Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Ιστορία - Φιλοσοφία
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="ΡΕΣΑΛΤΟ"][size=24][color=red][b]Η παραχάραξη της Ιστορίας: Στρατηγική επιλογή της Νέας Τάξης[/b][/color][/size] [size=18][color=indigo][b]Η ομιλία του Θύμιου Παπανικολάου , στην εκδήλωση για το 1821 που διοργάνωσαν οι Ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου (20 Μαρτίου 2011 - Δημαρχείο Αμαρουσίου)[/b][/color][/size] [img]http://2.bp.blogspot.com/_Vzn9t-dObAM/S6vdoWaX6cI/AAAAAAAAOOw/iR3i04IVJwY/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg[/img] [size=18] [color=brown][b]Μία από τις στρατηγικές επιλογές του διεθνούς κεφαλαίου και των μηχανισμών του (Νέα Τάξη) είναι η παραχάραξη της Ιστορίας της ανθρωπότητας, των εθνών και της αγωνιστικής μνήμης των λαών.[/b] [/color] [b]Στη χώρα μας η υλοποίηση αυτής της μακάβριας στρατηγικής έχει εκδηλωθεί πολυεδρικά και πολυκέφαλα:[/b][color=olive] [b]Το έκτρωμα του σχολικού βιβλίου της ιστορίας της κυρίας Ρεπούση, οι δήθεν «ιστορικές» τεκμηριώσεις των επιδοτούμενων «μοντέρνων ιστορικών», η τετράτομη φιλοτουρκική ιστορία των Βαλκανίων, η χρηματοδοτούμενη από τον Σόρος, οι δόλιες «πρακτικές» του υπουργείoυ της κυρίας Διαμαντοπούλου (Θάλεια Δραγώνα, σχολικά συγγράμματα κ.λπ).[/b][/color] [b]Σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε και η δόλια, αλλά και χυδαία πρακτική των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος.[/b] Μια «πρακτική» που αποστειρώνει κάθε ιστορικό χυμό και επαναδιατυπώνει την Ιστορία σύμφωνα με τις απαιτήσεις των διεθνών ελίτ του χρήματος, χρησιμοποιώντας όλα τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού… [b]Η νεοταξική αυτή στρατηγική[/b] της παραχάραξης της ιστορίας δεν περιορίζεται μόνο στην ιστορική συγκρότηση των εθνών-κρατών και των μεγάλων εθνικών Επαναστάσεων. [b]Είναι ΓΕΝΙΚΗ:[/b] Αγκαλιάζει και όλον τον 20ο αιώνα, όλες τις αγωνιστικές μνήμες και τα ιστορικά γεγονότα των μεγάλων λαϊκών αγώνων. [color=red][b] Δηλαδή, η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από την ιστορία και από τις συνειδήσεις των λαών κάθε αγωνιστική μνήμη και κάθε ιστορικό γεγονός που αμφισβήτησε το σύστημά της και ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ στις εξουσίες του κεφαλαίου.[/b] [/color] [b]Η ΕΕ των «αρπακτικών» και οι μηχανισμοί της,[/b] η νέα μορφή του ολοκληρωτισμού και του φασισμού, προωθεί το ξαναγράψιμο της ιστορίας και την προσαρμογή της στις νέες ανάγκες των νεοταξικών συμφερόντων και σχεδιασμών. [b]Εκθέσεις της Κομισιόν[/b] καταγράφουν την «πρόοδο» των κρατών - μελών στη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και υποδεικνύουν την επιτάχυνση των σχετικών μέτρων συκοφάντησης των λαϊκών αγώνων. [color=brown] [b]Υποδεικνύουν δηλαδή το συντονισμό της αναδιατύπωσης της Ιστορίας και τη συκοφάντηση κάθε ιστορικής παρακαταθήκης που άφησαν τα λαϊκά κινήματα.[/b][/color] [b]Επιστέγασμα αποτέλεσε η Διάσκεψη της Πράγας το 2008,[/b] στην οποία κωδικοποιήθηκε σε ένα κείμενο - μπούσουλας η κατεύθυνση της παραχάραξης της Ιστορίας. Αυτό το κείμενο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την αναμόρφωση των σχολικών βιβλίων, την απαγόρευση των αγωνιστικών λαϊκών συμβόλων, την κατάρτιση νομοθεσίας για την ποινικοποίηση ορισμένων ιδεών. [b]Σε αυτό το πλαίσιο,[/b] πέρσι την άνοιξη, συγκροτήθηκε η ομάδα υπό τον τίτλο [b]«Συμφιλίωση των ευρωπαϊκών ιστοριών»[/b] με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών και με στόχο την καθιέρωση του βήματος [color=red][b]«Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης»!!![/b] [/color] [b]Στη βάση αυτή της «Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης» δρομολογείται η αναδιατύπωση της Ιστορίας. Πρόκειται όπως καταλαβαίνουμε για μια χυδαία αναδιατύπωση της Ιστορίας.[/b] [b]Και Φυσικά,[/b] αυτή η χυδαία αναδιατύπωση της Ιστορίας από τις μαφίες του χρήματος, χρηματοδοτείται απλόχερα… [color=red] [b]Έτσι και η Επανάσταση του 1821 γίνεται από τα όργανα του χρήματος «τρομοκρατία» και οι Επαναστάτες «σφαγείς»!!![/b] [/color] [b]Έτσι και το ποίημα του Σολωμού «Ύμνος στην Ελευθερία»,[/b] αυτός ο Ύμνος που μεταφράστηκε σε όλη την Ευρώπη και ξεσήκωσε παγκόσμια τον ενθουσιασμό των φωτισμένων πνευμάτων όπως του Βίκτωρα Ουγκώ, του Γκαίτε, του Λαμαρτίνου, του Πούσκιν, χαρακτηρίστηκε από κάποιους νεοταξίτες «μαϊντανούς» ποίημα «βίας» και «τρομοκρατίας»!!! [b] ΓΙΑ ΟΛΑ αυτά χρηματοδοτούνται απλόχερα και οι ποικίλες «εστίες» των πολύχρωμων «νέων ιστορικών», αυτών των ατόφιων λακέδων και γενίτσαρων… [/b] [b]Υπάρχουν και οι υψηλοί χορηγοί και σπόνσορες τύπου Σόρος, οι οποίοι «αγωνιούν» και «μοχθούν» για την «ιστορική αλήθεια»!!! [/b] [b]Μέσα σε αυτά τα πακέτα του χρήματος[/b] για το σβήσιμο και ξαναγράψιμο της ιστορίας και τη συκοφάντηση της αγωνιστικής Μνήμης, υπάρχουν και τα ΜΜΕ που αποτελούν κι αυτά τους Χορηγούς και τις βιομηχανίες της νεοταξικής προπαγάνδας. Και μάλιστα τους χορηγούς εκείνους που «αρπάζουν» και τη μερίδα του λέοντος. [b]Ο Αλαφούζος και οι έμμισθοι «κομπάρσοι» του (τύπου Βερέμη, Τατσόπουλου και CIA) αποτελούν μία από τις πιο μοχθηρές γκριμάτσες της πλαστογράφησης της εθνικής μας ιστορίας.[/b] [/size] [size=24][color=red][b]Η Επανάσταση του ’21 υπό διωγμό[/b][/color][/size] [img]http://www.resaltomag.gr/templates/voodoo/img/RESALTO5.jpg[/img] [size=18] [color=red] [b] Η επανάσταση του 1821, εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο της νεοταξικής «επιχείρησης».[/b] [/color] [color=blue] [b]Ωστόσο ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα στην Ιστορία του ανθρώπου είναι το ΄21! [/b][/color] [b]Έχει γραφεί ότι «Ποτέ τόσο πολύ λίγοι δεν κάμανε για τόσο πολλούς τόσα πολλά» όσα οι Έλληνες.[/b] [b] Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα,[/b] όπως μας λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης, [i]«πρέπει να σκύψει πάνω σ’ εκείνα τα κείμενα που προετοίμασαν το ξεσηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών –του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και άλλων. [color=red][b]Δύο ήταν τα Εικοσιένα:[/b][/color] Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων…». [/i] [color=blue][b]Ωστόσο η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21, που είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση.[/b][/color] [b]Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα[/b] που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του. [color=red][b]Αυτές τις φλογερές μνήμες τρέμουν σήμερα αυτοί που θέλουν τους λαούς ναρκωμένους και υπόδουλους. Γι αυτό θέλουν να αποδομήσουν το «θρύλο» και τα σύμβολα της Επανάστασης του ’21.[/b][/color] [b] Εξατμίζουν τους χυμούς της, εξανεμίζουν το «πάθος και το λογικό» της, αδειάζουν το περιεχόμενό της, καταλύουν την ιστορική «ψυχή» της: καταλύουν κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή βάθους πέρα από τη «γεωγραφία του χρόνου». Μετατρέπουν το ‘21 σε ένα ξενέρωτο παραμύθι θεμελιωμένο πάνω στα άκαμπτα και ακίνητα ιδεολογήματα της «Νέας Εποχής». [/b] [b]Κάποιοι δήθεν «νέοι ιστορικοί»[/b] δεν αρκούνται μόνο στην «απομυθοποίηση» της Επανάστασης του ‘21 αλλά προχωρούν ακόμα παραπέρα: χαρακτηρίζουν τους επαναστάτες ως τρομοκράτες. Χρησιμοποιούν δηλαδή τους όρους της αμερικάνικης αυτοκρατορίας… [b]Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό.[/b] Γιατί είναι ραγιαδισμός όταν όχι μόνο επικαλύπτεις, αλλά επιχειρείς και να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ’21: [b]Ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται, αλλά κατακτάται με αγώνες και αίμα. [/b] [color=red][b]«Ελευθερία ή θάνατος».[/b][/color] [b]Αυτό είναι το μήνυμα του ΄21, που βελονιάζει και πυροδοτεί και σήμερα τη λαϊκή «ψυχή». Μήνυμα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και αποτυπωμένο βαθιά στη συνείδηση του Έλληνα. [/b] [b]Τη λευτεριά τους οι αγωνιστές του ’21 έπρεπε μονάχοι τους να την κερδίσουν. Και την κέρδισαν. Έχυσαν ποτάμια αίμα. Γυμνοί, πεινασμένοι, προδομένοι τόσες φορές από τους κοτζαμπάσηδες και τους πολιτικάντηδες, υπέμειναν τα πάντα, έχοντας πάρει την υπέρτατη απόφαση:[/b] [color=red][b] λευτεριά ή θάνατος. Και αυτή η απόφαση πουθενά αλλού δεν βρήκε τόσο υψηλή και ηρωική έκφραση, όσο στην έξοδο του Μεσολογγίου και στο χορό του Ζαλόγγου.[/b][/color] [b]Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει τέτοια έπη από τη λαϊκή συνείδηση. [/b] [/size] [size=24][color=red][b]Τα τεχνάσματα της εξαπάτησης[/b][/color][/size] [img]http://1.bp.blogspot.com/_ClAbBZUNNFg/SX8LtAfLaQI/AAAAAAAAALo/ZYUMoo_N8I8/s320/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%AE+(%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%92%CF%81%CF%85%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82).jpg[/img] [size=18] [b]Θα αναφερθούμε τώρα περιληπτικά στα βασικά τεχνάσματα εξαπάτησης της νεοταξικής στρατηγικής γύρω από την αποδόμηση της ιστορίας.[/b] [color=brown][b]Το βασικό τέχνασμα είναι η σοφιστεία του «εθνικισμού – αντιεθνικισμού».[/b][/color] [b]Ας θυμηθούμε το τι έγινε με το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. [/b] [b]Από την αρχή[/b] επιχειρήθηκε να ενταχθεί η Κριτική εναντίον του εκτρωματικού αυτού βιβλίου, στο απλοϊκό σχήμα αντιπαράθεσης ανάμεσα στον «εθνικισμό» και «αντιεθνικισμό». [b] Δηλαδή, η Κριτική «φυλακίστηκε» μέσα στην ιδεολογική άλγεβρα της Νέας Τάξης.[/b] Μια άλγεβρα που οτιδήποτε αντιτίθεται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης το βαπτίζει «εθνικισμό», «ρατσισμό» κ.λπ και το αντιπαραθέτει, μηχανικά και απόλυτα, στην «πρόοδο», την οποία βαπτίζει «αντιεθνικισμό», «αντιρατσισμό», «πολυπολιτισμικότητα» κ.λπ. [b]Σήμερα ο κ. Καστανίδης[/b] προωθεί και νομοσχέδιο που θα ποινικοποιεί αυτό το νεοταξικό ιδεολόγημα του «ρατσισμού» (αλλά αυτό είναι άλλο σοβαρό ζήτημα για συζήτηση). [b]Από την αρχή, λοιπόν,[/b] οι ιδεολογικές ύαινες του καθεστώτος (τα ΜΜΕ, οι οικότροφοι του κράτους δήθεν «διανοούμενοι» και οι πάσης φύσεως επιδοτούμενοι λακέδες), επεδίωξαν να αφανίσουν την επιστημονική ιστορική σκέψη η οποία αποσάθρωνε και γελοιοποιούσε το κατάπτυστα βιβλίο της Ρεπούση. [b]Από την αρχή λοιπόν υιοθετήθηκε το απλουστευτικό και άκρως αντι-επιστημονικό σχήμα του «εθνικισμού» και του «αντιεθνικισμού».[/b] [b]Έτσι το όλο ζήτημα προβλήθηκε[/b] σαν μια διαμάχη της Εκκλησίας με το βιβλίο, σαν μια διαμάχη των αντιδραστικών, «εθνικιστικών» καταλοίπων με το βιβλίο και όχι σαν μια γενική απόρριψη του βιβλίου από την επιστημονική, ιστορική, κοινωνική και πολιτική σκέψη και από το σύνολο της κοινωνίας. [b]Πάνω σε αυτό το νεοταξικό, δόλιο τέχνασμα της τυπικής μονοχρωμίας (εθνικού-αντεθνικού),[/b] που λειτουργεί σαν προκρούστεια κλίνη, τοποθετούνται τα πάντα και οργανώνονται όλες οι αντιπαραθέσεις από τους μηχανισμούς του κράτους και τους εγκάθετους υπαλλήλους του. [b]Και η επιλογή των ομιλητών στα ΜΜΕ γίνεται στη βάση αυτού του τεχνάσματος εξαπάτησης.[/b] Έτσι οι μόνοι που προβάλλονται είναι οι πατριδοκάπηλοι πολιτικάντηδες ή κάποιοι «γραφικοί», σε αντιπαράθεση με τους γνωστούς «αριστερούς» μαϊντανούς των ΜΜΕ. [b]Έτσι, το κοινωνικά και πολιτικά απειροελάχιστο,[/b] το μεγεθύνουν σε «εθνικιστική απειλή» και το εμφανίζουν σαν κεντρικό πολιτικό μέγεθος που τάχα συνθέτει το σύνολο των κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων της ελληνικής κοινωνίας. [b]Με αυτό το τέχνασμα επιχειρήθηκε να επικαλυφτεί η ουσία της κριτικής εναντίον του βιβλίου της ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού και ταυτόχρονα να αφανιστεί η επιστημονική ιστορική μέθοδος, καθώς και να αφυδατωθούν πλήρως τα ιστορικά γεγονότα και οι ιστορικές μαρτυρίες.[/b] [/size] [size=24][color=red][b]Ένα άλλο δόλιο τέχνασμα είναι οι λεγόμενοι «εθνικιστικοί μύθοι».[/b][/color][/size] [img]http://1.bp.blogspot.com/_WX9EEnzl7x0/TUgxjb3NCMI/AAAAAAAAA7U/jB1j3ohVyx4/s320/%25CE%2592%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2597%25CE%25A3-%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%259B%25CE%259F%25CE%25A3%2B1821.jpg[/img] [size=18] [b]Ωστόσο κι αυτοί οι λεγόμενοι εθνικιστικοί μύθοι μπορούν να αναλυθούν και να κριθούν στη βάση της ιστορικής διαλεκτικής και όχι στη βάση μιας άλγεβρας λέξεων. Και στη βάση αυτής της ιστορικής διαλεκτικής θα δούμε ότι αυτοί οι λεγόμενοι «εθνικιστικοί μύθοι» δεν είναι μύθοι, αλλά στοιχεία του αγωνιστικού, λαϊκού, ιστορικού γίγνεσθαι, στοιχεία δηλαδή κοινωνικής συνείδησης που έδρασαν.[/b] [color=red] [b]Και κάτι που δρα δεν είναι μύθος… [/b][/color] [b]Να δούμε τώρα ποιοι είναι οι σημερινοί μύθοι[/b] [b] Οι επιδοτούμενοι,[/b] σημερινοί «ιστορικοί» και οι ιδεολογικοί ιπποκόμοι του νέου αυτοκρατορικού Μεσαίωνα είναι αυτοί που κατασκευάζουν κυριολεκτικά τους νέους μύθους, στο όνομα δήθεν των «εθνικιστικών μύθων». [b] Και μιλάω για δήθεν «εθνικιστικούς μύθους»[/b] γιατί πουθενά δεν μας καταγράφουν συγκεκριμένα αυτούς τους μύθους. Σπερμολογούν δημαγωγικά πάνω σε επιλεγμένες ιδεοληψίες, γιατί αν ξεδιπλώσουν τη σκέψη τους θα φτάσουν στο θατσερικό μεταμοντερνισμό, δηλαδή στο κεντρικό μύθο της Νέας Τάξης: [color=blue][b]ότι τα ίδια τα έθνη είναι ιδεολογική κατασκευή, δηλαδή μύθος! [/b][/color] [b]Αυτό, βεβαίως,[/b] ενώ το γράφουν δεν το διατυπώνουν ανοικτά οι ιπποκόμοι του θατσερικού μεταμοντερνισμού, διότι δεν μπορεί να «χωνευτεί» ακόμα από την ελληνική κοινωνία. [b] Δεν μπορεί η ελληνική κοινωνία να δεχτεί[/b] ένα τέτοιο κραυγαλέο μύθο, δηλαδή ότι το ελληνικό έθνος είναι μια ιδεολογική επινόηση. Γι’ αυτό οι ιδεολογικοί λακέδες περιστρέφονται γενικά γύρω από κλισέ σφετερισμού της ιστορίας μας από πατριδοκάπηλους, προκαλώντας έτσι τα υγιή λαϊκά σύνδρομα. [color=red][b]Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «εθνικιστικοί μύθοι»;[/b][/color] [b]Μήπως ο ηρωισμός, ο Διάκος, ο Παπαφλέσσας, το Μεσολόγγι, ο χορός του Ζαλόγγου, η βαρβαρότητα των Τούρκων δυναστών, το παιδομάζωμα και λοιπά και λοιπά. Αν τους «ξύσει» κανείς όλους αυτούς τους λακέδες θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά και πολλά άλλα τα θεωρούν «εθνικιστικούς μύθους». [/b] [color=red][b]Όλη η ποίηση της επανάστασης, η λαογραφική επιστήμη, οι προφορικές παραδόσεις και τα άφθονα ιστορικά στοιχεία είναι για όλους αυτούς, μύθοι.[/b][/color] [b] Ήταν βλέπετε αυτοί εκεί με μια κάμερα ή ένα μαγνητοφωνάκι και κατέγραφαν την «αντικειμενική» αλήθεια… [/b] [color=brown][b]Μύθοι είναι οι δικές τους αντιμυθολογικές κατασκευές.[/b][/color] [/size] [img]http://www.freeinquiry.gr/upload/files/07.09/romios-web-230.jpg[/img] [size=18] [color=red][b]Φαίνεται ότι οι ηρωικοί εργατικοί αγώνες, το ΕΑΜ, το Πολυτεχνείο, η Γαλλική Επανάσταση, η Ρωσική Επανάσταση, οι λαϊκές επαναστάσεις γενικά και πολλά άλλα που έχουν εξαφανιστεί παντελώς από τις νέες αυτές «ιστορίες» τους, ήταν μύθοι.[/b][/color] [b] Έτσι, οι ταλαίπωροι, εναγωνίως επιδίωκαν, μέχρι σήμερα να πιαστούν από το «Κρυφό Σχολειό».[/b] [b]Βεβαίως[/b] οι επιδοτούμενοι του Σκάι ανακάλυψαν (δηλαδή κατασκεύασαν) και άλλους «μύθους». Θα το εξετάσουμε παρακάτω. [color=red][b]Αλλά, ας πούμε δύο λόγια για το Κρυφό Σχολειό»:[/b][/color] [b]Κι αυτός ο θρύλος δεν είναι μύθος. Έχει καταγραφεί στην προφορική και γραπτή παράδοση, στην Τέχνη, αλλά και σε ιστορικά στοιχεία. Μήπως θέλανε θεσμοθετημένα «κρυφά σχολειά» κάτω από την τουρκοκρατία; Ή μήπως δεν γνωρίζουν ότι κάτω από απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα και στη νεότερη ιστορία μας έχουμε μορφές «κρυφών σχολειών»;[/b] [b]Οι κρυφές συναθροίσεις κάτω από δικτατορικά καθεστώτα,[/b] μια μορφή κρυφού σχολείου δεν είναι; Η ιστορία των λαϊκών αγώνων και η πρόσφατη αγωνιστική αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών είναι γεμάτη από «κρυφά σχολεία». [color=red][b]Είναι άπειρες οι ιστορικές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και τη λειτουργία των «Κρυφών Σχολειών».[/b][/color] [b]Θα προβούμε όμως σε μια διευκρίνιση: Τα «Κρυφά Σχολειά» είχαν δύο μορφές.[/b] [color=blue][b]Υπήρχαν τα «Κρυφά Σχολειά» σε κρυφούς χώρους και «Κρυφά Σχολειά» σε κρυφό περιεχόμενο και κρυφή διδασκαλία.[/b][/color] [b] Δηλαδή μέσα στα Σχολεία που υπήρχαν κάτω από την επιτήρηση των Τούρκων, υπήρχε παράλληλα και κρυφή διδασκαλία, δηλαδή «μυστική» και «παράνομη», όπως θα λέγαμε σήμερα.[/b] [color=red] [b]Γιατί, όμως τέτοιο μένος εναντίον των «κρυφών σχολειών»; Δύο είναι οι λόγοι.[/b] [/color] [/size] [img]http://3.bp.blogspot.com/_mC0N3Vq29wo/SxrOI39fa0I/AAAAAAAABtE/93tuX2vBElA/s400/4.jpg[/img] [size=18] [b]Ο πρώτος.[/b] [color=red][b]Τα «κρυφά σχολειά» αναδεικνύουν τον αγωνιστικό και πρωτεύοντα ρόλο της Ορθοδοξίας.[/b][/color] [b]Ο δεύτερος λόγος είναι ιδεολογικός.[/b] [color=red][b]Τα κρυφά σχολεία παραπέμπουν στη δημιουργία κυττάρων αντίστασης στο σημερινό απολυταρχικό καθεστώς της Νέας Τάξης.[/b] [/color] [b]Την αυτό-μόρφωση και την αυτό-οργάνωση των ανθρώπων την τρέμουν. Τρέμουν τα σύγχρονα «Κρυφά Σχολειά» που ο νέος Μεσαίωνας της Νέας Τάξης θα γεννήσει… Βεβαίως οι ιστορικές μαρτυρίες για τα Κρυφά Σχολειά είναι άπειρες και αναμφισβήτητες.[/b] [/size] [size=24][color=red][b]Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας[/b][/color][/size] [img]http://3.bp.blogspot.com/_tJ1tKJzDCdM/S45u9Ta14-I/AAAAAAAAAQY/rF5T4leXrSM/S227/%CE%9F+%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82+%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82.jpg[/img] [size=18][b]Και εδώ περνάμε πλέον, σε ένα άλλο κομβικό ζήτημα της εθνικής μας ιστορίας:[/b][color=blue] [b]Στον αγωνιστικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία αποτελεί και τον πνευματικό κορμό συγκρότησης της εθνικής μας υπόστασης και συνείδησης.[/b][/color] [b] Η νεοταξική αναδιατύπωση της ιστορίας μας, δηλαδή η παραχάραξή της, δεν θα μπορούσε να μην στρέψει τα δόλια πυρά της και εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία αποτελεί τον «εθνικό ιστό» της Επανάστασης του 1821.[/b] [color=red][b]Να, γιατί η Ορθοδοξία αποτελεί το στρατηγικό στόχο της Νέας Τάξης και κτυπιέται τόσο λυσσαλέα, τόσο ύπουλα και πολυμέτωπα…[/b][/color] [color=blue][b]Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πρωτοστάτησε μόνο στης Επανάσταση του ’21, δεν αποτέλεσε μόνο τον πνευματικό, αγωνιστικό άξονα της Επανάστασης, αλλά ήταν αυτή που διατήρησε και διέσωσε τη συνέχεια της εθνικής συνείδησης και την υπόσταση του ελληνισμού.[/b][/color] [b]Αυτό το καταγράφουν όλοι οι σοβαροί ιστορικοί και ερευνητές των ιστορικών γεγονότων.[/b] [color=red][b]Θα αναφέρω λίγα μόνο λόγια από ένα μεγάλο σύγχρονο ιστορικό, υπεράνω κάθε «μεροληπτικής» υποψίας. Το μαρξιστή Νίκο Σβορώνο[/b][/color] [b] Γράφει στο βιβλίο του: «Το Ελληνικό έθνος - Γένεση και διαμόρφωση του νέου Ελληνισμού»:[/b] [i]«Οι αξιόλογες προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της, οι αγώνες της για τη διαφύλαξη της Χριστιανικής πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για την διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Οι Νεομάρτυρες, συχνό φαινόμενο της εποχής, που δέχονται τον μαρτυρικό θάνατο για την Χριστιανική πίστη, είναι συγχρόνως και οι πρώτοι εθνικοί ήρωες του νέου Ελληνισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται επικεφαλής έτσι, των δυνάμεων που οργανώνουν την άμυνα του Ελληνισμού και εξασφαλίζουν την διατήρησή του μέσα στις δύσκολες συνθήκες της κατάκτησης και συνδέεται άρρηκτα με το έθνος.»[/i] [color=red][b]Διαβάζουμε ακόμα στο βιβλίο του: «Επισκόπηση της νεοελληνικής Ιστορίας»:[/b][/color] [i]«…Η εκκλησία, όταν πέρασε το πρώτο χτύπημα της κατάκτησης, θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων. Παρά τις διαμάχες ανάμεσα στο Πατριαρχείο και στην κάστα των αρχόντων της Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία παραμένει σε όλη την περίοδο απ’ το ιε΄ ως ιζ΄ αι., η κατευθυντήρια δύναμη του Έθνους, Επικεφαλής της εθνικής αντίστασης σε όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, συμμετέχοντας σ’όλες τις εξεγέρσεις ακόμα και διευθύνοντάς τες (έχει να δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, που είναι σύγχρονα και ήρωες της χριστιανικής πίστης και της εθνικής αντίστασης), ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή. Ήδη ο πρώτος Πατριάρχης Γεννάδιος ιδρύει Πατριαρχική Σχολή που αναδιοργανώθηκε αργότερα. Κι άλλοι πατριάρχες ακολούθησαν το παράδειγμά του. Το ουσιαστικό πρόβλημα που απασχολεί όλη την ελληνική σκέψη αυτή τη στιγμή είναι η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, που συγχέεται περισσότερο από ποτέ με την εθνική ιδέα και που την απειλούν από τη μια το Ισλάμ κι από την άλλη η καθολική προπαγάνδα…».[/i] [b]Πιστεύω [/b]ότι και μόνο αυτή η ιστορική τοποθέτηση του Σβορώνου κονιορτοποιεί τους νέους μύθους των επιδοτούμενων λακέδων. [b]Αναδεικνύει επίσης τους λόγους που η Νέα Τάξη έχει στο κέντρο της επίθεσής της την Ορθόδοξη Εκκλησία…[/b][/size] [size=24][color=red][b]Ο «μύθος» της Αγίας Λαύρας[/b][/color][/size] [img]http://www.antinews.gr/blogimages/1821-2.jpg[/img] [size=18][b]Τώρα θα πούμε δύο λόγια για την πλαστογραφική αυθάδεια του τηλεοπτικού σταθμού, Σκάι.[/b] [color=brown][b]Το πιο αποκαλυπτικό του ψεύδος που κατασκευάστηκε και αυτό για να κτυπήσει την Ορθοδοξία είναι ο δήθεν «Μύθος» της Αγίας Λαύρας.[/b][/color] [b]Οι φωστήρες του Σκάι[/b] εδώ ισοπεδώνουν κυριολεκτικά τα ιστορικά γεγονότα και τις μαρτυρίες αυτόπτων. [b]Αυτοί οι «μοντέρνοι» ιστορικοί μας[/b] θεωρούν ότι η ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στην Αγία Λαύρα είναι ένας εκ των υστέρων κατασκευασμένος μύθος για να συνδεθεί η Εκκλησία με την Επανάσταση και να θεωρηθεί θεόπνευστη. [color=brown][b]Το ψεύδος τους αυτό το υποστηρίζουν με τόσο φανατισμό ώστε να περιφρονούν βάναυσα την ιστορική, επιστημονική έρευνα.[/b][/color] [b]Επιχειρούν να μας πείσουν[/b] ότι το «μύθο» αυτό τον κατασκεύασε η Εκκλησία, στηριγμένη πάνω σε μια αφήγηση του Γάλλου περιηγητή Φρανσουά Πουκεβίλ. [b]Βεβαίως[/b] αυτός ο Γάλλος ήταν πρέσβης και όχι Ορθόδοξος για να διέπεται από προκατάληψη υπέρ της Εκκλησίας. [b]Το σπουδαιότερο:[/b] Αυτός ο Γάλλος Πρέσβης ήταν αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, ο οποίος μάλιστα εξέδωσε τετράτομο έργο σχετικά με την ιστορία της Επανάστασης, έργο με το οποίο έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. [b]Ψεύδεται λοιπόν, ο Γάλλος πρέσβης, ο ιστορικός και ακαδημαϊκός και λένε την αλήθεια τα επιδοτούμενα Μορμολύκεια των «μοντέρνων» ιστορικών του Σκάι. Γιατί, όμως, διαψεύδουν τον Πουκεβίλ;[/b] [color=red][b]Ο Λόγος είναι απλός: Δεν επιβεβαιώνει μόνο το ιστορικό γεγονός της Αγίας Λαύρας, αλλά δημοσιεύει και ΟΛΟΚΛΗΡΗ την ομιλία του Παλαιών Πατρών Γερμανού.[/b][/color] [b]Φυσικά είναι άπειρα τα ιστορικά κείμενα που επιβεβαιώνουν την Αγία Λαύρα.[/b] [color=red] [b]Ενδεικτικά αναφέρω:[/b][/color] [b] Την ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Σπυρίδωνος Τρικούπη, και την «Διήγηση Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από το 1770 έως το 1836» του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. [/b] [color=red][b]Αλλά και ο ξένος Τύπος της εποχής επιβεβαιώνει την Αγία Λαύρα.[/b][/color] [b]Π.χ., η Γαλλική εφημερίδα «Συνταγματική» (Le Constitutionnel) Επιβεβαιώνει τον Ιούνιο του 1821 τα γεγονότα της Αγίας Λαύρας και δημοσιεύει περίληψη της ομιλίας του Π.Π. Γερμανού.[/b] [b]Το ίδιο γεγονός δημοσιεύεται στην εφημερίδα Times του Λονδίνου και πάλι το καλοκαίρι του 1821.[/b] [b]Επίσης είναι ιστορικά πασίγνωστο ότι η επιλογή της 25ης Μαρτίου ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης [/b]είχε προτιμηθεί από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη πολύ πριν, ήδη από το 1820, ακριβώς βεβαίως γιατί συνέπιπτε με τη γιορτή του Ευαγγελισμού και ήθελε να δοθεί μια συμβολική πολιτική λύτρωση, ένας ευαγγελισμός της πολιτικής λύτρωσης. [b]Είναι τέτοια η λύσσα και ο φανατισμός αυτών των «μοντέρνων ιστορικών» κατά της Εκκλησίας που εξαφανίζουν και ένα άλλο σπουδαίο γεγονός:[/b] [color=blue][b] Ότι η Εκκλησία είχε ήδη ευλογήσει την έναρξη της Επανάστασης σχεδόν ένα μήνα προτού ξεσπάσει (26/2/1821) στο Ιάσιο όπου ο μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν έζωσε τον Υψηλάντη με το ξίφος του.[/b][/color] [b]Με χονδροειδείς λοιπόν πλαστογραφίες και κυνικές ψευδολογίες επιχειρούν να σβήσουν την ιστορία μας και να συκοφαντήσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία…[/b] [/size] [size=24][color=red][b]Οι ποιητές του ‘21[/b][/color][/size] [img]http://www.clab.edc.uoc.gr/seminar/fereos/RHGAS-1.gif[/img] [size=18][color=red][b]Τέλος, θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μην αναφερθούμε και σε κάποιες φωτεινές διάνοιες οι οποίες κατέγραψαν μέσα από το πνευματικό τους έργο την ιστορία του ’21.[/b][/color] [b]Οι αποδομητές της ιστορίας μας θα σβήσουν και αυτούς τους μύστες;[/b] [b]Το ΄21 έγινε από την πρώτη στιγμή,[/b] σύμβολο που γύρω από αυτό δόθηκε η μάχη ανάμεσα στις προοδευτικές και αντιδραστικές δυνάμεις του κόσμου. [b] Ο Δημήτρης Φωτιάδης γράφει χαρακτηριστικά: [/b] [i]«Συχνά άκουγε τότε κανείς στη Γαλλία τούτη εδώ την ερώτηση: - Είσαστε Τούρκος; - Είσαστε Έλληνας; «Τούρκοι» ήταν οι αντιδραστικοί, που διάβαζαν τις συντηρητικές εφημερίδες, κι «Έλληνες» οι προοδευτικοί, που παρακολουθούσαν τις εφημερίδες με ριζοσπαστικές τάσεις».[/i] [b]Στη μάχη αυτή,[/b] ανάμεσα στις αντιδραστικές και προοδευτικές δυνάμεις, που δινόταν τότε στην Ευρώπη με επίκεντρο την ελληνική επανάσταση, οι πιο φωτεινές διάνοιες υποστήριζαν τον αγώνα μας. Τα κείμενα είναι άφθονα. Θα μνημονεύσουμε ελάχιστα από αυτά. [color=red][b]Ο Μπάιρον ήταν ο πρώτος από τους ξένους, που έριξε το εγερτήριο σάλπισμα για τον ξεσηκωμό του λαού μας:[/b][/color] [i]Απ΄ τους άπιστους Φράγκους λευτεριά μη ζητάτε! Εκεί ζουν ηγεμόνες που πουλούν και αγοράζουν. Με δικό σας τουφέκι και σπαθί πολεμάτε! [/i] [b]Ο Μπάιρον [/b]κάνοντας πράξη το τραγούδι του, κατέβηκε στην αγωνιζόμενη για τη λευτεριά της Ελλάδα και πέθανε στο Μεσολόγγι. [color=red][b]Ο Βίκτωρ Ουγκώ τραγουδά και αυτός σε μια σειρά ποιημάτων:[/b][/color] «Κανάρης», «Τα κεφάλια του Σεραγιού», «Παιδί της Χίου», «Ενθουσιασμός». Στους τέσσερις πρώτους στίχους του «Ενθουσιασμού» μάς δίνει το πάθος ενός λαού που ορθώθηκε να σπάσει τις αλυσίδες: [i]Στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα! Γειά σας όλοι! Πρέπει να φύγουμε! Πρέπει, ύστερα από τόσο αίμα που έχυσε ο μαρτυρικός αυτός λαός, Να τρέξει τώρα το τιποτένιο αίμα των δημίων! Στην Ελλάδα, ω φίλοι μου! Εκδίκηση! Λευτεριά! [/i] [color=red][b]Ο Πούσκιν, ένα από τα πιο ξεχωριστά πνεύματα του κόσμου εμπνέεται από την Επανάσταση και γράφει:[/b] [/color] [i]Εμπρός! Στηλώσου, Ελλάδα επαναστάτισσα, βάστα γερά στο χέρι τα΄ άρματά σου! [/i] [color=red][b]Ο Λαμαρτίνος, εμπνέεται από τον αγώνα και γράφει:[/b] [/color] [i]Μια ύστατη κραυγή σας απόμεινε και τη βγάλατε, η γλώσσα σας δεν έχει πια παρά μια μονάχα λέξη…Λευτεριά! ……………………………………………………………………… Μέσα στην οχλοβοή της μάχης που έρχεται, κάθε Έλληνας είναι ένας αγωνιστής, κάθε αγωνιστής ένας μάρτυρας! [/i] [color=red][b]Ρήγας, Σολωμός και Κάλβος[/b] [/color] [b]Κοντά σε αυτούς τους ξένους στέκονται στο ίδιο ύψος με τους καλύτερους, οι τρεις δικοί μας: Ρήγας, Σολωμός και Κάλβος.[/b] [b]Ο Ρήγας ορθώνεται σε μια από τις μεγαλύτερες νεοελληνικές διάνοιες.[/b] Κανείς άλλος δεν προσέφερε στην προετοιμασία του ΄21 τόσα όσο αυτός. Ήταν ένας νους καθολικός, που έπιασε σωστά το πρόβλημα των καταπιεσμένων λαών από την τούρκικη τυραννία. Οι οραματισμοί του ξεπέρασαν κατά πολύ την εποχή του και παραμένουν ακόμα και σήμερα ζωντανοί. Οι περίφημοι στίχοι του [i]Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή [/i] [color=red][b]κλείνουν μέσα τους, όχι μόνο την εγερτήρια κραυγή και την απόφαση της γενιάς του ΄21, αλλά κι όλων των σκλάβων της υφηλίου. [/b] [/color] [b]Ο Σολωμός είναι ο « Ύμνος εις την Ελευθερίαν». Σε ένα και μόνο τετράστιχο κατόρθωσε να κλείσει το νόημα του ’21.[/b] [i]Απ΄ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά. [/i] [color=red][b]Μέσα από τα κόκαλα, την πάλη, τους αγώνες και τις θυσίες του λαού ξεπρόβαλε η λευτεριά σε αυτόν τον τόπο.[/b] [/color] [b]Ο Κάλβος εμπνέεται τη «Λύρα» του από τον αγώνα. Στην ωδή «Αι Ευχαί» έδωσε την υψηλότερη έκφραση στην οργή των αγωνιστών από τη στυγνή στάση των ανακτοβουλίων και των αντιδραστικών κυβερνήσεων. Η αλήθεια και αγανάκτηση που κλείνει και συμπυκνώνει η ωδή δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κείμενο. [/b] [color=red][b]Η ωδή του Κάλβου μάς αποκαλύπτει, καλύτερα από τους ιστορικούς τόμους, ποια ήταν τα επαναστατικά ιδανικά του ΄21.[/b] [/color] [b]Ο Ρήγας, ο Σολωμός και ο Κάλβος ήταν πραγματικοί πνευματικοί ηγέτες. Σήμερα, δυστυχώς τέτοιοι πνευματικοί ηγέτες έχουν εκλείψει. Ακριβέστερα το «είδος» σπανίζει. [/b] [color=olive][b]Η σημερινή διανόηση απολαμβάνει τα «αγαθά» του συστήματος. Χορτάτη και καλοαναθρεμμένη στηρίζει, στην πλειονότητά της, τις «αξίες της» Νέας Εποχής, παράγει τα «προοδευτικά» ιδεολογήματά της και κηρύσσει τη σκλαβιά και την υποταγή.[/b] [/color] [b]Γι αυτό και το ΄21 έχει τοποθετηθεί στις «αντίκες» της Ιστορίας. Αποτελεί ενοχλητική μνήμη![/b] [/size] [size=24][color=red]Ε[b]μείς θα κλείσουμε με την εξής προτροπή: ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ’21!!![/b][/color][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
ΘΑΛΕΙΑ
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 24, 2011 11:18 pm
Θέμα δημοσίευσης:
ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ, ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Του Κωνσταντίνου Χολέβα
Πολιτικού Επιστήμονος-Συγγραφέως
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου 1821 θα συνοδευθεί από τη μονότονη προσπάθεια κάποιων « προοδευτικών» να ξαναγράψουν την Ιστορία. Μόνιμος στόχος των συγκεκριμένων διανοουμένων και αρθρογράφων είναι το Κρυφό Σχολειό. Το χαρακτηρίζουν μύθο και το χλευάζουν. Προφανώς είναι ανιστόρητοι ή εμπαθείς ή και τα δύο μαζί.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι στόχοι τους είναι δύο.
Πρώτον να υποβαθμίσουν τον πατριωτικό ρόλο της Εκκλησίας και δεύτερον να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να την παρουσιάσουν φιλελεύθερη και ανεκτική.
Ας έλθουμε στον πρώτο στόχο τους.
Τους ενοχλεί η υπενθύμιση ότι στα δύσκολα χρόνια της δουλείας η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι κληρικοί ανέλαβαν την εκπαίδευση και την εθνική αφύπνιση των υποδούλων.
Δεν θα καταφύγουμε σε μαρτυρίες Ελλήνων της εποχής εκείνης. Θα θυμίσουμε τί έγραφε σε επιστολή του ο Ρωμαιοκαθολικός Γκέρλαχ, πάστορας της Γερμανικής Πρεσβείας της Κωνσταντινουπόλεως το 1575.
Αντιγράφουμε
από το σπουδαίο σύγγραμμα του συγχρόνου μας Γερμανού Ρωμαιοκαθολικού κληρικού και Νεοελληνιστή Γκέρχαρντ Ποντσκάλσκι
«Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας», ελληνική έκδοση Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 2005): « Πουθενά σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν ευδοκιμεί η μελέτη. Δεν υπάρχουν δημόσιες ακαδημίες ή καθηγητές, με εξαίρεση τα κοινά σχολεία, όπου διδάσκονται τα αγόρια ανάγνωση με το Ωρολόγιο, την Οκτώηχο, το Ψαλτήριο και άλλα βιβλία που χρησιμοποιούνται στις ακολουθίες. Ελάχιστοι όμως από τους ιερείς και τους μοναχούς κατανοούν πραγματικά αυτά τα βιβλία»
(σελ. 86).
Να, λοιπόν, που ένας Γερμανός κληρικός του 16ου αιώνος,
ο οποίος δεν είχε κανένα λόγο να κατασκευάζει μύθους υπέρ του Ορθοδόξου κλήρου, παραδέχεται σε επιστολή του προς τον Γερμανό λόγιο Μαρτίνο Κρούσιο, ότι οι μοναχοί και οι κληρικοί ήταν οι μόνοι που αγωνιζόντουσαν κατά την περίοδο εκείνη να μορφώσουν τα Ελληνόπουλα, παρά τα δικά τους μορφωτικά κενά.
Ερχόμαστε τώρα
στην προσπάθεια των κατασκευαστών της «προοδευτικής Ιστορίας» να εξωραΐσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε καταπίεση εις βάρος της παιδείας των Ρωμηών.
Ας δούμε όμως πώς περιγράφει
το κλίμα του 17ου αιώνος ένας επιφανής Έλληνας που τελικά έχασε την ζωή του λόγω της υπερβολικής τόλμης του. Καταθέτουμε τη μαρτυρία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, ο οποίος στραγγαλίστηκε το 1638 από τους Τούρκους. Έγραφε το 1616 σε μία πραγματεία του- προκήρυξη προς τους Έλληνες:
«Ημπορούσι να είπουν οι Λατίνοι… μάθημα και σοφίαν δεν έχετε, αμή είσθε δούλοι και έχετε τους Τούρκους πάνω από τα κεφάλια σας…. Όσον πως δεν έχομεν σοφίαν και μαθήματα αλήθεια είναι…. Η πτωχεία και η αφαίρεσις της βασιλείας μας το έκαμαν και ας έχωμεν υπομονήν».
Ομολογεί ο Πατριάρχης με αρκετό θάρρος ότι οι Έλληνες δεν είχαν «μαθήματα»,
δηλαδή σχολεία, διότι ήσαν υπόδουλοι. Έχασαν το κράτος τους και λόγω εχθρικής καταπίεσης δεν μπορούν να μορφωθούν, με αποτέλεσμα να τους ειρωνεύονται οι Δυτικοί Χριστιανοί.
Επισημαίνουν οι αμφισβητίες:
Μα καλά τον 18ο αιώνα έχουμε πλέον αξιόλογα ελληνικά σχολεία στα Γιάννενα, στην Κοζάνη, στην Σμύρνη, στο Άγιον Όρος κλπ. Και ο Πατροκοσμάς σχολεία ίδρυε.
Απαντούμε ότι την εποχή εκείνη είχε χαλαρώσει κάπως η Οθωμανική αυθαιρεσία λόγω πιέσεων έξωθεν. Όμως και τότε ακόμη υπήρχε ανάγκη για κρυφά μαθήματα. Γιατί;
Την απάντηση δίνει ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πυώ στο βιβλίο του « Δυστυχισμένη Βόρειος Ήπειρος» (ελληνική έκδοση ΤΡΟΧΑΛΙΑ, Αθήνα χ.χρ.):
Ο Πυώ ακολούθησε το 1913 τον Ελληνικό Στρατό που απελευθέρωσε την ενιαία Ήπειρο και διηγείται τί άκουσε σχετικά με την Τουρκοκρατία στο Αργυρόκαστρο:
«Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η Ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη, Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα, όπου ο νεαρός Ηπειρώτης μάθαινε για τη μητέρα πατρίδα, διδασκόταν τον εθνικό της ύμνο, τα ποιήματά της και τους ήρωές της»
(σελ 126).
Ένας Γάλλος πολεμικός ανταποκριτής καταγράφει χωρίς φόβο και πάθος την τουρκική πολιτική στον τομέα της παιδείας στις αρχές του προηγουμένου αιώνος. Κρυφά μαθήματα για τα ελληνόπουλα. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία οι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να αγνοούν. Προτιμούν να εμφανίζονται και ανιστόρητοι και εμπαθείς.
Αδιάψευστοι μάρτυρες είναι τα τοπωνύμια. Στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στη Βοιωτία, στις Κυκλάδες, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Μικρά Ασία, παντού όπου έζησε ο Ελληνισμός διασώζεται ακόμη το τοπωνύμιο Κρυφό Σχολειό
.
Δεν μπορεί σε τόσα διαφορετικά μέρη να.....έπαθαν οι κάτοικοι ομαδική παράκρουση!
Η προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά διέσωσε στην ιστορική μνήμη την αλήθεια για το Κρυφό Σχολειό.
Αυτήν ακριβώς που περιγράφει ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος,
όταν γράφει στον Α΄ τόμο των Απομνημονευμάτων του (σελίδα 46) ότι την παιδεία επί Τουρκοκρατίας την είχαν στα χέρια τους οι ιερείς και όλα αυτά
«εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους»!
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 24, 2011 11:38 am
Θέμα δημοσίευσης:
Η τρέλα και η σοφία της Επανάστασης του 21: Η ψυχή της
Από το «Κάλλος θα σώση τον κόσμο»
http://radiofloga.blogspot.com/2011/03/1453.html
Από το 1453 μέχρι σήμερα ο αγώνας για ελευθερία. Ιστορική Πινακοθήκη Ι. Μονής Μεγάλου Μετεώρου (βιντεο)
Μια εξαιρετική, συγκινητική παρουσίαση από την Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου.
Βλέποντάς το οι πέτρινες καρδιές μας συγκινήθηκαν, και μπήκαμε στο κλίμα της σύγκρισης σαν αποτέλεσμα (αυτό που μένει στην καρδιά σου), σε σχέση με το 1821 του ΣΚΑΙ.
Τι ψυχική ανάταση και ευαισθησία το συγκεκριμένο, και τι παγωμένο, κρύο, απαρηγόρητο, ανεκπλήρωτο αίσθημα, χωρίς αγάπη, λεβεντιά, παλληκαριά, θυσία, σου αφήνει το "μισθωμένο" τηλεοπτικό.
Και επειδή τα λόγια ωχριούν θα τελειώσουμε με τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και σας προτείνουμε να το δείτε με την οικογένειά σας και τα παιδιά σας.
«Ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδος ἔβαλε τὴν ὑπογραφή Του γιὰ τὴν Λευτεριὰ τῆς πατρίδος καὶ δέν την παίρνει πίσω.»
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:
Για να καταλάβει κανείς την ιστορία πρέπει να έχει και εγκέφαλο και ψυχή.
Η ιστορική επιστήμη είναι ο «εγκέφαλος» και Τέχνη είναι η «ψυχή».
Κάθε Επανάσταση είναι ερωτική έξαρση, το σημείο δηλαδή όπου τέμνεται η ανθρώπινη σοφία με την «τρέλα της ψυχής», το πάθος, δηλαδή για ζωή.
Δεν μπορεί να καταλάβεις την Επανάσταση χωρίς να νιώσεις την «ψυχή» της, την ατμόσφαιρα και το πάθος της.
Αυτό το πάθος και την ατμόσφαιρα της Επανάστασης μας δίνει το εξαίρετο βίντεο της Μονής Μεγάλου Μετεώρου και τα παραπάνω λόγια από το «Κάλλος θα σώση τον κόσμο»
Για να δείτε και να ακούσετε το βίντεο ανοίξτε εδώ:
http://radiofloga.blogspot.com/2011/03/1453.html
ΡΕΣΑΛΤΟ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 22, 2011 1:24 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Δίκαιος ἔπαινος στούς ἥρωες τοῦ ’21
Ὁμιλία τοῦ
Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου
Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου
Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Ἄς μή βρέξει ποτέ
τό σύννεφον, καί ὁ ἄνεμος
σκληρός ἄς μή σκορπίσει
τό χῶμα τό μακάριον
πού σᾶς σκεπάζει.
Ὦ γνήσια τέκνα τῆς Ἑλλάδος
τέκνα ψυχαί πού ἐπέσατε
εἰς τόν ἀγώνα ἀνδρείως,
τάγμα ἐκλεκτῶν Ἡρώων,
καύχημα νέον.
(Ἀνδρέας Κάλβος)
Αὐτό τό λαμπρό καύχημα, τό τάγμα τῶν ἐκλεκτῶν ἡρώων τοῦ 1821 τιμοῦμε σήμερα, καί τούς ἀποδίδουμε τόν δίκαιο καί πηγαῖο ἔπαινο καί τήν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μας. Ἀποδίδουμε τόν δίκαιο ἔπαινο σ’ αὐτούς πού γέννησαν μέ τό αἷμα τους καί μέ τό δάκρυ τῆς ψυχῆς τους τήν λευτεριά τῆς ἱερῆς μας γῆς, τῆς εὐλογημένης μας πατρίδος. Σ’ αὐτούς πού πῆραν τά ὅπλα καί ἐπαναστάτησαν ἐνάντια στόν ζυγό τοῦ ὀθωμανοῦ κατακτητῆ.
Καί τούς ἀποδίδουμε τόν δίκαιο αὐτό ἔπαινο σήμερα, πού, ἀντίθετα μέ τήν εὐχή τοῦ ποιητῆ Ἀνδρέα Κάλβου, «σύννεφα σκοτεινά καί ἄνεμοι σκληροί» ἀπειλοῦν μέ τόν τρόπο τους νά σκορπίσουν «τό χῶμα τό μακάριον πού τούς σκεπάζει».
Εἶναι τά σκοτεινά σύννεφα τῆς ὑποτέλειας, τῆς ξενομανίας, τοῦ ραγιαδισμοῦ καί τοῦ γραικυλισμοῦ.
Εἶναι ἡ καταιγίδα τοῦ θρησκευτικοῦ καί ἐθνικοῦ ἀποχρωματισμοῦ, τῆς ἱστορικῆς ἀλλοίωσης καί παραχάραξης, τῆς παραγραφῆς καί τῆς λησμοσύνης. Εἶναι οἱ σκληροί ἄνεμοι τοῦ ἐφησυχασμοῦ, τῆς εὐμάρειας, τῆς εὐδαιμονίας, τῆς ἄνεσης, τῆς εὐζωΐας καί τῆς ἀσφάλειας.
Εἶναι τό σύνδρομο τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ καί τῆς ψευτοδιανόησης,
πού ἔχει ἀλλοτριώσει τήν λεγόμενη «πνευματική ἡγεσία» τοῦ τόπου μας καί τήν ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση τοῦ ἱστορικοῦ μας παρελθόντος, στήν ἀπώλεια τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης καί τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοσυνειδησίας, στήν ἀπαξίωση τῶν ἀρχῶν καί τῶν ἰδανικῶν τοῦ γένους μας, στήν ἀμαύρωση ἀκόμη καί αὐτῶν τῶν ἴδιων τῶν ἡρώων καί τῶν μαρτύρων τῆς φυλῆς μας.
Ἐμεῖς, ὅμως, δέν παύουμε νά τό βροντοφωνάζουμε καί νά τό διακηρύττουμε πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι εἴμαστε ὑπερήφανοι καί δοξάζουμε τόν Πανάγαθο Τριαδικό Θεό μας, πού ἐν τῇ ἀπείρῳ εὐσπλαγχνίᾳ Του εὐδόκησε νά γεννηθοῦμε σ’ αὐτή τήν εὐλογημένη Πατρίδα, τήν Ἑλλάδα μας, τήν τόσο δοξασμένη μά καί τόσο πονεμένη.
Νά γεννηθοῦμε Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι,
Ρωμηοί, σέ μιά Πατρίδα, πού κάθε σπιθαμή τῆς γῆς της εἶναι ποτισμένη μέ τά ἱερά αἵματα πολυάριθμων μαρτύρων, ἱερομαρτύρων καί ἐθνομαρτύρων. Σέ μία ἁγιασμένη γῆ πού τήν προστατεύει ἡ Κυρία μας Θεοτόκος καί τήν περιφρουροῦν νέφη ἁγίων. Εἴμαστε εὐτυχισμένοι καί ὑπερήφανοι πού γεννηθήκαμε σέ μία χώρα ἡρώων καί ἁγίων καί φέρουμε στούς ὤμους μας τήν πολύτιμη, μά καί βαρειά κληρονομιά πού διέσωσαν καί μᾶς μετέφεραν μέ τό μαρτυρικό τους αἷμα.
Τό μαρτυρικό τους αἷμα, πού ἔχει ποτίσει κάθε γωνιά τῆς Πατρίδας μας, κάθε χωριό... καί πόλη,
κάθε κορυφή καί κάθε λαγκαδιά καί πού τούς καθιστᾶ ἀκοίμητους φρουρούς καί προστάτες τῶν συνόρων μας καί τῆς ἐλευθερίας μας. «Τούτων τά πνεύματα ὡς νέφος ἡμῖν ὧδε περίκεινται καί τῶν ὀστέων αὐτῶν οἱ τύμβοι τά ὅρια τῆς πατρίδος γῆς φυλάττουσι, τά δέ αὐτῶν τίμια αἵματα τῆς ἐλευθερίας ἡμῶν τό δένδρον ἀρδεύουσιν», διαβάζουμε στήν ἐπιμνημόσυνη Δέηση ὑπέρ τῶν ἐν πολέμῳ πεσόντων.
Αὐτούς τούς ἥρωες τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ γένους μας, τούς μάρτυρες τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος, τούς ὑπερασπιστές τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων καί ἰδανικῶν τιμοῦμε σήμερα καί τούς ἀποδίδουμε τόν δίκαιο καί ἐπιβεβλημένο ἔπαινο καί εὐγνωμοσύνη.
Ἡ ἀπόδοση φόρου τιμῆς στούς ἀγωνιστές τοῦ 1821 ἐκτός ἀπό ἐκδήλωση ἐθνικῆς εὐγνωμοσύνης εἶναι ταυτόχρονα καί μιά πράξη πού ἔχει σκοπό τήν ἐνθάρρυνση ὅλων μας καί ἰδιαίτερα τῶν νέων μας γιά παρόμοιους ἀγῶνες καί θυσίες, ἄν χρειασθεῖ.
Τιμώντας τούς συντελεστές καί πρωτεργάτες τοῦ ἐθνικοῦ θαύματος τοῦ 1821
δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι τό θαῦμα αὐτό εἶναι ἀποτέλεσμα πίστεως στόν Θεό, πού ἐγγυᾶται τήν ἐπιτυχή ἔκβαση τοῦ μεγάλου καί τολμηροῦ ἐγχειρήματος τῆς ἀποτινάξεως τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ.
«Παιδιά μου, πρέπει νά φυλάξετε τήν πίστιν σας καί νά τήν στερεώσετε», προέτρεπε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τούς νέους, «διότι ὅταν ἐπιάσαμεν τά ἅρματα, εἴπαμεν πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ πατρίδος».
Καί κατά τήν μακρά περίοδο τῆς τουρκοκρατίας ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἦταν αὐτή πού κράτησε ὄρθιο τό Γένος, πού φρόντισε γιά τήν ἐκπαίδευση τῶν ἑλληνοπαίδων, πού ἔθρεψε γενιές καί γενιές μέ τήν πίστη καί τήν προσμονή τῆς ποθητῆς ὥρας τῆς λευτεριᾶς, πού ἐκποίησε ἀκόμη καί τά ἱερά της κειμήλια γιά τήν οἰκονομική ὑποστήριξη τοῦ ἀγώνα, πού προσέφερε ὡς θυσία πλειάδα νεομαρτύρων, ἱερομαρτύρων καί ἐθνομαρτύρων στόν βωμό τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ νέου ἑλληνισμοῦ.
Τό αἱματοβαμένο ράσο,
οἱ ταπεινοί παπάδες καί οἱ καλόγεροι ἦταν τό σύμβολο τοῦ ἀδούλωτου φρονήματος καί τοῦ ἀγώνα γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ. Τά μοναστήρια καί οἱ ἐκκλησιές ἦταν τά κέντρα τῆς παιδείας, τά κέντρα τοῦ συντονισμοῦ, τά κέντρα φύλαξης πολεμικοῦ ὑλικοῦ, τά κέντρα τοῦ ἔνοπλου ἀγώνα. Ἦταν ἡ ἴδια ἡ καρδιά τῆς σταυρικῆς πορείας, τοῦ Γολγοθᾶ τῶν Ἑλλήνων πρός τήν ἐθνική τους ἀνάσταση.
«Αὐτά τά μοναστήρια ἦταν τά πρῶτα προπύργια τῆς ἀπανάστασής μας –μαρτυρεῖ ὁ Στρατηγός Μακρυγιάννης- Ὅτι ἐκεῖ ἦταν οἱ τσεμπιχανέδες μας κι ὅλα τά ἀναγκαῖα τοῦ πολέμου, ὅτ’ ἦταν παράμερον καί μυστήριο ἀπό τούς Τούρκους. Καί θυσίασαν οἱ καημένοι οἱ καλόγεροι, καί σκοτώθηκαν οἱ περισσότεροι εἰς τόν ἀγώνα»
.
Ἡ ζωή τοῦ Ἕλληνα ἔχει ζυμωθεῖ μέ τήν πατρογονική πίστη του, τήν ἁγία Ὀρθοδοξία, τήν «περιβεβλημένη ὡς πορφύραν καὶ βύσσον» τά αἵματα τῶν μαρτύρων προγόνων του. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὅλοι οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως ξεχύθηκαν νά ξεριζώσουν αὐτή τήν πίστη ἀπό τήν ψυχή τοῦ Ἕλληνα.
Πόλεμος κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Κλήρου,
ἀθεϊστικές καί ὑλιστικές θεωρίες (ἀκόμη καί ἕνωση ἀθέων ἱδρύεται αὐτό τό διάστημα ἐπισήμως στήν Ἀθήνα!), εἰρωνεία τῆς εὐσέβειας καί κάθε ἄλλο ἀντίθεο σχέδιο μπῆκε σ᾿ ἐφαρμογή.
Σέ ὅλους αὐτούς τούς ἀρνησιπάτριδες καί τούς γραικύλους τήν ἀπάντηση τήν δίνει μία ἀπό τίς ἡρωικώτερες καί εὐγενέστερες μορφές τοῦ ἀγώνα, ὁ Στρατηγός Μακρυγιάννης:
«...καὶ βρίζουν, οἱ πουλημένοι [Ἕλληνες] εἰς τοὺς ξένους, καὶ τοὺς παπάδες μας, ὁποῦ τοὺς ζυγίζουν ἄναντρους καὶ ἀπόλεμους.
Ἐμεῖς τοὺς παπάδες τοὺς εἴχαμε μαζὶ εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καὶ δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διὰ νὰ βλογᾶνε τὰ ὅπλα τὰ ἱερά, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μὲ ντουφέκι καὶ γιαταγάνι, πολεμώντας ὡσὰν λεοντάρια. Ντροπὴ Ἕλληνες».
Ἡ φωνή τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη ἀντηχεῖ καί σήμερα εὐθύβολη καί στεντόρεια:
«ντροπή Ἕλληνες»!!!
Ντροπή στούς ἀρνητές τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος, ντροπή στούς παραχαράκτες τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας, ντροπή στούς ἀλλοτριωτές τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης, ντροπή στούς βιαστές τῆς ἐθνικῆς μας συνειδήσεως. «Ντροπή Ἕλληνες», φωνάζει ὁ Μακρυγιάννης στούς ξεθεμελιωτές τῆς ἐθνικῆς μας συνοχῆς, στούς ὁδοστρωτῆρες τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος, πού ἀδηφάγα καί μανιακά δέν σταματοῦν νά ξηλώνουν, νά ἀποκαθηλώνουν, νά γκρεμίζουν, νά ἀποσυνθέτουν θεσμούς, ἀξίες, σύμβολα, ἀρχές, ἰδέες, ἰδανικά μέ ὅποιο μέσο διαθέτουν καί μποροῦν νά χρησιμοποιήσουν, σχολικά βιβλία, ΜΜΕ, διαλέξεις, ντοκυμανταίρ (ὅπως τό ἐπαίσχυντο προσφάτως προβαλλόμενο ἀπό τόν τηλεοπτικό σταθμό τοῦ ΣΚΑΪ) καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἀπό ὅποια θέση κι ἄν κατέχουν, εἴτε ὀνομάζονται Δραγώνα, εἴτε Ρεπούση, εἴτε Βερέμης, εἴτε Τατσόπουλος, εἴτε ὅπως ἀλλιῶς ὀνομάζονται.
Ἕνα, λοιπόν, ἀπό τά ἀντίθεα καί ἀνθελληνικά σχέδια πού ἐφαρμόζονται στίς μέρες μας εἶναι ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας καί ἡ συνολική ἀποδόμηση τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας.
Πρόκειται γιά μία ἐνορχηστρωμένη προσπάθεια,
πού ἐκτυλίσσεται ἀπροκάλυπτα καί μέ ταχεῖς ρυθμούς καί εἶχε ὡς πρόσφατο «θύμα» της τήν ἐθνική μας παλιγγενεσία γιά τήν ἀποτίναξη τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ, τήν ἐπέτειο τῆς ὁποίας τιμοῦμε σέ λίγες ἡμέρες.
Ὁ ὁδοστρωτήρας τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἀπειλεῖ νά ἰσοπεδώσει καί νά ἀναιρέσει ἀκόμη καί τά αὐτονόητα:
τόν ἐθναρχικό ρόλο καί τήν πολύπλευρη προσφορά τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν ἀγώνα τοῦ 1821, τόν πόθο καί τόν ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία ὅλων τῶν Ἑλληνῶν, ἀνεξαρτήτως κοινωνικῆς προελεύσεως, τό φρόνημα, τό ἦθος καί τήν θυσία τῶν ἀγωνιστῶν, ἀκόμη καί αὐτή τήν βαρβαρότητα τοῦ κατακτητῆ καί τίς συνθῆκες καταπίεσης τῶν ὑπόδουλων Ἑλλήνων!
Ἐπιχειρεῖ νά παραποιήσει τόν χαρακτήρα τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821,
ὁ ὁποῖος ἦταν καθαρά ἐθνικοαπελευθερωτικός καί ὄχι ταξικός ἤ κοινωνικός, ὅπως κατά συρροήν προπαγανδίζεται στίς μέρες μας. Τόν ἐθνικοαπελευθερωτικό αὐτό χαρακτήρα τοῦ ἀγώνα τοῦ ’21 ἐπιβεβαιώνει ὁ ἴδιος ἀρχιστράτηγός του, ὁ θρυλικός Γέρος τοῦ Μοριᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πού δήλωνε:
«Σὰν μία βροχὴ ἦρθε σὲ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας καὶ ὅλοι, καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ γραμματισμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, ὅλοι συμφωνήσαμε στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ κάναμε τὴν ἐπανάσταση... Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμίαν ἀπὸ ὅσας γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών τους εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος· ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτο πλέον δίκαιος, Ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλον ἔθνος».
Ὁ σύγχρονος ὁδοστρωτήρας τοῦ ἀφελληνισμοῦ ἐπιχειρεῖ νά ἀκυρώσει ἀκόμη καί τίς ἐπιλογές, τίς ἐπιθυμίες καί τίς ἀποφάσεις τοῦ ἴδιου τοῦ λαοῦ, πού ἔκανε τήν ἐπανάσταση καί πού διεκήρυσσε στήν πρώτη Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου τό 1826 ὅτι «ὁ λαός τῆς Ἑλλάδος ἔλαβε τά ὅπλα καί δέν ζητεῖ διά τῶν ὅπλων παρά τήν λαμπρότητα τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μετά τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς κλήρου κατεδιώκετο καί κατεφρονεῖτο ὑπό τῶν Τούρκων». Καί στήν Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνας τό 1827 διεκήρυττε, ἐπίσης, ὅτι «ὡς χριστιανοί οὔτε ἦτο, οὔτε εἶναι δυνατόν νά πειθαρχήσωμεν δεσποζόμενοι ἀπό τούς θρησκομανεῖς Μωαμεθανούς, οἱ ὁποῖοι κατέσχιζαν καί κατεπάτουν τάς ἁγίας εἰκόνας, κατεδάφιζαν τούς ἱερούς ναούς, κατεφρόνουν τό Ἱερατεῖον, ὑβρίζοντες τό θεῖον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί μᾶς ἐβίαζον ἤ νά γίνωμεν θύματα τῆς μαχαίρας των, ἀποθνήσκοντες χριστιανοί ἤ νά ζήσωμεν Τοῦρκοι, ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ καί ὀπαδοί τοῦ Μωάμεθ. Πολεμοῦμεν πρός τούς ἐχθρούς τοῦ Κυρίου μας».
Ἀλλά καί στά πρῶτα Συντάγματα τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων τῆς Ἐπιδαύρου, τοῦ Ἄστρους καί τῆς Τροιζήνας οἱ Ἕλληνες διεκήρυσσαν:
«Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς ἐπικράτειας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν εἰσί Ἕλληνες».
Ὁ σύγχρονος ὁδοστρωτήρας τοῦ ἀφελληνισμοῦ μέ μανιώδη ὁρμή ἐπιχειρεῖ νά ἀκυρώσει τήν ἀνδρειοσύνη καί μαρτυρική προσφορά τῶν ἀγωνιστῶν καί τῶν ἐθνομαρτύρων τοῦ Γένους μας τούς ὁποίους δικαίως καί ἐπιβεβλημένα τιμοῦμε καί ἐπαινοῦμε σήμερα.
Νά παραγράψει ἀπό τίς μνῆμες τῶν Νεοελλήνων τήν φλογερή πίστη, τήν λεβεντιά, τόν πόθο γιά τήν ἐλευθερία τόσων καί τόσων ἐπώνυμων καί ἀνώνυμων πού ἀφιέρωσαν τήν ζωή τους στόν μεγάλο καί ἱερό σκοπό τῆς ἀνάστασης τοῦ Γένους, πού πάσχισαν καί μόχθησαν νά κρατήσουν ζωντανή τήν ψυχή τοῦ βασανισμένου ραγιᾶ, νά κρατήσουν ζωντανή τήν πίστη του, τήν γλώσσα του, τήν ἐθνική του συνείδηση.
Ἐπιχειρεῖ νά ἀπαξιώσει καί νά ξεριζώσει ἀπό τήν μνήμη τῶν Νεοελλήνων πατριάρχες, ἐπισκόπους, παπάδες, καλογήρους, δασκάλους τοῦ Γένους, ἐμπόρους, ἀρματωλούς, κλέφτες, ὁπλαρχηγούς, καπεταναίους, πλοιάρχους καί πυρπολητές, ἡρωϊκές κόρες καί μητέρες, ὅλους ὅσοι ἀποτέλεσαν τήν θεία ἐκείνη «παρεμβολή τῆς παρατάξεως Κυρίου» καί τοῦ Γένους, ἄνθρωποι μέ πίστη στόν Θεό, ἡ ὁποία τούς ὅπλιζε μέ ὑπομονή, μέ θάρρος, μέ εὐψυχία, μέ ἐλπίδα, μέ πνεῦμα θυσίας, αὐτά πού ἦταν «τά μόνα φοβερά ὅπλα εἰς χείρας λαοῦ πολεμοῦντος πρός ἀπόκτησιν τῆς ἐλευθερίας του», ὅπως τόνιζε χαρακτηριστικά ὁ μάρτυρας τῆς ἐλευθερίας Ἀθανάσιος Διάκος.
Ἐπιχειρεῖ, ἡ σύγχρονη λαίλαπα τοῦ ἀφελληνισμοῦ,
νά ἀπαξιώσει καί νά ἀμαυρώσει κορυφαῖα ἀναστήματα τοῦ πνεύματος καί λογίους τῶν γραμμάτων ὅπως εἶναι ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ ἱδρυτής τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, ὁ μαρτυρικός Πατριάρχης Ἅγιος Γρηγόριος Ε΄, ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης, ὁ Οἰκονόμος ἐξ Οἰκονόμων, ὁ Ρήγας Φεραῖος, ὁ «φωτιστής τῶν σκλάβων» Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἱτωλός, ἡγέτες τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὅπως εἶναι ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, ὁ Νικόλαος Σκουφᾶς, ὁ Ἀθανάσιος Τσακάλωφ καί ὁ Ἐμμανουήλ Ξάνθος πού ἵδρυσαν τήν Φιλική Ἑταιρεία, δημογέροντες καί ἐπικεφαλῆς τῶν ἑλληνικῶν κοινοτήτων, συντονιστές τοῦ ἀγώνα, πολιτικούς ὅπως οἱ Μαυρομιχάληδες, οἱ Δελληγιάννηδες, ὁ Ἀνδρέας Ζαΐμης, ὁ Κουντουριώτης, ὁ Μαυροκορδάτος.
Ἀτρόμητους καί ἀνυπότακτους πολεμιστές,
πού ἀρνοῦνταν νά συμβιβαστοῦν μέ τίς ἐντολές τοῦ κατακτητῆ, ἥρωες τῆς κλεφτουριᾶς, πού ἀγωνίστηκαν ἐπάνω στίς ἐπάλξεις τῶν βουνῶν καί τῆς ἐλευθερίας. Ὁπλαρχηγούς, καπεταναίους, ἀτρόμητους ἀγωνιστές, ὅπως εἶναι ὁ θρυλικός Γέρος τοῦ Μοριᾶ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης, ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ Σαμουήλ, ὁ Ὀδυσσέας Ἀνδροῦτσος, οἱ Μποτσαραῖοι, ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης, ὁ Μακρυγιάννης, ὁ Ἐμμανουήλ Παππᾶς, ὁ Καρατάσος, ὁ Γεωργάκης Ὀλύμπιος, οἱ Ὑψηλάντες, ὁ Ἀνδρέας Μιαούλης, ὁ Βισβίζης, οἱ Τζαβελαῖοι, ὁ Νικηταρᾶς, ἀλλά καί οἱ πρίν ἀπό αὐτούς Κατσαντώνης, Σταθᾶς, Νικοτσάρας, παπα-Βλαχάβας καί τόσοι ἄλλοι.
Ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, νέοι καί γέροι,
δίνουν ὁ καθένας τόν δικό του ἀγώνα, κατά τίς δυνάμεις του, πού ξεπερνᾶ κατά πολύ κάθε προσδοκία καί ὑπολογισμό, καί ὁριοθετεῖ ἕνα νέο θαῦμα στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἕνα θαῦμα ἀνδρείας, γενναιότητας, αὐτοθυσίας.
Οἱ Ἑλληνίδες γυναῖκες γράφουν τή δική τους θαυμαστή ἱστορία. “Θαυμάζω τές γυναῖκες μας καί στ’ ὄνομά τους μνέω...”, γράφει ὁ Ἐθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, ὑποκλινόμενος μπροστά στίς ἡρωΐδες τοῦ ’21 πού δέν ὑπολείπονται σέ κατορθώματα. Θρεμμένες μέ τόν προγονικό πόθο τῆς λευτεριᾶς, πνιγμένες ἀπό τό βρόχο τῆς μακραίωνης τουρκικῆς σκλαβιᾶς, μέ λαβωμένη στά στήθη τήν ἐθνική περηφάνεια, πονοῦν, ἀντιδροῦν, ἀποφασίζουν.
Σάν σύζυγοι, στάθηκαν τό ἠθικό στήριγμα τῶν ἀνδρῶν τους. Μοιράστηκαν μαζί τους τίς ἀμέτρητες θυσίες τοῦ πολύχρονου ξεσηκωμοῦ.
Μπαρουτοκαπνισμένες, ματωμένες, μέ τό καριοφίλι στό χέρι, ζωσμένες φυσεκλίκια, πολέμησαν δίπλα στούς ἄνδρες τους, στή στεριά, στό βουνό, στή θάλασσα. Πολέμησαν παντοῦ μ’ ἄφθαστη ἀνδρειοσύνη, μέ ἐπιδεξιότητα, μέ τόλμη καί θυσία ὑπεράνθρωπη.
Σάν μάνες, βάσταξαν ψηλά τή δάδα τῶν ἰδανικῶν τῆς Φυλῆς καί μεταλαμπαδέψανε τή φλόγα στή συνείδηση τῶν παιδιῶν τους. Στρατιά ὁλόκληρη οἱ ἡρωΐδες. Ἐπώνυμες, ἀρχόντισσες, καπετάνισσες καί ἄσημες, ἄγνωστες, πού πῆραν ὅμως τούς τίτλους τῆς τιμῆς καί τά μετάλλια τῆς θυσίας ἀπ’ τούς καπνούς τῆς μάχης.
Ἡ Μαντώ Μαυρογένους,
ἡ ἀρχόντισσα τῆς Μυκόνου, προσφέρει τήν τεράστια περιουσία της καί τή ζωή της ὁλόκληρη στίς ἀνάγκες τοῦ ἀγώνα, γιά νά πεθάνει ἀργότερα στήν ἐλεύθερη Πάρο, πάμπτωχη καί ἀδικημένη· ἡ θρυλική Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ἡ ἀτρόμητη καπετάνισσα, πού γνωρίζει νά πολεμάει, νά διοικεῖ, νά ἐμψυχώνει· ἡ καπετάνισσα Δόμνα Βισβίζη, ἀπό τήν Αἶνο τῆς Θράκης, πού σκοτώνεται ὁ ἄνδρας της πολεμώντας κι’ ἐκείνη σκουπίζει τά μάτια της μέ τήν ἄκρη τῆς μαύρης μαντηλοδεσιᾶς της κι’ ἀλύγιστη ἀπό τόν πόνο δηλώνει:
“Ἄν ὁ ἄνδρας μου ἦταν βουλή τοῦ Θεοῦ νά χαθεῖ, τό μπρίκι του δέν θά μείνει χωρίς καπετάνιο. Θά τό κουμαντάρω ἐγώ! Βάζω ὅρκο πάνω στό λείψανό του πώς θά κρατήσω τή στερνή παραγγελιά του. Κι’ ἄμποτες καί τοῦ λόγου μου νά πάω ἀπό τόν ἴδιο θάνατο”.
Κι’ ἔπειτα ἡ Κρουστάλλω τοῦ Δούκα καί ἡ Δέσποινα Ἀρφανῆ ἀπό τά Ψαρά, ἡ Μαρία καί ἡ Ἀνθούσα Δασκαλογιάννη οἱ Κρητικοποῦλες, ἡ Ἀλεφάντω ἀπό τό Γαλαξίδι, θρεμμένες ὅλες μέ τῆς θάλασσας τό κύμα τό ἁλμυρό.
Ἡ Μόσχω Τζαβέλαινα, ἡ γυναίκα τοῦ Λάμπρου, ἡ Χάιδω, ἡ κόρη τοῦ Γιαννάκη Σέχου, ἡ Δέσπω Μπότσαρη, ἡ Λένω Μπότσαρη, καί οἱ ἄλλες ἀξιοθαύμαστες Σουλιώτισσες πού προτίμησαν τόν θάνατο ἀπό τήν ἀτιμασμένη ζωή.
Ἡ Χρυσάιδω ἡ Μεσολογγίτισσα,
ἡ γυναίκα τοῦ Μήτρου Δεληγιώργη, πού κατά τόν κίνδυνο τῆς μάχης προκάλεσε τόν ἄνδρα της νά τήν σκοτώσει ὁ ἴδιος ἄν κινδυνέψει νά πέσει στά χέρια τῶν Τούρκων. Ἡ Βασίλω, ἡ γυναίκα τοῦ Κίτσου Τζαβέλα, ἡ Χρυσάνθη Βορίλα, ἡ Χρυσάιδω Καραβαγγέλη, ἡ Γυφτογιάννενα, κόρη τοῦ Κουβαρᾶ, πού εἶχε δηλώσει χαρακτηριστικά:
«Ἄν καταλάβω τά δύσκολα θά βαστήξω κι ἕνα βόλι γιά τό κεφάλι μου. Σκλάβα στούς ἀραπάδες τοῦ Ἰμπραήμ δέ θά πέσω...».
Κι’ οἱ Μανιάτισσες.
Μιά ἀπ’ ὅλες τους παίρνει τό θάρρος ν’ ἀντιταχθεῖ στόν Μαυρομιχάλη, πού ἀπαίτησε νά φύγουν γιά νά σωθοῦν:
«Σωστά τά λές, Καπετάνιε, μά ἀστόχησες πώς εἴμαστε Μανιάτισσες! Δέν πᾶμε πουθενά! Ἐδῶ θά μείνουμε νά πολεμήσουμε!».
Κι’ ἔμειναν καί ἀνδραγάθησαν στή μάχη τῆς Βέργας.
Σουλιώτισσες, Μανιάτισσες, Μεσολογγίτισσες, γυναῖκες τῶν νησιῶν καί τῆς στεριᾶς. Κάθε γωνιά τῆς Ἑλληνικῆς γῆς ἔχει νά διηγεῖται πῶς τοῦτες οἱ γυναῖκες τρόμαξαν τή φύση καί στάθηκαν στόν ἀγώνα πολύτιμες.
Τό βαθύτερο νόημα καί ἡ οὐσία τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 εἶναι αὐτό πού βάλλεται κατ’ ἐξοχήν στίς μέρες μας καί ἀπειλεῖται ἀπό τήν λαίλαπα τοῦ σύγχρονου ἀφελληνισμοῦ. Γιατί τό Εἰκοσιένα δέν εἶναι ἕνας ἁπλός χιλιομετρικός λίθος στό δρόμο τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Εἶναι μιά ἀφετηρία, ἕνα ξεκίνημα, μιά ἐθνική παλιγγενεσία.
Ἕνας θεμελιώδης ὅρος δημιουργίας τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, πού μᾶς ζητεῖ νά τοῦ ἀφιερώσουμε τόσο τό συναίσθημα ὅσο καί τή γνώση μας. Γιά τόν σημερινό Ἕλληνα πρέπει νά στέκει τόσο ψηλά, ὥστε νά ἀγγίζει τή σφαίρα τοῦ μύθου. Νά γίνει θρύλος, ἐθνικό μνημεῖο, σύμβολο τῆς ἀγωνιστικῆς ἰδέας, πού συμπυκνώνει καί ἐκφράζει ὅλους μαζί τούς ἀγῶνες καί τά κλέη, ἀπό τότε πού ὑπάρχει συνείδηση ἑλληνική.
Ἀλλά τό Εἰκοσιένα δέν ἦταν μόνο ἡ μεγάλη πολεμική ἐποποιΐα, πού ξανάφερε, δειλή ἔστω καί ἀκρωτηριασμένη, τήν πρώτη ἑλληνική ἀνεξάρτητη παρουσία στό νεότερο πολιτικό χάρτη τῆς Εὐρώπης, παρά τίς ἀλχημεῖες τῆς διεθνοῦς διπλωματίας καί τούς μικροϋπολογισμούς καί τίς συμφεροντολογικές προκαταλήψεις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.
Ἦταν συγχρόνως καί τό ἱστορικό αἴτιο γιά ἕνα πλῆθος συνέπειες καί ἐπιδράσεις,
πού προσδιορίζουν ἀποφασιστικά τή σύσταση καί τή ζωή τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ. Ἦταν μιά μεγάλη ἑλληνική πράξη, πού σφράγισε τή μοίρα ὄχι μόνο τῶν δημιουργῶν της ἀλλά καί ὅλων τῶν ἐπιγόνων τους γιά πάντα.
Ἦταν ἀγώνας, πού ὄχι μόνο στηρίζεται στό ἱστορικό παρελθόν μας καί τό δικαιώνει, ἀλλά προβάλλεται καί στό παρόν καί στό μέλλον μας γιά νά τό ἐπηρεάσει βαθύτατα.
Τό Εἰκοσιένα συνδέει δυναμικά καί ὁλοκληρωμένα τόν Νέο Ἑλληνισμό μέ τό δοξασμένο ἱστορικό παρελθόν του.
Ἀποκαθιστᾶ, ἀναμφίβολα, κατά τρόπο ὁριστικό καί τελεσίδικο, τήν ἑλληνική ἱστορική συνέχεια. Μιά συνέχεια πού ἐξελίσσεται μέ ἀνάλογη λαμπρότητα καί ἡρωισμό μέ τόν Μακεδονικό Ἀγώνα τοῦ 1903-1904, τούς Βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1912-1913 καί τήν ἐποποιΐα τοῦ 1940-1.
Εἶναι ὁ προαιώνιος καί διαχρονικός πόθος τῶν Ἑλλήνων γιά ἐλευθερία καί ἐθνική ἀνεξαρτησία πού νικᾶ κάθε κατακτητή, ὑπερπηδᾶ κάθε ἐμπόδιο, παρακάμπτει κάθε ἀντιξοότητα, παραβλέπει στρατιωτικά καί ἀριθμητικά μεγέθη καί καταλήγει σέ νικηφόρα ἀποτελέσματα χάρη στήν θεόσδοτη ἀνδρειοσύνη τῆς ψυχῆς τῶν Ἑλλήνων. Τήν περιγράφει εὐφυέστατα καί χαρακτηριστικά ὁ Ἄγγελος Τερζάκης στήν Ἑλληνική Ἐποποιΐα τοῦ 1940-1941, ὅπου πολέμησε καί ὡς ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγός:
«...Δέν ἤξεραν (οἱ κατακτητές) πώς στή στεγνή καί ἀμάλαγη τούτη χώρα πού ἦρθαν, παράγεται ἀπό τά πανάρχαια χρόνια ἕνα ὀξύ πού λειώνει κάθε λῖπος, βάζει σέ σκληρή δοκιμασία κάθε στόμφο, κάθε κομπασμό καί ἀλαζονεία: Τό πνεῦμα τοῦ κριτικοῦ ἐλέγχου»
(Ἄγγελος Τερζάκης, Ἡ Ἑλληνική Ἐποποιΐα τοῦ 1940-1941).
Ἄς ξέρουν οἱ ἀρχιτέκτονες τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων, πού κρίνουν μόνο μέ τό μυαλό καί τά νούμερα, ὅτι
«ἡ τύχη μᾶς ἔχει πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὡς τώρα, ὅλα τά θεριά πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέ μποροῦνε. Τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά».
(Μακρυγιάννης)
«Μακάριος» λοιπόν «ὁ λαός ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν», ὅπως λέγει ὁ Ψαλμός (Ψαλμ. Πη΄ (πθ΄), 1-5).
Χαρά δηλαδή στό λαό πού ξέρει νά γιορτάζει τά μεγάλα γεγονότα τῆς Ἱστορίας του. Νά μεθᾶ ἡ ψυχή του ἀπό ἐθνική ὑπερηφάνεια. Νά κάνει ἆσμα καί παιᾶνα τούς ἡρωϊσμούς καί τίς θυσίες τῆς ψυχῆς του. Νά διδάσκει τήν ἀνδρεία καί τή φιλοπατρία τῶν προγόνων του καί νά φρονηματίζει τίς γενεές πού ἔρχονται. Ὁ λαός αὐτός δέν χάνεται ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς. Διότι ἔχει προορισμό στή ζωή καί ἔχει νά ἐπιτελέσει ἔργο στήν Ἱστορία. Ἔργο ὄχι πολεμικό, ὄχι ἔργο κατακτητικό, ἀλλά ἔργο εἰρηνικό καί ἐκπολιτιστικό, ἔργο «μεγάλης ἰδέας».
Ἔχουμε, λοιπόν, οἱ πάντες ὑποχρέωση νά τιμοῦμε καί νά σεβόμαστε τούς ἥρωές μας καί τήν Ἱστορία μας, ἀδιάσπαστη καί συνεχῆ διά μέσου τῶν αἰώνων, ὥστε νά ἐπιβιώσουμε ὡς Ἔθνος μέσα στήν χοάνη τῆς παγκοσμιοποιήσεως.
Ἐπιβάλλεται σθεναρή καί ἄκαμπτη ἀντίσταση σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί πρός κάθε κατεύθυνση.
Ἀντίσταση στόν ἀφελληνισμό καί στήν παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας, ἀντίσταση στήν περιθωριοποίηση καί τόν ὑποβιβασμό τῶν ἀρχῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος μας, ἀντίσταση στήν ποδηγέτηση καί τόν ἔλεγχο τῶν ἐπιλογῶν καί τῆς συνειδήσεώς μας, ἀντίσταση στούς σχεδιασμούς καί τίς ἐπιβολές τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καί τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἀντίσταση στήν νέα ἠλεκτρονική φυλακή μέσῳ τῆς κάρτας τοῦ πολίτη καί τῶν ὑπολοίπων ἠλεκτρονικῶν καρτῶν, τίς ὁποίες ἀρνούμεθα νά παραλάβουμε. Ἀντίσταση παντί σθένει καί πάσῃ δυνάμει.
Ἀντίσταση μέχρις ἐσχάτων.
Ἀντίσταση ὀργανωμένη καί ὄχι ἐπιφανειακή, πού θά στηρίζεται στόν προσωπικό μας ἁγιασμό καί τόν ἀναβαπτισμό μας, στά νάματα τῆς παραδόσεώς μας. Ἀντίσταση ὀργανωμένη σέ προσωπικό, οἰκογενειακό, ἐπαγγελματικό καί κοινωνικό ἐπίπεδο.
Ἄς κάνουμε τά σπίτια μας νέα κρυφά σχολειά κι ἄς γαλουχήσουμε τά παιδιά μας μέ τίς παραδόσεις τοῦ γένους μας ὑποκαθιστώντας ἐμεῖς τήν πλημμελή σχολική ἐκπαίδευση πού τούς παρέχεται. Νά προβάλουμε στά παιδιά μας τά πρότυπα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων μας, νά τούς ἐμπνεύσουμε τήν φιλοπατρία, νά τούς διδάξουμε σωστά τήν γλώσσα μας καί τήν ἱστορία μας.
Νά γίνουμε οἱ ἴδιοι φορεῖς καί μεταλαμπαδευτές αὐτῆς τῆς παραδόσεως μέ συνέπεια καί εὐσυνειδησία στόν χῶρο ἐργασίας μας, στόν κοινωνικό μας περίγυρο καί σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη εὐκαιρία μᾶς παρέχεται.
Νά δραστηριοποιηθοῦμε μαχητικά καί ἀγωνιστικά δίνοντας ἀνά πᾶσα στιγμή μαρτυρία ὀρθοδοξίας καί ἑλληνισμοῦ.
Νά καταστήσουμε σαφές σέ ὅλους αὐτούς πού κατεργάζονται τήν ὑπονόμευση τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος μας ὅτι θά μᾶς βροῦν ἀπέναντί τους ἀκλόνητους καί ἀμετακίνητους. Νά γνωρίζουν ὅτι ἡ νίκη, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων μας, θά εἶναι δική μας.
Ἄς μήν ξεχνᾶμε τό δίδαγμα πού μᾶς δίνει ἡ ἱστορία τοῦ Γένους μας,
μέ τά λόγια τοῦ ἐθνομάρτυρος Κυπριανοῦ, ἀρχιεπισκόπου Κύπρου (1756-1821), πού ἀπαντᾶ στόν Τοῦρκο Κιουτσούκ Μεχμέτ, ὁ ὁποῖος ἀπειλεῖ πώς θά ξεπαστρέψει ὅλους τούς Ρωμηούς ἀπό ὁλόκληρο τόν κόσμο, ἐκφρασμένο ποιητικά ἀπό τόν ἐθνικό ποιητή τῆς Κύπρου, Βασίλη Μιχαηλίδη, σέ ἐλεύθερη διασκευή:
«Κιουτσούκ Μεχμέτ:
—“ Ἐπίσκοπε, ἐγώ τήν γνώμη μου ποτέ δέν τήν ἀλλάζω,
κι ὅσα κι ἄν πεῖς, μή θαρρευτεῖς ὅτι θά σέ πιστέψω˙
ἔχω στό νοῦ μου, ἐπίσκοπε, νά σφάξω, νά κρεμάσω,
κι ἄν ἠμπορῶ ἀπ’ τούς Ρωμηούς τήν Κύπρο νά παστρέψω.
Κι ἀκόμα κι ἄν ἐμπόρεγα τόν κόσμο νά γυρίσω,
θέ νά σφάξω τούς Ρωμηούς, ψυχή νά μήν ἀφήσω”.
»Ἐπίσκοπος Κυπριανός:
—“ Ἡ Ρωμιοσύνη εἶν’ φυλή συνόκαιρη τοῦ κόσμου,
κανένας δέν ἐβρέθηκε γιά νά τήν ἐξαλείψει,
κανένας, γιατί σκέπει την ἀπ΄ τά ὕψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμιοσύνη θέ νά χαθεῖ, ὅταν ὁ κόσμος λείψει.
Σφάξε μας ὅλους κι ἄς γενεῖ τό αἷμα μας αὐλάκι,
Κάμε τόν κόσμο μακελλειό καί τούς Ρωμηούς σφαχτάρια,
μά γνώριζε πώς, σάν κοπεῖ ἡ λεύκα ἡ δροσερή,
τριγύρω της πετάγονται τριακόσια παρακλάδια.
Τό ἄροτρο ὀργώνοντας θαρρεῖ τή γῆ πώς τρώει,
μά τό ἴδιο πάντα τρώγεται, τό ἴδιο καταλυέται”.»
Ἡ Ρωμιοσύνη ἔν’ φυλή συνόκαιρη τοῦ κόσμου,
κανένας δέν εὑρέθηκεν γιά νά τήν ἰξηλείψη,
κανένας γιατί σκέπει την πού τ’ ἅψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμιοσύνη ἔν’ νά χαθῆ, ὄντας ὁ κόσμος λείψη.
(Βασίλης Μιχαηλίδης, Κύπρος)
ΘΑΛΕΙΑ
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 21, 2011 9:13 pm
Θέμα δημοσίευσης:
ΛIΓA ΛOΓIA ΓIA TOΝ
YMNO EIΣ THN ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ*
Eπιμέλεια: Kλεοπάτρα Kατακάλου
Από το ΡΕΣΑΛΤΟ: Τεύχο-5, Απρίλιος 2006
«Όλοι μας ξέρουμε σήμερις απ’όξω τους στίχους ή μερικούς στίχους του Ύμνου· τους συνηθίσαμε, τους συχνολέμε και καταντήσαμε ίσως να μη βλέπουμε το αληθινό θάμα πού είτανε να γίνουνε τέτοιοι στίχοι στην εποχή που τους έκαμε ο Σολωμός…..
Αλήθεια, κ ’είναι ν ’απορήσει ο λογισμός, όταν αιώνες κ’ αιώνες η ποίηση σωπαίνει στα στήθια ενός λαού, κι’ ακούγεται άξαφνα μια φωνή που ως και τα κύματα στο γιαλό, που, ως και τα φύλλα στο δάσος τα γεμίζει με κάποιον πρωτότρεμο αντίλαλο της χαρμοσύνης.»
ΨΥΧΑΡΗΣ
To Mάη του 1823 ο Δ. Σολωμός, αντικρύζοντας απ’ τη Ζάκυνθο το θρυλικό Μεσολόγγι, το άπαρτο αυτό κάστρο της λευτεριάς, να χαροπαλεύει σ’ ένα άνισο αγώνα με τους Τούρκους, συνέθεσε –μέσα σ’ ένα μήνα καθώς λέγεται- τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» σε ηλικία 25 ετών.
Δύο χρόνια αργότερα (1825)
ο «Ύμνος» τυπώθηκε με τη φροντίδα του Σπ. Τρικούπη στο πολιορκημένο από τον Ιμπραήμ Μεσολόγγι, στο τυπογραφείο του Δ. Μενεσθέως.
Μετά την πρώτη ενθουσιαστική κριτική
του Τρικούπη στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» αντίτυπα του «Ύμνου» μοιράστηκαν σ’ όλη την επαναστατημένη χώρα, στους άπορους δωρεάν και στους εύπορους «έναντι εκατό παράδων» για τις ανάγκες του νοσοκομείου Ναυπλίου.
Ο «Ύμνος» μελοποιήθηκε στα 1828-1830 (πρώτη μελοποίηση) από τον Κερκυραίο Νικόλαο Χαλκιόπουλο Μάντζαρο (1795-1872), που συνέδεσε έτσι για πάντα την καλλιτεχνική του ιδιοφυΐα με την αθάνατη δόξα του Σολωμού.
Ο Σολωμός του έλεγε χαρακτηριστικά:
«Όσο περισσότερο εμβαθύνω στην τέχνη σου, τόσο περισσότερο εμπνέομαι στην δική μου».
Σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του ο Μάντζαρος αφιερώθηκε ολόψυχα στη μουσική απόδοση του «Ύμνου», τον οποίο μελοποίησε συνολικά τρεις φορές.
Η μουσική που ψάλλομε σήμερα προέρχεται από την πρώτη μελοποίηση που τυπώθηκε στο Λονδίνο ένα χρόνο μετά το θάνατό του.
Συγκεκριμένα από τις δυο πρώτες στροφές με απλουστεύσεις. Η μελοποίηση αυτή έγινε για τετράφωνη ανδρική χορωδία με συνοδεία ορχήστρας, μικρά πρελούντια και ιντερμέτζα ανάμεσα στις διάφορες στροφές που αλλάζουν ρυθμούς.
Στα 1865 καθιερώθηκε ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» ως εθνικός και κατέχει μαζί με τη «Μασσαλιώτισσα» ξεχωριστή θέση ανάμεσα σ’ όλους τους υπόλοιπους εθνικούς ύμνους.
Ο Ύμνος αποτελείται από 158 στροφές και μπορεί να χωριστεί στις εξής ενότητες:
(Στρ. 1-16) Χαιρετισμός προς την ελευθερία που ανασταίνεται από τα ιερά κόκκαλα των Ελλήνων. Η άρνηση βοήθειας από τους ισχυρούς της Ευρώπης. Η οδύνη της ελληνικής ψυχής αλλά κι η απόφαση να οδηγήσει τη χώρα στην Ελευθερία.
...
Ναί· àλλά τώρα αντιπαλεύει
Κάθε τέκνο σου μέ ορμή,
Πού ακατάπαυστα γυρεύει
Ή τή νίκη ή τή θανή.
...
(Στρ.17-34) Η εξάπλωση της επανάστασης, η συμπάθεια ορισμένων χωρών κι η εχθρότητα των ευρωπαίων ηγεμόνων.
Η τιτανική μορφή της Ελευθερίας παρομοιάζεται σαν το θεριό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
...
Τρέχει, τρέχει όλα τά δάση,
Τά λαγκάδια, τά βουνά,
Καί όπου φθάση, όπου περάση,
Φρίκη, θάνατος, ερμιά·
...
(Στρ. 35-74) Η πολιορκία της Τριπολιτσάς κι ο αφανισμός των Τούρκων.
Στροφές ασύγκριτες σε δύναμη σύλληψης και φαντασίας που δημιουργούν ατμόσφαιρα «δαντική» και προκαλούν σύγκρυο στη ψυχή.
...
Σάν ποτάμι τό αίμα εγίνη
Καί κυλάει στή λαγκαδιά,
Καί τό αθώο χόρτο πίνει
Αίμα αντίς γιά τή δροσιά.
...
(Στρ. 75-87) Η μάχη της Κορίνθου και η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια.. Η ψυχή του Ποιητή οραματίζεται μέσα σε μια άφταστη λυρική μεταρσίωση τον καινούργιο κόσμο που ξεπροβάλλει, καρπό των αγώνων της Ελευθερίας.
...
H ψυχή μου αναγαλλιάζει
Πώς ο κόρφος καθεμιάς
Γλυκοβύζαστο ετοιμάζει
Γάλα ανδρείας καί ελευθεριάς.
...
(Στρ. 88-122) Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγιού ανήμερα των Χριστουγέννων, όπου Θρησκεία κι Ελευθερία με ιδιαίτερο ψυχικό δεσμό ενώνονται στον ιερό σκοπό τους.
...
Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός·
Φώς τό χέρι, φώς τό πόδι,
Κι όλα γύρω σου είναι φώς.
...
(Στρ. 123-138)
Τα κατορθώματα των Ελλήνων στη θάλασσα κι η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδος. Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ κι η συναισθηματική απήχηση που είχε στη ψυχή των Ελλήνων. Η κατάρα σε θαυμάσια ποιητική σύλληψη υψώνεται με δέος σ’ όλο το σύμπαν.
...
Τήν ακούω, βροντάει, δέν παύει
Εις τό πέλαγο, εις τή γή,
Καί μουγκρίζοντας ανάβει
Τήν αίώνιαν αστραπή.
...
(Στρ. 138-158) Eπίλογος…
Πικρή κριτική κατά των ευρωπαίων ηγεμόνων που στέκονταν εμπόδιο στην απελευθέρωση της Ελλάδας. ΄Εκκληση της θεάς Ελευθερίας στους αγωνιστές να κατανικήσουν τη διχόνοια που ζητάει να μαδήσει όλες τις δάφνες της νίκης τους.
...
H Διχόνοια πού βαστάει
Eνα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει,
Πάρ’ το, λέγοντας, καί σύ.
...
...
Στό αίμα αυτό πού δέν πονείτε
Γιά πατρίδα, γιά θρησκειά,
Σας ορκίζω àγκαλιασθήτε
Σάν αδέλφια γκαρδιακά.
...
Θερμός υπερασπιστής της γλώσσας του λαού ο Σολωμός προσπάθησε σ’ όλο του το έργο ν’ ανυψώσει και να επιβάλει τη λαϊκή γλώσσα ως πνευματικό όργανο του ΄Εθνους:
«Μήγαρις έχω άλλα στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;».
(Φράση από το «Διάλογο»). Κι όπως χαρακτηριστικά είπε ο Πολυλάς
«έκαμε αληθινή αποκάλυψη αγνώστων δυνάμεων της γλώσσας».
Ο «΄Υμνος» μεταφράστηκε σ’ όλη την Ευρώπη και ξεσήκωσε παγκόσμια τον ενθουσιασμό των φωτισμένων πνευμάτων όπως Β. Ουγκώ, Γκαίτε, Λαμαρτίνου, Πούσκιν. Παρ’ όλο το ελληνικό του περιεχόμενο ανταποκρινόταν και σ’ αυτή την ευρωπαϊκή αστική συνείδηση. Ο Σολωμός θεωρήθηκε σαν ένας γκρεμιστής των αρχών της Ιεράς Συμμαχίας και συνεχιστής της Γαλλικής Επανάστασης στην ποίηση.
Για τις τυχόν ατέλειες που έχουν εκφραστεί για τον «΄Υμνο» θα παραπέμψουμε στα ίδια τα λόγια του Ποιητή:
«Διδάσκαλε, πίστευσέ με, η αρμονία του στίχου δεν είναι πράγμα όλο μηχανικό, αλλά είναι ξεχείλισμα της ψυχής».
Αυτό το ξεχείλισμα ψυχής είναι και το μυστικό της αθανασίας του. Κι όσο ξεμακραίνουμε απ’ αυτή τη Γιγαντομαχία, τόσο γίνεται πιο αισθητό ότι οι αγωνιστές θεμελίωσαν ένα λεύτερο παρόν κι ο Σολωμός με τον «΄Υμνο» του ξυπνά τη λευτεριά στη ψυχή των Ελλήνων.
* Από τις παραδόσεις του αειμνήστου φιλολόγου,
καθηγητού μέσης εκπαίδευσης, Αλέκου Παπαγεωργίου
ΡΕΣΑΛΤΟ
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 21, 2011 6:42 am
Θέμα δημοσίευσης:
Η παραχάραξη της Ιστορίας: Στρατηγική επιλογή της Νέας Τάξης
Η ομιλία του Θύμιου Παπανικολάου , στην εκδήλωση για το 1821 που διοργάνωσαν οι Ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου (20 Μαρτίου 2011 - Δημαρχείο Αμαρουσίου)
Μία από τις στρατηγικές επιλογές του διεθνούς κεφαλαίου και των μηχανισμών του (Νέα Τάξη) είναι η παραχάραξη της Ιστορίας της ανθρωπότητας, των εθνών και της αγωνιστικής μνήμης των λαών.
Στη χώρα μας η υλοποίηση αυτής της μακάβριας στρατηγικής έχει εκδηλωθεί πολυεδρικά και πολυκέφαλα:
Το έκτρωμα του σχολικού βιβλίου της ιστορίας της κυρίας Ρεπούση, οι δήθεν «ιστορικές» τεκμηριώσεις των επιδοτούμενων «μοντέρνων ιστορικών», η τετράτομη φιλοτουρκική ιστορία των Βαλκανίων, η χρηματοδοτούμενη από τον Σόρος, οι δόλιες «πρακτικές» του υπουργείoυ της κυρίας Διαμαντοπούλου (Θάλεια Δραγώνα, σχολικά συγγράμματα κ.λπ).
Σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε και η δόλια, αλλά και χυδαία πρακτική των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος.
Μια «πρακτική» που αποστειρώνει κάθε ιστορικό χυμό και επαναδιατυπώνει την Ιστορία σύμφωνα με τις απαιτήσεις των διεθνών ελίτ του χρήματος, χρησιμοποιώντας όλα τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού…
Η νεοταξική αυτή στρατηγική
της παραχάραξης της ιστορίας δεν περιορίζεται μόνο στην ιστορική συγκρότηση των εθνών-κρατών και των μεγάλων εθνικών Επαναστάσεων.
Είναι ΓΕΝΙΚΗ:
Αγκαλιάζει και όλον τον 20ο αιώνα, όλες τις αγωνιστικές μνήμες και τα ιστορικά γεγονότα των μεγάλων λαϊκών αγώνων.
Δηλαδή, η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από την ιστορία και από τις συνειδήσεις των λαών κάθε αγωνιστική μνήμη και κάθε ιστορικό γεγονός που αμφισβήτησε το σύστημά της και ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ στις εξουσίες του κεφαλαίου.
Η ΕΕ των «αρπακτικών» και οι μηχανισμοί της,
η νέα μορφή του ολοκληρωτισμού και του φασισμού, προωθεί το ξαναγράψιμο της ιστορίας και την προσαρμογή της στις νέες ανάγκες των νεοταξικών συμφερόντων και σχεδιασμών.
Εκθέσεις της Κομισιόν
καταγράφουν την «πρόοδο» των κρατών - μελών στη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και υποδεικνύουν την επιτάχυνση των σχετικών μέτρων συκοφάντησης των λαϊκών αγώνων.
Υποδεικνύουν δηλαδή το συντονισμό της αναδιατύπωσης της Ιστορίας και τη συκοφάντηση κάθε ιστορικής παρακαταθήκης που άφησαν τα λαϊκά κινήματα.
Επιστέγασμα αποτέλεσε η Διάσκεψη της Πράγας το 2008,
στην οποία κωδικοποιήθηκε σε ένα κείμενο - μπούσουλας η κατεύθυνση της παραχάραξης της Ιστορίας. Αυτό το κείμενο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την αναμόρφωση των σχολικών βιβλίων, την απαγόρευση των αγωνιστικών λαϊκών συμβόλων, την κατάρτιση νομοθεσίας για την ποινικοποίηση ορισμένων ιδεών.
Σε αυτό το πλαίσιο,
πέρσι την άνοιξη, συγκροτήθηκε η ομάδα υπό τον τίτλο
«Συμφιλίωση των ευρωπαϊκών ιστοριών»
με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών και με στόχο την καθιέρωση του βήματος
«Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης»!!!
Στη βάση αυτή της «Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης» δρομολογείται η αναδιατύπωση της Ιστορίας.
Πρόκειται όπως καταλαβαίνουμε για μια χυδαία αναδιατύπωση της Ιστορίας.
Και Φυσικά,
αυτή η χυδαία αναδιατύπωση της Ιστορίας από τις μαφίες του χρήματος, χρηματοδοτείται απλόχερα…
Έτσι και η Επανάσταση του 1821 γίνεται από τα όργανα του χρήματος «τρομοκρατία» και οι Επαναστάτες «σφαγείς»!!!
Έτσι και το ποίημα του Σολωμού «Ύμνος στην Ελευθερία»,
αυτός ο Ύμνος που μεταφράστηκε σε όλη την Ευρώπη και ξεσήκωσε παγκόσμια τον ενθουσιασμό των φωτισμένων πνευμάτων όπως του Βίκτωρα Ουγκώ, του Γκαίτε, του Λαμαρτίνου, του Πούσκιν, χαρακτηρίστηκε από κάποιους νεοταξίτες «μαϊντανούς» ποίημα «βίας» και «τρομοκρατίας»!!!
ΓΙΑ ΟΛΑ αυτά χρηματοδοτούνται απλόχερα και οι ποικίλες «εστίες» των πολύχρωμων «νέων ιστορικών», αυτών των ατόφιων λακέδων και γενίτσαρων…
Υπάρχουν και οι υψηλοί χορηγοί και σπόνσορες τύπου Σόρος, οι οποίοι «αγωνιούν» και «μοχθούν» για την «ιστορική αλήθεια»!!!
Μέσα σε αυτά τα πακέτα του χρήματος
για το σβήσιμο και ξαναγράψιμο της ιστορίας και τη συκοφάντηση της αγωνιστικής Μνήμης, υπάρχουν και τα ΜΜΕ που αποτελούν κι αυτά τους Χορηγούς και τις βιομηχανίες της νεοταξικής προπαγάνδας. Και μάλιστα τους χορηγούς εκείνους που «αρπάζουν» και τη μερίδα του λέοντος.
Ο Αλαφούζος και οι έμμισθοι «κομπάρσοι» του (τύπου Βερέμη, Τατσόπουλου και CIA) αποτελούν μία από τις πιο μοχθηρές γκριμάτσες της πλαστογράφησης της εθνικής μας ιστορίας.
Η Επανάσταση του ’21 υπό διωγμό
Η επανάσταση του 1821, εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο της νεοταξικής «επιχείρησης».
Ωστόσο ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα στην Ιστορία του ανθρώπου είναι το ΄21!
Έχει γραφεί ότι «Ποτέ τόσο πολύ λίγοι δεν κάμανε για τόσο πολλούς τόσα πολλά» όσα οι Έλληνες.
Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα,
όπως μας λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης,
«πρέπει να σκύψει πάνω σ’ εκείνα τα κείμενα που προετοίμασαν το ξεσηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών –του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και άλλων.
Δύο ήταν τα Εικοσιένα:
Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων…».
Ωστόσο η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21, που είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση.
Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα
που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του.
Αυτές τις φλογερές μνήμες τρέμουν σήμερα αυτοί που θέλουν τους λαούς ναρκωμένους και υπόδουλους. Γι αυτό θέλουν να αποδομήσουν το «θρύλο» και τα σύμβολα της Επανάστασης του ’21.
Εξατμίζουν τους χυμούς της, εξανεμίζουν το «πάθος και το λογικό» της, αδειάζουν το περιεχόμενό της, καταλύουν την ιστορική «ψυχή» της: καταλύουν κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή βάθους πέρα από τη «γεωγραφία του χρόνου». Μετατρέπουν το ‘21 σε ένα ξενέρωτο παραμύθι θεμελιωμένο πάνω στα άκαμπτα και ακίνητα ιδεολογήματα της «Νέας Εποχής».
Κάποιοι δήθεν «νέοι ιστορικοί»
δεν αρκούνται μόνο στην «απομυθοποίηση» της Επανάστασης του ‘21 αλλά προχωρούν ακόμα παραπέρα: χαρακτηρίζουν τους επαναστάτες ως τρομοκράτες. Χρησιμοποιούν δηλαδή τους όρους της αμερικάνικης αυτοκρατορίας…
Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό.
Γιατί είναι ραγιαδισμός όταν όχι μόνο επικαλύπτεις, αλλά επιχειρείς και να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ’21:
Ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται, αλλά κατακτάται με αγώνες και αίμα.
«Ελευθερία ή θάνατος».
Αυτό είναι το μήνυμα του ΄21, που βελονιάζει και πυροδοτεί και σήμερα τη λαϊκή «ψυχή». Μήνυμα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και αποτυπωμένο βαθιά στη συνείδηση του Έλληνα.
Τη λευτεριά τους οι αγωνιστές του ’21 έπρεπε μονάχοι τους να την κερδίσουν. Και την κέρδισαν. Έχυσαν ποτάμια αίμα. Γυμνοί, πεινασμένοι, προδομένοι τόσες φορές από τους κοτζαμπάσηδες και τους πολιτικάντηδες, υπέμειναν τα πάντα, έχοντας πάρει την υπέρτατη απόφαση:
λευτεριά ή θάνατος. Και αυτή η απόφαση πουθενά αλλού δεν βρήκε τόσο υψηλή και ηρωική έκφραση, όσο στην έξοδο του Μεσολογγίου και στο χορό του Ζαλόγγου.
Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει τέτοια έπη από τη λαϊκή συνείδηση.
Τα τεχνάσματα της εξαπάτησης
Θα αναφερθούμε τώρα περιληπτικά στα βασικά τεχνάσματα εξαπάτησης της νεοταξικής στρατηγικής γύρω από την αποδόμηση της ιστορίας.
Το βασικό τέχνασμα είναι η σοφιστεία του «εθνικισμού – αντιεθνικισμού».
Ας θυμηθούμε το τι έγινε με το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Από την αρχή
επιχειρήθηκε να ενταχθεί η Κριτική εναντίον του εκτρωματικού αυτού βιβλίου, στο απλοϊκό σχήμα αντιπαράθεσης ανάμεσα στον «εθνικισμό» και «αντιεθνικισμό».
Δηλαδή, η Κριτική «φυλακίστηκε» μέσα στην ιδεολογική άλγεβρα της Νέας Τάξης.
Μια άλγεβρα που οτιδήποτε αντιτίθεται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης το βαπτίζει «εθνικισμό», «ρατσισμό» κ.λπ και το αντιπαραθέτει, μηχανικά και απόλυτα, στην «πρόοδο», την οποία βαπτίζει «αντιεθνικισμό», «αντιρατσισμό», «πολυπολιτισμικότητα» κ.λπ.
Σήμερα ο κ. Καστανίδης
προωθεί και νομοσχέδιο που θα ποινικοποιεί αυτό το νεοταξικό ιδεολόγημα του «ρατσισμού» (αλλά αυτό είναι άλλο σοβαρό ζήτημα για συζήτηση).
Από την αρχή, λοιπόν,
οι ιδεολογικές ύαινες του καθεστώτος (τα ΜΜΕ, οι οικότροφοι του κράτους δήθεν «διανοούμενοι» και οι πάσης φύσεως επιδοτούμενοι λακέδες), επεδίωξαν να αφανίσουν την επιστημονική ιστορική σκέψη η οποία αποσάθρωνε και γελοιοποιούσε το κατάπτυστα βιβλίο της Ρεπούση.
Από την αρχή λοιπόν υιοθετήθηκε το απλουστευτικό και άκρως αντι-επιστημονικό σχήμα του «εθνικισμού» και του «αντιεθνικισμού».
Έτσι το όλο ζήτημα προβλήθηκε
σαν μια διαμάχη της Εκκλησίας με το βιβλίο, σαν μια διαμάχη των αντιδραστικών, «εθνικιστικών» καταλοίπων με το βιβλίο και όχι σαν μια γενική απόρριψη του βιβλίου από την επιστημονική, ιστορική, κοινωνική και πολιτική σκέψη και από το σύνολο της κοινωνίας.
Πάνω σε αυτό το νεοταξικό, δόλιο τέχνασμα της τυπικής μονοχρωμίας (εθνικού-αντεθνικού),
που λειτουργεί σαν προκρούστεια κλίνη, τοποθετούνται τα πάντα και οργανώνονται όλες οι αντιπαραθέσεις από τους μηχανισμούς του κράτους και τους εγκάθετους υπαλλήλους του.
Και η επιλογή των ομιλητών στα ΜΜΕ γίνεται στη βάση αυτού του τεχνάσματος εξαπάτησης.
Έτσι οι μόνοι που προβάλλονται είναι οι πατριδοκάπηλοι πολιτικάντηδες ή κάποιοι «γραφικοί», σε αντιπαράθεση με τους γνωστούς «αριστερούς» μαϊντανούς των ΜΜΕ.
Έτσι, το κοινωνικά και πολιτικά απειροελάχιστο,
το μεγεθύνουν σε «εθνικιστική απειλή» και το εμφανίζουν σαν κεντρικό πολιτικό μέγεθος που τάχα συνθέτει το σύνολο των κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων της ελληνικής κοινωνίας.
Με αυτό το τέχνασμα επιχειρήθηκε να επικαλυφτεί η ουσία της κριτικής εναντίον του βιβλίου της ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού και ταυτόχρονα να αφανιστεί η επιστημονική ιστορική μέθοδος, καθώς και να αφυδατωθούν πλήρως τα ιστορικά γεγονότα και οι ιστορικές μαρτυρίες.
Ένα άλλο δόλιο τέχνασμα είναι οι λεγόμενοι «εθνικιστικοί μύθοι».
Ωστόσο κι αυτοί οι λεγόμενοι εθνικιστικοί μύθοι μπορούν να αναλυθούν και να κριθούν στη βάση της ιστορικής διαλεκτικής και όχι στη βάση μιας άλγεβρας λέξεων. Και στη βάση αυτής της ιστορικής διαλεκτικής θα δούμε ότι αυτοί οι λεγόμενοι «εθνικιστικοί μύθοι» δεν είναι μύθοι, αλλά στοιχεία του αγωνιστικού, λαϊκού, ιστορικού γίγνεσθαι, στοιχεία δηλαδή κοινωνικής συνείδησης που έδρασαν.
Και κάτι που δρα δεν είναι μύθος…
Να δούμε τώρα ποιοι είναι οι σημερινοί μύθοι
Οι επιδοτούμενοι,
σημερινοί «ιστορικοί» και οι ιδεολογικοί ιπποκόμοι του νέου αυτοκρατορικού Μεσαίωνα είναι αυτοί που κατασκευάζουν κυριολεκτικά τους νέους μύθους, στο όνομα δήθεν των «εθνικιστικών μύθων».
Και μιλάω για δήθεν «εθνικιστικούς μύθους»
γιατί πουθενά δεν μας καταγράφουν συγκεκριμένα αυτούς τους μύθους. Σπερμολογούν δημαγωγικά πάνω σε επιλεγμένες ιδεοληψίες, γιατί αν ξεδιπλώσουν τη σκέψη τους θα φτάσουν στο θατσερικό μεταμοντερνισμό, δηλαδή στο κεντρικό μύθο της Νέας Τάξης:
ότι τα ίδια τα έθνη είναι ιδεολογική κατασκευή, δηλαδή μύθος!
Αυτό, βεβαίως,
ενώ το γράφουν δεν το διατυπώνουν ανοικτά οι ιπποκόμοι του θατσερικού μεταμοντερνισμού, διότι δεν μπορεί να «χωνευτεί» ακόμα από την ελληνική κοινωνία.
Δεν μπορεί η ελληνική κοινωνία να δεχτεί
ένα τέτοιο κραυγαλέο μύθο, δηλαδή ότι το ελληνικό έθνος είναι μια ιδεολογική επινόηση. Γι’ αυτό οι ιδεολογικοί λακέδες περιστρέφονται γενικά γύρω από κλισέ σφετερισμού της ιστορίας μας από πατριδοκάπηλους, προκαλώντας έτσι τα υγιή λαϊκά σύνδρομα.
Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «εθνικιστικοί μύθοι»;
Μήπως ο ηρωισμός, ο Διάκος, ο Παπαφλέσσας, το Μεσολόγγι, ο χορός του Ζαλόγγου, η βαρβαρότητα των Τούρκων δυναστών, το παιδομάζωμα και λοιπά και λοιπά. Αν τους «ξύσει» κανείς όλους αυτούς τους λακέδες θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά και πολλά άλλα τα θεωρούν «εθνικιστικούς μύθους».
Όλη η ποίηση της επανάστασης, η λαογραφική επιστήμη, οι προφορικές παραδόσεις και τα άφθονα ιστορικά στοιχεία είναι για όλους αυτούς, μύθοι.
Ήταν βλέπετε αυτοί εκεί με μια κάμερα ή ένα μαγνητοφωνάκι και κατέγραφαν την «αντικειμενική» αλήθεια…
Μύθοι είναι οι δικές τους αντιμυθολογικές κατασκευές.
Φαίνεται ότι οι ηρωικοί εργατικοί αγώνες, το ΕΑΜ, το Πολυτεχνείο, η Γαλλική Επανάσταση, η Ρωσική Επανάσταση, οι λαϊκές επαναστάσεις γενικά και πολλά άλλα που έχουν εξαφανιστεί παντελώς από τις νέες αυτές «ιστορίες» τους, ήταν μύθοι.
Έτσι, οι ταλαίπωροι, εναγωνίως επιδίωκαν, μέχρι σήμερα να πιαστούν από το «Κρυφό Σχολειό».
Βεβαίως
οι επιδοτούμενοι του Σκάι ανακάλυψαν (δηλαδή κατασκεύασαν) και άλλους «μύθους». Θα το εξετάσουμε παρακάτω.
Αλλά, ας πούμε δύο λόγια για το Κρυφό Σχολειό»:
Κι αυτός ο θρύλος δεν είναι μύθος. Έχει καταγραφεί στην προφορική και γραπτή παράδοση, στην Τέχνη, αλλά και σε ιστορικά στοιχεία. Μήπως θέλανε θεσμοθετημένα «κρυφά σχολειά» κάτω από την τουρκοκρατία; Ή μήπως δεν γνωρίζουν ότι κάτω από απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα και στη νεότερη ιστορία μας έχουμε μορφές «κρυφών σχολειών»;
Οι κρυφές συναθροίσεις κάτω από δικτατορικά καθεστώτα,
μια μορφή κρυφού σχολείου δεν είναι; Η ιστορία των λαϊκών αγώνων και η πρόσφατη αγωνιστική αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών είναι γεμάτη από «κρυφά σχολεία».
Είναι άπειρες οι ιστορικές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και τη λειτουργία των «Κρυφών Σχολειών».
Θα προβούμε όμως σε μια διευκρίνιση: Τα «Κρυφά Σχολειά» είχαν δύο μορφές.
Υπήρχαν τα «Κρυφά Σχολειά» σε κρυφούς χώρους και «Κρυφά Σχολειά» σε κρυφό περιεχόμενο και κρυφή διδασκαλία.
Δηλαδή μέσα στα Σχολεία που υπήρχαν κάτω από την επιτήρηση των Τούρκων, υπήρχε παράλληλα και κρυφή διδασκαλία, δηλαδή «μυστική» και «παράνομη», όπως θα λέγαμε σήμερα.
Γιατί, όμως τέτοιο μένος εναντίον των «κρυφών σχολειών»; Δύο είναι οι λόγοι.
Ο πρώτος.
Τα «κρυφά σχολειά» αναδεικνύουν τον αγωνιστικό και πρωτεύοντα ρόλο της Ορθοδοξίας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ιδεολογικός.
Τα κρυφά σχολεία παραπέμπουν στη δημιουργία κυττάρων αντίστασης στο σημερινό απολυταρχικό καθεστώς της Νέας Τάξης.
Την αυτό-μόρφωση και την αυτό-οργάνωση των ανθρώπων την τρέμουν. Τρέμουν τα σύγχρονα «Κρυφά Σχολειά» που ο νέος Μεσαίωνας της Νέας Τάξης θα γεννήσει…
Βεβαίως οι ιστορικές μαρτυρίες για τα Κρυφά Σχολειά είναι άπειρες και αναμφισβήτητες.
Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Και εδώ περνάμε πλέον, σε ένα άλλο κομβικό ζήτημα της εθνικής μας ιστορίας:
Στον αγωνιστικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία αποτελεί και τον πνευματικό κορμό συγκρότησης της εθνικής μας υπόστασης και συνείδησης.
Η νεοταξική αναδιατύπωση της ιστορίας μας, δηλαδή η παραχάραξή της, δεν θα μπορούσε να μην στρέψει τα δόλια πυρά της και εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία αποτελεί τον «εθνικό ιστό» της Επανάστασης του 1821.
Να, γιατί η Ορθοδοξία αποτελεί το στρατηγικό στόχο της Νέας Τάξης και κτυπιέται τόσο λυσσαλέα, τόσο ύπουλα και πολυμέτωπα…
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πρωτοστάτησε μόνο στης Επανάσταση του ’21, δεν αποτέλεσε μόνο τον πνευματικό, αγωνιστικό άξονα της Επανάστασης, αλλά ήταν αυτή που διατήρησε και διέσωσε τη συνέχεια της εθνικής συνείδησης και την υπόσταση του ελληνισμού.
Αυτό το καταγράφουν όλοι οι σοβαροί ιστορικοί και ερευνητές των ιστορικών γεγονότων.
Θα αναφέρω λίγα μόνο λόγια από ένα μεγάλο σύγχρονο ιστορικό, υπεράνω κάθε «μεροληπτικής» υποψίας.
Το μαρξιστή Νίκο Σβορώνο
Γράφει στο βιβλίο του: «Το Ελληνικό έθνος - Γένεση και διαμόρφωση του νέου Ελληνισμού»:
«Οι αξιόλογες προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της, οι αγώνες της για τη διαφύλαξη της Χριστιανικής πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για την διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Οι Νεομάρτυρες, συχνό φαινόμενο της εποχής, που δέχονται τον μαρτυρικό θάνατο για την Χριστιανική πίστη, είναι συγχρόνως και οι πρώτοι εθνικοί ήρωες του νέου Ελληνισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται επικεφαλής έτσι, των δυνάμεων που οργανώνουν την άμυνα του Ελληνισμού και εξασφαλίζουν την διατήρησή του μέσα στις δύσκολες συνθήκες της κατάκτησης και συνδέεται άρρηκτα με το έθνος.»
Διαβάζουμε ακόμα στο βιβλίο του: «Επισκόπηση της νεοελληνικής Ιστορίας»:
«…Η εκκλησία, όταν πέρασε το πρώτο χτύπημα της κατάκτησης, θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων. Παρά τις διαμάχες ανάμεσα στο Πατριαρχείο και στην κάστα των αρχόντων της Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία παραμένει σε όλη την περίοδο απ’ το ιε΄ ως ιζ΄ αι., η κατευθυντήρια δύναμη του Έθνους, Επικεφαλής της εθνικής αντίστασης σε όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, συμμετέχοντας σ’όλες τις εξεγέρσεις ακόμα και διευθύνοντάς τες (έχει να δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, που είναι σύγχρονα και ήρωες της χριστιανικής πίστης και της εθνικής αντίστασης), ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή.
Ήδη ο πρώτος Πατριάρχης Γεννάδιος ιδρύει Πατριαρχική Σχολή που αναδιοργανώθηκε αργότερα. Κι άλλοι πατριάρχες ακολούθησαν το παράδειγμά του. Το ουσιαστικό πρόβλημα που απασχολεί όλη την ελληνική σκέψη αυτή τη στιγμή είναι η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, που συγχέεται περισσότερο από ποτέ με την εθνική ιδέα και που την απειλούν από τη μια το Ισλάμ κι από την άλλη η καθολική προπαγάνδα…».
Πιστεύω
ότι και μόνο αυτή η ιστορική τοποθέτηση του Σβορώνου κονιορτοποιεί τους νέους μύθους των επιδοτούμενων λακέδων.
Αναδεικνύει επίσης τους λόγους που η Νέα Τάξη έχει στο κέντρο της επίθεσής της την Ορθόδοξη Εκκλησία…
Ο «μύθος» της Αγίας Λαύρας
Τώρα θα πούμε δύο λόγια για την πλαστογραφική αυθάδεια του τηλεοπτικού σταθμού, Σκάι.
Το πιο αποκαλυπτικό του ψεύδος που κατασκευάστηκε και αυτό για να κτυπήσει την Ορθοδοξία είναι ο δήθεν «Μύθος» της Αγίας Λαύρας.
Οι φωστήρες του Σκάι
εδώ ισοπεδώνουν κυριολεκτικά τα ιστορικά γεγονότα και τις μαρτυρίες αυτόπτων.
Αυτοί οι «μοντέρνοι» ιστορικοί μας
θεωρούν ότι η ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στην Αγία Λαύρα είναι ένας εκ των υστέρων κατασκευασμένος μύθος για να συνδεθεί η Εκκλησία με την Επανάσταση και να θεωρηθεί θεόπνευστη.
Το ψεύδος τους αυτό το υποστηρίζουν με τόσο φανατισμό ώστε να περιφρονούν βάναυσα την ιστορική, επιστημονική έρευνα.
Επιχειρούν να μας πείσουν
ότι το «μύθο» αυτό τον κατασκεύασε η Εκκλησία, στηριγμένη πάνω σε μια αφήγηση του Γάλλου περιηγητή Φρανσουά Πουκεβίλ.
Βεβαίως
αυτός ο Γάλλος ήταν πρέσβης και όχι Ορθόδοξος για να διέπεται από προκατάληψη υπέρ της Εκκλησίας.
Το σπουδαιότερο:
Αυτός ο Γάλλος Πρέσβης ήταν αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, ο οποίος μάλιστα εξέδωσε τετράτομο έργο σχετικά με την ιστορία της Επανάστασης, έργο με το οποίο έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Ψεύδεται λοιπόν, ο Γάλλος πρέσβης, ο ιστορικός και ακαδημαϊκός και λένε την αλήθεια τα επιδοτούμενα Μορμολύκεια των «μοντέρνων» ιστορικών του Σκάι.
Γιατί, όμως, διαψεύδουν τον Πουκεβίλ;
Ο Λόγος είναι απλός: Δεν επιβεβαιώνει μόνο το ιστορικό γεγονός της Αγίας Λαύρας, αλλά δημοσιεύει και ΟΛΟΚΛΗΡΗ την ομιλία του Παλαιών Πατρών Γερμανού.
Φυσικά είναι άπειρα τα ιστορικά κείμενα που επιβεβαιώνουν την Αγία Λαύρα.
Ενδεικτικά αναφέρω:
Την ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Σπυρίδωνος Τρικούπη, και την «Διήγηση Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από το 1770 έως το 1836» του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Αλλά και ο ξένος Τύπος της εποχής επιβεβαιώνει την Αγία Λαύρα.
Π.χ., η Γαλλική εφημερίδα «Συνταγματική» (Le Constitutionnel)
Επιβεβαιώνει τον Ιούνιο του 1821 τα γεγονότα της Αγίας Λαύρας και δημοσιεύει περίληψη της ομιλίας του Π.Π. Γερμανού.
Το ίδιο γεγονός δημοσιεύεται στην εφημερίδα Times του Λονδίνου και πάλι το καλοκαίρι του 1821.
Επίσης είναι ιστορικά πασίγνωστο ότι η επιλογή της 25ης Μαρτίου ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης
είχε προτιμηθεί από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη πολύ πριν, ήδη από το 1820, ακριβώς βεβαίως γιατί συνέπιπτε με τη γιορτή του Ευαγγελισμού και ήθελε να δοθεί μια συμβολική πολιτική λύτρωση, ένας ευαγγελισμός της πολιτικής λύτρωσης.
Είναι τέτοια η λύσσα και ο φανατισμός αυτών των «μοντέρνων ιστορικών» κατά της Εκκλησίας που εξαφανίζουν και ένα άλλο σπουδαίο γεγονός:
Ότι η Εκκλησία είχε ήδη ευλογήσει την έναρξη της Επανάστασης σχεδόν ένα μήνα προτού ξεσπάσει (26/2/1821) στο Ιάσιο όπου ο μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν έζωσε τον Υψηλάντη με το ξίφος του.
Με χονδροειδείς λοιπόν πλαστογραφίες και κυνικές ψευδολογίες επιχειρούν να σβήσουν την ιστορία μας και να συκοφαντήσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία…
Οι ποιητές του ‘21
Τέλος, θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μην αναφερθούμε και σε κάποιες φωτεινές διάνοιες οι οποίες κατέγραψαν μέσα από το πνευματικό τους έργο την ιστορία του ’21.
Οι αποδομητές της ιστορίας μας θα σβήσουν και αυτούς τους μύστες;
Το ΄21 έγινε από την πρώτη στιγμή,
σύμβολο που γύρω από αυτό δόθηκε η μάχη ανάμεσα στις προοδευτικές και αντιδραστικές δυνάμεις του κόσμου.
Ο Δημήτρης Φωτιάδης γράφει χαρακτηριστικά:
«Συχνά άκουγε τότε κανείς στη Γαλλία τούτη εδώ την ερώτηση:
- Είσαστε Τούρκος;
- Είσαστε Έλληνας;
«Τούρκοι» ήταν οι αντιδραστικοί, που διάβαζαν τις συντηρητικές εφημερίδες, κι «Έλληνες» οι προοδευτικοί, που παρακολουθούσαν τις εφημερίδες με ριζοσπαστικές τάσεις».
Στη μάχη αυτή,
ανάμεσα στις αντιδραστικές και προοδευτικές δυνάμεις, που δινόταν τότε στην Ευρώπη με επίκεντρο την ελληνική επανάσταση, οι πιο φωτεινές διάνοιες υποστήριζαν τον αγώνα μας. Τα κείμενα είναι άφθονα. Θα μνημονεύσουμε ελάχιστα από αυτά.
Ο Μπάιρον ήταν ο πρώτος από τους ξένους, που έριξε το εγερτήριο σάλπισμα για τον ξεσηκωμό του λαού μας:
Απ΄ τους άπιστους Φράγκους λευτεριά μη ζητάτε!
Εκεί ζουν ηγεμόνες που πουλούν και αγοράζουν.
Με δικό σας τουφέκι και σπαθί πολεμάτε!
Ο Μπάιρον
κάνοντας πράξη το τραγούδι του, κατέβηκε στην αγωνιζόμενη για τη λευτεριά της Ελλάδα και πέθανε στο Μεσολόγγι.
Ο Βίκτωρ Ουγκώ τραγουδά και αυτός σε μια σειρά ποιημάτων:
«Κανάρης», «Τα κεφάλια του Σεραγιού», «Παιδί της Χίου», «Ενθουσιασμός». Στους τέσσερις πρώτους στίχους του «Ενθουσιασμού» μάς δίνει το πάθος ενός λαού που ορθώθηκε να σπάσει τις αλυσίδες:
Στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα! Γειά σας όλοι! Πρέπει να φύγουμε!
Πρέπει, ύστερα από τόσο αίμα που έχυσε ο μαρτυρικός αυτός λαός,
Να τρέξει τώρα το τιποτένιο αίμα των δημίων!
Στην Ελλάδα, ω φίλοι μου! Εκδίκηση! Λευτεριά!
Ο Πούσκιν, ένα από τα πιο ξεχωριστά πνεύματα του κόσμου εμπνέεται από την Επανάσταση και γράφει:
Εμπρός! Στηλώσου, Ελλάδα επαναστάτισσα,
βάστα γερά στο χέρι τα΄ άρματά σου!
Ο Λαμαρτίνος, εμπνέεται από τον αγώνα και γράφει:
Μια ύστατη κραυγή σας απόμεινε και τη βγάλατε,
η γλώσσα σας δεν έχει πια παρά μια μονάχα λέξη…Λευτεριά!
………………………………………………………………………
Μέσα στην οχλοβοή της μάχης που έρχεται,
κάθε Έλληνας είναι ένας αγωνιστής, κάθε αγωνιστής ένας μάρτυρας!
Ρήγας, Σολωμός και Κάλβος
Κοντά σε αυτούς τους ξένους στέκονται στο ίδιο ύψος με τους καλύτερους, οι τρεις δικοί μας:
Ρήγας, Σολωμός και Κάλβος.
Ο Ρήγας ορθώνεται σε μια από τις μεγαλύτερες νεοελληνικές διάνοιες.
Κανείς άλλος δεν προσέφερε στην προετοιμασία του ΄21 τόσα όσο αυτός. Ήταν ένας νους καθολικός, που έπιασε σωστά το πρόβλημα των καταπιεσμένων λαών από την τούρκικη τυραννία. Οι οραματισμοί του ξεπέρασαν κατά πολύ την εποχή του και παραμένουν ακόμα και σήμερα ζωντανοί. Οι περίφημοι στίχοι του
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
κλείνουν μέσα τους, όχι μόνο την εγερτήρια κραυγή και την απόφαση της γενιάς του ΄21, αλλά κι όλων των σκλάβων της υφηλίου.
Ο Σολωμός είναι ο « Ύμνος εις την Ελευθερίαν». Σε ένα και μόνο τετράστιχο κατόρθωσε να κλείσει
το νόημα του ’21.
Απ΄ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά.
Μέσα από τα κόκαλα, την πάλη, τους αγώνες και τις θυσίες του λαού ξεπρόβαλε η λευτεριά σε αυτόν τον τόπο.
Ο Κάλβος εμπνέεται τη «Λύρα» του από τον αγώνα. Στην ωδή «Αι Ευχαί» έδωσε την υψηλότερη έκφραση στην οργή των αγωνιστών από τη στυγνή στάση των ανακτοβουλίων και των αντιδραστικών κυβερνήσεων. Η αλήθεια και αγανάκτηση που κλείνει και συμπυκνώνει η ωδή δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κείμενο.
Η ωδή του Κάλβου μάς αποκαλύπτει, καλύτερα από τους ιστορικούς τόμους, ποια ήταν τα επαναστατικά ιδανικά του ΄21.
Ο Ρήγας, ο Σολωμός και ο Κάλβος ήταν πραγματικοί πνευματικοί ηγέτες. Σήμερα, δυστυχώς τέτοιοι πνευματικοί ηγέτες έχουν εκλείψει. Ακριβέστερα το «είδος» σπανίζει.
Η σημερινή διανόηση απολαμβάνει τα «αγαθά» του συστήματος. Χορτάτη και καλοαναθρεμμένη στηρίζει, στην πλειονότητά της, τις «αξίες της» Νέας Εποχής, παράγει τα «προοδευτικά» ιδεολογήματά της και κηρύσσει τη σκλαβιά και την υποταγή.
Γι αυτό και το ΄21 έχει τοποθετηθεί στις «αντίκες» της Ιστορίας. Αποτελεί ενοχλητική μνήμη!
Ε
μείς θα κλείσουμε με την εξής προτροπή:
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ’21!!!
Κλασσικοπερίπτωση
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 21, 2011 6:01 am
Θέμα δημοσίευσης: Η Ελλάδα αντιστέκεται, η Ελλάδα επιμένει...
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/03/blog-post_21.html
"Η Ελλάδα αντιστέκεται, η Ελλάδα επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει"
Παρακολουθώντας πριν λίγες ώρες, στην κατάμεστη αίθουσα διαλέξεων του Δημαρχείου Αμαρουσίου, τις ομιλίες του Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου π. Αθανασίου και του δημοσιογράφου Θύμιου Παπανικολάου, κατά την διάρκεια της εκδήλωσης για το 1821 την οποία διοργάνωσαν οι Ιερείς και το Εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου, δεν θα μπορούσε κανείς παρά να σιγοτραγουδήσει το γνωστό τραγούδι του Δ. Σαββόπουλου του οποίου τον τίτλο χρησιμοποιήσαμε και για τίτλο της παρούσας ανάρτησης.
Ποταμοί με γάργαρο πατριωτικό και Ορθόδοξο νερό οι ομιλίες
, απο το οποίο ήπιαμε όλοι και στήλωσε λιγάκι η καρδιά μας που τόσο μας την έχουν πληγώσει οι κάθε είδους "μαγαριστές" της Ιστορίας και οι χρηματοδότες τους -πιστωτές της πατρίδας μας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με μια εξαιρετική εκτέλεση βυζαντινών ύμνων της Μ. Τεσσαρακοστής
απο την Β. Χορωδία "Εν Ψαλτηρίω" υπο την διεύθυνση του Κ. Μπουσδέκη. Όλοι τους νέα παιδιά που μας γλύκαναν την ψυχή τόσο με την παρουσία τους όσο και με την μοναδική πιστότητα στην καθ΄ημάς μουσική παράδοση και την ποιότητα της φωνής τους με την οποία έψαλαν.
Μετά απο αυτή την μουσική "εισαγωγή"
έλαβε τον λόγο ο δημοσιογράφος , ιδρυτής - εκδότης του περιοδικού "Ρεσάλτο" και της ομώνυμης ιστοσελίδας κ.Θύμιος Παπανικολάου, του οποίου η ομιλία είχε τίτλο "Η παραχάραξη της Ιστορίας , στρατηγική επιλογή της Νέας Τάξης".
Με περιεκτικό
και τεκμηριωμένο δημοσιογραφικά και επιστημονικά λόγο, ο κ. Θύμιος Παπανικολάου αποκάλυψε ένα- ένα τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων και των υπηρετών της, οι οποίοι μέσω της παραχάραξης της Ελληνικής Ιστορίας έχουν σαν στόχο την αποεθνοποίηση και την αποχριστιανοποίηση της πατρίδας μας .
Αμέσως μετά ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης και Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αθανάσιος
, έδειξε στους νέους κυρίως ακροατές της εκδήλωσης ότι ο Ορθόδοξος Ιερέας δεν είναι ένα σκουριασμένο και άνευρο "εργαλείο" μιας "αποστειρωμένης" κοινότητας , αλλά ένα "σκεύος εκλογής" και ένας φορέας πνευματικότητας που επειδή πηγάζει απο τον Λόγο της Αληθείας είναι και λεβέντικος και ζωογόνος.
Η ομιλία του όπως και εκείνη του κ. Παπανικολάου μας έφερε τους αγωνιστές του ΄21 μπροστά μας, τους ζωντάνεψε και δείχνοντας την μεγαλωσύνη του φρονήματός τους ανέδειξε την μικρότητα και την μηδαμινότητα των εχθρών τους εθνομηδενιστών και παραχαρακτών της ελληνικής ιστορίας.
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν στις προθέσεις τους,
όμως αυτό που κατάφεραν και οι δύο ομιλητές δεν ήταν μόνο να μας διαφωτίσουν αλλά και να μας κάνουν να αισθανθούμε ότι η Ελλάδα δεν πέθανε όσο και να την έχουν λυγίσει οι κάθε είδους τρομοκρατικές επιθέσεις της Ευρώπης και του ΔΝΤ.
Τα πρόσωπα του κοινού μας έπεισαν ότι ο Κίσινγκερ είχε δίκιο όταν μας θεωρούσε "επικίνδυνους και απείθαρχους.
Αυτά τα πρόσωπα και ειδικά των νέων έστελναν ένα και μόνο μήνυμα: "...Η Ελλάδα αντιστέκεται , η Ελλάδα επιμένει και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει".
Αξίζουν συγχαρητήρια στους Ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου για την διοργάνωση αυτής της σπουδαίας εκδήλωσης, αλλά και στον Δήμαρχο Αμαρουσίου που με την υποστήριξή του και την παρουσία του έδειξε ότι υπάρχουν ακόμα "άρχοντες" που νοιάζονται και πονάνε για αυτόν τον τόπο.
Συγχαρητήρια
και σε όσους ήλθαν απο κάθε σημείο της Αθήνας και έδειξαν ότι τίποτα δεν πάει χαμένο αρκεί να είναι γνήσιο και αληθινό.
Τέλος να ευχηθούμε "περαστικά"
σε όσους απο την εθνομηδενιστική τηλεόραση της "Νέας Εποχής" κοπίασαν "τζάμπα" για να μαγαρίσουν τα Ιερά και τα Όσια των Ελλήνων.
Το μόνο που κατάφεραν
είναι να μας συσπειρώσουν και να γεμίσουν τις μέχρι τα χθές άδειες καρδιές μας με αληθινό Ελληνορθόδοξο φρόνημα .
http://orthodox-watch.blogspot.com/