει για οτιδήποτε. ¶λλοι αποφασίζουν: Το ανεξέλεγκτο διευθυντήριο των Βρυξελών και πίσω απΆ απΆ αυτό η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι πολυεθνικές.

ΟΛΟΙ όσοι μας ζητάνε τη ψήφο μας για να ακουστεί μια «εθνική φωνή» στην Ευρώπη είναι το λιγότερο απατεώνες. Ανέξοδες δημαγωγίες για μια θεσούλα στο τραπέζι των πολυεθνικών και του μισθολογίου τους με τις υψηλότατες τιμές. Οι «εθνικές φωνές» αλλού πρέπει να ακούγονται και κυρίως στο ξεσήκωμα και την οργάνωση των λαών και όχι στους διευθυντές των οίκων ανοχής: στους μαφιόζους της Νέας Τάξης…

ΟΛΟΙ γνωρίζουν ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι ένα κοινοβούλιο μαϊμού. Ένα κοινοβούλιο κατασκεύασμα των ισχυρών του χρήματος. Δεν αποτελεί ΚΑΜΙΑ κατάκτηση των λαών και των Επαναστάσεων, όπως τα εθνικά κοινοβούλια. «Στήθηκε» από πάνω χωρίς να ερωτηθούν καν οι λαοί.

ΚΑΘΕ, συνεπώς, συμμετοχή στις ευρωεκλογές ισοδυναμεί με έμπρακτη αποδοχή της υποδούλωσής μας.

Ένα βροντερό ΟΧΙ, λοιπόν, σε αυτή την απάτη των ευρωεκλογών.

Η ΑΠΟΧΗ, εδώ, είναι «εθνική θέση» και απορρέει στρατηγικά από όλα όσα παραπάνω αναφέραμε…
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΓΙΑΝΝΗΣΜ



Ένταξη: 03 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 463

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 27, 2009 11:47 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ακριβώς έτσι, είναι. Η συμμετοχή στις Ευρωεκλογές νομιμοποιεί την κατάργηση των Εθνικών κρατών και των Εθνικών κοινοβουλίων.

Η μόνη ελπίδα για να ανασταλλεί η πλήρης κατάργηση της "εθνικής" μας ιδιοπροσωπίας, η κατάργηση της ταυτότητας του λαού μας είναι η αντίδραση ενάντια στην ΕΕ. Και μια τέτοια αντίδραση μπορεί να αποτυπωθεί μόνον με την ΑΠΟΧΗ.

_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κλασσικοπερίπτωσις
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 28, 2009 7:07 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009:Η ΕΝΟΧΗ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΨΗΦΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗΣ

http://klasikoperiptosi.blogspot.com/

Αν πάρουμε ως βάση το άρθρο -τοποθέτηση του "Ρεσάλτο" το οποίο και
αναδημοσιεύσαμε, τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι όλα έχουν χαθεί και δεν
υπάρχει καμία ελπίδα, όσο τουλάχιστον υπάρχει στην παρούσα μορφή το
σύστημα των αστικών δημοκρατιών.

Από μία άποψη, ναι όλα έχουν χαθεί αφού η δομή, η λειτουργία και η
ανάπτυξη της ελεύθερης-διαυγούς σκέψης θεωρείται για τους παροικούντες
τις Βρυξέλλες καρπός από το απαγορευμένο δέντρο.

Μια εθνική θέση έναντι όλων αυτών των σκοτεινών κέντρων φαίνεται να
είναι και η αποχή. Υπάρχει όμως και η άποψη που λέει ότι το να γυρίσεις
την πλάτη στον εχθρό δεν σημαίνει ότι θα τον εμποδίσεις να σε
πυροβολήσει πισώπλατα. Για εκείνον που η πολιτική του συνείδηση δεν
έχει άλλα περιθώρια να τεντωθεί προς τα δεξιά η προς τ΄ αριστερά και
δεν εννοώ τον συγκριτικό βαθμό των επιθέτων αλλά την κατεύθυνση στον
θολό έτσι κι αλλιώς κομματικό ορίζοντα, η αποχή αποτελεί μια
ελκυστικότατη και ατομικά ρεαλιστική πολιτική επιλογή. Το δυστύχημα
είναι ότι το πολιτικά εκτιμώμενο προϊόν της αποχής δεν θα είναι η
παρουσία μιας εθνικής θέσης, αλλά η επιφαινόμενη και εν πολλοίς αληθινή
πολιτική αδιαφορία. Γι αυτό και το δίλημμα είναι αρκετά αιχμηρό. Αν εγώ
που ξεκάθαρα πολιτικά σκεπτόμενος απέχω συνειδητά από την ψηφοφορία
των ευρωεκλογών μήπως δίνω λευκή επιταγή σε όσους θέλουν να εφαρμόσουν
τα νεο-εποχίτικα σχέδια; Από την άλλη η ψήφος μου θα παράξει ουσιώδες
πολιτικό αποτέλεσμα; Με την ορθή επιχειρηματολογία του "Ρεσάλτο» η
απάντηση είναι σαφώς όχι. Πράγματι, τίποτα αληθινά ωφέλιμο για την
κοινωνία δεν προέκυψε από τους διαδοχικούς μετασχηματισμούς της
παλαιάς ΕΟΚ, μέχρι σήμερα που η Ευρώπη διαθέτει πια και το "περίγραμμα"
μιας άτυπης ομοσπονδίας κρατών υπό τη μορφή της ...ένωσης.

Ζούμε την εποχή που δυστυχώς οι απειλές εναντίον του αυτεξούσιου των
λαών αλλά και των προσώπων - πολιτών της Ε.Ε έχουν αρχίσει να παίρνουν
σάρκα και οστά. Συμπλέγματα νόμων και συνθηκών από το Μάαστριχτ έως το
¶μστερνταμ και από το Σένγκεν μέχρι την Λισαβώνα, έχουν υφάνει χρόνια
τώρα, ένα πυκνό και κολλώδη ιστό στον οποίο παγιδεύτηκαν όλοι όσοι
οραματίστηκαν έναν διαφορετικό κόσμο. Όταν όμως σήμερα υπάρχουν
σοβαρώτατες ενδείξεις ότι βαίνουμε προς την τελευταία πράξη του
δράματος ή ακριβέστερα της τραγωδίας, τότε ο λογισμός μου λέει ότι
είμαι αναγκασμένος να σκεφτώ μινιμαλιστικά επιλέγοντας ποιές πολιτικές
θα καταψηφίσω και ποιά πρόσωπα θα αποκλείσω, ψηφίζοντας δυστυχώς το
"μή χείρον" ως "βέλτιστον".

Το αποτέλεσμα από μια τέτοιου είδους πολιτική στάση, μπορεί να
αναδείξει την ψήφο διαμαρτυρίας και της αντίρρησης, είναι πιθανόν όμως
να είναι ο "εξολκέας" που θα σύρει στον κόσμο της πολιτικής ύπαρξης,
κόμματα που είναι νεο-εποχίτικες μεταλλάξεις των παλαιών, των οποίων η
ημερομηνία λήξης τους πλησιάζει. Δεν πιστεύω ότι η σημερινή παγκόσμια
πραγματικότητα μας αφήνει περιθώρια να πιστέψουμε ότι οι νεοφανείς
ανησυχίες των οικολόγων, αποτελούν την εναλλακτική θεραπεία στο χρόνια
πάσχον πολιτικό σύστημα. Δεν πείθουν οι επικλίσεις αξιών όπως αυτής του
σεβασμού του περιβάλλοντος όταν μάλιστα η υπόλοιπη πολιτική στάση
τους, αναιρεί κάθε άλλη αρχέγονη αξία αντικαθιστώντας την με την
ανεστραμμένη μορφή της.

Δεν αρκεί για τον σημερινό ψηφοφόρο να περιμένει το debate να του
φανερώσει τις διαθέσεις του ενός ή του άλλου πολιτικού προσώπου, διότι
πολύ απλά το διακύβευμα είναι μεγάλο και αφορά την ίδια του την ύπαρξη
πλέον κι όχι μόνο την επιβίωσή του σε έναν κόσμο λιγότερο ή
περισσότερο καπιταλιστικό ,πολύ η λίγο φιλελεύθερο. Με επιθετικό και
διεκδικητικό τρόπο να απαιτεί ο κάθε ένας μας απαντήσεις σαφείς από
τους πολιτευτάδες, τους δημοσιογράφους και όλους τους κομματικούς
"πλασιέ", για το πως θα τον προστατεύσουν από όλα αυτά που η "Νεα
Εποχή" θέλει να αλλοιώσει ή να καταστρέψει.

Ποιός από αυτούς που σήμερα εκλιπαρούν την ψήφο μου θα με προστατεύσει
απο το ηλεκτρονικό φακέλωμα της ενοποιημένης κάρτας κοινωνικής
ασφάλισης;

Ποιός απο τους μπαλκονάτους θα θέσει το θέμα της ενεργοποίησης της
κάρτας με άλλον αριθμό από αυτόν που θέτει η Ε.Ε ως προαπαιτούμενο
λειτουργίας του συστήματος και ο οποίος "συμπτωματικά" είναι ο 666;

Ποιός θα αντιδράσει στην επιστροφή του εργασιακού μεσαίωνα;

Ποιός θα στηρίξει εκείνες τις αξίες που συντήρησαν και ζωοοποίησαν την
Ελλάδα ακόμα και σε δύσκολους καιρούς;

Ποιός θα στηρίξει με ειλικρίνεια την οικογένεια και τους θεσμούς που
την συντηρούν ως δομικό κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας;

Εξυπακούεται ότι ο κατάλογος των ερωτήσεων που πρέπει να θέσει ο
ψηφοφόρος αρχικά στον εαυτό του και κατόπιν στους διαγκωνιζόμενους
υποψηφίους είναι μακρύς αλλά αναγκαίος στην "εκβιαστική" πίεση που
εμμέσως πρέπει να ασκήσει εναντίον τους εφ΄όσον επιλέξει την εξίσου
εθνική θέση της ψήφου αντίρρησης.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 28, 2009 8:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Παραθυράκι αφύπνισης


Φίλε «Κλασσικοπερίπτωση» η «αποχή» στις ευρωεκλογές δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα πάντα έχουν χαθεί, γιατί αυτό που ρυθμίζει τα «πράγματα» δεν είναι ΠΟΤΕ το ψηφοδέλτιο.

Οι εκλογικοί δείκτες είναι κυρτός καθρέπτης: αποτυπώνουν ΠΑΝΤΑ την πραγματικότητα μασκαρεμένη και μόνο ως αποτυπώματα κοινωνικών ροπών και τάσεων μπορεί να τους εκτιμήσεις.

Η αποχή είναι πολύ διαφορετικό ζήτημα σε εθνικές εκλογές από τις ευρωεκλογές.

Στις εθνικές εκλογές είναι απαράδεκτη, ακριβώς (σήμερα ιδιαίτερα) γιατί διακυβεύονται και αυτές οι κατακτήσεις του εθνικού κοινοβουλίου. Η Αποχή σε εθνικές εκλογές είναι σωστή θέση ΜΟΝΟ σε επαναστατικές καταστάσεις, όπως έχουμε αναλύσει αλλού. δηλαδή όταν ο λαός έχει κατέβει στο δρόμο και έχει πάρει στις πλάτες του τη ρύθμιση των πεπρωμένων του και έρχεται το πολιτικό κατεστημένο να κτυπήσει αυτή τη μορφή της επαναστατικής λαϊκής εξουσίας με την απάτη των εκλογών. ΤΟΤΕ και μόνο ΤΟΤΕ επιβάλλεται η αποχή από τις εθνικές εκλογές.

Οι ευρω-εκλογές είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Οι Ευρω-εκλογές στρατηγικά υποκαθιστούν τις εθνικές εκλογές. Δηλαδή καταργούν κάθε τι το «εθνικό» και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ την υποταγή των ΠΑΝΤΩΝ στα διευθυντήρια και τους μηχανισμούς της Ευρώπης. Διευθυντήρια και μηχανισμοί χωρίς ΚΑΜΙΑ λαϊκή επικύρωση, έξω και ενάντια στους λαούς και τα έθνη.

ΕΔΩ «λευκή επιταγή» είναι όταν με τη ψήφο σου αποδέχεσαι την αυτοκατάργησή σου και νομιμοποιείς την υποδούλωσή σου στα ευρωπαϊκά κέντρα των αποφάσεων, τα οποία σημειωτέον ΔΕΝ είναι η Ευρω-Βουλή: Διακοσμητικό και παρασιτικό ντεκόρ είναι η ευρωβουλή, χωρίς καμία απόφαση.

Τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι της μεγάλης ΑΠΑΤΗΣ δεν νομιμοποιούν απλώς τη νεοταξική τους υποταγή, αλλά και εξαπατούν ασυστόλως και αγρίως τον ελληνικό λαό ότι δήθεν θα αποτελέσουν μια «εθνική φωνή» (κατά κανόνα την ξεχνούν και αυτή και λένε τα αντίθετα έξω) στο Ευρω-κοινοβούλιο. Οι «εθνικές φωνές» εκεί είναι στάχτη στα μάτια των αφελών.

Οι «εθνικές φωνές» πρώτα απ’ όλα σημαίνουν ΠΡΑΞΗ στη χώρα σου, αγώνας εναντίον των ευρωπαϊκών αυταπατών, σαμποτάζ των διαδικασιών που ολοκληρώνουν την υποταγή του λαού σου στα ξένα κέντρα (μέσα εδώ είναι και η απάτη των ευρωεκλογών) και ΟΡΓΑΝΩΣΗ αυτών των αγώνων.

Η Αποχή, συνεπώς, έστω και αν εκφράζει την παθητική αδιαφορία προς τις ευρωεκλογές αποτελεί ένα πρώτο σπέρμα ΑΡΝΗΣΗΣ αυτής της εφιαλτικής κατάστασης. Σπέρμα ΑΡΝΗΣΗΣ που στις σημερινές συνθήκες κρίσης μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ενεργητικό χείμαρρο ή σε καταλύτη για τη δημιουργία επαναστατικών υποκειμένων.

ΣΙΓΟΥΡΑ ένα μέρος της αποχής αποτυπώνει παθητική μοιρολατρία, αλλά και αηδία για τους πολιτικούς αγύρτες, ακόμα και οργή για τις συνέπειες της πρόσδεσής μας με την Ευρώπη. Είναι παθητική και μοιρολατρική, ακριβώς γιατί υπάρχουν οι πολιτικοί αγύρτες και ο κοσμάκης δεν βλέπει από πουθενά φως.

Και αυτή, όμως η παθητική οργή και μοιρολατρική αηδία εμπεριέχει ένα υγιές δυναμικό άρνησης, που αύριο μπορεί να μεταβληθεί σε πολιτικό συντελεστή συνειδητής στάσης.


Ωστόσο, σήμερα, ένα μεγάλο ποσοστό της αποχής που θα υπάρξει θα προέλθει από ανθρώπους μισο-συνειδητοποιημένος, ακόμα και αρκετά συνειδητοποιημένους. Από ανθρώπους που πλέον έχουν αντιληφθεί, όχι ίσως σε βάθος, πάντως έχουν γενικά αντιληφθεί, από αυτά που βιώνουν καθημερινά, τη φρίκη της Νέας Τάξης και το τι εστί ευρωπαϊκή Ένωση.

Συνεπώς αν η αποχή εκφραστεί σε μεγάλα ποσοστά, αυτό αποτελεί θανάσιμο πλήγμα αυτών των διαδικασιών και κυρίως των πολιτικών απατεώνων. Και ο εξευτελισμός τους ανοίγει τους δρόμους για πιο προχωρημένες και συνειδητές πράξεις ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

ΓΙΑΤΙ μόνο όταν φτάσουμε στην ενεργητική κινητοποίηση και στην ΟΡΓΑΝΩΣΗ από ΚΑΤΩ μπορεί να αλλάξουμε τα σημερινά δεδομένα της ασφυξίας και να γονιμοποιηθεί κάτι νέο και αγωνιστικό.

Η Αποχή, συνεπώς, με αυτά τα δεδομένα δεν είναι καμία «λευκή επιταγή». Αντίθετα ανοίγει ένα παραθυράκι «εθνικής αφύπνισης»…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κωνσταντίνος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 31, 2009 8:40 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://kostasxan.blogspot.com/2009/05/blog-post_7723.html


Και πάλι βάζουν διλήμματα στον Έλληνα

Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε ...επειδή τα <<αρπάζουμε>>...

Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές και διαπιστώνουμε πως τίποτε δεν έχει
αλλάξει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.


Κανένα (ή σχεδόν κανένα) κόμμα
δεν έχει να πει τίποτε προς τον Έλληνα πολίτη και συντονισμένα
προσπαθούν να επιβάλλουν ακόμη ένα ψευτοδίλημμα στον ψηφοφόρο
προκειμένου να τον πιέσουν και να του αποσπάσουν το πολυτιμότερο (για
τους πολιτικούς), την ψήφο του!!!

Μπαλκονάτοι, παραθυράτοι ή καρεκλάτοι, μας διαμηνύουν πως το κράτος
βουλιάζει και κάτι πρέπει να αλλάξει... Μέχρις εδώ έχει καλώς... Αλλά οι
ίδιοι που φωνασκούν γι αυτό που ο απλός πολίτης έχει καταλάβει εδώ και
χρόνια, ξεχνούν να μας πούνε <<τις πταίει>>... Ποιος έχει οδηγήσει τη χώρα
στο αδιέξοδο (που δεν υπάρχει...) που μας διαφημίζουν... Ποιος έχει
επιφέρει την καταρράκωση των πάντων, αλλά κυρίως γιατί και πως έχουμε
φτάσει στο σημείο μηδέν ή στο σημείο κάτω από το μηδέν (που
επικαλούνται για να μας τρομάξουν ακόμη περισσότερο);
Γιατί ξεχνούν επιμελέστατα, όλοι αυτοί οι <<σωτήρες>>, οι <<ειδήμονες>>,
οι <<ηθικοί>>, οι <<φιλοπάτριδες>>, οι <<λαοπρόβλητοι>>, να μας πούνε πως
έχουν οικτρά αποτύχει σε όλα επειδή το κύριο μέλημά τους ήταν να
<<αρπάζουν>> από τον πλούτο της χώρας και να ικανοποιούν τα φιλοχρήματα
αισθήματά τους (και όχι τις βιοτικές τους ανάγκες), πέρα από την
φιλοδοξία τους για την ό,ποια εξουσία;

Τι έχουνε κάνει τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας (Νέα Δημοκρατία και
ΠΑΣΟΚ) πέρα από το να αποτυγχάνουν συνεχώς και να επιβαρύνουν ολοένα
και περισσότερο τον Έλληνα πολίτη; Και για να δει κανείς την κομματική
αποτυχία αλλά και την προσωπική επιτυχία των πολιτικών, αρκεί να
παρατηρήσει την ευπορία όλων τους και το επίπεδο ζωής που διάγουν...

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πως είναι αδύνατον να έχουμε φτάσει στο
σημείο που βρισκόμαστε εάν κάποιοι δεν έχουν αδειάσει το <<ταμείο>>...
Και το <<ταμείο>>, δυστυχώς, δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι και ηθικό
(κοιτάξτε τις ουρές που δημιουργούνται στα κομματικά και στα
βουλευτικά γραφεία για εξεύρεση μίας θέσης εργασίας, ακόμη και στον
ιδιωτικό τομέα...), είναι και εθνικό (παρατήστε την συνεχή εφαρμογή <<μη
πολιτικής>>, την παγερή στάση σε ζητήματα που γεννούν γείτονες και σε
προβλήματα που απαιτούν σταθερή διακομματική στρατηγική και όπου,
δυστυχώς, η παρακολουθητική ή μηδενική εθνική στάση είναι κανόνας που
έχει επιφέρει επικίνδυνες απαιτήσεις ακόμη και για γεωγραφική
συρρίκνωση της χώρας)...
Το <<ταμείο>> που κανένα κόμμα δεν αγγίζει, επειδή το παραβίασε ή επειδή
έχει φοβικά σύνδρομα από το παρελθόν, είναι αυτό που οι πολίτες
αντικρύζουν άδειο και που καλούνται μέσα από προσωπικές πρωτοβουλίες
να συμπληρώσουν για να μην συμβούν τα χειρότερα.

Ιδεολογικές(Wink τάσεις ή προτάσεις, όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ
<<παρακολουθούν>>, συμπορεύονται και συνεπικουρούν τα αδιέξοδα που
προτείνονται ή δημιουργούνται, με την ελπίδα να υφαρπάξουν απώλειες
(λόγω δυσαρέσκειας) από τις δεξαμενές των δύο <<μεγάλων>> κομμάτων. Και
δυστυχώς αυτό δεν είναι πολιτική, αλλά πολιτικός παρασιτισμός, ο
οποίος επεκτείνεται (προωθούμενος από τα μεγαλοσυμφέροντα) και σε
καίρια εθνικά ζητήματα (Μακεδονικό, Θράκη, Αιγαίο, Λαθρομετανάστες)
επιφέροντας αποκλειστικά και μόνο ζημίες προκειμένου να ικανοποιήσει
την διαφορετικότητα και την πολυδιαφημιζόμενη πολυπολιτισμικότητα (που
απέτυχε οικτρά παγκοσμίως και που δημιούργησε πλείστα όσα προβλήματα
στα κράτη που την ασπάστηκαν) μέσω της οποίας ευελπιστεί να
<<εξασθενήσει>> το εθνικό φρόνημα που στέκεται το μεγαλύτερο εμπόδιό του
προς την άνοδο και προς την συγκυβέρνηση...

Το ΚΚΕ, δείχνει να είναι εκείνο το κόμμα που έχει χάσει το τρένο.
Φοβούμενο το παρελθόν του (που η άρχουσα τάξη του κεφαλαίου φροντίζει
να διαφημίζει συχνά πυκνά προκειμένου να θυμίσει τις <<κακές στιγμές>>
της Ελληνικής ιστορίας) αρνείται δυστυχώς να αντιμετωπίσει τον ίδιο
του τον εαυτό. Βλέποντας την χώρα να δέχεται επίθεση σε όλα τα
επίπεδα, παραμένει εγκλωβισμένο, θάβοντας τις όποιες ελπίδες ακόμη και
των ίδιων των οπαδών και φίλων του... Ένα κόμμα που συσπείρωσε την
εθνική αντίσταση ενάντια του εισβολέα (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), με
στελέχη και οπαδούς που γνωρίζουν από ιδεολογικές μάχες, που έχουν
εμπειρία από αγώνες και από την οργάνωσή τους, αρνείται πεισματικά να
αποτινάξει <<τα φαντάσματα του παρελθόντος>> και να αναλάβει δράση κατά
του συνεχώς αυξανόμενου εισερχόμενου κινδύνου!!! Ένα κόμμα που
αποτελεί την κύρια δεξαμενή υφαρπαγής ψήφων (λόγω απογοήτευσης) από τη
Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ, δέχεται να παίζει τον
ρόλο εκείνου που καταγγέλλει αλλά αδυνατεί (ή δεν επιθυμεί) να
αναλάβει δράση κατά όλων εκείνων που καταδεικνύει...

Ταυτόχρονα, η <<γέννηση>> κομμάτων (ή αποκομμάτων), όπως των Οικολόγων
του κυρίου Τρεμόπουλου, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλεί, κυρίως λόγω
των αντεθνικών θέσεων που ανερυθρίαστα προβάλλει αλλά και λόγω της
αυθαίρετης οικειοποίησης της Οικολογίας και γενικότερα της <<πράσινης
πολιτικής>> (που περισσότερο πράσινο βλέπει στο δολάριο παρά οπουδήποτε
αλλού).
Η εξόφθαλμη προώθηση του κυρίου Τρεμόπουλου δημιουργεί μία
<<συσπείρωση>> κυρίως στα μεγάλα κόμματα, τα οποία δείχνουν να είναι και
τα μοναδικά που εισπράττουν (αναιτιολόγητα) από την κίνηση αυτή.

ΛΑΟΣ, Παπαθεμελής και λοιποί, δείχνουν να είναι μόνο θεατές στο έργο
του παραλόγου και παρά τις <<φωνές>> πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να
ανταπεξέλθουν και να ξεπεράσουν την απομόνωση (Παπαθεμελής) ή την
εγωπάθεια και τα τραγικά προσωπικά και εσωκομματικά λάθη
(Καρατζαφέρης).

Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν... Και πτωχεύσαμε από ιδεολογικές τάσεις και
πολιτικούς δρόμους που θα μπορέσουν να στηρίξουν τον Έλληνα πολίτη, να
επανασχεδιάσουν μία στρατηγική εθνική πολιτική τόσο σε ζητήματα που
αφορούν το εσωτερικό της χώρας αλλά και σε σοβαρά θέματα εξωτερικής
και αμυντικής πολιτικής...

Η δημοκρατία των ανίκανων προβάλλει (παραδόξως) λίαν ικανή στον
αποπροσανατολισμό αλλά ταυτόχρονα και στον εξανδραποδισμό των Ελλήνων
πολιτών! Η δημοκρατία των <<βολεμένων>>, των οικογενειών και των
τραγικών φιγούρων ενός θεάτρου σκιών, κινούμενοι συντονισμένα κατά των
εθνικών συμφερόντων επιθυμούν να επιβάλλουν τα διλήμματα. Και
πράγματι, αξίζει ο <<κόπος>> στον πολίτη, να ακολουθήσει ένα δίλημμα:
Αλλάξτε ή φύγετε...


Υ.Γ.: Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, αλλά και ο νόμος για παραγραφή
παρανομιών Ελλήνων βουλευτών, είναι κύρια χαρακτηριστικά παραδείγματα
για το πώς αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί την πολιτική και τους πολίτες.
Για το πώς αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους και την σοβαρότητα της
ύπαρξης των νόμων... Για όσο διάστημα θα παραγράφονται εγκλήματα ή
εγκληματικές πράξεις των πολιτικών, η δημοκρατία θα συνεχίσει να
βιάζεται και να ευτελίζεται, από τους <<προστάτες>> της...

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες