Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Η Χούντα του 1967 και ο σύγχρονος φασισμός.

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΡΕΣΑΛΤΟ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 21, 2009 9:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Η Χούντα του 1967 και ο σύγχρονος φασισμός. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Χούντα του 1967 και ο σύγχρονος φασισμός.

Οι αγωνιστές ζήσανε τις διαψευσμένες ελπίδες
της «Δημοκρατίας» και τις παραμορφώσεις του πνεύματος…
Θα ξεκινήσουμε με ένα μελαγχολικό κείμενο του Στέφανου Ληναίου,

«Το τίμημα της Δημοκρατίας».
Είναι γραμμένο στις 21.4.2001. Περιέχεται στο βιβλίο του:
«Η ΑΛΥΣΣΙΔΑ» (Εκδόσεις ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-2003 Εκδόσεις ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-2003»
*********************************************

«...κάθε χρόνο, αυτές τις Απριλιανές μέρες, ευτυχώς ότι έχουμε μείνει
μερικοί Έλληνες που ξεχνάμε, για λίγο, τα βάσανα των άλλων λαών και
θυμόμαστε τα δικά μας.
Κι αναρωτιόμαστε, τι άλλαξε στη ζωή μας, έπειτα
από τα εφτά μαύρα χρόνια της δικτατορίας..
Βάζουμε το δικό μας "ευτυχισμένο"
σήμερα δίπλα στο δυστυχισμένο σήμερα μερικών άλλων λαών και ηρεμούμε.
Όταν όμως σκεφτούμε σοβαρά αυτό το δικό μας, "ευτυχισμένο", σήμερα, μας πιάνει αφόρητη μελαγχολία. Φαίνεται, λοιπόν, ότι πληρώνουμε πολύ ακριβά..


..ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

..κι αναρωτιόμαστε, τι έγινε άραγε, τι άλλαξε, τόσα χρόνια
μετά την επιβολή της δικτατορίας;

------------------------------------------------------------

Άραγε γιατί αγωνίστηκαν οι, λιγοστοί έστω, τολμητίες, Ελληνες, εναντίον της βαρβαρότητας της δικτατορίας;

Για να γευθούμε όλοι, επί τέλους, τα αγαθά μιας πραγματικής Δημοκρατίας ή να τα μοιρασθούν, όλα, κάποιοι εκλεκτοί της ευνοιοκρατίας;

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

Αν σ' εκείνα τα δίσεκτα χρόνια της δικτατορίας
κάποιος μας έλεγε ότι και μετά την πτώση της, το μέλλον αυτού του τόπου δεν θα ήταν καλύτερο, ασφαλώς θα γελούσαμε ή θα τον...δέρναμε..Eκτός κι αν είμαστε γέροι και σοφοί και ξέραμε πολύ καλά ότι, αιώνες τώρα, τα ίδια γίνονται… Παντού..
Αν μας έλεγε π.χ., ότι όχι μόνο δεν θα τιμωρηθεί αλλά μάλλον θα δικαιωθεί αυτός ο υψηλόβαθμος αστυνόμος, αυτός που "κατηχούσε" μερικούς ιδεολόγους κρατούμενους, με κείνο το κυνικό γελάκι του, πίσω από το γεμάτο φακέλλους γραφείο του ή στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας. Που ενώ οι άλλοι σε έδερναν, αυτός σου "ψιθύριζε":
" Τσάμπα πολεμάτε την επανάσταση ρε παιδιά..Νομίζετε ότι και αν τη ρίξετε δηλαδή, θα αλλάξει τίποτε; Είμαι σ'αυτή τη θέση 30 χρόνια..Κανένας δε με κούνησε, βρε σεις, κι ούτε θα με κουνήσει ποτέ.. Γιατί εμένα έχει ανάγκη οποιαδήποτε εξουσία κι όχι εσάς.."
Σχεδόν τα ίδια έλεγε κι ο συνταγματάρχης Κρούτα, ένας "ρεαλιστής" ήρωας στο έργο του Μίλαν Κούντερα "Οι κλειδοκράτορες", που παίζαμε τότε στο θέατρο ΑΛΦΑ, μέχρι που το σταμάτησαν κι αυτό:

" Διότι αγαπητέ μου η εξουσία δεν χρειάζεται πολυλογάδες. Η οποιαδήποτε εξουσία χρειάζεται στρατιώτες πιστούς που εκτελούν επακριβώς τις εντολές της. Οπως και στο στρατό. Η μόνη διαφορά είναι στα όπλα. Αντί για τανκς και πολυβόλα, θα έχουμε Τράπεζες, χρηματιστήρια, τηλεοράσεις και ξενυχτάδικα. Κι αντί να σας λέμε στρατιώτες,λοχαγούς και ταγματάρχες, θα σας βαφτίζουμε λογιστές, διαχειριστές και συμβούλους. Αυτό θα είναι και το τίμημα της Δημοκρατίας.."

Ετσι κι έγινε..Σε όλο τον κόσμο κι όχι μόνο στον τόπο μας βέβαια..Κι αν αξιοποιήθηκαν, σε κάποιες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης,μερικοί "τολμητίες"
που έδρασαν πραγματικά, την εποχή της δικτατορίας, αυτό έγινε μόνο και μόνο γιατί...συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις, όπως έλεγε το ηρωικό τότε και ξεφτισμένο τώρα..άσμα..
Πέρασαν τόσα χρόνια από την 21 Απρίλη του 1967 κι όμως τίποτε, σχεδόν, δεν βρήκε τις σωστές του διαστάσεις. Τα περισσότερα αφιερώματα γι'αυτή τη θλιβερή επέτειο, είναι πρόχειρα, ανεύθυνα, επιδερμικά. Και όσο πάνε φθίνουν φιλολο-γώντας..Αυτές τις μέρες,νομίζω ότι μόνον ένα ή δύο είδαμε. Κιαυτά λειψά, ψυχρά και "κρυφά"..
Κι όμως κάποτε πρέπει να πληροφορηθούν και οι επόμενες γενιές ότι την αντίσταση κατά της δικτατορίας δεν την έκαναν μόνον κάποιοι επώνυμοι..Ούτε μόνον αυτοί που ήταν και παραμένουν εκλεκτοί μερικών κύκλων που κρατούσαν, κρατούν και θα κρατούν τα κλειδιά της εξουσίας.
Κι ακόμη να πληροφορηθούν αυτά που συμβαίνουν γύρω μας,τα τελευταία χρόνια και οι ίδιοι "λογιστές" τα παραποιούν ή τα ωραιοποιούν..Η, το χειρότερο, μας κάνουν να αποφεύγουμε να τα σκεπτόμαστε. Εχοντας μάλιστα, αυτοί οι παντοδύναμοι κύκλοι, τα πάντα στα χέρια τους, διαθέτουν τέτοια "αόρατη" προπαγάνδα που μπορούν να κατευθύνουν όχι μόνο τις ιδέες μας αλλά και τις αντιδράσεις μας..

Κι όπως λέει ο Νόαμ Τσόμσκι: "Η προπαγάνδα, είναι για τη δημοκρατία ό,τι είναι το ρόπαλο σ'ένα ολοκληρωτικό κράτος" !!! Σχεδόν τα ίδια είπε πρώτος ο Πλάτων πριν από 2.500 χρόνια!!!

Ανοίγουμε την τηλεόραση κι αν δούμε κάποια εκπομπή που μπορεί να μας θυμίσει την 21η Απρίλη, πατάμε αμέσως το κουμπί και κολυμπάμε σ'άλλα κανάλια... Στα κουτσομπολιά και τα μπαράκια της Μυκόνου όπου παραθερίζουν, αχταρμάς, επιδειξίες, μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί μαιντανοί, χορτασμένοι καλλιτέχνες και πεινασμένοι "διανοούμενοι". Διαβάζουμε βιβλία και περιοδικά μπαίνοντας στα άδυτα της ανώμαλης ζωής διάσημοτήτων..Πάμε σινεμά και θέατρα με βιτσιόζικα θέματα..Και έπειτα τρώμε σαν κότες το καλαμποκάλευρο που μας ταίζουν, οι σοβαροφανέστατοι, αιώνιοι έμποροι της δόξας, κακαρίζουμε, χωνεύουμε και κοιμόμαστε πανευτυχείς.
Προσπάθησε να μιλήσεις σε κάποιον, γι' αυτή την κοινωνία της παρακμής που μας πνίγει κάθε μέρα..Για την παγκοσμιοποίηση, τη μαφία και τα ναρκωτικά.. Για το Κόσοβο,την Παλαιστίνη, για τη Θράκη, την Κύπρο και τους εξοπλισμούς..Για το συνταξιοδοτικό, το ασφαλιστικό,την τηλεόραση και την υγεία μας..Και, πρόπάντων, για το ποιός κυβερνάει αυτό τον τόπο...Θα σε κοιτάξει σαν νάσαι από άλλο πλανήτη, θα μουρμουρήσει μέσα του: "Δε μας παρατάς ρε φίλε.." και θα συνεχίσει να διαβάζει τα νέα του χρηματιστηρίου, τρώγοντας τρία χάμπουργκερ..

Αυτό λοιπόν είναι το τίμημα της Δημοκρατίας; Γιαυτό λοιπόν βασανίστηκε τόσος κόσμος σ'αυτά τα εφτά μαύρα χρόνια της 21ης Απρίλη 1967; Για να γκρεμίσει τη βαρβαρότητα της δικτατορίας και να χτίσει την παρακμή της δημοκρατίας;

Επιστροφή στην κορυφή
Κλασσικοπερίπτωσις
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 21, 2009 10:11 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://klasikoperiptosi.blogspot.com/2009/04/blog-post_21.html


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Η ΧΟΥΝΤΙΚΗ ΤΥΡΑΝΝΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ


Πέρασαν 42 ολόκληρα χρόνια απο τότε που ο "ΙΔΕΑ" έγινε ιδέα και πράξη εναντίον του λαού και του θεσμού της δημοκρατίας αφού δημοκρατία το 67 ούτως ή άλλως δεν υπήρχε.

Έχουν γραφτεί πολλά για τη χούντα του Παπαδόπουλου και της παρέας του. Άλλα πλησιάζουν με λυρικό και συναισθηματικό τρόπο το θεμα, άλλα προσπαθούν να αραιώσουν το τοξικό μίγμα των κίβδηλων εθνικο-χριστιανικών επιχειρημάτων της μασωνικής χουντοπαρέας (μην ξεχνάμε ότι η χούντα διάλεξε ως έμβλημά της αυτό που ήδη χρησιμοποιούσε η "Μεγάλη στοά " της οδού Αχαρνών).

Όμως και τότε και τώρα οι δυνάμεις της "Νέας εποχής" χρησιμοποιούσαν τις ίδιες αντιλαϊκές μεθόδους,χούντες,πραξικοπήματα, ψευτοεπαναστάσεις,στρατιωτικές ή απροσχημάτιστες πολιτικές παρεμβάσεις σε έθνη-κράτη ή και προκατασκευασμένους απο τα πριν "ψυχρούς πολέμους" με ένα και μόνο στόχο :την πλήρη και απόλυτη υποδούλωση των λαών στα νέα δόγματα της "Νέας θρησκείας".

Με το πραξικόπημα της μασωνο-παρέας και την επιβολή μιας 7χρονης δικτατορίας στην Ελλάδα, οι επιτελείς της "Νέας εποχής" Αμερικάνοι "πέτυχαν με ένα σπάρο δυό τρυγόνια":

α) Εγκατέστησαν ένα απολύτα πειθαρχημένο και υπάκουο στις εντολές τους τυραννικό καθεστώς

β)Τους διέταξαν να χρησιμοποιήσουν το "πατρίς θρησκεία οικογένεια" ώστε ο λαός όταν στο μέλλον ακούει μια απο αυτές τις λέξεις να τις συνδυάζει με την εμετικώτερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΥΤΕ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟΤΕ ΟΥΤΕ ΤΑ "ΓΙΑΤΙ" ΚΑΙ Η ΜΝΗΜΗΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΜΙΑ
ΑΠΟΝΕΥΡΩΜΕΝΗ ΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ,ΑΛΛΑ ΜΙΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.,


Επιστροφή στην κορυφή
Θύμιος



Ένταξη: 19 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 21, 2009 10:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Χούντα του 1967 και ο σύγχρονος φασισμός.
Τότε φυλάκιζαν τους αγωνιστές!
Σήμερα φυλακίζουν και δολοφονούν τη σκέψη.


Η δικτατορία είναι μια συνήθεια του αίσχους:
Μια μηχανή που σε καθιστά κωφάλαλο,
Ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις
Και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις.

Εντουάρντο Γκαλεάνο

Κάθε δικτατορία είναι μια «μηχανή», που πρώτα απ΄ όλα καταδιώκει και βασανίζει τους νέους. Καθεστώς στείρο, όπως είναι, μισεί θανάσιμα καθετί που μεγαλώνει και κινείται. Πολλαπλασιάζει μόνο τις φυλακές και τα νεκροταφεία. Δεν μπορεί να παράγει τίποτε άλλο από κρατούμενους, πτώματα, ρουφιάνους και εξόριστους. Το να είσαι νέος και μάλιστα πολιτικοποιημένος νέος, για τη δικτατορία είναι έγκλημα.
Οι αφηγήσεις για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου είναι «αφηγήσεις» καπηλείας, ηρωποίησης, πολιτικής εξαργύρωσης, «αφηγήσεις» νάρκωσης και λήθης. Και αυτή η πρόσφατη ιστορία μας έχει δοθεί μασκαρεμένη και αφυδατωμένη από τα πολιτικά της μηνύματα.
Αυτή η «ιστορία» σε σχέση με την αληθινή ιστορία, είναι όπως ο εφιάλτης σε σχέση με τα βιώματα της πραγματικής ζωής. Η αλήθεια και η μυθολογία διαπλέκονται και τη θέση των πολιτικών αιτημάτων και μηνυμάτων έχει πάρει το ωχρό πρόσωπο εκείνων που επιδιώκουν όχι μόνο να σβήσουν τις αγωνιστικές μνήμες, αλλά και να επιβάλουν τον ολοκληρωτισμό του αυτοκρατορικού λόγου.
Εξατμίζουν την ιστορική ουσία, δαιμονοποιούν κάποιες εξωτερικές όψεις της δικτατορίας και τις έννοιες με αρνητική συναισθηματική φόρτιση για να επικαλύψουν και να εξωραΐσουν το ιστορικό παρόν.

Αυτό το μικρό κείμενο δεν αποπειράται την αποκατάσταση της ιστορίας. Δεν είναι ιστορικό κείμενο.
Απλώς θέλει να επισημάνει ότι ο σημερινός κυρίαρχος πολιτικός λόγος είναι ένας ταριχευμένος πολιτικός λόγος που αφού έχει μετατρέψει την ιστορία της χούντας σε μούμια Αιγυπτιακή, τη χρησιμοποιεί για να επικαλύψει το σύγχρονο εφιάλτη: Το μακάβριο ολοκληρωτισμό της πλανητικής αυτοκρατορίας.

Ο σύγχρονος σκοταδισμός

Η χούντα της 21ης Απριλίου μπροστά στην πλανητική χούντα που ζούμε σήμερα φαντάζει σαν αποκριάτικος καίσαρας. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου φυλάκιζε τους αγωνιστές και τους αντιπάλους της. Η σημερινή δικτατορία του πλανητικού κράτους υπερβαίνει αυτά τα όρια, είναι χωρίς όρια. Φυλακίζει και δολοφονεί ανθρώπους και ιδέες, αποδομεί την Ιστορία, ακρωτηριάζει συνειδήσεις, ανατρέπει τους μηχανισμούς της σκέψης: Επιβάλλει την ενιαία σκέψη και την ενιαία ταυτότητα.
Οι συνταγματάρχες δεν μπορούσαν να εξοντώσουν τις ιδέες και την ελπίδα. Σήμερα έχουν τελειοποιηθεί τα βασανιστήρια της επιβολής της σιωπής και της καλλιέργειας του τρόμου, έχει αναχθεί σε επιστήμη η τεχνική εξόντωσης των ανθρώπων, των ιδεών και της ελπίδας.
Η Νέα Tάξη χρειάζεται ανθρώπους που να αισθάνονται ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, μη υποκείμενοι σε καμιά εξουσία ή αρχή ή συνείδηση, ωστόσο πρόθυμους να δέχονται διαταγές, να κάνουν ό,τι απαιτούν από αυτούς, να εφαρμόζουν καλά στην κοινωνική μηχανή, χωρίς τριβή, ανθρώπους που να μπορούν να καθοδηγούνται χωρίς εξωτερική βία, να ποδηγετούνται χωρίς ηγέτες, να παρακινούνται χωρίς σκοπό. Σήμερα θέλουν πλάσματα με στενό, μίζερο μυαλό, ταπεινά περιχαρακωμένο στην απληστία και στην ατομική αναρρίχηση. Θέλουν πλάσματα άβουλα, χειραγωγήσιμα, πειθαρχημένα, γρανάζια της κοινωνικής μηχανής: Ο σκοταδισμός στην πιο ακραία, μοχθηρή και εφιαλτική του μορφή.

Τα ιδεώδη της Νέας Εποχής


Το ιδεώδες της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας είναι η υπνωτική αρμονία, η μηχανοποίηση της σκέψης, ο λήθαργος του υποκειμένου. Γι αυτό οι μηχανισμοί της πλανητικής Χούντας στοχεύουν:

* Στην αποδόμηση της ιστορίας, της συλλογικής συνείδησης και των αγωνιστικών παραδόσεων. Κατακερματίζουν τον «παλαιό» κοινωνικό ιστό, με πρόσχημα την ενημέρωση και τον προβληματισμό. Κατακερματίζουν τον «ιστό» της σκέψης και της Έκφρασης με πρόσχημα την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.

*Στην παράλυση της σκέψης και της βούλησης. Υποσκάπτουν τη λογική αποδομώντας κάθε αυτονόητο και κάθε κοινωνικό κριτήριο. Η «νέα λογική» θεωρεί κάθε άποψη εξ ίσου έγκυρη, γιατί ο καθένας είναι φορέας της δικής του αλήθειας. Καταργούν στην πράξη τη λογική, όταν υποβιβάζουν σύνθετες έννοιες στο επίπεδο των αγοραίων απλουστευτικών εξισώσεων. Καταστρέφουν τη σκέψη με τις σούπες των κοινοτοπιών και την ασυδοσία της «ατομικής άποψης». Παραλύουν τη λογική διαμέσου της τυπικής και της «δημοκρατικής» τήρησης ίσων αποστάσεων μεταξύ δικαίου και αδίκου, θύματος και θύτη, καταπιεσμένων και καταπιεστών, βίας και αντι-βίας, καλού και κακού κλπ. Καταστρέφουν, τέλος, κάθε κοινωνικό, ταξικό, πνευματικό, ηθικό, εθνικό, θρησκευτικό έρεισμα του ανθρώπου με το δογματικό πλουραλισμό.

* Στην κατασκευή πραγμάτων και ανθρώπων χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς: «Ανοικτά σύνορα», πολύ-πολιτισμικός πολτός, ανοχή χωρίς όρια, πάθη και ένστικτα χωρίς όρια, δηλαδή άνθρωποι χωρίς αναστολές, χωρίς δισταγμούς, χωρίς ενοχές, νοσηρά ατομικιστές, εν δυνάμει απατεώνες και που θα είναι περήφανοι για το ρεαλισμό τους και τον κυνισμό τους…
Με δύο λόγια η σύγχρονη δικτατορία της Νέας Τάξεις έχει ως έμβλημά της το μίσος για τη σκέψη και τη βούληση και στοχεύει στην κατασκευή ανθρώπων δειλών, μοιραίων και άβουλων οι οποίοι θα ανέχονται τα πάντα και θα παρακολουθούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, την αποσάθρωση και αποτέφρωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

Ο αόρατος πόλεμος

Με τη Χούντα των συνταγματαρχών είχαμε να κάνουμε με συμβατικό πόλεμο. Αυτή μας δίωκε, μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, αλλά διατηρούσαμε πλήρη διαύγεια του πνεύματός μας, είχαμε επίγνωση της ήττας μας. Γνωρίζαμε δηλαδή ότι η εξωτερική ελευθερία μας είχε αλωθεί, αλλά η ελευθερία της σκέψης και της βούλησής μας, συνακόλουθα και της δράσης μας παρέμενε αλώβητη. Συνεπώς η υποδούλωσή μας ήταν προσωρινή.
Με τη σημερινή Χούντα της Νέας Τάξης ο πόλεμος είναι αόρατος, δραματικά πιο επικίνδυνος και καταστροφικός από ένα συμβατικό πόλεμο. Σήμερα ο εχθρός ( η πλανητική Χούντα) στρέφεται επιπλέον και κατά της λογικής, για να την απορρυθμίσει, στρέφεται και κατά της βούλησης, για να την αλώσει. Η Νέα Χούντα εξοντώνει δηλαδή και τη σκέψη και τη βούληση, με τα παραπλανητικά δολώματα της «ελευθερίας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς». Γεννά ηττημένους χωρίς διαύγεια πνεύματος, ώστε να έχουν επίγνωση της ήττας τους, ηττημένους υπερήφανους για την ήττα τους…

Ας μην υπερτιμούμε και δαιμονοποιούμε, συνεπώς, τη βαρβαρότητα των «συμβατικών» δικτατορικών καθεστώτων, επικαλύπτοντας και αποκρύπτοντας ή εξωραΐζοντας τον εφιάλτη του σύγχρονου φασισμού της Νέας Τάξης: Αυτό που κάνει η ηττημένη και καλοαναθρεμμένη «αριστερά»…
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΤΑΒΕΛΗΣ



Ένταξη: 28 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 283
Τόπος: Στύρα Ευβοίας

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 21, 2009 7:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μέσα στην Ιστορία δεν υπάρχει ποτέ μόνο του το σκέλος της βαρβαρότητας και του τρόμου. Υπάρχει και το σκέλος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στη βαρβαρότητα και τον τρόμο. Και στα πλέον ολοκληρωτικά καθεστώτα δρουν και λειτουργούν τα αγωνιστικά κύτταρα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Κάποιοι είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα δαιμονοποιούν τη χουντική τρομοκρατία, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αφανίζονται κυριολεκτικά τα ρυάκια ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΑΓΩΝΑ. Εμφανίζουν μια Ελλάδα νεκρή από ζωή, ακίνητη από τον τρόμο, υποταγμένη στον τρόμο.
Μια τέτοια εικόνα βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα. Δεν είναι, όμως, απλώς μια εικόνα ιστορικά πλαστογραφημένη και παραποιημένη, αλλά και πολλαπλά δόλια:
α). Σπέρνει στις νεότερες γενιές τον τρόμο της ηττοπάθειας.
β). Σβήνει την αγωνιστική μνήμη, συνακόλουθα τη διαλεκτική της Ιστορίας των κινημάτων.
γ). Εξανεμίζει το ήθος των αγωνιστικών ιδεών και τους πρωταγωνιστές.
δ). Επιτρέπει στους ποικίλους «λιποτάχτες» και «φυγάδες» να λοιδορούν, ακόμα και να συκοφαντούν αυτούς που παίζανε το κεφάλι τους…
Κάποιοι δημοσιοκάφροι τηλεστάρ που ήταν ή κρυμμένοι ή την είχανε κοπανήσει στο εξωτερικό, έχουν το θράσος σήμερα να κρίνουν και να «επεξεργάζονται» τα χρόνια της δικτατορίας, πουλώντας διάφορα παραμύθια…
Ο στόχος, όλων αυτών των αρουραίων, είναι η εξάτμιση και η αποξήρανση της Ιστορίας, ο αφανισμός της.
Το παρακάτω κείμενο είναι ενδεικτικό αυτής της πλαστογράφησης, αλλά και εξαφάνισης της ιστορίας, που επιχειρείται από τους ποικίλους λακέδες της Νέας Εποχής…
Έχει δημοσιευτεί στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-6.



Η κίνηση των ιδεών στα χρόνια της Χούντας

Γράφει ο Αντώνης Πλάκας




Κάθε μαχητικό και ριζοσπαστικό κίνημα από την ίδια του τη φύση είναι ευρηματικό και ποικιλόμορφο. Τέτοιο ήταν και το κίνημα που αναπτύχθηκε κατά της Χούντας και στο χώρο των ιδεών.
Αμέσως μετά το πραξικόπημα, μέσα από μια ποικιλία ζυμώσεων άρχισε να αναπτύσσεται ένα παράνομο κίνημα και μια ριζοσπαστική διάθεση αμφισβήτησης στη νεολαία. Η φοιτητική έκρηξη το Μάη του ’68, στη Γαλλία, πυροδότησε και στην Ελλάδα πνευματικές εντάσεις και ριζοσπαστικές ζυμώσεις. Εκφράστηκαν σε μια πρωτοφανή έκρηξη του βιβλίου. Αναπτύχθηκε λοιπόν και εδώ μια αντιδικτατορική κίνηση θεωρητικών και ιδεολογικών ζυμώσεων: Ένα από τα φύτρα της εξέγερσης του Νοέμβρη.

Οι πορτοφολάδες της ιστορίας δεν λείψανε όμως και εδώ. Έτσι μιλούν για την εκδοτική αντιδικτατορική δραστηριότητα έχοντας ως αρχή και τέλος τα «18 Κείμενα». Η έκδοση των «18 Κειμένων», βεβαίως, ήταν κι αυτή μια από τις πολλές εκδηλώσεις της αντιδικτατορικής πάλης στο χώρο του βιβλίου. Μια εκδήλωση ωστόσο αρκετά καθυστερημένη. Το αντιδικτατορικό κίνημα είχε δημιουργήσει, πολύ πριν, σημαντικές ρωγμές στο χουντικό καθεστώς. Στη σφαίρα της εκδοτικής δραστηριότητας αυτό είχε εκφραστεί με τη δημιουργία εκδοτικών-αντιδικτατορικών εστιών και «στεκιών».
Οι πέντε πρώτοι ιστορικοί εκδοτικοί οίκοι που σπάσανε τη χουντική τρομοκρατία στο βιβλίο ήταν: «Κάλβος» το 1968, «Στοχαστής» και «Κείμενα» το 1969, «Επικαιρότητα» και «Νέοι Στόχοι» αρχές ’70.
Ο «Κάλβος» με ένα πλατύ εκδοτικό πρόγραμμα κλασσικών κειμένων της αστικής και μαρξιστικής κουλτούρας ( Ανώνυμος, Χέρτσεν, Μπελίνσκι, Μακιαβέλλι, Χάουζερ, Γιανίδη, Πίλκα κλπ)
Ο «Στοχαστής» με εκδόσεις πιο άμεσα πολιτικές (Ρήγας, Γληνός, Μάξιμος, Σβώλος, Μαρξ, Μπρεχτ, Γκράμσι, Χιχμέτ κλπ).
Τα «Κείμενα» με εκδόσεις λογοτεχνικού κυρίως χαρακτήρα (Θεοτόκης, Μπρεχτ, Βάις, Λεκατσάς, Σκαρίμπας, Κατσαρός, Αλεξάνδρου κλπ).
Η «Επικαιρότητα», «Διεθνής Επικαιρότητα» τότε, με νεοελληνικά κείμενα ιστορικού κυρίως χαρακτήρα ( Σκληρός, Φιλάρετος, Κορδάτος, Ψυρούκης κλπ).
Τέλος οι «Νέοι Στόχοι» ήταν ο πρώτος εκδοτικός οίκος με ένα πρόγραμμα ανοικτά πολιτικό, προσανατολισμένο σε συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση, με κείμενα κλασσικών και σύγχρονων μαρξιστών: Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Βάις, Πουλιόπουλο, Μαντέλ, κλπ.
Επίσης οι «Νέοι στόχοι» παρουσιάστηκαν και ως μηνιαίο περιοδικό, το πρώτο πολιτικό περιοδικό που κυκλοφόρησε στα χρόνια της Χούντας (Ιούλιος 1971, εκδότης Θύμιος Παπανικολάου). Το περιοδικό κάτω από τις πολλαπλές και ποικίλες μορφές διώξεων και τρομοκρατίας (αστυνομικών, δικαστικών κλπ) δεν μπόρεσε να συνεχίσει παραπάνω από ένα χρόνο.

Προς τα τέλη του 1970 και το ’71 εμφανίστηκαν πολλοί ακόμα νέοι εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία «στέκια», αποδεικνύοντας ότι η «ροπή» προς την εκδοτική κατεύθυνση ήταν ένα φαινόμενο πολιτικό που αντανακλούσε το ανερχόμενο αντιδικτατορικό κίνημα και αποτελούσε μια πρώτη οργανωτική μαγιά των μετέπειτα μαζικών αντιδικτατορικών εκδηλώσεων.

Ήταν τέτοια η έκρηξη αυτού του φαινομένου που θορύβησε το χουντικό Τύπο, ο οποίος άρχισε μια σκοταδιστική καμπάνια κατά του αριστερού βιβλίου.
Η «Εστία» στις 22/11/1971 καταχωρεί επιστολή με τον τίτλο τα «Ερυθρά έντυπα». Μεταξύ άλλων γράφει:

«Είναι, πράγματι, απαράδεκτος η ασυδοσία, η οποία παρατηρείται εις την χώρα μας –και δη υπό καθεστώς εντόνως αντικομμουνιστικόν! Αναφορικώς με την ελευθέραν κυκλοφορίαν πάσης φύσεως κομμουνιστικών εντύπων…
» Χαρακτηριστικόν παράδειγμα, όπου αθορύβως ο κομμουνισμός θέτει δυναμίτιδα εις τα θεμέλια του αστικού καθεστώτος, αποτελεί το εξής γεγονός, το οποίο και σας αναφέρω: Ακριβώς δίπλα της εισόδου ενός των μεγαλυτέρων λειτουργούντων εν Αθήναις φροντιστηρίων, επί της οδού Σόλωνος, όπου φοιτούν εκατοντάδες νέων, που προετοιμάζονται δια τας εισιτηρίους εξετάσεις των Ανωτάτων Σχολών, λειτουργεί βιβλιοπωλείον, επί της προθήκης του οποίου «φιγουράρουν» εν μέσω των εγχειριδίων της Αλγέβρας, Γεωμετρίας, Φυσικής, Χημείας κλπ κατ΄αποκλειστικότητα και τα εξής: Τσε Γκεβάρα: «Πολιτικά Κείμενα», προλογίζει ο Φιντέλ Κάστρο. Περιοδικόν «Νέοι Στόχοι»: Μεταξύ των καθαρώς κομμουνιστικών περιεχομένων του, προηγείται η «Προσφώνηση στην Ένωση κομμουνιστών» υπό των Μαρξ-΄Ενγκελς. Λ. Τρότσκι: «Ιστορία της Ρωσσικής Επαναστάσεως», και πλείστα παρεμφερή…».


Με το ίδιο πνεύμα επιτίθενται ενάντια στο αριστερό βιβλίο η «Πολιτεία» ( 24.11.71), «Ελεύθερος Κόσμος»(25.11.71), «Βραδυνή»(16.12.71).

Τον ίδιο καιρό κυκλοφορεί εγκύκλιος της ΓΔΕΑ με κατάλογο 130 βιβλίων και περιοδικών και μοιράζεται σε όλη την Ελλάδα με στόχο την ανάσχεση της ολοένα αυξανόμενης εκδοτικής δραστηριότητας.

Όποιος συνεπώς σήμερα αναφέρεται στην εκδοτική δραστηριότητα στα χρόνια της δικτατορίας δεν μπορεί να παρακάμψει όλα τα παραπάνω. Και όμως όλη αυτή η ιστορία στο χώρο των πνευματικών ζυμώσεων έχει στρεβλωθεί και παρασιωπηθεί ή έχει πάρει τη θέση «του εφαλτήρα για τους φιλόδοξους τζόκεϋ των κοινοβουλευτικών μας ιπποδρομιών». Γιατί, όμως αυτή η παραποίηση; Ο λόγος είναι απλός. Οι πρωτοπόροι αγωνιστές και στο χώρο της πνευματικής κίνησης ήταν αριστεροί ανένταχτοι και αμφισβητίες των κατεστημένων κομματικών μηχανισμών.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ένα βιβλίο που αποκαθιστά κάπως την ιστορική αλήθεια πάνω στο εκδοτικό φαινόμενο στα χρόνια της δικτατορίας είναι του Λουκά Αξελού, «η εκδοτική δραστηριότητα και κίνηση των ιδεών στην Ελλάδα» (Στοχαστής).



_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κλασσικοπερίπτωσις
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 22, 2009 8:15 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://klasikoperiptosi.blogspot.com/2009/04/blog-post_7340.html


ΝΗΣΟΣ ΚΕΑ ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ "ΕΚΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ "ΟΙ ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ -ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Τη Δευτέρα του Πάσχα ήλθα με την οικογένεια στη Τζιά να ξεκουραστούμε για κανα-δυό ημέρες.
Με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο, θυμήθηκα τα παιδικά χρόνια όταν ο συγχωρεμένος ο πατέρας, μου μιλούσε για το πραξικόπημα και τον "τρελό δικτάτορα που γυαλίζει το μάτι του".
Ύστερα,εφηβεια, Πολυτεχνείο, Αττίλας, μεταπολίτευση, "εκτοπισμός" των χουντικών "εις την νήσον Κέα", η δίκη της χούντας.

Με αυτές τις αναμνήσεις που ήλθαν στο ...προσκήνιο λόγω ημερομηνίας και τοποθεσίας, βρέθηκα σε ενα μαγαζί απο αυτά που πουλάνε τα πάντα. "Καλησπέρα σας έχετε εφημερίδες;Μόνο αλβανικές και βουλγάρικες κύριε". Μένω αμίλητος για λίγο και σαν να μήν έδωσα σημασία στην απάντηση κοιτούσα δεξιά-αριστερά προσπαθώντας να εντοπίσω κάποια ελληνική εφημερίδα. Πράγματι μόνο καμιά ντουζίνα αλβανικές και σλάβικες, λίγο πιο δεξιά δεκάδες στριμωγμένα βιβλιαράκια αστυνομοσεξουαλικού περιεχομένου (απο αυτά που προορίζονται για σκότωμα ώρας και ψυχής) και σχεδόν παντού διάφορα τουριστικά προϊόντα με έντονη μπόχα της made in Greece παρακμής.

'Οταν ρώτησα αν υπάρχουν μαγαζιά που να πωλούν ελληνικές εφημερίδες, ο καλός Έλληνας καταστηματάρχης μου μίλησε για κάποιον στη χώρα που "αν και δεν τον συμφέρει εν τούτοις φέρνει".

Δεν ξέρω αν λυπήθηκα περισσότερο για την κατάντια των συμπατριωτών μου ή την απαξίωση των ελληνικών εφημερίδων, αυτό όμως που κατάλαβα είναι ότι ο Αλβανός, ο Βούλγαρος ή ο Πακιστανός μετανάστης δεν περιμένει απο την κάθε μια "Πετρούλα" να τον ενημερώσει και προτιμά να βασανίσει λίγο το μυαλό του με την ανάγνωση έστω και μιάς υποτυπώδους ενημερωτικής αξίας φυλάδας.

Τα πέτρινα εκείνα χρόνια η χούντα είχε επιβάλλει παντού λογοκρισία και ο λαός δεν πίστευε τίποτα απ΄όσα διάβαζε στις εφημερίδες παρ΄όλα αυτά τις αγόραζε γιατί έστω και κουτσουρεμένο θεωρούσε ιερό το δικαίωμά του στην ενημέρωση.
Σήμερα που η λογοκρισία είναι πιο γενικευμένη και αφαιρεί κάθε τι που θα προκαλέσει σκέψη και αναζήτηση της αλήθειας ,ο λαός απεμπόλησε το βαθύτατα πολιτικό του δικαίωμα στην ενημέρωση, έχασε τα δόντια του, απονευρώθηκε και έγινε σαν το γέρο που μπορεί να ζήσει τρώγοντας μόνο χυλό.

Μελαγχόλησα όταν σκέφτηκα πόσο σατανικώτερη και τυραννικώτερη είναι η σημερινή αόρατη χούντα που απονεύρωσε τον κόσμο και κατάντησε ένα λαό να ικανοποιείται με την πνευματική τροφή μιας βοθρώδους τηλεόρασης και ενός δυσώδους χυλού ψευτοενημέρωσης.

Ο Γκαιμπελισμός της σημερινής τυραννίας των ΜΜΕ δεν αρκείται σε μια εξωτερική ένδειξη υποταγής, θέλει τον πολίτη με χαλασμένη συνείδηση και συγκεχυμένη σκέψη, να καταπίνει αμάσητα τα "δόγματα" της "Νέας εποχής" προσφέροντάς του σε αντάλλαγμα πληθώρα μισοτελειωμένων "αποκαλυπτικών" ρεπορτάζ και ρεαλιστικών εικόνων απο κοινωνικές δυστυχίες, ώστε να τον εξοικειώσει με το φρικτό και το άδικο και έτοιμο τότε να τον παραδώσει στην εξουσία της νέας παγκόσμιας χούντας.

Επιστροφή στην κορυφή
Στεφ. Ληναίος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 22, 2009 11:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η ΧΡΥΣΗ « ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ » ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
====================================
Η «αντιδικτατορική» τηλεοπτική εκπομπή του κ.Τσίμα, στο ΜΕGA, στα μεσάνυχτα της Τρίτης,21.4., πρόσφερε,κατά τη γνώμη μας,μεγάλη υπηρεσία στον ιστορικό του μέλλοντος.

Μας παρουσίασε κάποιους καλεσμένους του που, οι περισσότεροι, έζησαν και είδαν τη μαύρη επταετία, άλλοι από την πλατεία Κολωνακίου κι άλλοι καμαρώνοντας που ο Άγνωστος Πόλεμος και το ΒΙΝGO έφτασαν σε ακροαματικότητα τo 75%..!!

Μερικοί μάλιστα, στα διαλείμματα της άνετης ζωής τους,έκαναν και λίγη ‘αντίσταση’... Άλλοι τραγουδώντας στα κρυφά Μίκη Θεοδωράκη, άλλοι ανεβάζοντας έργα που τους λογόκριναν μερικές ατάκες, άλλοι παίζοντας σε τηλεοπτικές εκπομπές με πολλά…υπονοούμενα και άλλοι επειδή πέρασαν ένα βράδυ από την αυλή του Πολυτεχνείου...

Ευτυχώς τουλάχιστον ότι ένας από αυτούς είταν ειλικρινέστατος.Είπε αφελέστατα:
« Ό,τι κάναμε το κάναμε από απελπισία, επειδή δεν μπορούσαμε να βρούμε δουλειά σε κανένα θέατρο.Κι εδώ που τα λέμε ο στόχος μας δεν είταν ο Παπαδόπουλος & η δικτατορία αλλά η μικροαστική αντίληψη του Έλληνα..!!»

Έτσι λοιπόν, οι μέλλουσες γενιές, δίπλα στους ιδεολόγους που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και χάθηκαν, θα μάθουν και για το «αντιστασιακό» χόμπυ μερικών εκλεκτών του προδικτατορικού και του μεταδικτατορικού κατεστημένου.

22.4.09
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 22, 2009 12:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 – ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ


Για την κίνηση των ιδεών και το εκρηκτικό εκδοτικό φαινόμενο μιλήσαμε ήδη. Αυτό το αντιστασιακό φαινόμενο άρχισε δειλά-δειλά στα τέλη του 1968 και αρχές του ’69 και φούντωσε το 70-71.
Εδώ θα δώσουμε ένα πίνακα πολύ συνοπτικό και των άλλων ζωντανών εκδηλώσεων και ζυμώσεων στην περιοχή των Γραμμάτων και της Τέχνης.
Ασφαλώς η έρευνα μας θα έχει παραλείψεις και ατέλειες. Ωστόσο αποδείχνει το πόσο άθλια και δόλια παραπλανητική ήταν η εκπομπή του Παύλου Τσίμα.
Πάνω σε αυτή την καθεστωτική εκπομπή, βγαλμένη από τα εκτροφεία του Συγκροτήματος Λαμπράκη θα επανέλθουμε.


Η πραγματική εικόνα.


Τα ξημερώματα μιας ανοιξιάτικης Παρασκευής του 1967, τα στρατιωτικά άρματα κατέλυσαν την αστική δημοκρατία και Βρήκαν τον πολιτικό κόσμο να κοιμάται τον ύπνο τον βαθύ, το ίδιο και τη συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών.

1.- Πολλά θέατρα κλείνουν: το «Βεάκη», όπου ο Μάνος Κατράκης με την Έλλη Φωτίου, έπαιζαν το «Καληνύχτα Μαργαρίτα», το Δημοτικό Πειραιά, όπου ο Τζαβαλάς Καρούζος έπαιζε τον «Εμπορο της Βενετίας» του Σέξπιρ, η «Αυλαία», στον Πειραιά όπου ο θίασος του Διονύση Παπαγιαννόπουλου έπαιζε την «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, το «Θέατρο της Νέας Ιωνίας», όπου ο Γιώργος Μιχαηλίδης είχε ανεβάσει μονόπρακτα των Παύλου Μάτεσι, Βασίλη Ανδρεόπουλου και Βαγγέλη Γκούφα.

2.- Λίγες μέρες μετά διαλύουν το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Ο Βασίλης Μεσολογγίτης και Στέφανος Ληναίος παύονται από πρόεδρος και γενικός γραμματέας αντίστοιχα καιιδρύεται το « Εθνικόν Σ.Ε.Η.».

3.- Μεταξύ των πρώτων εφτά χιλιάδων που πιάστηκαν τη νύχτα του πραξικοπήματος, ήταν πολλοί οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί άνθρωποι μεταξύ των οποίων οι ποιητές Γιάννης Ρίτσος και Βασίλης Ρώτας και ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούζος. Εκατοντάδες βιβλία απαγορεύτηκαν αμέσως, ο
εκδοτικός οίκος «Θεμέλιο» σφραγίστηκε και «επιλήψιμοι» δίσκοι απαγορεύτηκαν.

4.- Κόβονται πολλοί ηθοποιοί από ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές και βάζουν άλλους στη θέση τους. Απαγορεύουν στον Τύπο να δημοσιεύουν ονόματα ανθρώπων των Γραμμάτων και της Τέχνης, ανεπιθύμητα στη χούντα. Τα κόβουν ακόμη και από τους τίτλους ταινιών και ραδιοφωνικού θεάτρου.

5.- Κυκλοφορεί το ΘΕΑΤΡΟ του Θ.Κρίτα με το μεγάλο λεξικό των ανθρώπων του Θεάτρου από το οποίο η χούντα έκοψε πέντε ονόματα: Θεοδωράκης, Μελίνα, Ειρήνη Παππά, Βασίλης Μεσολογγίτης, Στέφανος Ληναίος.

6.- Δραπετεύουν Στέφανος Ληναίος,Έλλη Φωτίου,Σπύρος Γιαννάτος, Μηνάς Χρηστίδης,Γερ.Σταύρου κ.α. στο Λονδίνο και το Παρίσι. Αντιδικτατορικά μηνύματα Γιώργου Σεφέρη και Αννας Συνοδινού.

7.- Εξαρθρώνεται το δίκτυο Θεοδωράκη. Βασανίζονται ο Περικλής Κοροβέσης και η Κίττυ Αρσένη. Δικάζονται ερήμην Τατιάνα Μιλλιέξ, Στέφανος Ληναίος κ.α. Δραπετεύουν στο Λονδίνο Κοροβέσης, Αρσένη, Βότσης, Μυλωνάς κ.α.-

8.- Ιδρύεται στο Λονδίνο η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ που οργανώνει αμέτρητες συγκεντρώσεις και ενημερώνει συνεχώς την Ευρώπη για τα γεγονότα στην Ελλάδα. Μελίνα Μερκούρη, Ασπασία Παπαθανασίου, Μίνως Βολονάκης, Στέφανος Ληναίος, Ελλη Φωτίου, Λάκης Καραλής και Τζων Θεοχάρης, δίνουν ρεσιτάλ και οργανώνουν αντιδικτατορικές συζητήσεις σε πολλά Θέατρα και σε Αγγλικά Πανεπιστήμια.

9.- Αρχίζει η επιστροφή πολλών αυτοεξορίστων,στα τέλη 1970. Άλλοι έχουν βγει από τη φυλακή με τη γενική αμνηστία. Ήδη το εκδοτικό φαινόμενο αρχίζει να φουντώνει. Εκδίδεται και το αντιδικτατορικό βιβλίο:18 ΚΕΙΜΕΝΑ.

10.- Οι απαγορεύσεις, όμως θεατρικών παραστάσεων συνεχίζονται:
Απαγορεύσεις έργων:Θεατρο ΟΡΒΟ και ΑΛΦΑ,Ληναίου-Φωτίου,1971-74: ΑΥΤΟΨΙΑ, Γ.Μιχαηλίδη.
ΕΠΙΙΚΙΝΔΥΝΟ ΦΟΡΤΙΟ Κ.Μουρσελά.
ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ,Ν.Ζακόπουλου.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Γ.Σταύρου-Δ.Χατζή.
ΟΙ ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΟΡΕΣ Μ.Κούντερα,.
ΟΙ ΡΟΖΕΜΠΕΡΓΚ,Αλαίν Ντεκώ.
Κόπηκαν και οι συζητήσεις της Παρασκευής, έπειτα από εξαντλητική ανάκριση του Στεφ.Ληναίου, από το Μάλλιο.

Σημείωση: Ο Τσίμας και η «παρέα» του κάνανε εκπομπή για το Θέατρο και αφάνισαν παντελώς όλα αυτά τα απαγορευμένα έργα. Αντιλαμβάνεται κανείς την αξιοπιστία αυτής της εκπομπής και πόσο «στημένη» ήταν…

11.- Διαλύουν την Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (Ε.Μ.Ε.Π.) που οργάνωνε ελεύθερες συζητήσεις στο Θέατρο ΑΛΦΑ γύρω από μεγάλα, σύγχρονα, Ελληνικά προβλήματα: Πεσμαζόγλου, Πεπονής, Τσουδερού, Τσάτσος, Κακριδής κ.α.

Το Μάρτη του 1973 δίνει μια συγκλονιστική ομιλία, στο Θέαρο ΑΛΦΑ, ο καλεσμένος της ΕΜΕΠ διάσημος Γερμανός συγγραφέας Γκύντερ Γκράς. Μετά από 3 μέρες τον απελαύνουν, διαλύουν την Εταιρεία, εξορίζουν τους ιδρυτές της και κλείνουν το ΑΛΦΑ.

Σημείωση: Και αυτό πνίγηκε από τον σταρ του Λαμπρακιστάν...

12.- 1200 υπογραφές ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών, καταγγελίας και συμπαράστασης στον αγώνα κατά της στράτευσης των φοιτητών. Εξοντωτική ανάκριση από τη χούντα και υποχρεωτική υπογραφή δήλωσης μετανοίας. Όσοι δεν υπέγραψαν, κόπηκαν από οποιαδήποτε ραδιοτηλεοπτική παραγωγή.

13.- Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ του Μπρεχτ, με προκλητικά αντιδικτατορική σκηνοθεσία του Γ.Μιχαηλίδη, το ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ και δυο επιθεωρήσεις, η Μαριέττα Ριάλδη, ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ο Γ.Μιχαλακόπουλος,μαζί με το Ελεύθερο Θέατρο, παρουσιάζουν έργα που ερεθίζουν το διψασμένο κοινό.

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΝΙΓΗΚΑΝ από τον καθεστωτικό "πλουραλιστή" Τσίμα και την παρέα του.

Ο πίνακας είναι λειψός, αναμφίβολα θα υπάρχουν ακόμα και άλλα γεγονότα που δεν ανακαλύψαμε στην έρευνά μας. Ωστόσο και αυτά δείχνουν την επιλεκτική δολιότητα των καλεσμένων από τον Τσίμα, αλλά και την «αγωνιστική» ποιότητα και ήθος των καλεσμένων…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Τρι Νοέ 23, 2010 9:07 pm, 3 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Θύμιος



Ένταξη: 19 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 22, 2009 5:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το αγοραίο λίπος της ιντελλιγκέντσιας της Πλατείας Κολωνακίου


Ο Στέφανος Ληναίος, με εύστοχο σκωπτικό τρόπο παρατηρεί: «Η «αντιδικτατορική» τηλεοπτική εκπομπή του κ.Τσίμα, στο ΜΕGA, στα μεσάνυχτα της Τρίτης,21.4., πρόσφερε, κατά τη γνώμη μας, μεγάλη υπηρεσία στον ιστορικό του μέλλοντος».
Θα προσθέταμε: Όχι μόνο στον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά και στους κοινωνικούς αγωνιστές του παρόντος και του μέλλοντος.

Σπάνια συναντάς «συντεχνίες» καλλιτεχνικών κυκλωμάτων που να προβάλλουν τόσο αγοραία τη φαυλοηλιθιότητά τους και κυρίως την καλοαναθρεμμένη επιδερμίδα του ατομικισμού τους, κάτω από την οποία κατακάθεται το ξύγκι του αστικού συμφιλιωτισμού και της ραφιναρισμένης «μανίας» να τραβήξουν από την ιστορία «τσάμπα» την αφρόκρεμα της αντιδικτατορικής πάλης, στον τομέα των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Σπάνια συναντάς τόσο προκλητικούς πορτοφολάδες της ιστορίας.

Όταν η εξουσία των εξουσιών στις Τέχνες και τα Γράμματα, το Συγκρότημα Λαμπράκη, «γράφει» την αντιδικτατορική πάλη, μέσω του δημοσιογραφικού του σταρ και της ιντελλικέντσιάς του, τότε αρχίζει να μεγαλώνει η πεποίθηση ότι και η ψείρα ενός κουρελή ζητιάνου είναι πιο σημαντική, πιο αναγκαία, να το πούμε έτσι, στο μηχανισμό της ιστορίας, από όλους αυτούς τους εγωιστές, τους φροντισμένα καλλιεργημένους και ολότελα υποταγμένους στα καθεστωτικά συγκροτήματα…

Σπάνια συναντάς
τέτοια σκανδαλώδη πρόκληση καλλιτεχνών οι οποίοι διακατέχονται από την υπερβολική έγνοια για τον εαυτό τους, από την ανυπόφορη νόσο της αποθέωσης των συνηθισμένων γεγονότων της διανοητικής τους ρουτίνας. Αυτά τα γεγονότα της διανοητικής τους ρουτίνας και της επαγγελματικής τους «κερδοφορίας» τα ανήγαγαν σε «Αντίσταση» κατά της χούντας!!!

Η ιστορία και η πρακτική των περισσοτέρων από αυτές τις «εκλεκτές» συντεχνίες που ο κ. Τσίμας κάλεσε είναι σημαδεμένη από τη γνωστή φιλοσοφία που έχει δηλητηριάσει το «σώμα» της επαρμένης και μικροαστικής διανόησης. Τη φιλοσοφία της προσαρμοστικότητας σε κάθε καιρό, του άνετου διαμερίσματος, τη φιλοσοφία που διδάσκει ότι το πιο σπουδαίο πράμα στη ζωή είναι το μαλακό, το ζεστό, το λιπαρό…

Με οδηγό αυτή τη φιλοσοφία κάνανε την «αντίστασή» τους στη Χούντα. Και μάλιστα όταν οι ριζοσπαστικές ζυμώσεις και κινήσεις έρεαν στο δρόμο.
Οι περισσότεροι καλεσμένοι του Τσίμα ήταν σκανδαλωδώς απόντες από τα κινήματα της εποχής και μάλιστα κάποιοι λειτουργούσαν σύμφωνα με τας «υποδείξεις».

Είναι σκάνδαλο
να εμφανίζεται μια κρατική εκπομπή, «Εκείνος και Εκείνος» σαν σημαδιακή, αντιστασιακή πράξη. Όχι μόνο γιατί κάποιοι λίγοι και «εκλεκτοί» καταλάβαιναν κάποιες «εξυπναδούλες» της, αλλά γιατί, με τη «χτενισμένη» έγκριση των μηχανισμών της χουντικής προπαγάνδας, ήταν το άλλοθί της. Δεδομένου ότι τη θεωρούσαν εντελώς ακίνδυνη. Τα επικίνδυνα πρόσωπα και τα πολυσήμαντα έργα δεν τα «χτένιζαν».Τα έκοβαν για πάντα. Και τους ηθοποιούς, τους απέκλειαν από παντού.
Σε αντίθεση με αυτούς που έπαιζαν στον ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ του Φώσκολου και στο ΤΑNGO του Κούρκουλου που χειροκροτούσε ο Παπαδόπουλος και τους έκανε και το τραπέζι σπίτι του…

Ο κ. Αρζόγλου από την άλλη δεν μπόρεσε να «ανακαλύψει» κάποια σοβαρή αντικαθεστωτική του πράξη, εκτός από την καταστροφή… των επίπλων του Εθνικού Θεάτρου από «απελπισία» και «μανία» εναντίον όχι του Παπαδόπουλου, αλλά των «μικροαστών», όπως δήλωσε ο ίδιος...
Η δική του μικροαστική απελπισία υψώνεται σε πράξη «αντίστασης» κατά των μικροαστών. Καραμπινάτη αναδρομική ηλιθιότητα… Την οποία συνεχίζει τώρα, σε όλα τα ανόητα σήριαλ.

Ο Καζάκος παραμιλάει για το «Μεγάλο Τσίρκο».
Ναι, ήταν ένα έργο με πολλές παραβολές και έναν εκπληκτικό Ξυλούρη, περισσότερο όμως λαϊκίστικο και κερδοφόρο. Το οποίο η χούντα δεν το φοβήθηκε. Είναι γνωστές οι καθημερινές συναλλαγές Καζάκου και λογοκριτών για να αφαιρεθούν κάποιες «ενοχλητικές» ατάκες και όχι όπως το εμφάνισαν, σαν επικίνδυνο έργο κατά της χούντας. Τα έργα που ήσαν επικίνδυνα ( και είναι πολλά και πολύ γνωστά ποια..)τα έκοβαν ολόκληρα και για πάντα.
Βεβαίως οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου δεν τρώγανε κουτόχορτο. Θα θυμάται ασφαλώς ο κ. Καζάκος το πώς τον μεταχειρίστηκαν οι εξεγερμένοι όταν την πρώτη ημέρα της κατάληψης, αργά τα μεσάνυχτα, ήρθε να «χαιρετίσει» τους εξεγερμένους…
Γιατί, αν δεν με απατάει η μνήμη μου, ο κ.Καζάκος δεν ενοχλήθηκε ποτέ. Έπαιζε άνετα στην κρατική τηλεόραση και γύρισε και επιχορηγημένο, κινηματογραφικό έργο, τη «Λυσιστράτη», με σκηνοθέτη το Γιώργο Ζερβουλάκο, τον μάρτυρα υπεράσπισης της χούντας στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το στιγμιαίο πέρασμά του, μαζί με τη Τζένη και την Υψηλάντη, από την αυλή του Πολυτεχνείου, βέβαια, τους στοίχισε 5 μέρες στο ΕΑΤ-ΕΣΑ… Μάλλον για να τους τιμωρήσουν για αγνωμοσύνη παρά για… «αντίσταση»... Δεδομένου ότι από το 1967 μέχρι και το 1973 ήταν όλοι τους πολύ καλά και φρόνιμα παιδιά…

Δεν θα καταπιαστούμε με τους άλλους της «παρέας». Και δεν θα καταλάβουμε τη συμμετοχή Μαστοράκη. Μερικοί άλλοι όμως, που εκτιμούμε ιδιαίτερα, πώς δέχτηκαν να συνυπάρξουν μαζί του; Λόγω ελευθερίας λόγου ή τους το έκρυψε ο κ.Τσίμας;

Θα πρέπει να θυμίσουμε όμως τις αμέτρητες χορηγίες του αμερικάνικου ιδρύματος FORD (με εισηγητές την κ. Μυριβήλη και τον πάλαι ποτέ «σκληρό» κριτικό κ. Θεόδωρο Κρητικό..) που γέμιζε τις τσέπες πολλών εκλεκτών, φίλων του συγκροτήματος με αντάλλαγμα τη σιωπή τους. Από το Θέατρο Τέχνης μέχρι το Θόδωρο Αγγελόπουλο.
Θα μπορούσαν να πουν πολλά, η Άννα Συνοδινού, ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, η Λιλή Ζωγράφου και η Ροζίτα Σώκου, που αρνήθηκαν, το γνωστό πρακτορείο της C.I.A…
Όποιος ενδιαφέρεται και για άλλες συνταρακτικές λεπτομέρειες, με ονόματα και γεγονότα, ας ανατρέξει στο περιοδικό ΑΡΔΗΝ του Νοέμβρη 2005.

Μόνο δύο λόγια για το Σαββόπουλο. Η μόνη του αντίσταση ήταν λίγες μέρες κράτησης στα κελιά της Μπουμπουλίνας, αρχές Σεπτέμβρη 1967,επειδή βρέθηκε, κατά λάθος, στη λίστα αυτών που κρύβανε το Μίκη (αν θυμάμαι καλά). Εκεί εμπνεύστηκε από μία απαστράπτουσα προσωπικότητα, την κομουνίστρια κ. Μάρω και το αντίστοιχο τραγούδι. Έκτοτε πηγαινοερχότανε στην Ιταλία χωρίς καμιά δυσκολία και χωρίς καμιά άλλη δραστηριότητα, ως μη επικίνδυνος για τη χούντα. Όταν άλλοι δεν τολμούσαν να σκεφτούν ένα ταξίδι…

Αυτής της ποιότητας και της ιστορικής εγκυρότητας ήταν η εκπομπή του Τσίμα.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΔΑΦΝΗ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Απρ 23, 2009 3:19 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ- Fort


Η ΔΙΑΒΟΗΤΗ FORD FOUNDATION


Περιοδικό ΑΡΔΗΝ - τεύχος 56 - Οκτ.-Νοε. 2005
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ανοιχτό Θέατρο
που εξέδιδε ο Γιώργος Μιχαηλίδης, στο τεύχος του Νοεμβρίου του 1972,
είχε αποσταλεί ως επιστολή, για ευνόητους λόγους υπό το ψευδώνυμο
Δ.Φ. Ελευθερίου. Σήμερα μπορούμε, τουλάχιστον, να δημοσιεύσουμε το
όνομα του συγγραφέα, του Γιώργου Χατζόπουλου των εκδόσεων «Κάλβος»

(Άρδην).
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''


"Της θαλάσσης καλύτερα φουσκωμένα τα κύματα να πνίξουν την πατρίδα
μου ωσάν απελπισμένην έρημον βάρκαν. […]. Παρά προστάτας νάχωμεν."


Ανδρέας Κάλβος



Αγαπητό Α.Θ.

Παρακαλώ να δημοσιεύσεις τις ακόλουθες απόψεις μου, που αναφέρονται
στο γνωστό πια πανελλήνια γεγονός της «μαζικής» επιχορήγησης των
συγκαιρινών μας Ελλήνων διανοουμένων από το «ίδρυμα Φορντ».

1) Έχω τη γνώμη ότι επιβάλλεται η, σύντομη έστω, διαπραγμάτευση των
ηθικών, ιδεολογικών και ψυχολογικών προβλημάτων, τα οποία έφερε στην
επιφάνεια –και απασχολούν μεγάλη μερίδα την κοινής γνώμης– τόσο η
πρωτοβουλία των ιθυνόντων του ιδρύματος Φορντ να περιλάβουν
γενναιόψυχα και τους Έλληνες δημιουργούς υπό «τας χρυσάς πτέρυγας»
της προστασίας τους, όσο και η σπουδή των διανοουμένων μας
(πρεσβυτών και νεοσσών, καλλιτεχνών κι επιστημόνων, ατόμων και
ομάδων) να ζητήσουν και να δεχτούν τη δωρεά.
Πράγματι, θα ήτανε σωστή στραβωμάρα αν δεν βλέπαμε ότι τ’
αποτελέσματα των πράξεων τούτων βαραίνουν ιδιαίτερα στην πνευματική
και κοινωνική ζωή του τόπου κι ότι τέτοιες πράξεις ενσαρκώνουν μια
νέα αντίληψη για το ήθος και την ευθύνη του διανοούμενου. Είναι,
δηλαδή, φανερό ότι δεν πρόκειται για ιδιωτικό ζήτημα, που αφορά τα
«συμβαλλόμενα» μέρη, κι ότι τούτο συμβαίνει ανεξάρτητα από τις
όποιες προθέσεις κι εξηγήσεις τους.
Για τη σαφή κι ολοκληρωμένη αντίληψη του προβλήματος δεν αρκεί (παρά
τη χρησιμότητά της) η άντληση πληροφοριών από ξενόγλωσσα έντυπα και
η υιοθέτηση γενικών απόψεων για τις προθέσεις και τη διεθνή
δραστηριότητα του Ιδρύματος Φορντ, άλλα πρωταρχικά χρειάζεται ή
συγκεκριμένη κι ανεξάρτητη ανάλυση των δεδομένων που έχουμε στη
διάθεσή μας. Κατά συνέπεια, ούτε οι ιερές προκαταλήψεις των
επικριτών, ούτε οι «ειλικρινείς» εξομολογήσεις των πρωταγωνιστών
έχουν ουσιαστική αξία — και αλλίμονο αν μετεωριστούμε ανάμεσά τους.

2) Ανάμεσα στις απρόβλεπτες συνέπειες από την ανατροπή ενός
συγκεκριμένου συστήματος πολιτικών σχέσεων είναι, κατά κανόνα, και η
συνήθως ανεπιθύμητη αποδέσμευση ατόμων και ομάδων διανοουμένων από
συμφέροντα και σχέσεις, με τα οποία είχαν συμβιβαστεί και, το
σημαντικότερο, είχαν παγιδέψει τη σκέψη, την πρωτοβουλία και τη
συνείδησή τους στο στενό ορίζοντα αυτού του συμβιβασμού. Η ανατροπή
των πολιτικών σχέσεων, που ίσχυαν μέχρι το 1967, διετάραξε και την
εξάρτηση των περισσότερων διανοουμένων από τους μέχρι τότε νομείς
της εξουσίας και κατεστημένους φορείς του κομματικού ανταγωνισμού.
Η σοβαρότερη μερίδα της
βολεμένης διανόησης βρέθηκε ακούσια στην σκληρή και ηθικά
πλεονεκτική θέση της σχετικής ανεξαρτησίας, γιατί χάνοντας υλικά
προνόμια απαλλάχτηκε και από την στενή πολιτική ποδηγέτηση. Η
εξάτμιση των παλινορθωτικών ονείρων της, με την πάροδο του χρόνου,
από τη μια, και από την άλλη η απόλυτη ψυχολογική δυσκολία να
ενταχθεί στις σχέσεις που διαμόρφωσε η «μεταπολίτευση», έτειναν να
μονιμοποιήσουν την αδεσμευσία της διανόησης. Συνεπώς υπήρχε η
πιθανότητα ώστε η νέα υλική θέση των διανοουμένων, μαζί με την
βαθμιαία αποβολή των αυταπατών, να τους φέρει κοντά στην κατάσταση
και τα προβλήματα των μονίμως αδικούμενων και ταπεινωμένων. Κατά
ιστορική συγκυρία, ήτανε πράγματι δυνατό να μεταμορφωθούν σε
συνειδητούς φορείς αληθινά λαϊκών προοπτικών ή τουλάχιστον, σε
σοβαρούς εκφραστές βαθύτερων και κρισιμότερων προβλημάτων. Η
προσέγγιση της διανόησης στην αληθινή ζωή του τόπου, και μάλιστα
χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της μικροπολιτικής, απόκτησε τη
σημασία της μοναδικής διεξόδου και αποτέλεσε μέρος εντελώς
αντικειμενικών διαδικασιών.

Η προοπτική για την προσέγγιση αυτή έγινε πραγματικός εφιάλτης όχι
τόσο των κορδωμένων χατζηαβάτηδων της επιφάνειας, όσο των έμπειρων
και άγρυπνων κηδεμόνων της «ελευθερίας» και της «ησυχίας» μας. Έτσι
έγινε αναπόδραστη η ανάγκη για το σβήσιμο αυτής της προοπτικής,
πράγμα που μόνο με λεπτή και μελετημένη παρέμβαση μπορούσε να γίνει.
Το ευφυές εγχείρημα της Φορντ, η ψυχολογημένη τεχνική του κι η
γαλαντόμα διάθεση των διαχειριστών της, έφεραν αποτελέσματα και η
συγκομιδή υπήρξε πλούσια.

3) Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ψυχικού ρήγματος
ανάμεσα στο λαό και στις ομάδες εκείνες της διανόησης, που, παρά το
σχετικά πρόσφατο παρελθόν τους, φάνηκε πως συμμερίζονταν τη θέση και
τις αγωνίες του. Η μεταμόρφωση των διανοουμένων σε προικοδοτούμενους
και τροφίμους αλλοδαπών ιδρυμάτων εξουδετέρωσε τις δυνατότητες
επικοινωνίας και διέλυσε το κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσά τους. Γιατί
είναι απλή αλήθεια, βεβαιωμένη από την ιστορική πείρα και
μεταπλασμένη σε κοινή συνείδηση, ότι οι οικονομικές παροχές σε άτομα
και ομάδες από τα διάφορα ιδρύματα, ανεξάρτητα από την υποκειμενική
προαίρεση του κάθε αποδέχτη της παροχής, αποβλέπουν σε σκοπούς πέρα
από κείνους που αναφέρουν οι επίσημες ανακοινώσεις και ότι οι ελέω
μικροπρονομιούχοι που παρουσιάζονται έτσι δεν αξίζουν την τιμή να
τους εμπιστευθείς. Η αίτηση και η αποδοχή των χορηγήσεων από γνωστά
και μη πρόσωπα του πνευματικού κόσμου, εκτός των άλλων, φανέρωσε την
πανικόβλητη μέριμνα για το προσωπικό προνόμιο και την ανικανότητα να
καταλάβουν την παγίδα στην οποία τους οδήγησαν, δηλαδή την απομόνωση
από το ανθρώπινο περιβάλλον τους και την συνακόλουθη ιδεολογική και
συνειδησιακή συρρίκνωσή τους.

Η σύμπραξη στην πρωτοβουλία της Φορντ από τη μια και από την άλλη η
κραυγαλέα καταγγελία των δραστών για τις «δεσμεύσεις», που αναλάβανε
τάχα προσωπικά για να εξασφαλίσουν την εύνοια, αποτέλεσαν την θετική
και την αρνητική προϋπόθεση για την ευόδωση των σχεδίων της Φορντ,
δηλαδή την έκθεση, την απομόνωση και την πολιτική αχρήστευση της
διανόησης. Με τον τρόπο αυτό δύο διαμετρικά αντίθετες στάσεις έγιναν
την κρίσιμη ώρα, η μία εκούσια, η άλλη ακούσια, προωθητικοί
παράγοντες του στόχου της Φορντ.

4) Οι χορηγοί του ιδρύματος Φορντ επιλέγουν τους «τυχερούς» μέσα από
τις διάφορες αντιστασιακές λεγόμενες ομάδες. Τόσο προκλητική κι
επίμονη είναι αυτή η εύνοια προς τους προοδευτικούς διανοούμενους,
ώστε έγινε λαϊκό σκωπτικό αξίωμα η φράση: «Κάνεις αντίσταση—παίρνεις
Φορντ». Αλλά εκτός από το λόγο που αναφέραμε παραπάνω (ότι η
κατηγορία αυτή των διανοουμένων έμεινε χωρίς πολιτικούς κηδεμόνες
και, συνεπώς, είναι επικίνδυνη) υπάρχει και η ανάγκη να οροθετηθεί η
αντίθεση στις καταστάσεις που εν τω μεταξύ προέκυψαν.
Και την ανάγκη αυτή μόνο οι «αντιστασιαζόμενοι» διανοούμενοι είναι
σε θέση να την καλύψουν. Γιατί μόνο αυτοί μπορούν να πλάσουν τα
υποκατάστατα εκείνα που κάνουν να ξεχνιέται το πραγματικό πρόβλημα
και μας ανακουφίζουν από τις διάφορες πιέσεις. Άλλωστε, η απαγόρευση
της ανοιχτής πολιτικής δραστηριότητας προκάλεσε την πολιτική φόρτιση
της πνευματικής κι εκπολιτιστικής ζωής. Κάθε πρωτοβουλία κι εκδήλωση
στον χώρο αυτό απόκτησε πολιτικό ενδιαφέρον, βρέθηκε σε στράτευση,
γιατί αντικειμενικά δεν υπήρχε θέση για την ουδετερότητα. Κι αυτό το
αποτέλεσμα υπήρξε απόρροια αντικειμενικών συγκυριών και δεν
αναχαιτίστηκε ούτε από τη «γραμμή» για «αποχή» και «σιωπή». Έτσι,
όμως, άνοιγαν οι ασκοί του Αιόλου και όλοι οι θεσμοί, όλες οι
κοινωνικές σχέσεις, όλες οι στάσεις απέναντι στα μικρά και μεγάλα
προβλήματα ήταν δυνατό να μπουν κάτω από την ανελέητη κριτική,
πράγμα που θα συνεπέφερε νέες συνειδητοποιήσεις και πιθανά
αποκρυσταλλώματα άλλου είδους.
Αλλά, αντί να επιταχυνθεί και να βαθύνει η διαδικασία αυτή,
επιχειρήθηκε το καναλιζάρισμα της αυθόρμητης ριζοσπαστικής τάσης και
η διοχέτευση του ενδιαφέροντος στα κραυγαλέα μικροζητήματα και στους
άγονους χώρους των «αντιστασιακών» απωθήσεων. Νοσταλγικοί εξωραϊσμοί
του παρελθόντος, μεγαλόσχημα επαναστατικά αναμασήματα και άλλα
γνωστά τέτοια κάλυψαν τον ορίζοντα, εμπόδισαν τη διαδικασία του
προσανατολισμού και συγκρότησαν το αλλοπρόσαλλο σύμπαν των
«αντιστασιαζομένων». Και είναι βέβαιο ότι όποιος βρίσκεται μέσα στη
στεγανή σφαίρα αυτού του σύμπαντος, όσο κι αν έχει βολεμένη τη
συνείδησή του, είναι ένας αχρηστευμένος πολίτης. Γιατί ο
υποκατάστατος αυτός κόσμος που κατασκεύασαν οι διανοούμενοι (με δική
τους ευθύνη κι έξοδα άλλων) δεν είναι τίποτα άλλο από πνευματικό
γηροκομείο, από το οποίο τίποτα καινούργιο δεν πρόκειται να
προκύψει. Και κάθε δολάριο που ξοδεύεται για την άνετη οικοδόμηση
ενός τέτοιου έργου είναι απόλυτα δικαιωμένο.

5) Η καταφυγή σε ορισμένες αξίες στις ώρες των κρίσεων αποκτά μεγάλη
σημασία. Ακριβώς τις ώρες αυτές κρίνεται η συνέπεια των πράξεων στις
άνετες διακηρύξεις άλλων εποχών. Αλλά η εύκολη ένταξη στο
εκτρεφόμενο από το ίδρυμα Φορντ κοπάδι, η απεγνωσμένη αναζήτηση
μαικηνών και η αυθάδης τακτοποίηση των ιδίων αναγκών δείχνουν ότι
«εμωράνθη το άλας της γης», ότι η κιβωτός των δημιουργημένων με
βάσανα και αίμα αξιών της εθνικής και λαϊκής μας ζωής προσβλήθηκε
από τα τρωκτικά, τους ταγούς της πνευματικής ζωής. Η χαμηλή
συνείδηση της κοινωνικής ευθύνης, ο παρασιτικός χαρακτήρας και η
προπέτικη ιδιοτέλεια τονίζουν τη φυσιογνωμία ευάριθμης κατηγορίας
διανοουμένων (και πιστοποιούν την ηθική τους χρεοκοπία). Η υποβολή,
για αναγνώριση από τους διαχειριστές της Φορντ, της όποιας
δημιουργίας τους, και όχι η αυτοδύναμη λειτουργία του έργου τους
μέσα στο κοινό. Η εξασφάλιση από τα αμερικανικά χρήματα, και όχι η
απήχηση του έργου. η μετατροπή του διανοούμενου σε ικέτη
αιτησιογράφο, και όχι η αξιοπρεπής άρνηση της «προστασίας»...ιδού οι
τρόποι των καιρών μας.
Με δεδομένη τούτη την «ευαισθησία» οδηγεί σε «πολυτελή
σχολαστικισμό» η εξέταση για την προέλευση των χρημάτων με τα οποία
συντηρούνται και χάρη στα οποία μπορούν και «συνεχίζουν» την
δημιουργική τους ανάπτυξη οι διανοούμενοί μας.

6) Στο επίπεδο της ατομικής ψυχολογίας παρατηρούμε την εκδήλωση
συμπλέγματος ενοχής στον τρόφιμο της Φορντ. Όταν φτάνει, ταπεινός
αυτός ικέτης, στα απρόσιτα άδυτα των εκπροσώπων της Φορντ, από τη
μια έχει παραμερίσει πολλούς ενοχλητικούς ενδοιασμούς και είναι
πρόθυμος να διαβεβαιώσει για τις προθέσεις του (δηλ. είναι «ώριμος»,
που πάει να πει ότι έχουν συντελεστεί οι σχετικές συνειδησιακές
αλλοιώσεις, χωρίς τις οποίες η αίτηση και η αποδοχή της δωρεάς είναι
μια επονείδιστη πράξη) κι από την άλλη η μυωπία του τον εμποδίζει να
αντιληφτεί τη μεγάλη παγίδα στην οποία πέφτει (με καλές ή κακές
προθέσεις). Κι όταν φεύγει με τη βεβαιότητα της προσεχούς ικανοποίησής του, λευκός από «συμφωνίες» και «όρους», αλλά ολοκληρωτικά τυφλός ως προς την σημασία και το πολυσήμαντο της σύμπραξής του με την Φορντ, έχει ανοίξει λογαριασμούς με τον ίδιο του τον εαυτό.
Μέσα στην επικοινωνία με το περιβάλλον του, στις κοινωνικές του σχέσεις, παρουσιάζονται τα συμπτώματα του «προβλήματός» του με φορτικότητα (που έχει χάσει το μέτρο της) και εμπιστευτικά (σα να μιλάει στον ίδιο τον εαυτό του) σας διαβεβαιώνει ότι «τους ξεγέλασε» (αυτός!), ότι «θα τους την φέρει» (εννοεί τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές), ότι είναι «καθαρότατος» (δεν έκανε παραχωρήσεις) και δεν ξεχνά να σας παροτρύνει ν’ ακολουθήσετε και σεις το παράδειγμά του, το μαγικό του τρόπο που συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα. Η καταιγιστική ρητορεία του πραγματικά απευθύνεται στον χτεσινό εαυτό του, στη χτεσινή ανοιχτή συνείδησή του που την κολόβωσε η ιδιοτελής σωφροσύνη του και πάει να την παρηγορήσει με «λογικές» παραδοξότητες και με την άγρευση συνενόχων. Χαρακτηριστική αυτού του τελευταίου είναι η προτίμηση του να εμφανίζεται δημόσια, όταν είναι απαραίτητο, πάντοτε μαζί με άλλους «δωρεοδόχους».

Έτσι διαμορφώνεται ο διχασμένος και αυτάρκης «τύπος», ο φουκαράς
κράχτης στο κοπάδι της Φορντ, ο κατά κανόνα ανίκανος να δει κριτικά
την πράξη του, ο «αντιστασιαζόμενος».

7) Παρά τα εγωιστικά πάθη και τις αμέτρητες μικρότητες, είναι
πραγματική η τάση για συσπείρωση ανάμεσα στους «αναγνωρισμένους» από
(ή και από) τη Φορντ. Ήδη σημειώσαμε την προτίμηση τους για κοινή
εμφάνιση. Το πνεύμα αυτό της καστοποίησης (δυστυχώς δεν μπορεί να
ονομαστεί διαφορετικά, γιατί δεν υπάρχει καμμιά αναφορά σε κοινές
αρχές) έχει ήδη ορισμένες θετικές και αρνητικές εκδηλώσεις. Χορηγοί
και επιχορηγούμενοι, κι ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, έχουν
χρέος να αποδείξουν ότι τα δολλάρια που διατεθήκανε δεν πήγαν στο
βρόντο, αλλά απέδωσαν δημιουργικά. Για να δικαιωθούν ή για να
διασκεδάσουν την απορία των τρίτων (και επειδή η κάθε ατομική
υπόθεση κρίνεται ως ένα βαθμό από τη γενικώτερη απόδοση της
πρωτοβουλίας), έχουν εξασφαλίσει μονοπωλιακούς όρους προβολής και
αλληλολιβανίσματος.
Πολύς θόρυβος και σπατάλη μελανιού γίνεται για δημόσιες υποκλίσεις
και φιλοφρονήσεις ανάμεσά τους. Η αποδοχή της επιχορήγησης φέρνει σε
δεύτερη θέση κάθε προηγούμενη σχέση, αμβλύνει άλλες αντιθέσεις και
γίνεται ο κοινός παρονομαστής της νέας συνοχής και της αναγνώρισης.
Η επιλογή και η πρόταση για κάποιο νέο υποψήφιο για τη χορηγία
γίνεται με τη «γνωμάτευση και τη σύσταση» κάποιων παλαιμάχων του
κύκλου, σύσταση που δημιουργεί ιδιαίτερους ψυχικούς δεσμούς — όλους
σε αναφορά προς τον απρόσωπο προστάτη. Οι παρόμοιες διαδικασίες
(φθοράς), η κοινή πηγή της ατομικής άνεσης και τα ίδια ψυχολογικά
προβλήματα αποτελούν την πραγματική βάση της «αλληλεγγύης» και της
αλληλοανοχής τους. Αλλά η παροχή σχέσεων, διευκολύνσεων και
προνομίων μετατρέπεται σε περιφρόνηση κι εμπαθή άρνηση για όποιον
αποτολμήσει να διαχωρίσει την ευθύνη του από το κοπάδι (υπήρξε μια
τέτοια περίπτωση στην πόλη μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη).

Cool Μέχρι που μπορεί να φτάσει η εξαχρείωση των δολλαριοβόρων
τροφίμων της Φορντ, το δείχνει το κείμενο της συνέντευξης του
παρεπιδημούντος ομογενούς σκηνοθέτου του θεάτρου κ. Ν. Ψαχαρόπουλου,
που πήρε και δημοσίευσε—με τον προφανή σκοπό να καμφθούν οι
επιφυλάξεις («ορισμένοι αρνούνται να την δεχτούν», την υποτροφία)
απέναντι στο ίδρυμα Φορντ και να εξοπλιστούν με επιχειρήματα οι εδώ
απολογητές του—στην εφημερίδα «Τα Νέα» 22/5/72) ο κ. Γ. Κ. Πηλιχός.
Αυτό το ασυνήθους θρασύτητας κείμενο δεν αρκείται στις δουλόφρονες
ευχαριστίες προς την τροφό Φορντ, αλλά δικαιολογεί ακόμη και την
πολεμική (στο Βιετνάμ) δραστηριότητά της. Ιδού τι αποφαίνεται ο κ.
Ν. Ψ.: «Κατ’ αρχήν δεν είναι η Φορντ μονάχα που κερδίζει από τον
πόλεμο. Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες στην Αμερική κερδίζουν χρήματα
από τον πόλεμο, αφού είναι υποχρεωμένες (δηλ. είναι υποχρεωμένες να
κερδίζουν!) να παραστέκονται στο κράτος σε κατάσταση πολέμου.

Συνεπώς, δεν είναι που η Φορντ επιζητά να κερδίσει σήμερα από τον
πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά ότι είναι υποχρεωμένη όπως και οι άλλες
αμερικανικές βιομηχανίες να συμπαρασταθεί στο αμερικανικό κράτος που
έχει εμπλακεί στον πόλεμο του Βιετνάμ (για χάρη των Αμερικανών
εργατών προφανώς, αφού οι βιομηχανίες εξαναγκάζονται!). Τώρα αν
(sic) είναι δίκαιος ή άδικος τούτος ο πόλεμος, αυτό είναι ένα άλλο
ερώτημα κι άσχετο εντελώς (sic) με την Φορντ και την “υποτροφία”
της».

Με αυτές τις ασυνάρτητες σκέψεις οι ταλαίπωροι προστατευόμενοι της
Φορντ προσπαθούν να δικαιολογήσουν την πράξη τους αλλά το μόνο που
πετυχαίνουν είναι να φιλοτεχνούν την κακόγουστη ρεκλάμα των
πολεμικών επιδόσεων του αμερικάνικου κατεστημένου. Μπλεγμένοι, με
δική τους ευθύνη, στη διαλεκτική της ηθικής χρεωκοπίας φτάνουν στο
τελευταίο σκαλί – στου κακού τη σκάλα. Άραγε τι να μας επιφυλάσσει
ακόμα το μέλλον...

9) Μια άλλη όψη της θλιβερής αυτής ιστορίας είναι ότι εγκαθιστά τον
εγχώριο μηχανισμό του ιδρύματος Φορντ –δηλ. την «Αμερικανική
Υπηρεσία Πληροφοριών, δίδα Μυριβήλη» («Το Βήμα» 3-8-72, στήλη
«Ρεπορτάζ αμέσου δράσεως»)– κριτή των πνευματικών αξιών του τόπου
μας. Έτσι παρέχεται η «διευκόλυνση» σ’ ένα ξένο ίδρυμα (το οποίο, με
την ευκαιρία, όχι μόνο τρέφεται με το αίμα που ρουφάει η Φορντ από
κει που ξέρουν οι Πηλιχοί και Ψαχαρόπουλοι, άλλα έχει μετοχές σε
πολλές άλλες ομογάλακτες επιχειρήσεις) να παρεμβαίνει στην
πνευματική μας ζωή. Το τι αξίζει ή όχι, το τι πρέπει να ενισχυθεί ή
όχι αποφασίζεται με βάση τις σκοπιμότητες της Φορντ, από τους
ανθρώπους της Φορντ και με την ηθική κάλυψη των μικρονόων ιδιοτελών
τροφίμων της.
Δεν χρειάζεται φαντασία για να προβλεφτούν οι παραμορφώσεις των
μεγεθών και οι εκφυλισμοί των αξιών. Από τα τώρα βλέπουμε να
ανακηρύσσονται προικισμένοι και άξιοι λογοτέχνες, ζωγράφοι,
σκηνοθέτες κ.λπ. άτομα, που επί σειρά ετών δεν παρουσίασαν τίποτε
και είναι άγνωστοι έξω από τους τοίχους των σαλονιών όπου συχνάζουν,
ενώ άλλοι (που δε δέχονται την προστατευτική θωπεία της Φορντ, και
ακριβώς γι’ αυτό) αμφισβητούνται, συκοφαντούνται, περιλαμβάνονται
στη «συνωμοσία σιωπής».

10) Τέλος, ένας γενικότερος συσχετισμός είναι απαραίτητος.
Βρισκόμαστε μπροστά στο εξής παράδοξο φαινόμενο: εκείνοι που
διακηρύσσουν (ειλικρινώς ή υποκριτικά) την ανάγκη για την πολιτική
κ.λπ. αποδέσμευση της χώρας από τις κηδεμονίες των ξένων και
φιλολογούν «περί διευκολύνσεων κι ελλιμενισμών», εμπεδώνουν την
κηδεμονία, την εξάρτηση και την επέμβαση των ξένων στους πιο
νευραλγικούς τομείς της εθνικής μας ζωής, στην εθνική ψυχή, εκεί απ’
όπου δεν φτάνει να την βγάλει μια απόφαση. «Αν άλλοι χτίζουν
φυλακές, τούτοι χαλκεύουν αλυσίδες, θολώνουν τα μυαλά και νοθεύουν
τις συνειδήσεις». Αυτά, και σας ευχαριστώ.

Δ. Φ. Ελευθερίου - 40 Εκκλησίες, - Θεσσαλονίκη, 16 Αυγούστου 1972
*****************************************


Διάβασα στο ΑΡΔΗΝ αυτό το κείμενο και το αναδημοσιεύω αμέσως εδώ όχι
μόνο για να το χαρούν όλοι οι φίλοι μας αλλά και για να πάρουν
αμέσως το περιοδικό και να απολαύσουν ένα ολόκληρο αφιέρωμα στο βίο
και την πολιτεία της Φορντ και των ανθρώπων της.

Υπάρχει, στη σελίδα 39 και μια αποκαλυπτική συζήτηση με την κ.Καίτη
Μυριβήλη, την τότε υπεύθυνη του Ιδρύματος Φορντ στην Ελλάδα της
δικτατορίας...
Όταν διαβάσουμε όσα ιλαροτραγικά ομολογεί η κ.Μυριβήλη, τότε ασφαλώς
θα καταλάβουμε γιατί έστειλαν την πιο κάτω επιστολή στο διευθυντή του
ΑΡΔΗΝ, τον κ.Γ.Καραμπελιά.

**************************************************************


Αγαπητέ κ.Καραμπελιά
Θερμά συγχαρητήρια σε σας και σε όλους τους συνεργάτες σας, για τα
αποκαλυπτήρια της FORD, στο τελευταίο σας τεύχος.
Αν σκεφτείτε όμως να ξανασυναντηθείτε με την κ.Μυριβήλη, ρωτήστε και
μερικούς από μας, σας παρακαλώ πολύ , που γνωρίσαμε πολύ έντονα στο
πετσί μας, στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, την… «πολιτιστική»
μάσκα της FORD, όταν τολμήσαμε να καταγγείλoυμε ανοιχτά ποιοί .. ‘
Δαναοί ‘ κρύβονται πίσω από τα χρυσοποίκιλτα δώρα τους..
Και πόσα άλλα, παρακλάδια τους, που από τότε, μας θάβουν συνέχεια…

Αν ξέρατε πόσα έχουμε να σας πούμε…
Μήπως, τουλάχιστον, σας παρακαλώ πολύ, μπορεί να σας απαντήσει,
γιατί, κ α τ ά τ ύ χ η…, κάποιοι Πρόεδροι της FORD ήταν πρώην
ΑΡΧΗΓΟΙ της C.I.A…!!;;;
Kι αν δεν σας απαντήσει η κ.Μυριβήλη, ρωτήστε έναν άλλο κύριο, που
ήταν, τότε, η φ ω ν ή της FORD σε όλα τα Μ.Μ.Ε…
Τον πάλαι ποτέ, «σκληρό», θεατρικό κριτικό κ.ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΡΗΤΙΚΟ και
νυν..( οποία επιβράβευσις…) Πανεπιστημιακό Καθηγητή Θεατρολογίας..!!
Ο οποίος ακόμη και μετά τη δικτατορία, εξακολούθησε να μας
αντιμετωπίζει, στις κριτικές του, σαν όργανα…της Μόσχας..!!
Είναι αυτός ο κύριος που κρίνοντας το ΤΥΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ του Ντάριο Φο,
(1978, την ίδια εποχή που η C.I.A.,, δεν επέτρεπε στο Φο,να πάει στην
Αμερική..),έγραψε το εξής αποκαλυπτικό γι αυτόν και τιμητικότατο για
μας:
« Ευτυχώς ότι στην Ελλάδα, οι μόνοι που εκτιμούν το Ντάριο Φο, είναι
ο Στέφανος Ληναίος και η Έλλη Φωτίου..!!! »…!!!

21.11.05


Διαβάστε για:
FORD-SOROS: Τα «φιλεύσπλαχνα» αμερικανικά Ιδρύματα
Και εδώ:


http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3225

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Απρ 23, 2009 3:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κάποιες ακόμα ιστορικές υπομνήσεις

Ας επανέλθουμε, όμως στα γεγονότα...

Ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα, το 1968, η χούντα γιόρταζε τα πρώτα της γενέθλια, με μια φιέστα που οργανώθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Την ορχήστρα της τότε ΕΙΡ διεύθυναν κατά σειρά οι Γ.Κατσαρός, Κ.Κλάβας, Τ.Αθηναίος, Τ.Μωράκης και Αν.Χατζηαποστόλου.

Τραγούδησαν και έπαιξαν σε σκετς οι Ρ.Βλαχοπούλου, Φ.Δήμας, Μαρινέλλα, Γ.Βογιατζής, Κ.Βουτσάς, Γ.Πουλόπουλος, Νινή Τζάνετ, Ν.Σταυρίδης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Σώτος Παναγόπουλος, Τρίο Γκρέκο, Νάντια Κωνσταντοπούλου, Ρένα Ντορ, Τζένη Βάνου, Στ. Κόκοτας, Β.Μοσχολιού, Τ.Μαρούδας, Γ.Ζαμπέτας και Γρ. Μπηθικώτσης.

Όπου η αποθέωση του κιτς με εκείνες τις ανεκδιήγητες γιορτές για τα γενέθλια: το δούρειο ίππο πάνω στο πολεμικό Αβέρωφ, παρέα με μοτοσυκλετιστές της ΕΣΑ που έκαναν ακροβατικά πάνω στις μηχανές τους…
Περικλήδες, Λεωνίδες, Μεγαλέξανδροι, Σπαρτιάτες τουρλού χαρμάν με Μακεδονομάχους... και καπέλο το "πουλί" φλεγόμενο υπό τη μουσική υπόκρουση καλαματιανού που χόρευαν βλαχοπούλες…


Επιστολή Μίκη Θεοδωράκη στον Μπιθικώτση



"Γρηγόρη.
Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα "Δειλινά" τον "Υμνο της Επαναστάσεως".
Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τί πρόκειται να κάνεις.
Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθησε σπίτι σου με αξιοπρέπεια.
Μη γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους.
Μη ρίχνεις στο βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπωνται για σένα.
Κάνε τον άρρωστο.
Φύγε για το εξωτερικό.
Εκεί μπορείς ν' αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει.
Γιατί αν εσύ ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλλήκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα θα πρέπει να ξέρεις ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας.
Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ' ακούσεις για τελευταία φορά.
Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά.
Πάρα πολύ αργά.


(Υπογραφή Μίκης Θεοδωράκης) Αθήναι, Ιούλιος 1967".


Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Απρ 30, 2009 6:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Για την ελεεινή εκπομπή του Τσίμα γράψαμε από την πρώτη στιγμή. Διαβάστε παραπάνω.
Τώρα έρχεται ένας από τους προσκεκλημένους να αποκαλύψει και άλλες υπόγειες αλχημείες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:


http://troktiko.blogspot.com/2009/04/e_30.html

Eκπομπή για τη χούντα

"Στις 21/4 παίχτηκε από την τηλεόραση του MEGA η εκπομπή με τίτλο ΕΡΕΥΝΑ, του Π.Τσίμα, με θέμα την καθημερινή ζωή (υποτίθεται), στην διάρκεια της 7ετίας της Χούντας.
Παρελάσανε διάφοροι, όπως Γ.Μιχαλακόπουλος, Ρ.Μανθούλης, Π. Βούλγαρης, Κ.Καζάκος, Δ.Σαββόπουλος, Γ.Τσεμπερόπουλος, Ν. Περράκης, Κ. Γεωργουσόπουλος, Γ. Καρτερ, Υ. Μαλτέζου κ.α.
Ο κ.Τσίμας υπέπεσε σ ενα σοβαρό ατόπημα, το οποίο φαντάζομαι θα...

προκάλεσε αλγεινή (τουλάχιστον) εντύπωση, σε πολύ κόσμο (ελπίζω).
Ξαφνικά εμφανίζεται και ο «κύριος» Ν. Μαστοράκης, ο πρώτος και καλύτερος χαφιές/ρουφιάνος της δικτατορίας, σα νάναι ίσα κι όμοια με τους υπόλοιπους καλεσμένους να μας λέει πως δημιουργηθηκε η τηλεόραση στη διάρκεια της δικτατορίας!
Ντροπή κ. Τσίμα! Προσπαθήσατε να νομιμοποιήσετε αυτόν τον σπιούνο και να τον εξισώσετε με τους άλλους καλεσμένους σας.
Επειδή πήρατε (ένας συνεργάτης σας) κι από μένα μιά συνέντευξη γιά τις ανάγκες τις εκπομπής και αποσιωπήσατε το γεγονός πως ανάμεσα στους συνεντευξιαζόμενους θα είναι κι αυτό το υποκείμενο, είμαι σίγουρος πως αποσιωπήθηκε κι απ’ τους υπόλοιπους... Και πάλι ντροπή σας κ. Τσίμα!
Το χειρότερο δε είναι, πως εμφανίζεται αυτός ο «κύριος» χωρίς να αναφέρετε την περίφημη ‘συνέντευξη’ που είχε πάρει από τους κρατούμενους τότε φοιτητές, στο ΚΕΒΟΠ, και χωρίς καμμία αναφορά στην ξεδιάντροπη δράση αυτού του αλητήριου, εν γένει.
Για να μην πολυλογώ έτσι όπως παρουσιάστηκαν τα πράγματα (και σίγουρα με διάφορα ‘κόψε-ράψε’ στις απαντήσεις που σας δώσαμε), εκτός από την λογοκρισία και την αλλαγή του συντελεστή δόμησης, η καθημερινή ζωή επί δικτατορίας κύλησε χωρίς πολλά-πολλά, ούτε λέξη για βασανιστήρια εξορίες και άλλα ‘δυσάρεστα’. Άσε που σαν γενικό συμπέρασμα, βγαίνει απ’ την εκπομπή σας, πως ούτε λίγο ούτε πολύ πρέπει να ευγνωμονούμε τους δικτάτορες για τη δημιουργία, στην Ελλάδα μας, της μέσης αστικής τάξης, που μέχρι τότε ουσιαστικά δεν υπήρχε.
Συγχαρητήρια κ. Τσίμα μου! Αντί να γίνετε αξιόπιστος γίνατε αξιόπτυστος.
Δημήτρης Πουλικάκος"

Επιστροφή στην κορυφή
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 12, 2009 12:15 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Η παγκόσμια νέα τάξη αποδείχτηκε άτακτη πονηρή και βολεψιάρα για ορισμένους γαλαζοαίματους γλύφτες των εκατέρωθεν ιδεολογίας προαστίων.
Το όνειρο τις καταναλωτικής μας ευτυχίας σε ατομικό επίπεδο συνδέθηκε διατραπεζικά με το ερώτημα πια τράπεζα θα μας πιει το αίμα μας λιγότερο, έγινε το νέο μας υπαρξιακό δόγμα για το υπόλοιπο τις ζωής μας.
Η χούντα των Συνταγματαρχών ήταν παιδική χαρά σε σχέση με την τραπεζική χούντα που βιώνουμε όλοι σήμερα.
Το τέλειο έγκλημα είναι αυτό που ο δολοφόνος έχει ισχυρό και αδιαμφισβήτητο άλλοθι , έτσι και τώρα λοιπόν δε μπορείς να τούς κατηγορήσεις για τίποτα πάλι εμείς φταίμε ως μπακαλόγατοι (Ελληνική ταινία).
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΑΛ-ΤΣΑΝΤΙΡΙ ΝΙΟΥΖ
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες