Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Οι αντιεθνικιστικές υστερίες για τη σημαία

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 11, 2009 4:42 pm    Θέμα δημοσίευσης: Οι αντιεθνικιστικές υστερίες για τη σημαία Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι αντιεθνικιστικές υστερίες για τη σημαία



Εσκεµµένα, µεθοδευµένα και συστηµατικά, οι εθνικές επέτειοι χρησιµοποιούνται από τα κόµµατα, τα ΜΜΕ και τους ποικιλόµορφους προπαγανδιστές των ιδεολογηµάτων της Νέας Τάξης ως ευκαιρίες απαράδεκτων επιθέσεων κατά των Ελλήνων μαθητών, των τοπικών κοινωνιών και του ελληνικού λαού γενικότερα.

Στην εποχή του σημιτισμού αυτές οι «αντιεθνικιστικές επιχειρήσεις» είχαν πάρει τις διαστάσεις επιδημίας και υστερίας. Σε κάθε επέτειο ξεσπούσε μια κατακλυσμιαία νεροποντή με δύο αντιφατικά σκέλη: από τη μια ακατάπαυστη προπαγανδιστική πλύση εγκεφάλου στο να γίνονται σημαιοφόροι οι αλλοδαποί και από την άλλη, εξίσου άγρια πλύση εγκεφάλου εναντίον της ελληνικής σημαίας και των εθνικών παρελάσεων!!!
Αυτοί που αφήνιαζαν εναντίον των εθνικών παρελάσεων και των ιστορικών συμβόλων ταυτόχρονα ωρύονταν στο να κρατάνε αυτά τα εθνικά σύμβολα (που απέρριπταν) οι αλλοδαποί μαθητές!!!

Όταν ανέβηκε στην κυβερνητική εξουσία η Ν.Δ. κόπασαν για ένα διάστημα αυτές οι «αντιεθνικιστικές επιχειρήσεις», στις επετείους. Μετά τα πρώτα χρόνια, άρχισαν δειλά-δειλά να εμφανίζονται ξανά τα αντιεθνικιστικά σώου. Σήμερα, που η και Ν.Δ. «εκσυγχρονίστηκε» (πασοκοποιήθηκε εντελώς) αρχίζουν τα νέα χειμαρρώδη και υστερικά «αντιεθνικιστικά» παραληρήματα. Αρχίζουν πάλι μεθοδευμένα και σκόπιμα, στις εθνικές επετείους, οι ίδιες παλιές επιθέσεις κατά των εθνικών συμβόλων και μέσω αυτών, εναντίον των τοπικών κοινωνιών και του ελληνικού λαού.



Ισοπέδωση της πολιτικής σκέψης

Είναι τέτοια η τροµοκρατική νεροποντή αυτών των επιθέσεων, που ζούμε τον ακόλουθο παραλογισµό: Ότι αυτοί που πολεµούν το ρατσισµό και τον εθνικισµό είναι τα πολιτικά, δηµοσιογραφικά και πνευµατικά φερέφωνα της Νέας Τάξης και αυτοί που τον παράγουν είναι οι µαθητές και οι τοπικές κοινωνίες που δεν παραιτούνται (όπως τους ζητούν) να υπερασπίζονται την εθνική και ιστορική τους ταυτότητα που συµβολίζει η ελληνική σηµαία.
Με άλλα λόγια το κατεστηµένο (οικονοµικό, ιδεολογικό, πολιτικό) είναι κατά του ρατσισµού και του εθνικισµού ενώ η νεολαία και γενικότερα ο ελληνικός λαός που αντιστέκεται σε αυτή τη χειραγώγηση της εξουσίας είναι ο ρατσισµός(!) και ο εθνικισµός!!!
Τέτοια ισοπέδωση της πολιτικής σκέψης και των κοινωνικών επιστηµών και τέτοιο αναποδογύρισµα της πραγµατικότητας δύσκολα συναντά κανείς µέσα στην Ιστορία. Και όµως µπροστά σε αυτόν τον ακραίο παραλογισµό, το σκοταδιστικό αυτό νεοταξικό θεώρηµα, οι δήθεν αριστερές δυνάµεις αντί να το κατεδαφίσουν του παρέχουν το «αριστερό» άλλοθι.
Ξεχνούν ότι ο εθνικισµός και ο ρατσισµός, όπως και ο αντιεθνικισµός και αντιρατσισµός είναι ιδεολογίες της κυρίαρχης αστικής τάξης που χρησιµοποιούνται ανάλογα µε τα συµφέροντά της. Ποτέ οι λαϊκές µάζες, ιδιαίτερα η νεολαία, δεν αποτελούν τους φορείς, τα ιστορικά υποκείµενα, τέτοιων ιδεολογιών. Την εξαθλίωση τους, τη δυσαρέσκεια, την αγανάκτηση και την οργή τους που τα προκαλεί το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστηµα, µπορεί να τα αξιοποιήσει κάτω από δοσµένες ιστορικές συνθήκες (και όταν φυσικά η Αριστερά είναι τυφλή και δεν λειτουργεί) ο εθνικισµός και ο ρατσισµός. Αυτό έγινε στο παρελθόν στην εποχή των εθνικών ιµπεριαλισµών.

Σήμερα αυτή η οργή και αγανάκτηση των λαϊκών µαζών που προκαλεί ο εφιάλτης της παγκοσµιοποίησης και η βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισµού δεν µπορούν να διοχετευτούν στις ιδεολογίες του εθνικισµού και του ρατσισµού. Δεν υπάρχουν αστικές δυνάµεις που να βολεύονται µε τέτοια ιδεολογήµατα. Σήµερα τα υπερεθνικά µονοπώλια που κυριαρχούν στην παγκόσµια αγορά προωθούν, για τα συµφέροντά τους, τα ιδεολογήµατα του αντιεθνικισµού και του αντιρατσισµού. Και το βλέπουµε καθαρά στην Ελλάδα. Όλες οι δυνάµεις του οικονοµικού, πολιτικού και πνευµατικού κατεστηµένου προωθούν, λυσσωδώς, τα ιδεολογήµατα του αντιρατσισµού και αντιεθνικισµού για να στιγµατίσουν κάθε λαϊκή αντίσταση και διαµαρτυρία σαν ρατσιστική και εθνικιστική.


Περιφρόνηση της ιστορικής μνήμης


Η μόρφωση και ο πολιτισμός ενός λαού είναι όλα τα σύμβολα ταυτότητας και μαζικής μνήμης:οι μαρτυρίες αυτού που είμαστε, οι προφητείες της φαντασίας, οι καταγγελίες ενάντια σ’αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε και να υπάρχουμε.
Η ελληνική σηµαία είναι ένα σύµβολο της ιστορικής και εθνικής µας ταυτότητας. Δεν είναι ένα παράσηµο βράβευσης έτσι όπως το χρησιµοποίησε και το χρησιµοποιεί η άρχουσα τάξη και οι εξουσίες της. Η ιστορία των λαών και τα εθνικά τους σύµβολα δεν πωλούνται και δεν δωρίζονται µε νοµοθετήµατα του κράτους. Πολύ περισσότερο δεν µπορεί να χρησιµοποιηθούν για βαθµοθηρίες µέσα στα σχολεία. Το να δίνεται η σηµαία στον πρώτο µαθητή αυτό εξευτελίζει και την έννoια του συµβόλου και την πραγµατική µάθηση. Γιατί η πραγµατική µάθηση δεν είναι αυτό το απάνθρωπο βαθµοθηρικό σύστηµα της καπιταλιστικής εκπαίδευσης που είναι απόλυτα προσαρµοσµένο στις απαιτήσεις του πολυεθνικού κεφαλαίου. Και είναι να απορεί κανείς πως κάποιοι αριστεροί που καταγγέλλουν στα λόγια το άκρως ανταγωνιστικό, αντιπαιδαγωγικό και βάρβαρο καπιταλιστικό εκπαιδευτικό σύστηµα, που ισοπεδώνει τη γνώση και ακρωτηριάζει τη σκέψη, το νοµιµοποιούν στην πράξη µε το να δέχονται τη λογική του. Να δίνεται δηλαδή η ελληνική σηµαία στον πρώτο µαθητή!!!

Έξω, όμως, από αυτή τη βαθμοθηρική «πώληση» του εθνικού συμβόλου, εδώ επικαλύπτεται και κάτι άλλο: Ότι ένα το κράτος και το εκπαιδευτικό του σύστημα που ισοπεδώνουν κάθε τι το εθνικό και υποτάσσουν βάρβαρα την Παιδεία στις «ιδέες» και τις «αξίες» της πλανητικής Νέας Εποχής, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ (κράτος και οι εκπαιδευτικοί βαρώνοι του) για τη σημαία: Ένα σύμβολο ιστορικών εθνικών αγώνων και μνήμης.

Με πιο απλά λόγια και σχηματικά για να τα καταλάβουν και οι βλάκες: Αυτοί που δεν πιστεύουν στα εθνικά σύμβολα και στην αγωνιστική μας εθνική ιστορία, αντίθετα κάνουν τα πάντα να τα αφανίσουν, αυτοί λοιπόν οι «εχθροί» ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ για το ποιος θα κρατάει τη σημαία στις εθνικές παρελάσεις.
Να, γιατί, με τα τεχνάσματα της βαθμοθηρίας, ουρλιάζουν στο να κρατούν τη σημαία οι αλλοδαποί. Και μάλιστα οι αλλοδαποί εκείνοι που πάνω από κάθε τι έχουν την αυτοκρατορική σημαία των ΗΠΑ.
Ο στόχος όλου αυτού του θορύβου που σηκώνεται σε κάθε εθνική επέτειο είναι ένας και μοναδικός: Η εθνική αποστείρωση της ελληνικής νεολαίας, η κωμωδικοποίηση και η εξάτμιση της ιστορικής μας μνήμης, ο εξευτελισμός και η γελοιοποίηση των εθνικών μας συμβόλων, συνακόλουθα και η ολοκληρωτική «απόσυρσή» τους…


Το ποιος θα κρατάει την ελληνική σηµαία αυτό θα πρέπει να το αποφασίζουν οι ίδιοι οι µαθητές και οι τοπικές κοινωνίες και όχι οι µηχανισµοί εξουσίας και τα νοµοθετήµατα του υπουργείου Παιδείας. Μόνο µε όρους κινηµατικούς και αγωνιστικούς µπορεί να τεθούν ζητήµατα που αφορούν την ιστορική µας ταυτότητα, ακριβώς γιατί αυτά τα ζητήµατα είναι κατακτήσεις των ιστορικών αγώνων ενός λαού.
Όσοι φοβούνται τη κρίση των µαθητών και των τοπικών κοινωνικών επιχειρούν να τους τιθασεύουν µε νοµοθετήµατα. Και όταν αυτοί δεν τιθασεύονται εξαπολύουν πάνω τους όλη τη λεκτική τους βαρβαρότητα, επενδυµένη µε προοδευτικές σάλτσες κατά του ρατσισµού και του εθνικισµού. Όλοι αυτοί οι κήρυκες της προόδου, που τυχαίνει να είναι η ιδεολογική αστυνομία της Νέας Τάξης, οι απολογητές και οι κήρυκες των «αξιών» της παγκοσµιοποιηµένης βαρβαρότητας θέλουν τον ελληνικό λαό και τη νεολαία του υπάκουο και πειθαρχηµένο που να δέχεται αδιαµαρτύρητα τις κατηχήσεις και τα διατάγµατα της εξουσίας.
Κατά τα άλλα µιλούν για δηµοκρατία! ! !

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΣΑΛΤΟ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 11, 2009 8:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το χρονογράφημα στο ΡΕΣΑΛΤΟ που κυκλοφορεί...


Ο κοσμοπολιτισμός και οι Γεωργαλάδες του.

Γράφει ο Κώστας Κόκκινος

Τις σαχλαμάρες για το φαιοκόκκινο μέτωπο θα τις έχετε ακούσει. Όλο και κάποιο γνωστό θα έχετε ο οποίος, αντί να σκέφτεται, μηρυκάζει τα περισπούδαστα που αναπαράγει μια ευάριθμη αλλά φασαριόζα ομάδα δημοσιογράφων που κινείται μεταξύ Ελευθεροτυπίας, Αυγής και Καθημερινής, με στάσεις στον Ελεύθερο Τύπο και το Βήμα.

Φοβερή θεωρία!
Ξύπνησαν, λέει, μια μέρα κάποιοι του Καραμανλή και τα βρήκαν με το ΚΚΕ και το... ΛΑΟΣ, έβαλαν, λέει, και στο κόλπο περιοδικά με άποψη σαν το ΡΕΣΑΛΤΟ, και ιδού το... Μέτωπο που εμποδίζει τη χώρα να βρει το δρόμο της στη... νέα παγκόσμια σκηνή, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά, όταν διαβάζω αυτούς τους τυπάκους, μου έρχεται στο μυαλό ο... κομμουνιστικός κίνδυνος που ανέσυραν από το συρτάρι τους οι αντιδραστικοί του χτες, για να εμποδίσουν όποια συζήτηση άνοιγε άλλους δρόμους και να ανακόψουν κάθε μαζική διαδικασία που απειλούσε την κυριαρχία τους.

Το σχήμα των Κωνσταντόπουλων τότε ήταν απλό
. Ό,τι «εμπόδιζε» ήταν κόκκινο. Ό,τι έπρεπε να καταδικαστεί ήταν «κομμουνιστικό». Όποιος αντίπαλος δεν γινόταν να καταγγελθεί ως κομμουνιστής, καταγέλλονταν ως... συνοδοιπόρος. Και τότε λοιπόν ο μεγάλος εχθρός του συστήματος ήταν ένα... Μέτωπο, το «κόκκινο μέτωπο», οι κομμουνιστές και οι «παραφυάδες» τους. Πίσω από τη «διαλεκτική» των Γεωργαλάδων καραδοκούσαν οι χωροφύλακες που ζητούσαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και δηλώσεις μετανοίας.

Το σχήμα των νέων Κωνσταντόπουλων, σήμερα, είναι επίσης απλό. Και δεν απέχει παρά ελάχιστα από το παλιό! Πάλι οι αριστεροί και οι κομμουνιστές είναι το πρόβλημά τους. Πάλι οι όρθιοι απειλούν το σύστημά τους. Μόνο που τώρα έχοντας κατασκευάσει τον βολικό αντίπαλο, τους φαιούς φελλούς του Καρατζαφέρη, τους κουβαλάνε σε κάθε ευκαιρία στη σκηνή για να θολώνει το τοπίο.

Πώς να μας πουν ότι οι «κόκκινοι» είναι και τώρα ο αντίπαλος; Αφού ως... «κόκκινοι» έκαναν καριέρα. Αφού ως «κόκκινοι» πολιτεύονται, ως «κόκκινοι» ή άντε ως ροζ, ασκούν την προπαγανδιστική τους δραστηριότητα. Ως «κόκκινοι» ανέλαβαν εργολαβικά να αναμορφώσουν την αριστερά που γνωρίσαμε για να χωρά στο κοσμοπολίτικο νεοταξικό κοστούμι που της έραψαν.

Υποτίθεται, βέβαια, ότι τώρα η αναμόρφωση -και αυτή είναι η δική τους συνεισφορά στην παγκόσμια ιστορία των αναμορφώσεων- γίνεται χωρίς καταναγκασμό. Ότι είναι δηλαδή κάτι σαν Γεωργαλάδες χωρίς χωροφύλακες από πίσω.

Απλώς υποτίθεται όμως. Αρκεί να διαβάσουμε δυο τρεις αράδες από τα κείμενά τους για να αντιληφθούμε ότι και δηλώσεις μετανοίας θέλουν και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ζητούν και στους χωροφύλακες της εποχής μας κλείνουν το μάτι.

Η ανοχή στον άλλον που κάνουν σημαία δεν είναι παρά η «ανοχή» τους σε όσους μη «ημέτερους» σιωπούν και δεν αντιλέγουν. Τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα στα οποία ομνύουν δεν είναι παρά τα δικαιώματα που αυτοί -τυπικοί καλβινιστές πάστορες- «επιτρέπουν» στο ποίμνιο.

Για αυτό άλλωστε είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου, υπέρ της πολεμικής και υπέρ των λιβέλλων ακόμη, όσο το δικαίωμα αφορά αυτούς και τους φίλους τους με τις «σωστές απόψεις». Και είναι αντίθετοι και με την απλή ακόμη κριτική όταν ο στόχος της είναι αυτοί και τα συμφέροντα που εκφράζουν. Και τότε απειλούν με αγωγές για να κλείσουν τα στόματα και πιέζουν για λογοκρισία, αυτοί που είναι, λέει, κατά των αγωγών και κατά της λογοκρισίας, τρομάρα τους.

Καταλαβαίνω πάντως γιατί έχουν λυσσάξει. Παλιότερα αν κάποιος σε μια από τις εφημερίδες - θερμοκήπια έλεγε «πρεσβεία» όλοι σκέφτονταν το... κτίριο. Τώρα αν ακουστεί αυτή η λέξη όλοι... κοιτάζουν τα παλικάρια μας.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 11, 2009 9:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Στο ΡΕΣΑΛΤΟ-τεύχος 12, Νοέμβριος 2006


Οι ύαινες του κοσμοπολιτισμού»
Γράφει η Θάλεια Βεργή



Κάθε χρόνο, σε κάθε εθνική επέτειο, τα μεγάλα λαρύγγια του καθεστώτος και οι ύαινες του κοσμοπολιτισμού, κάθε απόχρωσης, ουρλιάζουν κατά των εθνικών παρελάσεων, της σημαίας κλπ. Δεν χρειάζεται κανείς να διαθέτει παρά ελάχιστο πολιτικό νιονιό για να αντιληφτεί ότι όλος αυτός ο θόρυβος, δεν είναι παρά ένα σκηνοθετημένο καθεστωτικό παιχνίδι, ένα κακόγουστο θέατρο «πολιτικής παρτούζας» των απολογητών της παγκοσμιοποίησης (φανερών και κρυφών) και των ροζ λακέδων. Όλες οι «πολιτικές πόρνες» και τα παράσιτα του συστήματος παρελαύνουν από την τηλεοπτική πασαρέλα για να απαιτήσουν από το καπιταλιστικό κράτος να «εκσυγχρονίσει» την ελληνική κοινωνία και να την απαλλάξει από «τα αντιδραστικά κατάλοιπα», από τα ιστορικά και εθνικά «αγκάθια» που χαλάνε το τοπίο της πολυπολιτισμικότητας και της νεοταξικής ισοπέδωσης.

«Ανιεξουσιαστές»: Το απαραίτητο γραναζάκι

Στο θίασο των απολογητών της «καθεστωτικής προόδου» και των «αριστερών» ιπποκόμων δίνεται τώρα και ένας ρόλος στους «αντιεξουσιαστές». Οι σπόνσορες του πολιτικού θεάματος παραχωρούν μια θέση, στην άκρη του τραπεζιού, στους «αντιεξουσιαστές» καδρονοφόρους και κουκουλοφόρους. Οι γλάστρες είναι απαραίτητες στο πολιτικό θέαμα, όπως και τα «αριστερίστικα» σκηνικά στο θέατρο της πολιτικής απάτης.
Είδαμε λοιπόν να παρέχεται τηλεοπτικό βήμα και στους «αντιεξουσιαστές» που επετέθησαν με καδρόνια στην εθνική παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει, αν θέλει να σκεφτεί στοιχειωδώς πολιτικά, γιατί όλοι αυτοί οι ποικίλοι κουκουλοφόροι που βιοπραγούν αγρίως και συχνά επιτίθενται δολοφονικά κατά πάντων, δεν συλλαμβάνονται ΠΟΤΕ και τυγχάνουν μιας περίεργης ασυλίας. Αποτελούν, όχι μόνο το «άλλοθι», αλλά και τα «αποσπάσματα» (αύριο θα είναι και ένοπλα) της «Νέας Εποχής»: της ισοπεδωτικής ομοιομορφίας. Είναι εντελώς φυσικό λοιπόν αυτοί όχι μόνο να μην διώκονται, αλλά να τους παραχωρείται και ένας μικρός ρόλος στο θίασο του τελετουργικού θεάματος που οι σπόνσορες του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού σκηνοθετούν.

Ο λαός έχει σταλεί εξορία

Όλος αυτός ο «θίασος» των ποικίλων και παρά φύση ιδεολογικών και πολιτικών επιμειξιών βάλλει με παθιασμένο μένος κατά των παρελάσεων και των συμβόλων της ιστορικής και εθνικής μνήμης. Θορυβεί, σε κάθε ευκαιρία, με κομπάζουσα αυθάδεια, αλλά και αντιδημοκρατική υστερία εναντίον ζητημάτων που αφορούν θεσμούς, έθιμα και σύμβολα της ιστορικής μνήμης και εθνικής ταυτότητας. Κάθε τι που αφορά αγωνιστικές παραδόσεις, συλλογική ιστορική και εθνική συνείδηση, με κάθε ευκαιρία, τεχνητά και κατασκευασμένα (η ελληνική κοινωνία και τα λαϊκά κινήματα δεν τα θέτουν, άλλα προβλήματα θέτουν) μπαίνει στο στόχαστρο του «θιάσου».
Το εξαιρετικά σημαντικό και αποκαλυπτικό όλης αυτής της θεατρικής παράστασης και της αποκρουστικής αντιδημοκρατικής αυθάδειας είναι ότι ο λαός είναι απών. Έχει σταλεί εξορία από τις «δημοκρατικές» ύαινες της «πολιτικής παρτούζας».
ΟΥΔΕΙΣ αναφέρεται στον «κυρίαρχο λαό»! Ουδείς, ούτε για τα μάτια, δεν ψελλίζει τούτο το απλό και αυτονόητο: «Ο λαός τι θέλει; Δεν θα πρέπει να ερωτηθεί;»!!! Ο «θίασος» της Νεοταξικής «δημοκρατίας» καταλύει και αυτές ακόμα τις αστικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Ζητάει και πιέζει το αστικό κράτος, (ουσιαστικά του παρέχει το ιδεολογικό και πολιτικό τεκμήριο και άλλοθι), να καταργήσει με νομοθετήματα (δικτατορικά) τους θεσμούς, τα έθιμα και τα σύμβολα της ιστορίας, των αγωνιστικών παραδόσεων και της εθνικής συνείδησης.
Η ιστορική όμως μνήμη και η εθνική συνείδηση ενός λαού, τα σύμβολα και τα «λαϊκά αποτυπώματα» αυτών των ιστορικών και εθνικών διεργασιών δεν διευθετούνται, ούτε ρυθμίζονται από το κράτος. Το κεφάλαιο και το κράτος τα διαχειρίζονται για τους δικούς τους σκοπούς, τα σφετερίζονται και τα καπηλεύονται για να διαιωνίζουν την εκμετάλλευση και να εξαπατούν. Δεν αποτελούν όμως τους παραγωγούς. Την ιστορία, τις αγωνιστικές παραδόσεις, τον πολιτισμό και τα σύμβολα τα παράγουν και τα εμπλουτίζουν οι λαϊκοί αγώνες. Πηγή τους είναι ο λαός. Το κεφάλαιο και κράτος απλώς τα εμπορεύονται.
Συνεπώς αυτά τα ζητήματα δεν λύνονται τεχνητά, με νομοθετήματα του κράτους και των εξουσιαστών. Μόνο ο λαός μπορεί να τα θέσει και μόνο αυτός μπορεί να τα λύσει: Να τα καταργήσει, μέσα από επαναστατικές διαδικασίες ή να τα εμπλουτίζει και να τα προωθήσει σε ανώτερες μορφές ιστορικής και εθνικής συνείδησης.
Και είναι απορίας άξιον, αλλά και άκρως αποκαλυπτικό να τίθενται τέτοια ζητήματα από δήθεν αριστερούς και αντιεξουσιαστές, έξω από τη βούληση και απόφαση των λαϊκών κινημάτων. Να ανατίθεται η λύση τέτοιων προβλημάτων (τεχνητών και κατασκευασμένων) από τους πολιτικούς σπόνσορες των υπερεθνικών ελίτ εξουσίας, στο κράτος-ιπποκόμο των πολυεθνικών καρτέλ!
Η πλήρης αυτογελοιοποίηση κάθε αριστερής ιδέας και έννοιας και φυσικά των «αντικρατιστών» και «αντιεξουσιαστών»: Γρανάζια και τσιράκια του πολυεθνικού κράτους και του ιμπεριαλιστικού κοσμοπολιτισμού!!!


Ποιοι είναι οι στόχοι


Το παιχνίδι που παίζεται κατά των εθνικών παρελάσεων και γενικότερα εναντίον κάθε ιστορικού και εθνικού βιώματος έχει πολλαπλούς στόχους:
Αποπροσανατολισμός. Αναδεικνύονται ως σοβαρά πολιτικά ζητήματα ψεύτικα κα πλαστά προβλήματα. Έτσι επικαλύπτονται και αποκρύπτονται τα μεγάλα ιστορικά ζητήματα της εποχής μας, τα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό. Δολίως και σκοπίμως επιχειρείται ένα πολιτικός αντιπερισπασμός: Αντικαθίσταται το παρόν από το χθες. Αντικαθίστανται τα μεγάλα προβλήματα του σήμερα και τα αιτήματα της εποχής μας (αυτά που θέτει η κοινωνία και τα λαϊκά κινήματα) από τα τεχνητά και κατασκευασμένα αιτήματα που ο λαός δεν τα θέτει. Τα θέτουν μόνο οι παλιάτσοι της παγκοσμιοποίησης, τα «βαποράκια» της Νέας Τάξης.
Πλύση εγκεφάλου. Προλειαίνεται ιδεολογικά και πολιτικά το έδαφος για τους απώτερους στρατηγικούς στόχους της Νέας Τάξης: Την ολική ισοπέδωση και κατάργηση θεσμών, εθίμων, συμβόλων που αποτελούν συνεκτικούς ιστούς ιστορικότητας και σηματοδοτούν συλλογικά βιώματα κοινωνικής συνείδησης, αγωνιστικής μνήμης και εθνικής ταυτότητας.
Πολιτικό άλλοθι. Παρέχουν στην κυβερνητική και την κρατική εξουσία το άλλοθι για την πρακτική κατάργηση των παρελάσεων. Γιατί με την ιδεολογική πλύση που κάνουν τα μεγάλα λαρύγγια της πολυπολιτισμικότητας και τα σχεδιασμένα επεισόδια των καδρονοφόρων που υποδύονται τους «αντικρατιστές» (η νέα μορφή των παλαιών φασιστικών συμμοριών) διευκολύνουν την καπιταλιστική εξουσία στους σχεδιασμούς της: Με το υποκριτικό πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης» να καταργήσει πρακτικά τις εθνικές παρελάσεις, τη σημαία κλπ.
Το κράτος-Θεός. Το όλο ζήτημα πλέον καταλήγει στην αποθέωση της κυβερνητικής και κρατικής εξουσίας, στην ανύψωσή της σε απόλυτο μονάρχη. Γιατί όταν θέτει κανείς στην κυβερνητική εξουσία την επίλυση αιτημάτων που αφορούν την ιστορία ενός λαού, τις παραδόσεις του και τα αγωνιστικά του σύμβολα (και μάλιστα με τρόπο εκβιαστικό και επεισοδιακό) τότε αναποδογυρίζει την πραγματικότητα και αναγάγει το κράτος σε μονάρχη, σε ρυθμιστή των πάντων: Της ιστορίας σου, της συνείδησής σου, των αγώνων σου, της σκέψης σου. Αυτό ακριβώς που επιδιώκει ο νεοταξικός ολοκληρωτισμός.
Πολιτική επιδότηση των ακροδεξιών κλόουν. Τέλος στο παιχνίδι αυτό κατά των εθνικών παρελάσεων, συμβόλων και παραδόσεων επιδοτούνται σκοπίμως και δολίως ακροδεξιά καθεστωτικά «κατασκευάσματα» τύπου Καρατζαφέρη και λοιπών «αστέρων»! Τα κανάλια της αυτοκρατορικής τάξης τους περιφέρουν, σε «κόντρα» διάλογο με γραφικούς και ανερμάτιστους υστερικούς του ΣΥΝ, που λένε τέτοιες καραμπινάτες «αντιεθνικές» χοντράδες και κοσμοπολίτικες ανοησίες που πριμοδοτούν πολιτικά τη δημαγωγία των ακροδεξιών παλιάτσων. Παλιάτσοι που κερδοσκοπούν ασυστόλως και υστερικά, με λόγο εθνοσωτήριο, πάνω στα αφορεσμένα «εθνικά ζητήματα». Φυσικά εντός των τειχών! Αποδέχονται πλήρως το καπιταλιστικό σύστημα και ζητούν ολοκληρωτικό κράτος που θα επιβάλει το νόμο και την τάξη, κατασυκοφαντώντας κάθε λαϊκό κίνημα. Αυτά τα «ακροδεξιά» δεκανίκια του καθεστώτος διατυπώνουν, με εθνικιστική δημαγωγία», τη φαιά φιλοσοφία του αυτοκρατορικού ιμπεριαλισμού…


Η Αριστερή πρόταση


Σε αυτή την ιδεολογική κατάπτωση και πολιτική αθλιότητα έχουν φτάσει σήμερα κάποιες δυνάμεις της «αριστεράς» και τα μίσθαρνα όργανα του «αντικρατισμού»!
Το ΑΡΙΣΤΕΡΟ αίτημα, όμως, θα έπρεπε να κινείται προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, πλήρως υποταγμένο προς τα αιτήματα της κοινωνίας και των λαϊκών κινημάτων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αριστερό αίτημα θα έπρεπε να συνοψίζεται σε τούτο: Να απαλλαγούν οι παρελάσεις, τα αγωνιστικά έθιμα και τα ιστορικά, εθνικά μας σύμβολα από τους διαχειριστές της ιμπεριαλιστικής εξουσίας: Το κυβερνητικό οικοδόμημα, το κράτος και τις κομματικές γραφειοκρατίες.
Αυτά είναι υπόθεση του ελληνικού λαού και πρέπει να λύνονται από τον ίδιο το λαό, μέσω των τοπικών κοινωνιών, των σχολικών συνελεύσεων κλπ. Έτσι θα απελευθερωθούν η ιστορική και εθνική συνείδηση, οι παραδόσεις και η λαϊκή δημιουργικότητα από τους στραγγαλιστές τους, από τη μέγγενη των καθεστωτικών διαχειριστών, τους κρατικούς και κομματικούς σφετεριστές και «ακροδεξιούς καπηλευτές…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Καχύποπτος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 11, 2009 11:12 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Διαβάστε και
ΕΔΩ:


http://paideia-gr.blogspot.com/2009/03/25.html


Σημαίες και Σημαιοφόροι στην 25η Μαρτίου

Πλησιάζει η εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου και όπως συνήθως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια έρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της επιλογής του μαθητή που πρέπει να σηκώσει την ελληνική σημαία στις μαθητικές παρελάσεις. Ήδη έχουν αρχίσει οι πρώτες αναρτήσεις από blogs για το θέμα (δείτε στο respetza το θέμα που προέκυψε στον Πολύγυρο Χαλκιδικής). Οι δύο αντίθετες απόψεις είναι λίγο πολύ γνωστές.
1) Κανένας αλλοδαπός δεν πρέπει να σηκώνει την ελληνική σημαία και
2) Όποιος έχει βγάλει το μεγαλύτερο μέσο όρο δικαιούται να σηκώσει την ελληνική σημαία από όποια χώρα και αν κατάγεται.

Και οι δύο απόψεις είναι εν μέρει σωστές. 'Όμως, η γνώμη μας είναι ότι το θέμα προσεγγίζεται λάθος και από τις δύο πλευρές. Καταρχήν οι περισσότεροι βλέπουν τη σημαία απλά ως μια τιμητική διάκριση και τίποτα παραπάνω. Αυτό είναι λάθος. Δεν δίνουμε τη σημαία στον καλύτερο μαθητή για να τον τιμήσουμε! Δίνουμε τη σημαία στον καλύτερο μαθητή για να τιμήσουμε τη σημαία, εννοώντας ότι επιλέγουμε τον καλύτερο από εμάς για να σηκώσει ένα πολύ σημαντικό ιερό σύμβολο της πατρίδας μας. Είναι βέβαια προφανές ότι αυτός που θα σηκώνει το ιερό σύμβολο πρέπει πρώτα από όλα να είναι ή να νοιώθει Έλληνας. Πρέπει επίσης η διαγωγή του στο σχολείο να είναι άριστη. Υπό αυτή την έννοια και ένας μαθητής με αλλοδαπή καταγωγή μπορεί να σηκώσει την σημαία, αν νοιώθει πράγματι Έλληνας.

Δυστυχώς πολλοί μαθητές και γονείς αποζητούν την σημαία απλά ως μια διάκριση. Αυτό προκαλεί εντάσεις όταν κάποιος άλλος καλείται να τη σηκώσει. Από την άλλη μεριά μια άλλη μερίδα βλέπει τη σημαία απλά ως ένα ουδέτερο σύμβολο του κράτους, που ο καθένας μπορεί να το σηκώνει σε εκδηλώσεις και επετείους. Η λύση κατά τη γνώμη μας είναι απλή. Ο μαθητής με τον μεγαλύτερο βαθμό (δεδομένου ότι έχει άριστη διαγωγή στο σχολείο) αφού του έχει εξηγηθεί η σημασία της σημαίας, θα έπρεπε να τίθεται αντιμέτωπος με το ερώτημα αν αισθάνεται Έλληνας. Αν η απάντησή του είναι καταφατική τότε βεβαίως και μπορεί και πρέπει να σηκώνει τη σημαία. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να παραχωρεί τη θέση του στον επόμενο.

Ποιος από εμάς θα ήθελε να σηκώνει τη σημαία ενός κράτους που το αισθάνεται ξένο; Ο μόνος λόγος για μια τέτοια πράξη θα ήταν η ικανοποίηση μιας προσωπικής φιλοδοξίας, γεγονός που καμιά σχέση δεν έχει με τη σημαία και την εθνική επέτειο.
Όσοι από εσάς δε συμπαθείτε τις ΗΠΑ (το 80% των Ελλήνων πιθανόν, οι υπόλοιποι αλλάξτε το παράδειγμα κατά βούληση), κάντε μια απλή ερώτηση στον εαυτό σας. Θα θέλατε να σηκώνετε την σημαία των Η.Π.Α. σε μια εκδήλωση για την ημέρα της ανεξαρτησίας; Δε θα νοιώθατε αμήχανα;
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες