"Αριστερά" και "δεξιά"

[Ροβεσπιέρος]

«Αριστερά» και «δεξιά»

Είναι τόσο καθολική και βαθιά η ιδεολογική σύγχυση, τόσο τραγικά χαμηλό το θεωρητικό επίπεδο και τόσο καταθλιπτική η πολιτική κενότητα που οδηγεί πολλούς στο απόφθεγμα: «Σήμερα δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά»!!!
Βεβαίως το θάνατο της ιστορίας και των ιδεολογιών των έχουν κηρύξει εδώ και πολλά χρόνια οι θεωρητικοί απολογητές του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οι σειρήνες της καπιταλιστικής τάξης δεν κήδευσαν μόνο το σοσιαλισμό, αλλά και τις ιδεολογίες και την ιστορία, συνακόλουθα και τις θεωρητικές επιστήμες.
Το γενικό νεοταξικό ιδεολόγημα που προαναγγέλλει το θάνατο της Ιστορίας και των ιδεολογιών σηματοδοτεί ακριβώς τούτο: Δεν υπάρχει σοσιαλισμός και Αριστερά, δεν υπάρχουν τα ιστορικά κεκτημένα της ανθρωπότητας. Υπάρχει μόνο ο καπιταλισμός και τα ιδεολογήματά του.
Βλέπουμε, δυστυχώς σήμερα και πολλούς που υποτίθεται ότι είναι πολέμιοι της Νέας Τάξης να υπερβάλλουν σε ζήλο στην ισοπέδωση των ιδεολογιών και να διατυμπανίζουν το ιδεολογικό ρεφραίν: «Δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά». Στην πρωτοπορία αυτών των δήθεν «εχθρών» της Νέας Τάξης είναι οι διανοούμενοι λάτρεις του καπιταλισμού, οι πλέον φανατικά υστερικοί αντικομουνιστές.
Αυτό το νόθο ιδεολόγημα της καπιταλιστικής φιλοσοφίας (δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά) μέσα στο ισοπεδωτικό χάος της σύγχυσης και απογοήτευσης αιχμαλωτίζει πολλούς αγνούς αγωνιστές και κυρίως νέους ανθρώπους. Είναι τέτοια η σιχασιά που νιώθουν για τα αριστερά κόμματα και είναι τέτοιο το αναποδογύρισμα των πραγμάτων (πολλοί δεξιοί σκέφτονται πιο αριστερά από τους «αριστερούς») που εύκολα εγκλωβίζονται πολλοί σε αυτή την ιδεολογική απάτη.
Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τούτο το απλό: Ότι είναι άλλο ζήτημα να πούμε ότι τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα (αριστερά και δεξιά) δίνουν μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας και οριοθετούν τεχνητά την κοινωνική πραγματικότητα και εντελώς διαφορετικό ότι έχουν καταργηθεί οι έννοιες της «αριστεράς» και «δεξιάς».
Η έννοια της αριστεράς εκφράζει μια αγωνιστική πορεία μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι, είναι το απόσταγμα των επαναστατικών κοινωνικών αγώνων, απόσταγμα που συμπυκνώνεται στη θεωρία και πράξη του σοσιαλισμού: Στην ιδεολογία δηλαδή της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαϊκών μαζών.
Εντελώς αντίθετη είναι η έννοια της «δεξιάς»: Η ιδεολογία του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Αυτές οι ιδεολογίες δεν έχουν καταργηθεί. Το γεγονός ότι κομματικά υποκείμενα της «αριστεράς» σφετερίζονται τους αγώνες, τα σύμβολα και τις ιδεολογικές σημαίες των κοινωνικών αγώνων και των σοσιαλιστικών ιδεών, με συνακόλουθο αποτέλεσμα να έχουν ενσωματωθεί στο κατεστημένο, δεν καταργεί το κοινωνικό και ιδεολογικό περιεχόμενο των εννοιών. Απλώς αυτή η σημερινή «αριστερά» έχει γίνει η «νέα δεξιά», με φορεσιές και αρματωσιές «αριστερές».
Η προδοσία των σφετεριστών των κοινωνικών αγώνων και των σοσιαλιστικών ιδεών δεν σημαίνει ότι καταργήθηκαν και οι ιστορικοί αγώνες και τα σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Και δεν μπορεί ΠΟΤΕ να μην αγωνιστείς εναντίον των σφετεριστών, αν πραγματικά θέλεις να δημιουργήσεις ένα άλλο κόσμο. Δεν μπορεί τα λαϊκά κινήματα να δωρίσουν στους σφετεριστές των κινημάτων και των ιδεών την έννοια της Αριστεράς, το περιεχόμενο του ιστορικού γίγνεσθαι που καθορίζει αυτήν την έννοια.
ΟΣΟΙ κρίνουν βάση των σφετεριστικών ετικετών και παπαγαλίζουν το ιδεολόγημα της ισοπέδωσης του κοινωνικού γίγνεσθαι και των ιδεολογικών του εννοιών, αυτοί ουσιαστικά αποδέχονται τα νέα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης: Αυτά για το τέλος της Ιστορίας και των ιδεολογιών.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο το Μάιο του 2000.
Ωστόσο και τότε που γράφτηκε, πάλι ήταν πίσω από τα πράγματα. Ήδη αυτοί που αυτό-προσδιοριζόντουσαν ως «αριστερά» ήταν μεταλλαγμένοι και το νέο ιδεολογικό και πολιτικό κατεστημένο: Το Νεοταξικό «αριστερό» κατεστημένο.
Και το κατεστημένο, οποιοδήποτε κατεστημένο δεν είναι ΠΟΤΕ αριστερά. Είναι δεξιά με άλλη μάσκα και άλλα μακιγιάζ… [/




Τι είναι Αριστερά

Του Θύμιου Παπανικολάου



«Όταν υποχρεώνεις την εργατική τάξη να σέβεται την αστική νομιμότητα, τότε όλοι οι αγώνες της, κοινοβουλευτικοί και άλλοι, θα χρεοκοπήσουν αξιοθρήνητα αργά ή γρήγορα, για να δώσουν θέση στη δίχως όρια βία της αντίδρασης».
Ρόζα Λούξεμπουργκ


ΑΥΤΟ που χαρακτηρίζει την Αριστερά (όχι στις «παρεκβάσεις» της, αλλά στην ουσία της) είναι ότι τα συνειδητά κίνητρα είναι τα πραγματικά και επαρκή κίνητρα της επαναστατικής στάσης. Και τα συνειδητά αυτά κίνητρα είναι: Η υπέρβαση της κατεστημένης καταπιεστικής μορφής πολιτισμού, οι ριζικά καινούργιοι τρόποι πραγμάτωσης του ανθρώπου, η έφεση της ελευθερίας, η ιδέα του αυτοκαθορισμού, του ανθρωπισμού, της αξιοπρέπειας, αυτό που λέμε κοινά ηθική στάση.
Η ΕΝΝΟΙΑ, συνεπώς, της Αριστεράς, σήμερα, είναι ταυτόσημη με την επαναστατική θεωρία, την επαναστατική βούληση και την επαναστατική πράξη, είναι ταυτόσημη με το σοσιαλισμό. Η Αριστερά για να είναι Αριστερά πρέπει να τείνει στην κατάλυση του καπιταλιστικού συστήματος, ενός συστήματος αυταρχικής ρύθμισης της κοινωνικής ζωής, που κρίνεται ως απάνθρωπο και άδικο, και στην αντικατάστασή του με ένα άλλο, ριζικά διαφορετικό, με άλλο σύστημα αξιών, ανθρώπινο και δίκαιο, που να αντιστοιχεί στις ανάγκες και στην ελεύθερη βούληση του συνόλου του πληθυσμού: το σοσιαλισμό.
ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ κίνημα δεν μπορεί παρά να είναι ένα κίνημα σήμερα αυθεντικά σοσιαλιστικό. Ένα κίνημα για την κατάργηση του καπιταλισμού και όχι μια μάταια προσπάθεια μπαλώματος του καπιταλιστικού καθεστώτος για τη διάσωσή του. Η Αριστερά για να είναι Αριστερά πρέπει να αποτελεί την ΕΜΠΡΑΚΤΗ προσβολή, ρήγμα και γκρέμισμα των συστατικών δομών εξουσίας του καπιταλιστικού καθεστώτος. Η Αριστερά πρέπει να είναι η έμπρακτη κριτική της κοινωνίας και ταυτόχρονα η ΠΡΟΤΑΣΗ ενός ΑΝΤΙΜΑΧΟΥ συστήματος αξιών: Η εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ πρόταση εξουσίας δεν είναι οι αοριστίες για το σοσιαλισμό, ούτε οι γενικές προγραμματικές δηλώσεις για τη «λαϊκή εξουσία». Εναλλακτική πρόταση εξουσίας είναι ταυτόχρονα: Το σοσιαλιστικό μοντέλο, δηλαδή το εναλλακτικό μοντέλο εξουσίας και οι συγκεκριμένες μορφές της εναλλακτικής εξουσίας που έμπρακτα θα έρθουν σε ρήξη με τη «νομιμότητα» της καπιταλιστικής εξουσίας.
Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ πρόταση εξουσίας ορίζει και τα μέσα και τα όργανα που θα αντικαταστήσουν τις καπιταλιστικές δομές εξουσίας. Θέτει τους εναλλακτικούς θεσμούς εξουσίας που θα αντιστοιχούν στο νέο σύστημα αξιών, στις ανάγκες του αγώνα, στον αυτοκαθορισμό και στην ελεύθερη ανάπτυξη του ανθρώπου: Τους θεσμούς της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
ΓΙΝΕΤΑΙ σαφές ότι η Αριστερά στερείται εναλλακτικής πρότασης. Ούτε στην πράξη, αλλά ούτε και στα λόγια προωθεί και ΕΝΣΤΑΛΑΖΕΙ μέσα στην κοινωνία το εναλλακτικό μοντέλο εξουσίας. Αντίθετα κάποιες δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως «Αριστερά», (Δε μιλάω για τους καθεστωτικούς υπαλλήλους και τα φερέφωνα του κοσμοπολιτισμού, αλλά τους «ατελώς προσαρμοσμένους») υποκλίνονται και αναπαράγουν τη «νομιμότητα» της καπιταλιστικής εξουσίας.
ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ αυτές βρίσκονται κάτω από τη δεσποτεία των κυρίαρχων ιδεών, τις οποίες μάλιστα αναπαράγουν. Είναι διαποτισμένες από το μοντέλο της καπιταλιστικής καταπιεστικής κοινωνίας, είναι παραδομένες στα αδιέξοδα αυτής της κοινωνίας. Η «κοινωνική κριτική» τους δεν υπερβαίνει τα όρια του αστικού καθεστώτος. Αντίθετα δείχνει ότι το πρότυπο αυτού του καθεστώτος έχει βάλει ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στη σκέψη αυτών των δυνάμεων, έχει εγκατασταθεί στα μύχια της «πολιτικής ψυχής» τους. Δηλαδή δεν δέχονται απλώς το κυρίαρχο μοντέλο εξουσίας, αλλά το έχουν και εσωτερικεύσει: Έχουν μεταλλαχτεί σε ιδεολογικό κατεστημένο..
Το θέμα δεν είναι το τι δηλώνουμε (και ο Σημίτης και ο Μπλερ, ακόμα και ο Κλίντον δηλώνουν αριστεροί), αλλά το τι πράττουμε.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ αν δεν σπάσει τις ιδεολογικές, πολιτικές και ψυχολογικές αλυσίδες της αστικής «νομιμότητας» δεν μπορεί να προχωρήσει σε μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας: στην εργατική και λαϊκή εξουσία, στο σοσιαλισμό…
Μάιος 2000


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)