Χωρίς ενιαίο αντίκρισμα της ζωής δεν υπάρχει πυξίδα δράσης

[Παλαίμαχος]

Χωρίς ενιαίο αντίκρισμα της ζωής δεν υπάρχει πυξίδα δράσης


Τα ζητήματα μεθόδου και ενότητας της σκέψης είναι υψίστης σπουδαιότητας σήμερα που επιχειρείται η κατεδάφιση κάθε κατάκτησης της σκέψης, ακόμα και των μηχανισμών της λογικής.
«Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει και επαναστατική πράξη», έλεγε ο Λένιν. Παραφράζοντας αυτά τα λόγια θα λέγαμε τούτο: χωρίς μια ενιαία αντίληψη του κόσμου, μια κοσμοαντίληψη (συνθετική φιλοσοφική συγκρότηση) δεν μπορεί να υπάρξει «παραγωγική» σκέψη, συνακόλουθα και «παραγωγική» δράση.
Χωρίς τη «θεωρητική πυξίδα», την κοσμοαντίληψη, δηλαδή, ή αλλιώς το «ενιαίο αντίκρισμα της ζωής», το μυαλό του ανθρώπου συμπιέζεται στα στενά βάθρα της εμπειρικής καθημερινότητας: Πνίγεται κυριολεκτικά από τα άπειρα και αντιφατικά συμβάντα της καθημερινότητας. Έτσι η σκέψη τεμαχίζεται στα επιμέρους και αντιφατικά εμπειρικά δεδομένα και δεν μπορεί να διακρίνει ότι πίσω από αυτή την πληθώρα των «αντιφάσεων» της εξωτερικής πραγματικότητας, ΥΠΑΡΧΕΙ ενότητα: Η ενότητα των αντιφάσεων της κοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων, υπάρχει ένα κοινωνικό σύστημα ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ, αλλά ενιαίο στη βάση του, το οποίο προκαλεί όλα αυτά τα ορατά, και αντιφατικά εξωτερικά συμπτώματα.
Με αυτό τον κατακλυσμό των αντιφατικών και φαινομενικά ασυνάρτητων τεμαχίων της εξωτερικής πραγματικότητας, οι κυρίαρχοι του κόσμου επιχειρούν σήμερα να αποδομήσουν τα πάντα: Την ιστορία και τις κοινωνικές επιστήμες, τις ιδέες και τον πολιτισμό, το μυαλό και τη λογική, τις κοινωνίες και τον άνθρωπο. Κάθε επιμέρους τεμάχιο και κάθε άτομο ανυψώνεται σε «ανεξάρτητη αλήθεια»: Ειδωλολατρικός ολοκληρωτισμός!!!
Μας μαθαίνουν να «σκεφτόμαστε» (δεν σκεφτόμαστε, απλώς παρατηρούμε τη «Βαβέλ» της δολοφονίας της σκέψης μας), σύμφωνα με το χάος της εξωτερικής αθλιότητας, των αντιφατικών, σκόρπιων και ανεξάρτητων επεισοδίων και «εικόνων».
Έτσι χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο. Την πραγματικότητα πίσω από τις εξωτερικές της εικόνες. Παρατηρούμε τα «ελαττώματα» και μη μπορώντας να τα εξηγήσουμε τα κατακεραυνώνουμε ηθικολογικά. Παρατηρούμε τον «εγωισμό» των ανθρώπων και την «απληστία» τους και τα βάζουμε με τους ανθρώπους και τους λαούς, και όχι με τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις και τις πολιτικές τους που οδηγούν τους ανθρώπους και τους λαούς (τα θύματά τους) στο να κοιτάζουν τον εαυτούλη τους και να προσπαθούν να επιβιώσουν σύμφωνα με τα εμπορευματικά πρότυπα που τους παρέχει η κοινωνία.
Έτσι μας διαφεύγει ο «Εχθρός». Γιατί «εχθρός» δεν είναι τα εξαθλιωμένα θύματα, ο λαός και τα «ελαττώματα» που παρατηρούμε, αλλά οι ΣΥΝΘΗΚΕΣ, οι σχέσεις και το πλαίσιο (οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό) που ρίχνουν στην εξαθλίωση και αποκτήνωση, στην απελπισία, στα αδιέξοδα και στις ατομικές λύσεις των εμπορευματικών, καταναλωτικών προτύπων της απληστίας και του εγωισμού.
Οι πηγή των «αμαρτιών» βρίσκεται αλλού και όχι στα θύματά τους. Και αυτοί οι «άλλοι» (καπιταλισμός, θεσμοί του, κράτος και κόμματα, ιερατεία προπαγάνδας και φερέφωνα) είναι οι «εχθροί» του ανθρώπου και η πηγή όλων των «αμαρτιών».
ΟΤΑΝ χάσουμε αυτή την πυξίδα και δεν έχουμε γνώση αυτού του πράγματος θα μιλάμε σαν εισαγγελείς ηθικολόγοι, στηλιτεύοντας και αφορίζοντας τους ανθρώπους και τους λαούς.
Και το επιχείρημα που συχνά ακούγεται από τέτοιους ηθικολόγους και από τα μικρά κόμματα είναι: «Όλοι υπεύθυνοι είμαστε». Μια γενικολογία που αθωώνει τους πραγματικούς υπεύθυνους με τον επιμερισμό των ευθυνών και στα θύματα.
Δηλαδή τι μπορεί να κάνει ο λαός από μόνος του; Αυτό δεν μας το είπανε ποτέ. Να ψηφίσει (γιατί μόνο τέτοια επιλογή έχει) τους «καλούς», τα μικρά κόμματα; Και τι θα γίνει; Η απάτη του συστήματος θα εμφανιστεί δημοκρατικά επιχρυσωμένη. Γιατί αυτά τα μικρά κόμματα είναι και αυτά μέσα στο ίδιο παιχνίδι. Απλώς επιδιώκουν μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα της εξουσίας…
Ο λαός θέλει να βγει από την ασφυξία και τη διάβρωση. Θέλει να ζήσει καλύτερα. Αλλά δεν βλέπει καμιά αχτίδα φωτός. Και όσο θα διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση τόσο θα αυξάνουν τα κρούσματα μόλυνσης και μέσα στις υγιείς λαϊκές δυνάμεις…
Φυσικά, οι ίδιες, αδιέξοδες εξελίξεις του σάπιου συστήματος θα οδηγήσουν σε κοινωνικές εκρήξεις και λαϊκές «εξεγέρσεις». Και εδώ βρίσκεται η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ βάση της αισιοδοξίας!
Και από δω απορρέει το μέγιστο καθήκον των συνειδητοποιημένων: Ασυμφιλίωτος αγώνας εναντίον των θυτών, των κοινωνικών σχέσεων που αποκτηνώνουν τον άνθρωπο και των πολιτικών που εξαπατούν και σφυρηλατούν τις αλυσίδες μας.
Ο ρόλος των συνειδητοποιημένων αγωνιστών έγκειται σήμερα στο να προσπαθούν να φωτίζουν τα πράγματα, να συνειδητοποιήσουνν και άλλους που ανησυχούν και να συγκροτούν τα έμβρυα και τα «νεύρα» για μια πιο προχωρημένη και πλατιά δράση: Γνώσης και πράξης…
Αυτά σαν αρχή…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

Φίλε Παλαίμαχε, ομολογώ πως έπρεπε να διαβάσω το υπέροχο κείμενο σου τρεις φορές. Μου θύμισε την πρώτη φορά που διάβασα Ντοστογιέφσκι. Κάθε παράγραφο, ξαναγύρναγα στην προ-προηγούμενη για να την συνδέσω για να καταλάβω το νόημα.
Αν δεν κατάλαβα λάθος, συμφωνείς μαζί μου αλλά λες ότι είναι πολύ πιο σύνθετο το πρόβλημα. Σωστά?
Ειδωλολατρικός ολοκληρωτισμός !!! Τέλειο. Πολύ μου άρεσε.
Εγώ συμφωνώ μαζί σου αλλά πόσοι νομίζεις ότι μπορούν να παρακολουθήσουν την σκέψη σου? Πόσοι νομίζεις ότι μπορούν να καταλάβουν τον λόγο σου (ο οποίος δείχνει άνθρωπο που έχει μεγάλη βιβλιοθήκη). Αν θέλουμε να ξυπνήσουμε και άλλους, κατέβα κατηγορία διανόησης και πρέπει να τα λέμε όπως θα μιλάγαμε σε ένα εξάχρονο. Συμφωνείς? Εδώ εγώ έγραψα 3 πυκνά άρθρα και ανέφερα τη λέξη «Βατοπεδινός» και από κει κόλλησε ο άλλος. Ολόκληρα κείμενα και εκεί έμεινε. Καταλαβαίνεις το επίπεδο?

[Παλαίμαχος]

Η γνώση αυτού που ζούμε και η «μαγιά»

Μοιραία κάποια ζητήματα, όταν τα συμπυκνώνεις, παρουσιάζονται δύσκολα. Τέτοια είναι τα ζητήματα της μεθόδου και της γνωσιολογίας. Η απλοποίησή τους σε λίγες γραμμές τα εκχυδαΐζουν. Και εδώ δεν γράφουμε συγγράμματα για να τα δώσουμε πολύ κατανοητά και με παραδείγματα.
Αυτό που ήθελα να επισημάνω είναι τούτο: Ούτε η πολυμάθεια, ούτε οι πολλές εμπειρίες σε οδηγούν σε μια βαθύτερη κατανόηση των όσων διαδραματίζονται γύρω σου.
Η πολυμάθεια, χαρακτηριστικό πολλών διανοουμένων, όταν δεν έχει την πυξίδα, μια ενιαία κοσμοαντίληψη και τη σωστή μέθοδο προσέγγισης των πραγμάτων οδηγεί σε «πνευματικό αυνανισμό»!!!
Οι πολλές εμπειρίες, που πράγματι αποτελούν μια αποθήκη γνώσης, οδηγούν, χωρίς τη μέθοδο και το «θεωρητικό νήμα» στην διάσπαση του εγκεφάλου, στο σκόρπισμα του μυαλού.
Τα θεωρητικά, μεθοδολογικά εργαλεία, για τους κοινωνικούς επαναστάτες, βγαίνουν από τη γνώση της κοινωνίας που ζούμε, από τη γνώση της διαλεκτικής κίνησης αυτής της κοινωνίας και από τη γνώση των δυνάμεων «αντίστασης» που αντικειμενικά δημιουργούνται μέσα σε αυτή την κοινωνία.
Πιο απλά και σχηματικά:
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτά που ζούμε, πρέπει να γνωρίσουμε τον καπιταλισμό: Τους νόμους της εξέλιξής του και της παρακμής του, τις ιδέες του, τις δυνάμεις του, τις διαβρωτικές συνέπειες αυτής της παρακμής στο σύνολο της κοινωνίας, τις δυνάμεις αντίστασης που αντικειμενικά δημιουργεί, τα μετερίζια αγώνα αυτών των δυνάμεων και πολλά άλλα.
ΟΤΑΝ γνωρίζουμε την κοινωνία που ζούμε ΤΟΤΕ μπορεί και να καταλάβουμε σε βάθος αυτά που παρατηρούμε εξωτερικά και ζούμε εμπειρικά, συνακόλουθα να βρούμε και τους τρόπους να αντισταθούμε και να αλλάξουμε τα πράγματα. Γιατί η ιστορική απαίτηση δεν συνίσταται στην ερμηνεία, απλώς του κόσμου, αλλά πώς μέσα από τη γνώση του κόσμου να συμβάλλουμε συνειδητά στην αλλαγή του, στην οικοδόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας, συνακόλουθα στη διαμόρφωση πιο ολοκληρωμένων ανθρώπων.
Χωρίς τη γνώση αυτού που ζούμε και την αγωνιστική πράξη της αλλαγής αυτού του σάπιου κόσμου δεν μπορεί ούτε οι άνθρωποι να αλλάξουν. ΟΙ άνθρωποι συνειδητοποιούνται, κατακτούν ή αποκαθιστούν τις «ανθρώπινες αξίες» και διαμορφώνουν «χαρακτήρα», μέσα από τη συλλογική δράση, μέσα από το «συλλογική κίνηση». Λίγοι είναι αυτοί που κατακτούν τις «αλήθειες» ατομικά. Και φαίνεται ότι είναι «ατομικά». Ουσιαστικά είναι άτομα φορείς συλλογικών εμπειριών και γνώσης, άτομα τα οποία μέσα από μια ιστορική διαδρομή αφομοίωσαν τις συλλογικές κατακτήσεις και αξίες της ανθρωπότητας.
Το γεγονός ότι σήμερα μέσα στις τάξεις της Ορθοδοξίας συναντάμε ανθρώπους σκεπτόμενους και μαχητές οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι το «συλλογικό είναι» στην Ορθοδοξία και το αποτύπωμα αυτού του «συλλογικού» στη συνείδηση δεν έχουν ακόμα αλωθεί. Αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης…
Ο ηθικός Λόγος και το ηθικό κήρυγμα από μόνα τους δεν έχουν καμιά αξία στην πλειονότητα των ανθρώπων. Σήμερα, μάλιστα φαντάζουν και υποκριτικά. Τους λόγους τους αντιλαμβανόμαστε…
Προσπάθησα να κάνω κάποια ζητήματα πιο λιανά. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα.
Ας έλθω τώρα σε κάποια ερωτήματα που μου τέθηκαν:
α). Με τα κείμενά σου, φίλε «Πολέμαρχε», διαφωνώ μεθοδολογικά. Βάζουν το άλογο πίσω από το κάρο, ή αλλιώς τα πράγματα με το κεφάλι προς τα κάτω. Με τις διαπιστώσεις σου συμφωνώ, εξάλλου σου έγραψα είναι χιλιοειπωμένες, ιδιαίτερα από τη μαρξιστική φιλολογία. Είναι μια καλή περιγραφή του τσοφλιού του αυγού, όχι του αυγού. Σήμερα πολλοί ηθικολόγοι, όπως ο Γιανναράς και άλλοι μένουν πεισματικά στην περιγραφή της φλούδας του καρπού.
β). Το τι κάνουμε; Αυτό θέλει πολύ συζήτηση. Το έχουμε φυσικά θίξει το ζήτημα και εδώ μέσα και στο περιοδικό.
Εδώ θα πω τηλεγραφικά τα εξής: Μέσα στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν σκόρπιες δυνάμεις (εντός και εκτός κομμάτων) που αγωνιούν, σκέφτονται και αναζητούν μια διέξοδο από την ασφυξία. Πρέπει να βρούμε τρόπους σύνδεσης και ΔΙΑΛΟΓΟΥ με αυτές τις δυνάμεις. Χωρίς να υπάρξει μια «μαγιά» δεν μπορεί να οικοδομηθεί τίποτε. Κάθε προσπάθεια που περιφρονεί τις υγιείς διεργασίες και αντιστάσεις που αναπτύσσονται στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας είναι καταδικασμένη. Και περιφρόνηση σημαίνει να αυτοαναγορευόμαστε κάποιοι «εκλεκτοί» σε ηγέτες και το χειρότερο να προσπαθούμε ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΩ να «εκμεταλλευτούμε» τους ΚΑΤΩ για εκλογικές επιδιώξεις…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

Ο Γιανναρας είναι καραγκιοζης αμπελοφιλόσοφος. Βαυκαλίζεται μόνος του και αυτοθεώνεται. Αν θελεις σε παρακαλώ μην τον ξαναναφέρεις γιατί μου φέρνει αναγούλα. Μίλα για σοβαρούς ανθρώπους και κατα προτίμηση θεοσεβούμενους. Οχι για Γιανναράδες και Μουστάκηδες και Γοντικάκηδες.
Ξέρεις τι πρέπει να γίνει? Ενα κόμμα απο πραγματικούς Χ.Ο. (οχι σαν τους Καρατζαφερικούς) που δεν θα έχουν περιουσία και οταν φύγουν δεν θα έχουν κάνει περιουσία. Πρότυπο του Πλάτωνα. Με κοινωνικές αρχές Βυζαντίου. Οχι μεγάλες επιχειρήσεις, φορολόγηση των πλουσιων οταν δεν έχουν οι φτωχοί κλπ.
Ξέρεις έβλεπα ένα βίντεο με ένα Ρουμάνο πατέρα και έλεγε ότι ο άνθρωπος΄πρέπει να προχωράει σε ένα δρόμο που έχει δεξιά και αριστερά δυο τοίχους. Ο ένας είναι ο φόβος για το Θεό και ο άλλος ο φόβος για τον θάνατο...

[Misha]

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

Φίλε μου Μισα δεν θέλω να ασχοληθώ μαζί σου. Δεν έχεις πάρει μυρωδιά του τι πιστεύω και τι ΄λέω. Είσαι πολύ δυστυχισμένος στο σκοτάδι που ζείς. Ελπίζω το Μίσα να μην είναι συντομογραφία του μισαλοδοξία...
Απλά σου λέω επειδή γυρνάς σε αρκετά φόρουμς ότι την ίδια καραμέλα μασάς και "τσιμπάς" μόλις σου μιλήσουμε για ομοφυλόφιλους... Αλέξη...

[ΘΑΛΕΙΑ]

Αγαπητέ "Πολέμαρχε", νομίζω ότι "ξέφυγες" σε προσωπικούς, μειωτικούς και ψυχαναλυτικούς χαρακτηρισμούς: "Είσαι δυστυχισμένος μέσα στο σκοτάδι που ζεις" και τα λοιπά.
Μπορεί να διαφωνεί κάποιος με το "Μίσα", αλλά δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει την ευθύτητα των απόψεών του και κυρίως την "ανίχνευση" του βάθους των πραγμάτων.
Το παρακάτω μότο δείχνει ότι "διατρυπάει" την επιφάνεια των πραγμάτων:

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;"

Θα πρέπει, νομίζω, στις συζητήσεις, να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις αντιλήψεις του άλλου και να βρίσκουμε ένα κοινό τόπο αναφοράς.

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

θάλεια, με εξοργίζει όταν διαστρέφονται τα λόγια μου, και παρόλο που γράφω ολόκληρες σελίδες με πόλύ σοβαρά θέματα που πρέπει να προβληματίζουν όλους μας, κολάμε με το μίσος για το Βατοπέδι. Δηλαδή ...εντάξει... μιλάμε για άλλο τωρα. Και σε άλλα φόρουμ που πάει τα ίδια λέει, του λένε χιλιάδες όμορφα πράγματα και αυτός βρίζει τους μοναχούς και το μοναστήρι.
Επειδή βρίσκουμε μια ωραία φράση και τη βάζουμε για υπογραφή σημαίνει ότι την τιμούμε? Θελεις να σου βρώ 1.000 τέτοια?
Αυτός υπονοεί ότι είμαι χουντικός και εγώ "ξεφεύγω". Με ξέρει?
Λυπάμαι Θάλεια. Είναι αυτό που λέω ότι δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα. Δεν γίνεται...

[Misha]

Πολέμαρχε (από τον Λιακόπουλο το πήρες το νικ μήπως;)

γράφεις κείμενα γεμάτα εμπάθειες
δες

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

Να σου πω τι νομίζω για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και να τελειώνει η υπόθεση. Οι Γραφές πρέπει να ερμηνεύονται ΜΟΝΟ από ανθρώπους που έχουν αγιάσει. ΜΟΝΟ.
Οι φιλοσοφικές προσεγγίσεις, που γίνονται από άλλους, και επιμένω πως οι περισσότεροι είναι από καραγκιόζηδες μέχρι αιρετικοί, μόνο κακό κάνουν στην Εκκλησία και την πίστη.
Οι Καινή Διαθήκη είναι τόσο, μα τόσο απλή. Δεν χρειάζονται εξηγήσεις από φιλόσοφους. Αυτοί συνήθως περιπλέκουν τα πράγματα και δημιουργούν αιρέσεις (βλέπε Λούθηρο, Καλβίνο , κλπ κλπ)
Όσο αφορά τον Γοντικάκη (που είναι πολύ φίλος του Γιανναρά), δεν θα σου πω πολλά,πολλά αλλά το ξέρεις ότι «κυνήγαγε» τον πατέρα Παίσιο αυτός ο «καλός» άνθρωπος?
Τώρα ο Μουστάκης…αυτός εξαρτάται από ποιά παρτίδα είναι τα χάπια που πήρε κάθε φορά. Μια έτσι, μια γιουβέτσι. Κατηγορεί «Το Πηδάλιο» σαν μεσαιωνικό και τύπου Χομεινί και το επικαλείται για να κατηγορήσει τον Γέροντα Εφραίμ.
Ξεκαθαρίζω επίσης ότι δεν θέλω να με ξανασυνδέσεις με Χούντα και παρόμοια γιατί εκνευρίζομαι. Έχω ένα παληκάρι που μεγαλώνει σε μια χώρα χωρίς αξίες, χωρίς ηθική και χωρίς αρχές. Πόσο νομίζεις ότι θα επιβιώσει αυτή η χώρα? Δεν πρέπει να το αλλάξουμε? Δεν πρέπει να έχουν την εναλλακτική του Φωτός τα παιδιά μας? Εγώ θα πολεμήσω όπως μπορώ. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αρκετοί που συμφωνούν με εμένα. Αυτό που έχει αρχίσει να γίνεται δεν τελειώνει με το Βατοπέδι φίλε…περίμενε και θα δεις…Μακάρι να βγώ ψεύτης.

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

“Όμως ο άνθρωπος, έχοντας χάσει την ευχαρίστηση της πρωτογενούς, αγνής του ύπαρξης, όπως και αυτή του σύμπαντος, έχασε και την κατανόηση τους. Όπως το ψάρι που κινείται στο νερό, δεν γνωρίζει την καλύτερη και τελειότερη ζωή των ζώων που αναπνέουν τον αέρα, έτσι και η δυστυχισμένη ψυχή του ανθρώπου, βυθισμένη στον παχυλό και διεφθαρμένο κόσμο, και ζώντας σε αυτόν όπως το ψάρι στο νερό, δεν γνωρίζει την αιθέρια και αδιάφθορη ζωή του Παραδείσου.” Αγιος Φιλάρετος Μόσχας

[Misha]

μάλιστα.φτασαμε σε μιαν άκρη νομίζω.

τις πληροφορίες σου για τον π.Βασίλειο Γοντικάκη,πρωην ηγούμενο των Μονών Ιβήρων και Σταυρονικήτα,από που τις έχεις;

μήπως από το κατάπτυστο ποστ του ιστολόγιου των νεοβατοπεδινων;
http://misha.pblogs.gr/2008/10/mia-athliothta-apo-toys-filoys-twn-neobatopedinwn-vatopaidi-word.html

τελειωνω λέγοντας πως το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν είναι συμπτωμα του πολέμου ενάντια στην Εκκλησία αλλά είναι απόστημα της ενδοεκκλησιαστικής εκκοσμίκευσης που χρειάζεται ριζική εκτομή για να μη ξαναφυτρώσει.

η εκκοσμίκευση του εκκλησαστικού γεγονότος,το εμπορικό πνέυμα που έλεγε ο π.Παϊσιος, είναι και η χειρότερη εκδήλωση της κοινωνικής παρακμής καθώς αφήνει έκθετη την παράδοση της ρωμιοσύνης και χωρίς στήριγμα τις λαικές δυνάμεις.
_________________
«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;»Μ.Βασίλειος

[ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ]

Τις πληροφορίες τις έχω από ένα φίλο που έχει σπουδάσει Θεολογία στο Βελιγράδι και πηγαινοέρχεται στο Άγιο Όρος αρκετά χρονάκια. Στο Βατοπέδι έχει να πάει περί τα 10 χρόνια. Και από ένα φίλο που έχει τελειώσει Βυζαντινή μουσική και Θεολογία στην Αθωνιάδα και έψελνε στον γέροντα Παίσιο.
Για πληροφόρηση σου όμως, την Τρίτη στον Αλφα, θα έχει μια στημένη εκπομπή με "Αγιορείτες Μοναχούς" λέει. Προφανώς ο παπα μπύρας που τον βγάζουν συνέχεια. Συμφωνεις στο να βγαινουν στην τηλεόραση εσύ?

[Κλεοξάνθη]

Αγαπητέ πολέμαρχε
Επίτρεψέ μου να σου πω ότι ορισμένα γραφόμενά σου μου θυμίζουν μια στιχομυθία που άκουσα κάποτε, κατά την οποίαν όταν ρωτήθηκε η μία μεριά από που αντλεί τις πληροφορίες της απήντησε από «μια συζήτηση στο κομμωτήριο». Εδώ είναι το site ενός περιοδικού που προσπαθεί να κρατήσει ένα κάποιο επίπεδο και δεν μπορούμε να γράφουμε κατηγόριες τύπου «Γοντικάκηδες» αβασάνιστα, μεταξύ τυρού και αχλαδιού, για το μοναχικό σχήμα και δη το καταξιωμένο.. Ομολογώ δεν σε καταλαβαίνω και δεν με έπεισες για τίποτε. Θα σε παρακαλούσα να κρατήσεις τις απόψεις σου αυτές για τον εαυτό σου. Ευχαριστώ.

[Εξόριστος]

Κάποια παρανόηση φαίνεται ότι έχει γίνει.

Εδώ δεν είμαστε ένα περιοδικό Πιστών, αλλά ένα περιοδικό Αριστερό που προσεγγίζει τα ζητήματα της Ορθοδοξίας πολιτικά. Συνεπώς δεν εμπλεκόμαστε σε ενδοεκκλησιαστικές διενέξεις που εξάλλου δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι, ούτε σε ερμηνείες του Ορθόδοξου δόγματος, που και αυτό δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι.
Κρίνουμε κάθε κατάσταση και κάθε πρόσωπο από αυτά που γράφει και πράττει (π.χ Γιανναράς) πολιτικά.
Οι θέσεις μας είναι καθαρές και ευθέως διατυπωμένες:

α). Θεωρούμε την Ορθοδοξία ένα σύστημα αξιών και έναν συνεκτικό κοινωνικό ιστό τα οποία η Νέα Τάξη θέλει να αποδομήσει. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι για μας φορέας συλλογικής συνείδησης, μιας συνείδησης βαθιά ριζωμένης στην ελληνική κοινωνία, γι’ αυτό και βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης και αποτελεί ένα από τα κεντρικά μετερίζια του αγώνα σήμερα.

β). Θεωρούμε ότι κι εδώ υπάρχει μια γραφειοκρατία που διαχειρίζεται τις αξίες και το «δόγμα» της Ορθοδοξίας. Από τη φύση της και τη λειτουργία της αυτή η εκκλησιαστική γραφειοκρατία βρίσκεται σε σύνδεση και διαπλοκή με την καπιταλιστική εξουσία, το κράτος και τους θεσμούς του. Μέσα, συνεπώς σε ένα καθεστώς εμπορευματοποίησης των πάντων η διάβρωση και η σήψη του καπιταλισμού διαβρώνει και την γραφειοκρατική ιεραρχία της Εκκλησίας ή μέρος αυτής. Αυτή η εξουσιαστική σχέση της γραφειοκρατικής εκκλησιαστικής ιεραρχίας με το συνολικό σώμα του Ορθόδοξου κλήρου και οι διαπλοκές της με την καπιταλιστική αγορά και το κράτος της οδηγούν σε ένα εσωτερικό χάσμα: σε μια διάσταση της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας με το σώμα της Ορθοδοξίας.

γ). Αυτή τη διάσταση επιχειρεί, σήμερα, να αξιοποιήσει το πλανητικό κεφάλαιο και τα όργανά του για να αλώσει το σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η επίθεση γίνεται και εκ των έξω, αλλά και εκ των έσω: από τους διαπλεκόμενες και ενσωματωμένους, στους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους, ιεράρχες ή μοναχούς. Πάνω στη συμπεριφορά, τις αντιλήψεις και τα σκάνδαλα αυτών των εσωτερικών δυνάμεων στηρίζεται όλη η προπαγανδιστική και πρακτική επίθεση κατά της Εκκλησίας γενικά.

δ). Το Βατοπέδιο, ασφαλώς χρησιμοποιείται και αξιοποιείται σήμερα από τους πλανητικούς μηχανισμούς για μια μετωπική και οξύτερη επίθεση εναντίον του Αγίου Όρους και της Ορθόδοξης Εκκλησίας γενικά. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει.
Ωστόσο, δεν μπορεί να κλείνουμε και τα μάταια μπροστά στις διαπλοκές και τις πράξεις του Βατοπεδίου. Μπορεί να μην είναι τυπικά παράνομες, αλλά είναι ηθικά παράνομες, είναι πράξεις συνδιαλλαγής και διαπλοκής με την καπιταλιστική εξουσία και τους μαφιόζικους μηχανισμούς της.
Και αυτές οι πράξεις χρησιμοποιούνται από την καθεστωτική προπαγάνδα που προλειαίνει, ιδεολογικά και πολιτικά, το εδάφους για την παραπέρα προώθηση των νεοαταξικών σχεδίων κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αν δεν υπήρχε η σήψη και μέσα σε θύλακες της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας δεν θα είχαμε όλες αυτές τις υστερικές κραυγές κατά του Αγίου Όρους και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
ΟΤΑΝ δεν διαπλέκεσαι με τη βρωμιά δεν μπορεί να σε βρωμίσουν…





_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!