Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="ΜΟΥΡΑΛΩΦ"][size=24][color=red][b]Και οι «αριστερές» πένες «συνωστίστηκαν εναντίον της Αιγυπτιακής Επανάστασης…[/b][/color][/size] [img]http://omniatv.com/images/easyblog_images/101/protEgypt16.jpg[/img] [size=18] [b][color=red]Η ηγεσία του ΚΚΕ επειδή τρέμει και η ίδια τις λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, όσο τα καπιταλιστικά καθεστώτα (μάλλον τις τρέμει περισσότερο διότι άμεσα απειλείται με εξαφανισμό), κατασκευάζει διάφορα σοφίσματα προκειμένου να υποβαθμίσει και να απαξιώσει τη λαϊκή Εξέγερση στην Αίγυπτο.[/color] [color=blue]Όλα αυτά τα σοφίσματα έχουν σαν θεμέλιο το τέχνασμα των «ενδοαστικών αντιθέσεων»: Καραμέλα για πάσα χρήση…[/color][/b] [b]Με αυτό το τέχνασμα[/b] ισοπεδώνει την κινητήρια δύναμη της λαϊκής κίνησης, τις ΤΑΞΙΚΕΣ αντιθέσεις, το υπόβαθρο, δηλαδή, των λαϊκών εξεγέρσεων και αφού εξαφανίζει αυτό το ταξικό υπόβαθρο (ή ταξικό κριτήριο) καταλήγει στο υπεραπλουστευτικό σόφισμα: [b]Ότι αυτά που γίνονται στην Αίγυπτο οφείλονται στις «ενδοαστικές αντιθέσεις», σε «κυβερνητικές αντιπαραθέσεις» και ΟΧΙ στην ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ του καπιταλιστικού καθεστώτος.[/b] [b]Με πιο απλά λόγια:[/b] Σύμφωνα με τη σχηματική και τσαρλατάνικη «λογική» του ΚΚΕ ο λαός στην Αίγυπτο ξεσηκώνεται για να αλλάξει απλώς κυβέρνηση και όχι επειδή βογκάει κάτω από την καπιταλιστική κτηνωδία και βαρβαρότητα… [b] Διαβάστε ΕΔΩ:[/b] http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7522074&publDate=6/7/2013 [b]Τέτοιο εκχυδαϊσμό της ταξικής πάλης[/b] δύσκολα θα συναντήσεις και στα πλέον αναθεωρητικά κείμενα των σοσιαλδημοκρατών, διότι σε κείμενα των μεγάλων κομμουνιστών ηγετών τονίζονται τα εντελώς αντίθετα: [color=red][b]Ότι και η πιο μικρή εκδήλωση, ΟΧΙ λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ, κατά των καπιταλιστικών κυβερνήσεων είναι ΕΚΦΡΑΣΗ της Ταξικής Πάλης.[/b][/color] [b]Συχνά αυτή η όξυνση της ταξικής πάλης[/b] εκφράζεται διαστρεβλωμένα σε συγκρούσεις και μάλιστα αιματηρές, μεταξύ των αστικών δυνάμεων, εάν απουσιάζει ο Επαναστατικός παράγοντας. [b]Στην Ελλάδα τέτοιες στρεβλώσεις [/b]της οξυμένης ταξικής πάλης εκφράστηκαν στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του Λαϊκού Κόμματος και του Βενιζελικού, αργότερα στην πολωτική αντιπαράθεση ΕΡΕ και Ένωσης Κέντρου, καθώς και στην εκρηκτική ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ… [b]Η Ηγεσία του ΚΚΕ για να απαξιώσει και να συκοφαντήσει τη Λαϊκή Επανάσταση στην Αίγυπτο ξεχνάει σκόπιμα την αλφαβητική αλήθεια:[color=red] Οι λαϊκές μάζες που εξεγείρονται και κατεβαίνουν ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στο δρόμο δεν το κάνουν, έχοντας ένα ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ «πρόγραμμα» ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καπιταλισμού. ΠΑΝΤΑ ο άμεσος στόχος τους είναι το συγκεκριμένο κυβερνητικό οικοδόμημα.[/color][/b] [b]Μέσα από αυτές τις επαναστατικές διαθέσεις, ΡΟΠΕΣ και ΟΡΜΕΣ, μέσα από τις αγωνιστικές εμπειρίες και επαναστατικές γνώσεις προσεγγίζουν και κατακτούν ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ανώτερους αγωνιστικούς «σταθμούς» και εκείνο το επίπεδο ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που θέτει την ανατροπή του καθεστώτος συνολικά. [/b] [b]Με τη «λογική» του ΚΚΕ [/b]δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ούτε τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Μήπως τότε οι ρωσικές λαϊκές μάζες ξεσηκώθηκαν για τη σοσιαλιστική Επανάσταση; [b]ΟΧΙ,[/b] για να γκρεμίσουν τον Τσαρισμό είχαν σαν άμεσο στόχο. [b]Υπήρχε βεβαίως εκεί το μπολσεβίκικο κόμμα[/b] που στη βάση των ίδιων των αγωνιστικών εμπειριών του λαού, οδήγησε διαδοχικά την Επανάσταση στη Δικτατορία του Προλεταριάτου, [b]ενσωματώνοντας και περνώντας πάνω και από την αστική Επανάσταση… [/b] [color=red][b]Μήπως το δικό μας Πολυτεχνείο είχε σαν στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού;[/b][/color] [b]ΟΧΙ. [/b]Τη χούντα είχε σαν άμεσο στόχο. Κανένας, όμως, δεν διανοήθηκε ΤΟΤΕ να μην χαρακτηρίσει την ΕΞΕΓΕΡΣΗ, λαϊκή εξέγερση με αντικαπιταλιστικό και αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. [b] Όπως, ΟΥΔΕΙΣ τόλμησε [/b]να εξαφανίσει τη λαϊκή αυτή ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή να τη συκοφαντήσει, επειδή έφερε το πραξικόπημα Ιωαννίδη, ακόμα πιο σκληρό από το προηγούμενο… [b]Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ωστόσο, του Πολυτεχνείου επέφερε καταλυτικές ρωγμές στο αστικό οικοδόμημα.[/b] Αν αυτές οι ρωγμές δεν αξιοποιήθηκαν και έγιναν «αντικείμενο» των «ενδοαστικών αντιθέσεων», ή χρηματιστηριακές μετοχές στο αστικό κοινοβούλιο, γι αυτό ευθύνεται αυτή η «αριστερά» η οποία έπαιξε στο ίδιο τερέν των αστικών παιχνιδιών και εμπορεύτηκε εκλογικά το Πολυτεχνείο… [color=red][b]Στην Αίγυπτο έχουμε μια από τις πλέον ρωμαλέες και θυελλώδεις λαϊκές Επαναστάσεις και αυτό είναι το ΟΥΣΙΩΔΕΣ και όχι τα «ενδοαστικά» παιχνίδια ή μανούβρες του καθεστώτος προκειμένου να την πνίξουν.[/b][/color] [b]Ακόμα και αν τα καταφέρουν προσωρινά,[/b] διότι για μακρύ χρονικό διάστημα είναι ανέφικτο (όχι μόνο λόγω της αθεράπευτης καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και διότι οι συσσωρευμένες επαναστατικές εμπειρίες του Αιγυπτιακού λαού από τις εξεγέρσεις του θα τον οπλίσουν ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ), [color=red]ΠΑΛΙ τα πράγματα δεν θα είναι όπως πρώτα:[b] Όταν εκρήγνυται το λαϊκό ηφαίστειο οι ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στη Σκέψη, στην Πολιτική και στην Οργάνωση είναι τεράστιες και καταλυτικές.[/color][/b] [b] Τα αναλύει πολύ παραστατικά το άρθρο του ο [color=indigo]Παναγιώτης Μαυροειδής:[/color] [color=red]«H Αίγυπτος σε δρόμους που καίνε»[/color][/b] [b]Τον επαναστατικό αυτό χείμαρρο του αιγυπτιακού λαού τον εξαφανίζει, εμμέσως, με δόλια τεχνάσματα η ηγεσία του ΚΚΕ.[/b] [color=blue][b]Οι δυνάμεις, βεβαίως, του καθεστώτος ΕΥΘΕΩΣ βάλουν εναντίον της επαναστατικής θύελλας στην Αίγυπτο, κερδοσκοπώντας ασυστόλως πάνω στο «πραξικόπημα» του στρατού.[/b][/color] [b] [color=olive]Όλες οι προπαγανδιστικές πόρνες του καθεστώτος ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ κυριολεκτικά την αιγυπτιακή λαϊκή λάβα του εκρηκτικού επαναστατικού Ηφαιστείου και κραυγάζουν μόνο για το «πραξικόπημα» των στρατιωτικών.[/color] [color=orange] Στον ίδιο χορό «συνωστίζονται» και διάφορες άλλες «αριστερές» πένες από ΣΥΡΙΖΑ και CIA…[/color][/b] [b] Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Δελαστίκ: [color=red]«ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΗ ΗΠΑ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛ»[/color] "ΕΘΝΟΣ" , Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013[/b] [b]Ένα από τα πιο εμετικά κείμενα, προσαρμοσμένο ΠΛΗΡΩΣ, όχι απλώς στην τυπική δημοσιογραφική «λογική», αλλά στις «προσταγές» των αφεντικών του.[/b] [color=olive][b]Η δημοσιογραφική, τυπική «λογική» είναι εξ ορισμού καθεστωτική και η αυτολογοκρισία το πιο σιχαμερό σύμπτωμά της…[/b][/color] [b]Δεν θα σπαταλήσουμε το χρόνο μας για τη χυδαιότητα του Δελαστίκ, ο οποίος ΟΧΙ μόνο ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την ΕΞΕΓΕΡΣΗ των Αιγυπτίων, αλλά φυλακίζει την πραγματικότητα στα σχήματα «Στρατός»- «Ισλάμ»- «ΗΠΑ» και στις αστυνομικές διαπλοκές τους.[/b] [color=red][b]Αγνοεί ο Δελαστίκ ότι οι ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ δεν είναι σχήματα, Αλλά ζωντανοί οργανισμοί; Ότι οι λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ επιφέρουν ρωγμές και διαφοροποιήσεις σε κάθε ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, σε κάθε ΣΩΜΑ (σχήμα) της κοινωνίας; [/b][/color] [b]Αν και το ζήτημα το θέτει ο Μαυροειδής, θα αναδημοσιεύουμε και το παρακάτω κείμενο που αναλύει ιδιαίτερα τα «σχήματα».[/b] [color=indigo] [b]Το διαβάσαμε ΕΔΩ:[/b][/color] http://www.inprecor.gr/index.php/archives/238903[/size] [img]http://s.enet.gr/resources/2013-02/2013-02-22t132540z_1988435538_gm1e92m1neb01_rtrmadp_2_egypt-vote-thumb-large.jpg[/img] [size=24][color=red][b]Αίγυπτος: Τα ιερογλυφικά της επανάστασης[/b] [/color][/size] [size=18][color=indigo][b]του Νικόλα Κοσματόπουλου[/b] [/color] [b]Όλη η Αίγυπτος είναι στο δρόμο αυτές τις μέρες - και όλη η Δύση και η καθ-ημάς Ανατολή στους καναπέδες προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται στην χώρα των ιερογλυφικών και των εξεγέρσεων. Μια βασική ανάγνωση είναι η εξής: [color=red]«ο Στρατός έκανε πραξικόπημα για να φύγει η κυβέρνηση των Ισλαμιστών. Η επανάσταση είναι φενάκη. Και οι ΗΠΑ? Οι ΗΠΑ είναι παντού» [/color] [/b] [b]Στρατός, Ισλάμ, Επανάσταση:[/b] τρεις λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί όσο καμία άλλη στις αναλύσεις και τις περιγραφές για την Αίγυπτο εδώ και τρία χρόνια, αλλά και τρεις λέξεις που έχουν παρεξηγηθεί όσο καμία άλλη στις ίδιες αναλύσεις, τρείς λέξεις που δεν έχουν αναλυθεί ποτέ στην ιστορική κι ανθρωπολογική τους σημασία, τρεις λέξεις τελικά των οποίων η επιφανειακή χρήση φανερώνει την δυτική αλαζονεία κι άγνοια απέναντι στην πιο ηρωική εξέγερση που έχει δει ο σημερινός κόσμος, μετά ίσως την παλαιστινιακή Ιντιφάντα του 1987. [b]Στο μόνο που συμφωνούν όλοι οι «αναλυτές» είναι ότι οι ΗΠΑ είναι πίσω από κάθε εξέλιξη.[/b] Αλλά κι αυτό είναι επιβεβαίωση του υψηλού βαθμού ενσωμάτωσης της δυτικής υπεροψίας, η οποία φανερώνεται είτε ως σύνταξη με τον ισχυρό και τις μηχανορραφίες του, είτε ως αδυναμία να αναγνωριστεί η κατάσταση ως απλά πολύ, μα πολύ περίπλοκη και ανοικτή σε – σχεδόν – κάθε ενδεχόμενο. Τα πράγματα είναι απλά, φίλοι συνομωσιολόγοι: [b]όποιος νομίζει ότι έχει καταλάβει τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, απλά δεν έχει καταλάβει τίποτα. Του Ομπάμα, μη εξαιρετέου. Ωστόσο, τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά χρίζουν μιας κάποιας αποκρυπτογράφησης. [/b] [color=red][b]Στρατός[/b] [/color] [b]Ο στρατός στην Αίγυπτο ειναι πολλά πράγματα μαζί.[/b] Στατιστικά μιλώντας, οι ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου διαθέτουν τον μεγαλύτερο στρατό στην Αφρική, και τη Μέση Ανατολή και τον 11ος πιο μεγάλο στρατό στον κόσμο. Λαμβάνουν κάθε χρόνο 1.3 δισεκατομμύρια δολάρια ως «στρατιωτική βοήθεια» από τις ΗΠΑ και οι στρατηγοί του έχουν σε ένα μεγάλο βαθμό εκπαιδευτεί στην Δύση. Δεν αποφασίζει η κυβέρνηση για το προυπολογισμό του στρατού, αλλά μονάχα ο στρατός ο ίδιος. Οι στρατηγοί ελέγχουν βασικούς οικονομικούς τομείς της χώρας, όπως ο τουρισμός, το real estate, τα δημόσια έργα, τα εμπορικά κέντρα, τα μέσα ενημέρωσης και το πετρέλαιο. [b]Όμως, ο αιγυπτακός στρατός[/b] ιστορικά είναι αυτός ο οποίος κατέλυσε την λαομίσητη βασιλεία με την επανάσταση – «πραξικόπημα» του 1952 κι αυτός ο οποίος ανέβασε στην εξουσία τον πιο δημοφιλή ηγέτη που γνώρισε ποτέ η Αίγυπτος και ο αραβικός κόσμος. Αυτός ο στρατός νίκησε το Ισραήλ το 1973 και ανακατέλαβε το Σινά, αλλά μέσα από τους κόλπους του ίδιου στρατού - και μάλιστα στα πλαίσια μιας στρατιωτικής παρέλασης – βγήκε ο δολοφόνος του προέδρου Σαντάτ, νικήτη του 1973. [b]Άλλο πράγμα λοιπόν ο στρατός, άλλο πράγμα οι στρατηγοί.[/b] Ο στρατός αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες αιγύπτιους άντρες, των οποίων οι οικογένειες προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο φτωχή, [b]όχι λόγω ισλαμισμού ή στρατού, αλλά απλά λόγω καπιταλισμού. [/b] [b]Ανά πάσα στιγμή,[/b] ο στρατός μπορεί απλά να αρνηθεί να ακολουθήσει τις εντολές που δεν κινούνται στην κατεύθυνση της λαικής θέλησης. [b] Ο στρατός δεν είναι μια άμορφη μάζα που κινείται ανάλογα με τις εντολές του στρατάρχη, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που συνταράσσεται κάτω από τις επαναστατικές δονήσεις. [/b] [color=red][b]Πολιτικό Ισλάμ [/b][/color] [b]Το πολιτικό Ισλάμ στην Αίγυπτο είναι πολλά πράματα μαζί. [/b]Στην κεντρική πολιτική σκηνή αποτελεί μια κλασική συντηρητική δύναμη, που ευαγγελίζεται αξίες σαν την οικογένεια, τη θρησκεία και την πατρίδα – αν και είναι λίγο πιο διεθνιστικό στην αντίληψή του από την εγχώρια δεξιά, μιας και αναγνωρίζει την ούμα και όχι το έθνος. Στην κοινωνία, όμως, το πολιτικό Ισλάμ αποτελεί την πιο διαδεδομένη εκδοχή ενός αποτελεσματικού κι αποκεντρωμένου κράτους πρόνοιας, το οποίο συντηρεί και διαχειρίζεται δεκάδες νοσοκομεία, ιατρεία, γεροκομεία, φιλανθρωπικές οργανώσεις και κέντρα νεολαίας και μάθησης. [b] Ιστορικά, το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων διώχτηκε από τον Νάσσερ και τον Σαντάτ,[/b] γιατί φοβόντουσαν την δύναμή του – και με το δίκιο τους αφού από χέρι Ισλαμιστή έπεσε ο τελευταίος - αλλά με τον Μουμπάρακ είχε βρεθεί ένα modus Vivendi που επέτρεπε στο πολιτικό Ισλάμ να αναδειχτεί σε μεγαλύτερη οργανωμένη δύναμη της χώρας, μετά το στρατό. [b]Ο Μουμπάρακ[/b] χρησιμοποίησε τους Αδελφούς ως ανάχωμα απέναντι στην αριστερά και τους εργατικούς αγώνες, οι οποίοι όμως συνεχίζονταν κάτω από την μπότα του. [b] Ο Μόρσι όχι μόνο δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της επανάστασης[/b] (κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, αποκατάσταση των μαρτύρων, καταδίκη των ενόχων), αλλά διατήρησε τα περισσότερα στελέχη από το παλαιό καθεστώς στις θέσεις τους, και διάσπασε το κίνημα με αποτέλεσμα πολλά στελέχη της νεολαίας κυριώς να πάνε «αριστερά» και να στηρίξουν το Αμντελ Φουτούχ στις προεδρικές εκλογές. [b] Οι Αδελφοί δεν είναι μια άμορφη μάζα που κινείται ανάλογα με τις εντολές του κάθε Ιμάμη, αλλά είναι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που συνταράσσεται κάτω από τις επαναστατικές δονήσεις. [/b] [color=red][b]Επανάσταση[/b][/color] [b]Η επανάσταση στην Αίγυπτο είναι πολλά πράγματα μαζί.[/b]Αυτό που σίγουρα δεν είναι ωστόσο είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, που ξεκίνησε τη μέρα οταν κάποια εκατομμύρια αποφάσισαν να κατέβουν στο δρόμο από ένα κάλεσμα στο φεισμπουκ. [b] Το 2011 ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης δεκαετίας επιτυχημένων εργατικών και λαικών αγώνων κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτκών του Μουμπαρακ, που επιβλήθηκαν με τις επιταγές του ΔΝΤ.[/b] [b] Οι εργάτες των εργοστασίων υφασμάτων[/b] της Μαχάλλα και άλλων πόλεων του Δέλτα είχαν ήδη προπονηθεί όχι μονάχα στο πώς να συντηρούν απεργιακές φρουρές με τη βοήθεια ολόκληρων πληθυσμών και να κερδίζουν μάχες στις διαπραγματεύσεις με φιλελέ τεχνοκράτες, αλλά και πώς να αποκρούουν στρατιωτικά τις επιθέσεις των δυνάμεων ασφαλείας της νεοφιλελευθερης χούντας του Μουμπάρακ. [b]Αυτές οι νίκες [/b]είχαν αυξήσει την αυτοπεποίθηση του λαού, αφού είχαν γίνει γνωστές απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα, μαζί με τις τακτικές που τις έστεψαν με επιτυχία. [b]Ακόμα και της 25ης Ιανουαρίου και παρά τη μανιώδη καταδίωξη της αστυνομίας,[/b] ήταν η στρατιωτική σκέψη των διαδηλωτών που κατάφερε να νικήσει, κρατώντας μυστική την τελευταία προσυγκέντρωση με αποτέλεσμα να αιφνιδιάσει και να καταλάβει – μετά από πολύωρες μάχες σώμα με σώμα - την Ταχρίρ. [color=red] [b]Οι επαναστάτες στην Αίγυπτο δεν είναι λοιπόν μια άμορφη μάζα που απλά κοιτάει το ταγκό μεταξύ των Αδελφών και του Στρατού με τους Αμερικανούς να παίζουν μουσική από τα μεγάφωνα, αλλά είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που μαθαίνει, εκπαιδεύεται και μεγαλώνει μέσα από κάθε νίκη, όπως αυτή της 25ης Ιανουαρίου 2011 και της 30ης Ιουνίου 2013.[/b] [/color] [b]Με άλλα λόγια, αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι υπομονή, κι αυτό που πρέπει να δείξουμε όλοι είναι εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη όχι στις λέξεις μας, αλλά στις ιδέες, τις πράξεις και τα όνειρά τους. [/b] [/size] [size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 10, 2013 8:04 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Ξανά για την επαναστατική θύελλα στην Αίγυπτο
«Οι μάζες δεν ρίχνονται στην επανάσταση με ένα ολοέτοιμο σχέδιο κοινωνικής αλλαγής, αλλά με το στυφό αίσθημα ότι δεν μπορούν να υποφέρουν άλλο το παλιό καθεστώς… Το ουσιαστικό πολιτικό προτσέσο μιας επανάστασης βρίσκεται ίσα-ίσα σε τούτο, ότι η τάξη αποκτάει συνείδηση των προβλημάτων που βάζει η κοινωνική κρίση, και ότι οι μάζες προσανατολίζονται ενεργά σύμφωνα με τη μέθοδο των διαδοχικών προσεγγίσεων…»
Τρότσκι («Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης» –πρόλογος)
Ο Τρότσκι μέσα σε λίγες γραμμές καταγράφει τη «διαλεκτική κίνηση» της πολιτικής συνείδησης στις λαϊκές μάζες σε συνθήκες επαναστατικές.
Οι σημερινοί «αριστεροί»
κατηγορούν την Επανάσταση του λαού της Αιγύπτου διότι δεν είχε «ολοέτοιμο σχέδιο κοινωνικής αλλαγής» (ΚΚΕ).
Το ίδιο στατικά
και τυπικά δημοσιογραφικά αντιμετωπίζουν την επαναστατική θύελλα στην Αίγυπτο και κάποιοι της «εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς» , όπως ο Δελαστίκ κ.λπ…
Μάλιστα
μια άλλη «αριστερή», δημοσιογραφική πένα,
ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου,
κατηγορεί τις Αιγυπτιακές μάζες για «πολιτική αφέλεια» που δεν εναντιώθηκαν στο στρατιωτικό πραξικόπημα.
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12644:papakonstantinou-aigyptos&catid=37:di-evropi&Itemid=172
Με ολοέτοιμες συνταγές, εγκεφαλικά κουτάκια και σχήματα σκέφτονται αυτοί οι «αριστεροί και μάλιστα, από την υψηλή έδρα τους και την Ελλάδα, δίνουν και μαθήματα στους εξεγερμένους της Αιγύπτου…
Για
«το ουσιαστικό πολιτικό προτσέσο μιας επανάστασης»
που μιλάει ο Τρότσκι, δεν λένε κουβέντα όλοι αυτοί της στατικής, τυπικής και τελεσιγραφικής σκέψης.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ την Επανάσταση στην Αίγυπτο και τις επαναστατικές διαδικασίες στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης, ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ την ΚΙΝΗΣΗ (διαλεκτική) για να φυλακίσουν τα ΠΑΝΤΑ στο τυπικό κλισέ των πολιτικών και ηθικών ΑΦΑΙΡΕΣΕΩΝ: Στο στρατιωτικό πραξικόπημα.
Αυτό το αντιδιαλεκτικό τέχνασμα
δεν είναι δίχως δόλο και σκοπιμότητα. Είναι ο δόλος και η σκοπιμότητα της προσαρμογής στην καθεστωτική «σκέψη», στους «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριους) της σκέψης.
Η καθεστωτική «σκέψη» και οι «νταβάδες» της ένα και μόνο στόχο έχουν:
Να θάψουν, να απαξιώσουν και να συκοφαντήσουν την επαναστατική εξέγερση του αιγυπτιακού λαού.
Γι αυτό κερδοσκοπούν τόσο αφηνιασμένα πάνω στο στρατιωτικό πραξικόπημα και ρίχνουν στις καλένδες το ΟΥΣΙΩΔΕΣ:
Την Επανάσταση του λαού της Αιγύπτου, τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των επαναστάσεων.
Σ
την ίδια κυρίαρχη λογική σέρνεται και η «αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, αλλά και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής «αριστεράς»…
Αποσυνδέουν το στρατιωτικό πραξικόπημα από τη λαϊκή επανάσταση,
το απομονώνουν, το ανεξαρτητοποιούν και το καθιστούν αυτόνομο, για να δημοκοπήσουν πάνω στα καθεστωτικά «δημοκρατικά» κλισέ, αυτά των εκλογών, του τύπου:
«Ο στρατός κατάργησε τον εκλεγμένο δημοκρατικά Μόρσι»!!!
Έτσι παρακάμπτεται η επαναστατική θύελλα,
διότι ΑΥΤΗ, ουσιαστικά, κατάργησε το Μόρσι, δίνοντας ένα θανάσιμο κτύπημα στις νόθες δημοκρατικές λειτουργίες, στην εκλογική ΑΠΑΤΗ…
Για το στρατιωτικό πραξικόπημα αναφερθήκαμε στο πρώτο μας άρθρο:
Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7604
Θα υπογραμμίσουμε και εδώ κάποια ζητήματα που σκοπίμως παρασιωπούνται.
Το στρατιωτικό πραξικόπημα ήταν ένα πραξικόπημα μέσα στην Επανάσταση του αιγυπτιακού λαού και το σπουδαιότερο:
Δεν συγκρούστηκε με αυτή την επανάσταση, αλλά ευθυγραμμίστηκε με το άμεσο αίτημά της: το γκρέμισμα του Μόρσι
Το πραξικόπημα έγινε ΟΧΙ για να συγκρουστεί με τον εξεγερμένο αιγυπτιακό λαό, αλλά για να τον «ξεγελάσει», να τον «φρενάρει», να «καλμάρει» τις επαναστατικές διαδικασίες, να τις εκτονώσει, έτσι ώστε να μην τις αφήσει να ολοκληρωθούν.
Ο Στρατός και εδώ έκανε το ίδιο πράγμα που έκανε και το Φεβρουάριο του 2011 με τον Μου¬μπά¬ρακ
Ο στρατός παρενέβη
για να μην γκρεμίσει ευθέως η επανάσταση τον Μόρσι και ανοίξει έτσι το δρόμο για την κορύφωση των επαναστατικών διαδικασιών και την παραπέρα ανάπτυξη και οργάνωση του αιγυπτιακού λαού…
Ο στρατός σκέφτεται πιο διαλεκτικά
από αυτούς τους «αριστερούς» που ουρλιάζουν για πραξικόπημα και παρακάμπτουν τον γιγάντιο επαναστατικό κυκλώνα στην Αίγυπτο και εμμέσως τον συκοφαντούν με το να κερδοσκοπούν «δημοκρατικά» πάνω στο στρατιωτικό πραξικόπημα.
Αυτά ακριβώς υπογραμμίζει και η ανακοίνωση των
Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου:
"Οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής αστικής τάξης επιχειρούν να περιγράψουν αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο σαν να επρόκειτο μόνο για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια σε ένα δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, ή ένα πραξικόπημα ενάντια στη «νομιμότητα» της τυπικής, επίσημης δημοκρατίας. Αλλά αυτό που συνέβη ξεπερνά κατά πολύ την τυπική, επίσημη δημοκρατία με τις κάλπες της. Πρόκειται για τη «νομιμότητα» της λαϊκής επανάστασης –άμεση δημοκρατία που δημιουργεί την επαναστατική «νομιμότητα». Ανοίγει ορίζοντες για νέες μορφές λαϊκής εξουσίας, κατά πολύ ανώτερες από την προσωρινή δημοκρατίας της κάλπης που καταλήγει σε τίποτε περισσότερο από την διατήρηση της αστικής εξουσίας μέσα από τις διαφορετικές της πτέρυγες".
Αυτά λένε και εδώ όχι μόνο τα ΜΜΕ, αλλά και οι «αριστεροί», ιδιαίτερα οι δημοσιογραφικές «αριστερές» (δήθεν επαναστατικές) πένες…
Ολόκληρη η ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου:
«Τέσσερις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο»
Αυτό που συνέβη στις 30 Ιούνη ήταν, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, η ιστορική έναρξη ενός νέου κύματος της Αιγυπτιακής Επανάστασης, του μεγαλύτερου μετά το Γενάρη του 2011. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαδήλωσε εκείνη τη θρυλική μέρα υπολογίζεται πάνω από 17 εκατομμύρια πολίτες, ένας αριθμός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία.
Η σημασία αυτού του γεγονότος ξεπερνά την όποια συμμετοχή καταλοίπων του παλιού καθεστώτος ή της εμφανούς υποστήριξης από το στρατό και την αστυνομία. Μαζικές διαδηλώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων είναι εξαιρετικά σπάνια γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, και η επίδρασή τους στις συνειδήσεις και την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων, στην πίστη στη δύναμή τους να αλλάξουν τη ροή της ιστορίας, ξεπερνά τα όρια των συνθημάτων που φωνάζονται και των πολιτικών εναλλακτικών που προωθούνται.
Ναι, η φιλελεύθερη αστική ελίτ ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτό το μαζικό ρεύμα, για να ανατρέψει την εξουσία της ισλαμικής ελίτ, προκειμένου να καταλάβει αυτή την εξουσία, με την αποδοχή και τη στήριξη του στρατιωτικού κατεστημένου. Και είναι αλήθεια ότι οι φελούλ (κατάλοιπα του καθεστώτος) ήθελαν να επανέλθουν στην πολιτική σκηνή, χρησιμοποιώντας αυτό το νέο επαναστατικό κύμα. Αλλά υπάρχει μια ξεχωριστή λογική στις λαϊκές επαναστάσεις που δεν μπορεί να υποταχθεί στις ψευδαισθήσεις ή τα σχέδια των φιλελεύθερων ή των φελούλ, ακόμα κι αν μερίδες των μαζών επηρεάζονται προσωρινά από τα συνθήματα και τις υποσχέσεις αυτών των ελίτ, ακριβώς όπως πριν λίγο καιρό επηρεάζονταν από τα συνθήματα και τις υποσχέσεις της ισλαμικής ελίτ.
Ναι, υπάρχει η επιρροή των μεγάλων ΜΜΕ και των προπαγανδιστικών εκστρατειών, που ανέλαβαν μερίδες της άρχουσας τάξης που εναντιώνονται στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και ισχυρίζονται ότι ο στρατός και η αστυνομία είναι στο πλευρό του λαού, ότι είναι θεσμοί ουδέτεροι και πατριωτικοί –ακόμα και ότι έχουν «επαναστατικό χαρακτήρα»! Αλλά αυτή η επιρροή είναι προσωρινή και επιφανειακή, και δε μπορεί να διαγράψει την ανάμνηση και την άμεση εμπειρία του λαού για τον αντεπαναστατικό τους χαρακτήρα και την εναντίωσή τους στις μάζες, είτε πρόκειται για το στρατό είτε για τις δυνάμεις ασφαλείας.
Η πραγματική αιτία για αυτήν την προσωρινή επιρροή, είναι η προδοσία των στόχων της Αιγυπτιακής Επανάστασης και του αίματος των μαρτύρων από τη φιλελεύθερη αντιπολίτευση, όπως εκπροσωπείται από το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας, προκειμένου να συντομεύσει το δρόμο του προς την εξουσία. Η πραγματική αιτία είναι η απουσία μιας ενωμένης επαναστατικής πολιτικής εναλλακτικής, ικανής να εκθέσει το Μέτωπο και να κερδίσει τις μάζες στη βάση ενός συμπαγούς επαναστατικού προγράμματος. Ένα σχέδιο που μπορεί να ξεπεράσει και την φιλελεύθερη και την ισλαμική ελίτ και να προωθήσει το βάθεμα της Αιγυπτιακής Επανάστασης, σαρώνοντας όλους τους θεσμούς του παλιού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων των θεσμών του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίοι είναι στην καρδιά της αντεπανάστασης.
Οι μάζες δεν εξεγέρθηκαν εκ νέου επειδή θέλουν μια στρατιωτική εξουσία ή από αγάπη για την φελούλ-φιλελεύθερη εναλλακτική στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Εξεγέρθηκαν εκ νέου επειδή ο Μόρσι και η Αδελφότητα πρόδωσαν την επανάσταση. Η Αδελφότητα δεν υλοποίησε ούτε ένα από τα αιτήματα της επανάστασης για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, αξιοπρέπεια ή δικαίωση των μαρτύρων της επανάστασης, είτε αυτοί έπεσαν από τα χέρια του Μουμπάρακ και του Αλ-Άντλυ, είτε από τα χέρια του Ανώτατου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων (SCAF), είτε από τα χέρια της Αδελφότητας και του Υπουργείου Εσωτερικών, στη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αδελφότητας.
Στην πραγματικότητα, η διακυβέρνηση της Αδελφότητας βάθυνε τις ίδιες πολιτικές που ακολουθούσε το καθεστώς Μουμπάρακ –φτωχοποίηση και διαφθορά, λυσσασμένη υπεράσπιση των μεγάλων επιχειρήσεων, στην υπηρεσία των Αμερικανικών και Σιωνιστικών συμφερόντων.
Αντί να εκκαθαρίσει το κρατικό μηχανισμό από τη διαφθορά και από αυτούς που λέρωσαν τα χέρια τους με το αίμα των μαρτύρων, είτε από το υπουργείο Εσωτερικών είτε από το στρατό είτε από τη μυστική αστυνομία, η Αδελφότητα συνδιαλέχθηκε μαζί τους, ελπίζοντας στη συμμετοχή της στην κρατική διοίκηση στο πλευρό των φελούλ και των ανθρώπων του Μουμπάρακ.
Έτσι, η εξουσία της Αδελφότητας έγινε ουσιαστικά μια συνέχεια σε όλα τα επίπεδα του Μουμπαρακικού καθεστώτος ενάντια στο οποίο είχε εξεγερθεί ο Αιγυπτιακός λαός.
Αυτή είναι η ουσία της νέας επαναστατικής έκρηξης που ξεκίνησε την ιστορική 30η Ιούνη. Η Αδελφότητα δεν κατάλαβε αυτήν την ουσία, κι έτσι η δημοτικότητά τους εξατμίστηκε μέσα σε μήνες. Αυτήν την ουσία δεν καταλαβαίνουν ούτε οι ηγέτες του στρατού –ούτε το πολιτικό τους κάλυμμα, που αντιπροσωπεύεται από τους φιλελεύθερους και τους φελούλ του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας. Γιατί δεν τους υποχρεώνει κανείς με το πιστόλι στον κρόταφο να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές που ακολούθησε ο Μόρσι, το στρατιωτικό συμβούλιο και ο Μουμπάρακ πριν από αυτούς –τις ίδιες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, τις ίδιες στρατηγικές συμμαχίες με τις καταπιεστικές μοναρχίες του Κόλπου, την ίδια ταπεινωτική εξάρτηση από την Αμερικανική και Σιωνιστική αποικιοκρατία.
Οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής αστικής τάξης επιχειρούν να περιγράψουν αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο σαν να επρόκειτο μόνο για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια σε ένα δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο, ή ένα πραξικόπημα ενάντια στη «νομιμότητα» της τυπικής, επίσης δημοκρατίας. Αλλά αυτό που συνέβη ξεπερνά κατά πολύ την τυπική, επίσημη δημοκρατία με τις κάλπες της. Πρόκειται για τη «νομιμότητα» της λαϊκής επανάστασης –άμεση δημοκρατία που δημιουργεί την επαναστατική «νομιμότητα». Ανοίγει ορίζοντες για νέες μορφές λαϊκής εξουσίας, κατά πολύ ανώτερες από την προσωρινή δημοκρατίας της κάλπης που καταλήγει σε τίποτε περισσότερο από την διατήρηση της αστικής εξουσίας μέσα από τις διαφορετικές της πτέρυγες.
Η προσωρινή δημοκρατία της κάλπης εξασφαλίζει μόνο την συνέχεια της εξουσίας του καπιταλιστικού κρατικού μηχανισμού. Εξασφαλίζει τις αυταπάτες των ανθρώπων που πιστεύουν ότι ασκούν εξουσία επειδή διαλέγουν μια φορά σε κάποια χρόνια τον εκπρόσωπο της αστικής τάξης που θα τους κυβερνήσει και θα τους καταπιέσει –χωρίς, φυσικά, να μπορούν καν να αγγίξουν την κρατική μηχανή ή τις οχυρωμένες καπιταλιστές εταιρείες, μέσα από τη χρησιμοποίηση της κάλπης.
Αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο είναι το αποκορύφωμα της δημοκρατίας, μια επανάσταση εκατομμυρίων ανθρώπων που ανέτρεψε άμεσα έναν κυβερνήτη. Όσον αφορά τον στρατιωτική εκτοπισμό του Μόρσι, αυτό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια δεδομένη κατάληξη, από τη στιγμή που ο στρατός κατάλαβε ότι οι μάζες είχαν ήδη λήξει το ζήτημα στους δρόμους και τις πλατείες της Αιγύπτου.
Ο Ελ-Σισί στις 3 Ιούλη του 2013, έκανε αυτό που έκανε ο Τανταουΐ πριν από αυτόν στις 11 Φλεβάρη του 2011: υποτάχθηκε στη θέληση του εξεγερμένου πληθυσμού, όχι από κάποιον πατριωτισμό ή κάποια επαναστατική διάθεση, αλλά από τον φόβο του απέναντι στην επανάσταση. Γιατί αν δεν επενέβαινε ο Ελ-Σισί για να απομακρύνει τον Μόρσι, η επανάσταση δεν θα σταματούσε με την ανατροπή του Μόρσι και της Αδελφότητας, αλλά ήταν –και ακόμα παραμένει- ικανή να μετεξελιχθεί σε μια πλήρη κοινωνική επανάσταση που θα μπορούσε να ανατρέψει όλο το καπιταλιστικό κράτος, συμπεριλαμβανομένων των ηγετών του στρατιωτικού κατεστημένου.
Το στρατιωτικό κατεστημένο είναι εχθρικό προς την Αιγυπτιακή Επανάσταση. Ξεφορτώθηκε τον Μουμπάρακ για να σώσει τον εαυτό του από τα πυρά της επανάστασης. Ο στρατός τώρα ξεφορτώνεται την Αδελφότητα και τον Μόρσι, τους πρώην συμμάχους του, από φόβο για την μέρα που ο σεισμός της επανάστασης θα φτάσει και σε αυτόν. Όπως πλατιά τμήματα του πληθυσμού είχαν επηρεαστεί από την αυταπάτη για την ουδετερότητα του στρατού και την υποστήριξή του στην επανάσταση, στην αρχή της διακυβέρνησης του Στρατιωτικού Συμβουλίου, σήμερα επηρεάζονται από την προπαγάνδα ψεμάτων για τον ηρωισμό και την επαναστατική αφοσίωση του Ελ-Σισί και των στρατηγών του.
Αλλά όπως οι μάζες γρήγορα ξεπέρασαν την προπαγάνδα στις μέρες της εξουσίας του Τανταουΐ, μέσα από την εμπειρία και τον αγώνα τους, θα ξεπεράσουν και πάλι την ψευδαίσθηση ότι «στρατός και λαός είναι ένα χέρι» τις επόμενες βδομάδες και μήνες.
Οι Αιγυπτιακές μάζες κατάφεραν να ανατρέψουν δύο προέδρους σε 30 μήνες. Αυτή η τεράστια δύναμη δεν φαίνεται μόνο στις διαδηλώσεις εκατομμυρίων, αλλά και στα διαρκή κύματα απεργιών και λαϊκών κινητοποιήσεων. Γιατί η πολιτική αυτοπεποίθηση μετασχηματίζεται σε αυτοπεποίθηση στους κοινωνικούς και οικονομικούς αγώνες, και το αντίστροφο.
Μετά το πρώτο επαναστατικό κύμα, ο στρατός πόνταρε στις οργανωτικές δυνατότητες και τη λαϊκή στήριξη της Αδελφότητας, για να αφομοιώσει και τελικά να ακυρώσει την επανάσταση. Αλλά αυτό το ποντάρισμα ηττήθηκε στις 30 Ιούνη. Τώρα, ο στρατός ποντάρει στη φιλελεύθερη αντιπολίτευση για τον ίδιο στόχο. Αλλά το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις προσδοκίες των επαναστατικών μαζών και αυτά που προσφέρουν οι φιλελεύθερες δυνάμεις όσον αφορά τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές εν μέσω μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης, θα οδηγήσουν γρήγορα στην αποκάλυψη των στόχων αυτών των δυνάμεων, και πίσω από αυτές, των πραγματικών κυβερνητών της Αιγύπτου, του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας.
Ένας από τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουμε τις ερχόμενες βδομάδες και μήνες είναι το κύμα καταστολής που κατευθύνεται ενάντια στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και το Ισλαμικό κίνημα, θα χρησιμοποιηθεί προπαγανδιστικά από τους φιλελεύθερους και για λόγους ασφαλείας από το στρατό και την αστυνομία, για να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα και τις λαϊκές κινητοποιήσεις, με την πρόφαση της διατήρησης της σταθερότητας σε «αυτήν την κρίσιμη περίοδο». Η αποκατάσταση της αυτοπεποίθησης του μηχανισμού ασφαλείας μέσα από το κυνήγι των ισλαμιστών, θα μεταφραστεί αναμφίβολα σε κύματα καταστολής ενάντια σε απεργίες και καταλήψεις, με την κάλυψη των αστικών ΜΜΕ.
Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να είμαστε σταθερά ενάντια σε κάθε μορφή καταστολής που θα δεχθούν οι Ισλαμιστές, είτε συλλήψεις, είτε κλεισίματα καναλιών και εφημερίδων, γιατί αυτό που γίνεται σήμερα ενάντια στους Ισλαμιστές, θα γίνει αύριο ενάντια στους εργάτες και τους αριστερούς.
Το δίλημμα της Αιγυπτιακής Επανάστασης σήμερα είναι η πολιτική αδυναμία των επαναστατικών δυνάμεων που εκφράζουν το αίτημα της συνέχειας της επανάστασης, με τα κοινωνικά αιτήματα στην καρδιά της. Για αυτές τις δυνάμεις, η κάλπη δεν θα αρκέσει, και δεν θα δεχτούν τη συνέχεια των καπιταλιστικών πολιτικών φτωχοποίησης. Δεν θα εγκαταλείψουν το αίτημα για δικαίωση του αίματος των μαρτύρων της επανάστασης. Θα συνεχίσουν να επιμένουν για την ανατροπή του κράτους του Μουμπάρακ, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, δικαστικών, κατασταλτικών μηχανισμών του. Αυτοί οι μηχανισμοί εξακολουθούν να ελέγχουν τη χώρα και εξακολουθούν να προστατεύουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών και των φελούλ του Μουμπάρακ. Παραμένουν ένας τεράστιος βάλτος διαφθοράς, λεηλασίας και δεσποτισμού.
Επιβάλλεται στις επαναστατικές δυνάμεις σήμερα να ενώσουν τις γραμμές τους και να τοποθετηθούν ως μια πειστική επαναστατική εναλλακτική για τις μάζες –μια εναλλακτική στις φιλελεύθερες δυνάμεις που σήμερα σκαρφαλώνουν ψηλά, στηριγμένες στους ώμους του στρατού, και στις δυνάμεις του πολιτικού Ισλάμ που κυριάρχησαν σε πλατιά τμήματα του πληθυσμού για δεκαετίες. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα που θα ενώνει τους οικονομικούς και κοινωνικούς αγώνες στις γραμμές των εργατών και των φτωχών, που θα ενώνει όλα τα καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας. Γιατί είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν συμφέρον στη συνέχεια της επανάστασης, έχουν συμφέρον να ανατραπεί η καρδιά του καθεστώτος και όχι μόνο οι εκπρόσωποί του, είτε ήταν ο Μουμπάρακ ή ο Μόρσι στο παρελθόν, είτε ίσως θα είναι ο Ελ Μπαραντέι στο σύντομο μέλλον.
Οπότε ξεκινάμε από αυτήν τη στιγμή προετοιμασίες για την τρίτη Αιγυπτιακή Επανάσταση που θα έρθει αναπόφευκτα, για να είμαστε έτοιμοι να οδηγήσουμε αυτήν την επανάσταση ως την τελική νίκη. Γιατί οι μάζες απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η επαναστατική τους ενέργεια είναι ανεξάντλητη, ότι η επανάστασή τους είναι πραγματικά μια διαρκής επανάσταση. Ας επιχειρήσουμε να ανέλθουμε και να σταθούμε στο ύψος αυτού του ιστορικού καθήκοντος, και ας δουλέψουμε όλοι μαζί για την επιτυχία της επανάστασης.
- See more at:
http://rproject.gr/article/anakoinosi-ton-epanastaton-sosialiston-aigyptoy-tesseris-meres-poy-sygklonisan-ton-kosmo#sthash.12KOSmrb.dpuf
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 06, 2013 6:09 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Και οι «αριστερές» πένες «συνωστίστηκαν εναντίον της Αιγυπτιακής Επανάστασης…
Η ηγεσία του ΚΚΕ επειδή τρέμει και η ίδια τις λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, όσο τα καπιταλιστικά καθεστώτα (μάλλον τις τρέμει περισσότερο διότι άμεσα απειλείται με εξαφανισμό), κατασκευάζει διάφορα σοφίσματα προκειμένου να υποβαθμίσει και να απαξιώσει τη λαϊκή Εξέγερση στην Αίγυπτο.
Όλα αυτά τα σοφίσματα έχουν σαν θεμέλιο το τέχνασμα των «ενδοαστικών αντιθέσεων»: Καραμέλα για πάσα χρήση…
Με αυτό το τέχνασμα
ισοπεδώνει την κινητήρια δύναμη της λαϊκής κίνησης, τις ΤΑΞΙΚΕΣ αντιθέσεις, το υπόβαθρο, δηλαδή, των λαϊκών εξεγέρσεων και αφού εξαφανίζει αυτό το ταξικό υπόβαθρο (ή ταξικό κριτήριο) καταλήγει στο υπεραπλουστευτικό σόφισμα:
Ότι αυτά που γίνονται στην Αίγυπτο οφείλονται στις «ενδοαστικές αντιθέσεις», σε «κυβερνητικές αντιπαραθέσεις» και ΟΧΙ στην ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Με πιο απλά λόγια:
Σύμφωνα με τη σχηματική και τσαρλατάνικη «λογική» του ΚΚΕ ο λαός στην Αίγυπτο ξεσηκώνεται για να αλλάξει απλώς κυβέρνηση και όχι επειδή βογκάει κάτω από την καπιταλιστική κτηνωδία και βαρβαρότητα…
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7522074&publDate=6/7/2013
Τέτοιο εκχυδαϊσμό της ταξικής πάλης
δύσκολα θα συναντήσεις και στα πλέον αναθεωρητικά κείμενα των σοσιαλδημοκρατών, διότι σε κείμενα των μεγάλων κομμουνιστών ηγετών τονίζονται τα εντελώς αντίθετα:
Ότι και η πιο μικρή εκδήλωση, ΟΧΙ λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ, κατά των καπιταλιστικών κυβερνήσεων είναι ΕΚΦΡΑΣΗ της Ταξικής Πάλης.
Συχνά αυτή η όξυνση της ταξικής πάλης
εκφράζεται διαστρεβλωμένα σε συγκρούσεις και μάλιστα αιματηρές, μεταξύ των αστικών δυνάμεων, εάν απουσιάζει ο Επαναστατικός παράγοντας.
Στην Ελλάδα τέτοιες στρεβλώσεις
της οξυμένης ταξικής πάλης εκφράστηκαν στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του Λαϊκού Κόμματος και του Βενιζελικού, αργότερα στην πολωτική αντιπαράθεση ΕΡΕ και Ένωσης Κέντρου, καθώς και στην εκρηκτική ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ…
Η Ηγεσία του ΚΚΕ για να απαξιώσει και να συκοφαντήσει τη Λαϊκή Επανάσταση στην Αίγυπτο ξεχνάει σκόπιμα την αλφαβητική αλήθεια:
Οι λαϊκές μάζες που εξεγείρονται και κατεβαίνουν ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στο δρόμο δεν το κάνουν, έχοντας ένα ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ «πρόγραμμα» ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καπιταλισμού. ΠΑΝΤΑ ο άμεσος στόχος τους είναι το συγκεκριμένο κυβερνητικό οικοδόμημα.
Μέσα από αυτές τις επαναστατικές διαθέσεις, ΡΟΠΕΣ και ΟΡΜΕΣ, μέσα από τις αγωνιστικές εμπειρίες και επαναστατικές γνώσεις προσεγγίζουν και κατακτούν ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ανώτερους αγωνιστικούς «σταθμούς» και εκείνο το επίπεδο ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που θέτει την ανατροπή του καθεστώτος συνολικά.
Με τη «λογική» του ΚΚΕ
δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ούτε τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Μήπως τότε οι ρωσικές λαϊκές μάζες ξεσηκώθηκαν για τη σοσιαλιστική Επανάσταση;
ΟΧΙ,
για να γκρεμίσουν τον Τσαρισμό είχαν σαν άμεσο στόχο.
Υπήρχε βεβαίως εκεί το μπολσεβίκικο κόμμα
που στη βάση των ίδιων των αγωνιστικών εμπειριών του λαού, οδήγησε διαδοχικά την Επανάσταση στη Δικτατορία του Προλεταριάτου,
ενσωματώνοντας και περνώντας πάνω και από την αστική Επανάσταση…
Μήπως το δικό μας Πολυτεχνείο είχε σαν στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού;
ΟΧΙ.
Τη χούντα είχε σαν άμεσο στόχο. Κανένας, όμως, δεν διανοήθηκε ΤΟΤΕ να μην χαρακτηρίσει την ΕΞΕΓΕΡΣΗ, λαϊκή εξέγερση με αντικαπιταλιστικό και αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα.
Όπως, ΟΥΔΕΙΣ τόλμησε
να εξαφανίσει τη λαϊκή αυτή ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή να τη συκοφαντήσει, επειδή έφερε το πραξικόπημα Ιωαννίδη, ακόμα πιο σκληρό από το προηγούμενο…
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ωστόσο, του Πολυτεχνείου επέφερε καταλυτικές ρωγμές στο αστικό οικοδόμημα.
Αν αυτές οι ρωγμές δεν αξιοποιήθηκαν και έγιναν «αντικείμενο» των «ενδοαστικών αντιθέσεων», ή χρηματιστηριακές μετοχές στο αστικό κοινοβούλιο, γι αυτό ευθύνεται αυτή η «αριστερά» η οποία έπαιξε στο ίδιο τερέν των αστικών παιχνιδιών και εμπορεύτηκε εκλογικά το Πολυτεχνείο…
Στην Αίγυπτο έχουμε μια από τις πλέον ρωμαλέες και θυελλώδεις λαϊκές Επαναστάσεις και αυτό είναι το ΟΥΣΙΩΔΕΣ και όχι τα «ενδοαστικά» παιχνίδια ή μανούβρες του καθεστώτος προκειμένου να την πνίξουν.
Ακόμα και αν τα καταφέρουν προσωρινά,
διότι για μακρύ χρονικό διάστημα είναι ανέφικτο (όχι μόνο λόγω της αθεράπευτης καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και διότι οι συσσωρευμένες επαναστατικές εμπειρίες του Αιγυπτιακού λαού από τις εξεγέρσεις του θα τον οπλίσουν ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ),
ΠΑΛΙ τα πράγματα δεν θα είναι όπως πρώτα:
Όταν εκρήγνυται το λαϊκό ηφαίστειο οι ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στη Σκέψη, στην Πολιτική και στην Οργάνωση είναι τεράστιες και καταλυτικές.
Τα αναλύει πολύ παραστατικά το άρθρο του ο
Παναγιώτης Μαυροειδής:
«H Αίγυπτος σε δρόμους που καίνε»
Τον επαναστατικό αυτό χείμαρρο του αιγυπτιακού λαού τον εξαφανίζει, εμμέσως, με δόλια τεχνάσματα η ηγεσία του ΚΚΕ.
Οι δυνάμεις, βεβαίως, του καθεστώτος ΕΥΘΕΩΣ βάλουν εναντίον της επαναστατικής θύελλας στην Αίγυπτο, κερδοσκοπώντας ασυστόλως πάνω στο «πραξικόπημα» του στρατού.
Όλες οι προπαγανδιστικές πόρνες του καθεστώτος ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ κυριολεκτικά την αιγυπτιακή λαϊκή λάβα του εκρηκτικού επαναστατικού Ηφαιστείου και κραυγάζουν μόνο για το «πραξικόπημα» των στρατιωτικών.
Στον ίδιο χορό «συνωστίζονται» και διάφορες άλλες «αριστερές» πένες από ΣΥΡΙΖΑ και CIA…
Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Δελαστίκ:
«ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΗ ΗΠΑ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛ»
"ΕΘΝΟΣ" , Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013
Ένα από τα πιο εμετικά κείμενα, προσαρμοσμένο ΠΛΗΡΩΣ, όχι απλώς στην τυπική δημοσιογραφική «λογική», αλλά στις «προσταγές» των αφεντικών του.
Η δημοσιογραφική, τυπική «λογική» είναι εξ ορισμού καθεστωτική και η αυτολογοκρισία το πιο σιχαμερό σύμπτωμά της…
Δεν θα σπαταλήσουμε το χρόνο μας για τη χυδαιότητα του Δελαστίκ, ο οποίος ΟΧΙ μόνο ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την ΕΞΕΓΕΡΣΗ των Αιγυπτίων, αλλά φυλακίζει την πραγματικότητα στα σχήματα «Στρατός»- «Ισλάμ»- «ΗΠΑ» και στις αστυνομικές διαπλοκές τους.
Αγνοεί ο Δελαστίκ ότι οι ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ δεν είναι σχήματα, Αλλά ζωντανοί οργανισμοί; Ότι οι λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ επιφέρουν ρωγμές και διαφοροποιήσεις σε κάθε ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, σε κάθε ΣΩΜΑ (σχήμα) της κοινωνίας;
Αν και το ζήτημα το θέτει ο Μαυροειδής, θα αναδημοσιεύουμε και το παρακάτω κείμενο που αναλύει ιδιαίτερα τα «σχήματα».
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.inprecor.gr/index.php/archives/238903
Αίγυπτος: Τα ιερογλυφικά της επανάστασης
του Νικόλα Κοσματόπουλου
Όλη η Αίγυπτος είναι στο δρόμο αυτές τις μέρες - και όλη η Δύση και η καθ-ημάς Ανατολή στους καναπέδες προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται στην χώρα των ιερογλυφικών και των εξεγέρσεων. Μια βασική ανάγνωση είναι η εξής:
«ο Στρατός έκανε πραξικόπημα για να φύγει η κυβέρνηση των Ισλαμιστών. Η επανάσταση είναι φενάκη. Και οι ΗΠΑ? Οι ΗΠΑ είναι παντού»
Στρατός, Ισλάμ, Επανάσταση:
τρεις λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί όσο καμία άλλη στις αναλύσεις και τις περιγραφές για την Αίγυπτο εδώ και τρία χρόνια, αλλά και τρεις λέξεις που έχουν παρεξηγηθεί όσο καμία άλλη στις ίδιες αναλύσεις, τρείς λέξεις που δεν έχουν αναλυθεί ποτέ στην ιστορική κι ανθρωπολογική τους σημασία, τρεις λέξεις τελικά των οποίων η επιφανειακή χρήση φανερώνει την δυτική αλαζονεία κι άγνοια απέναντι στην πιο ηρωική εξέγερση που έχει δει ο σημερινός κόσμος, μετά ίσως την παλαιστινιακή Ιντιφάντα του 1987.
Στο μόνο που συμφωνούν όλοι οι «αναλυτές» είναι ότι οι ΗΠΑ είναι πίσω από κάθε εξέλιξη.
Αλλά κι αυτό είναι επιβεβαίωση του υψηλού βαθμού ενσωμάτωσης της δυτικής υπεροψίας, η οποία φανερώνεται είτε ως σύνταξη με τον ισχυρό και τις μηχανορραφίες του, είτε ως αδυναμία να αναγνωριστεί η κατάσταση ως απλά πολύ, μα πολύ περίπλοκη και ανοικτή σε – σχεδόν – κάθε ενδεχόμενο. Τα πράγματα είναι απλά, φίλοι συνομωσιολόγοι:
όποιος νομίζει ότι έχει καταλάβει τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, απλά δεν έχει καταλάβει τίποτα. Του Ομπάμα, μη εξαιρετέου. Ωστόσο, τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά χρίζουν μιας κάποιας αποκρυπτογράφησης.
Στρατός
Ο στρατός στην Αίγυπτο ειναι πολλά πράγματα μαζί.
Στατιστικά μιλώντας, οι ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου διαθέτουν τον μεγαλύτερο στρατό στην Αφρική, και τη Μέση Ανατολή και τον 11ος πιο μεγάλο στρατό στον κόσμο. Λαμβάνουν κάθε χρόνο 1.3 δισεκατομμύρια δολάρια ως «στρατιωτική βοήθεια» από τις ΗΠΑ και οι στρατηγοί του έχουν σε ένα μεγάλο βαθμό εκπαιδευτεί στην Δύση. Δεν αποφασίζει η κυβέρνηση για το προυπολογισμό του στρατού, αλλά μονάχα ο στρατός ο ίδιος. Οι στρατηγοί ελέγχουν βασικούς οικονομικούς τομείς της χώρας, όπως ο τουρισμός, το real estate, τα δημόσια έργα, τα εμπορικά κέντρα, τα μέσα ενημέρωσης και το πετρέλαιο.
Όμως, ο αιγυπτακός στρατός
ιστορικά είναι αυτός ο οποίος κατέλυσε την λαομίσητη βασιλεία με την επανάσταση – «πραξικόπημα» του 1952 κι αυτός ο οποίος ανέβασε στην εξουσία τον πιο δημοφιλή ηγέτη που γνώρισε ποτέ η Αίγυπτος και ο αραβικός κόσμος. Αυτός ο στρατός νίκησε το Ισραήλ το 1973 και ανακατέλαβε το Σινά, αλλά μέσα από τους κόλπους του ίδιου στρατού - και μάλιστα στα πλαίσια μιας στρατιωτικής παρέλασης – βγήκε ο δολοφόνος του προέδρου Σαντάτ, νικήτη του 1973.
Άλλο πράγμα λοιπόν ο στρατός, άλλο πράγμα οι στρατηγοί.
Ο στρατός αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες αιγύπτιους άντρες, των οποίων οι οικογένειες προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο φτωχή,
όχι λόγω ισλαμισμού ή στρατού, αλλά απλά λόγω καπιταλισμού.
Ανά πάσα στιγμή,
ο στρατός μπορεί απλά να αρνηθεί να ακολουθήσει τις εντολές που δεν κινούνται στην κατεύθυνση της λαικής θέλησης.
Ο στρατός δεν είναι μια άμορφη μάζα που κινείται ανάλογα με τις εντολές του στρατάρχη, είναι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που συνταράσσεται κάτω από τις επαναστατικές δονήσεις.
Πολιτικό Ισλάμ
Το πολιτικό Ισλάμ στην Αίγυπτο είναι πολλά πράματα μαζί.
Στην κεντρική πολιτική σκηνή αποτελεί μια κλασική συντηρητική δύναμη, που ευαγγελίζεται αξίες σαν την οικογένεια, τη θρησκεία και την πατρίδα – αν και είναι λίγο πιο διεθνιστικό στην αντίληψή του από την εγχώρια δεξιά, μιας και αναγνωρίζει την ούμα και όχι το έθνος. Στην κοινωνία, όμως, το πολιτικό Ισλάμ αποτελεί την πιο διαδεδομένη εκδοχή ενός αποτελεσματικού κι αποκεντρωμένου κράτους πρόνοιας, το οποίο συντηρεί και διαχειρίζεται δεκάδες νοσοκομεία, ιατρεία, γεροκομεία, φιλανθρωπικές οργανώσεις και κέντρα νεολαίας και μάθησης.
Ιστορικά, το κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων διώχτηκε από τον Νάσσερ και τον Σαντάτ,
γιατί φοβόντουσαν την δύναμή του – και με το δίκιο τους αφού από χέρι Ισλαμιστή έπεσε ο τελευταίος - αλλά με τον Μουμπάρακ είχε βρεθεί ένα modus Vivendi που επέτρεπε στο πολιτικό Ισλάμ να αναδειχτεί σε μεγαλύτερη οργανωμένη δύναμη της χώρας, μετά το στρατό.
Ο Μουμπάρακ
χρησιμοποίησε τους Αδελφούς ως ανάχωμα απέναντι στην αριστερά και τους εργατικούς αγώνες, οι οποίοι όμως συνεχίζονταν κάτω από την μπότα του.
Ο Μόρσι όχι μόνο δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της επανάστασης
(κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, αποκατάσταση των μαρτύρων, καταδίκη των ενόχων), αλλά διατήρησε τα περισσότερα στελέχη από το παλαιό καθεστώς στις θέσεις τους, και διάσπασε το κίνημα με αποτέλεσμα πολλά στελέχη της νεολαίας κυριώς να πάνε «αριστερά» και να στηρίξουν το Αμντελ Φουτούχ στις προεδρικές εκλογές.
Οι Αδελφοί δεν είναι μια άμορφη μάζα που κινείται ανάλογα με τις εντολές του κάθε Ιμάμη, αλλά είναι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που συνταράσσεται κάτω από τις επαναστατικές δονήσεις.
Επανάσταση
Η επανάσταση στην Αίγυπτο είναι πολλά πράγματα μαζί.
Αυτό που σίγουρα δεν είναι ωστόσο είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, που ξεκίνησε τη μέρα οταν κάποια εκατομμύρια αποφάσισαν να κατέβουν στο δρόμο από ένα κάλεσμα στο φεισμπουκ.
Το 2011 ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης δεκαετίας επιτυχημένων εργατικών και λαικών αγώνων κατά των νεοφιλελεύθερων πολιτκών του Μουμπαρακ, που επιβλήθηκαν με τις επιταγές του ΔΝΤ.
Οι εργάτες των εργοστασίων υφασμάτων
της Μαχάλλα και άλλων πόλεων του Δέλτα είχαν ήδη προπονηθεί όχι μονάχα στο πώς να συντηρούν απεργιακές φρουρές με τη βοήθεια ολόκληρων πληθυσμών και να κερδίζουν μάχες στις διαπραγματεύσεις με φιλελέ τεχνοκράτες, αλλά και πώς να αποκρούουν στρατιωτικά τις επιθέσεις των δυνάμεων ασφαλείας της νεοφιλελευθερης χούντας του Μουμπάρακ.
Αυτές οι νίκες
είχαν αυξήσει την αυτοπεποίθηση του λαού, αφού είχαν γίνει γνωστές απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα, μαζί με τις τακτικές που τις έστεψαν με επιτυχία.
Ακόμα και της 25ης Ιανουαρίου και παρά τη μανιώδη καταδίωξη της αστυνομίας,
ήταν η στρατιωτική σκέψη των διαδηλωτών που κατάφερε να νικήσει, κρατώντας μυστική την τελευταία προσυγκέντρωση με αποτέλεσμα να αιφνιδιάσει και να καταλάβει – μετά από πολύωρες μάχες σώμα με σώμα - την Ταχρίρ.
Οι επαναστάτες στην Αίγυπτο δεν είναι λοιπόν μια άμορφη μάζα που απλά κοιτάει το ταγκό μεταξύ των Αδελφών και του Στρατού με τους Αμερικανούς να παίζουν μουσική από τα μεγάφωνα, αλλά είναι το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που μαθαίνει, εκπαιδεύεται και μεγαλώνει μέσα από κάθε νίκη, όπως αυτή της 25ης Ιανουαρίου 2011 και της 30ης Ιουνίου 2013.
Με άλλα λόγια, αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι υπομονή, κι αυτό που πρέπει να δείξουμε όλοι είναι εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη όχι στις λέξεις μας, αλλά στις ιδέες, τις πράξεις και τα όνειρά τους.
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 06, 2013 9:53 am
Θέμα δημοσίευσης:
H Αίγυπτος σε δρόμους που καίνε
Παναγιώτης Μαυροειδής
Τι έγινε στην Αίγυπτο τελικά; Στρατιωτικό πραξικόπημα που σηματοδοτεί μια αντιδραστική νίκη των πιο συντηρητικών και φιλο-αμερικανικών δυνάμεων;
Ή μήπως μια δεύτερη λαϊκή επανάσταση συνέχεια αυτής του Γενάρη-Φλεβάρη του 2011, για την οποία η αριστερά πρέπει να πανηγυρίζει;
Η ιστορία της ταξικής πάλης και του βάσανου των λαών θα βαδίσει για άλλη μια φορά με τα δικά της καπρίτσια.
Βάζοντας δύσκολα σε κάθε απλουστευτική προσέγγιση, που επιμένει να βλέπει τα πράγματα ως μονόχρωμη εικόνα και όχι στην βασική τους ουσία που βρίσκεται ακριβώς στην αντίθεση που τα συγκροτεί.
Η τυπική ανάλυση
θέλει τρείς βασικούς πόλους στην κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση της Αιγύπτου των 85 εκατομμυρίων ανθρώπων:
Το πολιτικό Ισλάμ
(από ακραίους φονταμενταλιστές μέχρι το ιστορικό υπερσυντηρητικό ρεύμα των Αδελφών Μουσουλμάνων),
ο στρατός και το φιλελεύθερο δημοκρατικό κοσμικό μπλοκ
(από τα αστικά φιλο-αμερικανικά κόμματα και προσωπικότητες, μέχρι την αδύναμη αριστερά και τα προοδευτικά νεολαιίστικα ρεύματα).
Και όμως, αυτά διασχίζονται από φοβερές οριζόντιες ταξικές αντιθέσεις, καθώς και πολιτικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.
Αν δούμε τα πράγματα τυπικά, είναι σα να έχουμε μια επανάληψη του 2011.
Τότε ο στρατός, ασκώντας τον καταχτημένο σταθεροποιητικό του ρόλο σε ένα σύστημα σε κλονισμό και αστάθεια, εγγυήθηκε την απομάκρυνση του δικτάτορα Μουμπάρακ και την μετάβαση σε μια ισλαμική διακυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Μιλάμε για τον ίδιο στρατό,
που σήμερα, συλλαμβάνει τον εκλεγμένο πρόεδρο Μόρσι και θέλει να κάνει πρωθυπουργό μια ασήμαντη άχρωμη δυτική μαριονέτα που ακούει στο όνομα Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι.
Και στις δύο περιπτώσεις
μαχητικά αεροπλάνα έσκιζαν τους ουρανούς του Καίρου, θέλοντας να μεταδώσουν σιγουριά αλλά και να σκορπίσουν φόβο, όπως γίνεται σε κάθε χουντικό πραξικόπημα.
Δε γεννούν
όμως οι στρατιωτικοί σχηματισμοί και η ένοπλη βία ενός στρατού 500.000 επαγγελματιών τα γεγονότα στη γειτονική μας χώρα.
Η δημιουργία δεν ήταν στον ουρανό, αλλά στη Γή.
Στις εκατοντάδες πλατείες που έσφυζαν από αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη και επανάσταση. Και τότε και τώρα, ο στρατός παρενέβη για να κλέψει ή/και να διαστρέψει μια λαϊκή νίκη, να την εκτρέψει από την πορεία της, να στραγγαλίσει την εξουσία που γεννιέται στους δρόμους.
Όποια και αν είναι η έκβαση σε αυτή τη γιγάντια σύγκρουση που δε θα κοπάσει εύκολα,
οφείλουμε σεβασμό στην εργατική λαϊκή παλίρροια, στα εκατομμύρια των συνηθισμένων απλών φτωχών ανθρώπων, που όχι μόνο μαθαίνουν οι ίδιοι, αλλά και διδάσκουν άλλους πιο ‘’πολιτισμένους’’ λαούς, πώς να αγωνίζονται και να σπέρνουν πανικό στους δυνάστες.
Όποια και αν είναι η έκβαση, σε αυτή τη φάση....
Το 1974, η εξέγερση του πολυτεχνείου φάνηκε να κλείνει με ένα 54% στον Κ. Καραμανλή, διαβόητο για την ωμή τρομοκρατία του 61-63, την αμερικανοδουλεία και τον αντικομουνισμό, αποθεωνόμενο κατά την επιστροφή του.
Στην ουσία όμως άνοιγε μια μεγάλη ρωγμή στο αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα,
όχι ικανή για να νικήσει, αλλά υπεραρκετή για να μείνει το ρήγμα ανοιχτό και ενεργό, πραγματικός πονοκέφαλος για το συνασπισμό εξουσίας στην Ελλάδα, σχεδόν μισό αιώνα πλέον.
Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο, έχουν ασφαλώς διαφορετικό χαρακτήρα, αλλά μπορούμε να πούμε πως οι πολλαπλοί διχασμοί αυτής της κοινωνίας έχουν ένα σαφώς πιο ώριμο, κοινωνικό και ταξικό χαρακτήρα, παρά την αναιμική παρουσία της αριστεράς.
Ας δούμε πως βλέπει την καρδιά του ζητήματος ο Samir Radwan,
πρώτος υπουργός οικονομικών μετά την επανάσταση του 2011. Τρία πράγματα συμβουλεύει τον στρατό και την προσωρινή κυβέρνηση που αυτός διορίζει:
"Δώστε επειγόντως λεφτά για ψωμί, πετρέλαιο και αέριο. Αναζητείστε γιατί έκλεισαν 4.500 εργοστάσια τα τελευταία χρόνια και εξετάστε πως θα ξανανοίξουν. Ικανοποιείστε αμέσως, μέρος τουλάχιστον των εργατικών αιτημάτων, με αντάλλαγμα το σταμάτημα της αναταραχής’’. Και συμπληρώσει απευθυνόμενος στον κόσμο του κεφαλαίου: ‘’αν οι βιομήχανοι δεν το καταλάβουν αυτό, θα έχουν την τύχη των Αδελφών Μουσουλμάνων"!
Δεν πρόκειται για κανένα φαντασιόπληκτο …αριστεριστή,
αλλά μάλλον για κάποιον που δίνει την πρέπουσα σημασία στα παρακάτω:
Η Αίγυπτος παραδέρνει σε μια καθολική οικονομική κρίση,
ακριβώς μετά την υποτιθέμενη επιτυχή εφαρμογή ριζικών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων, με εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και εισροή επενδύσεων ξένου κεφαλαίου στη χώρα. Είναι πολύ κοντά το 2009 και 2010 όπου υπήρχαν ρυθμοί ανάπτυξης 5% στο τρίμηνο.
Αντίθετα, το 2012
η χώρα βρέθηκε στο 2%, με μεγάλη αύξηση ελλείμματος, χρέους και πληθωρισμού.
Η Αίγυπτος είναι πολωμένη ταξικά σε απίστευτο βαθμό. Το 35-40% των ανθρώπων της ζει με λιγότερα από 2 δολάρια τη μέρα, ενώ οι πλούσιοι αποτελούν το 2,5% του πληθυσμού. Ενδιάμεσα, το απόλυτο χάος. Το μέσο κατά κεφαλή ετήσιο εισόδημα είναι στο 16% του παγκόσμιου μέσου όρου ή περίπου 1976 δολάρια.
Οι Αιγύπτιοι κάθονται στην ουρά για διανομή ψωμιού από το δίκτυο των φούρνων κρατικής βοήθειας.
Το 50% των σιτηρών εισάγεται και υπάρχει σοβαρός και αυξανόμενος κίνδυνος λιμοκτονίας. Η χώρα όμως υποφέρει και από έλλειψη …καυσίμων και σπαταλά μεγάλα ποσά για εισαγωγές μετά την κορύφωση της εγχώριας άντλησης πετρελαίου μόλις λίγα χρόνια πριν.
Όσοι έχουν την εικόνα ενός διχασμού μεταξύ γυναικών με μαντήλες και υπερσυντηρητικών ρασοφόρων από τη μια και από την άλλη μοδάτους με ipad και δυτικά ρούχα, χάνουν όλη τη μαγεία και την εκρηκτικότητα αυτής της κοινωνίας.
Μα πάνω από όλα χάνουν από την οπτική τους την ταξική διαπάλη που διεξάγεται στη χώρα.
Στα προηγούμενα 2,5 χρόνια η Αίγυπτος συγκλονίζεται από κορυφαίες εργατικές κινητοποιήσεις, με μεγάλη μαζικότητα και σοβαρές καταχτήσεις.
Η ιστορική εφημερίδα Αλ Αχράμ,
σε ένα αποκαλυπτικό της άρθρο πέρυσι, ξάφνιαζε πολλούς, όταν σημείωνε όχι μόνο το εύρος των εργατικών αντιστάσεων, αλλά και την αναβίωση στοιχείων ‘’μιας παλιάς εποχής’’.
Η απεργία των 24.000 εργατών
στην κλωστοϋφαντουργία Mahalla, πήρε απίστευτη βοήθεια από την ταυτόχρονη κήρυξη απεργίας αλληλεγγύης από επτά ακόμη μεγάλες κλωστοϋφαντουργίες της χώρας.
Αλλά και στην τσιμεντοβιομηχανία Torah στα νότια του Καίρου,
τα αφεντικά όχι μόνο δεν ξεμπέρδεψαν εύκολα με την πρόσληψη μπράβων ενάντια στους συμβασιούχους (επί 17 χρόνια!) της εταιρείας, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απόλυτη αλληλεγγύη των εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Οι εργάτες διεκδικούν
και συχνά κερδίζουν αυξήσεις μισθών, που όμως στη συνέχεια δεν καταβάλλονται. Απαιτούν δημοκρατία στους χώρους δουλειάς και κατοχύρωση νέων μορφών εργατικής δράσης.
Ήδη δίπλα στην συστημική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Αιγύπτου,
γεννήθηκε τόσο η συμβιβαστική Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργατών Αιγύπτου, όσο και η Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Συνδικάτων, που κυρίως συσπειρώνει κόσμο που οργανώνεται για πρώτη φορά..
‘’Η αδυναμία για τους εργαζόμενους, σημειώνει και πάλι η Αλ Αχράμ, είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο εργατικό κόμμα και έτσι οι βιομήχανοι έχουν το μονοπώλιο στην πολιτική ζωή’’.
Η Αίγυπτος όμως έχει και άλλα ενδιαφέροντα γνωρίσματα.
Πριν από όλα είναι πολύ …νέα και ως εκ τούτου απαιτητική, ορμητική.
Το 25% των ανθρώπων της είναι μεταξύ 18 και 29 ετών, σε μια εκρηκτική πληθυσμιακή ανάπτυξη κατά 50% από το 1990. Έχει μια αυξανόμενη ομάδα νέων, εργασιακά ενεργής ηλικίας στις ερχόμενες δεκαετίες, που δημιουργούν τις ουσιαστικές προκλήσεις για το αιγυπτιακό κράτος για να παρέχει σε αυτούς τις οικονομικές ευκαιρίες, ή τουλάχιστον τα ικανοποιητικά βασικά αγαθά. Ή, για να τους καταδικάσει στην ανεργία που εκτινάχτηκε στο 13% πλέον…
Η Αίγυπτος έχει βρει ένα τρόπο μέσα από τον αγώνα και την εφευρετικότητα των παιδιών της, να κάνει επανάσταση.
Συχνά λέγεται με ευκολία πως οι επαναστάσεις αυτές πάντοτε προδίδονται και τελικά δεν είναι νικηφόρες. Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή.
Βλέπουμε όμως παράλληλα
ότι ο κόσμος αξιολογεί πολύ γρήγορα την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητα των μισών επαναστάσεων, των κλεμμένων νικών και αντεπιτίθεται κατά κύματα.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι
δεν είναι τυχαίο ρεύμα, ούτε χτεσινό. Έχει βαθιές ρίζες και όχι μόνο στην Αίγυπτο. Η συνέχιση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής πολιτικής, η αγνόηση της απαίτησης για μέτρα κατά της λιτότητας, της φτώχειας, της ανεργίας και κυρίως η υποτίμηση από μεριάς τους της αυτοπεποίθησης των μαζών ότι μπορούν να πετύχουν βαθύτερες νίκες και γενικά και ειδικότερα στο θέμα της δημοκρατίας,
κλάδεψε τη δυναμική τους.
Διαφορετικά δεν μπορούσε να τους διώξει κανένας στρατός, ο οποίος εμφανίστηκε για να κάνει γάμο με ξένα κουφέτα.
Ο αποπροσανατολισμός που επεχείρησαν
με ανέβασμα του θρησκευτικού τόνου και ειδικότερα με την ρητορική περί στράτευσης των νέων της Αιγύπτου υπέρ της ..πτώσης του Άσσαντ στη Συρία, οδήγησε σε αντίθετα αποτελέσματα, χωρίς κανείς να παραβλέπει τον ειδικό ρόλο της θρησκείας, που είναι σοβαρός παράγοντας σε όλες αυτές τις χώρες.
Έχει σημασία ότι αυτά τα επαναστατικά γεγονότα γίνονται παράλληλα με τα αντίστοιχα στην Τουρκία, αλλά και στη Βραζιλία. Στην τελευταία απουσιάζει το θρησκευτικό στοιχείο, αλλά υπάρχει η ίδια βάση:
Οι ματαιωμένες προσδοκίες, εν προκειμένω από μια υποτιθέμενη κυβέρνηση της αριστεράς.
Ανατέλλει μια νέα εποχή εξεγέρσεων και επαναστάσεων, πρωτόγνωρης μορφής. Εκατομμύρια ανθρώπων, νοιώθουν ότι η ζωή τους δε χωράει μέσα στην οικονομία της αγοράς και την κοινωνία του κέρδους.
Το Κάιρο, είναι γνωστό από τον πανζουρλισμό των ήχων του, που ενοχλεί αλλά και μαγεύει τον δυτικό επισκέπτη.
Η φωνή του μουεζίνη, το αδιάκοπο κορνάρισμα των αυτοκινήτων, τα χιλιάδες κασετόφωνα με αραβική μουσική στη διαπασών. Έρχεται να προστεθεί και η μελωδία των αλλεπάλληλων επαναστατικών γιορτών, που είναι πιο δυνατή από όλες και περνά σύνορα και θάλασσες. Κατά τον Καβάφη οι ‘’άνθρωποι του Νείλου’’: ‘’βλέπουν τα πλοία να περνούν (…) βλέπουν τη ζωή τους να περνά στα μάτια τους μπροστά σαν το ποτάμι (…) ενώ ‘’τις νύχτες ονειρεύονται πως φεύγουνε, αλλά νερό και χώμα μόνο λάσπη κάνει’’. Όχι μόνο λάσπη τελικά…
ΠΗΓΗ:
http://aristeroblog.gr/node/1797
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 05, 2013 8:13 am
Θέμα δημοσίευσης: Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ
Αίγυπτος: Εκστρατεία κατασυκοφάντησης της Λαϊκής ΕΚΡΗΞΗΣ
Όταν σκέφτεσαι με την αστυνομική αντίληψη της ιστορίας και τη λογική των μηχανισμών (άκρως καθεστωτική λογική), ΠΑΝΤΑ αντιμετωπίζεις τις λαϊκές μάζες περιφρονητικά, δεν πιστεύεις στην αυτενέργειά τους, τις θεωρείς ΑΝΙΚΑΝΕΣ για ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ και ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ: Αυτές είναι έργο κάποιων «υποκινητών».
Με τέτοιες καθεστωτικές αντιλήψεις και λογικές (που περιφρονούν τη δύναμη του λαού και τις επαναστατικές διεργασίες που συντελούνται στους κόλπους του), ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ, οι περισσότεροι, τη νέα λαϊκή έκρηξη στην Αίγυπτο.
Η Ηγεσία του ΚΚΕ μένει απλώς στην όξυνση της ενδοαστικής διαπάλης στην Αίγυπτο: Λαός περνάει στα ψιλά…
Μα, ούτε αυτοί οι «μαρξιστές»
(γνωρίζουν από μαρξισμό όσο ένα τυφλός από χρώματα) δεν γνωρίζουν το απλό:
Ότι όταν οι λαοί εξεγείρονται οξύνεται και η «ενδοαστική διαπάλη»
Αυτό όμως το τέχνασμα της «ενδοαστικής διαπάλης»
είναι ένας πλάγιος δρόμος ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ της λαϊκής ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ του αιγυπτιακού λαού. Υποβιβάζει τη λαϊκή εξέγερση στις ενδο-αστικές κόντρες, συνακόλουθα στη χειραγώγηση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ από το καθεστώς.
Μα, αυτό πάντα γινόταν και πάντα θα γίνεται.
Οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και οι εγχώριες αστικές δυνάμεις ΠΑΝΤΑ επιχειρούν, με ποικίλα κόλπα και μανούβρες να τσακίσουν τις λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ και να τις χειραγωγήσουν.
ΟΤΑΝ, προτάσσουμε, όμως,
τις καθεστωτικές μανούβρες και τους καθεστωτικούς ελιγμούς για να δείξουμε ότι η έκρηξη των λαών είναι καταδικασμένη, διότι δεν υπάρχει η «Λαϊκή Συμμαχία» (όπως την εννοεί η ηγεσία του ΚΚΕ), ΤΟΤΕ όχι μόνο πετάμε ΕΞΩ το ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, αλλά είναι σαν να λέμε στις λαϊκές μάζες να καθίσουν στα αυγά τους, διότι θα χειραγωγηθούν από τους ιμπεριαλιστές!!!
Εδώ δεν έχουμε μόνο φρενοβλαβές κήρυγμα μοιρολατρίας,
αλλά ολοκληρωτικό αναποδογύρισμα της επαναστατικής πολιτικής που στηρίζεται στους νόμους και τη διαλεκτική των μαζικών κινημάτων:
Ότι οι λαϊκές μάζες κατακτούν (πολιτική και οργανωτική συνείδηση, καθώς θέσεις, αλλαγές συσχετισμών, διεκδικήσεις κ.λπ) ΜΟΝΟ μέσα από την κίνησή τους και τη δικής τους ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ αυτενέργεια.
Το καλύτερο σχολειό για να μην ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΑΙ ο λαός είναι ο ΔΡΟΜΟΣ, είναι οι εμπειρίες που αποκτά ο λαός όταν εξεγείρεται και συγκρούεται με τις καθεστωτικές δυνάμεις. Μέσα από αυτές τις επαναστατικές εμπειρίες αποκτάει ΓΝΩΣΗ και πολιτική ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, σφυρηλατεί την ενότητά του και τα όργανα του αγώνα του.
Μέσα από αυτές τις εμπειρίες οικοδομούνται και οι επαναστατικές ηγεσίες, μια και σήμερα δεν υπάρχουν (αν υπήρχαν θα είχε ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ο κόσμος ΟΛΟΣ).
Με πλάγιο, λοιπόν, τρόπο
ευθυγραμμίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ με όλους αυτούς που ΕΥΘΕΩΣ πετάνε τον αιγυπτιακό λαό ΕΞΩ από την πολιτική αρένα (τον θεωρούν ανίκανο για κάθε παρέμβαση) και τον ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ: Γιατί είναι συκοφαντία όταν παρασιωπάς το λαϊκό στοιχείο και μένεις στις μανούβρες που εξαναγκάζονται να κάνουν οι δυνάμεις του καθεστώτος για να κάμψουν και να τσακίσουν την ΕΞΕΓΕΡΣΗ των Αιγυπτίων.
ΟΙ πλέον κυνικοί συκοφάντες του αιγυπτιακού λαού
είναι αυτοί που κερδοσκοπούν πάνω σε έννοιες με μεγάλο αξιολογικό βάρος και αρνητική σημασία, όπως,
«στρατιωτικό πραξικόπημα»:
ΟΛΑ τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, καθώς και ο Ερντογάν μίλησαν για «απαράδεκτο στρατιωτικό πραξικόπημα» (αυτό λέει πολλά).
Και εδώ στη χώρα μας
όλες οι πολύχρωμες δυνάμεις του καθεστώτος και οι προπαγανδιστικές τους πόρνες ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ τον αιγυπτιακό λαό και επικεντρώνουν στο «στρατιωτικό πραξικόπημα»: Στη μανούβρα του καθεστώτος για να «καλμάρει» τη λαϊκή ΟΡΓΗ και μετά να επιχειρήσει να την εγκλωβίσει και χειραγωγήσει.
Αυτό το τέχνασμα είναι δόλιο και άθλιο.
Εξαφανίζουμε το πρωτογενές «στοιχείο» που είναι η ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ εναντίον του Μόρσι και κατόπιν με ύπουλο τρόπο το συκοφαντούμε, ταυτίζοντάς το με το «στρατιωτικό πραξικόπημα».
Η παρέμβαση, όμως του στρατού
αποτελεί το προϊόν της λαϊκής εξέγερσης κατά του καθεστώτος και του Μόρσι, παρέμβαση εκτονωτικής ασφαλιστικής δικλίδας, γι’ αυτό προσαρμοσμένη, σ’ αυτή τη φάση, στα λαϊκά αιτήματα.
Το να δαιμονοποιούμε την επέμβαση του στρατού
με τον όρο «πραξικόπημα» είναι μια δόλια ταχυδακτυλουργία που ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ευθέως και πλαγίως τη λαϊκή ΕΚΡΗΞΗ του αιγυπτιακού λαού.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ταυτίζει την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού με το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ.
Ο λαός ήταν αυτός που απαιτούσε την αποκαθήλωση του «δημοκρατικού» καθεστώτος, του Μόρσι…
Ο στρατός αυτήν τη «λαϊκή εντολή»
(την εξεγερτική και όχι την κάλπικη των εκλογών), υλοποίησε, ακριβώς για να ανακάμψει, έστω προσωρινά, το «ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ» της λαϊκής ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ: Δηλαδή την κατεδάφιση του καθεστώτος από την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του δρόμου.
Αυτήν την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του δρόμου είναι που τρέμουν οι πάντες και ταχυδακτυλουργούν ασυστόλως εναντίον της:
Είτε με παρασιωπήσεις (δεν την αναφέρουν καν μερικοί), είτε με συκοφαντικά κλισέ του τύπου «στρατιωτικό πραξικόπημα».
Διευκρίνηση:
Όλες οι στρατιωτικές παρεμβάσεις δεν είναι υποχρεωτικά και αντιδραστικά στρατιωτικά πραξικοπήματα. Να θυμίσουμε το «στρατιωτικό πραξικόπημα» του Καρβάλιο…
ΟΛΟΣ ο κόσμος φλέγεται από τη ΦΩΤΙΑ των λαϊκών ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ και τα επιτελεία των διεθνών (και εγχώριων) ληστών και δημίων, καθώς και τα ποικίλα και πολύχρωμα ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ τους, εναγωνίως επιχειρούν να τις θάψουν: Είτε με την σιωπή, είτε με ταχυδακτυλουργικά ευρήματα περί «υποκινητών», είτε με αθλιότητες του τύπου «στρατιωτικό πραξικόπημα.
Δίπλα μας, στη Βουλγαρία έχει ξεσηκωθεί ΜΑΖΙΚΑ ο λαός. Γιατί το ζήτημα το έχουν θάψει; Επειδή η αλυσίδα των Λαϊκών Εξεγέρσεων σφίγγεται επικίνδυνα γύρω και από την Ελλάδα;
Θα προσπαθήσουμε να ενημερωθούμε πιο συγκεκριμένα και θα επανέλθουμε…