 Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 11:04 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Συμφωνώ!
Θα το διατύπωνα, όμως αλλιώς. Αν δεν βελτιωθούμε ΕΜΕΙΣ θα αποτύχουμε και ΟΧΙ ο μαρξισμός... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 10:54 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Για τα συναισθήματα... μπορεί και νάχεις δίκιο.
Για τον Μαρξισμό δεν είπα και ούτε πιστεύω ότι απέτυχε. Πιστεύω όμως ότι ΘΑ αποτύχει αν πρώτα δεν αυτοβελτιωθούμε.. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 6:57 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Σύντροφε Σκίνιους, θα σου απαντήσω τηλεγραφικά: 1. Για την επιστολή Ζαχαριάδη, εκτιμώ ότι ήταν αυθεντική. Δεν έχω διερευνήσει, ωστόσο, το ζήτημα σοβαρά. Ούτε θεωρώ απίθανη και την αντίθετη εκδοχή, αν γνωρίζει κανείς τις ιστορικές σταλινικές δολοπλοκίες. 2. Για τις ιστορικές μυθολογίες. Σε κάθε εποχή, σύντροφε, η ιδεολογία των ισχυρών γίνεται το κλειδί ερμηνείας της πραγματικότητας. Κάθε γεγονός πέρνει το ωχρό χρώμα της καθεστωτικής μυθολογίας. Αυτές τις μυθολογίες, προσπαθούμε, με τις μικρές μας δυνάμεις, να αποδομήσουμε. Φυσικά, έξω από τις καθεστωτικές μυθολογίες υπάρχουν και οι ποικίλες σταλινικές μυθολογίες του εργατικού κινήματος, πάνω στις οποίες πατάνε οι σημερινοί παραγωγοί και υμνητές του καπιταλιστικού κατεστημένου. Δεν μπορούνε τα σοσιαλιστικά κινήματα να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα, αν δεν ξετυλίξουν το κουβάρι της σύγχυσης και δεν κατεδαφίσουν τις καθεστωτικές, αλλά και σταλινικές μυθολογίες. Έργο πολύ δύσκολο, γιατί η κατεδάφιση των σταλινικών μυθολογιών του εργατικού κινήματος, μέσα στο σημερινό χάος, μπορεί να οδηγήσει στον αντικομουνισμό, στην ισοπέδωση και των σοσιαλιστικών ιδεών. Δεν πρέπει, συνεπώς να χάνουμε τον «κοινό εχθρό» για να μην καταλήξουμε, όπως πολλοί, «χρήσιμοι ηλίθιοι» της Νέας Τάξης… 3. Για τους «εμφύλιους σπαραγμούς» δεν φταίνε οι σκληρές κριτικές και πολεμικές ή τα «αισθήματα», αλλά οι δυνάμεις του καθεστώτος που κτυπούν κατακέφαλα κάθε κίνηση ή ρωμαλέο κίνημα που το αμφισβητεί. Οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι προϊόν των κοινωνικών αντιφάσεων και αδικιών και όχι των Ιδεών και συναισθημάτων, τα τελευταία είναι το σύμπτωμα. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα δεν μπορεί να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι, γιατί θα σε σφάξουν χωρίς να έχεις ούτε αντιληφθεί γιατί σε σφάξανε… 4. Τέλος δεν πιστεύω ότι ο Μαρξισμός απέτυχε. Απέτυχε η σταλινική εκδοχή του μαρξισμού, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ άρνηση του μαρξισμού. Στο όνομα του γραφειοκρατικού, σταλινικού «μαρξισμού» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και των Κ.Κ. επιχειρούν να θάψουν το μαρξισμό. Το έχουμε ξαναγράψει: Η κηδεία είναι για λάθος νεκρό. Συνοψίζοντας: Απέτυχε η θρησκοποίηση του μαρξισμού, είτε στη σταλινική της εκδοχή, είτε στην αριστερίστικη, σεχταριστική της μορφή. Αλλά αυτό το ζήτημα, δεν είναι του παρόντος. Όταν τεθεί από τα πράγματα θα το συζητήσουμε… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 5:45 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Καμμία αντίρρηση. Δεν είπα εγώ ότι η φασιστική διακυβέρνηση του Μεταξά ήταν πατριωτική. Το διευκρίνησα. Μπορεί να μην το είδα από τη σκοπιά της "διαλεκτικής", αλλά κατά βάθος ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ: Το δράμα της Ελλάδας εδω και 3000 χρόνια οφείλεται ακριβώς σ' αυτό: ΣΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ σε ότι αφορά τις κρίσεις μας για τους άλλους. Θέλω να πω ότι δεν είναι δυνατόν ο Μεταξάς (κι κάθε πολιτικός) να ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ άχρηστος όπως κάποιες συγκεκριμένες αριστερές ρητορικές ουρλιάζουν χρόνια τώρα. Αν ρωτήσετε και πάλι τον απλό λαό, πχ τον πατέρα μου που πολέμησε με το ΕΑΜ, που θεωρεί τον εαυτό του σοσιαλιστή, που ποτέ του δεν ψήφισε Δεξιά, θα σας πεί ότι το Μεταξικό καθεστώς ΤΕΛΙΚΑ έκανε καλό στη κοινωνία!!! ή εν πάσει περιπτώσει, περισσότερο καλό από κακό! Πως σας φαίνεται αυτό; Αν ο Ελληνας μάθει να είναι περισσότερο επιεικής και δίκαιος και λιγότερο μικροπρεπής και συμφεροντολόγος, τότε πολλά δεινά (εμφύλια κά) θα είχαμε γλυτώσει. Οι απόψεις μου είναι πάντα βαθιά προσωπικές, συναισθηματικές αν θέλετε. Είμαι αριστερός με την καρδιά και το συναίσθημα και όχι με διαλεχτική και την "επιστημονικότητα". Δεν έχω μελετήσει τον Μάρξ και τον Λένιν όσο εσείς ίσως..
Γι αυτό και τάσσομαι εν πολλοίς με την άποψη του Ζεπάτου: Και ο Μαρξισμός θα αποτύχει αν δεν βελτιώσουμε πρώτα το εαυτό μας (πράγμα που μόνο η ορθόδοξη πίστη μπορεί να πετύχει). Ελπίζω να μη σας κούρασα. Είχα όρεξη για εξομολόγηση! ΥΓ. Θύμιο, αλήθεια με το πατριωτικό γράμμα του Ζαχαριάδη που έγραψα, τι πιστεύεις; Ηταν αληθινό; ή κατασκευασμένο από τον Μανιαδάκη; |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 3:44 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Συμφωνώ στο ΑΚΕΡΑΙΟ με το παραπάνω σχόλιο της ΘΑΛΕΙΑΣ. Μέχρι κεραίας. ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ. | |
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 3:14 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Ο «πατριωτισμός» δεν είναι Λόγος, αλλά Πρακτική
Το «εθνικό» και «πατριωτικό» δεν είναι ρητορεία και φράσεις. Κρίνεται από την πολιτική και πρακτική ενός καθεστώτος. Το αστικό καθεστώς είναι «εθνικό» και «πατριωτικό» όταν τα συμφέροντα της αστικής τάξης ταυτίζονται με τα συμφέροντα της κοινωνίας ΣΥΝΟΛΙΚΑ και του ΛΑΟΥ. Αυτή η ταύτιση υπήρχε στην προοδευτική ανάπτυξη του καπιταλισμού… Η Ελλάδα δεν γνώρισε ΠΟΤΕ αυτή την προοδευτική καπιταλιστική περίοδο. Μόνο σύντομα διαλείμματα, καθορισμένα από τις λαϊκές κινητοποιήσεις και τις κοινωνικές εκρήξεις ΟΔΗΓΗΣΑΝ κάποιους πολιτικούς σε εθνικά και φιλολαϊκά μέτρα. Αυτά, φυσικά, είναι δύσκολο να τα κατανοήσουν οι άνθρωποι που είναι μπολιασμένη από τα κυρίαρχα τυπικά κλισέ της καθεστωτικής προπαγάνδας. Ας τα κάνουμε, λοιπόν, πολύ απλά και συγκεκριμένα, σε σχέση με το «μεγάλο πατριώτη», τον Μεταξά. ΠΡΩΤΟΝ. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου χρησιμοποίησε τις πιο ποικίλες και βάρβαρες μεθόδους κατά της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της: Κατάλυση των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, βασανιστήρια, εξορίες και εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων. Απαγόρευσε ακόμα και την Αντιγόνη του Σοφοκλή και τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη. Πόσο «εθνικά» και «πατριωτικά» είναι όλα αυτά; ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Βασικοί στόχοι της δικτατορίας του Μεταξά ήταν: Η διάσωση του καθεστώτος από τα λαϊκά κινήματα, η στερέωση της βασιλικής εξουσίας, η φασιστικοποίηση του κράτους, η απόλυτη δηλαδή, κρατική επιβολή στην κοινωνία και η παραπέρα διασφάλιση και ΕΞΑΡΤΗΣΗ της Ελλάδας από το ξένο κεφάλαιο. Πόσο «εθνικά» και «πατριωτικά» είναι όλα αυτά; ΤΡΙΤΟΝ. Το προϊόν της εργασίας, με τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, διοχετεύτηκε σε σκοπούς αλλότριους προς το «εθνικό» και το κοινωνικό συμφέρον. Το εθνικό εισόδημα του 1939 ήταν χαμηλότερο από αυτό του 1927, ενώ τα μέτρα που έλαβε το καθεστώς υπέρ του ξένου κεφαλαίου ήταν σκανδαλώδη. Πόσο «εθνικό» και «πατριωτικό» είναι αυτό; Αυτά, τα λίγα αρκούν για να δούμε στην πολιτική πράξη τι είναι «εθνικό» και «πατριωτικό». Για το πόσο «πατριωτικό» και «εθνικό» ήταν το καθεστωτικό «ΟΧΙ» αναλύεται παραπάνω… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 12:18 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Υπάρχουν δύο μέθοδοι σκέψης για να κρίνεις και να αξιολογείς τα ιστορικά γεγονότα.
Η ΠΡΩΤΗ: Η καθεστωτική μέθοδος που αξιολογεί και κρίνει με βάση τους καθεστωτικούς όρους. Δηλαδή τους "επίσημους" όρους της κυρίαρχης ιδεολογίας. Όροι που βάζουν στην άκρη την κοινωνία και τη λαϊκή ενέργεια. Αυτή η μέθοδος προσλαμβάνει, ως το καθοριστικό της ιστορίας, το άτομο-ηγέτη και τους μηχανισμούς. (θα γράψει ο "Παλάιμαχος", όταν μπορέσει για το ρόλο της προσωπικότητας στην ιστορία... ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η διαλεκτική μέθοδος που τοποθετεί, ως τον καθοριστικό παράγοντα της ιστορίας, την ενέργεια της κοινωνίας και τη λαϊκή κίνηση. Τα υποκείμενα εδώ είναι εκφραστές της κίνησης. Για τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ η ατμομηχανή της ιστορίας είναι η κοινωνική και λαϊκή ενέργεια και όχι τα άτομα. Οι ηγέτες εκφράζουν θετικά ή αρνητικά αυτή την αντικειμενική κίνηση. Η καθεστωτική λογική περιφρονεί πάντα το λαϊκό στοιχείο, τις κοινωνικές διεργασίες και τις διαθέσεις του λαού. Είναι η θρησκόληπτη λογική που πιστεύει σε Μεσσίες, σε καθεστωτικούς ηγέτες, σε θεοποιημένους θεσμούς, σε "εκλεκτούς", σε Θεούς. Με αυτή την καθεστωτική λογική και ιδεολογία προσεγγίζουν κάποιοι και το Μεταξά. Τοποθετούν το ΟΧΙ του Μεταξά σαν κινητήρια βάση του Έπους!!! Το καθεστωτικό ΟΧΙ, μια αυτονόητη πράξη, με βάση τα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα της εποχής, ακριβώς γιατί αυτή υπαγόρευαν οι εξαρτήσεις και τα συμφέροντα του κατεστημένου, αυτό, λοιπόν το αυτονόητο ΟΧΙ του κατεστημένου, ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ και ηρωποιείται. Το αυτονόητο για τον ελληνικό καπιταλισμό, που πάνω σε αυτό οικοδομήθηκε όλη η εθνικιστική μυθολογία του καθετώτος μέχρι σήμερα, αυτό το αυτονόητο του καθεστώτος μυθοποιείται και δραματοποιείται. Για να χαθεί ή να περάσει σε δεύτερη μοίρα το ΟΧΙ του ελληνικού λαού. Το ΟΧΙ δηλαδή που κίνησε την ιστορία και έγραψε τις ηρωϊκές σελίδες του Έπους και της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Οι θυσίες, το αγωνιστικό σθένος και το αίμα του ελληνικού λαού, που αντανακλούν το βιωμένο του ΟΧΙ, τις αυθεντικές πατριωτικές και αγωνιστικές του διαθέσεις, όλα αυτά ήταν οι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ της ιστορίας. ΧΩΡΙΣ αυτό, το βαθιά βιωμένο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, δεν θα είχαμε σήμερα μία από τις πιο λαμπρές ιστορίες του τόπου μας. ΗΤΑΝ αυτό το ΟΧΙ της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της που κίνησαν τα ιστορικά μας πράγματα και όχι το ΟΧΙ του καθεστώτος. Το ΟΧΙ του καθεστώτος θα ήταν μια μούμια με κρεμασμένο χείλος, αν δεν υπήρχε το βαθιά ριζωμένο και βιωμένο ΟΧΙ του ελληνικού λαού. Απλώς εκείνη την εποχή ταυτίστηκε το λαϊκό αίσθημα με το καθεστώς. Αν ο Μεταξάς έλεγε π.χ. ΝΑΙ, ο λαός πάλι θα ξεσηκωνόταν,ίσως λίγο αργότερα, αλλά θα ξεσηκωνόταν. Όπως και έγινε με τις ηρωικές σελίδες της Αντίστασης, όταν το καθεστωτικό ΟΧΙ είχε λουφάξει ή είχε φύγει στο Εξωτερικό, ή είχε επανδρώσει το φασιστικό κράτος. Το καθεστωτικό ΟΧΙ ήταν ένα κάλπικο ΟΧΙ, ένα ΟΧΙ που υπαγορεύητηκε από τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού. Γι' αυτό, αυτό το ΟΧΙ δραπέτευσε μετά την κατάρρευση και άρχισε να προετοιμάζει τους όρους να κτυπήσει το λαϊκό ΟΧΙ και να ανασυγκροτήσει το καπιταλιστικό κράτος. Η Ιστορία είναι γνωστη... Αυτή την καθεστωτική μυθολογία του ΟΧΙ θέλουμε να κτυπήσουμε. Μια μυυθολογία η οποία θα μας κρατάει, ΠΑΝΤΑ αιχμάλωτους, αν δεν την αποβάλλουμε, στους καθεστωτικούς ηγέτες, οι οποίοι εμφανίζονται και θα εμφανίζονται πάντα για να σώζουν το αποτρόπαιο καθεστώς τους, με σφετερισμούς και πατριδοκαπηλίες. Όποιος δεν πιστεύει στους λαούς και στα λαϊκά κινήματα και εναποθέτει τις ελπίδες του σε Μεσσσίες ή στο Θεό, αυτός, ανεξάρτητα από τις διαθέσεις του, θα παραμένει εγκλωβισμένος στα καθεστωτικά παιχνίδια. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 9:49 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Αγαπητέ Σκίνιους, μερικές παρατηρήσεις:
α). Καταρχάς δεν είπαμε ότι το ΟΧΙ το είπε ο λαός. Είπαμε ότι το οικονομικό κατεστημένο, ο Στρατός, Ο Βασιλιάς (στενά δεμένοι όλοι με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό) είπαν το ΟΧΙ το οποίο ταυτιζόταν με το ΟΧΙ του ελληνικού λαού. Μια από τις ελάχιστες ιστορικές στιγμές που σύσσωμος ο ΛΑΟΣ (με άλλα φυσικά αισθήματα)ταυτιζόταν με το κατεστημένο. β). Είναι ιστορικά πασίγνωστο ότι πριν από τον Ιούνιο του 1940, τα Γενικά Επιτελεία Ελλάδας, Γαλλίας και Αγγλίας ρύθμισαν το ζήτημα της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Αυτό είναι καθαρή τοποθέτηση της Ελλαδας υπέρ του συνασπισμού των Άγγλων. Δηληδή ΟΧΙ της Ελλάδας απέναντι στο μπλοκ των Γερμανών. Συνεπώς το ΟΧΙ του Μεταξά δεν ήταν κάποια ηρωική ράξη της στιγμής. Δεν μπορούσε να κάνει ΤΙΠΟΤΑ: οικονομικό κατεστημένο, Στρατός και Βασιλιάς ήταν δεδηλωμέλοι ΟΧΙ. γ). Εκτός και αν πιστεύουμε ότι ένας ηγέτης και κυρίως δικτάτορας βρίσκεται έξω και υπεράνω από τους οικονομικά ισχυρούς, τους μηχανισμούς του (στρατός κ.λπ) και τους πανίσχυρος θεσμούς, όπως ήταν τότε η Βασιλεία. Εμείς φίλε μου δε πιστεύουμε σε τέτοιες μυστικιστικές ιδέες που αντικρίζουν τους ηγέτες σαν απόλυτους άρχονες, δηλαδή Θεούς. Ούτε η Ιστορία το Πστεύει. Δεν αρνούμαστε το ρόλο των ηγετών, αλλά τους τοποθετούμε μέσα στην κοινωνία και ΟΧΙ στο υπερπέραν και μεσα στα ταξικά συμφέροντα που εξυπηρετούν και ειναι χειροπόδαρα δεμένοι μαζί με αυτά τα συμφέροντα. Και ο Μεταξάς ήταν ένας από τους πιο στυγνους εκφραστές του μεγάλου κεφαλαίου και ιδιαίτερα του ξένου. δ). Αυτά περι πατριωτισμού τα θεωρούμε νανουρίσματα για πολιτική ύπνωση. Γράψαμε παραπάνω για αυτό. Και δεν αφαιρούμε καμιά δόξα (δεν κρίνουμε εμείς ετσι)από το Μεταξά. Ήταν "πατριώτης" στο βαθμό που τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε ήταν "πατριωτικά"!!! |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 1:13 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| @ Παντελή, για το άρθρο του Ρ
"Αυτή την ώρα, λοιπόν, ο ελληνικός λαός πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και σχημάτισε μεγαλειώδεις διαδηλώσεις. «Θάνατος στο φασισμό», φώναζαν ρυθμικά οι διαδηλωτές μπροστά στα μάτια των αστυνομικών. Οι έφεδροι γέμιζαν τα κέντρα επιστράτευσης. Η ίδια εικόνα και σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Ετσι άρχισε μια απ' τις πιο ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. " ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΟΧΙ... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 1:10 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Αγαπητοί φίλοι,
Ο Μεταξάς με έχει προβληματίσει σαν προσωπικότητα. Προσωπικά, αφορισμοί του τύπου "το όχι το είπε ο λαός" δεν με αγγίζουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το ντοκουμέντο το παράθεσα διότι φαίνεται ότι ο Μεταξάς (όπως και ο καθένας Μεταξάς στη θέση του), ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να κανει ότι θα έκανε ο οποιοσδήποτε Ελληνας Πατριώτης: Να διαφυλάξει το συμφέρον της πατρίδας του. ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ για αυτό (παραμερίζουμε την δικτατορική του διακυβέρνηση και επικεντρωνόμαστε στις ιστορικές εκείνες στιγμές). ΠΙΣΤΕΥΩ ότι είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΙΧΝΟΣ ΔΟΞΑΣ απο πάνω του, μεταφέροντάς όλη τη δόξα στο λαό. Και επειδή θα πρέπει να δούμε και ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ η μεγάλη μερίδα του λαού, δείτε το post μου με απόσπασμα από τον ιστορικό Κόκκινο, αλλά και άλλα ντοκουμέντα (http://skinious.blogspot.com/2008/10/blog-post_28.html) Εκεί, συγχωρέστε με, θα ξαναδιαβάσετε και τα λόγια μου αυτά. |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 11:00 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Η Ελλάδα δεν ήταν ουδέτερη στον πόλεμο, έστω και αν δεν μπήκε ανοικτά υπέρ των Άγγλων από την αρχή.
Η Αγγλία, παρά την οικονομική υπεροχή της στην Ελλάδα, για να αντισταθμίσει την εμπορική δραστηριότητα του γερμανικού κεφαλαίου, ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ με την Ελλάδα, το 1940, εμπορική συμφωνία και «τα Γενικά Επιτελεία της Ελλάδας, Γαλλίας, και Βρεταννίας ρυθμίζουν το ζήτημα αποστολής πολεμικής βοήθειας» (Σβορώνος. «Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας). Αυτή η συμφωνία σημαίνει καθαρή θέση υπέρ του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού των Άγγλων. Και σημειώνει ακόμα ο Σβορώνος: «Όταν ο Χίτλερ, μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας (Ιούνιος 1940) έχει πια καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό της Αγγλίας, που τη στιγμή αυτή διεξάγει μόνη της τον αντιφασιστικό αγώνα. Άλλωστε ο ελληνικός λαός σχεδόν ομόφωνα απαιτεί μια τέτοια πολιτική. Έτσι οι εκφοβισμοί της Ιταλίας δεν έχουν το αποτέλεσμα που είχε προεξοφλήσει ο Μουσολίνι και το τελεσίγραφο της 28η Οκτωβρίου 1940, με το οποίο η Ιταλία ζητά την ελεύθερη δίοδο των στρατευμάτων της , απορρίπτεται». Γίνεται φανερό ότι η Ελλάδα σύσσωμη (το οικονομικό κατεστημένο, η ηγεσία του στρατού και ο λαός) ήταν στο συνασπισμό των Άγγλων. Γι’ αυτό ετέθη και το τελεσίγραφο. Αν ήταν «ουδέτερη», και ο Μεταξάς «αυτόνομος» δικτάτορας, δηλαδή υπεράνω του κεφαλαίου και των μηχανισμών του, ο φασιστικός άξονας θα πλησίαζε διαφορετικά τον Μεταξά, ακριβώς λόγω ιδεολογικών συγγενειών. Δεν θα απαιτούσε τελεσιγραφικά, αλλά θα διαπραγματευόταν διαφορετικά… Οι καθεστωτικοί πατριδοκάπηλοι και ιδιαίτερα οι υμνητές της μεταξικής δικτατορίας και τα ιδεολογικά τέκνα της ακροδεξιά σκουριάς, ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΟΥΝ το «ΟΧΙ» του Μεταξά, το αποσπούν από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της εποχής, για να σφετεριστούν το αγωνιστικό έπος του 1940, να θάψουν την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που έγινε ενάντια και στο μεταξικό κράτος και να επικαλύψουν τα δωσίλογα εγκλήματά τους… |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 9:48 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Από το:
«Πόντος και Αριστερά» http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/10/27/28-10-2008/ -Τα ΟΧΙ του Μεταξά Σκεφτόμασταν να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο μ’ ένα αφιέρωμα διαφορετικό. Να παρουσιάσουμε όλα τα “Όχι” που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στην πολυκύμαντη ζωή του. Γενικά φαίνεται ότι ήταν ο άνθρωπος των ΟΧΙ… Έμεινε όμως γνωστός μόνο για το μοναδικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου και αυτό σίγουρα τον αδικεί. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ποια “ΟΧΙ” εννοούμε. (Πάρτε μια γεύση από το δικό μας The Metaxaς Project ) : -Το “ΟΧΙ” στην Αντίσταση ενάντια στους Βούλγαρους και τους Γερμανούς το 1916, όταν οι πρώτοι επιτέθηκαν στην Ελλάδα και ο Μεταξάς διέταξε το 4ο Σώμα Στρατού να τους παραδόσει αμαχητί την Ανατολική Μακεδονία και το ίδιο να παραδοθεί στις Κεντρικές Δυνάμεις. Μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 6.500 Έλληνες στρατιώτες έζησαν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Γκέρλιτζ της Γερμανίας εξ αιτίας του Μεταξά. -Το “ΟΧΙ” στους Μικρασιάτες πρόσφυγες το Νοέμβρη του 1916, όταν οι συμμορίες των “Επίστρατών” του, έπνιξαν την Αθήνα στο αίμα τους και τους ανάγκασαν να “συνωστιστούν” στο λιμάνι του Πειραιά, να προσπαθήσουν να ανέβουν στα πλοία των συμμάχων για να διαφύγουν τη βία των φανατισμένων “ομοεθνών” τους. Τους προετοίμασαν έτσι γι αυτό που θα ακολουθούσε με τις ευλογίες του Μεταξά, 5 χρόνια μετά, στην προκυμαία της Σμύρνης. -Το “ΟΧΙ” στη Μικρασιατικη Εκστρατεία -Το “ΟΧΙ” στην πρόταση να αναλάβει την αρχιστρατηγία του Μετώπου, με αποτέλεσμα αυτή να αποδοθεί στον ανίκανο Χατζηανέστη με τα γνωστά αποτελέσματα -Το “ΟΧΙ” στη Δημοκρατία, την οποία κατέλυσε με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου -Το “ΟΧΙ” στο σεβασμό των πολιτικών του αντιπάλων -Το “ΟΧΙ” στην ελευθερία των στιχουργών. Επέβαλε για πρώτη φορά τη λογοκρισία στα τραγούδια. -Το “ΟΧΙ” στα τραγούδια των προσφύγων. Απαγόρευσε το ρεμπέτικο τραγούδι και τις γλυκειές μελωδίες της Ανατολής (τα μπεμόλια, που λένε αυτοί που γνωρίζουν!) Θεωρούσε ότι δεν είναι αρκούντως δυτικά! -Το “ΟΧΙ” στο σεβασμό της ιστορικής μνήμης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν το 1938 δώριζε στο τουρκικό κράτος το υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ πασά και μετονόμαζε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ. ….εάν ψάξουμε αρκετά θα βρούμε και άλλα “ΌΧΙ” αυτού του “μικρού ανθρώπου“, όπως τον απεκάλεσε ο συντροφός του στο Λαϊκό Κόμμα, εξίσου μανιακός αντι-πρόσφυγας, ο Γεώργιος Βλάχος, τότε εκδότης της “Καθημερινής” ή του “Γιαννάκη“, όπως τον αποκαλούσε η Βασίλισα Σοφία των Χοετζόλερν! |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 7:15 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ, γιατί αυτό προστάζανε τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα οποία ήταν συνδεδεμένα με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.
Αυτό λέγεται ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ στα κείμενα. Ταυτόχρονα ο ελληνικός λαός ήταν σύσσωμος με το ΟΧΙ και είχε κατεβεί στους δρόμους. Η ιστορική περίπτωση δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τα σημερινά παραδείγματα που φέρνεις. Προσπάθησε να κατανοείς καλύτερα αυτά που γράφονται... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 6:54 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Αγαπητοί συναγωνιστές,
επιτρέψατε μου να διαφωνήσω με την Θάλεια και τον Ροβεσπιέρο. Αν κατάλαβα καλά από τα γραφόμενα τους, υποστηριζούν ότι ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ γιατί και ο λαός ήθελε το ΟΧΙ. ΟΜΩΣ από τότε υπάρχουν δεκάδες πειρπτώσεις που ο λαός ήθελε ΟΧΙ και η "ηγεσία" είπε ΝΑΙ. Το 1974 που η Κύπρος ήταν μακριά (και όσο πάει απομακρύνεται), το 1996 στα Ίμια, το 1997 στην Μαδρίτη, το 1999 με Οτσαλάν, το 2000 με Ταυτότητες, το 1999 που περάσαν ΝΑΤΟικά στρατεύματα μέσα από την Ελλάδα για να πάνε στο Κόσσοβο, όλα τα χρόνια για τους λαθρομετανάστες και σε πολλές άλλες περιπτώσεις... Πρέπει ακόμα και στον πολιτικό αντίπαλο να αναγνωρίζεται ότι καλό έχει κάνει... |
|
| Δημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 3:08 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
| Οι πορτοφολάδες της ιστορίας
Είναι να γελά κανείς με τους πορτοφολάδες της Ιστορίας. Σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός σπεύδουν, σαν κοράκια, να τραβήξουν από την ιστορία, τσάμπα, την αφρόκρεμα των γεγονότων. Πρώτοι και καλύτεροι οι πατριδοκάπηλοι απατεώνες και οι καθεστωτικοί σφετεριστές της ιστορίας: οι πολιτικοί έμποροι κάθε απόχρωσης και παντός καιρού. Την ίδια καθεστωτική, σφετεριστική δημαγωγία ζούμε και σήμερα για την 28η Οκτωβρίου και το ηρωικό, αντιστασιακό έπος του ελληνικού λαού. Αχαλίνωτος, δημαγωγικός σφετερισμός του «ΟΧΙ», ιδιαίτερα αποκρουστικός από την ακροδεξιά ρητορική: από τους «γόνους» των αποτρόπαιων δικτατορικών καθεστώτων, από τους υμνητές του Μεταξά, του Βασιλιά, των χουντικών και των λογής-λογής δικτατορικών καθεστώτων. Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων μορφών εξουσίας του κεφαλαίου, σπεύδουν σήμερα, σαν κοινοί «κλεφτοκοτάδες» να «κλέψουν» την αφρόκρεμα του «ΟΧΙ» που βροντοφάναξε ο ελληνικός λαός στο φασισμό: Στην αποτρόπαια αυτή γκριμάτσα της καπιταλιστικής εξουσίας που θαυμάζουν και υμνολογούν… Και αυτός ο δημαγωγικός σφετερισμός, ο οποίος κυριολεκτικά αναποδογυρίζει τα πράγματα, ισοπεδώνει την ιστορία και εμφανίζει τους πατριδοκάπηλους σαν αγωνιστές των «εθνικών πεπρωμένων» επιτυγχάνεται με ένα διπλό δόλιο τέχνασμα: α). Με την ηρωποίηση του Μεταξά, ο οποίος είπε το «ΟΧΙ» και την ολοκληρωτική παρασιώπηση του αγωνιστικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού. β). Με την αφηρημένη χρησιμοποίηση της έννοιας «πατριώτης» και «Έλληνας». Οι γενικεύσεις και οι απροσδιοριστίες συγχωρούν τις αμαρτίες. Θα εξηγήσουμε παρακάτω. Το «ΟΧΙ» του Μεταξά Αυτοί που έχουν, σήμερα, σαν ίνδαλμα το δικτάτορα, κερδοσκοπούν αγρίως πάνω στο «ΟΧΙ» του Μεταξά. Αποκρύπτουν, δολίως, όμως, τούτα τα ουσιώδη: α). Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το συνασπισμό του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση. Παρασιωπάτε, λοιπόν, δολίως, ότι τα συμφέροντά του οικονομικού, συνακόλουθα και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας, ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποκρύπτετε, παντελώς, ότι το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. β). Επίσης αποκρύπτετε εντελώς ότι το «ΟΧΙ», του Μεταξά ήταν εξαναγκαστικός μονόδρομος και από μια άλλη πλευρά. Δεν ήταν μόνο το ελληνικό κεφάλαιο υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά σύσσωμος και ο ελληνικός λαός. Ο Μεταξάς δεν είχε ΚΑΜΙΑ άλλη επιλογή. Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες Όταν δεν προσδιορίζεις συγκεκριμένα τις έννοιες «πατριώτης» και «Έλληνας» καταλήγεις στην απάτη και σε πολιτικά εκτρώματα, συνακόλουθα συγχωρείς τους προδότες και τους πατριδοκάπηλους. Πατριώτης δεν μπορεί να είναι ΠΟΤΕ ο υπηρέτης των ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Γι’αυτό το κεφάλαιο εξ ορισμού δεν έχει πατρίδα και δεν είναι «πατριωτικό». Απλώς εκμεταλλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα για τα συμφέροντά του και τα προδίδει, ανά πάσα στιγμή, όταν προστάζουν τα συμφέροντά του. Το ελληνικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, ιδιαίτερα οι δικτάτορες, δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ πατριώτες. Τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστών υπηρετούσαν. Η ελληνική ιστορία είναι διδακτική… Το να αποκαλούμε, συνεπώς, «πατριώτες» τους κεφαλαιοκράτες, μεταπράτες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, τα πολιτικά τους φερέφωνα και τους «λακέδες» τους, σημαίνει ότι είμαστε απολογητές τους και «όργανά» τους. Με ένα σκοπό: Να διαστρεβλώνουμε και να αλλοιώνουμε την έννοια του πατριωτισμού… Τέλος τι σημαίνει «Έλληνας». Έλληνες ήταν και οι γερμανοτσολιάδες και οι δωσίλογοι της κατοχής. Έλληνες είναι και οι οικονομικοί μας άρχοντες, και οι πολιτικοί τους που ξεπουλάνε την Ελλάδα στο πλανητικό κεφάλαιο. Από μόνη της η λέξη «Έλληνας» δεν λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι μια φρασούλα για να εξαπατά και να εξισώνει το λύκο με το αρνί, το θύμα με το θύτη, τους αγωνιστές με τους προδότες… Και αυτό η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές. Και στο έπος του 1940 ήταν οι αγωνιστές «Έλληνες» που κρατήσανε το βάρος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Έλληνες με χρώμα) και οι δωσίλογοι «Έλληνες» που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές (και αυτοί με συγκεκριμένο χρώμα) και οι «ουδέτεροι», «Έλληνες» που συνεργαζόντουσαν με τους Άγγλους για να έρθουν να τρυγήσουν τους καρπούς των αγωνιστών «Ελλήνων». Και αυτοί με συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα. Μιλάμε γενικά για «Έλληνες» και «Πατριώτες» για να συγκαλύψουμε το βρώμικό ρόλο και το χρώμα κάποιων «Ελλήνων» σφετεριστών του πατριωτισμού και των αγώνων του ελληνικού λαού. Να γιατί οι αφαιρέσεις είναι δόλια τεχνάσματα απάτης που καλύπτουν τις αμαρτίες… |
|