Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παντελής



Ένταξη: 18 Οκτ 2006
Δημοσιεύσεις: 324

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 04, 2009 11:36 am    Θέμα δημοσίευσης: ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Χρονικό (δεκαετιών) ενός προαναγγελθέντος θανάτου
Γράφει: Η Ε.Μαυρούλη
Ριζοσπάστης, 4 Γενάρη
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/1/2009&id=10511&pageNo=5&direction=-1



Το λουτρό αίματος στη Γάζα φαίνεται να είναι και αυτό μέρος του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την «ευρεία Μέση Ανατολή», για το οποίο διαγκωνίζονται όσοι οψίμως επιδίδονται σε κλαυθμούς για τον παλαιστινιακό λαό, ενώ υποστηρίζουν, πάντα, τον Ισραηλινό «χωροφύλακα» της περιοχής


Associated Press

Εκατοντάδες είναι τα νεκρά παιδιά από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς
«Η γη τελειώνει για μας, μας σπρώχνει στο τελευταίο μονοπάτι, και θρυμματίζουμε τα μέλη μας για να χωρέσουμε σε αυτό. Πού θα πάμε μετά τα τελευταία σύνορα; Πού θα πετάξουν τα πουλιά μετά τον τελευταίο ουρανό;»... Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταργουίς την έξοδο των μαχητών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) από τη Βηρυτό, μετά την εισβολή του ισραηλινού στρατού το 1982. Τα λόγια αυτά θυμήθηκε το 2002 για να περιγράψει την κατάσταση μετά τις ευρείες επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Δυτική Οχθη, που οδήγησαν σε ανακατάληψή της, ο Παλαιστίνιος καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Εντουαρντ Σαΐντ. Σήμερα, που και οι δύο δε ζουν πια, τα ίδια λόγια θα μπορούσε κανείς να τ' απευθύνει στον πολύπαθο λαό της Γάζας.

Τώρα είναι η Λωρίδα της Γάζας.
Για την ακρίβεια, εδώ και 18 μήνες είναι η Γάζα. Το τωρινό λουτρό αίματος προδιαγραφόταν σχεδόν ως βέβαιο εδώ και αρκετό καιρό. Σαν προμελετημένο έγκλημα. Ενα έγκλημα που μπορεί τα τελευταία 24ωρα να κυριαρχεί στην ειδησεογραφία και στις τηλεοπτικές οθόνες, όμως διαπράττεται σταθερά και μεθοδικά εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο στη Γάζα αλλά στο σύνολο των παλαιστινιακών εδαφών.

Τώρα, είναι η ανατροπή της «Χαμάς».
Την προηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των ρουκετών». Την προπροηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των βομβιστών». Και ούτω καθεξής... Πάντα υπάρχει για τις ισραηλινές κυβερνήσεις μια «απειλή για να εξαλειφθεί». Πάντα υπάρχει το «ισραηλινό δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Πάντα η παλαιστινιακή πλευρά καλείται να αποδείξει κάτι απέναντι στο Ισραήλ.



Associated Press



Οπως χαρακτηριστικά υποστήριζε και η Ισραηλινή δημοσιογράφος Τάνια Ράινχαρτ, οι ισραηλινές ηγεσίες και ο ισραηλινός στρατός ουδέποτε αντέδρασαν «εν θερμώ» ή ως «απάντηση» σε κάποια παλαιστινιακή πράξη. Αντίθετα, δρουν πάντα στη βάση καλά μεθοδευμένων και οργανωμένων σχεδίων που, όπως έλεγε η Ράινχαρτ, είναι έτσι εκπονημένα ώστε να διαμορφώνουν τις συνθήκες εκείνες που η ισραηλινή πλευρά επιδιώκει προκειμένου να... «αντιδράσει αυτοαμυνόμενη». Αυτό έγινε και αυτή τη φορά.
Από το Οσλο στον «τρομοκράτη» Αραφάτ και στην αποχώρηση από τη Γάζα

Το 1993, στη συμφωνία του Οσλο, που θεωρητικώς αποτελούσε τη βάση για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις οι οποίες θα κατέληγαν σε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, η παλαιστινιακή πλευρά υποχρεώθηκε ν' αποδεχτεί ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τις ειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ, που ζητούν σαφώς τερματισμό της κατοχής και διάλυση των εποικισμών άνευ όρων και προϋποθέσεων. Οι διαπραγματεύσεις αυτές, όπως άλλωστε, αναμενόταν, δεν κατέληξαν πουθενά. Αντίθετα, οδήγησαν σε έναν κυκεώνα «ενδιάμεσων συμφωνιών», κατά τις οποίες τα θύματα καλούνταν ν' αποδείξουν τις καλές τους προθέσεις απέναντι στο θύτη.

Το όποιο σκηνικό «ευφορίας» κατέρρευσε μία και καλή το καλοκαίρι του 2000, στο Καμπ Ντέιβιντ, όταν, σε αντίθεση με τους μέχρι σήμερα ισραηλινούς ισχυρισμούς, ζητήθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί όρους υποταγής για τη δημιουργία ενός απολύτως ελεγχόμενου και κατακερματισμένου παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν έπραξε. Η απογοήτευση και η οργή του παλαιστινιακού λαού ξέσπασε. Η δεύτερη Ιντιφάντα ήταν γεγονός. Οπως επίσης, ήταν γεγονός ότι ενώ δεν υπήρχε ούτε μία επίθεση επί ισραηλινού εδάφους, τις πρώτες εβδομάδες της, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε τα παλαιστινιακά εδάφη πυροδοτώντας τη γνωστή περαιτέρω κλιμάκωση.

Associated Press


Χιλιάδες τα καταστραμμένα σπίτια και οι άνθρωποι σε απόγνωση

Το «έργο» πλέον είναι γνωστό. Και το σκηνικό είναι σχεδόν πάντα το ίδιο.
Ενα σκηνικό κόλασης, ισοπέδωσης, θρήνου, θανάτου και αιματοκυλίσματος ενός ολόκληρου λαού. Το 2000 ήταν η δεύτερη Ιντιφάντα και η Δ. Οχθη. Το 2002, επαναλήφθηκε η ίδια κατάσταση όταν επί μήνες έμεινε φυλακισμένος στη Μουκάτα'α, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, γιατί ο ισραηλινός στρατός «αμυνότανε» ισοπεδώνοντας χωριά, σπίτια, με την κορύφωση της σφαγής να γίνεται στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν. Τότε, «η απειλή» για το Ισραήλ και τον πρωθυπουργό του, Σαρόν, είχε προσωποποιηθεί στον Γιάσερ Αραφάτ, τον οποίο θεωρούσε υπεύθυνο για κάθε αντι-ισραηλινή επίθεση. Βέβαια, την ίδια στιγμή, ο ισραηλινός στρατός διέλυε τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας. Πολλοί τότε εκτιμούσαν ότι στόχος του Σαρόν ήταν η υπόσκαψη της παλαιστινιακής ενότητας και ο διχασμός της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής. Εδώ και τρία χρόνια παραμένει σε βαθύ κώμα, και δεν μπορεί να δει ότι τα σχέδιά του έφεραν καρπούς.
Λίγους μήνες αργότερα, έκανε την εμφάνισή του ο «Οδικός χάρτης» το νέο διαμεσολαβητικό σχέδιο των ΗΠΑ, που στόχευε (σε τι άλλοWink στην «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και στην επίτευξη προόδου στις συνομιλίες των δύο πλευρών, με απώτερο στόχο μια τελική συμφωνία». Για άλλη μια φορά, όπως και τόσες άλλες, οι Παλαιστίνιοι καλούνταν να καταθέσουν εχέγγυα της «καλής τους πρόθεσης», ενώ δε γινόταν καμία αναφορά στις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Μετά από μήνες εκεχειριών που κλυδωνίζονταν μέχρι να καταρρεύσουν εντελώς για να «διαμεσολαβήσουν» πάλι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και να επιτευχθεί νέα «συμφωνία κατάπαυσης του πυρός», το Ισραήλ προχώρησε, τον Αύγουστο του 2005, στην απόσυρση των δυνάμεών του από τη Λωρίδα της Γάζας, διαλύοντας τους 17 εποικισμούς που διατηρούσε και απομακρύνοντας τους περίπου 8.500 εποίκους. Η κίνηση χαρακτηρίστηκε «σαφές δείγμα καλής θέλησης», αν και ο ίδιος ο Σαρόν, τότε, τη χαρακτήριζε απλώς «βολική», γιατί μείωνε σημαντικά το κόστος της διαρκούς στρατιωτικής παρουσίας εντός της Γάζας μεγάλου αριθμού δυνάμεων. Αυτό πλέον θα μπορούσε να γίνει από τα σύνορα και από τα μεθοριακά φυλάκια.

Ο ισραηλινός στρατός παρέμεινε ο απόλυτος κυρίαρχος του εναέριου χώρου, της θάλασσας και της περιμέτρου
. Παρέμεινε, δηλαδή, ο δεσμοφύλακας των Παλαιστινίων της Γάζας, που βρέθηκαν έγκλειστοι σε μια μεγάλη φυλακή. Η ίδια τύχη περιμένει ουσιαστικά και τους κατοίκους της Δ. Οχθης, αφού συνεχίζεται η ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, το οποίο χτίζεται κατά 80% εντός επιπλέον προσαρτημένου παλαιστινιακού εδάφους διαλύοντας τη ζωή και την περιουσία περισσοτέρων από 300.000 Παλαιστινίων, αλλά αντιθέτως διαφυλάσσοντας τους μεγαλύτερους εποικισμούς, περίπου 400.000 εποίκους, και την ισραηλινή κυριαρχία σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ.

Η... απειλή της «Χαμάς»


Η «Χαμάς» εκλέχτηκε δημοκρατικά ως κυβέρνηση από τις ψήφους των Παλαιστινίων στις εκλογές των αρχών του 2006. Εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μετά από ασφυκτική πίεση του Ισραήλ, των ΗΠΑ, αλλά και του περίφημου «διαμεσολαβητικού» Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ), που υποχρέωσαν τους Παλαιστινίους να προχωρήσουν στη διενέργειά τους, υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την επανάληψη των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων». Οσο διεξαγόταν η προεκλογική εκστρατεία, το Ισραήλ, με επιδρομές, δολοφονίες «ακριβείας», αποκλεισμούς και απαγορεύσεις, υπέσκαψε τα μέγιστα τη «Φατάχ», την ετέρα μεγάλη πολιτική παλαιστινιακή δύναμη, που, ήδη, μετά το θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ, κλυδωνιζόταν από τις καταγγελίες για σκάνδαλα διαφθοράς κατά τη διάρκεια της πολυετούς ηγεσίας της.

Η εκλογή της «Χαμάς», που πρωτοεμφανίστηκε ως «ανθρωπιστική οργάνωση» κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα του 1987 και ήταν και η μόνη που δεν υπέστη τη «σιδηρά πυγμή» του ισραηλινού στρατού τότε, δεν αναγνωρίστηκε, επί της ουσίας, ποτέ ούτε από το Ισραήλ, ούτε από την ΕΕ, ούτε από το Κουαρτέτο. Οσο για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ακολούθησε την προσφιλή τακτική του, τα τελευταία χρόνια εκφράζοντας τον υπάρχοντα αρνητικό, για τους λαούς, διεθνή συσχετισμό δύναμης: συνέχισε το ανθρωπιστικό του έργο και αρκέστηκε, στην καλύτερη περίπτωση, σε εκκλήσεις. Παράλληλα, οι ισραηλινές ηγεσίες συνέχισαν, με τις διαρκείς επιδρομές και την προκλητική περιφρόνηση κάθε είδους διεθνούς δικαίου, να καλλιεργούν έριδες και διχασμό μεταξύ των παλαιστινιακών πολιτικών οργανώσεων χαρακτηρίζοντας τους μεν «ιδανικούς συνομιλητές» (αφού βέβαια πριν τις εκλογές τους χαρακτήριζαν επίσης τρομοκράτες) και τους δε «τρομοκρατική απειλή».

Οι ισραηλινές προσπάθειες έφεραν αποτέλεσμα καθώς, τελικά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι ενδο-παλαιστινιακές αντιπαραθέσεις έλαβαν, κατά διαστήματα, και τη μορφή ανοιχτών συγκρούσεων και κατέληξαν στην ανάληψη της εξουσίας στη Λωρίδα της Γάζας από τη «Χαμάς» διά των όπλων. Η σύλληψη από τη «Χαμάς» τον Ιούνη του 2006 του στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ εντός παλαιστινιακού εδάφους κατά τη διάρκεια επιδρομής αποτέλεσε το πρόσχημα για τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε πεδίο βολής κατά βούληση του ισραηλινού στρατού και σε μια τεράστια φυλακή, όπου το 1,5 εκατομμύριο των κατοίκων της υποχρεώθηκε σε αργό θάνατο και λιμοκτονία.

Μπορεί η αμερικανόπνευστη σύνοδος της Ανάπολης, το Νοέμβρη του 2007, να διακήρυξε, για άλλη μια φορά, τις προθέσεις της Ουάσιγκτον να «προχωρήσει σε ουσιαστικές ισραηλινο-παλαιστινιακές συνομιλίες προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τα τέλη της θητείας Μπους», αλλά ήταν ξεκάθαρο εξαρχής ότι η διακήρυξη αυτή σχετιζόταν περισσότερο με τις απόπειρες βελτίωσης της εικόνας των ΗΠΑ στην αραβική και μουσουλμανική κοινή γνώμη προκειμένου να εξασφαλιστεί, χωρίς πολλές αντιδράσεις, η παράταση της κατοχής στο Ιράκ και η περαιτέρω προώθηση των αμερικανικών και ευρω-ενωσιακών σχεδίων περί «ευρείας Μέσης Ανατολής» παρά με την επίλυση του Παλαιστινιακού. Και αυτό φάνηκε πολύ γρήγορα, καθώς μπορεί οι κ.κ. Αμπάς και Ολμέρτ να συναντήθηκαν αρκετές φορές, όμως δεν επιτεύχθηκε καμία συγκεκριμένη πολιτική πρόοδος, ενώ αντίθετα η καθημερινότητα των Παλαιστινίων τόσο στη Δυτική Οχθη αλλά κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας έγινε κόλαση.
Οι κάτοικοι της Γάζας δεν είχαν τρόφιμα, φάρμακα, ρεύμα, πόσιμο νερό, νοσοκομεία που να μπορούν να λειτουργήσουν, σχεδόν από τα μέσα του 2006. Δεν είχαν, δηλαδή, τα μέσα να επιβιώσουν στοιχειωδώς. Το 80% των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενας ολόκληρος πληθυσμός καταδικάστηκε σε λιμοκτονία με το πρόσχημα της «Χαμάς». Και δεν καταδικάστηκε μόνο από το Ισραήλ. Καταδικάστηκε και από τις ΗΠΑ και από την ΕΕ, που συναίνεσαν στο φονικό εμπάργκο και κώφευσαν στις αλλεπάλληλες, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, εκκλήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του ΟΗΕ, που επισήμαιναν ότι στη Γάζα συντελείται μια ανθρωπιστική τραγωδία άνευ προηγουμένου.

Απροκάλυπτη στήριξη και η υποκρισία των ίσων αποστάσεων


Το ερώτημα που πολλάκις διατυπώνεται αυτά τα τελευταία 24ωρα είναι «πώς είναι δυνατόν η ισραηλινή ηγεσία να επιδεικνύει τέτοιο θράσος και τέτοια αδιαλλαξία ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης». Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Η ισραηλινή ηγεσία, και τώρα και πάντα, γνωρίζει ότι έχει «ζεστές πλάτες». Εχει «ζεστές πλάτες» από την Ουάσιγκτον, που τόσες δεκαετίες, ασχέτως αμερικανικής διοίκησης, έχει σταθεί λιγότερο ή περισσότερο απροκάλυπτα στο πλευρό του Τελ Αβίβ, και απέναντι από τον παλαιστινιακό λαό, από τον οποίο ζητά σχεδόν υποταγή στους όρους που θέτει ο κατακτητής. Το ίδιο έπραξε και τώρα. Η απερχόμενη ηγεσία Μπους ήταν η πρώτη που επέρριψε την ευθύνη στη «Χαμάς» και δικαιολόγησε πλήρως το ισραηλινό λουτρό αίματος. Οσο για τη νέα ηγεσία Ομπάμα; Μπορεί οι αυταπάτες να είναι πολλές, αλλά προς το παρόν υπάρχει σιωπή και η στάση «νίπτουμε τας χείρας»...

Η ΕΕ, από την άλλη, ως τέτοια τηρεί γενικώς στάση ίσων αποστάσεων και επιμένει να επιμερίζει ευθύνες, αδιαφορώντας για τη, μάλλον, κομβική λεπτομέρεια ότι η διένεξη στη Μέση Ανατολή δεν «είναι μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο κυρίαρχα κράτη, αλλά ο αγώνας ενός λαού ενάντια στον κατακτητή του». Ως ξεχωριστές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διάφορες ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν ενίοτε λίγο σκληρότερο ύφος απέναντι στις ισραηλινές επιλογές. Οπως άλλωστε πράττει και ο ΟΗΕ, ως θεσμός, ή άλλες ηγεσίες όπως η Ρωσία ή η Κίνα, ή πολύ περισσότερο οι αραβικές ηγεσίες, των οποίων οι ανακοινώσεις βρίθουν από καταγγελίες και σκληρά λόγια, αλλά στην πράξη έχουν αρκεστεί σε χρηματικές βοήθειες επιπέδου φιλανθρωπίας και σε αξιοποίηση του δράματος του παλαιστινιακού λαού για εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τις ίδιες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις διαδηλώσεις των ημερών αυτών στις αραβικές χώρες, πολλές φορές τα συνθήματα δεν ήταν αντι-αμερικανικά ή αντι-ισραηλινά, αλλά κατά της ηγεσίας της χώρας που γινόταν η διαδήλωση.

Η έλλειψη πράξης και η συνένοχη σιωπή αποτελεί και τη μέγιστη απόδειξη της υποκρισίας όλων όσοι σήμερα μιλούν για την «αναγκαιότητα δημιουργίας ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου και επίτευξης εκεχειρίας στη Γάζα». Ολους αυτούς τους μήνες που οι Παλαιστίνιοι της Γάζας λιμοκτονούν, όλοι οι όψιμοι «ανησυχούντες» αρκέστηκαν μόνο σε ορισμένες δηλώσεις (οι αραβικές ηγεσίες) ή ακόμη συμμετείχαν και στον αποκλεισμό (όπως η ΕΕ). Ολα αυτά τα χρόνια που ο ισραηλινός στρατός ξεκληρίζει οικογένειες, δολοφονεί παιδιά και μανάδες, ισοπεδώνει σπίτια, καταστρέφει καλλιέργειες, χτίζει διαχωριστικά τείχη, επιβάλλει αποκλεισμούς και προστατεύει εποικισμούς, όλοι οι «ανησυχούντες» ξεχνούν επισταμένα ότι όλες αυτές οι πράξεις λέγονται «κατοχή»: ισραηλινή κατοχή επί του παλαιστινιακού λαού.

Είναι μια κομβική έννοια που τείνει σχεδόν να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο της «διεθνούς διπλωματίας», των ιμπεριαλιστών, των οψίμως «ανησυχούντων», της «ευαίσθητης» ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΝΔ, σήμερα, και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, όταν ισοπεδωνόταν η Δ. Οχθη το 2002. Και ιδιαίτερα για την ΕΕ, που ορισμένοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν να την αντιμετωπίζουν ως «υποψήφιο αντίπαλο δέος, αν αναλάβει πρωτοβουλίες», χρειάζονται δύο λόγια παραπάνω.

Η ΕΕ, τόσα χρόνια, αν και είναι ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ δεν έχει ποτέ αξιοποιήσει το όπλο αυτό για να ασκήσει πίεση. Τόσα χρόνια χρηματοδοτεί με τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων τις παλαιστινιακές υποδομές που διαλύουν οι ισραηλινές ερπύστριες. Η ΕΕ αποδέχτηκε συνένοχα την εισβολή των ΗΠΑ και των «προθύμων» στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν παλαιότερα και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, χωρίς καν απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά μιλά για «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ και διεθνές δίκαιο, ενώ δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με τις διεθνείς αποφάσεις που το Ισραήλ καταπατά περιφρονητικά, κάθε ώρα και στιγμή. Η ΕΕ επέλεξε να εγκρίνει, καταρχάς, την περαιτέρω αναβάθμιση των σχέσεων της με το Ισραήλ., την ώρα που το Τελ Αβίβ δεν επέτρεπε στον Αμερικανο-Εβραίο απεσταλμένο του ΟΗΕ για τ' ανθρώπινα δικαιώματα να αποβιβαστεί σε ισραηλινό έδαφος, γιατί σε έκθεσή του είχε καταδικάσει τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού, ιδιαίτερα στη Γάζα, χαρακτηρίζοντάς την «τακτική ανάλογη με αυτή που οι Ναζί χρησιμοποίησαν για τους Εβραίους» και καταλήγοντας ότι ο ισραηλινός στρατός «διαπράττει εγκλήματα πολέμου στα παλαιστινιακά εδάφη».

Αυτοί είναι όλοι όσοι σήμερα με «χλιαρές» εκκλήσεις και δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, δίνουν το περιθώριο στις ισραηλινές ηγεσίες να αιματοκυλούν έναν ολόκληρο λαό επί δεκαετίες και να απαιτούν, κιόλας, να αποποιηθεί του δικαιώματός του στην αντίσταση ενάντια στην κατοχή, ειδάλλως τον χαρακτηρίζουν «τρομοκράτη». Αυτοί είναι που επέλεξαν να αφήσουν, για άλλη μια φορά, τον ισραηλινό στρατό ν' αποδείξει «το εύρος των δυνατοτήτων του» σε βάρος λιμοκτονούντων γυναικόπαιδων και αυτοσχέδιων ρουκετών, προκειμένου να διατηρήσουν το Ισραήλ ως «χωροφύλακα» στην περιοχή, όσο αυτό είναι φυσικά αναγκαίο για τα συμφέροντά τους, και να αξιοποιήσουν το Παλαιστινιακό, παρεμβαίνοντας με δήθεν «διαμεσολαβήσεις», ως μοχλό πίεσης προς όσες αραβικές ηγεσίες δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει πλήρως, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους για την «ευρεία Μέση Ανατολή».

Η λύση του Παλαιστινιακού δεν είναι μόνο ένας ανθρωπιστικός διάδρομος και μια εκεχειρία σήμερα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο και αυτό), και μια νέα διαπραγμάτευση αύριο. Λύση είναι η δικαίωση του αιματηρού αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος, ενιαίο εδαφικά στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Λύση είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Λύση είναι ο τερματισμός της ισραηλινής κατοχής.



Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 05, 2009 5:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Η απάτη των «ίσων αποστάσεων»


Όσοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν ανοικτά την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα του Ισραήλ καταφεύγουν στο γνωστό τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων». Αυτό δεν έκαναν όταν η μιλιταριστική θηριωδία του ΝΑΤΟ ισοπέδωνε τη Σερβία και το Ιράκ;
Με τη θεωρία των «ίσων αποστάσεων» επιχειρούν να εξωραΐσουν το κτηνώδες έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος των Παλαιστινίων. Η δήθεν αμεροληψία τους είναι σκανδαλωδώς μεροληπτική υπέρ του Ισραήλ. Πρακτικά αποβαίνει υπέρ της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Το να ακροβατείς ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και τις απελπισμένες πράξεις βίας των Παλαιστινίων δεν δικαιολογείς μόνο και καθαγιάζεις το σιωνιστικό έγκλημα, αλλά αναπαράγεις και όλα τα ύπουλα ιδεολογήματα του νόμου και της «τάξεως» που είναι επενδυμένα με τη μικροαστική ηθική της «μη βίας».
Αυτή η μικροαστική ηθική ρητορική απλοποιεί τον κόσμου υπό μορφή εξίσωσης καταλύοντας έτσι κάθε διαλεκτική, ταχυδακτυλουργικά αναστρέφοντας την πραγματικότητα. Στη σφαίρα της πολιτικής ενισχύει και νομιμοποιείται το status. Η θεωρία αυτή της Μη-Βίας εκφράζεται με τις εξισώσεις: «Η βία είναι βία», «οι σφαίρες είναι σφαίρες», «ο πόλεμος είναι πόλεμος»
Τι σημαίνουν αυτές οι απλοποιήσεις; Ότι εξισώνεται η καθεστωτική βία εκείνων που θέλουν να διατηρήσουν τις απάνθρωπες σχέσεις του καπιταλισμού με τη βία της επανάστασης που τείνει να καταργήσει αυτές τις σχέσεις. Εξισώνεται η ιμπεριαλιστική βία με τη βία της αντίστασης, η βία του κράτους με τη βία των λαϊκών εξεγέρσεων, η βία της αστυνομίας με τη βία των απεργών και διαδηλωτών. Εξισώνεται ο θάνατος ενός τυράννου με το θάνατο ενός εξεγερμένου σκλάβου, ο θάνατος ενός αγωνιστή με το θάνατο του δημίου του.
Ιδεολογικά, αναπαράγουμε τον πιο γλυκερό ταξικό πατσιφισμό. Είναι σαν να λέμε στους καταπιεσμένους όταν εξεγείρονται: Όχι βία! Δηλαδή όχι βία κατά της βίας! Που σημαίνει αποδοχή της νόμιμης καθεστωτικής βίας. Η θεωρία, λοιπόν, της μη-βίας ενώ δεν εμποδίζει την ιμπεριαλιστική θηριωδία να σκορπάει το θάνατο και τα όργανα καταστολής να σπάνε τα κεφάλια των διαδηλωτών ρίχνει τους πολίτες σε μια παθητικότητα εντελώς ασυμβίβαστη με την αναγκαιότητα του αγώνα τους. Έτσι πρακτικά η γενική και αφηρημένη καταδίκη της βίας αποβαίνει αποκλειστικά κατά της επαναστατικής βίας -δηλαδή του μοναδικού μέσου που μπορεί να ανατρέψει ριζικά όλες της υφιστάμενες μορφές βίας.
Ευτυχώς βεβαίως που η ιστορία δεν ακολουθεί τις σπαραξικάρδιες ηθικολογίες και τους υποκριτικούς θρήνους των «ανθρωπιστών», γιατί θα είχαμε μείνει στην εποχή των σπηλαίων...
Την ίδια απλουστευτική μέθοδο ακολουθούν και οι «ντροπαλοί», αλλά φανεροί υποστηρικτές της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας του Ισραήλ. Έτσι με το τέχνασμα αυτό των τυπικών αναλογιών αφαιρείται η ουσία και εξισώνονται τα πρωτεύοντα με τα δευτερεύοντα στοιχεία της πραγματικότητας. Αυτό οδηγεί σε μια στάση «ουδετερότητας» που εκφράζεται με το σύνθημα «να σταματήσει ο πόλεμος». Σύνθημα που εξισώνει την αυτοάμυνα ενός λαού με τη θηριώδη ιμπεριαλιστική επίθεση του αφανισμού του.
Όταν το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ επιτίθεται με θηριώδη τρόπο κατά του Παλαιστινιακού λαού, αυτός ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια της ουδετερότητας. Θα αμυνθεί με κάθε μέσον και με κομάντος αυτοκτονίας. Και όταν εξισώνεις τη βία αυτή των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με την βία και τρομοκρατία του Ισραήλ τότε είσαι (ανεξάρτητα από τις ανθρωπιστικές σου ρητορείες) με το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ.
Εδώ διώκεται βάναυσα και δολοφονείται ένας λαός και τα τσιράκια του σιωνισμού μας πιπιλίζουν με τις γλυκερές ανθρωπιστικές ηθικολογίες.
Επιστροφή στην κορυφή
Misha



Ένταξη: 18 Ιούν 2007
Δημοσιεύσεις: 137

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 05, 2009 11:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι σιωνιστές Εβραίοι διαπράττουν γενοκτονία.
Κι όποιος στην όραση μιας γενοκτονίας(εβραϊκής,αρμενικής,ελληνικής,ινδιάνικης ή αφρικανικής ) τηρεί «ίσες αποστάσεις» ή συμβουλεύει αυτοσυγκράτηση και τις δυό πλευρές,είναι πονηρός συνένοχος.

Είναι ακριβώς ίδιο με μια ταυρομαχία:όλοι χειροκροτούν τον, σφαγέα και εκπλήσσονται εάν ο,προς θανάτωση, ταύρος αντιδράσει και τραυματίζει αυτόν που τον βασανίζει και τον σκοτώνει.

Είδα στην τηλεόραση τον θηλυκό βρυκόλακα της Μοσάντ,την Λίβνι ,να χαριεντίζεται με τον Σαρκοζύ και τον ,εκ των ιδρυτών της ΜΚΟ «Γιατροί χωρίς Σύνορα» και πρώην διοικητή του αμερικάνικου προτεκτοράτου του Κοσόβου,Μπερνάρ Κουσνέρ και αηδίασα...

Η θλίψη μου είναι μεγάλη γιατί δε μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα για να σταματήσει η σφαγή στην Παλαιστίνη.
Απλά κοιτάμε.
_________________
«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;»Μ.Βασίλειος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Καχύποπτος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 06, 2009 1:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Διαβάστε εδώ πολύ κατατοπιστικά κείμενα:
http://patari.org/forum/viewtopic.php?p=475#475


Ιράν: «Η Γάζα θα γίνει ο τάφος του Ισραήλ»

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE Κυριακή, 4 Ιανουαρίου 2009 11:59


Η Γάζα θα γίνει τάφος του Ισραήλ, προειδοποίησε σήμερα ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου Αλί Λαριτζανί, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η χερσαία επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων στα Παλαιστινιακά Εδάφη.

«Οι σιωνιστές αντιμετωπίζουν την πανίσχυση αντίσταση των Παλαιστινίων... οι σιωνιστές θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η Γάζα θα γίνει ο τάφος τους», δήλωσε ο Λαριτζανί, σύμφωνα με τα ιρανικά πρακτορεία ειδήσεων.

Οι δηλώσεις αυτές είναι οι πρώτες που γίνονται από υψηλόβαθμο Ιρανό αξιωματούχο, μετά την εκδήλωση της χερσαίας επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλ. Πρακτορείο, Reuters


Δεν τα λέει μόνο ο Λαριτζανί


Τα ίδια συζητάνε και δυτικοί δημοσιογράφοι. Σε ανταπόκριση του Ρώυτερ, ο δημοσιογράφος λέει οτι η μέχρι τώρα στρατιωτική ιστορία του Ισραήλ δείχνει οτι δεν τα πάει καλά στις μάχες μέσα σε πόλεις. Στον Ισραηλινό τύπο αναρωτιόνται τι θα μπορούσε να αποτελέσει νικηφόρα έκβαση των επιχειρήσεων.

Τέτοιες επιχειρήσεις μπορούν να είναι νικηφόρες μόνον όταν η ηγεσία του αντιπάλου είναι έτοιμη να ξεπουλήσει τον αγώνα. Αυτό έγινε το 82 στο Λίβανο, που δέχτηκε ο Αραφάτ να μπεί φορτώσει τους Παλαιστίνιους μαχητές σε καράβια και να παραδώσει τη Βυρητό στους σιωνιστές. Τώρα όμως δεν έχουν να κάνουν με τον Αραφάτ.

Φαίνεται οτι οι Ισραηλινοί έχουν χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Όταν έληξε η εκεχειρία και άρχισαν να βρέχουν ρουκέτες, έπρεπε κάτι να κάνουν. Να μάθουν να ζουν με τις ρουκέτες δε γίνεται, όσο και να το λέει το σεισμολογικό ινστιτούτο της Ουπσάλα...

Ξεκίνησαν λοιπόν τους βομβαρδισμούς, ελπίζοντας ηλιθίως οτι θα εξαναγκάσουν τη Χαμάς σε συνθηκολόγηση - αφού πρώτα είχαν δημιουργήσει συνθήκες που απέκλειαν οποιαδήποτε συνθηκολόγηση. Όταν επιβάλλεις στον άλλο μια φρίκη χωρίς τέλος, είναι φυσικό να μην φοβάται πια το ενδεχόμενο ενός φριχτού τέλους. Και εκεί ακριβώς έχουν φέρει τους Παλαιστίνιους. Αφού όμως οι βομβαρδισμοί δεν έφεραν αποτέλεσμα, και ο ουρανός συνέχισε να βρέχει ρουκέτες, αφού είχαν κυρήξει επιστράτευση και είχαν μαζέψει το στρατό στα σύνορα, έπρεπε αναγκαστικά να προχωρήσουν και παραπέρα. Μπήκαν λοιπόν σε κάποια χωράφια στη λωρίδα της Γάζας με χερσαίες δυνάμεις - αποφεύγοντας, προς το παρόν, να μπούν στις πόλεις. Επειδή όμως η κατοχή των χωραφιών δεν πρόκειται να σταματήσει τις ρουκέτες, θα αναγκαστούν να μπουν και στις πόλεις (εκτός και αν βάλουν την ουρά κάτω από τα σκέλια και φύγουν). Τότε βέβαια θα γίνει το μακελειό. Θα φάνε μπόλικο χοιρινό οι ισλαμιστές της Χαμάς, και ας το απαγορεύει ρητά η θρησκεία τους.

Όταν επιτέθηκαν οι σιωνιστές στο Λίβανο, τις πρώτες μέρες δεν ήθελαν να ακούσουν κουβέντα για διεθνή μεσολάβηση. Ήθελαν να πιστεύουν οτι θα κάνουν περίπατο. Έβαλε βέτο η Αμερική στη συζήτηση στο συμβούλιο ασφαλείας. Μέσα σε λίγες μέρες έτρεχαν νύχτα να μαζέψουν τη "διεθνή κοινότητα" να τους ξελασπώσει.

Ήδη βλέπουμε σιγά σιγά να γίνεται το ίδιο: ενώ το σιωνιστικό ψευδοκράτος δέχεται τον Σαρκοζί για να συζητήσουν για διπλωματική λύση του προβλήματος, η Χαμάς δηλώνει οτι δε μπορεί να συζητήσει μαζί του επειδή είναι άνθρωπος του Ισραήλ. Ποιός δείχνει να βρίσκεται σε πιο δεινή θέση;


Επιστροφή στην κορυφή
ΑΡΚΑΔΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 06, 2009 1:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://skinious.blogspot.com/2009/01/blog-post.html


Σιωνισμός-Νέα Τάξη και Μαθήματα Τουρκικής...


Μετά την πρόβα τζενεράλε των Δεκεμβριανών και ενώ οι γεροντάδες στο Ορος αναμένουν "γεγονότα", οι "γνωστοί-άγνωστοι" παγκοσμιοποιητές μακελεύουν τον δύσμοιρο Παλαιστινιακό λαό, σπρώχνουν σε αντιδράσεις τον Αραβικό κόσμο (βλ. "υπόθεση" Ιράν), προσπαθούν να εμπλέξουν σε πόλεμο την Ινδία και το Πακιστάν και ενεργοποιούν τους πολεμοχαρείς Οθωμανούς που είναι πανέτοιμοι να μας ρουφήξουν το αίμα!

Εμείς εδω θα ασχολούμεθα για καιρό ακόμα με την "επανάσταση του Αλέξη", οι πράκτορες θα αλωνίζουν και θα σκοτώνουν ανενόχλητοι (αλήθεια ο μπάτσος Διαμαντής δεν ήταν "παιδί"; δεν βλέπω καμμιά αντίδραση....), το Jungle report μόνο ...εύσημα δεν δίνει στους Εβραίους!, οι εθνικιστές ουρλιάζουν, ο Καρατζαφέρης λαϊκίζει και ζητάει "καισαρικές τομές" από τον Βούδα, ο ΓΑΠ αφού είδε ότι παίρνει πάνω του εδωσε το σύνθημα της κόντρας με τον Alexis εγκαταλείποντας τις συμμαχίες, ο κόσμος πεινάει, κάναμε το βήμα από το χείλος του γκρεμού που ήμασταν και άρχισε η "κατάδυση", 9 στους 10 Ελληνες έκαναν γιορτές στο σπίτι τους, κοινωνικά εξαπλώνεται μια εθνική κατάθλιψη και πλέον μόνο η πνευματικότητα και η στροφή προς το γλυκό φως του Χριστού φαίνεται ότι απαλύνει τη νοσηρή αυτή κατάσταση...

Εν τω μεταξύ επανερχόμενος στους βάρβαρους Οθωμανούς, σας έχω εδω μερικές ονομασίες νησιών, διότι καλό θα ήταν να μη σας πιάσουνε αδιάβαστους τα γεγονότα.....
Δεν πήγε και τυχαία ο Πρόεδρος Παπούλιας στο Αγαθονήσι...

Esek (Γαϊδουρονήσι ή Αγαθονήσι)
Bulamac (Φαρμακονήσι),
Kardak (Ιμια),
Keci (Ψέριμος),
Sakaralar (Γυαλί),
Gerte (Καντιλιίσα),
Nergiscik (Αρκοί)

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ..

ΥΓ: Λυπάμαι που σας χαλάω τη διάθεση χρονιάρες μέρες με τη ΦΩΤΟ. Τι να κάνω, με συγκλόνισε...

Επιστροφή στην κορυφή
Αριστόνικος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 06, 2009 5:34 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Από:
http://tileplagktoiplanai.blogspot.com/

Ο διεθνής σιωνισμός και το ισραηλινό Κράτος συνιστούν μια νέα εκδοχή του ναζισμού. Ο ισραηλινός σωβινισμός -ρατσισμός, με την πλήρη υποστήριξη της δυτικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, τρέφεται 61 χρόνια τώρα από την οργανωμένη και διαρκή εθνοκάθαρση-εξόντωση του παλαιστινιακού λαού.

Εάν ο ΟΗΕ δεν ήταν μόνο ένας διεθνής οργανισμός μαριονετών θα συγκροτούσε άμεσα ένα Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τους σιωνιστές, με βάση το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 22), και θα προσήγαγε σε δίκη τους ιθύνοντες του Ισραήλ για γενοκτονία κατά των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου και για εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας.

Η Γάζα είναι στις μέρες μας η πιο κραυγαλέα απεικόνιση των σιωνιστικών «στρατοπέδων συγκέντρωσης» στην Παλαιστινιακή Γη. Είναι το τωρινό «Γκέτο της Βαρσοβίας», (η μόνη ομαδική πράξη αντίστασης των Εβραίων κατά των Γερμανών στο Β. Π.Π.), που τον Απρίλη-Μάη του 1943 σοπεδώθηκε και οι κάτοικοι του εκτελέστηκαν ή μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης.

Η σιωνιστική στρατηγική της μαζικής γενοκτονίας του πληθυσμού της Γάζας, πρώτα με τους εκτεταμένους και ανελέητους βομβαρδισμούς και τώρα ταυτόχρονα με τις χερσαίες πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβάνει την πρόθεση και την πρακτική καταστροφής όλων των βιοτικών-κοινωνικών υποδομών. Επίσης κάθε πτυχής πολιτισμικής ζωής που είναι απαραίτητη στην επιβίωση ενός λαού. Μέχρι την 9η μέρα της ισραηλινής πολεμικής κτηνωδίας αναφέρονται 470 νεκροί και 2.600 ακρωτηριασμένοι κ.α. βαριά τραυματισμένοι μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά. Μια ελάχιστη λωρίδα γης με τη μεγαλύτερη πυκνότητα κατοίκησης, έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο «Φούρνο Αποτέφρωσης» με τους ισραηλινούς πυραύλους, τις βόμβες φωσφόρου κλπ για τους 1,5 εκατ. πεινασμένους και εξουθενωμένους κατοίκους που το μόνο τους χαρακτηριστικό «παράπτωμα» είναι πως έχουν την παλαιστινιακή ιδιότητα και που απαρνήθηκαν την υποταγή στα νεοταξικα-σιωνιστικά σχέδια του εξανδραποδισμού τους τα οποία εξυπηρετεί πιστά η ελεγχόμενη από την ιμπεριαλιστική νέα τάξη, τοποτηρήτρια ψευδο-«Αρχή» του Αμπάς στη Δ. Όχθη.

Παρ΄ όλα αυτά το Ισραήλ τρέφει ψευδαισθήσεις πως θα κάνει περίπατο μέσα στη Γάζα. Διότι μπορεί η Χαμάς να μην διαθέτει την οργάνωση, την πειθαρχία και το αξιόμαχο της Χιζμπολάχ, (που πάνω της έσπασε τα μούτρα της η ισραηλινή επίθεση το 2006 στο Λίβανο), και μπορεί η παλαιστινιακή αντίσταση να μην έχει αποφύγει την «μόλυνση» σε κάποιο βαθμό από τους προσεταιρισμένους εγκαθέτους είτε του ισραηλινού κράτους είτε των «Κουίσλινγκ» του Αμπάς, όμως ο στρατός των σιωνιστών είναι πολύ δύσκολο να διεξαγάγει ένα εύκολο χερσαίο πόλεμο και να παρελάσει νικηφόρα μέσα σε μια πόλη δομημένη και πυκνοκατοικημένη. Εδώ είναι σαφής και διακηρυγμένη η αποφασιστικότητα των μαχητών για «Άμυνα μέχρι εσχάτων» ενώ η λαϊκή υποστήριξη προς την Χαμάς, Τζιχάντ, Λαϊκό Μέτωπο κλπ αντί να μειώνεται αυτή τελικά αυξάνεται.
Επιστροφή στην κορυφή
Παντελής



Ένταξη: 18 Οκτ 2006
Δημοσιεύσεις: 324

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 09, 2009 9:46 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4892307&publDate=9/1/2009


Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι!
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ




Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν το δράμα της Παλαιστίνης. Το έγκλημα που διαπράττει το Ισραήλ είναι τέτοιο, η θηριωδία είναι τέτοια, που προς στιγμήν ακόμα και τα συναισθήματα της οργής και του μίσους παραμερίζονται. Στη θέση τους γεννιέται ένα αίσθημα απορίας: Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια βαρβαρότητα. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ανθρωποειδή, που κουβαλάνε τέτοια κτηνωδία.
*
Το κράτος - τρομοκράτης, το Ισραήλ, ξεπερνά τα όρια, ακόμα και για τα δικά του δολοφονικά «στάνταρτς». Δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κανείς ανάλογο προηγούμενο. Σφαγές αμάχων έχουν γίνει κι άλλες φορές. Εν ψυχρώ εκτελέσεις, επίσης. Αλλά βομβαρδισμός (!) σχολείων (!) που είναι γεμάτα παιδιά και αμάχους (!) και μάλιστα μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας, κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί. Ακόμα και οι ναζί αναζητούσαν με περισσότερη επιμέλεια τα προσχήματα.
*
Η μορφή που παίρνει η κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ δεν είναι προϊόν της «ψυχοσύνθεσης» των ηγετών του ή της ιδιότυπης περιόδου λόγω της επικείμενης αλλαγής φρουράς στο Λευκό Οίκο.
Το μακελειό, η γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων είναι στοιχείο της «ψυχοσύνθεσης» ενός ολόκληρου συστήματος. Είναι απότοκο ενός ιμπεριαλισμού, που η σημερινή επιθετική του φύση, τον οδηγεί σε συμπεριφορές βγαλμένες κατ' ευθείαν από τα «κατηχητικά» του Αουσβιτς.
Η Γάζα δεν προέκυψε από το πουθενά. Πριν φτάσουμε στη θηριωδία της Γάζας, προηγήθηκε μια διαρκής «εξελικτική» πορεία στην ιμπεριαλιστική κτηνωδία της «νέας τάξης». Βομβαρδισμοί κομβόι άμαχων προσφύγων (στη Σερβία). Μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων (στο Αφγανιστάν). Εξολόθρευση κάθε μορφής ζωής (στη Φαλούτζα). Αεροπορικές επιδρομές κατά διαδηλωτών (!), μέρα - μεσημέρι (στη Ράφα). «Εξαφάνιση» ολόκληρων πόλεων (Τζενίν). Στοχοποίηση εγκαταστάσεων του ΟΗΕ (Λίβανος). «Προϊόν» αυτής της πορείας αποθράσυνσης του ιμπεριαλισμού είναι το μακελειό στη Γάζα.
*
Για τις εικόνες των πυραύλων να σημαδεύουν το πλήθος, για τα διαμελισμένα κορμιά, για τα αιμόφυρτα παιδικά σώματα στα σχολεία της Γάζας, ο ένοχος δεν είναι, απλά, το Ισραήλ. Είναι ό,τι εκπροσωπεί το Ισραήλ και οι προστάτες του.
Αυτό που παρακολουθούμε σε «διαρκή σύνδεση» με την Παλαιστίνη είναι το αποτρόπαιο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού, των ηγετιδών δυνάμεών του, των διεθνών οργανισμών του, μέλος της οποίας (ΝΑΤΟ, ΕΕ) περηφανεύεται ότι είναι η Ελλάδα του δικομματισμού.
Αν μέσα σε τόσο πόνο και τόσο άδικο υπάρχει κάποιο «κέρδος» για την ανθρωπότητα, είναι τούτο: Ο κόσμος, κοιτώντας τη Γάζα, βλέπει με τα μάτια του πως όσο περισσότερο αποθρασύνεται η «νέα τάξη», τόσο πιο ασύλληπτη θα γίνεται η φρίκη που προκαλεί. Τόσο πιο απροσδόκητα φρικαλέες θα είναι οι μετα-ναζιστικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί.
*
Λόγω του ρόλου του, ως προκεχωρημένου φυλακίου του ιμπεριαλισμού, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι το Ισραήλ αναδεικνύεται σε αρχιτέκτονας αυτής της φρίκης. Αλλά οι σφαίρες και οι πύραυλοι του Ισραήλ δεν αφορούν μόνο τους Παλαιστίνιους. Οι πύραυλοι, τα F-16, τα πυρηνικά με τα οποία οι ΗΠΑ προμηθεύουν το Ισραήλ δεν απειλούν μόνο τη Μέση Ανατολή. Σε αυτό το παγκόσμιο Νταχάου της «νέας τάξης», σ' αυτήν την αιμόφυρτη πλανητική Γκουέρνικα, είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 13, 2009 9:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ;;;

Του Ρούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr
ΑΠΟ "ΤΑ ΝΕΑ"


Ξεχνάμε...
... πως ο Εβραίος που ήταν κάποτε ο περιπλανώμενος έχει γίνει πια ο αφέντης.
Αν θέλουμε να αναζητήσουμε σήμερα τον περιπλανώμενο, θα τον βρούμε στα μάτια ενός Παλαιστινίου που κοιτάζει το τείχος με τα ηλεκτροφόρα σύρματα ή στα μάτια μιας Παλαιστίνιας που κοιτάζει το γκρεμισμένο της σπίτι και το ξεριζωμένο της λιόφυτο.

Ξεχνάμε...
... εκείνο που είχε πει στις 17 Νοεμβρίου 1948 ο Ααρών Τσίζλινγκ, υπουργός Γεωργίας του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ, ύστερα από τις μαζικές σφαγές αθώων Παλαιστινίων: «Τώρα που οι Εβραίοι συμπεριφέρθηκαν κι αυτοί σαν ναζί,νιώθω την ψυχή μου σπαραγμένη».

Να θυμόμαστε...
... τον Εφραίμ Κατζίρ, κατοπινό πρόεδρο του Ισραήλ, που το 1948 βρήκε ένα χημικό δηλητήριο για να τυφλώσει ! τους Παλαιστινίους και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς πρότεινε τη χρήση του.

Να θυμόμαστε τον Αριέλ Σαρόν,που το 1953 καταδικάστηκε ως τρομοκράτης με το ψήφισμα 101 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, επειδή έκλεινε στα σπίτια τους
ολόκληρες οικογένειες Παλαιστινίων, σφράγιζε τις πόρτες κι ύστερα τους ανατίναζε.

Να θυμόμαστε τον πρεσβευτή του Ισραήλ στον ΟΗΕ Άμπα Ίμπαν, που το 1981 είπε στον Μεναχέμ Μπέγκιν: «Έχει σχηματιστεί στον κόσμο η εικόνα ενός Ισραήλ που
υποβάλλει με αγριότητα άμαχους πληθυσμούς στη φρίκη του θανάτου και του τρόμου, σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει καθεστώτα των οποίων ούτε εγώ ούτε
εσείς θα τολμούσαμε να προφέρουμε το όνομά τους».

Να θυμόμαστε το ψήφισμα Α/RΕS/37/123 του ΟΗΕ, που τον Δεκέμβριο του 1982 χαρακτήρισε «πράξη γενοκτονίας» τη σφαγή 3.000 Παλαιστινίων (μέσα σε 48 ώρες) στη Σάμπρα και Σατίλα με «προσωπική ευθύνη» του Αριέλ Σαρόν.

Να θυμόμαστε τους 17.500 νεκρούς, κυρίως αμάχους, που άφησε πίσω της η ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982. Να θυμόμαστε τη σφαγή της Κανά, κοντά
στην έδρα του ΟΗΕ, όπου βρήκαν τραγικό θάνατο τουλάχιστον 50 παιδιά.

Να θυμόμαστε τα λόγια του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, του Νοτιοαφρικανού Τζον Ντάγκαρντ, που τον Φεβρουάριο του 2007 έγραφε πως η ισραηλινή κατοχή είναι ένα ρατσιστικό απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων και πως το Ισραήλ θα έπρεπε να παραπεμφθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Να θυμόμαστε τα λόγια του Εβραίου διανοούμενου Νόρμαν
Φινκελστάιν, που οι γονείς του έπεσαν θύματα του Ολοκαυτώματος: «Αν οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να κατηγορούνται πως είναι ναζί, δεν έχουν παρά να
πάψουν να φέρονται σαν ναζί».

Να θυμόμαστε...

... τέλος τον Μπεν Γκουριόν, τον πατέρα του κράτους του Ισραήλ, που άφησε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές αυτή τη γραφή: «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την τρομοκρατία, τις δολοφονίες, τους εκφοβισμούς, την
κατάσχεση περιουσιών, για να εκκαθαρίσουμε τη Γαλιλαία από τον αραβικό πληθυσμό της». Είναι λόγια που γράφτηκαν 50 χρόνια πριν ο πρώτος πύραυλος Κάσαμ της Χαμάς εκτοξευτεί εναντίον της ισραηλινής πολίχνης Σντερότ.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες